5) Ο Λάρι Μπερντ αποτελεί - και νομίζω θα συνεχίσει να αποτελεί - το πιο "εκκωφαντικό" παράδειγμα επικράτησης της μπασκετικής ευφυίας, του θεόσταλτου ταλέντου, της αθλητικής άμιλλας και της ικανότητάς του να επηρεάζει με τον πλέον φανερό - αλλά και αφανή ταυτόχρονα - τρόπο το παιχνίδι αντιπάλων και συμπαιχτών του έναντι στην παντελλή έλλειψη αθλητικών προσόντων. ΔΥΣΤΥΧΩΣ νομίζω, όπως σωστά λέτε, σήμερα με δυσκολία θα επιβίωνε και σίγουρα όχι γιατί θα του έλειπε η σωστή μπασκετική παιδεία.
6) Δεν αντιλέγω ότι ο LeBron James είναι μια εξελιγμένη έκδοση του Dr. J., και σαφώς τα περιθώρια εξέλιξής του σχεδόν...τρομάζουν!! Παρόλα αυτά μην μου πείτε ότι η σωματική του διάπλαση και οι ικανότητές του δεν του έχουν επιτρέψει να έχει όλη αυτή την εντυπωσιακή διαδρομή μέχρι τώρα στα δρώμενα του NBA, καθώς δεν έχει περάσει από την 4ετή εκπαιδευτική διαδικασία και το αντίστοιχο πρόγραμμα ενός κολλεγίου, σκοπός του οποίου είναι να ετοιμάσει τους μελλοντικούς παίχτες ει δυνατόν σε κάθε επίπεδο (τακτικά - εκπαιδευτικά - αγωνιστικά - ηθικά). Το ίδιο impact νομίζω έκανε και τις πρώτες του χρονιές ο Σακίλ με τον Ορλάντο που έφτασε μέχρι τους τελικούς χάνοντας και σε ομαδικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο απο τους Huston του Hakeem. Περασαν αρκετά χρόνια μέχρι ο "χοντρός" να αρχίζει να παίζει και με το μυαλό του.
7) Όσον αφορά τη λειψανδρία των σουτέρ από μακρινή απόσταση, ακόμα αναμένεται ο διάδοχος του Reggie Miller ή εστω του Steve Kerr, ενώ ο Peja για πολλά χρόνια ήταν στην αφρόκρεμα στηριζόμενος, σχεδόν αποκλειστικά, στην δεινή εκτελεστική του ικανότητα από μακριά. Αναφέρομαι σε καθαρόαιμους σουτέρ που χρειάζονται το σκριν προκειμένου να σουτάρουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Να θυμίσω ότι από την ομάδα του 2006 μόνο ο Χάινριχ και ο Carmelo μπορούσαν να "απειλήσουν" με κάποια σταθερότητα από μακριά, ενώ οι υπόλοιποι προτιμούσαν τις διεισδύσεις και τις επαφές. Να έχει άραγε να κάνει με αυτό και το γεγονός ότι η γραμμή του τριπόντου από τα παλιά 7.25 μεταφέρθη στα 6.75?? Εξαιρετικό το παράδειγμά σας των Suns, αλλά οι κύριοι βασικοί εκφραστές του είναι ο Καναδός Steve Nash και ο βραζιλιάνος Βarbosa.
8) Για την εξέλιξη του παιχνιδιού του MJ δεν διαφωνώ, ένα μικρό σχόλιο μόνο. Νομίζω ότι ο τρόπος που μετατράπηκε από έναν θεαματικό παίχτη στον ΑΠΟΛΥΤΟ σκόρερ βάζοντας στο ρεπερτόριό του μια μοναδική ποικιλία κινήσεων, πράγμα το οποίο θέλει τρομερή συγκέντρωση, αφοσίωση και εργατοώρες δουλειάς, αποτελεί τον πιο σίγουρο αλλά ταυτόχρονα και δύσκολο και επίπονο οδηγό για κάθε εκκολαπτόμενο νέο αστέρα. Να δω αν πχ ο LeBron θα βαδίσει στα χνάρια του.
