Στραβά αρμενίζουμε

Όπως μάλλον οι περισσότεροι που είδαν το χθεσινό ματς, έχω μια αίσθηση ότι αρμενίζουμε στράβα στο φετινό Mundobasket. Το πιο ανησυχητικο δείγμα είναι ότι δεν έχουμε καμία σταθερά να στηριχτούμε, πέραν της όποιας αδιαμφισβήτητης κλάσης και προσωπικότητας κάποιων εκ των παιχτών μας. Κ εξηγούμαι:

1) Δεν υπάρχει καμία συνολική αμυντική λειτουργία. Δεν έρχεται καμία βοήθεια από την αδύνατη πλευρά και αν γίνει κάτι τέτοιο, δεν ολοκληρώνεται η περιστροφή του περιφερειακού. Δεν πιέζουμε την μπάλα ενώ αποδεδειγμένα ο Καλάθης, ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης μπορούν να το κάνουν αποτελεσματικά.

2) Δεν τρέχουμε σε αιφνιδιασμό, δεν βλέπω να υπάρχει καμία πρόβλεψη ακόμα και για δευτερεύοντα, προκειμένου να βρούμε την αντίπαλη ομάδα ανοργάνωτη, να πετύχουμε εύκολους πόντους.

3) Δεν βλέπω συμμετοχή του κόουτς μέσα στο παιχνίδι, να το "ψάχνει", να το παλεύει, να δοκιμάζει κάτι διαφορετικό. Μένει στο αρχικό σχέδιο που έχει εκπονήσει και περιμένει να δουλέψει. Ακόμα και οι στιγμές που παίρνει time-out φαίνονται άστοχες ή καθυστερημένες. Χθες σχεδόν "φόρτωσε" με 4ο φάουλ Ζήση - Σόφο με το να μην τους βγάλει αμέσως μετά το τρίτο τους!!!!

4) Το σύστημα με τους 3 κοντούς, μήπως να μην το υποστηρίζουμε τόση ώρα?? Έχει ως αποτέλεσμα να είμαστε αδύναμοι στα ριμπάουντ, οι ίδιοι παίχτες να καταπονούνται και να γινόμαστε έως προβλέψιμοι. Οι Καιμακόγλου-Πρίντεζης επελέγησαν ως 3άρια, μεταξύ άλλων. Ο Διαμαντίδης στα 30 του μάλλον εκτίθεται σε αυτήν την θέση. Στον ΠΑΟ παίζει μόνο στην άμυνα ως 3άρι, στην επίθεση τραβάει όλο το σουτ ο Ντρου.

5) Η ΖΩΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΡΙΠΟΝΤΑ!!! Σε τρία ματς έχω δει ένα (1) κάθετο κόψιμο στην ζώνη από τον Φώτση χθες που πήγε να καρφώσει. Καμία κίνηση, καμία συνεργασία high - low και η μπάλα περνάει μέσα μόνο όταν παίζει ο Σόφο.

6) Μπουρούσης -Τσαρτσαρής ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δώσουν παιχνίδι από το post, δεν γίνονται να τραβιούνται ΜΟΝΟ έξω και να σουτάρουν. Πέραν του ότι ήδη σουτάρουμε πολύ, το όποιο επιθετικό ριμπάουντ ΠΟΙΟΣ θα το κυνηγήσει?

Δεν ξέρω αν κατά την διάρκεια ενός τουρνουά μερικά θεμελιώδη προβλήματα μπορούν να λυθούν, μου φαίνεται δύσκολο. Κ πέρισυ όταν "έσφιξαν τα γάλατα" επιστρατεύσαμε την γνωστή συνταγή της μεγάλης αμυντικής προσήλωσης, η οποία συνεπικουρούμενη από Σπανούλη-Σόφο στην επίθεση έφερε αποτέλεσμα. Νομίζω ότι μας ταιριάζει καλύτερα με τους συγκεκριμένους παίχτες που έχουμε να βασίσουμε το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού μας στην αμυντική μας προσήλωση, η οποία μπορεί να μας "απελευθερώσει" και στην επίθεση.