tag:blogger.com,1999:blog-18296000968419271082024-03-14T04:19:58.669+02:00ΤρίποντοΓια όλους εμάς που μεγαλώσαμε με το θρυλικό Τρίποντο, ήρθε η ώρα να γράψουμε "δίχως μαλλιά στη γλώσσα" .basketikoshttp://www.blogger.com/profile/09540123467022879899noreply@blogger.comBlogger750125tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-55315242254514345652023-09-19T15:22:00.000+03:002023-09-19T15:22:25.543+03:00Retro games : 2001 Eλλάδα - Γερμανία Είναι παράξενο αλλά σε κάθε μεγάλη στιγμή της Γερμανίας η εθνική μας ομάδα έπαιζε σημαντικό ρόλο.<div><br /></div><div>Το 1992 στο προολυμπιακό τουρνουά οι δύο ομάδες έπαιξαν ουσιαστικά την πρόκρισή τους και την δυνατότητα να έχουν μια ευκαιρία να αγωνιστούν απέναντι στην Dream Team. Το 1993 έπρεπε να μας κερδίσουν στον ημιτελικό για να το κατακτήσουν. Το 2001 μας κέρδισαν, πέρασαν και τους μέτριους Γάλλους των Ρισασέ, Μπιλμπά, young Parker περνώντας στους "4" όπου και μας ξανασυστήθηκαν ως υπολογίσιμη δύναμη. Το 2005 παίξαμε μαζί στο τελικό, στην μεγαλύτερη διάκριση του Νοβίτσκι με την εθνική του ομάδα. To 2022 μας κέρδισαν στα προημιτελικά τερματίζοντας στην 3η θέση τελικά στο χάλκινο μετάλλιο</div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggI6TgTFDPcCwY4HF5J7sDukZ1OtBdBsfIxfkVOQ0Ta105eDN64kTe5nKC4H8IBK6sdl5CL6kaMPRDzAXjSwmi7PHg5s4K8QDpmyPFU31mtn3vI8W-dsQ1w7pneZNXbxB9zgP-bulB8AGOpLpfu0bvExicUCNPTyDrAMnnJQp3AyJ7uY6kk6x2XOAQkec" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="469" data-original-width="423" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggI6TgTFDPcCwY4HF5J7sDukZ1OtBdBsfIxfkVOQ0Ta105eDN64kTe5nKC4H8IBK6sdl5CL6kaMPRDzAXjSwmi7PHg5s4K8QDpmyPFU31mtn3vI8W-dsQ1w7pneZNXbxB9zgP-bulB8AGOpLpfu0bvExicUCNPTyDrAMnnJQp3AyJ7uY6kk6x2XOAQkec" width="216" /></a></div><br /><br /></div><div>Πάμε να θυμηθούμε τον αγώνα ομίλου που έπαιξε η Εθνική μας απέναντι στον Ντίρκ. Ένα ματς καθαρή αυτοκτονία. Ας θυμηθούμε τα πως και τα γιατι:</div><div><br /></div><div>- Στο ημίχρονο είμαστε μπροστά 47-31. Η άμυνα στον Νοβίτσκι έχει πάει εξαιρετικά (6π), η τριάδα Αλβέρτης - Παπαλουκάς - Σιγάλας πετάει φωτιές. Έχουμε 8/11 τρίποντα έναντι 1/15. Στα rebounds υστερούσαμε κάπως (16-21) αλλά που να φανταστούμε τι θα επακολουθούσε σε αυτό τον τομέα. </div><div><br /></div><div>- Την διαφορά την πήραμε εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία του τηλεγραφόξυλου Σον Μπράντλεϊ να γυρνάει γρήγορα στην άμυνα. Η τακτική μας ήταν clog the paint, αμυντικό ριμπάουντ και ο Παπαλουκάς στο transition. </div><div><br /></div><div>- Στο 2ο ημίχρονο ο Ρολάντο Μπλάκμαν που ήταν βοηθός προπονητή είχε μια ιδέα: Να ψηλώσει πάρα πολύ την πεντάδα ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα στο ριμπάουντ και άρα περισσότερες κατοχές. Φέμερλιγκ - Οκουλάγια και Νοβίτσκι στο "3". Μπίνγκο! 21 επιθετικά ριμπάουντ</div><div><br /></div><div>- Μπορεί να θυμόμαστε όλοι το τραγικό 2ο ημίχρονο αλλά το πράγμα έδειχε απο το 1ο ημίχρονο. Μετά το 11' η Εθνική μας έχασε με 27 πόντους διαφορά</div><div><br /></div><div>- Ο Παπαλουκάς είχε στα τελευταία 30'' 1/6 βολές....</div><div><br /></div><div> </div><div><div><br /></div><div><br /></div></div>Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-48804672482904168202019-08-23T12:09:00.002+03:002019-08-23T12:11:23.925+03:00Retro games: Ελλάδα - Ρωσία (προημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2017)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-TAl8L8Nhsy0/XV-RtQI65cI/AAAAAAAADPw/lDHWXGKSDIESHuuj8aBFrMFo6IEtOO9zwCLcBGAs/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="266" src="https://1.bp.blogspot.com/-TAl8L8Nhsy0/XV-RtQI65cI/AAAAAAAADPw/lDHWXGKSDIESHuuj8aBFrMFo6IEtOO9zwCLcBGAs/s400/image.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;">Η Εθνική θα συντροφεύει σε λίγες ημέρες τα μεσημέρια μας, άρα τι καλύτερο να θυμηθούμε τι έκανε (ή καλύτερη τι δεν έκανε) την τελευταία φορά που την είδαμε σε μεγάλη διοργάνωση.</span></div>
<br />
Ερχόταν με φόρα και την ψυχολογία στα ύψη μετά την επιβλητική της νίκη απέναντι στη Λιθουανία, στην καλύτερη εμφάνισή της μετά απο χρόνια<span style="font-size: xx-small;"> </span> (ίσως απο τον μικρό τελικό με τη Σλοβενία το 2009). Ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μπούμε στην τετράδα και στην διεκδίκηση ενός μεταλλίου που τόσο πολύ ανάγκη το είχε το άθλημα.<br />
<br />
<a name='more'></a><b>Ρυθμός:</b> Στα πρώτα 15' η Εθνική ντύθηκε Ισπανία και έβγαζε αιφνιδιασμούς με μεγάλη ευκολία. Ψωμοτύρι για τον Πρίντεζη που έβαλε τρία πανεύκολα layup σαν σε προπόνηση. Ο Καλάθης ως άλλος Jason Kidd μοίραζε. Όταν δεν βρίσκαμε καθαρούς αιφνιδιασμούς, εκδηλώναμε επιτυχημένες επιθέσεις μέχρι τα 16''. Αποφεύγαμε το σετ παιχνίδι και προτιμούσαμε τις γρήγορες αποφάσεις.Το ταμπλό έδειχνε 35-22 και το ματς θύμιζε όπως με Λιθουανία. Όλα καλά πήγαιναν. τα χαμόγελα ξεχείλιζαν...<br />
Όμως ο Μπαζάρεβιτς άλλαξε το ρυθμό με ένα τρικ: πρέσινγκ 1-2-1-1 στην επαναφορά. Εδώ φάνηκε οτι πιαστήκαμε αδιάβαστοι και δεν βρήκαμε την λύση. Τέλος οι γρήγορες επιθέσεις στο μισό γήπεδο, τέλος και μία σημαντική πηγή παραγωγής πόντων. Για να διατηρήσουμε το ασφαλές μας προβάδισμα έπρεπε να είμαστε καλοί στο σετ παιχνίδι. Δεν είμασταν. Μπήκαμε στον ρυθμό που βόλευε τη Ρωσία και απο τότε αργά αλλά σταθερά μας έφταναν. Το προπονητικό επιτελείο δεν βοήθησε απο τον πάγκο...<br />
<br />
<b>Επίθεση: </b>Όταν μπορούσαμε να τρέξουμε όλοι φαινόντουσαν στην ημέρα τους (15-2 οι fast break πόντοι), με πρωταγωνιστή τον Πρίντεζη. Στο 5v5 η συνεργασία Καλάθη - Μπουρούση δεν δούλεψε. Το παιχνίδι με πλάτη των Μπορούση και Πρίντεζη δεν είχε την αποτελεσματικότητα που το ματς ζητούσε (οι Μοζγκόφ και Βοροντσέβιτς τα πήγαν πολύ καλά στην προσωπική άμυνα). Ο Σλούκας για ένα περίεργο λόγο φαινόταν αμέτοχος (6 προσπάθιες, 0 βολές, 3 ασιστ σε 36'). Έμενε ο Καλάθης (25π) με προσωπικές ενέργειες να κρατάει την επίθεση. Δεν ψάξαμε καθόλου τα close out, είμασταν στατικοί και προτιμούσαμε τα τρίποντα (5/20). Τις βολές που θα μπορούσαν να μας δώσουν εύκολους πόντους τις πετούσαμε στη στεφάνη (10/20β με τους Μπουρούση - Πρίντεζη (δηλ τους κύριους εκφραστές του 5v5 να έχουν 5/14β!)<br />
<br />
Η Ρωσία βασίστηκε στο απύθμενο επιθετικό ταλέντο του Σβεντ (26π σε 29') και στα καλά τελειώματα του Μοζγκοφ (15π, 6/8δ). Ο Σβεντ ήταν αυτός που αποφάσιζε για τα πάντα και οι άλλοι ακολουθούσαν. Τόσο προικισμένος είναι στην επίθεση που μπορεί να με αυτόν τον τρόπο να νικήσει η ομάδα του σε έναν προημιτελικό Ευρωμπάσκετ. (το κάναμε και εμείς με τον Γκάλη παλαιότερα).<br />
<br />
<b>Άμυνα: </b>To πρέσινγκ 1-2-1-1 άλλαξε όλο τον αγώνα. Δεν το παίζανε φυσικά συνέχεια αλλά στοχευμένα. Ειδικά όταν οι Σλούκας - Καλάθης δεν ήταν μαζί στο παρκέ. Επέλεξαν τον Καλάθη ως τον αντίπαλο σκόρερ και προσπάθησαν πολύ να περιορίσουν τους Μπουρούση - Πρίντεζη - Σλούκα (να και περιόρισε ο ίδιος τον εαυτό του παρά η αντίπαλη άμυνα).<br />
<br />
<b>Ειδικές καταστάσεις - Συμπέρασμα:</b> Με το σκορ στο 66-68 1'08'' πριν το τέλος είχαμε αιρμπολ σε τρίποντο του Καλάθη και χαμένο layup του Μπορούση. Και τα δύο ως φυσική συνέπεια των φορτωμένων λεπτών συμμετοχής των παικτών. Όπως και στον προημιτελικό με την Ισπανία το '15 έτσι και με την Ρωσία μια πεντάδα είχε πάνω απο 33 λ.σ. Μπορεί στα χαρτιά να είχαμε μεγαλύτερο βάθος αλλά ο Μπαζάρεβιτς άφησε μονάχα τον Βορόντσεβιτς πάνω απο 30 λ.σ. Ο Μίσσας εγκλώβισε χρονικά την ομάδα, δεν έκανε καθόλου rotation (πλην της πεντάδας οι Παπαγιάννης και Θανάσης ακολούθησαν με 6΄) με φυσική συνέπεια στο 4ο δεκάλεπτο να ξεμένουμε απο ενέργεια. Και να μας άφηναν να τρέξουμε οι Ρώσοι δεν θα είχαμε δυνάμεις να το κυνηγήσουμε...<br />
<br />
<br /></div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-59542285003227073092017-09-13T17:56:00.002+03:002017-09-13T17:57:29.409+03:00Retro Games: Ελλάδα - Ρωσία (προημιτελικός 2005)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-uC9B06mrvbQ/WblG0uX_LfI/AAAAAAAADNM/XivfVTJz8iMHoUg0pdE41WMO0LCrv5T0gCLcBGAs/s1600/hellas5-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="600" height="198" src="https://3.bp.blogspot.com/-uC9B06mrvbQ/WblG0uX_LfI/AAAAAAAADNM/XivfVTJz8iMHoUg0pdE41WMO0LCrv5T0gCLcBGAs/s320/hellas5-1.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if !mso]><img src="https://img1.blogblog.com/img/video_object.png" style="background-color: #b2b2b2; " class="BLOGGER-object-element tr_noresize tr_placeholder" id="ieooui" data-original-id="ieooui" />
<style>
st1\:*{behavior:url(#ieooui) }
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Λίγες ώρες πριν
τον σπουδαίο προημιτελικό, το 3-</span>ponto<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">θυμάται εκείνον του 2005 και εύχεται να έχει την ίδια
κατάληξη. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο
Μπάμπκοφ (βασικό </span>shooting<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>guard<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">των ‘90</span></span>s<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">) θέλησε να αποκόψει τον Λάζαρο από την
υπόλοιπη ομάδα. Ο Λάζαρος είχε κομβικό ρόλο στην ομάδα του Γιαννάκη τόσο
επιθετικά όσο και στη δημιουργία. Ειδικά στα πρώτα λεπτά κάθε παιχνιδιού ο
Γιαννάκης ήθελε να πάρει μπάλες ο σέντερ μας για να καταλάβει τι είχε στο μυαλό
του ο αντίπαλος προπονητής. Το </span>staff<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">της Ρωσίας ήθελε να κόψει αυτόν τον δεσμό: Βοήθειες σε κάθε ποστάρισμα
του Λάζου, χέρια να ανεβοκατεβαίνουν για να του δυσκολεύουν τη γωνία πάσας και
το υπερόπλο Κιριλένκο έτοιμο να σηκωθεί (3 κοψίματα) όταν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με το </span></span>footwork<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">ο Παπαδόπουλος ξεφορτωνόταν τον
Ζεβροσένκο . Το πέτυχε μιας και ο Λάζος βγήκε απ την εξίσωση προημιτελικός (13’, 0/1 διπ, 0π, 0 ασσίστ , 2
λάθη)</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ρίσκαρε
με τα ελεύθερα σουτ που θα έβρισκαν οι περιφερειακοί μας και δικαιώθηκε: Μετά
την 1<sup>η</sup> πετυχημένη κατοχή και το 1/1 διπ η Εθνική μας έκανε 9λεπτά να
βάλει καλάθι και επακολούθησαν 15 άστοχα σουτ μέχρι να πετύχουμε καλάθι!! Τα
σουτ μας θα περίμενε κανείς να ήταν ελεύθερα εξαιτίας της αμυντικής προσέγγισης
της Ρωσίας αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Οι διεθνείς μας στέκονταν σαν …
καρέκλες χωρίς καμία κίνηση χωρίς τη μπάλα, χωρίς να προσπαθούν να φτιάξουν τις
σωστές αποστάσεις για να βρουν το ελεύθερο σουτ. Το 1<sup>ο</sup> δεκάλεπτο
ήταν απ’τα πλέον απαράδεκτα που έκανε ποτέ η Εθνική μας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στο
τέλος του ημιχρόνου είχαμε 4/21 FG! </span>O<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">ι Ρώσοι είχαν 9/13. Κέρδιζαν μόλις με 7π (33-26) λόγω των παιδικών λαθών
που έκαναν και της δικής τους αστοχίας απ το τρίποντο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αν
θέλουμε να ξεφύγουμε απ τους αριθμούς θα πρέπει να πούμε πως οι Ρώσοι δεν είχαν
τα γκαρντ που θα διαχειρίζονταν την κατάσταση και αργά αλλά σταθερά θα έκτιζαν
μια διαφορά απέναντι σε μια κάκιστη Ελλάδα. Ο Χόλντεν έκανε του κεφαλιού του
σκεπτόμενος μόνο πως θα πάρει<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>προσπάθειες (4/19 </span>FG<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">).
Δίπλα του οι Σαμοιλένκο και Πασούτιν ήταν λίγοι για να του κρατήσουν τα γκέμια
αλλά και να κοιτάξουν στα μάτια τους δικούς μας όταν κάποια στιγμή θα ξυπνούσαν
απ’ τον λήθαργο του 1<sup>ου</sup> ημιχρόνου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο
Κιριλένκο (20π, 16ρ, 3 κοψ)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήταν
κυρίαρχος των αιθέρων ενώ τραβούσε και επιθετικά της Ρωσίας. Κάποια στιγμή
κουράστηκε απ το ξύλο του Ντικούδη και του Τσαρτσαρή και έμεινε από δυνάμεις…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Χόλντεν
0/8τρ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>/ Χριάπα 2/8 τρ / Κιριλένκο 1/6τρ
….</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το σημερινό </span>smallball<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">που ο Μίσσας εμπιστεύεται κάθε φορά
που ο αγώνας στραβώνει το εφάρμοζε και ο Γιαννάκης: Παπαλουκάς – Διαμαντίδης –
Ζήσης – Φώτσης – Ντικούδης. Το σχήμα αυτό ήταν το καλύτερο μας στο παιχνίδι.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο
Παπαλουκάς έκανε χορταστικό παιχνιδί και οργιαστικό 4<sup>ο</sup>. Μπήκε 2.30
πριν το τέλος του 1<sup>ου</sup> δεκαλέπτου και δεν ξαναβγήκε. Ήταν σε καλή
ημέρα και πήρε προσπάθειες (23π , 8/10διπ). Στο 4<sup>ο</sup> έβαλε 11π εκ των
οποίων 3 συνεχόμενα </span>lay<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>up<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">. Η</span>eroics<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">που θα τα πραγματοποιούσε και στον ημιτελικό με τους Γάλλους
(7π στο 4<sup>ο</sup>) </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο
Ντικούδης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(11π, 5ρ) ήταν ο </span>X<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>Factor<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">που δεν περίμεναν οι Ρώσοι. Έως τότε ήταν άφαντος αλλά ο
ίδιος έκανε ότι σε όλη την καριέρα του: όταν έπρεπε να βγει μπροστά γιατί ο
αγώνας το απαιτούσε δεν κρυβόταν. Έτσι τον θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια που
έχει να παίξει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Γενικά
το παιχνίδι ήταν κακό και αυτό που θυμόμαστε ήταν τα </span>heroics<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">του Παπαλουκά… </span></span></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-83023176217568148622017-09-04T15:47:00.000+03:002017-09-04T15:47:03.355+03:00Περιμένοντας τη ζωή να δώσει τη λύση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-FBjun0Vc-Ys/Wa1K1laubMI/AAAAAAAADM8/4-cIMctDPnc13si9DjT28Yek7yymK23uwCLcBGAs/s1600/1_10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="812" height="180" src="https://4.bp.blogspot.com/-FBjun0Vc-Ys/Wa1K1laubMI/AAAAAAAADM8/4-cIMctDPnc13si9DjT28Yek7yymK23uwCLcBGAs/s320/1_10.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Το 3-<span lang="EN-US">ponto</span><span lang="EN-US"> </span>βγαίνει απ’ το χρονοντούλαπο της Ιστορίας γιατί δεν μπορεί
να μείνει κλεισμένο μέσα. Όχι μετά τα όσα συμβαίνουν γύρω απ την (πάλαι ποτέ?)
επίσημη αγαπημένη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Να ξεκαθαρίσω πως στα χρόνια της επικοινωνίας μας μέσω του 3-<span lang="EN-US">ponto</span><span lang="EN-US"> </span>έχουμε
αποδείξει την αγάπη μας για την Εθνική. Αυτή είναι και η αιτία που μας
αναγκάζει να παίρνουμε στυλό και χαρτί μετά από πολύ καιρό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τελειώνω με τους προλόγους, που κουράζουν μιας και είμαι
αρκετά ντεφορμέ μετά από τόσο καιρό, μπαίνοντας στο θέμα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα φτάναμε ως μπάσκετ στο σημείο να
συγκρινόμαστε με την Εθνική του ποδοσφαίρου. Δεν έχει περάσει δα και πολύς
καιρός όταν στο ποδόσφαιρο χάναμε από τα Φερόε και τις άλλες υπερδυνάμεις του
ποδοσφαίρου. Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν ότι χάναμε. Ήταν η εικόνα που έβγαζε
εκείνη η Εθνική: Κατάντια, σαπίλα, δυσοσμία. Με μία λέξη αν θέλετε:
π-ρ-ο-β-λ-η-μ-α. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στα δικά μας της πορτοκαλί θεάς η εικόνα είναι ίδια.
Φαίνεται πεντακάθαρα απ το σαλόνι κάθε μπασκετόφιλου που κάθισε να δει τα
παιχνίδια: Καμία διάθεση να παίξουμε δυνατά (ελληνικό στοιχείο στο παρελθόν),
ανύπαρκτο επιθετικό πλάνο, κουρασμένα πόδια, χαλασμένο μυαλό, αρρωστημένη
νοοτροπία. Ο Μπουρούσης να μουρμουράει
σαν κακομαθημένο παιδάκι, ο Παπανικολάου να θυμίζει βετεράνο, ο Καλάθης να μην
ξέρει (?) πώς να ηγηθεί μιας ομάδας, ο Σλούκας να παίζει σαν ξενερωμένος, ο
Παππάς να δείχνει πόσο προβληματικός μπορεί να γίνει, ο Πρίντεζης να είναι <span lang="EN-US">euroleague</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">player</span><span lang="EN-US"> </span>αλλά
για ένα 15λεπτο, ο Μίσσας να τον βλέπεις και να τον λυπάσαι γιατί απλά δεν
μπορεί. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά αυτοί είναι οι εύκολοι στόχοι: Φαίνονται στις οθόνες.
Υπάρχει και ο «νονός» που δεν φαίνεται.
Αλήθεια επειδή δεν παρακολουθώ τόσο στενά, τον έδειξε καθόλου η
τηλεόραση αυτές τις ημέρες? Το
δημιούργημα είναι όλο δικό του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να μην παρεξηγηθώ δεν εστιάζω στα αποτελέσματα. Η Γαλλία
είναι ανώτερή μας, με την Σλοβενία είμαστε ισοδύναμη αλλά στα <span lang="EN-US">clutch</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">points</span><span lang="EN-US"> </span>μειονεκτούμε
εκωφαντικά. Μπορεί και να χάναμε και με των
προηγουμένων δεκαετιών τις ομάδες
. Η ατμόσφαιρα είναι που με στεναχωρεί: Η συμπεριφορά ως προς τον Αντετοκούμπο
(που και αυτός έχει μερίδιο ευθύνης φυσικά), τα χαστούκια στο σαλόνι του
ξενοδοχείου, οι τεχνικές ποινές, τα γκολ φάουλ, τα «θα μιλήσουμε για όλα μετα
το Ευρωμπάσκετ» του Μίσσα, τα «φταίμε όλοι κοντοί , ψηλοί του Σλούκα», τo <span lang="EN-US">instagram</span><span lang="EN-US"> </span>του
Αγραβάνη…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προβληματική περίοδος ήταν και το 1999-2003. Έχουμε
ξαναπεράσει περιόδους όπου κατεβήκαμε σκαλί αγωνιστικά. Στο Ευρωμπάσκετ του
2003 η τότε ομάδα αγωνιστικά έμοιαζε πολύ με την τωρινή: Ο Ιωαννίδης ήταν
φανερά παρωχημένος για το τότε μπάσκετ, η ομάδα έψαχνε ηγέτη, στον Τσακαλίδη
κάνανε όλα τα <span lang="EN-US">screen</span><span lang="EN-US"> </span>οι αντίπαλοι για να
μπαίνουν ανενόχλητη στη ρακέτα (σας θυμίζει κάτι?). Οι αγωνιστικές αδυναμίες
έμοιαζαν αρκετά. Η τότε νοοτροπία δεν ήταν το φετινό χάλι. Χάναμε σαν ομάδα γιατί απλά είμασταν μέτριοι
(ασχέτως αν εμείς νομίζαμε ότι είμασταν καλοί). Στεναχωριόμασταν, βρίζαμε,
ξεσπούσαμε, απογοητευόμασταν, ξαναβρίζαμε λίγο ακόμα αλλα στο τέλος της ημέρας
δεν νιώθαμε το φετινό: ντροπή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο ποδόσφαιρο αναλύθηκαν
τα αίτια της παρακμής και τώρα γίνεται μία προσπάθεια να πάμε παρακάτω. Στο
μπάσκετ πότε επιτέλους θα πάμε παρακάτω? Γιατί πρέπει να δώσει τη λύση ο
φυσικολογικός κύκλος της ζωής δηλαδή? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-85225572641816887062016-09-19T17:15:00.000+03:002016-09-19T17:15:11.034+03:00Mπορούσες και καλύτερα.... Νέστορα Κόμματο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-syKZEBRVNuc/V9_y0wAM9yI/AAAAAAAADMY/gea9bUKRhLQXwVRx1N5oYaA3zaGqoTo3wCLcB/s1600/1350670850.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://1.bp.blogspot.com/-syKZEBRVNuc/V9_y0wAM9yI/AAAAAAAADMY/gea9bUKRhLQXwVRx1N5oYaA3zaGqoTo3wCLcB/s320/1350670850.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Σε αρκετούς θα ξενίζει η αναφόρα του στη συγκεκριμένη
κατηγορία. Το παλμαρέ του είναι στελεχωμένο με μία <span lang="EN-US">Euroleague</span> (όντας καθοριστικός στον τελικό ) αλλά
και πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδες με πλούσια ιστορία (Άρης, ΠΑΟΚ, Φορτιτούτο,
ΑΕΚ). Αν και δεν θεωρήθηκε ποτέ μεγάλο
ταλέντο, ούτε αναδείχθηκε απ’τα εθνικά κλιμάκια κατάφερε να γεμίσει με
μπασκετικές παραστάσεις που αρκετοί θα ζήλευαν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος «… και τότε πως μπορούσε και
καλύτερα;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Θα απαντηθεί αλλά
λίγο αργότερα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
Ο Κόμματος ήταν ένας <span lang="EN-US">small</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">forward</span> ύψους 2,03μ, αέρινος, σκόρερ, σουτέρ που είχε όμως και
καλό πρώτο βήμα για να τελειώνει δυναμικά τις φάσεις αν «τσιμπούσες» στις
προσποιήσεις του (χρησιμοποιούσε πολύ την προσποίηση). Μπορούσε να σουτάρει με
αρκετούς τρόπους: <span lang="EN-US">jump</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">shoot</span>,
<span lang="EN-US">jab</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">step</span>, <span lang="EN-US">spot</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">shoot</span>. Στο τρίποντο ένιωθε
μια άνεση που δύσκολα συναντούσες σε Έλληνα. Τον θυμάμαι να βάζει «δύσκολα»
τρίποντα που άλλοι δεν θα τολμούσαν να πάρουν. Ίσως υπερβάλω αλλά είναι μέσα
στο δικό μου <span lang="EN-US">top</span>-3 παικτών
που θυμάμαι να βάζουν «ωραία» τρίποντα (= μαρκαρισμένα, χωρίς λογική, με <span lang="EN-US">fadeaway</span>, χέρι που να δείχνει
επιδεικτικά τον καρπό). Γενικά τα σουτ του είχαν μια τέχνη μέσα τους. Επιθετική
καλαθομηχανή με ταλέντο στη προσωπική φάση.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κόμματος ήταν παίκτης των αντιθέσεων. Σπουδαίος επιθετικός
αλλά … ανύπαρκτος σε όλα τα άλλα στοιχεία του παιχνιδιού (προσωπική άμυνα,
πάσα, διάβασμα των αναγκών του κάθε αγώνα). Στο ψυχολογικό κομμάτι του
παιχνιδιού αν και είχε τρομερή αυτοπεποίθηση, δεν μπορούσε να την μεταδώσει στους συμπαίκτες
του (Παπαλουκάς-Διαμαντίδης-Σπανούλης οι κορυφαίοι Έλληνες στο συγκεκριμένο
στοιχείο / σόρρυ Νικ τα πάντα είχες αλλά στο συγκεκριμένο σε ξεπέρασαν). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να μην μακρυγορώ μπορούσε να είναι χρήσιμος μόνο
σκοράροντας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ρεαλιστικές πιθανότητες για να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά
με την Εθνική είχε την περίοδο 2003-2006. Το βιογραφικό του αναφέρει 5 σκόρπιες
συμμετοχές αλλά δεν τον θυμάμαι ποτέ με την γαλανόλευκη. Ξαναδιαβάζοντας τα
3αρια της Εθνικής του τότε (Αλβέρτης, Παπανικολάου, Κακιούζης, Βασιλόπουλος) κάποιος θα σκεφτόταν πως λόγω Αλβέρτη δεν
χωρούσε στην Εθνική. Ο σταρ του Παναθηναϊκού λόγω εμπειρίας και προσωπικότητας
υπερτερούσε καθολικά του Λαρισαίου. Ξέρω πως αρκετοί θα αντιδράσετε αλλά δεν
πιστεύω πως ο Αλβέρτης υπερτερούσε στο σουτ ή σε επιθετική συγκομιδή . Οι
αμυντικές αρετές τους πάλι δεν διέφεραν και πολύ…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο Ευρωμπάσκετ του 2003 ίσως είχε θέση. Αν θυμάστε η τότε
Ελλάδα του Ιωαννίδη είχε σοβαρό επιθετικό πρόβλημα. Ο τότε 26χρονος Κόμματος θα
ερχόταν από το πάγκο να ταρακουνήσει λιγάκι τα ήρεμα νερά της ελληνικής επιθετικής
λειτουργίας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φυσικά καταλαβαίνω και την επιλογή του Ιωαννίδη στα 3αρια. Ο
Αλβέρτης για την προσωπικότητα και τα αποδυτήρια, ο Παπανικολάου του
Μακεδονικού ήταν χάρμα ιδέσθαι εκείνη τη χρονιά, ο Κακιούζης πρωταθλητής,
σταθερός και παιγμένος σε <span lang="EN-US">top</span><span lang="EN-US"> </span>παιχνίδια. Χώρος για τον Κόμματο του ΠΑΟΚ ήταν δύσκολο να
βρεθεί. Σε ένα basketball manager ο Αλβέρτης θα μπορούσε να μην επιλεχθεί αλλά
η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μπορείτε να φανταστείτε τον Ιωαννίδη (με το
ερυθρόλευκο ιστορικό) να μην παίρνει στην ομάδα τον αρχηγό του ΠαναθηναΙκού; Θα
δημιουργουνταν μία απίστευτη διαμάχη μεταξύ Παναθηναϊκών και Εθνικής με
συνέπειες τραγικές για την ομάδα. Και όλα αυτά γιατί; Για να παίξει ο Κόμματος
στην Εθνική; Όσο το γράφω τόσο πιο απίθανο μου φαίνεται. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η αναννεωμένη Εθνική των Ολυμπιακών ήταν μία ομάδα με σαφη
προσανατολισμό: ετοιμάζουμε το μέλλον επιβραβεύοντας και λίγο το παρελθόν (Αλβέρτης, Παπανικολάου αλλά
όχι Σιγάλα ή Ρεντζιά). Ούτε εδώ χωρούσε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο Βελιγράδι η Ελλάδα ήταν έτοιμη ομάδα. Δεν χωρούσαν
πολλές προσθαφαιρέσεις σε αυτό που ο Γιαννάκης είχε στο μυαλό του. Όσο καλά και
να είχε παίξει στη Μακάμπι (συμπαθητικός ήταν δεν είχε εντυπωσιάσει κιόλας αλλά
ο τελικός των 13π με ¾ τριπ επισκίασε όλη τη χρονιά) ο 28χρονος σκόρερ δεν
χωρούσε στην Εθνική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στο Παγκόσμιο ούτε λόγος. Μία Πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν
αλλάζει αν δεν υπάρχουν απώλειες (τραυματισμοί ή απουσίες). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άρα αυτό που έγραφα παραπάνω «..Ρεαλιστικές πιθανότητες για
να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά με την Εθνική είχε την περίοδο 2003-2006..» ούτε
εγώ που το έγραψα δεν το υποστηρίζω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μα γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο βρίσκεται στην κατηγορία
«Μπορούσες και καλύτερα». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί είχε πιάσει τα επιθετικά <span lang="EN-US">standards</span><span lang="EN-US"> </span>που
απαιτούνταν για μεγάλη καριέρα και χρειαζόταν λίγο ραφινάρισμα στα άλλα του
στοιχεία. Μεγαλύτερη θέληση σε άμυνα και ριμπάουντ (σωματικο πρόβλημα δεν
είχε), βελτίωση στη ντρίμπλα και στην νοοτροπία που προσέγγιζε τα παιχνίδια: «μπορώ
να βοηθώ την ομάδα χωρίς απαραίτητα να παίρνω όλα τα σουτ. Μερικές φορές το να είμαι
το δόλωμα είναι προτιμότερο, το δηλητήριο είναι πιο ισχυρό». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όχι, πάλι λάθος κάνω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είναι τόσο τα μπασκετικά χαρίσματα που είχε (ή δεν είχε)
όσο η αργή εμφάνισή του στο υψηλό επίπεδο. Απ΄την Λάρισα έφυγε στα 23 να πάει
στον Μακεδονικό του πρώην Μπουλς Ντίκι Σίμπκινς και του Άλβιν Σιμς . Ήταν ο 2<sup>ος</sup>
καλύτερος Έλληνας σκόρερ μετά τον Χαραλαμπίδη. Στα τρίποντα σουτάρει με κακό
ποσοστό (23%) και μάλιστα χωρίς να βάζει ούτε καν 1τριπ κατά μ.ο. (δεν
επανήληφθε ποτέ στη καριέρα του). Η ομάδα έπεσε με μέτριους ξένους και ξεζουμισμένους
Έλληνες και κοινοτικούς (Κακιούσης, Κούβελας,
Λάρσεν) στην Α2. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο ΠΑΟΚ του δίνει την ευκαιρία την επόμενη χρονιά και δεν
λαθεύει: ρεκόρ καριέρας σε τρίποντα (%) και βολές (%). Σχεδόν ίδιος μ.ο σε
πόντους (10.8) αλλά σε μεγαλύτερη ομάδα. Ο ΠΑΟΚ
με Μπιλ Έντουαρτς, Νόλαν, Σιγάλα, Κολντεμπέλα προσπαθούσε να γιατρέψει τις πληγές
Μπατατούδη. Ο Κόμματος άρπαξε την ευκαιρία και δικαίωσε εαυτόν και ομάδα. Στη 2<sup>η</sup>
χρονιά του ξεπέρασε τους 20π (5<sup>ος</sup> σκόρερ στην Α1) και μεταγραφή στον
τροπαιούχο Ευρώπης Άρη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πραγματοποίησε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (19,7π,
6,7 ριμπ, 2,2 τρ) και μεταγραφή στη Μακάμπι των Πάρκερ, Μπαστόν, Βούισιτς,
Σόλομον). Στη Μπολόνια και στη Φορτιτούτο πήγαν όλα λάθος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Επαναπατρισμός στην ΑΕΚ (Ταπούτος, Γκαγκαλούδης, Μπρεντ
Σκοτ) και ευκαιρία για <span lang="EN-US">restart</span>.
