Mundobasket 2010 Serbia- Spain = 92-89

Aιφνιδιασμός: Αν εξαιρέσουμε τα παιχνίδια της Αμερικής (που παίζει σε άλλες ταχύτητες) , το συγκεκριμένο είχε- μακράν του δευτέρου- το πιο γρήγορο τέμπο της διοργάνωσης. Και το θεαματικό ήταν πως κάθε άλλο παρά άναρχο ήταν. Υπήρχε ένα πλάνο που ακολουθήθηκε σε υψηλές ταχύτητες. Και αν για τους Ισπανούς το περιμέναμε , ο Ίβκοβιτς μας αιφνιδίασε με την επιλογή του . Και τους Ισπανους βεβαίως βεβαίως…
Επίθεση: Οι Ισπανοί έκαναν τα γνωστά και επιτυχημένα. Πάμπολλα πικ στο Ναβάρο για να εκτελέσει, να διεισδύσει , να κάνει μισό μπάσιμο δίνοντας καμπύλη στη μπάλα (5/10 διπ , 4/7 τρ) , χώρο στον Ρούντι (όταν κατάλαβε πως δεν ήταν στη μέρα του , σταμάτησε τα τρίποντα και έκανε μπασίματα για να φθείρει τους αντιπάλους) και είχε το Γκαρμπαχόσα να διαβάζει τα «κενά» της ζώνης και να περιμένει την πάσα για να σουτάρει τρίποντα (4/6 τρ) . Όταν το περιφερειακό παιχνίδι κολλούσε ο Μ.Γκασόλ έπαιζε με πλάτη αξιοποιώντας τις κινήσεις που έμαθε στο ΝΒΑ (6/7 διπ). Απέναντι στην ζώνη ο Βάσκεθ έβγαινε στο τρίποντο για screen στη μπάλα και ο περιφερειακός έκανε drive. Aκολουθούσε πάσα έξω και γύρισμα της μπάλας μέχρι να βρεθεί ελεύθερος διάδρομος για το καλάθι (σε αντίθεση με την Εθνική μας που έψαχνε τα αμαρκάριστα τρίποντα) .Οι Ισπανοί είχαν 20/36 διπ. Οι Σέρβοι στηρίχτηκαν στη συνεργασία Τεόντοσιτς (8 ασ)- Κρστιτς , υπερφόρτωναν την μία πλευρά για να παίζει ο Κρστις στην άλλη με πλάτη (όταν ερχόταν βοήθεια οι Σέρβοι έκοβαν στο καλάθι περιμένοντας την πάσα του) , ενώ έβαζαν τους Κέσελι (5/6 τρ) και Μπιέλιτσα (3/3 τρ) πάντα στην αδύναμη πλευρά για να σουτάρουν ανενόχλητοι κάθε φορά που οι αμυντικοί τους έδιναν βοήθειες . Απέναντι στην Ισπανική ζώνη η μπάλα πήγαινε πρώτα υποχρεωτικά μέσα στη ρακέτα στον Κρστιτς . Οι Βελίτσκοβιτς και Σαβάνοβιτς κινούνταν έξω απ’ το τρίποντο ξέροντας πως ο Γκαρμπαχόσα δεν μπορεί να τους ακολουθήσει (είχαν μαζί 5/10 τρ).
Άμυνα: Πίεση και απ’ τις δύο ομάδες. Ειδικά όταν είχε τη μπάλα ο Τέπιτς ή ο Τεόντοσιτς οι Ισπανοί (με καλύτερο τον Γιούλ) δεν τους άφηναν να πάρουν ανάσα! Χαρακτηριστικό είναι πως και οι δύο ομάδες είχαν στα τελευταία λεπτά από 2 playmaker (Τέπιτς-Τεόντοσιτς και Γιούλ-Ρούμπιο). Ήθελαν να ασκούν πίεση στην άμυνα και να αντεπεξέλθουν αυτής στην επίθεση. Χρησιμοποίησαν και οι δύο τη ζώνη 2-3 (κεντρικός αμυντικός ήταν απ’ την μία ο Κριστς και απ’ την άλλη ο Βάσκεθ). Οι Σέρβοι την προτίμησαν για ένα πολύ μεγάλο διάστημα του αγώνα (τελείωσαν όμως τον αγώνα με man to man) και οι Ισπανοί για πολύ λιγότερο (τελείωσαν με ζώνη).Όσο στο παρκέ βρισκόταν ο Βάσκεθ (ο καλύτερος αμυντικός αbove the rim της Ευρώπης) η Ισπανία ένιωθε ασφάλεια στα μετόπισθεν (4 ριμπ , 2κοψ σε 11'). Ο Ίβκοβιτς ήθελε πόδια και ταχύτητα για να κυνηγήσει τον Ναβάρο και έβαλε πάνω του τους Ράζιτς , Μάρκοβιτς, Τέπιτς. (Εντύπωση προκαλεί που δεν δοκίμασε τον Πάουνιτς που είναι αρκετά καλός αμυντικός). Η ζώνη που χρησιμοποίησε αποσυντόνισε τους Ισπανούς. Τα ψηλά παιδιά της Σερβίας έκλειναν τις γωνίες πάσας με τα μακριά τους χέρια (Βελίτσκοβιτς 4 κλεψ).
Επιστροφές στην άμυνα: Το παιχνίδι είχε τόσο επιθετικό transition που δεν γίνεται να τρέξεις γρήγορα πίσω. Η μπάλα είναι πιο γρήγορη απ’ τους παίχτες…
Ειδικές καταστάσεις: Μπορεί ο Τεόντοσιτς να έβαλε το τρίποντο (είχε όμως ηττηθεί απ’ τον Ρούμπιο στην προσωπική τους μονομαχία) αλλά ο Βελίτσκοβιτς στο 1ο ημίχρονο και ο υπέροχος Σαβάνοβιτς στο επικό του 4ο δεκάλεπτο σήκωσαν στις πλάτες τους την Σερβία. Συνολικά η θέση «4» έδωσε στη Σερβία 32 π , 10 ριμπ , 5 κλ.
Ούτε ο Καρλ Μαλόουν τέτοιους αριθμούς….