9) Όσον αφορά τους Ολυμπιακούς και τον Μουντομπάσκετ, δεν έχω μεγάλη αντίρρηση σε ότι λέτε, σίγουρα παίζει ρόλο και έχει βάση η ομοιογένεια μιας ομάδας. Παρόλα αυτά είναι πάμπολλες οι αναφορές, ακόμα και από τον David Stern, ότι το χάσμα μειώνεται μεταξύ των δύο "κόσμων" και η δική μου γνώμη, πέραν αυτού που ορθώς λέτε, είναι ότι οι Ευρωπαίοι παίχτες από μικρότερη ηλικία μαθαίνουν με εντατικό ρυθμό και μέσω αγωνιστικών εμπειριών τα περισσότερα βασικά κομμάτια του μπάσκετ με συνέπεια να γίνονται ταχύτερα ολοκληρωμένοι παίχτες και να μπορούν πιο εύκολα να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του παιχνιδιού και άρα ίσως πιο ανταγωνιστικοί έναντι των αμερικανών.
Για άλλη μια φορά πάντως επιτρέψατέ μου να σας ευχαριστήσω για το εύρος των απόψεών σας, οι οποίες ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και ακραιφνώς "μπασκετικές" και τις οποίες θα χαρούμε να τις μοιραστείτε ξανά μαζί μας.
Μετά εκτίμησης
Στράτος Καλαντζής
Πόσο άλλαξες - Δεύτερες σκέψεις..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Δεν νομιζω οτι ο Μπερντ θα επιβιωνε δυσκολα σημερα.
Αφου ο Ντιρκ κατορθωσε να συγκαταλλεγεται αναμεσα στους κορυφαιους,τοτε σιγουρα & ο Λαρι θα μπορουσε.
Οσον αφορα τους σουτερ & παλιοτερα & τωρα υπηρχαν & υπαρχουν πολλοι καλοι σουτερ.
Να καταθέσω και εγώ λοιπόν μία ταπεινή γνώμη: Είναι καπως αδόκιμο να γίνονται ετεροχρονισμένες συγκρίσεις, καθώς μιλάμε για άλλα δεδομένα...Δεν νομίζεται ότι ο Μπέρντ σήμερα θα είχε αξιοποιήσει το αδιαμφησβήτητο ταλέντο του με άλλον τρόπο? Είναι δύσκολο να συγκρίνεις αριθμητές αν ο παρανομαστής δεν είναι κοινός...
Προσωπικά θέλω να συγχαρώ τον κ. Β.Α., για την εξαιρετική του κατάρτιση και για το έναυσμα που μας έδωσε να μιλήσουμε, έστω και λίγο θεωρητικά για τις διαφορετικές πτυχές του μπασκετ σαν δυναμικό σύστημα, ενσωματωμένο στην κοινωνία και να τον ευχαριστήσω προσωπικά για τη συνδρομή του. Θα ήθελα να προσθέσω συμφωνόντας μαζί του, ότι δεν πρέπει να αμελούμε τη φυσική ροή προς την εξέλιξη των πραγμάτων, που αναπόφευκτα δεν επιφέρει αμιγώς θετικές συνέπειες... Δεν είμαι σίγουρος αν η αναπόληση μυθοποιεί και καθαγιάζει τρόπο τεινά το παρελθόν, αλλά αν μη τι άλλο πιστεύω ότι είναι ηλίου φαεινότερο πως το basket δεν είναι στάσιμο και σήμερα υπάρχουν ακόμα και σε μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα πολυσύνθετοι παίκτες, που συνδυάζουν ταλέντο και αθλητικά προσόντα, π.χ. Βασιλειάδης, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς και απλά αφήνω τη λίστα σχεδόν κενή, για να μη μακρυγορήσω. Είναι και αυτό μία εξέλικτική δημιουργία του σύγχρονου μπάσκετ, για την οποία νομίζω είμαστε όλοι περήφανοι...
