ΜΠΑΙΝΕΙΣ Κ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ

Στην όλη παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί εν σχέσει με το σημερινό παιχνίδι με την Ρωσία και τα πιθανά "δισταυρώματα" από τους άλλους ομίλους, νομίζω ότι η εθνική μας οφείλει να απαντήσει με μια εμφάνιση - ανεξαρτήτως αποτελέσματος καθώς αυτό δεν προδικάζεται- η οποία με τρόπο εμφατικό και ξεκάθαρο θα πιστοποιήσει την πιο βασική αρχή που πρέπει να διέπει κάθε ομάδα σε κάθε σπορ, είτε αυτός είναι στη Γ' ΕΣΚΑ είτε στον τελικό του Mundobasket: Προσπαθώ, αγωνίζομαι, παλεύω, πιστεύω στα - όποια - αγωνιστικά μου πλεονεκτήματα και προτερήματα, εξαντλώ όλα μου τα φυσικά και ψυχικά προσόντα, προκειμένου να επιτύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, το οποίο είναι - σχεδόν πάντα- συνυφασμένο με την νίκη.

Η ίδια η εθνική μας η ομάδα το απέδειξε περίτρανα αυτό πριν από 4 χρόνια στη Σιγκαπούρη όταν κατέθεσε κ την τελευταία ικμάδα πίστης, ταλέντου και προσπάθειας νικώντας στον ημιτελικό την πολυδιαφημισμένη ομάδα των Αμερικανών. Οι σοβαρές και γαλουχημένες με νοοτροπία νικητή ομάδες δεν μπαίνουν σε "μπακαλίστικες" νοοτροπίες. Εξάλλου πόσο θα τρωθεί το ηθικό των παιχτών και της ομάδας όταν γνωρίζουν ότι ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ προκειμένου να διαλέξουν - θεωρητικά πάντα - πιο εύκολο αντίπαλο? Για να φτάσεις στον στόχο που έχεις θέσει είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι θα πρέπει να αναμετρηθείς με τον καλύτερο και να χρειαστεί να τον νικήσεις, ιδίως δε όταν οι προσδοκίες σου είναι υψηλές.

Δέχομαι ότι το μακιαβελικό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" μπορεί να λειτουργήσει ακόμα στον αθλητισμό προκειμένου να μπορέσεις να αυξήσεις τις πιθανότητες σου να κερδίσεις πάντα όταν γίνεται στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας και όχι "πλαγίων τρόπων". Στην προκειμένη περίπτωση ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να εγγυηθεί κανένα αποτέλεσμα παρά μόνο, αν τελικά εσκεμμένα χάσουμε, την όποια χλεύη και απαξίωση που θα νιώσουν - ίσως πρώτα οι αθλητές - και μετά όλοι οι υπόλοιποι όταν καταλάβουμε ότι η επιθυμία μας για νίκη είναι τελικά άμεσα συνδεδεμένη με την πιθανότητα επίτευξής της...