ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Μετά την αποτυχία της Εθνικής Ελλάδος, όλοι οι υπεύθυνοι που διαχειρίζονται τις τύχες του ελληνικού μπάσκετ οφείλουν να δουν με πολλή μεγάλη προσοχή και προσήλωση τα υπόλοιπα παιχνίδια του Μουντομπάσκετ, προκειμένου να καταλάβουν - επί παραδείγματι - πόσο έχει αλλάξει το μπάσκετ και να το ακολουθήσουν. Ήτοι:

1) Ομάδα χωρίς καθαρόαιμους σουτέρ είναι καταδικασμένη. Ειδικά τώρα που η γραμμή του τριπόντου θα μεγαλώσει, η ανάγκη γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Ισπανοί, Σέρβοι, Λιθουανοί, Ρώσοι δεν έχουν μεγάλα ονόματα, έχουν μεγάλους σουτέρ για αυτό και το μπάσκετ που παίζουν είναι τόσο απλό και συγκεκριμένο: Σπλιτ - πάσα στον ξεμαρκάριστο - εκμετάλλευση του μιτς-ματς. Ο Ζέλικο τόσα χρόνια στην Ελλάδα αυτό δεν κάνει??

2) Δεν νοοείται ομάδα των 5-6 παιχτών. Η Αργεντινή χθες ξεφούσκωσε, γιατί οι Λιθουανοί άλλαζαν δύο και τρεις παίχτες στο μαρκάρισμα τους που έρχονταν από τον πάγκο με φρέσκα και ξεκούραστα πόδια να τους κυνηγήσουν στην άμυνα και να ανοίξουν τον τέμπο. Ο Σκόλα είχε παίξει 39(!!!!) λεπτά το προηγούμενο παιχνίδι, ήταν αδύνατο να ανταπεξέλθει. Κάθε παίχτης παίζει στο μάξιμουμ της έντασης για 6-8 λεπτά σε άμυνα και επίθεση με καθαρό μυαλό και δίνει ανάσες στους συμπαίχτες του. Στο ματς με Ισπανία Ζήσης - Μήτσος 38 λεπτά και στο τέλος υπέπεσαν σε αναμενόμενα λάθη. Δείτε ματς του κολλεγιακού πρωταθλήματος, όπου οι αλλαγές γίνονται ανά 7-8 λεπτά μαζεμένες.

3) Νέο αίμα σε σχεδόν όλες τις εθνικές ομάδες. Σέρβοι (που προαλείφονται να κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια), Ρώσοι, Λιθουανοί, Τούρκοι έβγαλαν και παρουσίασαν νέα φυντάνια στο ευρωπαικό στερέωμα τα οποία είχαν συγκεκριμένους ρόλους, υποστηρικτικούς ή/και πρωταγωνιστικούς, δίπλα στους καταξιωμένους συμπαίχτες τους. Τους δόθηκε χρόνος συμμετοχής, εμπιστοσύνη σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και αυτοί ανταποκρίθηκαν. Πέραν των Παππά - Παπανικολάου, που και αυτοί είναι ακόμα αδοκίμαστοι σε τέτοιο επίπεδο, υπάρχει κάτι άλλο να έρχεται από πίσω??

4) Τεχνική καθοδήγηση. Ίβκοβιτς - Τάνιεβιτς - Σιζέφσκι είναι 3/4 προπονητές που βρίσκονται στην τετράδα. Υπάρχει επίσης ο Σκαριόλο και ο Μπλατ που εκπροσωπούν την προηγούμενη γενιά (για τον Λιθουανό θα δούμε στο μέλλον). Νομίζω ότι πρέπει επισταμένως να ασχοληθούμε με το ζήτημα αυτό. Γνώμη μου και την καταθέτω εδώ είναι οτι ο Γιαννάκης ΔΕΝ πρέπει να γυρίσει, νομίζω ότι προσέφερε τα πάντα στη εθνική αυτή, αλλά πλέον χρειαζόμαστε κάποιον άλλον. Αν έπρεπε να προτείνω κάποιον, θα έλεγα τον Ιτούδη. 10 χρόνια δίπλα στον Ζέλικο, σε καλή ηλικία, με πολλές παραστάσεις, έχοντας συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα, σίγουρα φιλόδοξος, ίσως του αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία..

Όπως και να έχει, πάντα μια "σφαλιάρα" μπορεί να αποτελέσει κίνητρο και έναυσμα για μια ενδοσκόπηση, αυτοκριτική και ουσιαστική ανάλυση των αιτιών της αποτυχίας, προκειμένου να χαραχτεί εκ νέου μια νέα πορεία με συγκεκριμένες προοπτικές. Αρκεί η όποια αυτή πορεία να είναι συνακόλουθη με την πορεία του μπάσκετ στις μέρες μας....