Φίλε ανώνυμε, πέρα από τον Μπέρντ συμφωνώ μαζί σου και όσον αφορά στο θέμα των σουτέρ, προσωπικά πιστεύοντας ότι δεδομένων των συνθηκών το σουτ δουλέυεται διαρκώς περισσότερο και είναι στο χέρι αυτών που έχουν τα γένια και τα χτένια να αφήσουν το άθλημα να γίνει γρηγορότερο, θεαματικότερο και εν τέλει η κορωνίδα και το σημείο αναφοράς στο σπορ και θέαμα.... (Διευκρίνιση: Δεν ακυρώνω την ομαδική άμυνα, αλλά συγχωρήστε μου την αντιπάθειά μου προς την καταστροφική άμυνα...χωρίς να κατονομάσω)...
Και πάλι σας ευχαριστώ όλους και φυσικά το Στράτο για τη σκυτάλη που μου δώσατε....
@ Στράτος Καλαντζής
5) Συμφωνώ σε όλα.
6) Προφανώς και συμφωνώ ότι το LeBron τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ η σωματική διάπλαση στη μέχρι τώρα εντυπωσιακή καριέρα του, αλλά εννοείται πως δεν είναι μόνο αυτό. Διαθέτει εκπληκτική ικανότητα να σκοράρει κοντά στο καλάθι, φοβερό court vision, γρήγορα ένστικτα, πλέον έχει βελτιώσει το σουτ του, κτλ.
Επίσης θεωρώ ότι ο ρόλος του κολλεγίου είναι συχνά υπερτιμημένος (τουλάχιστον στη σημερινή τους κατάσταση), καθώς τον πολύ ταλαντούχο παίκτη δε τον βοηθά ιδιαίτερα, μάλλον καθυστερεί την ανάπτυξή του. Οι περιορισμένες προπονήσεις (λόγω κανονισμών που αποσκοπούν στην προστασία των ακαδημαϊκών υποχρεώσεων) συν το χαμηλό ανταγωνισμό (ο παίκτης σκοράρει και γενικά κυριαρχεί τόσο εύκολα που μοιραία το παιχνίδι του μένει στάσιμο) κάνουν την άμεση είσοδο στο NBA (ή και την Ευρώπη, που ελπίζω να εξελιχθεί σε τάση μετά το παράδειγμα του Jennings) σαφώς προτιμότερη επιλογή για την εξέλιξή τους.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι από τους 8 Αμερικανούς των βασικών 5άδων των Lakers και Magic στους τελικούς του 2009, οι 4 δεν πήγαν ποτέ σε college και οι 2 πήγαν college αλλά για μόνο 1 χρονιά.
Ηθική στο NCAA δεν υπάρχει, είναι από τα πιο βρώμικα συστήματα-κυκλώματα στον αθλητισμό.
Γενικά τάσσομαι υπέρ του μοντέλου που λέει ότι αν θες να μπεις στο draft μετά το highschool, μπορείς, αλλά αν επιλέξεις να πας σε college θα πρέπει να μείνει minimum 3 χρόνια εκεί. Θεωρώ ότι είναι η καλύτερη λύση για όλες τις πλευρές. Δεν έχεις το δικαίωμα να στερείς από έναν 18χρονο άνθρωπο το δικαίωμα να βγάλει λεφτά από αυτό που του αρέσει να κάνει, αλλα ούτε και θες να καταντήσουν τα κολέγια ακαδημαϊκή παρωδία, όπως είναι τώρα με τα μεγάλα ταλέντα να κάνουν ουσιαστικά 1 χρόνο διακοπές ππριν το draft.
Για το Shaq συμφωνώ με το πνεύμα αλλά διαφωνώ στη διατύπωση, δεν είναι ότι μέχρι τότε δεν έπαιζε με μυαλό, απλά στα επόμενα χρόνια ωρίμασε και εξελίχθηκε ως παίκτης μέσα από την απόκτηση χρήσιμων εμπειριών, μία από τις οποίες ήταν και η ισοπέδωση από το Hakeem το '95.