<span lang="EN-US">K</span>αλα στατιστικά σε κακή ομάδα. Και αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν
κανόνα, αυτός θα ήταν: καλά στατιστικά σε μέτριες έως κακές ομάδες (Λάρισα,
Ολύμπια, Μαρούσι, Ρέθυμνο).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Άρα το ερώτημα που γεννάται είναι: γιατί δεν τον εμπιστεύοταν
καλές ομάδες; Αφού απέδειξε στον κυππελούχο Ελλάδος Άρη (Σμους Πάρκερ, Τόμπι
Μπέιλι, Στακ, Βετούλας) πως είναι ικανός να σταθεί. Αφού απέδειξε πως είναι
παίκτης που μπορεί να αντέξει το βάρος μιας μεγάλης ομάδας (Μακάμπι). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προβληματικός χαρακτήρας;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κακός ατζέντης;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όσο και αν έψαξα στα περιοδικά της εποχής ξεκάθαρη απάντηση
δεν πήρα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό είναι που θα με τρώει σχετικά με τον Κόμματο. Τι στο
καλό έγινε; Τι πήγε λάθος; Μήπως δεν ήθελε τις ευθύνες και τα άγχη μιας μεγάλης
ομάδας; Μήπως έμπλεξε με ατζέντηδες; Μήπως
οι ομάδες κουράζονταν απ τον χαρακτήρα του; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επειδή δεν θα μάθω ποτέ ξαναβλέπω τα τριποντά του στον
τελικό της Ευρωλίγκας. Μπάσιμο από Πάρκερ και πάσα στην αδύνατη πλευρά στον
Κόμματο: ¾ τρίποντα. Ξεκάθαρα παίκτης της αδύνατης πλευράς. Σε χτυπούσε με το
τρίποντο αν ήσουν μακριά. Αλλιώς σε νικούσε στο <span lang="EN-US">close out. </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EN-US">Not bad </span>ε?</i><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-91357179473038447842016-09-04T15:54:00.000+03:002016-09-04T15:54:07.494+03:00Mπορούσες και καλύτερα ... Σοφοκλή Σχορτσανίτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-0CUj_QIDMN4/V8wXnthuU9I/AAAAAAAADMI/XK0rfn1znTsBLpYUgW59SCxZr9J2568fQCLcB/s1600/3042-747446Fr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-0CUj_QIDMN4/V8wXnthuU9I/AAAAAAAADMI/XK0rfn1znTsBLpYUgW59SCxZr9J2568fQCLcB/s320/3042-747446Fr.jpg" width="231" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Απ’ το έπος της Σαϊτάμα κλείσαμε 10 χρόνια. Σχετικά
αφιερώματα, </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">podcast</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">,
βιντεάκια ανέβηκαν σε ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο τις τελευταίες ημέρες.
Προσωπικά ήταν μια καλή ευκαιρία να ξαναδώ τον ημιτελικό. Δεν ξέρω για εσάς
αλλά εγώ τον έχω δει ξανά όλη και όλη μια φορά πριν αρκετά χρόνια . Αν πρέπει
να δώσω μια εξήγηση ίσως θα ήταν πως τον θεωρώ κάτι σαν .. ιερό και δεν ήθελα
να βεβηλώσω τον μύθο του προβάλλοντάς το αρκετές φορές. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Η φαντασία σχεδόν πάντα νικάει την πραγματικότητα και το
να φαντάζομαι τον Παπαλουκά να ξεκινάει 50 </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">pick</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">n</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">’ </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">roll</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> με τους
Αμερικανούς να χάνονται στις περιστροφές ή τον Σχορτσανίτη να κατεδαφίζει τον
Χάουαρντ το προτιμούσα απ’ το να το βλέπω στην τηλεόραση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Τελειώνοντας το παιχνίδι έκανα δυο διαπιστώσεις:<o:p></o:p></span></div>
<ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="1">
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Στη
συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία.<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Πως
τα κατάφερε και 10 χρόνια μετά
κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Ξέρετε σε ποιόν απευθύνομαι.<o:p></o:p></span></li>
</ol>
<div class="MsoNormal">
<br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Κοίτα τι
έκανες….</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<ul style="margin-top: 0cm;" type="disc">
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the 2014 Euroleague with Maccabi Tel Aviv<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">named the 2010-11 All-Euroleague First Team<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the silver medal at the 2006 World Championship<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the bronze medal at the 2009 European Championship<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won the 2010-11, 2011-12 and
2013-14 Israeli National Championship with Maccabi Tel Aviv<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won the 2012-13 Greek National
Championship with Panathinaikos Athens<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the 2010 Greek National Cup with Olympiacos Piraeus<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the 2013 Greek National Cup with Panathinaikos Athens<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won the bronze medal at the
2002 European U-18 Championship<o:p></o:p></span></li>
<li class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">won
the bronze medal at the 2001 World U-18 Championship.<o:p></o:p></span></li>
</ul>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Όταν ο Σοφοκλής εμφανίστηκε στη μπασκετική ζωη της
Ελλάδας δεν ξέραμε πώς να το διαχειριστούμε. Όχι εκείνον, ακόμα δεν ξέρουμε και
φταίει αυτός, πώς να διαχειριστούμε τις απαιτήσεις, τις σκέψεις, τα
συναισθήματά μας, τι έπρεπε εμείς να κάνουμε για να πετύχει το </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">project</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Sofo</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">. Όταν γράφω
εμείς μας βάζω όλους: από προπονητές, Βασιλακόπουλο, δημοσιογράφοι, μέχρι και
εμάς τους απλούς φιλάθλους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Μας συστήνεται στο Ευρωπαϊκό του ’01 όπου και είναι ο
σταρ της γενιάς του (15π, 8.9ρ σε 8αγ). Οι Πρίντεζης, Μαυροειδής, Σφέικος,
Μαγκουνής, Νίκος Παπανικολάου ήταν πολύ πίσω του. Στο Παγκόσμιο ένα χρόνο μετά
προβιβάζεται με τη σειρά του ’84 δηλαδή τους Βασιλειάδη, Βασιλόπουλο,
Περπέρογλου, Αποστολίδης, Ξανθόπουλος όντας ο μοναδικός 85αρης της ομάδας. Αυτό
βέβαια καθόλου δεν φάνηκε στο γήπεδο μιας και ήταν σταθερά ο 2<sup>ος</sup>
καλύτερος μετά τον Βασιλειάδη με αριθμούς που ζάλιζαν (19,9π / 8.9 ρ). Χάνεται
ο τελικός στο </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Bobligen</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> της
Γερμανίας αν και ο Σοφοκλής ήταν ο καλύτερος του αγώνα (19π,12ρ) του ημιτελικού
με τους Σλοβένους των Λόρμπεκ και Βούγιανιτς (των Λέικερς).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Στο Παγκόσμιο της Θεσσαλονίκης φάνηκαν οι πρώτες
ενδείξεις σχετικά με το παιδί. Δεν μπόρεσε να ελέγξει τα νεύρα του (η κάκιστη
ψυχολογική αντιμετώπιση μεγάλων αγώνων θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη
καριέρα) απ’ το αντιαθλητικό παιχνίδι των Λιθουανών γκρεμίζοντας ο,τι έβρισκε
στο διάβα του με αφορμή αγκωνιά του Σιλίνσκις που του μάτωσε τα χείλη. Ο
εκνευρισμός μεταδόθηκε σε όλη την ομάδα και βρεθήκαμε πίσω με 72-66 1’44’’ πριν
τη λήξη. Ο Κλέιζα μας πλήγωσε με 27π ενώ από εμάς ο Σόφοκλης ήταν ο καλύτερος
με 17π, 10ρ, 4<sup> </sup>α (ο Βασιλειάδης σε κάκιστη ημέρα με 3/19 εντός
παιδείας – σημ. άσχετο αλλά σας προκαλώ να μου βρείτε ένα σπουδαίο ματς σε </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">do</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">or</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">die</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> του νυν φοργουορντ της ΑΕΚ) . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Σε συλλογικό επίπεδο το τέλος της αγωνιστής περιόδου
2002-03 τον βρίσκει στον Ηρακλή να εμπλουτίζεται με ευρωπαϊκές παραστάσεις αλλά και ρόλο δίπλα στον Έρικ Μικ (και
επόμενο </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">next</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">best</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">thing</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> του Ηρακλή μετά τον Λάζαρο
Παπαδόπουλο). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Το καλοκαίρι του 2003 είχε όλο το μέλλον δικό του: Στον
Ηρακλή θα μπορούσε να γίνει </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">starter</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> με πραγματικά λεπτά συμμετοχής. Στην Εθνική που τότε
ψαχνόταν στους ψηλούς (το </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">project</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Tsakalidis</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> δεν
έβγαινε παρ’ όλες τις προσπάθειες) ίσως και να υπολογίζονταν στην επόμενη
αποστολή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Επιλέγει να ακολουθήσει τα λεφτά και να ξενιτευτεί ενώ
δεν ήταν προετοιμασμένος για όσα – εκτός μπάσκετ – έπρεπε να διαχειριστεί σε
μία ξένη χώρα (σημ. θυμάμαι καλά πως
έβαλε φωτιά στη κουζίνα του όταν προσπάθησε να μαγειρέψει). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Χαμένη χρονιά όταν έπρεπε να κάνει την έκρηξη. Ήταν όμως
23χρόνων. Ηλικιακά δεν είχε πρόβλημα. Πνευματικό ήταν το πρόβλημα. Τα
προβλήματα βάρους έκαναν την εμφάνισή τους εκείνη τη χρονιά στην Ιταλία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Επιστροφή στην καλύτερη ομάδα της πόλης που γνώριζε και
αισθανόταν ασφάλεια. Ο Άρης στόχευε πολύ ψηλά. Να καταφέρει να βάλει δύσκολα
στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Ο Σοφοκλής έκανε μέτρια χρονιά χωρίς να φτάσει στα
</span><span style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">standards</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;"> που
τον φανταζόμασταν. Ο Ολυμπιακός
βρισκόταν σε μεταβατική περιόδο προσπαθώντας να γιατρέψει τις πληγές του
Κορυδαλλού και της διοικητικής ανυπαρξίας των 2 τελευταίων χρόνων. Προσπαθώντας
να συγκεντρώσει ελληνικό κορμό η επιλογή Σχορτσανίτη έμοιαζε ένα στοίχημα που
έπρεπε να πάρει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Η συνύπαρξη με τον
Καζλάουσκας του έκανε καλό. Κάνοντας μια αξιολόγηση της καριέρας του μάλλον
επρόκειτο για τον προπονητή που μπορούσε να τον καταλάβει καλύτερα. Σαν
μπασκετμπολίστα αλλά και σαν άνθρωπο (με χειρότερο όλων φυσικά τον Γκέρσον).
Έχασε κιλά, έπαιξε Ευρωλίγκα (στατιστικά πραγματοποίησε την 2<sup>η</sup>
καλύτερή του χρονιά – ρεκόρ καριέρας σε βολές με 63,2%) φτάνοντας ένα τρίποντο
του Παπαμακαριου μακρυά απ’το φάιναλ φορ. Στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό
ξανάνοιξε η πόρτα της Εθνικής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Το καλοκαίρι του ’06 τον βρήκε στην καλύτερη κατάσταση
της καριέρας του (αγωνιστικά και πνευματικά) . Ο Καζλάουσκας τον είχε ετοιμάσει
πολύ καλά όλη τη χρονιά και ο Γιαννάκης
τον διαχειρίστηκε άψογα σε εκείνο το τουρνουά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Και μετά σχεδόν τέλος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Με μαθηματική πρόοδο κατέβαινε επίπεδο. Αγώνα με τον αγώνα.
Πέρασαν 3 χρόνια και το πήρε απόφαση πως στην Ελλάδα συμβόλαιο σε ομάδα
ευρωλίγκας δεν θα έβρισκε. Ο Ολυμπιακός ήθελε να τελειώσει μαζί του, ο
Ομπράντοβιτς δεν τον ήθελε παρ’ όλες τις πιέσεις που δεχόταν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Στην Εθνική σκόρπιες εμφανίσεις και σαν έκλαμψη – ή
τελευταία επιθανάτια βρόγχος αν θέλετε – το Μουντομπάσκετ του 2010 πάλι με
Καζλάουσκας προπονητή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Με τη Μακάμπι (4 χρόνια έκατσε συνολικά) ταίριαξαν τα
χνώτα τους. Ίσως γιατί και εκείνοι δεν
είχαν μεγάλες απαιτήσεις από εκείνον. Έψαχναν έναν αναπληρωματικό ψηλό που σε
κάποια παιχνίδια θα μπορούσε – εν δυνάμει – να γίνει παράγοντας του ματς αλλά
και έναν αγαπημένο της κερκίδας. Τον βασικό τον έβρισκαν πότε στο πρόσωπο του
Χέντριξ, πότε στον Τάιους, πότε ακόμα ακόμα και στον Σον Τζέιμς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Στο μεσοδιάστημα της Μακάμπι πήγε στον Παναθηναϊκό,
ξεκίνησε πολύ καλά αλλά θυμόμαστε πως την τελείωσε: στον πάγκο όπως και ο
περσινός σέντερ Ραντούλιτσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Πέρσι πήγε με τυμπανοκρουσίες στον Ερυθρό Αστέρα αλλά
έφυγε κακήν κακώς και τελείωσε τη χρονιά στον ΠΑΟΚ του Μαρκόπουλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Φέτος δεν έχει βρει ακόμα ομάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Η Εθνική έχει να τον καλέσει απ’ το 2010. Απ’ τα 25του…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; font-size: 10.0pt;">Παραθέτω ορισμένα προηγούμενα άρθρα που έγραψα για τον
Σοφοκλή :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EL">….Αμέσως μετά τη μεταγραφή του στον ΠΑΟ:<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<span lang="EL" style="color: red; mso-ansi-language: EL;"> </span><span class="apple-converted-space"><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 9.0pt;"> </span></span><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Σόφο – μετά τις εμφανίσεις
του στη Σαϊτάμα- ένιωσε άτρωτος και «αφέθηκε». Ο Γκέρσον δεν ήξερε πώς να τον
διαχειριστεί και τον άφησε στη μοίρα του. Το στοίχημα του ελληνικού μπάσκετ
έμοιαζε τελειωμένο , με την άλλη πλευρά (Αγγελόπουλοι) να κάνει μία ύστατη
προσπάθεια για να σωθεί η σχέση (τον έστειλαν σε κλινική βάρους στην Ελβετία).<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Μετά από πολλή υπομονή και προσπάθεια (σπουδαίος ο ρόλος του Π.Γιαννάκη
εδώ) ο Σόφο επανήλθε στις επάλξεις.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Μόνο που δεν έφτανε. Οι «άλλοι» (Ομπράντοβιτς και σία) είχαν τον τρόπο τους
να τον κάνουν </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">να φαίνεται «λίγος»
απέναντί τους. Τα νταμπλ τιμ έδιναν και έπαιρναν και ο</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Big<span class="apple-converted-space"> </span>Sofo<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">έβγαινε πάντοτε
αδιάβαστος στο διαγώνισμα.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Όσο τον πίστευαν στα ντέρμπι , τόσο εκείνος τους απογοήτευε.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Ώσπου στο τέλος χάλασε ο «ψυχισμός» και των δύο πλευρών και το διαζύγιο
επισημοποιήθηκε.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Μία σχέση που ξεκίνησε με χίλια όνειρα κατέληξε στο κάλαθο των αχρήστων!<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Στη Μακάμπι – και με τις «ελληνικές συνήθειες» να απέχουν αρκετά χλμ -
όντως βελτίωσε ορισμένες αδυναμίες του </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">αλλά και</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">πάλι</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">στα δύσκολα (</span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Top</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">-16 /</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">playoffs</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">) δήλωσε αδιάβαστος. </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Φέτος</span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"><a href="http://3-ponto.blogspot.gr/2012/07/blog-post_05.html#44636818" title="Click to Continue > by Advertise"><span lang="EL" style="color: red; mso-ansi-language: EL;">ΑΝ</span><span style="color: red; text-decoration: none;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt=""
href="http://3-ponto.blogspot.gr/2012/07/blog-post_05.html#44636818" title=""Click to Continue > by Advertise""
style='width:7.5pt;height:7.5pt' o:button="t">
<v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\MHLIOS\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.png"
o:href="http://cdncache-a.akamaihd.net/items/it/img/arrow-10x10.png"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><img border="0" height="10" src="file:///C:/DOCUME~1/MHLIOS/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_image002.gif" v:shapes="_x0000_i1025" width="10" /><!--[endif]--></span></a><span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">εξαιρέσουμε ένα
παιχνίδι στο Κάουνας , σε κανένα άλλο δεν έκανε</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">ranking<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">πάνω από 10. </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Στη φετινή θρυλική προημιτελική σειρά ήταν κάκιστος με 6</span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">pts<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">, 1.2</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">reb<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">αλλά και 2,6 λάθη . Ο Μπλατ έβαζε τον Χέντριξ στις</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">crunch<span class="apple-converted-space"> </span>times</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">. Για ακόμη μία φορά ο Ομπράντοβιτς βρήκε τον τρόπο να τον κάνει να
φαίνεται ασήμαντος.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Αυτά θυμούνται όσοι αισθάνονται κουμπωμένοι με την απόκτησή του.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Έχουν δίκιο.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Υπάρχει και η άλλη μερίδα που θυμάται τον ημιτελικό με τους Αμερικάνους ,
τον μικρό τελικό με τη Σλοβενία. Νιώθουν τι μπορεί να προσφέρει αν – με κάποιο
μαγικό τρόπο – αξιοποιήσει το ταλέντο που απλόχερα του προσέφερε η φύση και
λυπούνται τους αντιπάλους αν πραγματοποιηθεί η επιθυμία τους.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Και αυτοί δίκιο έχουν.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Ο</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Big<span class="apple-converted-space"> </span>Sofo<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">– παρατσούκλι που του
έκανε τεράστιο κακό- είναι μπερδεμένη ιστορία. Το</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">potential<span class="apple-converted-space"> </span> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">που συνοδεύει τον Καβαλιώτη θα είναι απεριόριστο ακόμη και αν φτάσει τα
τριάντα . Το μυαλό μας δεν θέλει να τον εντάξει στη «κατηγορία Ταπούτο -
Ρετζιά» και να τον χρίσει αιώνιο ταλέντο γι’ αυτό και </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">περιμένει την εκτόξευσή του. Που αν συμβεί θα φτάσει μέχρι τον πλανήτη Άρη
(γιατί τον Δία τον έχει καπαρώσει εδώ και πολλά χρόνια ο Ρεντζιάς)<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Μακάρι να συμβεί .<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Θα είναι ένα τεράστιο συν πρώτα απ’ όλα </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">για το ελληνικό
μπάσκετ , για την Εθνική. </span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Αυτομάτως θα κοιτάμε στα μάτια τους Ισπανούς.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EL" style="color: red; mso-ansi-language: EL;">..σχολιασμός σε παλαιότερη ανάρτηση:<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt;">
<b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Όποια καλά 5λεπτα κάνει στην επίθεση τα τρώει στην άμυνα. Άσε που είναι
γνωστή η αδυναμία του στα ριμπάουντ. Αμυντική ανασφάλεια "προσφέρει"
στην ομάδα...</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"><br />
Και στις τελευταίες επιθέσεις δεν μπορείς να τον έχεις πεντάδα μιας και οι
ατίπαλοι του κάνουν φάουλ (ούτε 60% δεν έχει στις βολές). Αν τις έβαζε (πχ
μικρός τελικός με Σλοβενία)θα έκανε την διαφορά. Αλλά δεν τις βάζει.</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"><br />
<br />
Οι απαιτήσεις που είχα απ' τον συγκεκριμένο ήταν τεράστιες. Δεν τις δικαίωσε
ΠΟΤΕ.</span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-size: 8.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EL" style="color: red; font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"><br />
<br />
Σωματικά προσόντα "χαρίζει" η φύση.<br />
Μυαλό , όχι.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως κάπου στον υπολογιστή σου έχεις στα αγαπημένα το ‘Τρίποντο» και μας διάβαζεις. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Ξέρω πως ποτέ δεν μας έχεις ακούσει. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Ξέρω πως και αυτό να γινόταν δεν θα είχες τη διάθεση να ασχοληθείς με το τι
γράφουμε για εσένα. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Επειδή όμως στις ημέρες μας το οτιδήποτε ταξιδεύει με απίστευτη ταχύτητα
και μπορεί να φτάσει στον οποιοδήποτε, ευελπιστώ κάποιος απ το περιβάλλον να
διαβάσει κάποια στιγμή αυτό το κείμενο και να σου μεταφέρει το γράμμα που
απευθύνεται σε εσένα :<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">«Αγαπητέ Σοφοκλή,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Με έχεις κατά καιρούς στεναχωρήσει και ελπίζω να καταφέρω
να σε στεναχωρήσω και εγώ, έστω και λίγο. Σε θεωρώ και εσένα υπεύθυνο για τις
αποτυχίες της Εθνικής. Η απουσία σου δημιουργεί κενό ποιότητας που κανένας
Κουφός δεν μπορεί να καλύψει. Μην αυτοκολακεύεσαι. Δεν είσαι Διαμαντίδης. Δεν
επέλεξες εσύ να μας αφήσεις. Εμείς επιλέξαμε να σε αφήσουμε. Γιατί έφτασες στο
σημείο να γίνεις «λίγος». Εσύ που θα μπορούσες να γίνεις «πολύς». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Η επέτειος της Σαιτάμα με δελέασε να ασχοληθώ με εσένα.
Όχι με τον Παπαλουκά,τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη, τον Γιαννάκη, τον Κακιούζη,
τον Λάζαρο, τον Φώτση, τον Τσαρτσαρή, τον Ζήση, τον Ντικούδη, τον Βασιλόπουλο,
τον Χατζηβρέτα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Σε παρακολούθησα στην προημιτελική σειρά με τη Μακάμπι
και στον ημιτελικό. Τα θυμόμουν αλλά ήθελα μαζοχιστικά να με νευριάσεις και
πάλι. Ήσουν ένα σεντερ φορ, που θα έλεγε και ο Συρίγος, που απειλούσε με </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">pnr</span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> <span lang="EL">κίνηση αλλά και
με πλάτη στο </span></span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">low</span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">post</span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">. Αθλητικός με πρωτόγονη δύναμη. Ένας Σακιλ βγαλμένος απ
τα χρόνια των Ορλάντο Μάτζικ. Κανένας αμυντικός δεν τα έβαζε με εσένα, όταν
είχες δυνάμεις. Δεν μπορούσε να σε σπρώξει, να σε βγάλει απ τα σημεία σου. Τον
κούραζες, τον εξουθένωνες. Αυτά στην επίθεση. Ένα δουλεμένο χουκ και βελτίωση
στις βολές χρειαζόσουν για να γίνεις υπερόπλο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Στην άμυνα τα πλάγια βήματά σου ήταν για σεμινάριο. Τα
πόδια σου, αν και με τις προσθαφαιρέσεις βάρους είχαν ταλαιπωρηθεί, μπορούσαν
να τρέξουν το γήπεδο για να τελειώσεις σαν τρέιλερ τους αιφνιδιασμούς. Καλός
ριμπάουντερ δεν ήσουν αλλά δεν σε βοηθάνε και τα χέρια σου. Δεν πειράζει θα το
κάνει ο </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">power</span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">forward</span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> <span lang="EL">για εσένα (στυλ </span></span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Oakley</span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> ή </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">H</span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">orace
Grant). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Συνολικά στο γήπεδο έβγαζες μια αίσθηση ανωτερότητας. Σαν
να μπαίνεις μέσα και οι αντίπαλοι να ξέρουν πως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Θα
άλλαζαν πολλά. Γιατί είχες τις αντοχές να παίζεις συνεχόμενα 8λεπτα. </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">N</span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">α αλλάζεις τον
ρυθμό ενός αγώνα (προσόν που το έχουν μόνο οι κοντοί). Σαν τον Σακίλ το 2001. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Σε ξαναείδα στον ημιτελικό του 2009. Είχες χάσει σχεδόν
το 80% όσων έγραψα παραπάνω. Σταθερά έμεναν η δύναμή σου (τα 8λεπτα έγιναν
4λεπτα) και η μοναδική επιθετική κίνηση που δούλεψες ποτέ σου: το </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">drop</span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">step</span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Αλλά έστω και αυτό έφτανε για την Εθνική μας. Για να
μείνει διεκδικήτρια στα μετάλλια. Για να σου πω την αλήθεια έφτανε και σε εμάς.
Όσα μας παρουσίασες το 2006 φαίνονταν πολύ καλά για να είναι …ελληνικά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Σε ξαναείδα από κοντά πριν λίγους μήνες σε ένα παιχνίδι
του ΠΑΟΚ. Από πολύ κοντά για να μπορώ να βλέπω και όσα δεν γίνονται αντιληπτά
από την κερκίδα. Ανάσες, βλέμμα, προσοχή στις εντολές του προπονητή,
συμπεριφορά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Θλίψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Σε μια παλαιότερη συνέντευξη σου έλεγες πως παίζεις
καλύτερα εκεί που σε κάνουν και νιώθεις σημαντικός. Μόνο που για να σε θεωρούν
σημαντικό πρέπει να το κερδίσεις εσύ. Δεν σου αποδίδεται έτσι. Θέλει δουλειά.
Και αν δεν το πετύχεις, με δουλειά πάντα, σε μία ομάδα πας παρακάτω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Θα μπορούσες να γίνεις ο δικός μας Σακίλ. Ο ευρωπαίος
Σακίλ. Δεν έχει εμφανιστεί κάποιος σαν αυτός στην Ευρώπη. Θα μπορούσες να
βοηθήσεις πραγματικά την Εθνική και να μην φτάναμε στο σημείο που είμαστε
σήμερα. Θα μπορούσες να γίνεις πρότυπο για πολλά νέα παιδιά που παίζουν τη θέση
σου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Διάλεξες να μην δουλέψεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Διάλεξες να μην κάνεις τη διαφορά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Διάλεξες στα 31 σου να είσαι συνταξιούχος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Καλή σύνταξη λοιπόν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Στο κάτω κάτω ήθελες να έρθει αυτή η στιγμή πολλά χρόνια
τώρα». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;">Drazen </span><span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 8.0pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1f_x9obHeOg" width="560"></iframe><br />
<br />
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-69876795417214274852016-05-30T18:00:00.002+03:002016-05-30T18:05:35.526+03:00Μπορούσες και καλύτερα... Γιώργο Καράγκουτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<img src="http://assets.in.gr/AssetService/Data/D1998/D0728/1om6a.jpg" /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκπλήσσομαι κάθε φορά που συζητάω για ταλέντα που δεν έφτασαν
εκεί που τους περιμέναμε. Οι Ρεντζιάς, Παπανικολάου, Ταπούτος είναι περιπτώσεις
που κάθε φορά συζητούνται. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αναμενόμενο. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνο που δεν είναι αναμενόμενο είναι γιατί ο Καράγκουτης
δεν αναφέρεται στην παραπάνω λίστα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για τους νεότερους που δεν τον ξέρουν, ο Καράγκουτης ήταν ο επόμενος Φάνης. Στα μάτια όχι μόνο των Πανιώνιων αλλά και
ολόκληρης της Ελλάδας. Θα σας φανεί ίσως και ιερόσυλο αλλά το ταλέντο τους δεν
απείχε πολύ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<b>Τι έκανε:</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πράγματι και οι νεότεροι ας μην εκπλήσσονται. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη θέση που να του ταίριαζε. Δεν υπήρχε «δουλειά» που
να μην της έβγαζε εις πέρας.</div>
<div class="MsoNormal">
Άντε να το γράψω: ένας Δημήτρης Παπανικολάου αλλά
με ύψος 2.08μ. Και πιο πλακατζής. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην επίθεση, παιχνίδι με πλάτη (τρομερό <span lang="EN-US">footwork</span><span lang="EN-US"> </span>), με
πρόσωπο (σουτ αρκετά αξιόπιστο), έβλεπε γήπεδο, ομαδικός, αλτρουιστής (σε
σημείο παρεξήγησης) και φοβερός συμπαίκτης (οι πλάκες του αποφόρτιζαν αρκετές
φορές τους συμπαίκτες του) αλλά και τσαμπουκάς αν και δεν του φαινόταν (για να
τα βάλεις τοτε με τον Γιαννούλη (διάσημος καυγάς σε ένα Πανιώνιος – ΠΑΟΚ) ήθελε
κότσια). Το πιο σημαντικό: έτρεχε το γήπεδο σαν γκαρντ. Κλείστε τα μάτια και
θυμηθείτε: Κατεβάζει το ριμπάουντ, πασάρει δίπλα του στον Λημνιάτη και τρέχει
στον κεντρικό διάδρομο. Αν δεν έβαζε εκείνος το καλάθι , το δημιουργούσε με το
να απασχολεί τον αμυνόμενο κάνοντας χώρο στον <span lang="EN-US">slasher</span><span lang="EN-US"> </span>Σιμς να
πατήσει δυνατά και να τελειώσει τον αιφνιδισμό<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στον Πανιώνιο τον ετοίμαζαν για διάδοχο του Φάνη. Για την
ακρίβεια ο ίδιος ο Φάνης τον ετοίμαζε. Και η Εθνική θα καρπωνόταν αυτή την
προσπάθεια. Απ’ τα 10 του κυανέρυθρος αγάπησε και αγαπήθηκε απ την ομάδα.
Μάλιστα σε μία συνέντευξή του έκανε πλάκα πως στα 22 του ήταν στην ομάδα
περισσότερα χρόνια από το ίνδαλμά του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ωραία ιστορία αλλά από κάποια στιγμή και μετά εμφανίστηκαν
οι δράκοι (τραυματισμοί).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τη σεζόν που επακολούθησε το Παγκόσμιο ο Καράγκουτης
τραυματίστηκε σοβαρά στο δεξί του χέρι: 3 κομμένοι τένοντες και 3 νεύρα. Τέτοιοι τραυματισμοί είναι ύπουλοι και
χρειάζονται υποστήριξη από το περιβάλλον του παίκτη. Εικάζω, χωρίς να γνωρίζω
σίγουρα, πως δεν είχε την υποστήριξη από την ομάδα (τον πίεζαν να επανέλθει). Ο ίδιος δεν ήξερε τι να κάνει. Ήξερε πως δεν ήταν
έτοιμος αλλά απ’την άλλη είχε την «κάψα» να παίξει. Και να βοηθήσει την ομάδα
του. Και να μην μείνει πίσω σε σχέση με τους άλλους συμπαίκτες του στην Εφήβων
(Ρεντζιάς, Παπανικολάου, Χατζής, Κακιούζης).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επανήλθε νωρίς, το χέρι του δεν το ένιωθε «κανονικό» (τον
θυμάμαι σε μία συνέντευξή του να λέει πως κάνει χειραψία με το αριστερό),
τον πήγε πίσω, απέκτησε ψυχολογικό πρόβλημα. Αρκετά συχνά καταλάβαινες πόσο
καλά θα παίξει απ’ τα πρώτα λεπτά ενός αγώνα. Παίκτης ψυχολογίας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να το αποβάλει του παίρνει κοντά 2 χρόνια. Τη σεζόν
98-99 μαγεύει σε Α1 (13,8π/8ρ) και Κόρατς (13π/4,9ρ). Στα ημιτελικά του Κόρατς
παίζει μόνος του την Μπαρτσελόνα του Σάρας, του Γκούροβιτς, του Ρεντζιά, του
μικρού Ναβάρο (21π, 9/13δ). Η παλιοπαρέα των Κικίλια, Τσόπη, Τζανή, Μίχαλο,
Σιμς με ηγέτη τον Καράγκουντη συναρπάζει τους Έλληνες μπασκετικούς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το καλοκαίρι στο Ευρωμπάσκετ είναι πενταδάτος στην πρεμιέρα με Γερμανία (21’, 2π, 1ρ). Η
μεταγραφή στον ΠΑΟ μοιάζει φυσιολογική εξέλιξη της καριέρας του. Στα χέρια του
Ομπράντοβιτς , στις παραστάσεις του ΠΑΟ, θα απλωνόταν το ταλέντο του. <span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">sky</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">is</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">the</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">limit</span>.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο δράκος επανήλθε (τραυματισμός). Χάνει την χρονιά, χάνει το
Πρωταθλητριών, χάνει τον «ενεργό ρόλο σε πρωταγωνίστρια ομάδα». Στα 25 του έχει
στο ιστορικό του 2 σοβαρούς τραυματισμούς
. Αποτρεπτικός παράγοντας για να τον εμπιστευτεί <span lang="EN-US">top</span><span lang="EN-US"> </span>ομάδα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το <span lang="EN-US">restart</span><span lang="EN-US"> </span>ξεκινά από την Θεσσαλονίκη. Σε έναν Ηρακλή γεμάτος νιάτα και
ταλέντο (Μπλάκνει, Μικ, Χατζηβρέτας, Σοφο, Διαμαντίδης, Χούπμαν), ο
Καράγκουντης είναι σταθερά ο 3<sup>ος</sup> καλύτερος μετα τους Μπλάκνει και
Χατζηβρέτα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είναι το άτι του Πανιωνίου που θυμόμαστε, αλλά βρήκε
άλλον τρόπο να δηλώνει παρών. Πιο μπασκετικό. Παιχνίδι με πλάτη, ριμπάουντερ,
πασέρ. Εγκεφαλικός μπασκετμπολίστας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στη Νηαρ Ηστ δεν θυμάμαι πως και γιατί πήγε. Μάλλον ήθελε να
γυρίσει Αθήνα και δεν βρήκε καλύτερο συμβόλαιο. Έμεινε μία χρονιά και τον πήρε
το Μαρούσι του Βωβού. Νεόπλουτη ομάδα, με Γιαννάκη προπονητή , αμέσως μετά τον
τελικό του Σαπόρτα. Της έδωσε εμπειρία, κλάση, μπασκετικές μυρωδιές. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στα 31 του αποσύρθηκε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μάλλον πικραμένος. Όχι με τον εαυτό του, ούτε με τους άλλους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Με την τύχη του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σε χειρότερες περιόδους για την καριέρα του δεν μπορούσε να
τραυματιστεί. Μετά το Ευρωμπάσκετ των Εφήβων, με τον Φάνη «μένω – αποχωρώ», με
τον Πανιώνο να προσπαθεί να μπει σφήνα στους μεγάλους (μεταγραφή Θερλ Μπέιλι). Ο Καράγκουντης προορίζονταν σε θέση Φάνη. Ο
Πανιώνιος, μην σας φανεί ψέμα, έβλεπε με τεράστιο χαμόγελο τη «μετα Φάνη»
εποχή. </div>
<div class="MsoNormal">
Μετά ο τραυματισμός του στον ΠΑΟ.
