Πρώτο επεισόδιο : «Ξέχνα τον Γουόρθι. Εδώ υπάρχει κάποιος που θα γίνει πιο σπουδαίος»

Τα καλά λόγια του υπευθύνου του αθλητικού τμήματος του γυμνασίου Laney , Michael Brown , στον νεαρό βοηθό προπονητή του North Carolina Roy Williams κίνησαν την περιέργεια του τελευταίου.

Μέχρι τότε τον ήξεραν περισσότερο για τις ικανότητές του στο μπέιζμπολ παρά στο μπάσκετ. Ήταν φυσικό μιας και είχε κοπεί και απ’ την ομάδα της Β’ γυμνασίου αφού ο προπονητής του Clifton Herring προτίμησε τον Λιρόι Σμιθ (ο οποίος ήταν κολλητός του Τζόρνταν). Πείσμωσε και ξεκίνησε να προπονείται πιο εντατικά . «Εκείνα τα μονά στην αυλή μας με βοήθησαν πολύ να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα. Ο Λάρι δεν μου χαριζόταν ποτέ , ούτε με έπαιζε χαλαρά. Αν έβλεπε πως κινδύνευε να χάσει με έπιανε και με πλάκωνε στο ξύλο. Από αυτό έμαθα να μην συμβιβάζομαι ποτέ με την ήττα».

Στην αρχή το scouting στον Τζόρνταν ήταν να γίνει απ’ τον Williams , αλλά την τελευταία στιγμή έγινε μια αλλαγή στο πρόγραμμα και ο Bill Guthridge (από τους παλαιότερους βοηθούς του κόουτς Smith) ανέλαβε να τον παρακολουθήσει . Ο Guthridge στην αναφορά του για τον Τζόρνταν έγραψε « είναι δύσκολο να πω πόσο καλός είναι μιας και στο παιχνίδι έκανε μόνο jump shoots. Αλλά φαίνεται πως έχει μια ταχύτητα παραπάνω απ’ τους άλλους». Ο Roy Williams , ο οποίος είχε την ευθύνη να προσκαλεί όλα τα ταλαντούχα παιδιά της περιοχής στο camp που διοργάνωνε ο Dean Smith, κάλεσε 400 παιδιά (ανάμεσά τους και τον Τζόρνταν) για μια πρώτη «γνωριμία». Όταν τελείωσε η ομάδα που συμμετείχε ο Τζόρνταν , ο Williams τον ξεχώρισε αμέσως και του έθεσε μία δεύτερη δοκιμασία. Μετά μια τρίτη.

Με το τέλος των δοκιμασιών κατευθύνθηκε στο γραφείο του Eddie Fogler (ενός απ’ τους βοηθούς του κόουτς Σμιθ) και του είπε: « Έχω μείνει άναυδος από αυτά που είδα απ’ τον Mike Jordan. Τα αθλητικά του προσόντα, η ταχύτητα, το άλμα, η αμυντική του προσήλωση , είναι μοναδικά. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο από μαθητή γυμνασίου». Ήταν η πρώτη φορά που ο Τζόρνταν γινόταν θέμα συζήτησης από προπονητές…

Τελειώνοντας την junior χρονιά του στο γυμνάσιο ήθελε να αγωνιστεί στο ιδιαίτερα δημοφιλές camp του Cronauer. Για να έχει όμως το δικαίωμα να λάβει μέρος έπρεπε να έχει τρεις τουλάχιστον επιστολές από κολέγια που θα εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους για αυτόν. Δεν είχε κανένα. Ούτε είχε εκλεγεί σε κάποια all star πεντάδα γυμνασίου. Δεν το έβαλε κάτω. Συνέχιζε να προπονείται μαζί με τον αδερφό του Larry , πιστεύοντας στον εαυτό του. Και δικαιώθηκε.





Οι προπονητές του North Carolina δεν τον είχαν ξεχάσει. Τα όσα έδειξε στις ιδιωτικές προπονήσεις που του έκαναν στο camp τους πριν λίγους μήνες ήταν αρκετά. Την επόμενη χρονιά που θα τελείωνε το γυμνάσιο θα προσπαθούσαν να τον πείσουν να επιλέξει το North Carolina .