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
7) Ο Reggie Miller του τώρα είναι ο Ray Allen. Ο Steve Kerr του τώρα είναι ο Nash (στο θέμα ευστοχία από μακριά). Σουτέρ υπάρχουν και θα υπάρχουν πάρα πολλοί. Τα στατιστικά επιβεβαιώνουν ότι όχι μόνο το τρίποντο χρησιμοποιείται τώρα περισσότερο από ποτέ, αλλά και ότι οι τρίποντοι σουτέρ είναι καλύτεροι από ποτέ.
Η ομάδα του 2006 δεν ήταν στημένη σωστά, ούτε coach-αρίστηκε σωστά από τον Coach K. Στη φετινή ομάδα του Mundobasket που είχε τόσους σουτέρ στο roster τα αποτελέσματα φάνηκαν και ήταν πολύ καλύτερα. Μην ξεχνάτε (και αυτό πολλοί επιλέγουν να μην το αναφέρουν) ότι η μπάλα της FIBA είναι και διαφορετικής υφής και μικρότερη σε περίμετρο από αυτήν του NBA, κάτι που όπως καταλαβαίνετε κάνει τεράστια διαφορά στο σουτ στο μπάσκετ που είναι μία επιστήμη χιλιοστών πολλές φορές.
Η γραμμή του NBA αυτή τη στιγμή είναι στα 7.24 μ. στην κορυφή και στα πλάγια και 6.70 στις γωνίες, όπως δηλαδή ήταν πάντα. Η μόνη διαφοροποίηση είχε γίνει τις σεζόν 94-95, 95-96 και 96-97, οπότε και είχε γίνει 6.70 από παντού.
Οι Suns όλα τα τελευταία χρόνια έχουν άριστους σουτέρ 3 πόντων από όλες τις εθνικότητες. Πέρσι για παράδειγμα οι 3 πρώτοι τους σε ποσοστό ήταν οι Αμερικανοί Dudley, Frye και Grant Hill. Επίσης ο Nash μπορεί να θεωρηθεί αμερικανοθρεμμένος.
8) Ο MJ ήταν φαινόμενο, όπως ανέφερα και πριν και όπως όλοι μας ξέρουμε. Ελπίζω κι εγώ ο LeBron να βελτιώσει περαιτέρω το παιχνίδι του με τον ίδιο εντυπωσιακό τρόπο όπως ο MJ. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
9) Δεν υπάρχει κάτι με το οποίο να διαφωνώ εδώ. Το ότι "γίνονται ταχύτερα ολοκληρωμένοι παίχτες" βέβαια δεν ισχύει απόλυτα, γιατί πολλές φορές όση προπόνηση και να κάνεις δεν μπορείς να νικήσεις στα ίσια το καθαρό και ατόφιο ταλέντο, το οποίο οι Αμερικανοί πάντα είχαν, έχουν και (μάλλον) θα έχουν σε μεγαλύτερα αποθέματα.
Επίσης, μακάρι, όπως ανέφερα πριν, οι πιο ταλαντούχοι Αμερικανοί high-schoolers να αρχίσουν να διαλέγουν το δρόμο του επαγγελματισμού στην Ευρώπη, όπως ο Jennings, αντί για το κολλέγιο. Δείτε και το άρθρο που είχα γράψει για την παρόμοια περίπτωση του Jeremy Tyler: http://run-n-gun.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για τη δεκτικότητά σας για διάλογο, από τον οποίο το κοινό των blogs μόνο ωφελημένο μπορεί να βγει.
Φιλε isiah,δεν εκανα καποια συγκριση,απλα εξεφρασα μια προσωπικη γνωμη.
Απο κει & περα,μπορει η καθε εποχη να διαφερει απο μια αλλη & καποια δεδομενα να διαφοροποιουνται,ωστοσο οι συγκρισεις ειναι μοιραιες & αναποφευκτες..