Τη στιγμή της απογείωσης, των Ευρωπαϊκών ντέρμπι, των φάιναλ φορ. Συχνά
σκέφτομαι πως αν δεν είχε τραυματιστεί μπορεί να ακολουθούσε μία καριέρα
Τσαρτσαρή στον ΠΑΟ. Μεγαλύτερο ταλέντο είχε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν ξεκίνησε την καριέρα του τον παρομοίαζαν με τον Νίκο
Φιλίπου. Σε βελτιωμένη βερσιόν. Διαφωνώ. Τον θυμάμαι αρκετά καλά στα καλά του
χρόνια στον Πανιώνιο. Αυτός που μου τον θυμίζει δεν είναι Ευρωπαίος αλλά
Αμερικάνος: Λαμάρ Όντομ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σε τέτοιες περιπτώσεις προσπαθώ να βρω το δικό μου μερίδιο
ευθύνης: Βιάστηκα να πάω παρακάτω. Μετά τον ΠΑΟ τον ξέγραψα. Λες και κάθε χρόνο
βγαίνει "Καράγκουτης". <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν βγαίνει. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-68398268696954446792016-02-09T14:03:00.001+02:002016-02-09T14:03:27.509+02:00Mπορούσες και καλύτερα.....Νίκο Ζήση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<img src="http://content-mcdn.sentragoal.gr/filesystem/images/20150531/low/2015053100963_162736740.jpg" height="320" width="231" />Μάλλον δεν πρέπει.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν πρέπει, όχι να το σκεφτώ (που πρέπει), να το γράψω.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Θα το παρεξηγήσουν. Οι περισσότεροι. Από εμάς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και όλοι. Οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ασφυκτιώ όμως. Το χέρι μου με τρώει. Τα πλήκτρα με καλούν να τα πατήσω.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Με συγκεκριμένη σειρά: Ο Ζήσης είναι ο πιο υπερτιμημένος της γενιάς του</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p>Τι έκανε: Ευρωμπάσκετ, φιναλίστ Μουντομπάσκετ, χρυσό στους <span lang="EN-US">U</span>-20, αργυρό στους
Μεσογειακούς, χάλκινο στους παίδες. Πρωταθλητής και Κυπελλούχος σε 3 χώρες (Ελλάδα, Ιταλία,
Ρωσία). Τροπαιούχος <span lang="EN-US">E</span>υρωλίγκας
και φιναλίστ Γιούροκαπ. Το 2005 αναδείχθηκε καλύτερος νέος από την <span lang="EN-US">FIBA</span>.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Χορτασμένος από παραστάσεις στο υψηλότερο επίππεδο. Τις
μέχρι στιγμής διακρίσεις του τις πέτυχε πριν κλείσει τα 31. Η αναγνώριση που
λαμβάνει από τον χώρο του μπάσκετ (παίκτες, προπονητές, διοικητικοί παράγοντες,
θεσμικοί παράγοντες) είναι πολύ μεγάλη. Δεν θυμάμαι πουθενά να έχει ειπωθεί ή
γραφτεί το παραμικρό κακό για εκείνον. Δεν θυμάμαι να έχει δημιουργήσει το <span lang="EN-US">o</span>ποιοδήποτε επεισόδιο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στην πρωταθλήτρια ΑΕΚ προορίζοταν για «Αλβέρτης». Στο Τρεβίζο ο Μπλατ τον είχε σαν γιο του.
Στην ΤΣΣΚΑ έπεσε σε τεράστιες προσωπικότητες και δεν φάνηκε. Στην Σιένα ήταν ο
κουμανταδόρος της. Πέρασε 2 ανέμελα χρόνια σε Μπιλμπάο και Καζάν μέχρι να τον
καλέσει ο Ζοτς να του συμμαζέψει την ομάδα. Στην Μπάμπεργκ φέτος απολαμβάνει
όσα πέτυχε τα προηγούμενα χρόνια. Οι Γερμανοί αισθάνονται πως όταν σε λίγα
χρόνια στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης, θα θυμούνται τον Ζήση ως την πρώτη μεγάλη
προσωπικότητα που έφεραν στην ομάδα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όσα γράφω παραπάνω με τσιγκλάνε. Μπαίνουν οι αμφιβολίες.
«Πάλι λάθος έκανα» , σκέφτομαι. Προσπαθώ να τις διώξω αλλά εκείνες εκεί. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
ΟΚ, πάμε απ’ την αρχή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span>εικόνα, το βίντεο είναι ο απόλυτος μάρτυρας. Τα γραπτά
μπορεί να παραφράζουν την αλήθεια. Θέλω να δω το παιχνίδι που τον έκανε άντρα:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Φτάνω στην βιβλιοθήκη:2005 – <span lang="EN-US">TOP</span> 16 ΑΕΚ-Εφές: 70-69, <span lang="EN-US">buzzer</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">beater</span>, <span lang="EN-US">ranking</span> 23. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε μια ΑΕΚ με μέτριους ξένους (Λόλις, Κους, Νίτσεβιτς, Τόμπι
Μπέιλι) ο 24χρονος Ζήσης την οδηγεί σε
ρεκόρ 4-2 στο <span lang="EN-US">TOP</span>-16. Μένει
εκτός από Μπενετόν (Σίσκα, Μπλου, Μπουλέρι, Μαρκονάτο) και Εφές ( Ντόμερκαντ,
Σόλομον). Ο Ζήσης στο <span lang="EN-US">TOP</span>-16
παίζει θαυμάσια: 14.3π, 3.5ας, 3.2ρ, 16 <span lang="EN-US">ranking</span>. Ολοκληρωμένος γκαρντ.
«<span lang="EN-US">Euroleague</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">player</span>»
με πραγματικό χρόνο ήδη απ’ το 2001! Στα 24 είχε την εμπειρία και τις
ικανότητες για το βήμα παραπάνω: Μπενετόν του Μπλατ. Του Σίσκα. Του Νίκολας.
Του Μπαρνιάνι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά πιο πριν Ευρωμπάσκετ. Βελιγράδι. Είναι ο πιο σταθερός
μας παίκτης. Αν δεν έκανε τα θαύματα ο Παπαλουκάς απ΄τα <span lang="EN-US">knockout</span><span lang="EN-US"> </span>και
μετά θα ήταν και ο καλύτερός μας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στο σημαντικότερο <span lang="EN-US">play</span><span lang="EN-US"> </span>της εικοσαετίας για την Εθνική μας ο
Ζήσης πήρε την ευθύνη της απόφασης: να εκτελέσει ή να δημιουργήσει.
Εκείνος μπούκαρε στη ρακέτα. Εκείνος
τράβηξε τον Ντιαό μαζί του. Εκείνος
έδωσε την ασσίστ σε ένα <span lang="EN-US">split</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">out</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">reverse</span><span lang="EN-US"> </span>που δεν βλέπουμε συχνά να εκτελείται με επιτυχία.Η δική του
πάσα άλλαξε την ιστορία της Εθνικής, του Διαμαντίδη. Επέστρεψε το μπάσκετ στις
συνήθειες των Ελλήνων. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
(δύο ελεύθερες βολές και ένα τρίποντο μας έδωσαν τα θρυλικά
χρυσά. Καμπούρης – Διαμαντίδης. Για να
συμβεί αυτό έπρεπε ο Μ.Ιωάννου να χάσει το <span lang="EN-US">off</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">balance</span><span lang="EN-US"> </span>δίποντο και ο Ζήσης να δώσει την
ασσίστ. Καλό είναι να μην ξεχνάμε τι συμβαίνει λίγα δευτερόλεπτα πριν την
κορύφωση)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στην Ιαπωνία, σε ένα <span lang="EN-US">backcourt</span><span lang="EN-US"> </span>βγαλμένο από τα καλύτερα όνειρά
μας (Παπαλουκάς στα <span lang="EN-US">prime</span><span lang="EN-US"> </span>του
-Διαμαντίδης-Σπανούλης-Ζήσης σε κατακόρυφη
ανοδική πορεία) ήταν το ιδανικό <span lang="EN-US">alter</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">ego</span><span lang="EN-US"> </span>των υπολοίπων τριών. Σε οποιαδήποτε άλλη Εθνική θα έπαιζε
πεντάδα, σε εμάς ήταν ο 4<sup>ος</sup> γκαρντ. Πολυτέλεια σχεδόν ιερόσυλη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τα ωραία τελείωσαν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η αγκωνιά του Βαρεχάο έσβησε το παραμύθι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
ΤΣΣΚΑ – ΣΙΕΝΑ – ΦΕΝΕΡ. Όλοι τους ένα κοινό:
Στα σημαντικά παιχνίδια που τον χρειάζονταν δήλωνε…απων:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
-Στην προημιτελική σειρά (’08) με τον Ολυμπιακό : 2.8π,
33%διπ, 0/3τρ, 0.7ασσιστ (3 αγωνες)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Στο φάιναλ φορ του 2008 :άποντος, χωρίς ασσίστ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Στο φάιναλ φορ του 2009 αγωνίστηκε συνολικά 4 λεπτά! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
-Στον ημιτελικό του 2011 : 4π, 0/4τρ, 1ασσιστ, 1 λαθ, 1 κλ
σε 12’ (ήττα από ΠΑΟ)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- Στον ημιτελικό του 2014 : 1/4διπ, 2ας, 1 λαθ σε 19 λ.σ.
(ήττα από Ρεαλ)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από το 2006 και μετά σε μόλις 3 παιχνίδια <span lang="EN-US">playoffs</span><span lang="EN-US"> </span>ήταν απ’ τους διακριθέντες:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- στο 4<sup>ο</sup> με τον ΟΣΦΠ το ’11 (<span lang="EN-US">ranking</span> 11, 6 ασσιστ, 6π, νίκη και
είσοδος στο <span lang="EN-US">ff</span>)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- στο 4<sup>ο</sup> με τον ΟΣΦΠ το ’12 (<span lang="EN-US">ranking</span> 11, 15π, 1ασσιστ, ήττα και
αποκλεισμός από το <span lang="EN-US">ff</span>).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- στο 3<sup>ο</sup> με την Μακάμπι ( <span lang="EN-US">ranking</span> 16, 19π, 5 ασσιστ, είσοδος σε <span lang="EN-US">ff</span>)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τα <span lang="EN-US">career</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">high</span><span lang="EN-US"> </span>του είναι απ’τον καιρό της ΑΕΚ: <span lang="EN-US">ranking</span> 29, <span lang="EN-US">pts</span>: 22, <span lang="EN-US">assist</span>:13, <span lang="EN-US">steals</span>:4 .<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σίγουρα τον ρόλο της ΑΕΚ δεν τον ξαναβρήκε στις επόμενες
ομάδες του αλλά και πάλι κάτι δείχνει…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πάμε στην Εθνική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ευρωμπάσκετ 2007: Κάνει φοβερό παιχνίδι στον μικρό τελικό
(23π / ήττα) αλλά σε όλα τα προηγούμενα ήταν …άνοστος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πεκίνο 2008: προημιτελικός 5π , 3ασ, 14λ.σ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ευρωμπάσκετ 2009: χωρίς Παπαλουκά – Διαμαντίδη, 7.6π
(42%διπ, 23%τρ), 1.3ασσιστ, 1.4λαθ, 3.7ριμπ(!!!).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ευρωμπάσκετ 2015: προημιτελικός με Ισπανία 2/6σ, 3ασσιστ, 2
ριμπ, 18’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η μ-ο-ν-α-δ-ι-κ-η του πραγματικά ηγετική εμφάνιση ήταν με
τους Τούρκους στον προημιτελικό του ’09: 14π, 7ρ, 38’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κουράστηκα με τους αριθμούς αλλά έπρεπε να πείσω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">T</span>α
κατάφερα;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για επίλογο θα αντίγραψω ένα παλαιότερο <span lang="EN-US">post</span><span lang="EN-US"> </span>που είχα
ανεβάσει: <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="color: #999999;"><span style="background: #150b0b; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 9.0pt;">Ζήσης: Μετά την αγκωνιά του Βαρεχάο
δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Σαν να έφυγε από μέσα του η επιθετικότητα, η ορμή που
έμπαινε στο ζωγραφιστό δίχως να φοβάται. Έγινε άλλος. «First pass point guard»
τον λένε πια. Μπούρδες. Ο Ζήσης είναι καλός δημιουργός, πολύ καλός </span><a href="https://www.google.gr/search?espv=2&biw=1024&bih=655&q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%81%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82&spell=1&sa=X&ved=0CBgQBSgAahUKEwjJrcHJ55bIAhXFfhoKHRbBDqI"><span style="background: rgb(21 , 11 , 11); font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 9pt; text-decoration: none;">εξισορροπιστής</span></a><span style="background: #150b0b; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 9.0pt;">, καλός αμυντικός (αλλά με πολύ
θέληση) και όλα όσα θα ζητούσε μία top ομάδα απ’τον 4o
guard της. Με την διαφορά πως μέχρι και πριν το ’06 ήταν καλύτερος του
Σπανούλη. Μετά ήρθε ο Βαρεχάο..</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 9.0pt;"><span style="color: #999999;">Σίγουρα είναι καλός για τα αποδυτήρια, «ο γιος που θα
ήθελε να είχε ο Μπλατ» και άλλα πολλά που δεν απεικονίζονται στη στατιστική και
δεν φαίνονται στο παρκέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: #150B0B; line-height: 12.6pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #999999;"><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 9.0pt;">Ωραία όλα αυτά αλλά η Εθνική θέλει και άλλα. Δεν τον
μηδενίζω, ποτέ δεν αρνήθηκε κλήση της Εθνικής, ήταν μέλος σε 3 μετάλλια αλλά θα
έπρεπε να είναι εκτός Εθνικής. Όχι 3</span><sup><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 7.0pt;">ος</span></sup></span><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 9.0pt;"><span style="color: #999999;"> γκαρντ και σ ι γ ο υ ρ α όχι για 30’ απέναντι στους Ισπανούς. Ο
Μάντζαρης είναι πολύ καλύτερός του, δεν θα λείψει.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-49645412214506710432016-01-12T16:01:00.001+02:002016-01-12T16:01:04.551+02:00To τέλος της σεμνότητας (το κείμενο επιμελήθηκε ο Stratos Kalantzis)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img height="369" src="http://www.superbasket.gr/wp-content/themes/_stylebook/timthumb.php?src=http%3A%2F%2Fwww.superbasket.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2015%2F07%2F%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%822.jpg&q=90&w=795&zc=1" width="640" /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Για κάποιο αδιευκρίνηστο λόγο
ανέκαθεν θαύμαζα ανθρώπους που κατάφερναν, είτε στην προσωπική είτε στην
επαγγελματική τους ζωή, να παραμένουν αφοσιωμένοι στον στόχο τους μέχρι να τον
πετύχουν χωρίς φανφάρες και βερμπαλισμούς. Ανθρώπους που κύριο χαρακτηριστικό
τους ήταν η σκληρή δουλειά, τα λίγα λόγια και η συνέπεια τους. Ένας τέτοιος
Κύριος (επίτηδες το «Κ» κεφαλαίο) πριν λίγο καιρό ανακοίνωσε ότι σταματάει να
κάνει αυτό που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε για σχεδόν δύο δεκαετίες. Δεν υπήρξαν
μακροσκελείς ανακοινώσεις, τηλεοπτικές συνεντεύξεις, πολυσέλιδα αφιερώματα όπως
συνήθως γίνεται, παρόλο που η αξία του θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Έφυγε άνευ
τυμπανοκρουσιών, «γεμάτος» όπως είπε από όλα όσα έζησε για δύο δεκαετίες στα
παρκέ και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον του που, εκτός της οικογένειας του,
εγώ ελπίζω από κάποιο πόστο να περιέχει και μπάσκετ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σαν τώρα τον θυμάμαι εκείνο το
μαγικό καλοκαίρι του 1995 να εμφανίζεται ένα αμούστακο μειράκιον, αδύνατο και
λιπόσαρκο μαζί με τους άλλους πολυδιαφημισμένους αστέρες της Εθνικής Εφήβων
(Ρεντζιά-Παπανικολάου-Κακιούζη-Μπαρλά) ακολουθώντας πάντα το ίδιο μοτίβο
συμπεριφοράς που τον χαρακτήρισε μέχρι τα βαθιά μπασκετικά γεράματα.
Χαμηλοθώρης, λιγομίλητος, σοβαρός, έδινε την εντύπωση ότι μπορεί μεν η ηλικία
του να ήταν 18-19, αλλά έμοιαζε παραπάνω. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι αυτή
ακριβώς η συμπεριφορά αποτυπωνόταν και στο παρκέ. Δεν ξεκινούσε ποτέ στην
πεντάδα, αλλά ήταν ο 6<sup>ος</sup> παίχτης που πάντα έμπαινε όταν τα πράγματα
στράβωναν, όταν οι συμπαίχτες του χρειάζονταν μια έξτρα –κυρίως- επιθετική
βοήθεια για να ξεφύγουν στο σκορ. Αν θυμάμαι καλά, ήταν μέσα στους πρώτους
σκόρερς της εντυπωσιακής εκείνης ομάδος, παρόλο τον σχετικά περιορισμένο χρόνο
συμμετοχής του και το γεγονός ότι ξεκινούσε από τον πάγκο. Επίσης αυτό που μου
είχε μείνει καρφωμένο ήταν κάτι που παρέπεμπε σε γιουγκοσλαβική σχολή, ήτοι μια
τρομερή ψυχραιμία και ηρεμία καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα καθώς φυσικά και την
εξαιρετική ικανότητα που είχε στο σουτ, είτε δεχόμενος σκριν είτε μετά από
ντρίπλα. Μια ικανότητα που τα τελευταία χρόνια δεν προσιδεάζει σε
χαρακτηριστικό της μπασκετικής φυλής μας, για εκείνον ήταν η πιο φυσική του
αντίδραση μέσα στο παιχνίδι. Έπιανε τη μπάλα, σούταρε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Την επόμενη χρονιά, που ήταν αυτή
της μεγάλης «παιδομάζωξης» επί εποχής Φιλίππου στην ΑΕΚ μαζί με τον Διόσκουρό
του, Κακιούζη, φοράει τα κιτρινόμαυρα. Άξιον σημειώσεως εστί το γεγονός ότι το
παλικαράκι έως τότε έπαιζε στη Γ’ Εθνική (Ποσειδώνα Καλαμάτας)!!! Και μιλάμε σε
εποχές (1995) που το ελληνικό πρωτάθλημα εθεωρείτο ίσως το καλύτερο και πιο
ανταγωνιστικό της Ευρώπης με παιχταράδες να συμμετέχουν σε αυτό σε όλες τις
ομάδες. Από την πρώτη χρονιά κιόλας κάνει (σιωπηλό) πάταγο. Συνεχίζει να
έρχεται από τον πάγκο μεν, είναι όμως δεύτερος σκόρερ μιας νεανικής ομάδας
σκοράροντας κάτι σαν 14,5 πόντους ανά παιχνίδι, δείχνει τρομερή ωριμότητα για
την ηλικία του και δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα από την μετάβασή του από
σχεδόν τρεις κατηγορίες χαμηλότερες στην υψηλότερη. Το παιχνίδι του είναι
μάλλον ασυνήθιστο για «προϊόν» Ελληνικής σχολής, καθώς δεν είχαμε πολυ
συνηθίσει να βλέπουμε περιφεριακό γκαρντ να βγαίνει από τα σκριν και να
σουτάρει με ακρίβεια είτε από κοντά είτε από το τρίποντο με τόση συνέπεια. Και
μάλιστα σε αυτή την ηλικία!! Θυμάμαι τουλάχιστον 1-2 παιχνίδια, ιδίως μετά την
έλευση του Σούμποτιτς, που σκόραρε 25+ πόντους με καταπληκτικά στατιστικά
κερδίζοντας τη μερίδα του λέοντος της προσοχής και του θαυμασμού του
μπασκετικού κόσμου από τον πιο προβεβλημένο Κακιούζη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Από την επόμενη χρονιά που
κατηφόρισε ο Ιωαννίδης ξεκινάει και η αναρρίχηση στα υψηλά σκαλοπάτια του
επαγγελματισμού και του πρωταθλητισμού. Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή την
αυστηρότητα, τη σκληρότητα και την αθυροστομία του ξανθού δεν την κατάλαβε ούτε
την ασπάστηκε ποτέ. Θυμάμαι σε μια σπάνια συνέντευξή του στο ΤΡΙΠΟΝΤΟ να του
αποδίδει τα εύσημα για το γεγονός ότι προπονήθηκε πολύ σκληρά για πρώτη φορά
στην καριέρα του, ότι με αυτόν προπονητή έμαθε πάρα πολλά όσον αφορά την
ομαδική τακτική και το κομμάτι της άμυνας αλλά άφηνε να φανεί ότι όλο αυτό το
εκρηκτικό ταμπεραμέντο που εκρήγνυτο αν ένας παίχτης έχανε ένα σουτ ή δεν
έβγαινε σωστά σε μια περιστροφή δεν του ταίριαζε. Παρόλα αυτά περπάτησε για
πρώτη φορά μαζί του στο παλκόσενικο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απέκτησε
εμπειρίες, έπαιξε με πολύ καλούς συμπαίχτες και εναντίον πολύ καλών ευρωπαϊκών
όμαδων και «λείανε» λίγο περισσότερο το παιχνίδι του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ίσως τότε να μπήκαν οι βάσεις για
τη μετέπειτα εκτόξευση (κάπως έτσι δεν έγινε και στον ΟΣΦΠ, πρώτα ο ξανθός και
μετά ο Ντούντα) που ακολούθησε με τον «σοφό» να κάθεται για δύο χρόνια στον
πάγκο της ΑΕΚ. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος και επειδή σιχαίνομαι τις
αγιογραφίες, ίσως εκεί να έχασε και το τρένο της προσωπικής εκτόξευσης. Με απλά
λόγια τη στιγμή εκείνη που όλοι περίμεναν να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή και
αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ομάδος του, ο Νικολάκης συνέχισε να κάνει με την ίδια
συνέπεια αυτό που έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να έρχεται από τον πάγκο, να
προσπαθεί να παίζει καλή άμυνα και στην επίθεση με εκείνο το θανατηφόρο σουτ
του, από μέση ή μακρινή απόσταση, να ματώνει τα αντίπαλα καλάθια, αλλά όχι με
τη μορφή του «πολυβόλου» που θα περίμενε κανείς. Δεν έκανε ποτέ κατάχρηση
προσπάθειας, παρέμενε πάντα προσηλωμένος στο αγωνιστικό πλάνο, δεν επεδίωξε
ποτέ να γίνει η πρώτη επιλογή στα επιθετικά συστήματα, κάποιες φορές δε,
φαινόταν ακόμα και συμβιβασμένος με τον ρόλο αυτό. Ίσως για αυτό να λένε ακόμα
και τώρα καλά λόγια όλοι οι προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Ίσως από
την άλλη για αυτό να μην κατάφερε ποτέ να ξύσει έστω το ταβάνι των προσωπικών δυνατοτήτων,
μένοντας για όλη τη διάρκεια της καριέρας του ένας πρώτης τάξεως συνεπέστατος
ρολίστας, απαραίτητος σε κάθε ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό με μικρές εκλάμψεις
πρωταγωνιστικού ρόλου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ευτυχώς όμως για εκείνον η
επιμονή και η υπομονή του δικαιώθηκε και σε επίπεδο τίτλων καθώς κατάφερε να
γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας τόσο εντός των συνόρων (κύπελλο-πρωτάθλημα) όσο
και εκτός με την κατάκτηση του κυπέλλου Σαπόρτα. Αναντίρρητα και ο ίδιος θεωρεί
ως καλύτερη και σημαντικότερη στιγμή του την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όταν
κατάφερε η ΑΕΚ και γύρισε την σειρά από το εις βάρος της 0-2 σε 3-2
πανηγυρίζοντας πρωτάθλημα ξανά έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες!! Δε θυμάμαι
πολύ καλά τα παιχνίδια εκείνα, αλλά νομίζω ότι ιδίως στην ανατροπή και αυτός
και ο Κακιούζης έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο καθοδηγώντας τους συμπαίχτες του.
Τις στιγμές που σήκωνε την κούπα και πανηγύριζε το πρόσωπό του έλαμπε,
χαμογελούσε, γιόρταζε, δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον μάλλον σκυνθρωπό και σοβαρό
τύπο που είχαμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Πραγματικά ξέσπασε και το χάρηκε
με την ψυχή του. Είχε συνδυάσει το όνομά του με ένα θρυλικό κατόρθωμα της
αγαπημένης του ομάδος στο οποίο πρωτοστάτησε και αυτό, όπως εκμυστηρεύτηκε
χρόνια μετά, παραμένει η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή του σε όλη του την καριέρα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όταν έφυγε από την αγαπημένη του
ΑΕΚ, μετά από κάποια χρόνια, ξεκίνησε μια μάλλον περίεργη πορεία προτού
καταλήξει στο λιμάνι του. Πήγε στον ΟΣΦΠ σε πολύ δύσκολη περίοδο, όταν η ομάδα
βολόδερνε, δεν υπήρχε σταθερή διοίκηση ή προπονητής και η γκρίνια και η
αμφισβήτηση ήταν στην καθημερινότητα. Αυτός εκεί, έκανε τη δουλειά του κάθε
μέρα και νομίζω ότι ίσως για αυτό και τον εξετίμησε ο κόσμος των κόκκινων που
ανέκαθεν δυσκολευόταν να δεχθεί παίχτες δεμένους με άλλες ομάδες. Ο Νίκος δεν
πούλησε οπαδιλίκι, δεν δήλωσε Ολυμπιακός από κούνια, δεν προσπάθησε να
κοροϊδέψει κανέναν, έβαζε τη φανέλα του και έπαιζε μπάσκετ. Συνέχισε σε αυτόν
τον μάλλον μοναχικό δρόμο του ανθρώπου που αγαπάει το μπάσκετ, χαίρεται να
παίζει, απολαμβάνει να ακούει τη μπάλα να χτυπάει στα παρκέ, χωρίς να
ασχολείται με τα ατέλειωτα και ατέρμονα συμπαρομαρτυρούντα που συνήθως
δημιουργούν ίντριγκες, ιστορίες και φήμες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έγραψα πριν για το λιμάνι του.
Πολλοί μπορεί να θεωρούν ότι λιμάνι του ήταν η ΑΕΚ. Άλλοι να μιλήσουν για τον
Ηλυσιακό, όπου πέρασε πέντε χρόνια. Και όμως δεν εννοώ τίποτα από όλα αυτά. Το
λιμάνι του Νίκου Χατζή ήταν το μπάσκετ. Ανέκαθεν ήταν. Και νομίζω πάντα θα
είναι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έχοντας κερδίσει και χρήματα και
τρόπαια και αναγνώριση, έχοντας παντρευτεί και φτιάξει οικογένεια, θα μπορούσε
μετά το δεύτερο πέρασμά του από την ΑΕΚ να σταματήσει. Δεν το έπραξε.
Αντιθέτως, αποφάσισε να γίνει μέλος μιας μάλλον συνοικιακής ομάδος, που κάθε
χρόνο θα πάλευε για τη σωτηρία της, θα άλλαζε ξένους σαν τα πουκάμισα, θα είχε
μια μάλλον «αφανή και περίεργη» διοίκηση και συχνά πυκνά θα έπαιζε όλη τη
χρονιά κορώνα-γράμματα σε 1 ή 2 παιχνίδια στο τέλος της σαιζόν. Με συμπαίχτες
άγουρους είτε αμφιβόλου αξίας, σε ένα γηπεδάκι μικρό, πολλές φορές χάνοντας με
τεράστιες διαφορές από καλύτερες ομάδες, πείτε μου, πόσοι από εσάς σε αυτό το
στάδιο της καριέρας σας θα το κάνατε? Και όχι για μια ή δύο χρονιές αλλά επί
μια συναπτή πενταετία. Πείτε με ρομαντικό ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά εγώ νομίζω
ότι το έκανε από μεράκι για το μπάσκετ. Γιατί ήθελε να παίζει. Ήθελε να παλεύει
για κάτι, ακόμα και αν είναι η παραμονή της ομάδος του. Γιατί περίμενε τη
στιγμή που θα μπεί μέσα, θα βγει από το σκριν ή θα πάρει μια έξτρα πάσα, θα
φέρει τη μπάλα ψηλά και με το ανεπαίσθητο πηδηματάκι που πάντα έκανε, θα τη
στείλει στο καλάθι. Τρία σουτ σε ένα παιχνίδι, τέσσερα σουτ σε ένα παιχνίδι,όσα
έβγαιναν. Όσες και οι ανάσες, οι αντοχές. Ένας πρώην πρωταθλητής Ελλάδος,
κυπελλούχος και κάτοχος Σαπόρτα, πήγαινε στο χωρίς θέρμανση κάποιες φορές
γυμναστήριο των Ιλισσίων για προπόνηση. Όπως έκανε στην αρχή της καριέρας του στην
γενέτειρά του στην Καλαμάτα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Διακινδυνεύοντας την
υστεροφημία του θα μπορούσε να έλεγε κάποιος και ίσως είχε δίκιο. Γνώμη μου
είναι ότι για τον Χατζή το μόνο που τον ένοιαζε να αφήσει ως ανάμνηση της
καριέρας του ήταν ακριβώς αυτό, το μπάσκετ ήταν για αυτόν το λιμάνι του. Και
στην αρχή, στο απόγειο και προς το τέλος της καριέρας του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Και μετά...πήγε ακόμα χαμηλότερα
συνεχίζοντας να απολαμβάνει τη βόλτα στο λιμάνι του!! Πήγε και έπαιξε μια χρονιά
στην Α2, στον Αρκαδικό. Ούτε γιατί είχε ανάγκη τα λεφτά, ούτε γιατί είχε καμιά
όρεξη να τρέχει στα διάφορα γήπεδα της Ελληνικής επικράτειας, ούτε γιατί ήθελε
να βλέπει το όνομά του σε μονόστηλα εφημερίδων, ούτε γιατί ένιωθε ακμαίος και
δυνατός σωματικά, ούτε γιατί γούσταρε να είναι μακριά από την οικογένειά του,
ούτε για κανέναν άλλον λόγο, πέραν του να παίζει μπάσκετ. Με την ίδια ηρεμία
στο μακρόστενο πρόσωπό του, την έλλειψη εκφραστικότητας, τα χωρίς μούσκουλα
χέρια του, το κάπως φουντωτό μαλλί, το κάποιες φορές αργό μπάσιμό του, το
γνωστό τζαμπ σουτάκι του, τους 5000+ πόντους στην Α1, συνέχισε να παίζει
μπασκετάκι, να ρουφάει την κάθε στιγμή, να βάζει το σορτσάκι και τη φανέλα
ακριβώς όπως έκανε τα τελευταία 20 χρόνια.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τώρα που το γράφω και το σκέφτομαι
ο Χατζής ήταν ένας σπουδαίος σκόρερ, ένας τύπος σκόρερ που μάλλον έχει εκλείψει
ως είδος από το ελληνικό μπάσκετ, ένας παίχτης που έζησε πολλά στα γήπεδα που
έπαιξε, έγινε πρωταθλητής από τη μία και σήκωσε κύπελλο Ευρώπης αλλά έπαιξε και
στην Α2 για μια χρονιά από την άλλη, μια προσωπικότητα που ουδέποτε απασχόλησε
τον αθλητικό τύπο για οποιαδήποτε εξωαγωνιστική του δραστηριότητα (το βρίσκετε
εύκολο στη διάρκεια 20 ετών??), ένας φιλήσυχος και μάλλον ειρηνικός άνθρωπος
που το μόνο σαράκι που είχε ήταν να παίζει μπάσκετ. Αυτό το συγκεκριμένο και
μερικές φορές θεωρούμενο έως ξεπερασμένο μπάσκετ που είχε μάθει από τα
γεννοφάσκια του έως τα γεράματά του, με την ίδια σεμνότητα που τον χαρακτήρισε
όλα αυτά τα χρόνια εντός και εκτός γηπέδων και που αποχαιρέτισε πλήρης ημερών
και εικόνων και βιωμάτων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θα μου λείψει αυτή η σεμνότητα...<o:p></o:p></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-70207020952891761252015-12-22T16:05:00.000+02:002015-12-22T16:05:19.548+02:00Μπορούσες και καλύτερα .... Γιώργο Διαμαντόπουλε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="296" src="http://www.sport24.gr/Basket/OmadesBasket/A1Panionios/article3155490.ece/BINARY/w620/300742.jpg" width="400" /></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<br />
Σε ένα μπάσκετ που άλλαζε, σε ένα μπάσκετ που έφυγε απ’τα χέρια των παικτών και πήγε στο πινακάκι του Μάλκοβιτς, του Ιωαννίδη, του Μεσίνα, του Ομπράντοβιτς, του Ίβκοβιτς , του Μπλατ κ.ο.κ , σε ένα μπάσκετ που αφαιρούσε τον αυτοσχεδιασμό, την φαντασία, το ένστικτο και αποθέωνε την τακτική, το <span lang="EN-US">low</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">mistake</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">basketball</span>, μπασκετμπολίστες σαν τον Διαμαντόπουλο (με την ιδιοσυγκρασία αλλά και την άποψη που είχε για το παιχνίδι) έπρεπε να εξαφανιστούν.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ως παράδειγμα προς αποφυγή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για τους επόμενους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πως το έλεγε ο <span lang="EN-US">Pat</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Riley</span>?<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">« My way or
the highway». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="MsoNormal">
Τι έκανε: <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
-1<sup>ος</sup> σκόρερ της Α1 το 2003 (24.4π)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
- 2<sup>ος</sup> σκόρερ της Α1 το 2001 (πίσω από Α.Φορντ)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
-Χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων 1998 (με συμπαίκτες τους Φώτση, Λάζο, Παπαμακάριο, Αγαδάκο, Πέττα, Δορκοφίκη, Γλυνιαδάκη)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξεκίνησε στον Παπάγου δείχνοντας απ το ξεκίνημα σημάδια
προικισμένου σκόρερ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
σημ. αλήθεια πόσο ευλογημένοι πρέπει να ένιωθαν οι φίλαθλοι
του Παπάγου που για 3 χρονιές
χειροκροτούσαν καλάθια του μεγαλύτερου σκόρερ μετά τον Γκάλη (Αλφόνσο
Φορντ - σόρρυ Άνκρουμ, δηλαδή Ίνγκραμ, αλλά είναι η αλήθεια) και του
μεγαλύτερου Έλληνα σκόρερ μετά την αποχώρηση του Γκάλη;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τον Πανιώνιο τον αγάπησε όσο και ο Φάνης. Αλλά τον αγάπησε
και η απαιτητική «πλατεία». 1<sup>ος</sup> σκόρερ της Α1 το ’03 (με συμπαίκτη
τον σταρ του Σύρακιουζ Τζον Γουάλας) . Πρώτη φορά που παίκτης του Πανιώνιου βγήκε
πρώτος σκόρερ (κατόπιν ακολουθησαν οι Οικονόμου – Παπάς – Μακόλουμ). Την μεταγραφή στον Ολυμπιακό δεν την ζήτησε. Όταν
του προσφέρθηκε, δεν την ήθελε! Σχεδόν με το ζόρι πήγε. «Καπρίτσιο» του Κόκκαλη
ήταν. Και σε λιγότερο από ένα χρόνο
ξαναγύρισε στην «οικογένειά» του. Για να φτιάξουν μια ωραία παρέα με τους Σιγάλα
και Οικονόμου. Οι <span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Three</span><span lang="EN-US"> </span>της πλατείας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην Ιταλία φαντάστηκε πως θα έβρισκε το σκαλοπάτι για την
μεγάλη μεταγραφή σε <span lang="EN-US">top</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Euroleague</span><span lang="EN-US"> </span>ομάδα. Λάθος. Σκαβολίνι και Ροζέτο τον πήγαν πίσω. Η Β’Ισπανίας
ήταν με την Λας Πάλμας ήταν κάτι ανεξήγητο (σημ. τι δηλ δεν βρήκε ομάδα σε Α’
κατηγορία να κλείσει;), η Ρωσία (Σαμάρα) ήταν οικονομική επιτυχία αλλά
μπασκετικό τέλμα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το 2007 σε ηλικία 27χρόνων ήθελε να κάνει <span lang="EN-US">restart</span><span lang="EN-US"> </span>με μπαμ:
να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ! Στο <span lang="EN-US">summer</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">league</span><span lang="EN-US"> </span>με τους <span lang="EN-US">Pacers</span><span lang="EN-US"> </span>κατέβαλε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια αλλά ήταν αργά για
θαύματα. Δεν είχε και το μπόι του Γλυνιαδάκη για να δοκιμαστεί μπας και μπορούσε
(περίπτωση Γλυνιαδάκη σε Σουπερσονικς) .<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κολοσσός και το Μαρούσι ήταν καλές ομάδες αλλά όχι αυτό
που ονειρευόταν. Στην πιο μεστή μπασκετική ηλικία (27χρ – 31χρ) φανταζόταν να
παίζει σε ομάδα Ευρωλίγκα (ιδανικός για την φιλοσοφία του οργανισμού Τιμσίστεμ Μπολόνια) . <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η απογοήτευση πως έχασε ήρθε στα 30 του. Επόμενος σταθμός
Κύπρος. Σήμερα παίζει για την πλάκα του, αλλά και επειδή θέλει να γράψει το
γλυκό τέλος της καριέρας του παίζοντας στην ομάδα που ξεκίνησε. Κάντε τον κόπο
να πάτε. Το αξίζει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το κεφάλαιο Εθνική ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σε 2,5
χρόνια παρουσίας σε προεπιλογές (Ιαν 2000- Αυγ 2003) έπαιξε 16 φορές…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ναι, φταίει και αυτός γιατί ενώ έβλεπε αυτό που συνέβαινε
παρέμενε πιστός στις αρχές του. Το σημαντικό στη ζωή είναι να μπορείς να
ελίσσεσαι. Όχι να αντιβαίνεις τελείως των αρχών σου αλλά χρειάζεται και μία
προσαρμοστηκότητα στις νέες συνθήκες. Τελωσπάντων, ο Γιώργος Διαμαντόπουλος δεν
είχε καμία διάθεση να προσαρμοστεί. Φώναζε « <span lang="EN-US">my</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">way</span>» και του απαντούσαν «<span lang="EN-US">highway</span>». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Φταίει γιατί σαν χαρακτήρας, λένε, πως ήταν δύσκολος. Ίσως
και ντίβα. Η πλάτεια του είχε πειράξει το μυαλό. Αντισυμβατικός, εγωιστής,
κακομαθημένος. Αλλά και σκόρερ. Την έβαζε τη ρημάδα στο πλεχτό με ευκολία και
χάρη. Και μας άρεσε. Που ξαναβλέπαμε Έλληνα σκόρερ μετά από καιρό.Να παίζει ένα
μπάσκετ αλάνας σαν αυτό που παίζαμε και εμείς τα απογεύματα. Χωρίς θεατές,
διαιτητές. Μας άρεσε γιατί ήταν ένας από εμάς. Γιατί θύμιζε <span lang="EN-US">playground</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">legend</span>. Μπάσκετ «μονού» στα
γήπεδα της Α1 και της Ευρώπης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για να τον διαχειριζόσουν (αλλά και τους λίγους σύγχρονους
που του μοιάζουν) χρειαζόταν να
κουράσεις πολύ το μυαλό , να πάρεις ρίσκα.
