Mundobasket 2010 : USA-Turkey = 81-64

Aιφνιδιασμοί – επιστροφές στην άμυνα: O Τάνιεβιτς δεν ήθελε για κανένα λόγο να γίνει έρμαιο στο επιθετικό transition των Αμερικανών. Οι παίκτες του ήταν συγκεντρωμένοι και έκαναν τα φάουλ στο κέντρο για να σταματήσουν τις επιθέσεις που «μύριζαν» αιφνιδιασμό , αλλά και πάλι δεν έφτανε. Όταν οι άμυνες χαλάρωσαν στο 4ο δεκάλεπτο είδαμε όμορφες φάσεις στο transition από τους Αμερικανούς
Επίθεση: H Toυρκία έπαιξε με τους ψηλούς της αλλά δεν της βγήκε. Οι Ερντέν- Ασίκ- Σαβάς-Γκονλούμ είχαν συνολικά 8/20 δίποντα. Γενικά ηταν άστοχοι στην επίθεση (35% διπ) και ιδιαίτερα στα τρίποντα. Εξαιρουμένου του Τούρκογλου (4/4 τριπ), είχαν όλοι μαζί μόλις 3/14 τριπ. Φυσικά με τέτοια ποσοστά δεν κερδίζεις την Αμερική…
Η Αμερική στηρίχτηκε στον Ντουράντ . Το μοναδικό επιθετικό ταλέντο αυτού του παιδιού έκανε και σε αυτό το παιχνίδι την εμφάνισή του. Στην επίθεση
(απέναντι στη ζώνη των Τούρκων) ο Σιζέφσκι τον έβαζε στη θέση «2». Ο ίδιος σηκωνόταν ,ανεπηρέαστος απ’ τα κοντά χέρια των αντίπαλων περιφερειακών, και σούταρε (7/13 τριπ).Τέτοια μπασκετμπολίστες κάνουν την επίθεση απλή υπόθεση… Σαν απάντηση στη ζώνη του Τάνιεβιτς προτίμησαν τα τρίποντα (33 τον αριθμό!) απ’ τα δυναμικά μπασίματα . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει πως όποτε ο Σιζέφσκι έβλεπε την ομάδα του να «κολλάει» στο σκορ , χαμήλωνε το σχήμα (Γουέστμπρουκ – Γκόρντον-Κάρι-Ντουράντ-Γκέι) δίνοντας ευελιξία και συνεχή κίνηση στην πεντάδα του
Άμυνα: H Αμερική άλλαζε σε κάθε screen και στην αρχή του αγώνα δεν της βγήκε. Οι Όντομ (στο 1ο ημίχρονο)- Τσάντλερ δεινοπαθούσαν απ’ το pick’n roll των Τούρκων. Ο Σιζέφσκι το είδε και απάντησε: . Έβαλε στη θέση 5 τον Γκέι (ο οποίος είναι ένας σούπερ αθλητής που αγωνίζεται στη Μινεσότα σαν small forward όμως) και ξένοιασε! Είναι απορίας άξιο αλλά οι Ασίκ – Ερντέν δεν μπόρεσαν να τον βάλουν πλάτη ούτε μια φορά. Ο Ιγκουοντάλα (σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο από αυτόν που έχει στη Φιλαδέλφια) ήταν και πάλι εκπληκτικός στην προσωπική άμυνα. Γενικά κανένας Αμερικανός δεν υστέρησε – ούτε σε αυτό το παιχνίδι- στην άμυνα τόσο ψηλά όσο και χαμηλά. Ο Τάνιεβιτς με τη γνώστη πια ζώνη 2-1-2 και με πίεση στη μπάλα (όπως με τους Σέρβους) δεν κατάφερε να προβληματίσει τους διαβασμένους – λόγω της παρουσίας του μεγάλου Σιζέφσκι - Αμερικανούς.
Ριμπάουντ: Me 16 επιθετικά και περίπου 20 πόντους από δεύτερες επιθέσεις η Αμερική των ημίψηλων σχημάτων τους κέρδισε κατά κράτος. Είχαν περισσότερο πάθος στις διεκδικήσεις των ριμπάουντ απ’ ότι οι Τούρκοι (που παρόλο που έπαιζαν σε ένα κατάμεστο γήπεδο δεν είχαν την απαιτούμενη θέληση να κερδίσουν κάθε χαμένη μπαλιά).