Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Αν κάτι μπορεί να εξαχθεί ως ένα από τα πολλά συμπεράσματα από το Μουντομπάσκετ, είναι το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στο σύγχρονο μπάσκετ ο προπονητής, και ο καλός και ο κακός. Κ εξηγούμαι αμέσως. Κ οι τέσσερις ομάδες οι οποίες έφτασαν να διεκδικούν μετάλια είναι ομάδες με έντονη την σφραγίδα του προπονητή τους. Ιδιαίτερη μνεία ίσως πρέπει να γίνει - αν και μάλλον αχρείαστα - στον μέγιστο Κόουτς Σιζέφσκι, ο οποίος συγκέντρωσε μια εντελώς καινούρια ομάδα αποτελούμενη κατά κόρον από νέα και απαίδευτα στον ευρωπαικό τρόπο μπάσκετ παιδιά, αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του μετά την φυγή σχεδόν ΟΛΩΝ των καλών και ποιοτικών ψηλών της ομάδας του και παρόλα αυτά παρουσίασε μια ομάδα με συγκεκριμένες αρχές και αγωνιστική κατεύθυνση (πολλές εκ των οποίων απορρέουν από την τεράστια επιτυχημένη πορεία του στο κολλεγιακό μπάσκετ), η οποία κατάφερε να φτάσει στον στόχο της. Όσον αφορά τους Ιβκοβιτς - Τάνιεβιτς, η πορεία τους στο χώρο τόσα χρόνια νομίζω είναι το μεγαλύτερο προπονητικό τους παράσημο με ιδιαίτερη εύφημο μνεία στον "Ντούντα" ο οποίος δούλεψε και παρουσίασε μια νεανική ομάδα που παίζει σύγχρονο μπάσκετ, δουλεμένο στις λεπτομέρειές του (π.χ το τρικ της επαναφοράς στον ημιτελικό) και βασιζόμενο σε σταθερές αγωνιστικές δομές.

Με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί το άθλημα της πορτοκαλί μπάλας, πλέον ο προπονητής παίζει σπουδαίο και σημαίνοντα ρόλο τόσο όσον αφορά την προετοιμασία της ομάδας (ψυχολογικά - σωματικά) όσο και την αγωνιστική της διαχείριση καθώς, όπως κατά κόρον είδαμε στο τουρνουά αυτό, τις περισσότερες φορές είναι οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας σε τόσο μεγάλους αγώνες. Τρανταχτό παράδειγμα η Λιθουανία, η οποία αν και κατέβηκε με πάμπολες απουσίες (Σάρας - Σίσκα - Αφοί Λαβρίνοβιτς-Κακουκένας), εντούτοις παρουσίασε μια συγκεκριμένη αγωνιστική πρόταση πλήρως ταγμένη στις βασικές δομές της συγκεκριμένης μπασκετικής σχολής (γρήγορο παιχνίδι - πολλά σουτ-10 παίχτες με χρόνο συμμετοχής - πίεση και ταχύτητα στην άμυνα), η οποία όχι μόνο παρουσίασε ένα όμορφο μπασκετικό θέαμα αλλά έφερε και αποτελέσματα. Νομίζω εξάλλου ότι αυτός ήταν και ο βασικός λόγος επιλογής του Καζλάουσκας, ως εκπροσώπου του λιθουανικού τρόπου μπάσκετ και των νωπών μνημών από την Ζαλγκίρις του 1998.

Η διαπίστωση αυτή νομίζω κάνει ακόμα πιο σημαντική την ανάγκη να βρεθεί ο κατάλληλος - σε επίπεδο εμπειριών κ παραστάσεων καθώς φυσικά και τεχνικών γνώσεων- προπονητής που θα αναλάβει το κουμάντο της εθνικής ομάδας τα επόμενα χρόνια, καθώς είναι βέβαιο ότι σιγά σιγά επέρχεται μια μεταβατική περίοδος όπου η εθνική ομάδα οφείλει να επανα - προσδιορίσει με σαφήνεια το τι θέλει να παρουσιάσει μέσα στο γήπεδο το οποίο είναι πάντα σε άμεση συνάρτηση με το υλικό που θα υπάρχει στην διάθεσή της κάθε φορά.