Και οι προπονητές που παίζουν κάθε Σάββατο το κεφάλι τους δεν είχαν (έχουν) την
διάθεση / χρόνο για τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Χίλιες φορές ένας Σιγάλας, σκέφτονταν
(σκέφτονται) . Και δεν είναι όλοι Χατζηβρέτας να καταλάβουν τι ζητάει το
μπάσκετ και τι τροποποιήσεις πρέπει να κάνουν για να επεκτείνουν την καριέρα τους
στο υψηλό επίπεδο…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κάπως έτσι ο πιο χαρισματικότερος Έλληνας σκόρερ μετά τον Γκάλη δεν έπαιξε σε
ένα Ευρωμπάσκετ. Ένας μπασκετόφιλος από
το εξωτερικό είναι πολύ πιθανό να μην τον έχει δει να παίζει. Να νομίζει πως
πριν απ’ τον Σπανούλη και μετά τον Γκάλη παράγαμε σουτινγκ γκαρντ σαν τον
Σιγάλα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιώργο Διαμαντόπουλε δεν φταίς (πολύ).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εμείς φταίμε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί δεν σε καταλάβαμε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί προτιμήσαμε το «στείρο» μπάσκετ των αποτελεσμάτων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί ξεχάσαμε το παιδί που νιώθαμε κάθε φορά που βάζαμε
σορτσάκι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί κοιτάζαμε πώς να σταματήσουμε τον αντίπαλο και όχι πώς
να του βάλουμε περισσότερα καλάθια.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι προπονητές κέρδισαν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Το παιχνίδι όχι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/no-RgsJXgv0" width="420"></iframe></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-6451362662978364912015-12-14T10:00:00.000+02:002015-12-14T10:00:30.743+02:00Ποιός αδελφός είναι ο κακός παίχτης???<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://40.media.tumblr.com/0fc1ac14204e455bd6289a0507b1c795/tumblr_mmt37cNki71qmmos8o1_1280.jpg" /><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">(το κείμενο επιμελήθηκε ο stratos kalantzis)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κυριακή βράδυ, έχοντας μόλις παίξει
μπάσκετ, έχω πέσει μισόλιπόθυμος στον καναπέ του σπιτιού μου και έχω βάλει και
χαζεύω το ζωντανό παιχνίδι του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">NBA</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">που έχει πάντα αυτή την ώρα, Μέμφις εναντίον Σανς. Στην πρώτη
περίοδο βαρετό το παιχνίδι και με έχει σχεδόν πάρει ο ύπνος, όταν ξαφνικά στη
δεύτερη το παιχνίδι αρχίζει και ζωηρεύει καθώς κάτι κοντοπίθαροι από τον πάγκο
των Σανς σουτάρουν και διεισδύουν σαν τρελλοί ανεβάζοντας τον ρυθμό. Δεν ήταν
όμως τα δικά τους «τερτίπια» που με τράβηξαν από τη αγκαλιά του Μορφέα, αλλά
αντιθέτως το παιχνίδι του σέντερ των Αρκούδων, ο οποίος σχεδόν μόνος του
κρατούσε την ομάδα του μέσα στο παιχνίδι. Ανασηκώθηκα στον καναπέ και
μονολόγησα «Άι στο διάολο...ο αδερφός του Πάου???»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τον θυμάστε καθόλου τον τύπο αυτό πώς
ήταν τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην Μπαρτσελόνα και μετά στη Τζιρόνα?
Μόνο εγώ θυμάμαι έναν ψηλό, χοντρό, ατσούμπαλο μουσάτο τύπο, χωρίς ταχύτητα,
χωρίς μούσκουλα, κλασική περίπτωση «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">banger</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» που θα έλεγαν και στην άλλη άκρη
του Ατλαντικού? Ήμουν βέβαιος ότι τότε ο Μαρκ υπέγραφε συμβόλαια και έπαιζε
αποκλειστικά και μόνο ένεκα του μεγάλου του αδερφού, που οι κακές γλώσσες λένε
ότι έβαζε τέτοιο όρο όχι μόνο στις ομάδες που έπαιζε αλλά ακόμα και στην Εθνική
ομάδα. Εδώ που τα λέμε, έτσι όπως ήταν τότε ο νυν σέντερ των Γκρίζιλις μόνο με
μέσον θα μπορούσε να παίζει. Στα διάφορα τουρνουά του καλοκαιριού των Εθνικώ
ομάδων, ο ρόλος του ήταν να μπαίνει για 3-5-7 λεπτά για να ξεκουράζει τον
αδελφό του, να σπρώχνει τα μεγάλα κορμιά, να κάνει κανένα φάουλ, να βοηθήσει στα
ριμπάουντ. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά διάφορους υποτιμητικά σχόλια από τους
παντογνώστες Έλληνες δημοσιογράφους που τον συνέκριναν με τον αδελφό του
διανθίζοντας την κριτική τους με πικρόχολα σχόλια (ο παμμέγιστος και
παντογνώστης Χατζηγεωργίου τον είχε ονομάσει διάδοχο του Ορένγκα!!!). Για να
είμαι ειλικρινής, και εγώ κάπως έτσι σκεφτόμουν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Χωρίς να θέλω να κάνω τον ειδικό,
αλλά τις όποιες δυνατότητες του οποιουδήποτε παίχτη, ακόμα και αν αυτές είναι
σε νηπιακή μορφή, μπορείς τουλάχιστον, έστω και καθ’ υποψία, να τις αντιληφθεί
κάποιος με καλή γνώση των βασικών του μπάσκετ. Θέλετε είναι η σωματοδομή,
θέλετε είναι η διάθεση και ο χαρακτήρας, θέλετε είναι το άγουρο της
προσπάθειας, θέλετε ακόμα και αυτή η τρομακτική εξείδικευση ρόλων και
καθηκόντων στο σύγχρονο μπάσκετ που δίνει τη δυνατότητα και σε λιγότερο
ταλαντούχους παίχτες να κάνουν καριέρα, υπάρχει τουλάχιστον ένα στοιχείο στο
οποίο μπορεί κανείς να στηριχθεί για να έχει κάτι να περιμένει από έναν παίχτη
που βλέπει να αγωνίζεται. Στην περίπτωση του μικρού, ηλικιακά, Γκασόλ, ο μόνος
διαθέσιμος ρόλος στη μπασκετική σκηνή ίσως ήταν αυτός ενός αναπληρωατικού
σέντερ ολίγων λεπτών σε μια μικρομεσαία ομάδα του Ισπανικού πρωταθλήματος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ναι καλά Στράτο, τι ωραία που τα
γράφεις ρε φίλε, απορώ πώς δε σε έχουν πάρει ακόμα σκάουτερ σε καμιά ομάδα!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η παγκοσμιοποίηση του μπάσκετ, όπως
ξέρετε, επέφερε πολλά καλά στο χώρο του μπάσκετ με το κυριότερο ίσως ότι οι
πάλαι ποτέ κλειστές πόρτες του αμερικάνικου πρωταθλήματος σιγά σιγά άρχισαν να
ανοίγουν πιο εύκολα και για παίχτες προερχόμενους από την Ευρώπη. Οι σκάουτερ
όλων των ομάδων κυριολεκτικά χτενίζουν κάθε διαθέσιμη αγορά (Ευρώπη-Ασία)
προκειμένου να ψάξουν να βρούνε λαυράκια που μπορεί να αποκτήσουν ρόλο στις
ομάδες τους αγοράζοντάς τους από νωρίς τα δικαιώματά τους ή επιλέγοντάς τους
στο ντραφτ. Στη περίπτωση του Γκασόλ, οι Λέικερς τον επέλεξαν στο δεύτερο γύρο
του ντραφτ στο διόλου κολακευτικό νούμερο 48. Από όσο θυμάμαι βασικός λόγος της
επιλογής ήταν «δεύτερος γύρος, χαμηλό νούμερο, όχι μεγάλες προσδοκίες, μεγάλο
κορμί είναι, ψηλός, μπορεί να μας χρησιμέψει για καμιά ανταλλαγή (λέγε με
Πάου)». Έπεσαν μέσα μόνο στο τελευταίο κομμάτι, καθώς πράγματι ο μικρός αδελφός
με συνοπτικές διαδικασίες εστάλη στο Μέμφις, προκειμένου να κάνει την αντίθετη
διαδρομή ο μεγάλος αδελφός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και μετά....ήρθαν (<i>όχι οι μέλισσες</i>) τα πάνω κάτω
λαμβάνοντας υπόψη την μέχρι τότε πορεία του Μαρκ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από την πρώτη κιόλας χρονιά του στους
Γκρίζιλις ο μικρός αδελφός εμφανίστηκε εντελώς διαφορετικός από ότι τον
περίμεναν. Έχασε πάνω από 10 κιλά σε λίπος, αύξησε τη μυική του μάζα, έγινε
«ποντικός του γυμναστηρίου», άλλαξε τη διατροφή του και τον τρόπο εκγύμνασης
του με αποτέλεσμα να παίξει και στα 82 παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Το
σημαντικότερο όμως όλων ήταν ότι όλα αυτά τα χρόνια ο Μαρκ είχε ένα προσόν πολύ
χρήσιμο για να κάνει κανείς καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο. Αντίληψη. Από την
πρώτη του κιόλας χρονιά κατάλαβε πόσο διαφορετικά παίζεται το παιχνίδι,
κατάλαβε τις σωματικές και πνευματικές απαιτήσεις, μπήκε στο πνεύμα της ομάδος,
απορροφήθηκε ομαλά στο αγωνιστικό πλάνο, δεν επεδίωξε να κάνει περισσότερα
πράγματα πέραν του να είναι εκεί κάθε βράδυ και να προσπθαεί να βοηθήσει με
κάθε τρόπο, στήνοντας σκριν, μαζεύοντας ριμπάουντ, δεχόμενος ασσίστ για
καλάθια. Αν θυμάμαι καλά τελειώσε ακόμα και αυτή την πρώτη χρονιά με διψήφιο
νούμερο στην επιθεση, επίτευγμα όχι ευκαταφρόνητο για κάποιον που ποτέ μέχρι
τότε δεν είχε θέση πρωταγωνιστή σε καμιά ομάδα του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από τη δεύτερη χρονιά και μετά ο
Γκασόλ συνέχισε να κάνει κάτι που για μένα είναι τουλάχιστον απαραίτητο, όσο
και σπάνιο, για κάθε παίχτη που έχει φιλοδοξίες και θέλει να γίνει ο καλύτερος
που μπορεί και αυτό είναι να εξελίσσεται. Ίσως και η ομάδα του να μην περίμενε
ότι το ψηλό μουσάτο παλικάρι που απέκτησε μέσω ανταλλαγής θα γινόταν τόσο
γρήγορα ο βασικός της σέντερ πράγμα που όχι μόνο έγινε αλλά ισχύει και μέχρι
σήμερα κιόλας. Για να μην ξεχνάμε τις δομές της πραγματικότητας στην οποία
αναφέρομαι, μιλάμε για μια καλή ομάδα του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">NBA</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> που τα τελευταία 4 χρόνια και
μπαίνει άνετα στα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">play</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">off</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και
προχωράει σχεδόν μέχρι τους ημιτελικούς και μιλάμε για μια θέση (σέντερ) που ο
Ισπανός αντιμετωπίζει θηρία της φύσης σαν τον Ντράμοντ, τον Άντρε Τζόρνταν, τον
Όλνριτζ, τον Ντάνκαν, τον Τσάντλερ ή ακόμα και πιο γρήγορους ή ευκίνητους
ψηλούς καθώς το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">small</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ball</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">έχει επιλεγεί και από αρκετούς κόουτς διαφόρων ομάδων. Αν μην
τι άλλο, τουλάχιστον εντυπωσιακό επίτευγμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συνέχιζα να βλέπω το παιχνίδι του και
μπορώ με παρρησία και ειλικρίνεια να σας είπω ότι ο τύπος αυτή τη στιγμή είναι
ένας ολοκληρωμένος σέντερ. Πιθανόν σε μια άλλη πιο αδύναμη ομάδα όπου θα
έπαιρνε ακόμα περισσότερες μπάλες και θα ήταν το πρώτο βιολί να είχε πιο
εντυπωσιακά νούμερα στην επίθεση, καθώς οι Γκρίζιλις όντας ομάδα στελεχωμένη με
καλούς παίχτες (Ράντολφ-Κόνλεϋ) έχει ως στρατηγική της να τους εμπλέκει όλους
όσο το δυνατόν περισσότερο στην επίθεσή της. Ακόμα και έτσι όμως είδα έναν
σέντερ που χρησιμοποιεί πολύ καλά το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">hook</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και από τις δύο πλευρές του τερέν, που βάζει δυνατά το κορμί
του στις μάχες της ρακέτας, που έχει ένα εξαιρετικά αξιόπιστο μακρινό σουτ από
τα 4-5 μέτρα που του επιτρέπει να είναι απειλητικός και με πρόσωπο στο καλάθι,
ενώ η μπάλα περνάει σχεδόν πάντα από τα χέρια του καθώς έχει αναπτύξει
εξαιρετικό παιχνίδι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">high</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">low</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> με τον Ράντολφ. Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη
εντύπως είναι ότι όλα αυτά τα έκανε με μια φυσικότητα, μια άνεση συνοδευόμενη
από το σωστό «διάβασμα» της φάσης κάθε φορά, χαρακτηριστικό αληθινά ταλαντούχων
παιχτών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κανονικά κάπου εδώ θα τελείωνα όμως η
βασική μου σκέψη πάνω στην οποία στηρίχτηκε η ανάρτηση αυτή εδώ (καθώς για
άλλον ήθελα να γράψω) είναι το ότι ο Μαρκ είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος παίχτης
που έχει κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού για μια σαιζόν. Να το
ξανασκεφτούμε λίγο αυτό? Σε ένα πρωτάθλημα που κυριαρχούν τα αθλητικά προσόντα,
που κοντοί πηδάνε σαν ψηλοί και ψηλοί τρέχουν σαν κοντοί, καλύτερος αμυντικός
βγήκε ο Μαρκ Γκασόλ. Είτε όλοι όσοι ψήφισαν είχαν πάει στο ίδιο πάρτυ και ήπιαν
από τα ίδια ποτά είτε πραγματικά ξέρουν να αναγνωρίσουν τον καλό αμυντικό.
Εννοώ ότι η πρωτια στα κοψίματα ή στα κοψίματα δεν είναι απαραίτητα το στοιχείο
εκείνο που σου δίνει το προβάδισμα να θεωρείσαι καλός αμυντικός και μάλιστα σε
αυτό το επίπεδο. Αν ήταν έτσι ο Αντρέ Τζόρνταν θα έπρεπε να βγαίνει τα
τελευταία χρόνια πρώτος. Επειδή όμως οι άνθρωποι εκεί είναι επιστήμονες του
μπάσκετ, καταλαβαίνουν ότι καλή άμυνα είναι και η ατομική –δυσκολεύω τον
αντίπαλό μου να σκοράρει- και η ομαδική –βοηθάω τους συμπαίχτες μου καλύπτοντας
τα νώτα τους- με την ίδια συνέπεια κάθε βράδυ. Αυτό πέτυχε για μια ολόκληρη
χρονιά ο Γκασόλ. Ο Μαρκ Γκασόλ όχι ο Πάου!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έχοντας αυτό στο μυαλό μου πρόσεξα
λίγο παραπάνω το παιχνίδι του και στην άμυνα. Παρόλο που η αντίπαλη ομάδα δεν
προσφερόταν για συμπεράσματα με την έννοια ότι ήταν λίγο «γύρω γύρω όλοι, στη
δεύτερη πάσα το μπουμπουνάμε», η προσπάθεια και η αφοσίωσή του στην άμυνα είναι
κάτι που ξεχωρίζει. Τον αισθάνεσαι στην άμυνα της ομάδος του σχεδόν σε κάθε
φάση είτε σε πρωτεύουσα φάση παίζοντας αυτός άμυνα είτε στη δευτερεύουσα όταν
βγαίνει για βοήθεια ή πηγαίνει στο ριμπάουντ. Βάζει πολύ καλά το κορμί του,
ακόμα καλύτερα τα χέρια του και παρόλο που η πλευρική του ταχύτητα ή το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">hedge</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">out</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> δεν είναι καν σε ταχείς ρυθμούς
κρατάει πάντα σχεδόν σωστές αποστάσεις ώστε και να καλύπτει τον περιφερειακό
και να γυρίζει γρήγορα στον παίχτη του. Για άλλη μια φορά πολύ καλή αντίληψη
του χώρου και στην άμυνα που τον βοηθάει να αντισταθμίζει τα όποια αθλητικά
προσόντα δεν έχει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο αστικός μύθος λέει ότι για τη
βελτίωση αυτή του Μαρκ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο ο Πάου. Τα καλοκαίρια πριν από
την προετοιμασία των φούριας ρόχας για περίπου δύο βδομάδες τα δύο αδέλφια
σχεδόν καθημερινά γυμνάζονταν μαζί και αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλο στα
λεγόμενα μονάκια. Παίζοντας καθημερινά με έναν τόσο προικισμένο επιθετικά
παίχτη, ο ίδιος ο Μαρκ παραδέχθηκε ότι τον βοήθησε πολύ καθώς τον έσπρωχνε στα
όριά του ως προς την άμυνα για να τον αντιμετωπίσει κάνοντάς του συχνά και
βάναυσα φάουλ. Στη δε επίθεση, επειδή στην αρχή η τάπα έπεφτε σύννεφο, σιγά
σιγά αναγκάστηκε να τραβιέται προς τα έξω και να χρησιμοποεί το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mid</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">range</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σουτάκι. Ακόμα και τις πρώτες του
χρονιές στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">NBA</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> πολύ συχνά συνομιλούσε με τον μεγάλο του αδελφό που τον συνεβούλευε για
διάφορα θέματα είτε αγωνιστικά είτε εξωαγωνιστικά που τα είχε προ πολλού
περάσει ο ίδιος. Απότοκος όλων αυτών ηταν φυσικά ο Μαρκ να είναι ο βασικός
σέντερ των Γκρίζιλις, να θεωρείται μέσα στους </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Top</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 5 σέντερ του πρωταθλήματος, να έχει
υπογράψει το καλοκαίρι μια συμβολαιάρα ύψους $120 δολλαρίων για πέντε χρόνια
και όπου βρίσκει τον αδελφό του στο παρκέ, να του βάζει εκείνος πλέον δυσκολα
στις μεταξύ τους αναμετρήσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν και αχώνευτος μιας και σαν Ισπανός
με το αλαζονικό του υφάκι μας έχει πληγώσει σε μεγάλο βαθμό σε επίπεδο εθνικών
ομάδων, δε μπορώ να μην του βγάλω το καπέλο για το που έχει φτάσει τώρα την
καριέρα του, ξεκινώντας από χαμηλά και χωρίς σχεδόν κανείς να περιμένει κάτι
αντίστοιχο. Εκτός από τον ίδιο. Μεταξύ μας, ούτε εγώ περίμενα βλέποντάς τον ότι
θα απολάμβανα το παιχνίδι του και θα έγραφα μια ανάρτηση για την πάρτη του.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Για πείτε μου λοιπόν τώρα...ποιός αδελφός
είναι ο κακός παίχτης???<o:p></o:p></span></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-61087158243638116562015-12-04T21:00:00.000+02:002015-12-04T21:00:01.413+02:00Μπορούσες και καλύτερα.... Νάσο Γαλακτερό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-XueWJ0uTAuQ/VmGl3ssPGcI/AAAAAAAADLs/9zYvTm1F4Ok/s1600/assets_LARGE_t_881_105499322.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-XueWJ0uTAuQ/VmGl3ssPGcI/AAAAAAAADLs/9zYvTm1F4Ok/s320/assets_LARGE_t_881_105499322.JPG" width="218" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Τι καινούργιο να γράψω για τον Γαλακτερό που να μην έχει αναφερθεί από τουτη εδώ τη γωνία;</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα πρωτοτυπήσω.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Εξάλλου αν έχεις
αφιερώσει 3-4 αναρτήσεις και καμιά δεκάδα σε σχόλια για τον <span lang="EN-US">Rocket</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Man</span>, τι άλλο να γράψεις; Όσοι
λοιπόν θυμάστε τι έχουμε κατά καιρούς γράψει, σταματήστε να διαβάζετε. Η
σημερινή στήλη είναι μονάχα γα τους νέους αναγνώστες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σίγουρα θα γελάσετε με αυτό που θα γράψω, αλλά κάποτε,
δηλαδή τον Αύγουστο του 1990, ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μας για τις
ικανότητές του που δεν είναι υπερβολή να το συγκρίνουμε με το φετινό καλοκαίρι
του Αντετοκούμπο. Εντάξει άλλες εποχές αλλά, το ξέρω σας φαίνεται δύσκολο να το
φανταστείτε, τα συναισθήματά μας για όσα προσδοκούσαμε / προσδοκούμε από αυτούς έμοιαζαν / μοιάζουν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<br /><br />
<div class="MsoNormal">
Τι ήταν λοιπόν ο Γαλακτερός; Δεν θα ξεκινήσω από εκεί. Θα
σας πω ποια ήταν τα τριάρια μας τότε, πριν εμφανιστεί ο Νάσος: Ανδρίτσος, Φάνης, Ρωμανίδης, Λυπηρίδης.
Και μετά, από το πουθενά, κατέφθασε ένα καθαρόαιμο άτι που στο <span lang="EN-US">transition</span><span lang="EN-US"> </span>ήταν
άπιαστος, το επιτόπιο άλμα του ήταν καλύτερο και από του Ντακουρί, καλός
χαρακτήρας, ωραίο παιδί που έγραφε ωραία στη κάμερα (ένας Γκραντ Χιλ χωρίς την
άμυνα σε μια εποχή που άλλαζε και το <span lang="EN-US">starsystem</span>, αν υπάρχει τέτοιο στην Ελλάδα, ξεκινούσε να
ασχολείται συστηματικά με τους μπασκετμπολίστες).
Στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού υπήρχαν περιθώρια για βελτιώση (ντρίμπλα,
μακρινό σουτ) αλλά επουδενί δεν μιλάμε για τρανταχτές αδυναμίες. Η προσωπική
άμυνα δεν ήταν το φορτε του αλλά βοηθούσε πολύ σαν <span lang="EN-US">help</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">defender</span> με το επιτόπιο άλμα και τα καλά του χέρια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ταλέντο χωρίς ταβάνι.
Όταν πήρε μεταγραφή, και αφού οι ΑΕΚτζήδες μέχρι και πορεία έκαναν για να μην
πωληθεί, στον ΠΑΟΚ (τοτε καλύτερη ελληνική ομάδα) του Ίβκοβιτς, όλοι περιμέναμε
την εκτόξευση του <span lang="EN-US">Rocket</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Man</span>.
<span lang="EN-US">K</span>αι περισσότερο απ’
όλους οι ΠΑΟΚτζήδες: Με Μπάνε – Νάσο ήξεραν πως έβρισκαν δίδυμο για χρόνια. Και
εμείς της Εθνικής νομίζαμε πως με Φάνη – Νάσο βρίσκαμε τους <span lang="EN-US">Pippen</span>-<span lang="EN-US">G</span>.<span lang="EN-US">Hill</span>. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά…ο Ντούντα δεν ήταν Τσόσιτς τότε (δηλ άριστος στην αξιοποίηση των νέων)
και από την αρχή είχε στη πίεση τον Γαλακτερό.Τότε ξεκίνησε να
βγάζει και μία ευπάθεια σε μικροτραυματισμούς και πάνω που έπιανε αγωνιστικό
ρυθμό, τον εχανε. Ο ΠΑΟΚ μετά από μόλις μία χρονιά ήξερε πως το στοίχημα το
έχανε και έψαχνε τρόπο να μειώσει τη χασούρα. Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία του
ήταν στον Ολυμπιακό. Υπήρξε καψούρα του Κόκκαλη που τον έβαλε στην ομάδα χωρίς
να ρωτήσει τον Ιωαννίδη. Τον ξανθό δεν τον χάλαγε βέβαια γιατί πίστευε πως
αυτός θα του έβγαζε το μπασκετ που μπορούσε να αποδώσει. Στην πρεμιέρα με τον
ΠΑΟΚ μάλιστα τον ξεκίνησε πεντάδα δείχνοντας σε όλους πόσο τον πίστευε. Πάλι
συχνοί μικροτραυματισμοί, πάλι στα μέσα έξω. Πριν καν τελειώσει η σεζόν στον
Ολυμπιακό τον είχαν εκτός <span lang="EN-US">rotation</span>.
Στον ΑΡΗ όλοι είμασταν προεδιασμένοι. Ξέραμε (ΑΡΗΣ, Νάσος, οπαδοί, φίλαθλοι) τι
να περιμένουμε πια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πως φτάσαμε εδώ; Πως χάθηκε ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για το
ελληνικό μπάσκετ; Μάλλον φταίμε όλοι: Ο Νάσος που – εικάζω – ήταν υπερβολικά
ευαίσθητος για να αντέξει ο ψυχισμός του τις σκληρές συνθήκες του
πρωταθλητισμού (σημ δεν τράβηξε και λίγα με τις διοικήσεις που έμπλεκε,
Ψωμιάδης/Βουτσόπουλος/Βεζυρτζής) . Φταίμε εμείς που περιμέναμε να κάνει τόσα
πολλά τόσο μικρός. Τον είδαμε στα 21του να βάζει 18π στους Αμερικανούς, τον
είδαμε στο καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του Γιαννάκη με την Βραζιλία να τον
συντροφεύει με 24π. Φταίει η τύχη που του έφερε μεν στο δρόμο του δύο
προπονητές (Ίβκοβιτς, Ιωαννίδη) με ένα κοινό χαρακτηριστικό: αν έβλεπαν πως
δεν έκανες αυτά που ζητούσαν πήγαιναν παρακάτω. Όποιος και αν λεγόσουν, ο,τι
προοπτικές και να είχες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
(για τον Ιωαννίδη τα ξέρετε ενώ αν σας φαίνεται περίεργο για
τον Ντούντα να θυμίσω πως τον Σλούκα δεν τον υπολόγιζε και χρειάστηκε η
παρέμβαση των προέδρων για να μπει στο <span lang="EN-US">rotation</span>).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πίστευα πως δεν είχα τι παραπάνω να γράψω απ’ οσα έχουν
γραφτεί κατά καιρούς από εδώ και πλάκα πλάκα έφτασα τις 1000 λέξεις. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Θα ήθελα, το γράφω με
κάθε ειλικρίνια, να έγραφα 1000+ λέξεις
με όσα μας έδειξε εντός παρκέ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μπορούσε άνετα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν έγινε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(σημ. Χρειάζεται να υπενθυμίσω λίγα πράγματα για την
«Γαλακτερολογία». Ο ΑΡΗΣ είχε στείλει με δικά του έξοδα τον Γαλακτερό σε
Αμερικάνικο γυμνάσιο για να εμπλουτίσει τις παραστάσεις του αλλα και να έχει
τον πρώτο λόγο για ενδεχόμενη μετακίνησή του σε ελληνική ομάδα. Όταν η ΑΕΚ τον
αγόρασε απ’ τον Αμύντα, η διοίκηση του ΑΡΗ κινήθηκε νομικά εναντίον της
οικογένειας Γαλακτερού ζητώντας τα χρήματα των σπουδών. Η ΑΕΚ, συμφωνα με τα
δημισιεύματα της εποχής, ανέλαβε να τακτοποιήσει την οφειλή κάτι που δεν έγινε
ποτέ. Όταν ο Βουτσόπουλος ανέλαβε την προεδρία υποσχέθηκε πως οι Παταβούκας –
Γαλακτερός δεν θα δίνονταν για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Αλλά αυτό που δεν
αποκάλυπτε ήταν πως είχε λάβει προκαταβολή (το ποσό δεν διευκρινήστηκε αλλά
γίνεται λόγος για 140 – 200 εκατ. Δρχ) για να τρέξει την χρονιά. Με λίγα λόγια
ο Βεζυρτζής τον διευκόλυνε οικονομικά για να «καπαρώσει» τον Νάσο. Αυτά έγιναν
το καλοκαίρι του 1992. Το επόμενο καλοκαίρι ο Βουτσόπουλος αρνήθηκε πως είχε
υπάρξει συμφωνία, υπο τον φόβο λιντσαρίσματος των οπαδών της ΑΕΚ, και η
μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ αιωρούνταν. Ο Βεζυρτζής το πήρε πάνω του, πρέπει να
είχε και σχετικές αποδείξεις της συμφωνίας, και ο Γαλακτερός ντύθηκε στα
ασπρόμαυρα. Ο ΑΡΗΣ έλαβε την οφείλη που ζητούσε τόσα χρόνια και το σήριαλ
τελείωσε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
(…με διαφορά το καλύτερο σήριαλ στα μπασκετικά δρώμενα, με
δεύτερο αυτό του Φασούλα )<o:p></o:p></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-90437206442507706862015-11-22T22:09:00.000+02:002015-11-22T22:09:21.182+02:00RetroLegend: Karl Malone<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://mit.zenfs.com/207/2011/11/886076.jpg" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Να σας πω τη μαύρη
μου αλήθεια, ο τύπος δεν ήταν από τους αγαπημένους μου παίχτες τα χρόνια εκείνα
τα ωραία που παρακολουθούσα αγώνες και διάβαζα σχεδόν οτιδήποτε είχε να κάνει
με την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Εξ’ ου αν θέλετε και ο ολίγον προβοκατόρικος τίτλος
για το συγκεκριμένο άρθρο. Ο βασικός λόγος της «αδιαφορίας» μου ήταν η σχεδόν
αφύσικη –σε βαθμό αδιαφορίας για όλους όσοι ασχολούνταν τότε με το </span>NBA<span lang="EL">- αποτελεσματικότητα
του τρόπου του παιχνιδιού του. Ενός τρόπου, ο οποίος όσο έμπλεος ουσίας ήταν
άλλο τόσο φειδωλός ώς προς τη διαφορετικότητα, το θέαμα, το «κάτι ξεχωριστό»,
το προκλητικό, αυτό που με λίγα λόγια τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και
εντυπώνεται στη μνήμη του καθενός ως κάτι ξεχωριστό. Αναφέρω τα παρακάτω
παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"></span></div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Στο παρελθόν έχω
γράψει για την απόλυτη «εξτραβαγκάντσα» του σύγχρονου μπάσκετ, τον Ρόντμαν,
αποθεώνοντας όμως και την πολύτιμη συνεισφορά του στις ομάδες που έπαιξε.
Αναφέρθηκα στον Σερ Τσαρλς με θαυμασμό για έναν τύπο που δεν ήταν δύο μέτρα και
ζύγιζε 140 κιλά και έκανε την τεράστια αυτή καριέρα. Ο «ταχυδρόμος» όμως δεν
έκανε τίποτα από όλα αυτά. Τώρα που το γράφω θα έλεγα ότι, ως προς τον τρόπο
παιχνιδιού του και την σχεδόν απαράμιλλη συνέπειά και πιστότητα σε αυτόν, μπορώ
να τον θεωρήσω ως προκάτοχο ή αν θέλετε ιδρυτή της συνομοταξίας «Τιμ Ντάνκαν».