Στεκεσαι μονο στο αδιαμφισβητητο ταλεντο του μεγαλου λευκου,τη στιγμη που διεθετε & εκπληκτικη αντιληψη & οξυδερκεια,ηταν τεραστια ηγετικη προσωπικοτητα,επαιζε με παθος & πολλες φορες & με αυτοθυσια,στο πολυ ανταγωνιστικο πρωταθλημα των 80'.
Στο πικ του ηταν τρομακτικος παικτης & τα 3 συνεχομενα MVP δεν ειναι καθολου μικρο κατορθωμα.
Αν ο Ντιρκ θεωρειται ολα αυτα τα χρονια ως ενας απ τους κορυφαιους της λιγκα(αλλα...οτι πιο κοντινο στον Λαρι & σιγουρα οχι καλυτερος,ουτε καν εφαμιλλος..),θα μου επιτρεψεις να σου πω πως & ο Μπερντ,με τους ισχυοντες κανονισμους θα ηταν & παλι παρα πολυ επιδραστικος.
Φίλε ανώνυμε,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και προσωπικά θεωρώ τον Bird και τον Magic τους δύο βασικούς λόγους που το NBA ανέκτησε στα τέλη των '70 τη χαμένη του ταυτότητα και τη σημερινή του αίγλη. Φυσικά, δεν υποτιμώ τη συνδρομή κανενός, για να μην παρεξηγηθεί ο γράφων. Η ασυναγώνιστη μπασκετική ευφυΐα των δύο αυτών μύθων, η πλαστικότητά τους και η πολυσυνθετικότητά τους σαν παίκτες, για εμένα αποτελούν πρότυπο μέχρι σήμερα και όπως πολύ σωστά επισημαίνεις αναδείχθηκαν σε μία πολύ ιδιαίτερη περίοδο, όπου το μπάσκετ ήταν πιο σκληροτράχηλο και με διαρκή επαφή, που κάποιος θα περίμενε αν όχι να τους υπερκεράσει να σμικρύνει λίγο το μεγαλείο τους. Συμφωνώ λοιπόν ότι με τους ισχύοντες κανονισμούς, ο Μπέρντ σήμερα θα μεσουρανούσε και ίσως οι προοπτικές του να ήταν ακόμα καλύτερες.
Οι συγκρίσεις, στις οποίες αναφερόμουν αφορούν στα υπάρχοντα μέσα κάθε εποχής και σίγουρα όχι στη μπασκετική αξία ανθρώπων-θρύλων, που αν θες καθιστουν τη μεγαλοπρέπειά τους ακόμα πιο εμφατική....Ο Μπερντ σταμάτησε το μπάσκετ στα 36 του, με ελάχιστη φυσι-ιατρική στήριξη λόγω των δεδομένων των καιρών, λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε με τη μέση....χωρίς ποτέ να υπολείπεται του καλού του εαυτού, προσαρμόζοντας βέβαια το παιγνίδι του, δείγμα και αυτό της μπασκετικής του ευφυΐας και διορατικότητας...Θα παραμείνω σε αυτά και τα υπόλοιπα...στο σίγουρα ένα απο τα επόμενα αφιερώματα στο Retro-legend...
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου και θα ήθελα να σε/σας προτρέψω να προτείνετε θέματα-αφιερώματα που θα θέλατε να συζητάμε-παρουσιάζουμε.
Για τον Μπερντ (όπως και για τον Μάτζικ) θα γίνει κάτι παραπάνω από ένα απλό Retro-Legend...
Λίγη υπομονή και οι εκπλήξεις δεν θα σταματήσουν...
Χαίρομαι πολύ Drazen....περίμενα να το ακούσω αυτό και αν συμπεrιληφθεί στα όχι απλά Retro Legend και ο John Stockton...τότε, τί στον κόσμο!!!!
makari oi anthrwpoi tou ellinikou mpasket na asxoliontousan oso eseis me to sport mpas kai eixame kana sovara prwtathlima, to opoio syntoma vlepw na exafanizetai
Δημοσίευση σχολίου