Το ταλέντο του όμως δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα στην αφάνεια. Όσο προχωρούσε η σεζόν τόσο καλύτερος γινόταν. Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται. Ο Doug Moe (μετέπειτα επιτυχημένος χεντ κοουτς με 1157 αγώνες στο ΝΒΑ , και τον τίτλο του "head coach της χρονιάς" για τη σεζόν 87-88) παρακολουθώντας τυχαία ένα αγώνα του Τζόρνταν, πήρε το αφεντικό του στο Denver Donnie Walsh (νυν πρόεδρο των Knicks).
-«Πως είναι ο Γουόρθι ;» τον ρώτησε ο Walsh.
-«Ξέχνα τον Γουόρθι. Εδώ υπάρχει κάποιος που θα γίνει πιο σπουδαίος».
-«Ποιος είναι ;».
-«Μike Jordan λέγεται».
-«Και είναι τόσο καλός;»
-«Εγώ δεν είπα ότι είναι καλός. Είπα πως είναι σπουδαίος. Κάτι ανάμεσα σε Jerry West και Oscar Robertson».
Ο Walsh εντυπωσιάστηκε.
Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που το κάποιος απ’ το ΝΒΑ πρόφερε για πρώτη φορά το όνομα Τζόρνταν…



Το ίδιο καλοκαίρι ο Williams κανόνισε να λάβει μέρος ο Τζόρνταν στο Garfinkel’s Five Star Camp. Στο camp συμμετείχαν εκτός από τους πιο ελπιδοφόρους νεαρούς και καταρτισμένοι προπονητές γυμνασίων και κολεγίων. Ο Williams ξέροντας πως τα χαρίσματά του δεν θα έμεναν για πολύ καιρό ακόμα κρυφά , ήθελε να τον βοηθήσει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη εκπαίδευση. Και ίσως μια μέρα να του ανταποδώσει την χάρη…

Ο Τζόρνταν θάμπωσε με τις εμφανίσεις του. «Μπήκε άγνωστος και μόλις τελείωσε το camp ήταν ο καλύτερος παίκτης της Αμερικής» ήταν τα υπερβολικά λόγια του Williams. O Garfinkel εντυπωσιασμένος πήρε τηλέφωνο τον φίλο του Krader, ο οποίος ήταν δημοσιογράφος και έγραφε τις All American Team για το περιοδικό Street and Smith (το οποίο ήταν κάτι σαν τη Βίβλο για τα κολέγια που έψαχναν ποιοτικούς μπασκετμπολίστες για τα προγράμματά τους).
-«Dave παρακολουθώ κάτι ασυνήθιστο! Έχω έναν νεαρό εδώ που κάνει μαγικά πράγματα . Ονομάζεται Mike Jordan. Τον έχεις στη λίστα σου;»
-« Δεν τον έχω ακουστά».
-«Είναι σίγουρα μέσα στους 10 καλύτερους όλων των γυμνασίων. Πρέπει οπωσδήποτε να τον συμπεριλάβεις γιατί αν δεν το κάνεις θα γίνεις ρεζίλι!». Δυστυχώς γι’ αυτόν δεν πρόλαβε. Οι λίστες είχαν ήδη δοθεί στο περιοδικό και δεν μπορούσε να γίνει καμία αλλαγή. Έτσι ο Τζόρνταν τελείωσε το γυμνάσιο χωρίς να πάρει καμία διάκριση για τις επιδόσεις του στο μπάσκετ.
(σημ. Λίγους μήνες μετά ο Krader απέλυσε τον άνθρωπο που είχε για να καλύπτει τη Νότια Καρολίνα, έχοντας σοβαρές ενδείξεις πως το έκανε σκόπιμα για να μην τον μάθουν τα άλλα κολέγια).

Το καλοκαίρι του 1981 (έχοντας επιλέξει το Νοrth Carolina για να συνεχίσει τις σπουδές του) συμμετέχει στο ξακουστό camp του Σίρακιουζ . Υπεύθυνος εκεί ήταν ο Tim Knight (γιος του προπονητή του κολεγίου της Ιντιάνα Bobby Knight) . Βλέποντάς τον να αγωνίζεται παίρνει τον πατέρα του τηλέφωνο . «Μπαμπά είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω πως αυτή τη στιγμή βλέπω τον καλύτερο freshman της Αμερικής να αγωνίζεται στο camp μου!».
Μερικές ημέρες αργότερα ο Bobby Κnight τηλεφώνησε στον D.Smith για να τον συγχαρεί για την επιλογή του.
-«Κόουτς Σμιθ θέλω να σε συγχαρώ για το νεαρό που έχεις στην ομάδα σου».
-«Τον Buz Petterson εννοείς;» του απαντά προσπαθώντας να θολώσει τα νερά.
-«Όχι , τον άλλο νεαρό. Τον Mike Jordan»