Δεν ομοιάζει ο τρόπος παιχνιδιού του «</span>Bid Fundamental<span lang="EL">» κάθε βράδυ τα τελευταία 15 χρόνια ως προς την συνέπεια και πιστότητα
της απόδοσής του κάθε βράδυ? Η ίδια βαρετή κίνηση, η ίδια έκφραση προσώπου, η
ίδια απόδοση, η ίδια φανέλα, η ίδια αγαπημένη πλευρά του γηπέδου, βαρέθηκα όμως
αλήθεια σας λέω!!! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Υπερβάλλω, το
συνηθίζω άλλωστε στα γραπτά μου, το ξέρω και φαντάζομαι το ξέρετε και εσείς. Ο
Μαλόουν δε θεωρείται άδικα ένας από τους καλύτερους </span>power<span lang="EL">-</span>forward<span lang="EL"> που πέρασαν ποτέ
από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, παράσημο κερδισμένο από τη σχεδόν 20ετή
παρουσία στα γήπεδα. Θα μου ήταν πολύ εύκολο να αρχίσω να αραδιάζω στατιστικά
επιτεύγματα, βιντεάκια από το διαδίκτυο προκειμένου να κεφαλαιοποιήσω την αίσθηση
της υπεροχής που είχε για σχεδόν δύο δεκαετίες ο Μορμόνος Καρλ σε όλα τα παρκέ
που έπαιξε. Δε θα το κάνω, όπως δεν το έκανα ποτέ, κυρίως γιατί θέλω να μου
μείνει και να προσπαθήσω να σας μεταφέρω ατόφια την αίσθηση που μου άφηνε ο
παίχτης αυτός στο παρκέ, το αγωνιστικό του αποτύπωμα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Για αρχή μιλάμε για
ένα σωματικό τανκ. Από τους δυνατότερους παίχτες καθ όλη τη διάρκεια της
καριέρας του ο Μαλόουν ήταν ένα τέρας της φύσης. Θυμάμαι να διαβάζω σε άρθρο
στο Τρίποντο ότι στην αρχή μιας προετοιμασίας των Τζαζ όταν και έγιναν οι
απαραίτητες εξετάσεις, το ιατρικό προσωπικό ζήτησε να δει τον Σλόαν για ένα
θέμα σχετικά με τον σταρ του. Στη συνάντηση που έγινε στο γραφείο του, ο
επικεφαλής γιατρός είπε στον τότε προπονητή των Τζαζ ότι θα έπρεπε να πούνε
στον Καρλ να σταματήσει τη γυμναστική με βάρη για κάποιο διάστημα, καθώς το
σωματικό του λίπος από την πολλή γυμναστική είχε πέσει κάτω από το όριο που
προβλεπόταν για ανθρώπους της δική του σωματοδομής. Όταν ο κόουτς τους ρώτησε
γιατί να μην του το πούνε αυτοί ως ειδικοί, ο ίδιος γιατρός του απάντησε: «να
πω στον Μαλόουν να σταματήσει τα βάρη? Και δεν βγαίνω στο δρόμο να τρακάρω με
μια νταλίκα καλύτερα??». Η γυναίκα του σε μια πολύ σπάνια συνέντευξη είχε πει
ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια των διακοπών του (2 μήνες περίπου) ο σύζυγός της
καθόταν ήσυχος περίπου...3-5 μέρες. Μετά τον έβρισκε στο σταύλο (!!!!!!) του
ράντσου του, που είχε ένα γυμναστήριο εγκατεστημένο χωρίς μπλούζα να σηκώνει
βάρη. Ο καλύτερος συμπαίχτης όταν τον ρώτησαν για τον Μαλόουν και τη γυμναστική
του, αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια των ΟΑ 1992, ο Κάρολος προκαλούσε τους
Ρόμπινσον, Μπάρκλεϋ και Γιούιν να παίξουν στοίχημα για το ποιος θα σηκώσει
περισσότερα κιλά στον πάγκο. Καλά καταλάβατε, δεν έβαλε ποτέ κανείς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/jelH89nG-2M" width="459"></iframe></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Αυτή η εμμονή
σχεδόν με τη γυμναστική τον βοήθησε πάρα πολύ και στο θέμα των συμμετοχών του,
καθώς είναι μετρημένα τα παιχνίδια που έχασε λόγω τραυματισμών όλα αυτά τα
χρόνια στο </span>NBA<span lang="EL">. Και τι χρόνια!! Αναφερόμαστε σε εποχές που το άθλημα ήταν πολύ πιο </span>fysical<span lang="EL">, πιο σκληρό, που
δεν υπήρχε η προστασία του “</span>hand
checking<span lang="EL">”, που η
έννοια του </span>power forward<span lang="EL"> περίκλειε παίχτες
δυνατούς, μυώδεις, ψηλούς, με αγκώνες θανατηφόρους, που έβγαζαν το ψωμί τους
παίζοντας, σπρώχνοντας, ιδρώνοντας εντός της ρακέτας, σε αντίθεση με την τωρινή
εποχή που έχουμε τις πιο «</span>light
versions<span lang="EL">» των 4αριών
με το απαραίτητο περιφερειακό σουτ, τη ανάγκη να είναι γρήγοροι και στα πόδια,
τα λεγόμενα </span>stretch<span lang="EL">-4. Τις περιόδους που έπαιζε ο Μαλόουν τέτοιες «ομορφιές» δεν υπήρχαν,
έμπαινες στο παιχνίδι για να συνεχίσεις την κληρονομιά του δυναμικού παιχνιδιού
του Μόουζες Μαλόουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Η τρομακτική
αποτελεσματικότητα του Κάρολου, τα όσα πέτυχε στην καριέρα του αποκτούν ακόμα
μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε εκείνα τα χρόνια κάθε βράδυ με ποιους
έπρεπε να «παλέψει». Με μερικούς από τους καλύτερους παίχτες που έβγαλε ποτέ το
αμερικάνικο μπάσκετ στις θέσεις των ψηλών, παίχτες-θρύλους που θα τους
μνημονεύουμε για τα επόμενα χρόνια. Ξέρεις τι είναι να χτυπιέσαι κάθε βράδυ με
τον Μπάρκλεϋ? Να διεκδικείς ριμπάουντ από τον Ρόντμαν? Να προσπαθείς να μαρκάρεις
και να μη φας προσποίηση από τον Μακχέιλ? Να σε σπρώχνει ο Χ. Γκραντ με τον
Πίπεν να καραδοκεί για τη βοήθεια? Ή να προσπαθείς να κρατήσεις στον έδαφος τον
υπερηχητικό Σον Κεμπ? Για να μην αναφέρω και μερικές άλλες «παιχτούρες» σαν τον
Ντέρικ Κόλεμαν ή τον Κρις Γουέμπερ ή τον Ντάνυ Μάνιγνκ που για μερικές έστω
σαιζόν ήταν ανάμεσα στους καλύτερους σε όλο το πρωτάθλημα!!! Και όμως, το
γενειοφόρο αυτό ταυρί τα έβαζε με όλους αυτούς κάθε βράδυ και τις περισσότερες
φορές τους κέρδιζε έχοντας φορτώσει την άμυνα από 25 και πάνω. Παιδιά, μιλάμε
για κάθε βράδυ!!! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/_VzlQLbXz7I" width="480"></iframe></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Όσο γράφω τόσο μου
έρχονται εικόνες του από τα διάφορα παιχνίδια που κατά καιρούς είχα δει. Για να
σκοράρει συνήθως υπήρχαν δύο </span>plays<span lang="EL">, το μεν ένα είναι ίσως το πιο χιλιοπαιγμένο στην ιστορία του παγκόσμιου
μπάσκετ, το γνωστό </span>p<span lang="EL">&</span>r<span lang="EL"> με τον Διόσκουρό του, και το άλλο ήταν ένα κάτω απέναντι σκριν που
συνήθως δεχόταν από περιφερειακό (ιδίως ο Χόρνασεκ ήταν διάσημος για τα
αποτελεσματικά αλλά και ολίγον «βρώμικα» σκριν που έστηνε) για να πάρει τη
μπάλα στο </span>low post<span lang="EL"> σχεδόν πάντα από την
αγαπημένη του αριστερή πλευρά. Αφού εκεί δεχόταν τη μπάλα, το παραμύθι δεν είχε
ποτέ δράκο, καθώς είτε θα σκόραρε είτε θα πήγαινε στη γραμμή των προσωπικών.
Όπως κάποια φορά μάλιστα είχε εκμυστηρευτεί ο </span>J<span lang="EL">.</span>R<span lang="EL">. </span>Reid<span lang="EL"> αν θυμάμαι καλά «αν σε βάλει πλάτη ο ταχυδρόμος είναι δύσκολο όχι να
βγεις απο μπροστά αλλά ακόμα να δεις τη μπάλα από που θα έρθει». Η τρομερή του
σωματοδομή του και τα χέρια τανάλιες του επέτρεπε να προφυλάσσει τη μπάλα από
τους αμυνόμενους, ενώ σε καθε επαφή κέρδιζε μεν εύκολα το φάουλ αλλά μπορούσε
παράλληλα και να σκοράρει καθώς ποιός μπορεί εύκολα να κουνήσει ένα..δέντρο??</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Το μοναδικό ίσως
πράγμα επάνω του που μου έκανε εντύπωση ως προς τον τρόπο παιχνιδιού ήταν ότι
παρόλη τη φυσική του δύναμη δεν ήταν αυτό που λέμε ακούνητος, ακίνητος,
στυλιάρι, μονόπαντος, τέλος πάντων με καταλαβαίνετε. Δεν έβαζε πλάτη
σπρώχνοντας μέχρι να φτάσει στο καλάθι, το παιχνίδι του δεν ήταν δομημένο πάνω
στην επιβολή της σωματικής του ρώμης. Ήξερε μεν να τη χρησιμοποιήσει αλλά ως
ένα κομμάτι –σίγουρα το σημαντικότερο- ενός ολοκληρωμένου επιθετικού πακέτου.
Και εξηγούμαι. Έχοντας πίσω του έναν από τους μεγαλύτερος πασέρ στην ιστορία
του αθλήματος ο Μαλόουν είχε αντιληφθεί ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να
δεχόταν τη μπάλα και αυτό τον έκανε να αναπτύξει τη «χωροταξική» του αίσθηση σε
μεγάλο βαθμό προκειμένου ανά πάσα ώρα στιγμή να είναι σε θέση να απειλήσει το
καλάθι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Εν αρχή, ήταν
εξαιρετικός σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό τρέχοντας πολύ γρήγορα
στον κεντρικό διάδρομο και τελειώνοντας φάσεις με βροντερά καρφώματα (έβαζε και
το χέρι πίσω από το κεφάλι ή εγώ δε θυμάμαι καλά??). Είτε αυτός έπαιρνε το
ριμπάουντ είτε κανείς άλλος, αμέσως η μπάλα πήγαινε στα μαγικά χέρια του Τζόνι
και αυτός είτε κοιτώντας είτε όχι έψαχνε αμέσως τη φανέλα με το νούμερο 32 που
ήταν από τις πρώτες που έτρεχε στο γήπεδο. Φαντάζεστε τον τρόμο των αμυντικών
–κατά βάση περιφεριακών- να γυρίζουν στην άμυνα και να βλέπουν ένα τρένο μυών
να έρχεται καταπάνω τους? Δε θυμαμαι πολλούς να στάθηκαν εκείνες τις χρονιές για
επιθετικό φάουλ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Δεν ήταν όμως μόνο
στον αιφνιδιασμό η αίσθηση του γηπέδου, του καλαθιού, του αμυντικού ή το
διάβασμα του </span>mis<span lang="EL">-</span>match<span lang="EL"> που έδειχνε ότι ο τύπος δεν ήταν μόνο μούσκουλα. Και στη σετ επίθεση
τον θυμάμαι συνέχεια να στήνει αμέτρητα πικ με τον Στόκτον, έως ότου βρει την
κατάλληλη χρονική στιγμή, έως ότου βρεθεί στην πλευρά αυτή του γηπέδου που θα
μπορούσε να τελειώσει τη φάση. Σχεδόν πάντα η εκτέλεση της συγκεκριμένης
«άσκησης» τον έβγαζε να παίρνει την προσπάθεια με καλές προϋποθέσεις, έχοντας
ήδη προλάβει να στήσει 1 ή 2 ή και 3 συνεχόμενα πικ στην ίδια επίθεση. Ένα
ακόμα χαρακτηριστικό του ήταν ο τρόπος που «διάβαζε» το σώμα και την αμυντική
κίνηση του αντιπάλου. Τις περισσότερες φορές ο Κάρολος δε βιαζόταν να εκτελέσει
όταν υποδεχόταν τη μπάλα, αλλά ζύγιζε τον αντίπαλο του, διάβαζε το κορμί του
και νομίζω και τα πόδια του και ανάλογα προσαρμοζόταν. Με αντιπάλους πιο
ελαφρείς, προσπαθούσε να πάρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι και να εκμεταλλευτεί
τη δύναμή του, ενώ με πιο βαριά κορμιά ξεκινούσε με σουτάκια από τα 4-5 μέτρα
και όταν αυτοί αναγκάζονταν να τραβηχτούν πιο έξω, συνήθως τους πέρναγε στα
πόδια. Με τα χρόνια δε, όσο η αθλητική ικανότητα μειωνόταν τα σουτάκια άρχισαν
να μπαίνουν το ένα πίσω από το άλλο με συνέπεια πράγμα που και του έδινε γρήγορους
και σχετικά ξεκούραστους πόντους αλλά άνοιγε και τη ρακέτα για διεισδύσεις από
τους λοιπούς συμπαίχτες. Προς το τέλος δε της καριέρας του η κίνηση με το
σουτάκι χωρίς μάλιστα ισορροπία του είχε γίνει «έξις», καθώς σούταρε και
ευστοχούσε συνήθως χωρίς να έχει και τα δύο πόδια στο παρκέ ή έστω την
απαιτούμενη ισορροπία. Στις μονομαχίες του εναντίον των Μπουλς, υπάρχουν 1-2
ματς που ο Ρόντμαν αδυνατεί να τον συγκρατήσει σε όλη τη διάρκεια του αγώνα για
αυτό και εκνευριζόταν εύκολα μαζί του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/OdUT3GPlGwU" width="459"></iframe></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Ότι και αν πει
κανείς, ο τύπος ήταν καλαθομηχανή και αυτό προδήλως αποδεικνύεται από το
γεγονός ότι είναι δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών πίσω μόνο από τον –αιώνια??-
αξεπέραστο Καρίμ με, αν θυμάμαι καλά, 37,000 πόντους. Το ξαναδιαβάζουμε αυτό
για να καταλάβουμε όλοι μας για το μέγεθος του επιτεύγματος του απόφοιτου του
Λουιζιάνα Τεκ? Δεύτερος σκόρερ στην ιστορία ολόκληρου του </span>NBA<span lang="EL"> πάνω από
κάτι...Τζόρνταν, Κόμπι κτλ. Αν επίσης θυμάμαι καλά πρέπει για μερικές χρονιές
να ήταν πρώτος και στις ελεύθερες βολές με σχεδόν διπλάσιο νούμερο βολών σε
κάθε αγώνα, πράγμα που ήταν μια ταλαιπωρία εδώ που τα λέμε καθώς σε κάθε βολή
έκανε τη γνωστή προσευχή. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι διάολο μουρμούριζε κάθε φορά
από τη γραμμή της φιλανθρωπίας. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι εν γένει ήταν
εύστοχος και ότι κάθε βολή κρατούσε περί τα 10-12 δεύτερα μέχρι να τις
εκτελέσει!!! Μιας και μιλάμε για στατιστικά επιτεύγματα δε μπορώ να πω ότι τον
θυμάμαι να είναι μηχανή ριμπάουντ, εντούτοις πάντα είχε τον τρόπο του να
τελειώνει τις χρονιές σχεδόν πάντα με λίγο πάνω από 10 ριμπάουντ, αριθμός
ακρούντως ικανοποιητικώς για τον καλύτερο σκόρερ της ομάδος. Τι λες ρε Στράτο,
θα ρωτήσετε. 25 πόντους και 10+ ριμπάουντ επί σχεδόν 20 χρόνια και εσύ μας
κάνεις τον ξινισμένο?!?!!?!?!? Ξέρεις πολλούς τέτοιους με ανάλογα νούμερα? Πόσο
κράτησε η καριέρα του Κεμπ που αναφέρεις? Του Λάρι Τζόνσον? Των άλλων που
αναφέρεις πιο πάνω???</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Οι πιο
χαρακτηριστικές σύγχρονες στιγμές φαντάζομαι είναι δύο και πασίδηλες σε όλους.
Τελικός πρωταθλήματος εναντίον των Ταύρων, ο Ταχυδρόμος στο τέλος του
παιχνιδιού στήνεται στις βολές έτοιμος να δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του
και να σπάσει την έδρα των πρωταθλητών. Περνάει δίπλα του ο Ινδιάνος και του
ψιθυρίζει το πια κλασσικό «την Κυριακή δεν παραδίδουν γράμματα οι ταχυδρόμοι»,
ο </span>Mailman<span lang="EL">
χάνει τις βολές, ο Μιχάλης δε χάνει το τελευταίο σουτ και η ιστορία τον
κατατάσσει στους μοιραίους. Η μοίρα όμως του επιφύλασσε και ακόμα κάτι και
μάλιστα με τρόπο απόλυτο και τελειωτικό. Στα 20 δεύτερα του 6<sup>ου</sup>
τελικού παίρνει το σύνηθες κάτω παράλληλο σκριν και δέχεται τη μπάλα. Στην
πλάτη του έχει τον Ρόντμαν, το καταλαβαίνεις ότι τον νιώθει. Αυτό που δεν
περιμένει, δεν καταλαβαίνει, είναι ότι ο Τζόρνταν τζογάρει να αφήσει τον
σκρίνερ και πάει από την «τυφλή» του πλευρά, του χτυπάει τη μπάλα και τη κλέβει,
ενώ ο Καρλ πέφτει στο έδαφος. Μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση...</span>The Shot<span lang="EL">.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<img src="http://www.trbimg.com/img-4efcfca1/turbine/chi-080416jordanstealmne20080416130634" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Κρίμα θα έλεγε
κανείς που ένας τέτοιος παίχτης με αυτές τις περγαμηνές δεν έφτασε ποτέ να
γευτεί το γλυκό νέκταρ ενός τίτλου. Νομίζω ότι ήταν...μισό παίχτη μακριά από
αυτό. Εννοώ ότι πέραν του Στόκτον στο </span>supporting cast<span lang="EL"> υπήρχαν πολλοί και χρήσιμοι ρολίστες αλλά όχι ο ένας λίγο πιο ικανός,
πιο ξεχωριστός, με πιο ηγετικά χαρακτηριστικά, με προσωπικότητα ώστε να
βοηθήσει τους Διόσκουρους τις δύσκολες στιγμές. Δεν αναφέρομαι οπωσδηποτε σε
έναν τρίτο σούπερ σταρ, όπως σχεδόν απαιτούν οι συνθήκες (τριάδα των Σπερς-των
Ταύρων-των Χιτ-της Βοστόνης-Λέικερς) αλλά έστω σε ένα Ρόμπερτ Χόρι με κρύο αίμα
να καθαρίζει τα ματς, έναν Κρις Μπος να τον αποφορτίζει επιθετικά, έναν
Τζινόμπιλι για τις μικρό λεπτομέρειες. Καλός, φιλότιμος ο Χόρνασεκ, παλαιστές
οι Ίτον, Όστερταγκ, ρολίστες οι Μπελ-Ράσελ-Μόρις, αλλά ένας τρίτος ξεκάθαρος
πυλώνας δεν υπήρξε ποτέ δίπλα του για να τον βοηθήσει να κάνει το βήμα
παραπάνω. Το προσπαθούσε κάθε χρόνο μαζί με το φιλαράκι του, έφτασε δύο χρονιές
στους τελικούς, πήρε το </span>MVP<span lang="EL"> της σαιζόν κουβαλώντας μόνος τους σχεδόν την ομάδα του απέναντι σε
Σπερς, Ρόκετς, Λέικερς, έφτασε δευτερόλεπτα από το να ισοφαρίσει τους Μπουλς σε
3-3 με το τελευταίο παιχνίδι στην έδρα του, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ. Νομίζω
αυτός ήταν ο κύριος λόγος που έφυγε για μια χρονιά στο τέλος να παίξει στους
Λέικερς παρέα με τον Πέιτον, μήπως καταφέρει και κατακτήσει το πολυπόθητο
δαχτυλίδι αλλά εκείνη η ομάδα ήταν ομάδα μιας χρήσεως, χωρίς χημεία για αυτό
και δεν έφτασε καν στους τελικούς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Τι ωραίοι παίχτες
που υπήρχαν εκείνες τις εποχές. Παίχτες που σχεδόν «έδιναν» το όνομά τους στη
θέση στην οποία αγωνίζονταν χαράσσοντας τα δικά τους αρχικά και χαρακτηριστικά
του παιχνιδιού τους. Για πόσα χρόνια άλλωστε ο Μαλόουν δεν θεωρείτο συνώνυμο
της θέσης του δεύτερου ψηλού, προτού το μπάσκετ περάσει σε μια άλλη εποχή οπου
οι θέσεις των δύο </span>forward<span lang="EL"> έχουν σχεδόν περισσότερο από ποτέ παρεμφερή στοιχεία και
χαρακτηριστικά. Από την άλλη και ας με πείτε πάλι παρελθοντολάγνο, είναι 4άρι ο
Κέβιν Λοβ? Ο Ιγκουαντάλα? Ο Μίροτιτς ή ο Νοά? Ο Μιλσαπ ή ο Γκριν ή ο Άλντριτζ<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>? Ακόμα και αυτός ο Γκρίφιν σε κάτι σουτάκια το έχει γυρίσει
και ντριπλίτσες κάτω από τα πόδια. Ποιός από αυτούς έβαζε πλάτη ή στεκόταν
μπροστά στον Καρλ? Νομίζω ότι θα πέρναγε από πάνω του με την ίδια άνεση που
οδηγούσε τις αγαπημένες του νταλίκες στους δρόμους της Γιούτα. Ή όπως πετούσε
το Χαλκ Χόγκαν στο ρινγκ σε αγώνα επίδειξης εναντίον του Ντένις Ροντμαν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/HN2ffgG9ANM" width="459"></iframe></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><i>Κρίμα που του
έμεινε ένα γράμμα που δεν παραδόθηκε ποτέ..</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><u>(Το αφιέρωμα έγραψε ο
stratos kalantzis)</u></span><o:p></o:p></div>
<br />
<img height="400" src="http://ballislife.com/wp-content/uploads/2014/03/BP9UjanCUAAwBIe.jpg" style="text-align: justify;" width="400" /></div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-13516409487003002032015-11-15T14:44:00.000+02:002015-11-15T14:44:04.329+02:00Μπορούσες και καλύτερα…Γιώργο Αποστολίδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; clear: left; float: left; line-height: 12.6pt; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="240" src="http://www.paokbc.gr/uploads/apostolidis-george.jpg" width="320" /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 12.6pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Τον παλιό καλό
καιρό που το μπλογκ ενημερωνόταν σχεδόν καθημερινά υπήρχαν αρκετά
αφιερώματα που γράφηκαν μετά από ιδέες των αναγνωστών του. Η νέα στήλη
«Μπορούσες και καλύτερα…» γεννήθηκε μετά από πρόταση φίλου του μπλογκ.</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 9pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 12.6pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-font-kerning: 0pt;">Σε αυτή θα
παρελάσουν πάρα πολλοί μπασκετμπολίστες (γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί) </span><span style="font-family: Verdana; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-font-kerning: 0pt;">που δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες που είχαμε για αυτούς και όχι μόνο η
Αγία Πεντάδα των: Μπακατσιά-Διαμαντόπουλου-Ταπούτου-Παπανικολάου-Ρεντζιά.</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-font-kerning: 0pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 12.6pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-font-kerning: 0pt;">Κάθε ανάρτηση θα
περιέχει έναν αθλητή για να μας δίνεται πιο εύκολα η δυνατότητα να κάνουμε
κουβέντα επι του συγκεκριμένου.</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-font-kerning: 0pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 12.6pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="background-color: white; font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Όρεξη να έχετε να
διαβάζετε αλλά το πιο σημαντικό να σχολιάζετε.</span><span style="background-color: #150b0b; font-family: Verdana; font-size: 9pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i></i></b></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<b><i>T</i></b><span lang="EL"><b><i>ι
έκανε:</i></b> Ένας απ’τους «υπέροχους 4» των μικρών του ΠΑΟΚ (Βασιλειάδης,
Βασιλόπουλος, Μαυροκεφαλίδης, Αποστολίδης).<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>Γυρολόγος
ολκής αφού στα 31του έχει αλλάξει 9(!) ομάδες και συνεχίζει…Δεν είμαι σίγουρος
ποιος κατέχει το ρεκόρ σε αυτή την κατηγορία (μάλλον ο Γκαγκαλούδης πρέπει να
είναι με 16 ομάδες στα 37του) αλλά ο Αποστολίδης έχει βάλει πλώρη να τον
φτάσει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><b><i>Τι περιμέναμε: </i></b>Μέλος της χρυσής γενιάς του
’84. Δύο χάλκινα σε Ευρωμπασκετ και Μουντομπασκετ Εφήβων (2002,2003), ένα
αργυρό στο Μουντομπάσκετ Νέων το 2005. Τον έβλεπες και έλεγες «ο Παπαλουκάς
2.0». Ψηλό γκαρντ στα 2.00μ , καλός χειριστής, καλά χέρια στην άμυνα, διέκρινες
μία ικανότητα να βλέπει γήπεδο (που όταν θα γέμιζε εμπειρίες θα γίνονταν και
καλύτερος), βοηθούσε στα ριμπάουντ. </span>All
around guard<span lang="EL"> που του έλειπε το μακρινό σουτ, εμπειρία,
αυτοπεποίθηση. Με πολλή προπόνηση και αγώνες αυτά βελτιώνονταν. Το υπόβαθρο
υπήρχε, δεν ήταν ξύλο απελέκητο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Βρισκόμασταν στην ευχάριστη θέση να
ονειρευόμαστε, εκεί στο 2005, πως η Ελλάδα είχε βρει τον τρόπο να παράγει ψηλά
γκαρντ με συχνότητα πρωτοφανή. Παπαλουκάς –Διαμαντίδης και ερχόταν και ο
Αποστολίδης! Κάποτε έγραφαν για τον πλέιμεικερ του 2000 που θα είναι 2.00μ
(Ριγκοντό) και εμείς είχαμε τρεις! Στα 21του στην Ολίμπια Λάρισας του Λάρι
Στιούαρτ έκανε το ξεπέταγμα (10.4π, 2.6ασς, 2.2κλ,2.2λαθ, 2.6ρ στο </span>Eurocup<span lang="EL">). Ο Πανελλήνιος
του Κυριακού τον αγόρασε γιατί πίστεψε πως τα καλύτερα έρχονταν. Ένα χρόνο μετά
ξαναγύρισε στην ασφάλεια της Λάρισας… Την τελευταία του ευκαιρία για βασικό
ρόλο σε μεγάλη ομάδα του την έδωσε ο Μαρκόπουλος το 2010. Αλλά και πάλι δεν…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν είμαι σίγουρος τι πήγε στραβά. Κοιτάζοντας
τις ομάδες που έπαιξε μέχρι το 2011 (Ηρακλής των Χατζηβρέτα-Διαμαντίδη-Λαζο),
Λάρισα, Πανελλήνιος, ΠΑΟΚ (των Ρ.Μάρσαλ, Λάζο) ήταν όλες πολύ καλές με κίνητρο
την ευρωπαϊκή διάκριση . Είναι παράξενο γιατί ενώ είχε ζήτηση σε τέτοιες ομάδες,
μετά από ένα χρόνο χαλούσε η συνεργασία.Τι έβλεπαν και δεν ήθελαν να
συνεχίσουν; Μία στασιμότητα ίσως; Έλειψη της απαραίτητης αυτοπεποίθησης;
Απουσία διάθεσης για βελτίωση; Όλα τα παραπάνω μήπως; Αυτό που σε εμένα έχει
μείνει είναι κάθε φορά που τον βλέπω να παίζει να νιώθω ότι κάτι φοβάται. Φοβάται πως δεν δικαίωσε τις
προσδοκίες που είχαν οι άλλοι; Φοβάται πως ποτέ δεν ήταν αυτό που νομίζαμε;Δεν
ξέρω. Αν πρέπει να κάνω να κάνω μια μαντεψιά θα πω πως φοβόταν να πετύχει. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Υ.Γ. Έτυχε να τον δω </span><span lang="EL" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">α</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">πο </span><span lang="EL" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">κοντά </span><span lang="EL">στον αγώνα Ψυχικό –
Ηρακλής για την Α2 πριν λίγες ημέρες. Μπορεί να έχασε αλλά το </span>comeback<span lang="EL"> όταν βρέθηκε πίσω
στο σκορ το έβγαλε ο Αλεξανδρής όταν ο Αποστολίδης έπαιρνε τις αποφάσεις. Τον
κοίταζα και ήταν σαν να έβλεπα τον Παπαλουκά. Όχι σε αγώνα Ευρωλίγκας αλλά σε
Α2 όμως…</span></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-55248676283926661952015-11-08T14:35:00.001+02:002015-11-10T16:11:43.719+02:00Π.Γιαννακόπουλος: Παίρνω το κεφάλι του Γκάλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-jJ0grt4f0zo/Vj86MP2z8PI/AAAAAAAADJ8/M3p3B0VPvzs/s1600/IMG_20151108_125230.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-jJ0grt4f0zo/Vj86MP2z8PI/AAAAAAAADJ8/M3p3B0VPvzs/s320/IMG_20151108_125230.jpg" width="248" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"> </span>Το τελευταίο RetroGame ξαναέβγαλε στη κουβέντα τη ρήξη Πολίτη
– Γκάλη. Εμείς απο αυτο το βήμα έπρεπε να το είχαμε κάνει καιρό πριν. Εξάλλου
το συγκεκριμένο blog του αρέσει να καταπιάνεται με retro θέματα και λίγο με την
επικαιρότητα. Και τι ποιο retro must απ’την επαναφορά στο προσκήνιο της σχέσης
Γκάλη – Πολίτη – Π.Γιαννακόπουλο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σας το χρωστάμε
καιρό τώρα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πάμε να
ξαναθυμηθούμε τι συνέβη ένα απόγευμα του 1994 </span>στους Αμπελόκηπους και τι επακολούθησε, όπως
τα έγραψε το περιοδικό Τρίποντο:</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-PE-6smOSaTU/Vj86jA5QO7I/AAAAAAAADKI/nya0OaF4bPc/s1600/IMG_20151108_125026.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-PE-6smOSaTU/Vj86jA5QO7I/AAAAAAAADKI/nya0OaF4bPc/s640/IMG_20151108_125026.jpg" width="346" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Fz-rDrCy2PU/Vj87KI1FJBI/AAAAAAAADKU/nknCdGwScqU/s1600/IMG_20151108_125514.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-Fz-rDrCy2PU/Vj87KI1FJBI/AAAAAAAADKU/nknCdGwScqU/s640/IMG_20151108_125514.jpg" width="492" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-IgR31OfOZEY/Vj87RS5ifJI/AAAAAAAADKc/frYMoFiqPjQ/s1600/IMG_20151108_125525.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-IgR31OfOZEY/Vj87RS5ifJI/AAAAAAAADKc/frYMoFiqPjQ/s640/IMG_20151108_125525.jpg" width="468" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-JN7FOaSB5Ro/Vj87RYFzRWI/AAAAAAAADKg/QpTklKwTyM0/s1600/IMG_20151108_125550.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-JN7FOaSB5Ro/Vj87RYFzRWI/AAAAAAAADKg/QpTklKwTyM0/s640/IMG_20151108_125550.jpg" width="460" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-JAaQLGZ7fJg/Vj89Zr3QW7I/AAAAAAAADKw/TojQJwqoaYE/s1600/IMG_20151108_141411.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-JAaQLGZ7fJg/Vj89Zr3QW7I/AAAAAAAADKw/TojQJwqoaYE/s640/IMG_20151108_141411.jpg" width="420" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-IOaEjfWBSaI/Vj89wzHwOZI/AAAAAAAADK4/GdbGGqIWsVg/s1600/IMG_20151108_130000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-IOaEjfWBSaI/Vj89wzHwOZI/AAAAAAAADK4/GdbGGqIWsVg/s640/IMG_20151108_130000.jpg" width="482" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ePdkosE3je0/Vj9AgoqSC7I/AAAAAAAADLM/z5DbUateQzY/s1600/IMG_20151108_142227.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-ePdkosE3je0/Vj9AgoqSC7I/AAAAAAAADLM/z5DbUateQzY/s320/IMG_20151108_142227.jpg" width="124" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-6cCkIUhstk0/Vj9AjSe3p7I/AAAAAAAADLc/-jPjgyamPEc/s1600/IMG_20151108_142627.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-6cCkIUhstk0/Vj9AjSe3p7I/AAAAAAAADLc/-jPjgyamPEc/s320/IMG_20151108_142627.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-KQ68qk6J800/Vj9Ag79gDwI/AAAAAAAADLQ/cGqByU6_56A/s1600/IMG_20151108_142638.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-KQ68qk6J800/Vj9Ag79gDwI/AAAAAAAADLQ/cGqByU6_56A/s320/IMG_20151108_142638.jpg" width="94" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-50235623791675710522015-11-03T21:01:00.000+02:002015-11-03T21:01:17.141+02:00Μπορούσες και καλύτερα…Nτίνο Αγγελίδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-m8-v60BUdcM/UvkXg28eq-I/AAAAAAAADV4/iEHow0GoIU4/s320/IMG_0021.jpg" width="227" /></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Τον παλιό καλό καιρό που το μπλογκ ενημερωνόταν σχεδόν καθημερινά υπήρχαν αρκετά αφιερώματα που γράφηκαν μετά από ιδέες των αναγνωστών του. Η νέα στήλη «Μπορούσες και καλύτερα…» γεννήθηκε μετά από πρόταση φίλου του μπλογκ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Σε αυτή θα παρελάσουν πάρα πολλοί μπασκετμπολίστες (γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί) <o:p></o:p></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">που δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες που είχαμε για αυτούς και όχι μόνο η Αγία Πεντάδα των: Μπακατσιά-Διαμαντόπουλου-Ταπούτου-Παπανικολάου-Ρεντζιά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Κάθε ανάρτηση θα περιέχει έναν αθλητή για να μας δίνεται πιο εύκολα η δυνατότητα να κάνουμε κουβέντα επι του συγκεκριμένου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Όρεξη να έχετε να διαβάζετε αλλά το πιο σημαντικό να σχολιάζετε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
<b>Tι έκανε:</b> Ο Ντίνος Αγγελίδης πρόλαβε τον επίλογο της
αυτοκρατορίας του ΑΡΗ ενώ μεγαλώνοντας έζησε τα πέτρινα χρόνια της ομάδας. Ήταν
ο συνδετικός κρίκος της μετάβασης.Σκόρπισε χαμόγελα αισιοδοξίας ένα καλοκαίρι
με την Εθνική. Σε ΠΑΟΚ και Δάφνη απλά έκλεινε την καριέρα του.<span lang="EL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Τι δεν έκανε:</b> Ο Αγγελίδης
ήταν η τελευταία (και μάλλον η μοναδική) επένδυση του ξανθού όσον αφορά
την μετα-Γκάλη/Γιαννάκη εποχή του ΑΡΗ. Ήρθε μετα Βαΐων και κλάδων από την Αθήνα
ως διεθνής (μέλος Ευρωμπάσκετ ’89 μην το ξεχνάμε) για να διεκδικήσει τη θέση από τον Μισούνοφ.
