ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Προσπαθώντας να κάνω έναν ψύχραιμο απολογισμό των πεπραγμένων και μη της εθνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ, καταλήγω στα κάτωθι συμπεράσματα, για τα οποία θα εκτιμούσα την γνώμη οποιουδήποτε θα είχε κάτι να προσθέσει και να σχολιάσει:



1) Εξαιρετικά κακή διαχείριση του ρόστερ. Δεν υπήρχαν διακριτοί ρόλοι, δεν δόθηκαν ευκαιρίες σε παίχτες που απέδειξαν ότι τις άξιζαν (Καιμακόγλου), δεν ξεκουράστηκαν οι "βασικοί", μειώθηκε το ροτέισον, αποτυχία το πείραμα με ΔΔ στο "3", με αποτέλεσμα να παίξουμε στον τελικό με Ισπανία με 6 παίχτες. Τσαρτσαρής 4 λεπτά????

2) Επί 5 παιχνίδια είχαμε προβλήματα με την ζώνη. Στο 6ο σειρά παιχνίδι....συνεχίσαμε να έχουμε τα ίδια προβλήματα. Μόλις ο Σκαριόλο έστησε ζώνη, στέρεψε το επιθετικό μας παιχνίδι. Τεχνική ανάλυση - κοουτσάρισμα - προετοιμασία???

3) Αγωνιστική στασιμότητα πολλών παιχτών. Ο Περπέρογλου κάθε πέρισυ και καλύτερα. Ο Σόφο παίζει το ίδιο μπάσκετ 5 χρόνια τώρα (πχ σε αντίθεση με τον Μαρκ Γκασόλ). Ο Φώτσης σουτάρει πολύ καλά και πηδάει ψηλά (χρόνια τώρα!!!) αλλά πέραν τούτου ουδέν. Ο Καλάθης πρέπει να μάθει να σουτάρει. Οι Πρίντεζης - Καιμακόγλου να πιστέψουν πρώτα οι ίδιοι στον εαυτό τους. Ο Μπουρούσης ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ δυνατότητες σε άμυνα κ επίθεση που εξαντλούνται στο τρίποντο (πόσες φορές κάρφωσε μέσα στην ρακέτα???) ή σε βρισίδια προς διαιτητές και αντιπάλους!!!

4) Έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας. Επί Γιαννάκη είχαμε ως σήμα κατατεθέν την άμυνα, την πίεση, την πίστη στη νίκη μέχρις εσχάτων (εξ' ου και οι επικές ανατροπές). Επί Καζλάουσκας προσπαθήσαμε να αλλάξουμε στυλ με συνέπεια να....τρώμε πίσω εύκολα (παθητικό σχεδόν σε όλους τους αγώνες 80 πόντους) και να έχουμε μπερδευτεί μπροστά.

5) Οφείλουμε να προετοιμάσουμε την επόμενη μέρα. Το κορυφαίο δίδυμο άσσων τα τελευταία 5 χρόνια στην Ευρώπη έφυγε από την εθνική, κουράστηκαν, τριαντάρησαν, βαρέθηκαν, σκέφτονται τα συμβόλαιά τους, για οποιονδήποτε λόγο. Το ίδιο και ο Τσαρτσαρής από ότι έμαθα. Χρειάζεται να στηριχθεί ο υπάρχων κορμός και να γίνουν οι κατάλληλες αναζωογονητικές ενέσεις (Βασιλειάδης - Παππάς) σε αγωνιστικό επίπεδο.

6) Κεφάλαιο Προπονητής. Το μπάσκετ εξελίσσεται, προχωράει, αλλάζει. Θα χρειαστούμε έναν προπονητή με παραστάσεις, με δύσκολα παιχνίδια, με εμπειρίες και τεχνική κατάρτιση που θα μπορέσει να ανα-δημιουργήσει την εθνική και το προφίλ της. Ο Γιαννάκης?? Ίσως, αν και νομίζω ότι ο συγκεκριμένος έδωσε στην ομάδα ό, τι είχε να δώσει και τα διαπιστευτήριά του στον Ολυμπιακό μετριάστηκαν κάπως. Ο Ζέλικο?? Ο Μπλατ?? Ο......Μπαρτζώκας??? ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ....

7) 23 χρόνια στην πρώτη γραμμή είναι πάρα πολλά. Η εθνική έχει μετονομαστεί σε "επίσημη αγαπημένη" ακριβώς επειδή κατάφερνε σχεδόν σε κάθε διοργάνωση να κρατάει ψηλά την σημαία του αθλήματος για πάνω από 20 χρόνια τώρα με απειροελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ 2001). Λογικό κάποια στιγμή να επέλθει η.......αποτυχία. Σημασία έχει να μάθουμε από αυτήν για να επανέλθουμε δυνατότεροι. Αν το σκεφτεί κανείς ψυχρά ίσως μέχρι τους 8 αξίζαμε. Όχι παραπάνω όμως (Σερβία - Αργεντινή - Ισπανία - ΗΠΑ- Τουρκία καλύτερες από εμάς την δεδομένη στιγμή).