Τεσσάρι με ύψος 2.08μ, γλυκό σουτάκι από τα 5μ (ειδικά sτις γωνίες),
παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι (σπάνιο για την εποχή), αρκετά καλή τεχνική και
πλαστικότητα για το ύψος του. Έδειχνε πως το μέλλον ήταν δικό του ενώ η Εθνική
έτριβε τα χέρια της γιατί νόμζε πως βρήκε τον διάδοχο του Στεργάκου στη
πεντάδα. Τέτοιες απαιτήσεις γέννησε ο Αγγελίδης! Πίστεψαν όλοι πως το
περιβάλλον του ΑΡΗ με τις προσωπικότητες των Γκάλη – Γιαννάκη αλλά και την
καθοδήγηση του Ιωαννίδη θα εκτόξευε το ταλέντο του. </div>
<div class="MsoNormal">
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. </div>
<div class="MsoNormal">
Οι απαιτήσεις του πρωταθλητισμού τον κατάπιαν, ο Μισούνοφ τον κατεδάφιζε στις
προπονήσεις, η ψυχολογία του νεαρού Αγγελίδη έπαιζε περίεργα παιχνίδια. Δεν τον
θυμάμαι να παίζει με αυτοπεποίθηση, να τον χτυπάνε και να σηκώνεται (για να το
συνδέσω με το σήμερα όπως πχ ο Αγραβάνης). Αντίθετα αν τον έπαιζες δυνατά στην
αρχή, συνήθως δεν έπαιζε καλά. Δεν θέλω να γράψω soft αλλά πως αλλιώς να το
γράψω…Υπήρχαν και φεγγάρια που έδειχνε τι μπορεί να κάνει,τότε ήταν που
νευρίαζες ακόμη περισσότερο με αυτόν, γιατί το πακέτο το είχε! Όπως στο
Ευρωμπάσκετ της Αθήνας που κάρφωσε μπροστά στη μούρη του Ντίβατς, έβαλε 16π
με7/11σουτ (σε 24λ.σ.) στον αγώνα ομίλου με τους Σέρβους και μας έκανε να
πιστέψουμε πως στα 26του βρήκε τον εαυτό του και η Εθνική το 4αρι της (8π, 2.8ρ,
1.3ασσιστ σε 8αγ)! </div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά δεν…</div>
<div class="MsoNormal">
Στην Ατλάντα ήταν χειρότερος (5π, 2ρ, 6αγ) με τον
Οικονόμου να του έχει πάρει για τα καλά
τη θέση και τους Φάνη – Παπανικολάου να παίζουν κατά συνθήκη και στο «4».Το
’97 πήγε ο Μυριούνης αντί αυτού και κάπως έτσι έληξε η καριέρα του με τα
γαλανόλευκα. Με τον ΑΡΗ έφτασε να γίνει αρχηγός και κατά διαστήματα
πρωταγωνιστής αλλά χωρίς ποτέ να βελτιωθεί πραγματικά: μέτριος ριμπάουντερ,
κακός αμυντικός (blocked shot career high 1 τάπα σε όσους ευρωπαϊκούς αγώνες
έπαιξε !!!), ενώ υπήρχαν παιχνίδια που διέκρινες ένα ταλέντο στη πάσα και άλλα
που ούτε πάσα στήθους δεν μπορούσε!Τον θυμάμαι να παίζει ξύλο με Γκάρι
Αλεξάντερ της Τόφας ή τον συμπαίκτη του Χάρολντ Έλις λες και ήθελε να αποδείξει
πως μπορεί να είναι σκληρός, μπορεί να γίνει Μαχορν, απλά δεν θέλει, δεν είναι
στην ιδιοσυγκρασία του. Ίσως και να σκεφτόταν σωστά, ίσως δεν πίστευε σε τέτοια
χαρακτηριστικά και ήθελε να είναι πιο δαντελένιος, απλά χρειάζονται και άλλα εκτός από ένα πολύ
καλό midrange σουτ για να είσαι πρωταγωνιστής (όπως είχε τα εφόδια) και όχι
ρολίστας. Και κάτι τελευταίο: Όταν ο Ντικούδης ξεκίνησε στην ΑΕΚ, ο οποίος στα
δικά μου μάτια είχε χαρακτηριστικά που ταίριαζαν στον Αγγελίδη του Σπορτινγκ,
φοβήθηκα μην έχουμε τα ίδια. Δεν τα είχαμε, ευτυχώς. Ντίνο, κατάλαβες ποιο ήταν το ταβάνι σου;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κορατς 1996<span lang="EL">:</span>
19,4π, 5,8ρ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Α1 1995/96: </span>13.9pts,
5.5reb, 23αγ<span lang="EL"> / Σιούτης-Μοραίτοφ-Έλις-Αγγελίδης-Στόουκς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-36011091473346352702015-11-01T17:46:00.000+02:002015-11-01T17:46:59.089+02:00Μπορούσες και καλύτερα…Δημήτρη Αβδάλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img src="http://basketpress.gr/wp-content/uploads/2014/02/abdalas.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δημήτρη<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;">ς </span><span style="font-size: 12.8px;">Αβδάλα</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;">ς </span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Τον παλιό καλό
καιρό που το μπλογκ ενημερωνόταν σχεδόν καθημερινά υπήρχαν αρκετά αφιερώματα που γράφηκαν μετά από ιδέες των αναγνωστών του. Η νέα στήλη «Μπορούσες και καλύτερα…»
γεννήθηκε μετά από πρόταση φίλου του μπλογκ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Σε αυτή θα παρελάσουν
πάρα πολλοί μπασκετμπολίστες (γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί) <o:p></o:p></span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">που δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες που είχαμε για αυτούς και όχι μόνο η
Αγία Πεντάδα των: Μπακατσιά-Διαμαντόπουλου-Ταπούτου-Παπανικολάου-Ρεντζιά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Κάθε ανάρτηση θα
περιέχει έναν αθλητή για να μας δίνεται πιο εύκολα η δυνατότητα να κάνουμε κουβέντα
επι του συγκεκριμένου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Όρεξη να έχετε να
διαβάζετε αλλά το πιο σημαντικό να σχολιάζετε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b>Τι έκανε: </b><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ο Αβδάλας ήταν ένα ψιλόλιγνο τριάρι<span lang="EL"> με σχετικά καλή τεχνική </span> στυλ «Κούκοτς <span lang="EL">της Γιουγκομπλάστικα</span>» (μην βαράτε στυλ έγραψα όχι
ικανότητα) που βρέθηκε σε λάθος ομάδα τη λάθος στιγμή. Ο Άρης με τους
Σούμποτιτς, Ρωμανίδη αλλά και τον Αμερικανό που θα έπαιρνε <span lang="EL">κάθε χρόνο </span>μετά την ελληνοποίηση του Πίξι δεν είχε χώρο/χρόνο για να εξελίξει
τον ταλαντούχο νεαρό. Στάλθηκε στο Σπόρτινγκ ως έμψυχο αντάλλαγμα <span lang="EL">του</span>
Αγγελίδη όπου και παρέμεινε για <span lang="EL">6</span> χρόνια πιστός
στρατιώτης.<span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b>Τι περιμέναμε να κάνει:</b><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Οι προσδοκίες δεν έφταναν φυσικά μέχρι την καθιέρωση στην Εθνική.
Η αλήθεια είναι πως προσωπικά τον περίμενα σε τακτικές κλήσεις στην προεπιλογή
και στην καλύτερη σε μια-δυο διοργανώσεις σαν 12<sup id="yiv7804169789yui_3_16_0_1_1446131004433_2896">ος</sup> ,
επηρεασμένος ίσως απ<span lang="EL">’την προβολή του Τριπόντου σε αυτόν</span>. <span lang="EL">Το προσόν</span> (αλλά συνάμα και μειονέκτημα) ήταν πως έβαζε τις ανάγκες του
Σπόρτινγκ πάνω απ’τις δικές του και αυτό δεν τον άφηνε να εξελίσσεται σαν
παίκτης. Επειδή η ομάδα των Πατησίων δεν είχε ικανούς Έλληνες ψηλούς (και δεν
μπορούσε να τους αγοράσει) αναγκαστικά ο Αβδάλας κατέβαινε στο 4, θέση που δεν
μπορούσε να αποδώσει όσα μπορούσε.<span lang="EL">Προσπάθησε να
ανταποκριθεί, δυνάμωσε το κορμί του, έμαθε να παίζει και με πλάτη,</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL">έγινε defensive stopper </span> απλά άλλες ήταν
οι προδιαγραφές του <span lang="EL">όταν πρωτοξεκίνησε</span>. Δεν είναι τυχαίο
πως με την άφιξη του Χρήστου Χριστοδούλου (ένα 4-5αρι) έπαιξε
το καλύτερο μπάσκετ της καριέρα του. Αν σκεφτόταν καθαρά επαγγελματικά θα
έπρεπε να κυνηγήσει μία μεταγραφή σε ομάδα επιπέδου Ηρακλή ή
Περιστέρι. Ίσως δεν<span lang="EL"> το</span> ήθελε πολύ, ίσως βολεύτηκε με το
Σπόρτινγκ (στο κάτω κάτω ήταν σε μία ομάδα που διεκδικούσε την έξοδο στο Κόρατς
δηλ είχε φιλοδοξίες), η πραγματικότητα πάντως αναφέρει πως θα μπορούσε
περισσότερα. Διάλεξε να μείνει σημαία στο Σπόρτινγκ παρά να κάνει τον γυρολόγο
σε ομάδες με μεγαλύτερες φιλοδοξίες απ’της <span lang="EL">ομάδας
των Πατησίων</span><span lang="EL"> </span>. <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Συναισθηματικά έπραξε ορθά απλά καθαρά μπασκετικά μιλώντας
μπορούσε καλύτερα.<span lang="EL"></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><span lang="EL"><b>Ηighlight:</b></span></span><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> Season 1995-96 </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">30g, </span><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">9.3ppg, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">35/82 3-PT,4.8reb, 0.7stl.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Το Σπόρτινγκ με πεντάδα Γάκη-Ουίγκινς-Αβδάλα-Χρ.Χριστοδούλου-Κόστνερ
(6<sup>ος</sup> ο Κασουρίδης) τερμάτισε 6<sup>ο</sup> μπροστά από το Περιστέρι
(των Τσίτουμ-Κορωνιού-Γκούροβιτς) και τον Απόλλωνα Πατρας (Μπακ Τζόνσον, Μιλίτσεβιτς,
Βετούλα,Βούκσεβιτς). <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/2bwOo6wYMGw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/2bwOo6wYMGw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span id="yiv7804169789yui_3_16_0_1_1446131004433_2900"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-13687683315662817642015-10-28T12:49:00.001+02:002015-11-10T16:11:33.307+02:00Retro Games: Badalona - Panathinaikos (1993/94)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EL"><img src="https://i.ytimg.com/vi/VNAO7KknS3o/hqdefault.jpg" /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Την πρώτη πενταετία
των ‘90</span>s η Μπανταλ<span lang="EL">όνα ήταν η
πιο επιτυχημένη Ισπανική ομάδα. Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα παρακολουθούσαν την ομάδα
του Βιγιακάμπα να παίζει το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης (ξεκάθαρα τη σεζόν
91-92) και να στέφεται Πρωταθλήτρια το ’94 (αυτοκτονία του Ξανθού). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο Νίκος Γκάλης
επισκέπτεται τη Μπανταλόνα όχι για να κάνει τα μπάνια του αλλά για να μας θυμήσει
ποιος ήταν ο μεγαλύτερος combo guard για μια δεκαετία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Επειδή τα ματσάκια
της Ευρωλίγκας δεν είναι ακόμη σημαντικά, φτιάξτε καφέ (ή ποτό αν το δείτε βράδυ)
και πατήστε play…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
“..<span style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt;">“Aντε πες του για μπάσκετ αφού δε πρόλαβε τον
Γκάλη, θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη”</span><span lang="EL" style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EL;">…</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white;"><span lang="EL"><span style="color: #444444; font-family: "verdana";"><span style="font-size: 24px;"><br /></span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white;"><span lang="EL"><iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/schuh9a420M/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/schuh9a420M?feature=player_embedded" width="320"></iframe></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Στην «</span></i><i>Vrankovic </i><i>era<span lang="EL">» του ΠΑΟ
ένας ήταν ο στόχος των αντιπάλων: Να τον φθείρουν με φάουλ. Αν το πετύχαιναν
είχαν κάνει τη μισή διαδρομή. Η Μπανταλόνα πέτυχε τον στόχο της (και μάλιστα
γρήγορα) αλλά δεν κέρδισε (περισσότερα παρακάτω).<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i>K<span lang="EL">αλογυμνασμένη ομάδα η
Μπανταλόνα (και μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης). Με τον Ζοτς να προτιμά το </span></i><i>rotation<span lang="EL"> (εκείνη την εποχή άρχιζε δειλά δειλά να εφαρμόζεται από τους
προπονητές) , η ομάδα του πίεζε σε όλα τα μήκη του γηπέδου , βγάζοντας μπόλικη
ενέργεια. Ολύμπια ψυχραιμία από Παταβούκα (8/8 FT) που ήταν επιφορτισμένος με το
κατέβασμα της μπάλας ενώ έβαλε στη παράταση και τις βολές. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Αφόρητη Πίεση στη μπάλα , 1-3-1 ζώνη , δυνατό </span></i><i>man
</i><i>to
</i><i>man<span lang="EL"> σε Γκάλη , όβερ πλέι σε Γκάλη
είναι ορισμένα απ’ όσα – σε τακτική- δοκίμασε ο Ομπράντοβιτς. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Ο Πολίτης εξαιτίας των γρήγορων φάουλ του Στόγιαν (μόλις 20 λ.σ.)
ξέθαψε τον Οικονόμου με τον Ουκρανό να παίζει </span></i><i>center<span lang="EL">. Ο
Οικονόμου λόγω ενός πειθαρχικού παραπτώματος (έβρισε τον Παβλίσεβιτς) ήταν σε
σιωπηλή τιμωρία απ’ τη διοίκηση και σπάνια έβγαζε τη φόρμα του. Το συγκεκριμένο
ήταν το πρώτο σπουδαίο παιχνίδι που τον εμπιστεύτηκαν στη χρονιά. Και ο νεαρός
τους δικαίωσε (10π, 4ρ σε <st1:metricconverter productid="22’" w:st="on">22’</st1:metricconverter>).
Με την εκτελεστική δεινότητα που τον διέκρινε όλα αυτά τα χρόνια , νομίζω πως στο σύγχρονο μπάσκετ θα είχε ένα
ρόλο «</span></i><i>game </i><i>changer<span lang="EL">» , δηλαδή θα
έμπαινε όποτε η ομάδα είχε πρόβλημα
για να πάρει προσπάθειες και να την
ξεκολλήσει. Τις περισσότερες φορές θα έπιανε. Ειδικά στο ΝΒΑ τέτοιοι ρόλοι
παίρνουν καλά λεφτά. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Ο αθλητισμός του Σμιθ ήταν πρόβλημα για τον Αλβέρτη. Ο Μυριούνης όμως
τον έπαιξε δυνατά και τον αναπροσανατόλισε. Στα πρώτα <st1:metricconverter productid="11’" w:st="on">11’</st1:metricconverter> σκόραρε 11π (μαρκάρισμα
Αλβέρτης) και μετά πάλι στη παράταση. Ο Τόμπσον (που τον είχε πότε ο Σάσα και
πότε ο Οικονόμου ) έμεινε άποντος με 0/6 στα 40λεπτά που έπαιξε. Οι μικροί τα
πήγαν περίφημα.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Με τον Στόγιαν απόντα (απ’ τα 50λεπτά αγωνίστηκε τα 20) θα περίμενε
κανείς πως οι Φεράν (ειδικά αυτός) και Μοράλες να έκαναν ο,τι ήθελαν. Λάθος. Η
συγκομιδή τους ήταν πενιχρή: 13π, 4/16δ, 0/4τρ, 12ρ σε <st1:metricconverter productid="49’" w:st="on">49’</st1:metricconverter>. Η αιτία έχει
ονοματεπώνυμο. Λέγεται Σάσα Βολκόφ. Με άμυνα για σεμινάριο εξολόθρευσε τους
ψηλότερους αντιπάλους καταθέτοντας τέτοια ενέργεια και πάθος στο παρκέ που σε
συγκλόνιζε. Μπορεί οι αριθμοί να μην πιστοποιούν τα όσα γράφω (12π,11ρ) αλλά η
εικόνα είναι ο αδιάψευστος μάρτυράς μου (</span></i><i>Damages tv series<span lang="EL"> το
έκανα…). </span></i><i>To<span lang="EL"> παιχνίδι είχα να το δώ
από τότε και αυτό που θυμόμουν έντονα ήταν οι πόντοι του Γκάλη. Λάθος μου. Θα
έπρεπε να θυμάμαι την εμφάνιση Βολκόφ. Αυτός ήταν ο κορυφαίος της βραδιάς. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Όχι βέβαια πως ο Γκάλης πήγε πίσω: 33π , 12/17δ. Καλαθομηχανή. Τι
εμφανίσεις έκανε στα 37 θεέ μου! <o:p></o:p></span>Στο <span lang="EL">31’ (με το
σκορ στο 43-52) ο Βιγιακάμπα τον χτυπά ακούσια . Ο Νικ αποχωρεί για 2’, οι
Ισπανοί ανακάπτουν και ισοφαρίζουν. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Χωρίς τον Στόγιαν και όμως η ελληνική ομάδα πήρε ένα ριμπάουντ παραπάνω
, χάρη στην ομαδική προσπάθεια και το πάθος των πρασίνων. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Πολίτης: «Εκείνο το ματς της Εθνικής στο Εκεντρεβίλ ήταν σαν να το
ξανάζησα απ’την αρχή».</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span></span><!--[endif]--><i><span lang="EL">Η ερώτηση του αγώνα: </span></i><span lang="EL" style="font-family: "symbol"; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><i style="text-indent: -18pt;"><span lang="EL">Με 11/39 δίποντα κερδίζει μία ομάδα έναν αγώνα μπάσκετ; Γιατί τόσα είχε
η Μπανταλόνα. Αν ήταν λιγότερο εύστοχη απ’ τη
γραμμή του τριπόντου (13/27) δεν θα χρειαζόταν να παιχθούν πενήντα
λεπτά! </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<i style="text-indent: -18pt;"><span lang="EL"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
Quiz: Ποιος είναι
ο «Bιγιακάμπα» του σύγχρονου μπάσκετ; <i style="text-indent: -18pt;"><span lang="EL"> </span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="background: white; color: #444444; font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EL;">
</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 18.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><img src="http://content-mcdn.sentragoal.gr/filesystem/images/20130405/low/pegasus_LARGE_t_1041_105968233.JPG" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 18.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><br /></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #131313; font-family: Sentra300; font-size: 17px; font-stretch: inherit; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "sentra400"; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px;">-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στην αμυντική αντιμετώπιση του Νίκου Γκάλη;</span></em></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #131313; font-family: Sentra300; font-size: 17px; font-stretch: inherit; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; padding: 0px;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EL" style="font-family: "verdana"; font-size: 18.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #131313; font-family: Sentra300; font-size: 17px; font-stretch: inherit; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; padding: 0px;">
«Έπαιξα πολλές φορές με αντίπαλο τον Νίκο Γκάλη, με την ομάδα μου την Joventut Badalona, αλλά και την εθνική Ισπανίας. Ήταν ένας παίκτης που στις προσπάθειές του πήγαινε πάντα από τα δεξιά, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ασταμάτητος. Η προσποίησή του, το τάιμινγκ στο άλμα και το σουτ με το σπάσιμο της μέσης, θα μείνουν στη μνήμη όλων των φιλάθλων και των παικτών που αντιμετωπίσαμε τον Νίκο Γκάλη».</div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-86322511623135140172015-10-16T15:43:00.001+03:002015-11-10T16:11:57.841+02:00Ένας Χάκετ που δεν είναι Σλούκας αλλά θέλει να γίνει Λο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://www.onsports.gr/media/k2/items/cache/96f09ae57c38aca83944f23aaab1f9e5_L.jpg" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Η «μουρμούρα» του <span lang="EN-US">ALPHA</span><span lang="EN-US"> </span>είναι ένα συμπαθητικό σήριαλ που παίρνει
τα πάνω του όταν η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου απλά κινείται μπροστά στη κάμερα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η μουρμούρα των Ολυμπιακών πάλι μόνο συμπαθητική δεν είναι.
Και δεν υπάρχει και «Ιωάννα» να την
βλέπεις και να ξεγελιέσαι…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Ας αφήσουμε το σήριαλ και ας επανέλθουμε στα δικά μας. Η
μουρμούρα έχει ονοματεπώνυμο. Για την ακρίβεια δύο: Κώστας Σλούκας και Ντέιβιντ
Χάκετ. Οι Ολυμπιακοί θα ήθελαν πολύ να έμοιαζαν τόσο ώστε να τους γράφαμε σαν ένα αλλά η
πραγματικότητα διαφέρει. Πολύ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κ.Σλούκας το καλοκαίρι, μετά την συνάντηση με τον Ζοτς,
πήρε την απόφαση να αφήσει το λιμάνι. Μέχρι να το ξαναβρεί όταν θα το αφήσει ο
Σπανούλης.. </div>
<div class="MsoNormal">
Στην πορεία τα πράγματα μπερδεύτηκαν .Ο Σλούκας δέχθηκε αμέτρητη
αγάπη από Ολυμπιακούς να μείνει, του προσφέρθηκε ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο που
δεν περίμενε από τους προέδρους , το μετάνιωσε και ήθελε να μείνει αλλά η
ρημάδα η υπογραφή στους Τούρκους δεν σβηνόταν. Υπομονή 3 χρόνια (αν μείνει ο Ζοτς τόσα στη
Φενέρ που δεν νομίζω) και «εις το επανιδείν» που έγραψε και στον – προσωρινό-
αποχωρισμό του από τον Ολυμπιακό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Σφαιρόπουλος αφού τάιζε τον Τύπο με ψεύτικες ειδήσεις όπως
του Μακόλουμ, παρασκηνιακά δούλευε την υπόθεση Χάκετ. Αυτόν ήθελε εξ’αρχης.
Αλλά όχι για αντικαταστάτη του Σλούκα. Για αντικαταστάτη του Λο!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Γιατζόγλου χθες στην ΕΡΤ2 γελούσε όταν άκουγε πως δεν
υπάρχει στην Ευρώπη άλλος αντι-Σλούκας. Με το γνωστό λατρεμένο ύφος μιλούσε για
την απορία του πως σε ολόκληρο τον κόσμο δεν μπορεί να βρεθεί ένας αντι-Σλούκας
για τον Ολυμπιακό! Σαν να έχει δίκιο ο Στηβ…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προσπαθώντας να μπούμε στο μυαλό του Σφαιρόπουλου μάλλον του
λείπει περισσότερο ο Λο απ’ ότι ο Σλούκας για να διδάξει το μπάσκετ που του
αρέσει. Στο κάτω κάτω η έκρηξη του Σλούκα ήρθε όταν ο Εισι Λο ήταν απών. Και αν
θέλουμε, ντε και καλά, να παρομοιάσουμε με έναν <span lang="EN-US">old</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">version</span><span lang="EN-US"> </span>Ολυμπιακό
τον τωρινό θα λέγαμε πως ταιριάζει με τον Ολυμπιακό της Πόλης. Τότε ήταν οι Λο –
Ντόρσι, τώρα οι Χάκετ – Γιάνγκ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Απορώ πραγματικά πως δεν βλέπουν τις ομοιότητες του
σπουδαίου Εισι Λο με τον Ιταλό Χάκετ. Δημιουργία, εκτέλεση κυριως με <span lang="EN-US">drive</span>, ασταθές σουτ,
σπουδαίοι αμυντικοί με φοβερά χέρια στη πίεση πάνω στη μπάλα, αθλητικοί, παιχνίδι
με πλάτη. Εκτός από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά ταιριάζουν και σαν χαρακτήρα
αφού και οι δύο χαρακτηρίζονται ως λίγο…τρελοί. (σημ. Ο Λο όσο καιρό ήταν στο
λιμάνι δεν έδωσε καμία αφορμή για σχόλια). Το επίσης φοβερό είναι πως και οι
δύο ήρθαν στον Πειραιά για να αποδείξουν πράγματα. Ο Λο μετά το κακό πρώτο γύρο
με την Παρτιζάν (και με τις πόρτς του ΝΒΑ κλειστές), ο Χάκετ μετά τις κακές
εμφανίσεις στην ιταλική <span lang="EN-US">postseason</span>.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γι’αυτό λοιπόν και κάθε φορά που ο Χάκετ δεν θα κάνει καλό
παιχνίδι (όπως συμβαίνει μέχρι τώρα) οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού ας μην
μουρουράνε για την απουσία του Σλούκα αλλά για την απουσία του Λο. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Που ξέρεις; Αν βρεθεί η εξήγηση ίσως βρεθεί και η λύση… <o:p></o:p></div>
<br /></div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-74591069561555445482015-10-03T14:44:00.001+03:002015-11-10T16:12:38.289+02:00O τραυματισμός του Γκάλη λίγο πριν το Mundobasket ‘90<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-pIiC8fTxza0/Vg--FuqEJWI/AAAAAAAADJE/SzyPjMGn1vI/s1600/IMG_20151003_141548.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-pIiC8fTxza0/Vg--FuqEJWI/AAAAAAAADJE/SzyPjMGn1vI/s320/IMG_20151003_141548.jpg" width="254" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma";">O</span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">ι εξωγήινες εμφανίσεις του μύθου
Γκάσολ παρακίνησαν τον </span><span style="font-family: "tahoma";">basketiko </span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">και εμένα να θυμηθούμε
πότε ένας μπασκετμπολίστας με παραστάσεις σαν του σταρ των Μπουλς σήκωσε Ευρωμπάσκετ.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Εδώ δεν μιλάμε για δύο ή τρία παιχνίδια που έπαιξε φοβερά κάποιος ή για ένα
καταπληκτικό τελικό που έπαιξε (σαν τον Τζόρτζεβιτς το 1995). Μιλάμε για συνεχόμενους
αγώνες από την αρχή έως το τέλος του τουρνουά. Και στο τέλος κέρδισε η ομάδα
του (γι’αυτό αποκλείεται από την συζήτηση ο Ντιρκ το 2005).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Εμείς πήγαμε πολύ πίσω στα χρόνια του 1987 και στον Νίκο Γκάλη. Τότε που όλοι
θυμόμαστε / μάθαμε τι πέτυχε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Αν πάλι θέλουμε να θυμηθούμε πότε ήταν
η τελευταία φορά που ένας Έλληνας στιγμάτισε με τις εμφανίσεις του ένα τουρνουά
(έστω και αν δεν ανέβηκε στο πρώτο βάθρο) πρέπει να πάμε – πάλι – πολύ πίσω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Έχει εξήγηση γιατί πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στο μακρινό παρελθόν. Το μπάσκετ
άλλαξε, ο ρυθμός ανέβηκε και ένα παιχνίδι που τελείωνε με 4 παίκτες να παίζουν
πάνω από 30’ λεπτά μας τελείωσε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">(σημ. εκτός και αν είσαι Κατσικάρης και επιλέγεις να παίξεις προημιτελικό
με τέσσερις να αγωνίζονται , το 2015, για παραπάνω από 30 λεπτά…)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Το 2007 ήταν η Ομάδα που πετύχαινε τις ανατροπές, το ’05 ο Παπαλουκάς μέχρι
τον προημιτελικό δεν βλεπόταν και μετά ντύθηκε </span><span style="font-family: "tahoma";">Jason Kidd, </span><span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">το ’98 ήταν πότε ο Κορωνιός πότε ο Αλβέρτης πότε ο Κορωνιός, το ’95 ο Φάνης
με τον Οικονόμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Ταξιδεύουμε 25 χρόνια πίσω και φτάνουμε στην Αργεντινή. Τότε που ο Παναγιώτης
Γιαννάκης έκανε σε κάθε του εμφάνιση όλο το γήπεδο να τον χειροκροτεί. Τότε
που, απόντος του Γκάλη, άλλαξε ο ρόλος του και έγινε σουτινγκ γκαρντ – σκόρερ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Στόχος αυτής της ανάρτησης είναι να ξαναθυμηθούμε τον τραυματισμό του Γκάλη,
την απουσία του από το Παγκόσμιο αλλά και να ανοίξει μία παρελθοντολαγνική κουβέντα:
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Με τον Γκάλη στη σύνθεσή μας πόσο μακρυά θα πηγαίναμε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "tahoma"; mso-ansi-language: EL;">Θα φτάναμε στα μετάλλια;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-x0_RaWPKbi4/Vg--cwMaj1I/AAAAAAAADJU/CdN4K5WWDYk/s1600/IMG_20151003_141726.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-x0_RaWPKbi4/Vg--cwMaj1I/AAAAAAAADJU/CdN4K5WWDYk/s320/IMG_20151003_141726.jpg" width="244" /></a></div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-EgJ3PONA8aE/Vg--QuFYpZI/AAAAAAAADJM/P0dQvQRSYN8/s1600/IMG_20151003_141712.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-EgJ3PONA8aE/Vg--QuFYpZI/AAAAAAAADJM/P0dQvQRSYN8/s320/IMG_20151003_141712.jpg" width="252" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-EgJ3PONA8aE/Vg--QuFYpZI/AAAAAAAADJM/P0dQvQRSYN8/s1600/IMG_20151003_141712.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-sPSsy0_W468/Vg--zkG_TtI/AAAAAAAADJc/vErl_rqHqcE/s1600/IMG_20151003_141643.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-sPSsy0_W468/Vg--zkG_TtI/AAAAAAAADJc/vErl_rqHqcE/s320/IMG_20151003_141643.jpg" width="238" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-cJYlmUsCcM0/Vg--0XMVO2I/AAAAAAAADJg/3-CwQjXp7Bw/s1600/IMG_20151003_141756.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-cJYlmUsCcM0/Vg--0XMVO2I/AAAAAAAADJg/3-CwQjXp7Bw/s320/IMG_20151003_141756.jpg" width="250" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="MsoNormal">
Y.<span lang="EL">Γ. Ζητώ συγνώμη
για την ποιότητα των φωτογραφιών αλλά το σκάνερ που χρησιμοποιούσα τις προηγούμενες
φορές πείσμωσε που έκανα πολύ καιρό να το χρησιμοποιήσω και αρνείται να
συνεργαστεί.<o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-25972118125758827712015-09-27T12:05:00.001+03:002015-11-10T16:12:49.922+02:00Eurobasket 2015: Απολογισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img src="http://www.altsantiri.gr/wp-content/uploads/2015/08/615829f823879a5ae3c8ccff66e769e8.jpg" height="242" width="400" /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Λίγες ημέρες πριν
βουτήξουμε σε μία άκρως ενδιαφέρουσα για αρκετές ομάδες, μετά από χρόνια είναι
αλήθεια, μπασκετική χρονιά και λίγες ημέρες μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ ,
διαπιστώνω πως αρκετά αυτάκια διεθνών χαϊδεύτηκαν σε </span>sites, blogs, <span lang="EL">εφημερίδες, ραδιόφωνα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οι πικρές
αλήθειες δεν ειπώθηκαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Χωρίς να θέλω να
μπω στα παπούτσια του Μάρτι Μπλέικ (οι παλαιότεροι του ΝΒΑ καταλάβατε ήδη) ή
του Σκιπ Μπέιλες, θα προσπαθήσω να πνίξω τον πόνο της επίσημης αγαπημένης
γράφοντάς τον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ίσως έτσι
ξορκιστούν και τα δαιμόνια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"></span></div>
<a name='more'></a> <span lang="EL">Ζήσης: Μετά την
αγκωνιά του Βαρεχάο δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Σαν να έφυγε από μέσα του η
επιθετικότητα, η ορμή που έμπαινε στο ζωγραφιστό δίχως να φοβάται. Έγινε άλλος.
«</span>First pass point guard<span lang="EL">» τον
λένε πια. Μπούρδες. Ο Ζήσης είναι καλός δημιουργός, πολύ καλός <a href="https://www.google.gr/search?espv=2&biw=1024&bih=655&q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%81%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82&spell=1&sa=X&ved=0CBgQBSgAahUKEwjJrcHJ55bIAhXFfhoKHRbBDqI"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">εξισορροπιστής</span></a>,
καλός αμυντικός (αλλά με πολύ θέληση) και όλα όσα θα ζητούσε μία </span>top <span lang="EL">ομάδα απ’τον</span> 4o guard <span lang="EL">της. Με την διαφορά πως μέχρι και πριν το
’06 ήταν καλύτερος του Σπανούλη. Μετά ήρθε ο Βαρεχάο..</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σίγουρα είναι
καλός για τα αποδυτήρια, «ο γιος που θα ήθελε να είχε ο Μπλατ» και άλλα πολλά
που δεν απεικονίζονται στη στατιστική και δεν φαίνονται στο παρκέ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ωραία όλα αυτά
αλλά η Εθνική θέλει και άλλα. Δεν τον μηδενίζω, ποτέ δεν αρνήθηκε κλήση της
Εθνικής, ήταν μέλος σε 3 μετάλλια αλλά θα έπρεπε να είναι εκτός Εθνικής. Όχι 3<sup>ος</sup> γκαρντ και
σ ι γ ο υ ρ α όχι για 30’ απέναντι στους Ισπανούς. Ο Μάντζαρης είναι πολύ
καλύτερός του, δεν θα λείψει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μάντζαρης: Πως
γίνεται και αντί να ξεκινάει πεντάδα ήταν «Τζακ Χάλει» δεν το κατάλαβα. Μήπως
του έλειπαν οι εμπειρίες; Ξεκάθαρα όχι. Αυτά που έχει ζήσει στην Ευρωλίγκα δεν
συγκρίνονται με των Ζήση ή Καλάθη. Οι ικανότητες; Ο καλύτερος </span>on the
ball <span lang="EL">μας αμυντικός. Μήπως δεν
ταιριάζει με τον καλύτερο παίχτη μας; Η απάντηση περισσεύει.. Εδώ δεν είναι το
κλασικό «όποιος δεν αγωνίζεται είναι ο καλύτερος του παρκέ»</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL">των δημοσιογράφων.
Το γιατί το αφήνω στον Κατσικάρη και στη «παλιοπαρέα της Εθνικής».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σλούκας: Ο
Ομπράντοβιτς του δίνει 1εκ ευρώ για να κάνει το παρακάτω: να μπει από τον πάγκο
και να αλλάξει τον ρυθμό. </span>Game changer. <span lang="EL">Απ’τους καλύτερους. Με την Ισπανία που από το 1<sup>ο</sup> δευτερόλεπτο
μας είχαν στο βρακί (συγνώμη στο ρυθμό) τους, εκείνος μπήκε για 4’… Συνολικά
μιλώντας ο Κατσικάρης δεν τον εκμεταλεύτηκε όσο θα μπορούσε στο τουρνουά. Και
με τον Σπανούλη σε μέτρια κατάσταση έπρεπε να μπαίνει περισσότερο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Καλάθης: Είναι ο
επόμενος ηγέτης της περιφερειακής μας γραμμής. Έφυγε και από το ΝΒΑ άρα κάθε
καλοκαίρι θα τον έχουμε κοντά μας. Ξεκάθαρα δεν ταίριαζε με τον Σπανούλη.Είναι
πάρα πολύ καλός όταν έχει την μπάλα. Η μπάλα σε έναν αγώνα μπάσκετ όμως είναι
μία. Αν ο Κατσικάρης πίστευε πως θα μεταμορφωνταν σε Λο για τις ανάγκες του
Ευρωμπάσκετ έκανε λάθος. Πάλι. Ο Καλάθης ούτε ήθελε αλλά ούτε μπορούσε. Δεν
τρελάθηκα με την απόδοσή του αλλά τα δύσκολα για αυτόν έρχονται από του χρόνου.
Όταν θα φορέσει τα παπούτσια του Σπανούλη. Μπορεί; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σπανούλης: Μέτριο
τουρνουά μετά από εξαντλητική (πνευματικά / αγωνιστικά) χρονιά. Κακή διαχείριση
από τον προπονητή του, σέντερ που δεν ταιριάζουν με το παιχνίδι του. Τα
«ηρωικά» δεν έμπαιναν, τα πατήματά του δεν ήταν τα γνωστά, οι βολές πάλι ήταν
(άστοχες). Τον περίμενα να τελειώσει την καριέρα του στην Ολυμπιάδα αλλά όταν
προέκυψε το προ-Ολυμπιακό τουρνουά σκέφτηκε «που να τρέχω γίνεται και αρχές
Ιουλίου άρα μηδέν ξεκούραση». Χαζοδικαιολογημένος (δεν είναι το τραγικό του
Διαμαντίδη) αλλά φαινόμενο Γιαννάκη δεν έγινε. Και τον θυμάμαι να λέει πως θα
παίζει μέχρι να τον βαρεθούν στην Εθνική. Δεν σε βαρεθήκαμε, εσύ μας βαρέθηκες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αντετοκούμπο: Όλα
όσα δεν πίστευα πως θα έβλεπα από Έλληνα. Μακάρι να τον αφήνουν στο ΝΒΑ να
έρχεται. Αλλά και να μην τον αφήνουν μπορεί απλά να τους βάλει στη θέση τους
και να κάνει αυτό που θέλει τα καλοκαίρια. Όπως κάνουν οι Τζινόμπιλι, Σκόλα,
Γκασόλ, Ντιρκ αυτού του κόσμου….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Περπέρογλου:
Εκτός </span>rotation<span lang="EL">,</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL">έμπαινε για λίγο,
δεν έβαζε και τα σουτ άρα πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο Κατσικάρης φανερά δεν τον
πίστευε. Μάλλον η τελευταία του εμφάνιση με την Εθνική. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Παπανικολάου: Το
ΝΒΑ του έχει κάνει κακό. Τον έχει πάει πίσω. Φανερά εκτός ρυθμού, του λείπουν
παιχνίδια. Είναι τέτοιας κράσης παίκτης που αν δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό δεν
μπορεί να αποδόσει. Ο Κατσικάρης τον πίστευε και τον έβαζε στα φιλικά αλλά δεν
του έβγαινε. Θα τον θυμάμαι με μία πετσέτα να εμψυχώνει τους συμπαίκτες του
(ρόλος που χρειάζεται μία ομάδα) αλλά, διάολε, δεν είναι και 35χρονών! Καλύτερα
να μην μείνει ΝΒΑ, ας μην κρυβόμαστε δύσκολα θα του δοθεί συμβόλαιο, και από
Γενάρη να παίξει σε </span>top-16 Euroleague <span lang="EL">ομάδα. Μετά θα επανέλθει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Καιμακόγλου:
Φανερά </span>past the prime <span lang="EL">αλλά
δεν έκλεβε κανένα λεπτό που έβγαζε την φόρμα. Τόσο μπορούσε. Τέλος η Εθνική και
γι’αυτόν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πρίντεζης:
Απίθανη χρονιά, το καλύτερο γαλανόλευκο τουρνουά του.Ας τον εκμεταλευτούμε τώρα
που είναι στο </span>peak <span lang="EL">του.
Ταιριάζει γάντι στο μπάσκετ του Κατσικάρη γι αυτό και τον αξιοποίησε απόλυτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μπουρούσης: Τον
καιρό που γράφαμε σε αυτό το μπλογκ συνέχεια ήταν γνωστή η άποψή μου για
εκείνον. Για να πω την αλήθεια μέχρι και πριν τον προημιτελικό με έχει
διαψεύσει και πολύ το χαιρόμουν. Μετά ήρθαν οι Ισπανοί. Εννέα λεπτά – πέντε
φάουλ. Πνευματική διαχείριση παιδιού για ακόμη μία φορά σε μεγάλο ματς. Να σας
θυμίσω μία φάση από τον προημιτελικό: Η μπάλα στον Μπουρούση στις 45<sup>ο</sup>
δεξιά και αμέσως προσπάθεια για τρίποντο ο Γιάννης. Τα γκαρντ μας στη </span>baseline
<span lang="EL">για να πάρουν τα σκριν και την πάσα
από τον Γιάννη. Ούτε που τον ένοιαξε να δει αν υπάρχει αμυντική ισορροπία.
Ριμπάουντ, εύκολη </span>baseball <span lang="EL">πάσα
και </span>layup <span lang="EL">από τον Γκασόλ. Και
τότε μου ήρθε το τραγουδάκι «Ρε Μπουρούση 10 μέρες είχε πει….». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κουφός: Σίγουρο
ριμπάουντ και άμυνα ψηλά που είχαμε να δούμε από τις μέρες Φασούλα (δεν είμαι
υπερβολικός θυμηθείτε πως μετά είχαμε κατά σειρά Ρεντζιά – Τσακαλίδη – Λάζαρο –
Μπουρούση). Ο 3<sup>ος</sup> καλύτερος σε απόδοση μετά από Πρίντεζη και </span>Greek
Freak.<span lang="EL"> Αν βελτιωθεί και στα
τελειώματα τότε πάμε καλά. Αν έρχεται βέβαια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κατσικάρης:
Εγκλήματα. Θέλει ανάρτηση αλλά θα υπενθυμίσω τα βασικότερα: α) Πήρε τρεις </span>small
forward <span lang="EL">για να παίζει </span>smallball
<span lang="EL">με 4 γκαρντ. Δηλαδή
τρεις(!(*^&%&) παίκτες εκτός </span>rotation <span lang="EL">(Μάντζαρης-Παπ-Περπε). Καλά αρχίσαμε</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL">β) Το μεγάλο μας
ατού στο Ευρωμπάσκετ ήταν το βάθος μας.
Έτσι λέγαμε γιατί έτσι ήταν. Με τους Ισπανούς ξεκάθαρα είχαμε περισσότερες
λύσεις (με τον Ρούντι να θυμίσω με πρόβλημα κιόλας). Στον προημιτελικό ο
Κατσικάρης είχε 4 με +30λ και ο Ρενέσες 8 με +18λ. Το γράφω και ακόμη νευριάζω.
Γ) να σταματήσει παρακαλώ η καραμέλα με το γρήγορο μπάσκετ που παίξαμε. Το
αυτονόητο έκανε. Τον Καλάθη, τον Σλούκα, τον Πρίντεζη, τον Αντετοκούμπο είχαμε.
Όχι τους Μπουντούρη – Παταβούκα –
Καλαϊτζή – Ντικούδη. Δεν περίμενα να έβλεπα αυτοματισμούς συλλόγων αλλά δεν παρουσιάσαμε
και κάτι που να αξίζει να το θυμόμαστε.
Έκανε και άλλα που δεν θέλω να γράψω γιατί θα ξανανευριάσω και δεν θα
του κάνω την χάρη. Στο καλό και καλή Μούρθια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Εθνική Ελλάδος:
Το έχουμε συνηδητοποιησει πως χρόνια έχουμε να δούμε το </span>eye of the
tiger? <span lang="EL">Τότε που μπαίναμε και δεν
υπολογίζαμε τίποτα; Χάναμε – κερδίζαμε τα δίναμε όλα. Απ’ το 2010 και μετά δεν
το συζητώ αλλά και πιο πριν αρχίσαμε να το χάνουμε το βλέμμα. Το ’08 με τους Αργεντίνους έπρεπε να τους
λυώναμε στην πίεση (με 5 έπαιζαν) αλλά ρίξαμε το φταίξιμο στον Γιαννάκη που δεν
φρόντισε να πιέσει τον Πριτζιόνι (είχαμε δίκιο). Το ’09 με τους Τούρκους πετύχαμε μεγάλη νίκη
απέναντι σε μια Τουρκία των Τάνιεβιτς – Τούρκογλου – Ιλιασόβα αλλά τη πήραμε με
τα ηρωικά τρίποντα του Σπανούλη. Εντάξει παίξαμε κατά διαστήματα και φοβερή
άμυνα αλλά κάποιες φορές έλειπε το βλέμμα. Στην παράταση πήγαμε να χάσουμε δικό
μας ματς όταν παρατήσαμε το παιχνίδι. Τι θέλω να πω; Πως από το ’07 με τους
Ισπανούς των 27/28 βολών και της υπερβολικής κατά διαστήματα διαιτησίας έχω να
δω το </span>eye of the tiger <span lang="EL">να παίζει
μπάσκετ. Πρόβλημα. Βεβαιωμένο. Χρόνιο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Βασιλακόπουλος:
Τα όσα γράφει ο Δ. Καρύδας στο </span>contra.gr <span lang="EL">για εκείνον με βρίσκουν σύμφωνο</span>. <span lang="EL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Επόμενη μέρα:
Παναγιώτης Γιαννάκης. Για να επανέλθει η δίψα. Το μάτι. Η θέληση. Και δεν πειράζει
ας χάνουμε λίγο σε τακτική. Σε μικρής διάρκειας τουρνουά η τακτική δεν έχει την
σημασία μιας αγωνιστικής χρονιάς. <o:p></o:p></span></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-36009306224456823852015-06-22T21:46:00.000+03:002015-11-10T16:13:02.739+02:00Η μεγάλη αδικία στον LBJ. (... πως άλλαξε ο κόσμος και βρέθηκα να τον υποστηρίζω...)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<img src="http://img.bleacherreport.net/img/images/photos/003/214/480/92325fbd532cfb84f7995412d23b8f38_crop_north.jpg?w=630&h=420&q=75" height="266" width="400" /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Νιώθω πως τις τελευταίες
ημέρες όλοι εμείς οι μασόνοι έχουμε
χάσει τον προσανατολισμό μας. Καλά
κάνουμε και εκθειάζουμε τους νέους
πρωταθλητές ΝΒΑ, ίσως την πρώτη τόσο
ξεκάθαρα <span lang="en-US">jump</span> <span lang="en-US">shoot</span>
<span lang="en-US">team</span> που φοράει δαχτυλίδι,
αλλά πάντα νόμιζα πως βλέπαμε και κάτι
παραπάνω. Κάτι που με γυμνό μάτι ίσως
δεν φαίνεται. Αλλά, τώρα που το
ξανασκέφτομαι, αυτό που θέλω να γράψω βγάζει
μάτια! Γιατί δεν το βλέπετε;</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Να μπω κατευθείαν στο
θέμα; </div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Μα <span lang="en-US">MVP</span> <span lang="en-US">o</span>
Ιγκουοντάλα; </div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πως γίνεται;
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Βλέποντας την σειρά
αντιλήφθηκα αυτό που και εσείς είδατε.
Το <span lang="en-US">small</span> <span lang="en-US">ball</span>
του Κερ με τον Ιγκουοντάλα αντι του
Μπόγκουτ ήταν το <span lang="en-US">turning</span>
<span lang="en-US">point</span> της σειράς. Ξεκάθαρα.
Αλλά αυτό δεν τον κάνει και <span lang="en-US">MVP</span>
στα δικά μου μάτια. Χρειάζονται πολλά
ακόμα.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Γιατί αν έφτανε μόνο
αυτό τότε εξηγήστε μου παρακαλώ γιατί
ο <span lang="en-US">Barea</span> στους τελικούς του
’11 δεν βγήκε <span lang="en-US">MVP</span>; Μήπως
ξεχάσατε πως αν ο Καρλάιλ δεν του
αναβάθμιζε τον ρόλο και τις πρωτοβουλίες,
η <span lang="en-US">mafia</span>-<span lang="en-US">Heat</span> θα
κέρδιζε; Σίγουρα τα νούμερα του Ιγκουοντάλα
δεν τα έκανε αλλά ήταν το ίδιο σημαντικός
στην ανατροπή της σειράς και τελικά στο
δαχτυλίδι.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Η <span lang="en-US">posteseason</span>
που τελείωσε είχε να μας προσφέρει τρία
πράγματα: Το 7<sup>ο</sup> παιχνίδι Σπερς-Κλίπερς,
το παιχνίδι των Γουόριορς και <span lang="en-US">last</span>
<span lang="en-US">but</span> <span lang="en-US">not</span> <span lang="en-US">least</span>
τον <span lang="en-US">LeBron</span> <span lang="en-US">James</span>.
Θα έπρεπε να γράψω αντί για το τελευταίο
κάτι σαν «τον <span lang="en-US">MVP</span> των τελικών
<span lang="en-US">LeBron</span> <span lang="en-US">James</span>».
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Δεν είμαι φαν του.
Τουναντίον. Οι πιο παλιοί του μπλογκ θα
θυμάστε τι έγραφα για εκείνον. Φυσικά
και στα μπασκετικά του προσόντα
υποκλινόμουν. Αλλά δεν μου έφτανε για
να τον κατατάξω στο μυαλό μου στους
πραγματικά μεγάλους. Εκεί που
στρογυλοκάθωνται τύποι σαν τον <span lang="en-US">MJ</span>,
τον <span lang="en-US">Magic</span>, τον Β<span lang="en-US">ird</span>,
τον <span lang="en-US">Duncan</span>, τον <span lang="en-US">Jabbar</span>,
τον <span lang="en-US">Hakeem</span>. Τα φετινά <span lang="en-US">playoffs</span>,
και ειδικά οι τελικοί, με έκαναν να
τρίβω τα μάτια μου. Μάλλον κάτι καλύτερο.
Να τον συμπαθώ! Το συζήταγα με ένα φίλο
απ’ τη δουλειά που είχε τα ίδια αισθήματα
για τον <span lang="en-US">James</span>. Στο τέλος
βρεθήκαμε να «χαλιόμαστε» που δεν το
πήρε!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Φυσικά δεν γίνεται να
ξεχάσεις πολλά απ’ το «αμαρτωλό» του
παρελθόν: το «<a href="https://www.youtube.com/watch?v=RTeCc8jy7FI" target="_blank">decision / takemy talents</a>…»,
το πάρτι – παρωδία «<a href="https://www.youtube.com/watch?v=BrqXDEPu6v8" target="_blank">not 6,not 7</a>…», το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=5HHxkTHjBZo" target="_blank"><span lang="en-US">cramp</span>-<span lang="en-US">game</span></a>
πέρισυ, το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Fdqy27KsqYk" target="_blank">quit game</a> το ’10 με τους Σέλτικς.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Όμως ο προηγούμενος
μήνας ήταν η κορύφωσή του.
Το γράφω χωρίς να ξεχνώ τα 2 του δαχτυλίδια και όσα θαυμαστά έκανε:
Το αποφασιστικό βλέμμα πριν απο κάθε
τελικό με έκανε να κολλάω στην οθόνη. Ο
τρόπος που καθοδηγούσε τους συμπαίκτες
του, που διαχειριζόταν την κάθε αναποδιά
(Λαβ, Ίρβινγκ), που «αρνιόταν να χάσει».
Λες και είχε στόχο να τα βάλει με τον
Θεό του μπάσκετ και να τον κερδίσει.
Παραλίγο…</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Έπρεπε να του το δώσουν. Αυτό περίμενα απ ‘το ΝΒΑ. Να
τιμήσουν την ομάδα που έπαιζε με το
γκάζι κολλημένο όλη τη χρονιά ( +83 νίκες έκαναν μόνο οι '96 Bulls, '97 Bulls) αλλά και
τον άνθρωπο που παρ’ ολίγο να κερδίσει
μ-ό-ν-ο-ς του την καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ. </div>
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ο παρακάτω πίνακας
δείχνει τις συγκλονιστικότερες
παραστάσεις σε τελικούς :</div>
<table border="1" bordercolor="#00000a" cellpadding="7" cellspacing="0" style="width: 497px;">
<colgroup><col width="56"></col>
<col width="57"></col>
<col width="57"></col>
<col width="57"></col>
<col width="57"></col>
<col width="57"></col>
<col width="56"></col>
</colgroup><tbody>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US"><b>LBJ ‘15</b></span></td>
<td width="57"><span lang="en-US"><b>MJ ‘93</b></span></td>
<td width="57"><span lang="en-US"><b>Duncan ‘03</b></span></td>
<td width="57"><span lang="en-US"><b>Magic ‘87</b></span></td>
<td width="57"><span lang="en-US"><b>Bird ‘86</b></span></td>
<td width="57"><span lang="en-US"><b>Shaq ‘01</b></span></td>
<td width="56"><span lang="en-US"><b>Wade ‘06</b></span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">45.7 min</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">45.7 min</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">43.8 min</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">39.3 min</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">44.8 min</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">45 min</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">43.5 min</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">35.8 ppg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">41ppg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">24.2 ppg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">26.2 ppg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">24 ppg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">33 ppg</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">34.7 ppg</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">13.3 reb</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">8.5 reb</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">17reb</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">8 reb</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">9.5 as</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">15.8 reb</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">7.8 reb</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">8.8 as</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">6.3 as</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">5.3 as</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">13 as</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">9.7 reb</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">4.8 as</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">3.8 as</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">1.3 stl</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">1.7 stl</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">1 stl</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">2.3 stl</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">2.7 stl</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">0.4 stl</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">2.7 stl</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">0.5 blk</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">0.7 blk</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">5.3 blk</span></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="57"><span lang="en-US">0.3 blk</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">3.4 blk</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">1 blk</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">40.8 usg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">38.9 usg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">27.8 usg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">26.3 usg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">22 usg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">33.5 usg</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">36.9 usg</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56">39,5 <span lang="en-US">fg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">50.7 fg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">49.5 fg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">54.1 fg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">48.2 fg</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">57.3 fg</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">46,8 fg</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><span lang="en-US">30yrs</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">29yrs</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">26yrs</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">27yrs</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">29yrs</span></td>
<td width="57"><span lang="en-US">28yrs</span></td>
<td width="56"><span lang="en-US">24yrs</span></td>
</tr>
<tr valign="TOP">
<td width="56"><br />
<br /></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="57"><br />
<br /></td>
<td width="56"><br />
<br /></td>
</tr>
</tbody></table>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
(σημ. η επιλογή ήταν να
ψάξω τα στατιστικά απ’ το 1984 και μετά
όταν και το μπάσκετ πήρε την σύγχρονη
μορφή του)</div>
<ul>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
Όλοι πλην του <span lang="en-US">LBJ</span>
πήραν πρωτάθλημα. Με τέτοιες εμφανίσεις
πως θα γινόταν διαφορετικά θα μου πείτε.
Σύμφωνοι, αλλά ας δούμε τους υπαρχηγούς: J.R. Smith, <span lang="en-US">Pippen</span>,
<span lang="en-US">Robinson</span>, <span lang="en-US">Worthy</span>,
<span lang="en-US">McHale</span>, <span lang="en-US">Kobe</span>,
<span lang="en-US">Shaq. Ποιά η παραφωνία;</span></div>
</li>
</ul>
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Υ.Γ. 1) Ο <span lang="en-US">NBA</span>
<span lang="en-US">logo</span> είναι ο μοναδικός που
βγήκε <span lang="en-US">MVP</span> αν και έχασε τον
τίτλο.
</div>
<table border="0" cellpadding="1" cellspacing="0" style="width: 254px;">
<colgroup><col width="71"></col>
<col width="65"></col>
<col width="56"></col>
<col width="54"></col>
</colgroup><tbody>
<tr>
<td width="71">(<span lang="en-US">43.9min</span></td>
<td width="65"><div align="RIGHT">
<span lang="en-US">37.9ppg</span></div>
</td>
<td width="56"><div align="RIGHT">
<span lang="en-US">4.7reb</span></div>
</td>
<td width="54"><div align="RIGHT">
<span lang="en-US">7.4as)</span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<br />
<img src="http://sportsup365.com/wp-content/uploads/2014/02/nba-logo-jerry-west.jpg" /><br />
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>Υ.Γ 2). Η
ανάρτηση γράφτηκε γιατί θεωρώ πως ο
<span lang="en-US">LeBron</span> δεν θα ξανακατακτήσει τίτλο. Ήταν η τελευταία του ευκαιρία,
το κύκνειο άσμα του. Τα 43.330 αγωνιστικά
λεπτά που έχει φορτωθεί το σώμα του
είναι πολλά για να μην βγάλει τραυματισμούς. Για τον Kobe (ίδια ιστορία με απευθείας είσοδο απο γυμνάσιο) ξεκίνησαν στα 35. Αλλά ο Laker Legend έβγαλε την 1η χρονιά σαν αναπληρωματικός και για τα πρώτα χρόνια είχε δίπλα του τον Shaq. Απ' το 2005 κουβαλούσε την ομάδα σε τελικούς σαν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Ο LBJ το κάνει απ' το 1ο δευτερόλεπτο της παρουσίας του στο ΝΒΑ. "Ξεκουράστηκε" λιγάκι την 1η του χρονιά στο Miami αλλά όταν τα γόνατα του Wade άρχιζαν να διαλύονται, φούλαρε τις μηχανές.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Υ.Γ 3)... εκτός και αν οι Cavs του φέρουν κάποιον υπερταλαντούχο νεαρό (είχαν την ευκαιρία με τον Wiggins...) που μαζί με τον Irving θα τον κρατάνε φρέσκο και για τα δύσκολα. Δηλαδή ο,τι κάνει ο μέγας Popovic....</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-21924815073312138662015-04-13T14:01:00.000+03:002015-11-10T17:53:57.985+02:00Βίντεο: Η σχέση Άρης - Γκάλης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img src="http://www.google.gr/url?source=imglanding&ct=img&q=http://www.betboss.eu/filestore/images/491943099541136.jpg&sa=X&ei=dtmkUKrJB7KQ4gTC54HwDQ&ved=0CAkQ8wc4DA&usg=AFQjCNH3dUunYeRXbHm8CrI0TMJye_XJpA" height="210" width="320" /></div>
Έχουμε αναφερθεί πολλάκις στην εκρηκτική σχέση μεταξύ του Άρη και του Νίκου Γκάλη. Απ' τη στήλη του RetroMania υπάρχουν αρκετές αναφορές που δείχνουν τι έλεγε πότε η μία και πότε η άλλη πλευρά.<br />
Επειδή όμως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός : "μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις" , στο youtube και συγκεκριμένα στο κανάλι του Γιάννη Πέγκου ανέβηκαν δυο βίντεο με συνεντεύξεις του Νικ.<br />
Στο πρώτο μας μιλάει για τη θέλησή του να μην φύγει απ' τον Άρη (είναι η τελευταία του συνέντευξη ως παίκτης του Άρη) , και στο δεύτερο για τις φήμες που τον ήθελαν το '96 να επιστρέψει (αφήνοντας ξεκάθαρες υπόνοιες για τον ρόλο του Σούμποτιτς).<br />
Πάμε να τα δούμε και να τα σχολιάσουμε.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/MiMtQAzEv9U" width="420"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/AhkOCSbNmW8" width="420"></iframe><br />
<br />
<br /></div>
Drazenhttp://www.blogger.com/profile/03360362553494306306noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-28201086751140697562015-01-10T10:36:00.000+02:002015-01-10T10:36:39.740+02:00Retro Legends : Roy Tarpley<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC1LaerIzI/AAAAAAAAAEE/UjL5jDhyMAc/s1600/tarpleylarge.jpg"><img alt="" border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC1LaerIzI/AAAAAAAAAEE/UjL5jDhyMAc/s320/tarpleylarge.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530619550102135602" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 220px;" /></a><br />
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><i>(Η θλιβερή είδηση του χαμού του Ρόι Τάρπλεϊ μας φέρνει στη δυσάρεστη θέση να ανασύρουμε ένα προ 4ετιας RetroLegend που έγραψε ο basketikos. Του το αφιερώνουμε και θέλουμε να ξέρει πως ένα μεγάλο μέρος της τρέλας μας με το μπάσκετ οφείλεται σε όσα θαυμαστά έκανε στα μέρη μας.</i></span><br />
<span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><i>Καλό ταξίδι φίλε. </i></span><br />
<span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><i>Θα σε θυμόμαστε).</i></span><br />
<span style="font-family: verdana;"><br /></span>
<span style="font-family: verdana;">Αμετανόητος; Αδύναμος; Επιθετικός; Νευρικός; Επιπόλαιος; Ανόητος; Αυτοκαταστροφικός; Για όλα αυτά μπορείς να κατηγορήσεις το Ρόι Τάρπλεϊ. Το μόνο που δεν μπορείς να του προσάψεις είναι ότι ήταν ατάλαντος.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br />Το μεγάλο του ταλένο άρχισε να φαίνεται από τα πρώτα χρόνια της κολλεγιακής καριέρας του στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Στη δεύτερη κιόλας χρονιά του, ο γεννημένος την 28η Νοεμβρίου 1964 στη Νέα Υόρκη Ρόι, ήταν ο παίκτης κλειδί στην κατάκτηση του ΝΙΤ από τους Wolverines. Την επόμενη χρονιά (1984-1985) κάνει πράγματα και θαύματα. Με 19 πόντους και 10.4 ριμπάουντς σε 34 λεπτά συμμετοχής, ψηφίζεται στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα της Αμερικής και παίρνει τον τίτλο του Big Ten Player of the Year. Το Sports Illustrated τον χαρακτηρίζει αποκάλυψη της σεζόν και τον παρομοιάζει με το μεγάλο Μπομπ Μάκαντου. Την ίδια χρονιά κάνει ένα εκπληκτικό παιχνίδι κόντρα στο Περντιού, στο οποίο σημειώνει 48 πόντους και κατεβάζει 18 ριμπάουντς. Την επόμενη και τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο, μπορεί τα νούμερα του να είναι λίγο πεσμένα (15.9π-8.8ρ σε 31.7λ.σ.), αλλά ψηφίζεται στην πρώτη ομάδα του Big Ten Tournament. Η κολλεγιακή του καριέρα ολοκληρώνεται έχοντας ανακηρυχθεί MVP του Michigan τα τελευταία 3 χρόνια. Τα ρεκόρ του δε σε κοψίματα συνολικά (251) και σε μια σεζόν (97) αντέχουν μέχρι σήμερα.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC1x8oQSUI/AAAAAAAAAEM/USl3nwnnfpE/s1600/rtarpley_fs.jpg"><img alt="" border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC1x8oQSUI/AAAAAAAAAEM/USl3nwnnfpE/s320/rtarpley_fs.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530620212104153410" style="cursor: hand; display: block; height: 300px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 200px;" /></a><br /><br />Εκτός όμως από τα κατορθώματα του στο γήπεδο, ο Τάρπλεϊ έχει αρχίσει να γίνεται γνωστός και για την κακή εξωγηπεδική του ζωή. Οι φήμες για χρήση ναρκωτικών στο κολλέγιο τον ρίχνουν στην 7η θέση του «καταραμένου» Ντραφτ του 1986, ενώ οι δυνατότητες του ήταν για υψηλότερη. Το Ντραφτ του 1986 χαρακτηρίζεται καταραμένο γιατί 4 από τους πρώτους 10 παίκτες που επιλέχθηκαν σ΄αυτό αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Μάλιστα, το νο2 του ντραφτ, ο Λεν Μπάιας, τον οποίο οι ειδικοί χαρακτήριζαν καλύτερο του Τζόρνταν στην αντίστοιχη ηλικία, πέθανε δύο ημέρες μετά από υπερβολική χρήση κοκαΐνης. Το νο3, Κρις Ουόσμπερν, νοσηλεύτηκε από τη rookie χρονιά του σε κλινική αποτοξίνωσης από την κοκαΐνη και το ΝΒΑ τον απέβαλε οριστικά το 1989, την 3η φορά που βρέθηκε θετικός σε drug test. Το νο6, Ουίλιαμ Μπέντφορντ, μετά από μια μάλλον αδιάφορη καριέρα στο ΝΒΑ, η οποία έληξε το 1992, καταδικάστηκε το 2003 σε 10ετή κάθειρξη λόγω ναρκωτικών. Το γεγονός που κάνει ακόμα πιο σκοτεινό το εν λόγω Ντραφτ είναι ότι στον 3ο γύρο του είχε επιλεγεί ο αδικοχαμένος Ντράζεν Πέτροβιτς. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του General Manager των Σίξερς (είχαν τα δικαιώματα του νο1 τη χρονιά εκείνη), Pat Williams, ο οποίος παρομοίασε το ντραφτ με τον Τιτανικό: «Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Τιτανικός είχε ορχήστρα».<br /><br />Οι Ντάλας Μάβερικς αγνοούν τις φήμες για το παρελθόν του Τάρπλεϊ και τον επιλέγουν στο νο7. Δε βρίσκεις κάθε μέρα παίκτη ύψους 2.11 με φοβερή ικανότητα στο ριμπάουντ και το σκοράρισμα και επιπλέον ευκίνητο και καλό χειριστή της μπάλας. Ειδικά την εποχή εκείνη, παίκτες με τέτοια σωματικά προσόντα που να μπορούν να κινούνται με άνεση μακριά από το καλάθι, ήταν δυσεύρετοι. Οι πολύ καλές πλαστικές κινήσεις του στη ρακέτα και το αρκετά καλό μακρινό του σουτ τον καθιστούσαν επικίνδυνο για οποιαδήποτε άμυνα.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC2NMr29CI/AAAAAAAAAEU/M8IiT6NZVB4/s1600/Roy%20Tarpley.jpg"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC2NMr29CI/AAAAAAAAAEU/M8IiT6NZVB4/s320/Roy%2520Tarpley.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530620680270705698" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 218px;" /></a><br /><br />Ο Τάρπλεϊ δικαιώνει αρχικά την επιλογή της ομάδας του και έχει άμεση επίδραση στη βελτίωσή της. Στην πρώτη χρονιά του, οι Μαβς κερδίζουν 55 αγώνες στην κανονική διάρκεια και κατακτούν την 1η θέση της περιφέρειάς τους για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο ίδιος ψηφίζεται στην all-rookie team (κάτι που έχουν πετύχει μόνο 2 παίκτες του Ντάλας στο παρελθόν) και δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Στη δεύτερη του χρονιά (1987-1988) ανακηρύσσεται καλύτερος έκτος παίκτης και τελειώνει τη σεζόν με Double-Double μέσους όρους (13.5π-11.8ρ). Μάλιστα οι 43 αγώνες στους οποίους έκανε Double-Double τη χρονιά αυτή αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία των Μάβερικς, όπως ρεκόρ για όλο το ΝΒΑ αποτελεί το γεγονός ότι σε 2 αγώνες των play-offs μάζεψε 20+ ριμπάουντς. Επίσης γίνεται ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που μπαίνει στους πρώτους 10 ριμπάουντερς ερχόμενος από τον πάγκο. Το Ντάλας φτάνει μέχρι τους τελικούς της Δύσης, όπου χάνει με 4-3 από τους «Showtime» Λέικερς.<br /><br /><div align="center">
<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ISVuEZaeJd0?hl=el&fs=1"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/ISVuEZaeJd0?hl=el&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div>
<br /><br />Ωστόσο, την ίδια χρονιά αρχίζει ο εθισμός του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ και οι Μάβερικς τον στέλνουν σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ο Τάρπλεϊ έχει ειδικό επιβλέποντα, με τον οποίο κάνει συνεδρίες για να ξεπεράσει το πρόβλημα και μιλάει μαζί του 3 φορές τη μέρα για να τον βεβαιώσει ότι όλα πάνε καλά. Ένα βράδυ στα τέλη του Δεκέμβρη του 1988 κι αφού έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος συνεδριών, ο επιβλέπων αρχίζει να ανησυχεί καθώς δεν έχει λάβει καμία κλήση από το Ρόι όλη μέρα. Αποφασίζει να πάει έξω από το σπίτι του και ψάχνοντας στα σκουπίδια ανακαλύπτει πολλά άδεια κουτάκια μπίρας. Το σκηνικό παρακμής ολοκληρώνεται όταν μπαίνει στο δωμάτιό του και τον βρίσκει να ρουφάει μια τεράστια δόση κοκαΐνης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1989, αποβάλλεται για το υπόλοιπο της σεζόν από το ΝΒΑ λόγω χρήσης ουσιών. Τη σεζόν αυτή, εκτός των άλλων, έχουν αρχίσει και οι τραυματισμοί στα γόνατα, με αποτέλεσμα ο Τάρπλεϊ να αγωνιστεί σε μόλις 19 παιχνίδια. Σ’ αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι εκτός από τα ναρκωτικά και το ποτό, κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες σάλτσας Ταμπάσκο κι έτσι έχανε αγώνες λόγω στομαχικών διαταραχών. Η αποβολή του από το πρωτάθλημα σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας του στο ΝΒΑ. Την επόμενη χρονιά (1989-1990) επέστρεψε στη δράση, αλλα λόγω των γνωστών προβλημάτων κατάφερε να παίξει μόνο 45 ματς. Τη σεζόν 1990-1991 το κακό ολοκληρώθηκε, καθώς στο 5ο παιχνίδι υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού κι έχασε όλη τη χρονιά. Για έναν άνθρωπο με το παρελθόν του Τάρπλεϊ ο τραυματισμός αυτός ήταν η χαριστική βολή. Στις 17 Οκτωβρίου 1991 το ΝΒΑ τον απέβαλε δια παντός αφού αρνήθηκε να υποβληθεί σε drug test. Είχε βρεθεί ήδη θετικός σε δύο προηγούμενα και η άρνησή του θεωρήθηκε σαν τρίτη αποτυχία. Τα χρόνια από το 1989 έως και το 1992 είχε συλληφθεί επανειλημμένως να οδηγεί μεθυσμένος και να ασκεί οικογενειακή βία και είχε πολλές αδικαιολόγητες απουσίες από αγώνες και προπονήσεις. Από τα 246 παιχνίδια που θα μπορούσε να αγωνιστεί, έπαιξε μόλις στα 69. Το ρεκόρ των Μαβς με τον Τάρπλεϊ στη σύνθεσή τους ήταν 45-24 και χωρίς αυτόν 68-109.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC2iGNHlqI/AAAAAAAAAEc/V8pj4c3oVBg/s1600/RoyTarpley11.jpg"><img alt="" border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC2iGNHlqI/AAAAAAAAAEc/V8pj4c3oVBg/s320/RoyTarpley11.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530621039308412578" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 238px;" /></a><br /><br />Τον πρώτο χρόνο μετά την τιμωρία του έπαιξε σε μικρότερες λίγκες της Αμερικής, στο CBA με τους Wichita Falls του Τέξας και στο USBL με τους Miami Trophics. «Το μπάσκετ είναι μπάσκετ για μένα. Απλά το ΝΒΑ πληρώνει καλύτερα», είχε δηλώσει τότε.<br /><br />Το ταλέντο του Τάρπλεϊ ήταν πολύ μεγάλο για να χωρέσει στις μικρές αυτές λίγκες. Έτσι το καλοκαίρι του 1992 έκανε το μεγάλο βήμα να μετακομίσει στην Ευρώπη και στον Άρη. Ο Άρης χρειαζόταν ένα μεγάλο όνομα για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποπομπή του μεγάλου Νίκου Γκάλη και το βρήκε στο πρόσωπο του Αμερικανού. Η μεταγραφή του έκανε πάταγο, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε έρθει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τόσο μεγάλο όνομα του ΝΒΑ σε τόσο καλή ηλικία (28). Οι Γκέρβιν, Ντόουκινς και Μάκαντου που είχαν προηγηθεί ήταν στη δύση της καριέρας τους και ήρθαν να «κολλήσουν τα τελευταία ένσημα». (Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Τάρπλεϊ αποτελεί ακόμα και σήμερα τον καλύτερο παίκτη που έχει έρθει από το ΝΒΑ σε τόσο δημιουργική ηλικία.) Και δεν αργεί να αποδείξει την αξία του. Στο πρώτο ντέρμπι με τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ ο Τάρπλεϊ κάνει όργια και οδηγεί τον Άρη σε θρίαμβο με 32 πόντους διαφορά (88-56). Ο Αμερικανός βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και κάνει εκπληκτικά παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σε ένα από αυτά κόντρα στον Πειραϊκό διαλύει το tendex κάνοντας το εξωπραγματικό 1.941 (13/13 δίποντα). Το ρεκόρ αυτό έμεινε ακατάρριπτο για 17.5 χρόνια μέχρι να το σπάσει ο Μαυροείδης με 1.991 στα περσινά play-offs κόντρα στον Πανελλήνιο. Επιπλέον, ο Τάρπλεϊ έχει εξελίξει το παιχνίδι του και μπορεί με άνεση play maker να κατεβάζει την μπάλα και να κάνει εντυπωσιακά coast-to-coast. Την ίδια χρονιά είναι πρώτος ριμπάουντερ στην Α1 με το εντυπωσιακό 17.2 ριμπάουντς ανά αγώνα, επίδοση που αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών και πρώτος στα κλεψίματα με 2.2 ανά αγώνα. Η επόμενη φάση είναι από αγώνα κόντρα στη Σολέ στα πλαίσια του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στον οποίο πέτυχε 36 πόντους και μάζεψε 21 ριμπάουντς.<br /><br /><div align="center">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2AKxB5nKP-Q?fs=1&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/2AKxB5nKP-Q?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<br /><br />Στην ίδια διοργάνωση ο Άρης έφτασε μέχρι τον τελικό και κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του στο Τορίνο κόντρα στην Εφές Πίλσεν με 50-48. Η συμβολή του Τάρπλεϊ ήταν και πάλι καθοριστική καθώς πέτυχε 19 πόντους και κατέβασε 18 ριμπάουντς. Τα νούμερά του δε στη διοργάνωση συνολικά ήταν 26π-17ρ κατά μέσο όρο!<br /><br /><div align="center">
<embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" fs="1" height="344" src="http://www.youtube.com/v/VHUM8pYPBQA?hl=" type="application/x-shockwave-flash" width="425"></embed></div>
<br /><br />Στο πρωτάθλημα ο Άρης ήταν πρώτος μέχρι να τραυματιστεί ο Τάρπλεϊ. Ο Αμερικανός έμεινε 2 μήνες εκτός και η ομάδα του κατρακύλησε στην 5η θέση της βαθμολογίας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει στα προημιτελικά τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας και να ηττηθεί με 2-1 μένοντας εκτός ημιτελικών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν από τον πρώτο αγώνα της σειράς που έγινε στο γήπεδο της Χαλκίδας λόγω τιμωρίας της έδρας των Πειραιωτών, υπάρχουν μαρτυρίες υπαλλήλου του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η αποστολή του Άρη, ότι βρήκε κάτω από το κρεβάτι του Τάρπλεϊ 35 κουτάκια μπίρες. Οι κακές συνήθειες μάλλον δεν είχαν αφήσει το Ρόι ούτε στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός έφυγε για την πατρίδα του μετά το παιχνίδι αυτό και δεν ξαναγύρισε παρόλο που υπήρχε ακόμα ο τελικός του Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο Άρης χωρίς τον σούπερ σταρ του χάνει και το Κύπελλο, καθώς ο Ρέτζι Θίους που έρχεται να τον αντικαταστήσει δεν μπορεί να καλύψει το κενό του.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC26ZNFopI/AAAAAAAAAEk/2lCAbvP4KMI/s1600/tarpleyaris.jpg"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC26ZNFopI/AAAAAAAAAEk/2lCAbvP4KMI/s320/tarpleyaris.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530621456725418642" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 256px;" /></a><br /><br />Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Τάρπλεϊ με την κιτρινόμαυρη φανέλα δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό και τον προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη. Οι ερυθρόλευκοι τον εντάσσουν στο δυναμικό τους το καλοκαίρι του 1993 βλέποντας στο πρόσωπό του τον παίκτη που μπορεί μαζί με το υπάρχον ρόστερ να τους οδηγήσει στην ευρωπαϊκή κορυφή. Ο Τάρπλεϊ τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο από τους οπαδούς των ερυθρολεύκων και μαζί με τον Πάσπαλι συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο σκόρερ στην Ευρώπη. (Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη στην ιστορία του, καθώς τους δύο σούπερ σταρ πλαισίωναν επάξια οι Φασούλας, Σιγάλας, Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς και Μπακατσιάς και η ομάδα απέδιδε εκπληκτικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση.)<br /><br /><div align="center">
<embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" fs="1" height="344" src="http://www.youtube.com/v/nRVlsPvaKF4?hl=" type="application/x-shockwave-flash" width="425"></embed></div>
<br /><br />Όταν ο Τάρπλεϊ είχε κέφια δεν μπορούσε να τον σταματήσει ούτε η Ρεάλ του μεγάλου Σαμπόνις. Στον αγώνα με τη «βασίλισσα» στο Φάληρο είχε 26 πόντους και 16 ριμπάουντς.<br /><br /><div align="center">
<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ya2Nfzk_lWQ?hl=el&fs=1"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/ya2Nfzk_lWQ?hl=el&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div>
<br /><br />Με ρεκόρ 11-3 στον όμιλο ο Ολυμπιακός πάει «τρένο» μέχρι τα προημιτελικά όπου σε μια δραματική σειρά κόντρα στην Μπάκλερ Μπολόνια επικρατεί με 2-1 νίκες και προκρίνεται στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ.<br /><br /><div align="center">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/zwE0sFaie28?fs=1&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/zwE0sFaie28?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<br /><br />Στον ημιτελικό καλείται να ξεπεράσει το εμπόδιο του αιώνιου αντιπάλου Παναθηναϊκού. Ο Τάρπλεϊ κάνει μεγάλο παιχνίδι (21π-16ρ) και μαζί με τους Πάσπαλι και Σιγάλα οδηγούν τον Ολυμπιακό στον τελικό της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά στην ιστορία του.<br /><br /><div align="center">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/AJ2oiiqKwjY?fs=1&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/AJ2oiiqKwjY?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<br /><br />Η ομάδα του Πειραιά θεωρείται το αδιαφιλονίκητο φαβορί στον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα, αλλά ένα επεισόδιο την παραμονή του αγώνα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα. Ο Τάρπλεϊ πλακώνει στο ξύλο το συμπαίκτη του Μπάμπη Παπαδάκη μέσα στο ξενοδοχείο, λύνοντας τις διαφορές που είχε μαζί του από παλιότερα όταν σε ερώτηση του Ιωαννίδη μετά από ήττα της ομάδας για το ποιός συμπαίκτης δεν παίζει σύμφωνα με το συμβόλαιό του, ο Παπαδάκης έδειξε τον Αμερικανό. Μετά τον καυγά ο Τάρπλεϊ εξαφανίζεται και μέχρι το βράδυ δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ο «Ολλανδός» αναλαμβάνει να τον βρει και να τον φέρει πίσω και το θέμα λύνεται τελικά με παρέμβαση του Σωκράτη Κόκκαλη τα ξημερώματα. Το κλίμα στην ομάδα όμως έχει διαταραχθεί άσχημα με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παρουσιαστεί αγνώριστος στον τελικό, να μείνει άποντος στα 8 τελευταία λεπτά και να υποστεί οδυνηρή ήττα από την πολύ κατώτερή του Μπανταλόνα με 57-59.<br /><br /><div align="center">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/wNvyG-oRgrQ?fs=1&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/wNvyG-oRgrQ?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<br /><br />Ο Τάρπλεϊ γίνεται ο παίκτης με τα περισσότερα ριμπάουντ σε ένα φάιναλ φορ (30), ρεκόρ που κρατάει μέχρι σήμερα. Επίσης είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της σεζόν στην Ευρωλίγκα με 12.8 μ.ο. Τέλος τα 23 ριμπάουντ που κατέβασε στο ματς των ομίλων απέναντι στη Λεβερκούζεν αποτελούν τη 2η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στη διοργάνωση.<br /><br /><br />Στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός παίζει το κρισιμότερο παιχνίδι του στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Με νίκη τερματίζει πρώτος, ενώ με ήττα πέφτει στην 3η θέση. Το ματς έχει στραβώσει προς το τέλος, αλλά εκεί αναλαμβάνει ο Ρόι Τάρπλεϊ. Με 2 τρίποντα εκτός λογικής και συστήματος γυρνάει το παιχνίδι και δίνει τη νίκη και την πρώτη θέση στην ομάδα του.<br /><br /><div align="center">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/rzX-2FUJ6xM?fs=1&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/rzX-2FUJ6xM?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<br /><br />Στα play-offs οι ερυθρόλευκοι υπερασπίζονται την πρώτη θέση και κατακτούν το πρωτάθλημα νικώντας με 3-2 στους τελικούς τον ΠΑΟΚ. Λίγες μέρες αργότερα κάνουν το νταμπλ κατακτώντας και το Κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό τον Ηρακλή. Είναι ο 3ος τίτλος του Τάρπλεϊ στα 2 χρόνια καριέρας του στην Ελλάδα.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC3TPiSYvI/AAAAAAAAAEs/2afWR1O1yEg/s1600/tarpleyosfp.jpg"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC3TPiSYvI/AAAAAAAAAEs/2afWR1O1yEg/s320/tarpleyosfp.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530621883626709746" style="cursor: hand; display: block; height: 238px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px;" /></a><br /><br />Το καλοκαίρι του 1994 επιστρέφει στην Αμερική. Μπορεί ο Τάρπλεϊ να ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, αλλά μάλλον και οι Μάβερικς ήταν εθισμένοι στον Τάρπλεϊ. Σαν να μην μπορούσαν να πιστέψουν ότι το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε περάσει ποτέ από τις τάξεις τους χάθηκε τόσο άδοξα. Σαν να ήθελαν να του δώσουν την ευκαιρία να εξιλεωθεί και να διώξει τους δαίμονες που τον καταδίωκαν από την αρχή της καριέρας του. Δεν εξηγείται αλλιώς η ενέργεια να προτείνουν 6ετές συμβόλαιο ύψους 20εκ$ σε έναν παίκτη με το παρελθόν του! Νωρίτερα ο Τάρπλεϊ είχε ασκήσει έφεση στην ποινή ισόβιου αποκλεισμού που του είχε επιβληθεί (είχε δικαίωμα να το κάνει 2 χρόνια μετά την έναρξή της) από το ΝΒΑ και την είχε κερδίσει. Οι όροι της λίγκας βέβαια ήταν ξεκάθαροι: μηδενική ανοχή! Με το πρώτο παράπτωμα ο Ρόι θα ξεχνούσε για πάντα το ΝΒΑ.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC3ieYxBuI/AAAAAAAAAE0/qbE3H4tG8D0/s1600/RoyTarpleyEwing.jpg"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC3ieYxBuI/AAAAAAAAAE0/qbE3H4tG8D0/s320/RoyTarpleyEwing.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530622145311344354" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 218px;" /></a><br /><br />Ο Τάρπλεϊ παρά τα αντίθετα προγνωστικά κάνει αρκετά καλή χρονιά. Αν και παίζει μόνο 55 παιχνίδια λόγω τραυματισμών πετυχαίνει 12.6 πόντους και μαζεύει 8.2 ριμπάουντς σε 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, βοηθώντας τους Μάβερικς να ανακάμψουν. Στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς όμως αποβάλλεται, αυτή τη φορά οριστικά, από το ΝΒΑ καθώς αποτυγχάνει να περάσει ένα αλκοτέστ. Ο Τάρπλεϊ (ο οποίος είχε παραδεχτεί ότι η πρώτη τιμωρία του ήταν δικαιολογημένη), αντιδρά καθώς υποστηρίζει ότι το ποσοστό αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα του ήταν 0.003%, με το νόμιμο όριο να είναι 0.08%, θεωρώντας ότι έψαχναν αφορμή για να τον αποβάλλουν δια παντός από το πρωτάθλημα. Με το παρελθόν που είχε όμως ήταν δύσκολο να βρει υποστηρικτές. Ειδικά όταν υπήρχαν μαρτυρίες σαν αυτή του Richie Whitt (δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ των Μάβερικς) ο οποίος είχε γράψει σε άρθρο του ότι ένα μήνα πριν την οριστική τιμωρία του είχε πετύχει τον Τάρπλεϊ μέσα στα αποδυτήρια ολόγυμνο, να παραπατάει και να ουρλιάζει τύφλα στο μεθύσι πριν από έναν αγώνα της ομάδας. Ακόμα κι ο πρόεδρος των Μαβς, Norm Sonju, που τόσο τον είχε στηρίξει στο παρελθόν, δήλωνε «Δεν ήθελε να βοηθηθεί. Τι πιστεύω γι΄αυτόν; Θα συνεχίσει να πίνει, να είναι αρνητικός και να κατηγορεί τους άλλους για τα λάθη του. Φοβάμαι γι΄αυτόν». Είναι χαρακτηριστική και η δήλωση του ιδιοκτήτη της ομάδας, Donald Carter: «Είναι το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Και δεν ήταν πολύ καλό».<br /><br />Όντως ήταν το τέλος της πολυτάραχης σχέσης του Ρόι με το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Τάρπλεϊ έπαιξε σ’ αυτό 280 παιχνίδια, όλα με τη φανέλα των Μάβερικς, έχοντας μ.ο. καριέρας 12.8 πόντους και 10 ριμπάουντς. Mister Double-Double…ή αλλιώς Beeroy…όπως το πάρει κανείς. Πολλοί θεωρούν τον Τάρπλεϊ το δεύτερο μεγαλύτερο ταλέντο στην ιστορία των Μάβερικς μετά το Νοβίτσκι, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που τον συγκρίνουν ακόμα και με το μεγάλο Γερμανό.<br /><br />Στις αρχές του 1996 επιστρέφει στην αγαπημένη του, όπως δηλώνει, Ελλάδα για να αγωνιστεί με τη φανέλα του Ηρακλή και να ξανακερδίσει τίτλους, κάτι που όμως δεν καταφέρνει αν και φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με το «Γηραιό».<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC7qNdMrOI/AAAAAAAAAE8/jB1_KhV-bS8/s1600/tarpleyira2.jpg"><img alt="" border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_n4O9Yv8z8NU/TMC7qNdMrOI/AAAAAAAAAE8/jB1_KhV-bS8/s320/tarpleyira2.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530626676251995362" style="cursor: hand; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 235px;" /></a><br /><br />Ακολουθούν τα χρόνια της απόλυτης παρακμής για το Ρόι. Περιπλανιέται σε όλο τον κόσμο, από τη Ρωσία ως την Κίνα, κι από τον Έσπερο Καλλιθέας ως τον Απόλλωνα Λεμεσού , για να βγάλει μερικά χρήματα παίζοντας μπάσκετ. Έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος με το νόμο, καθώς κακοποιούσε επανειλημμένα την κοπέλα του (την είχε σιδερώσει κυριολεκτικά ο αθεόφοβος) και φτάνει στο σημείο να κλειστεί για 45 μέρες στη φυλακή. Το 2002 δηλώνει χρεωκοπία, καθώς έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έβγαλε από το μπάσκετ στο διαζύγιο με την πρώην γυναίκα του και σε πρόστιμα που πλήρωνε για την παραβατική συμπεριφορά του. Τα χρέη του φτάνουν τα 60χιλ$ κι έχει φτάσει στο σημείο να τον συντηρεί η καινούρια του φιλενάδα, δίνοντας του 10$ για να βγάζει τη βδομάδα.<br /><br />Το 2003, σε ηλικία 39 ετών κάνει αίτηση επανένταξης στο ΝΒΑ! Σκοπός του είναι να βρει συμβόλαιο, έστω και για 10 μέρες, σε ομάδα του ΝΒΑ, ώστε να «καθαρίσει» το όνομά του και να φύγει μετά μόνος του και όχι διωγμένος όπως τις προηγούμενες φορές. Μάλιστα υποστηρίζει ότι έχει βρει και 2-3 ομάδες που ενδιαφέρονται. Οι ιθύνοντες του ΝΒΑ, αφού πρώτα εκπλήσσονται που είναι ακόμα ζωντανός, του ζητούν να περάσει επιτυχώς τα drug tests 52 συνεχόμενων εβδομάδων. Ο Τάρπλεϊ τα καταφέρνει στις αρχές του 2005 και στέλνει επίσημη αίτηση επανένταξης συνοδευόμενη από συστατική επιστολή του πρώην ΝΒΑer και νυν συμβούλου κατά των ναρκωτικών, Gus Gerard, στην οποία διαβεβαιώνει ότι το πρόβλημα εθισμού του Ρόι έχει αποκατασταθεί πλήρως. Παρόλα αυτά το ΝΒΑ τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς απορρίπτει την αίτηση χωρίς να αιτιολογήσει την απόφαση. Εν τω μεταξύ στο διάστημα 2003-2006 ο Τάρπλεϊ αγωνίζεται με τους Michigan Mayhem στο CBA. Η ομάδα αυτή θα αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό της πολυτάραχης καριέρας του και ο Αμερικανός θα κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 42 ετών.<br /><br />Δεν έχει ξεχάσει όμως την αδικαιολόγητη απόφαση του ΝΒΑ να μην τον δεχτεί στις τάξεις του ένα χρόνο πριν. Έτσι, μετά την έγκριση της «Επιτροπής για τις Ισες Ευκαιρίες στην Εργασία» αποφασίζει να καταθέσει μήνυση εναντίον του ΝΒΑ και των Μάβερικς, δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί να ξαναπαίξει, αλλά μόνο να «καθαρίσει» το όνομά του. Ο Τάρπλεϊ αξιώνει 6.8εκ$ με την αιτιολογία ότι του στέρησαν το δικαίωμα στην εργασία. Οι περισσότεροι τότε τον κατηγόρησαν ότι δεν υπήρχε κανένα ηθικό ζήτημα και ότι τα κίνητρά του ήταν πέρα για πέρα χρηματικά. Η αλήθεια είναι ότι το ΝΒΑ και οι Μάβερικς του είχαν δώσει πολλές ευκαιρίες, αλλά κάθε φορά τους εξέθετε. Έτσι η ενέργειά του να τους μηνύσει έστρεψε ακόμα περισσότερο κόσμο εναντίον του. Η υπόθεση έληξε το Μάρτιο του 2009 με συμβιβασμό, χωρίς να γίνει γνωστό αν ο Τάρπλεϊ κέρδισε κάτι από αυτή. Φήμες που κυκλοφόρησαν ανέφεραν ότι τα χρήματα που πήρε (αν πήρε) δεν υπερέβαιναν τα 50χιλ$.<br /><br />Ο Ρόι Τάρπλεϊ αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητών των οποίων μια λαμπρά προδιαγεγραμμένη καριέρα καταστράφηκε από τη χρήση ναρκωτικών. Ο παίκτης που κάποτε συγκρινόταν με τους Γιούιν και Ολάζουον κατέληξε να σέρνεται στα 40 του σε φτωχές λίγκες για να βγάλει το ψωμί του. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα σας έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που είδαμε στην Ελλάδα και θα ευχόμαστε αυτό που ευχόταν το 1998 ο Clifford Ray, assistant των Μάβερικς και προστάτης του Τάρπλεϊ στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα: «Πιστεύω ότι όλοι στο Ντάλας θέλουν ο Ρόι να πετύχει, όχι μόνο σαν παίκτης, αλλά κυρίως σαν άνθρωπος, λόγω των εθισμών και των δαιμόνων που έχει να αντιμετωπίσει».</span></div>
</div>
basketikoshttp://www.blogger.com/profile/09540123467022879899noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1829600096841927108.post-19994420295293832592015-01-09T10:33:00.003+02:002015-11-10T16:13:13.498+02:00Η δίψα έσβησε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-m_pbr3Q4ZqE/VK-R7zfkSZI/AAAAAAAAEJ4/5xuc7vJKsdM/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-m_pbr3Q4ZqE/VK-R7zfkSZI/AAAAAAAAEJ4/5xuc7vJKsdM/s400/download.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
Μπορεί να ακούγεται απόλυτο ή απλώς μια ριψοκίνδυνη προσέγγιση, αλλά με το κοντό μου μυαλό κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι. Η πείνα κορέστηκε. Η δίψα έσβησε. Η φλόγα δεν είναι πια τόσο ισχυρή.
«Τι εννοείς ρε Στράτο, θα μας εξηγήσεις ή θα μας αφήσεις να προσπαθούμε να αναλύσουμε το «χρησμό της Πυθίας» που μετά από τόσο καιρό απουσίας αποφάσισες στα ξαφνικά να μας ξεφουρνίσεις?» είναι μάλλον μια εύλογη ερώτηση. Έχετε δίκιο και εξηγούμαι αμέσως.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Ποιό ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό που έκανε τον Air τον πιο πετυχημένο παίχτη μπάσκετ των τελευταίων 30 ετών? Ποιά ήταν η κινητήριος δύναμη που έσπρωχνε στο γήπεδο το, γεμάτο πόνους, χτυπήματα και ενέσεις, κορμί του Larry Legend? Ποια η αιτία πίσω από τα 3 πρωταθλήματα του Μάγου και της τελευταίας του προσπάθειας να γυρίσει αφού είχε διαγνωσθεί με την καταραμένη ασθένεια? Στα γεράματά τους οι Πέιτον και Μαλόουν αρνήθηκαν φανέλες που σχεδόν είχαν γίνει δέρμα τους για δεκαετίες ολόκληρες αναζητώντας το Άγιο Δισκοπότηρο για ποιό λόγο?
Ο πιο «σωστός» περιγραφικός όρος είναι μάλλον η λέξη «ανταγωνισμός». Εξάλλου ο τίτλος του εξόχως ανταγωνιστικού παίχτη χαρακτηρίζει νομίζω όλους τους προαναφερθέντες και αποτελεί κορωνίδα των χαρακτηριστικών που αποδίδονται από όλους στον MJ είτε έκανε προπόνηση είτε έπαιζε σε αγώνα (γκολφ ή και χαρτιών μάλιστα). Εμένα μου αρέσει μια πιο «αλήτικη» έκφραση, πιο ταιριαστή σε παίχτες που, παρόλα τα όσα έχουν πετύχει και το επίπεδο που βρίσκονται, παραμένουν μεγάλα παιδιά με σορτσάκια και φανέλες να κυνηγάνε μια σπυριάρα μπάλα. Η πείνα. Η δίψα. Η φλόγα.
Δεν τη βλέπω πια.
Πριν μερικά χρόνια ήταν εμφανής στα μάτια του Λεμπρόν, ο οποίος κυνηγούσε να αποδιώξει τους προσωπικούς του δαίμονες για την καθιέρωση ως ο καλύτερος του παιχνιδιού, να δικαιώσει το προσωνύμιο «Βασιλιάς», να μπει στο πάνθεον των καλύτερων, να μην υστερήσει στη σύγκρισή μαζί τους, να μην τελειώσει την καριέρα του ως ακόμα ένας μεγάλος σταρ των στατιστικών μόνο. Κάθε χρόνο ένιωθες σχεδόν την επιθυμία του να γίνει καλύτερος, να βελτιώσει το παιχνίδι του, να ανέβει επίπεδο, να ελαχιστοποιήσει τις αδυναμίες του, να νικήσει όλους τους προσωπικούς και ομαδικούς του αντιπάλους. Το έβλεπες στο βλέμμα του ότι υπήρχε η φλόγα αυτή της επικράτησης, της αναγνώρισης. Ακόμα και όταν τα κατάφερνε το χαιρόταν σαν μικρό παιδί, το απολάμβανε, το γούσταρε, ήξερε ότι ήταν κάτι δικό του, κάτι που θα έμενε για πάντα, απότοκος ατέλειωτων εργατοωρών στα γυμναστήρια και στα γήπεδα.
Η αίσθησή μου πλέον είναι ότι χόρτασε.<br />
<br />
Σαν να τον ενδιαφέρουν πιο πολύ οι επαγγελματικές συμφωνίες που θα κάνει,η επιρροή που έχει στον αμερικάνικο τύπο, οι δημόσιες σχέσεις, η βελτίωση και η εξέλιξη των διαταραγμένων σχέσεων του με την τοπική κοινωνία του Κλίβελαντ παρά κάτι άλλο. Φυσικά συνεχίζει να είναι ίσως ο καλύτερος παίχτης αυτή τη στιγμή, να γεμίζει τα στατιστικά του, αλλά η συγκέντρωσή του ΔΕΝ είναι εκεί, η αφοσίωσή του δεν είναι δεδομένη, η προσπάθειά του δεν έχει πια εκείνη την υπερβατική δυναμική των προηγουμένων χρόνων. Θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει ότι πλέον είναι πιο έμπειρος και ώριμος να διαχειριστεί καλύτερα ανάλογες καταστάσεις ή ότι προσπαθεί, παράλληλα με την καθιέρωσή του ως ο κορυφαίος εντός παρκέ, να «επεκταθεί» και εκτός παρκέ, αλλά γιατί εμένα –και ας είμαι καχύποπτος- μου ακούγονται αυτά ως έωλες δικαιολογίες?
Ακόμα και αν αφήσουμε τον Λεμπρόν, ψάχνω να βρω άλλους. Ο πρώην συνοδοιπόρος του, ο Ουέηντ ίσως είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Σε μια πολύ καλή ηλικία, έχοντας πια την εμπειρία 3 πρωταθλημάτων φαίνεται να έχει χάσει την επιθυμία του καν να είναι ανάμεσα στους κορυφαίους. Σαν να έχει χάσει την σπιρτάδα και την έκρηξη του που τον έκανε τόσο ξεχωριστό–δέχομαι ότι υπέφερε από πολλούς τραυματισμούς- και να έχει αποδεχθεί ένα ρόλο σχεδόν δευτεραγωνιστικό χαρίζοντάς μας αραιά και που μερικά highlights. Κάτι ψιλό σουτάκια έχει βάλει στο παιχνίδι του, μερικές διεισδύσεις και αυτό είναι όλο. Ο τύπος στα μάτια μου είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον Λεμπρόν και φέρεται σαν να περιμένει καρτερικά το τέλος της καριέρας του. Ιδίως από τη στιγμή που έφυγε ο Τζέιμς και άρα δεν συγκαταλέγεται η ομάδα του ανάμεσα στα φαβορί για τον τίτλο, σαν να το έχει παρατήσει. Στα 33 του ρε γαμώτο?<br />
<br />
Ακόμα και οι νεότεροι, Ντουράντ, Πολ, Γκρίφιν φαίνεται να έχουν ως στόχο να τους μιμηθούν, ήτοι να κερδίσουν αυτόν τον ένα τουλάχιστον τίτλο που θα τους επιτρέψει να μην κατηγοριοποιηθούν ως «άτιτλοι» και μετά να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους μέχρι να αποσυρθούν. Σαν να κάνουν μια δουλειά, χωρίς έμπνευση, χωρίς φανατισμό, χωρίς πάθος, χωρίς –και συγχωρήστε με για το αγοραίο- καύλα για αυτό που καταθέτουν κάθε βράδυ στο παρκέ. «Business as usual» που θα έλεγαν και στην πατρίδα τους. Ώρες ώρες τους βλέπω σαν αριθμητικούς παράγοντες –ονομαστές ή παρονομαστές- σε πολύπλοκα αριθμητικά σχήματα με γινόμενα λεφτά, πόντους, ριμπάουντ, ασσίστ ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Μπορείς να τους κακίσεις αν το μότο τους είναι grosso mondo: «Βγάλαμε λεφτά, καταρρίψαμε μερικά ρεκόρ, πήραμε και τουλάχιστον ένα πρωτάθλημα να μην λένε loosers, άρα τώρα μπορούμε να αράξουμε και να τελειώσουμε ήρεμα και ωραία την καριέρα μας»? και πριν τους λιθοβολήσουμε –και πρώτος εγώ- πόσοι από εμάς με μερικά εκατομμύρια στην τσέπη, διαφημιστικά συμβόλαια, φήμη, δόξα, πολυτέλειες ΔΕ θα έκαναν το ίδιο? Ίσως να είναι ίδιον της ανθρώπινης φυλής ο εφησυχασμός και η ήσσον προσπάθεια από τη στιγμή που έστω για λίγο, για μια φορά η κορυφή κατακτήθηκε, ο στόχος επιτεύχθη. Δεν είναι πολλά, 15 χρόνια μάξιμουμ είναι αυτά που θα βρίσκονται στο παρκέ και μέσα σε αυτά θα πρέπει να στηρίξουν μια ολόκληρη ζωή αργότερα.<br />
<br />
Κυνικό μπορεί να ακούγεται, αλλά πόσο αληθινό.
«Μπορώ να σε παίξω άμυνα ό, τι ώρα θέλω» είπε ένας ρούκι των Γκρίζιλις σε έναν αδιάφορο αγώνα πρωταθλήματος εναντίον των Ταύρων στον Μιχάλη. Τον άκουσε ο προπονητής του και αμέσως τον τράβηξε στον πάγκο ευχόμενος ίσως ότι το 23 δεν το άκουσε ή δεν έδωσε σημασία. Οι Αρκούδες ήταν μπροστά στο σκορ. Πείτε μου για ποιό λόγο ο Jordan «σκύλιασε» και έβαλε 15 σερί πόντους στα επόμενα 5 λεπτά οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη? Για ποιό λόγο ήθελε να κερδίσει σε κάθε προπόνηση όταν έπαιζαν ρολόι με τους συμπαίχτες του? Για ποιό λόγο γύρισε πίσω στην ενεργό δράση στα 40 του ρισκάροντας έστω την υστεροφημία του, αφού δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν? Για ποιό λόγο στα γεράματα έπαιξε μονό με τον Kwame Brown και τον ξεφτίλισε κάνοντάς του το ένα σκληρό φάουλ μετά το άλλο? Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει από το να διακινδυνεύσει να ξεθωριαστούν έστω και λίγο τα επιτεύγματα μιας αθλητικής ζωής και καριέρας που είχε διανύσει και τον είχαν κατατάξει ως τον καλύτερο όλων. Πώς το είχε πει ο ίδιος? Η φαγούρα...<br />
<br />
Μια από τις πιο αγαπημένες μου δικές μου αναρτήσεις –για να διαπιστώσετε την ψυχοπάθεια του αντρός- είναι για τον Λάρι και τον τραυματισμό του σε παιχνίδι play-off εναντίον των Πέισερς. Έβαλε την υγεία του σε δεύτερη μοίρα, αγκάλιασε τον πόνο και βγήκε έξω να παίξει. Όχι ο οποιοσδήποτε ρούκι που ήθελε να δηλώσει την παρουσία του αλλά ένας θρύλος του αθλήματος!!! Για να κερδίσει το παιχνίδι. Για να βοηθήσει τους συμπαίχτες του. Γιατί μόνο αυτό είχε σημασία για αυτόν. Γιατί ΔΕ θα ήταν ο Larry Legend αν δεν γυρνούσε να παίξει με σακατεμένη πλάτη. Γιατί αυτό έκανε από την πρώτη στιγμή που έπιασε τη μπάλα στα χέρια του έως την τελευταία. Γιατί την επόμενη μέρα του τελευταίου αγώνα της σαιζόν, ανεξαρτήτως αν ήταν ή όχι πρωταθλητής, ξεκινούσε προετοιμασία για την επόμενη!!!
Ακόμα και από την τηλεόραση ένιωθες την επιθυμία τους για νίκη να ξεχειλίζει, καταλάβαινεις την ενέργειά τους να εκλύεται, αισθανόσουν ότι για αυτούς εκεί –τον Πίπεν, τον Μπάρκλεϋ, τον Μαλόουν, τον Στόκτον, τον Μίλλερ, τον Ρόντμαν και πόσους άλλους- τα πάντα αρχίζουν και σταματάνε εντός του παρκέ. Δε σε ξεγελούσαν, δεν προσπαθούσαν να αποφύγουν την γνήσια ουσία του παιχνιδιού –λέγε με ανταγωνιστικότητα-, δεν έγιναν θύματα του βιομηχανοποιημένου τρόπου ζωής ή και μπάσκετ αργότερα που επέτρεψε σε πολλούς μέτριους παίχτες να εμφανίζονται καλύτεροι από ότι στην πραγματικότητα. Η αίσθησή μου είναι ότι στο μυαλό τους υπήρχε μόνο η νίκη και η επικράτηση εναντίον του αντιπάλου με κάθε αγωνιστικό κόστος. Ακόμα και το «ξύλο» που έπεφτε τότε από Πίστονς (Λαϊμπιρ-Μαχόρν), Νικς (Όακλευ-Σταρκς), Σίξερς (Σερ-Μαχόρν), Μπουλς (Κάρτραιτ-Ρόντμαν), Λέικερς (Κούπερ-Ράμπις), Σέλτικς (Ντ. Τζόνσον-Έιντζ) ήταν τρόπος έκφρασης της θέλησης και της ανταγωνιστικότητας για τη νίκη. Έβλεπες τον Τσαρλς να παλεύει για ένα ριμπάουντ με τον Ρόντμαν και ένιωθες ότι για αυτούς τους δύο τρελλούς η τύχη του ελεύθερου κόσμου εξαρτιόταν από αυτό το ριμπάουντ. Σήμερα παλεύει ο Μπλέικ Γκρίφιν με τον Αμάρε ή τον Κρις Μπος προκειμένου να συμπληρώσουν τη στατιστική τους!!!<br />
<br />
Παρόλο που γενικώς δεν τον γουστάρω σαν παίχτη, ίσως μόνο ο Κόμπι έχει μείνει ακόμα να παίζει με κάποια ποσόστωση πείνας, φλόγας, δίψας που να θυμίζει κάτι από τους παλιούς. Ακόμα και αν οι λόγοι του είναι εντελώς ιδιοτελείς και εγωιστικοί, μόνο σε αυτόν μπορώ κάποιες φορές ακόμα να διακρίνω εκείνη τη γνήσια λάμψη που υπήρχε παλιότερα και προερχόταν όχι από τα φώτα του γηπέδου, τα shows του ημιχρόνου, τα διαφημιστικά κόλπα, τις φανταχτερές εμφανίσεις και τα τατουάζ, αλλά από την εσώτερη κάψα να ξεπεράσει τον αντίπαλο και τον εαυτό του και να φτάσει εκεί ψηλά που ονειρευόταν από μικρός ακόμα.
Δεν τη βλέπω ρε παιδιά αυτή την πείνα και στεναχωριέμαι. Και ας είμαι άδικος και ας με πείτε περίεργο, κολλημένο, παρελθοντολάγνο, υπερβολικό, ιδεαλιστή, ανυπόφορο. Για αυτό και πιο εύκολα ανατρέχω να βλέπω παλιότερους αγώνες παρά αυτούς του τρέχοντος πρωταθλήματος.
Καλή χρονιά σε όλους.</div>
</div>
Gangsterhttp://www.blogger.com/profile/09152951426040312166noreply@blogger.com1