Όνειρο φθινοπωρινής νυχτός

Τέτοια ματσάρα δεν βλέπεις! Δεν υπάρχει! Κοιμάμαι και δεν το έχω καταλάβει. Μην με ξυπνήσετε. Αφήστε με λίγο ακόμα να δω και άλλο! Επειδή είναι όνειρο, κανόνες δεν υπάρχουν. Έχει και 5ο και 6ο και 100ο δεκάλεπτο.
Ο αγώνας να τελειώσει σε ένα χρόνο από τώρα! Και μετά ορκίζομαι , δε θα ξαναδώ μπάσκετ! Δεν θα υπάρχει πλέον κάτι καινούργιο για να ενθουσιαστώ. Χάσιμο χρόνου θα είναι ….
Στα σοβαρά τώρα , τα είδα όλα!
Τον Τεόντοσιτς να περιμένει την αλλαγή στα screen και όταν επιτέλους καταφέρνει να παίξει με τον αργοκίνητο Γκαρμπαχόσα , αντί να τον περάσει προτιμά το σουτ απ’ τα 8,9,10 δε ξέρω και εγώ πόσα μέτρα και μάλιστα υπό πίεση!
Τον Σαβάνοβιτς να χορεύει (σαν άλλος Νουρέγιεφ) την ισπανική άμυνα. Έχετε δει καλύτερη κίνηση σε Mundobasket από την reverse σε κίνηση μπροστά σε Γκαρμπαχόσα και Βάσκεθ;
Τα σουτ του Κέσελι ήταν σαν του ΝΒΑ JAM που παίζαμε μικροί (ξέρω κάποιους που ακόμη δεν το έχουν παρατήσει το παιχνιδάκι αλλά δεν μιλάω για να μην τους (μας) εκθέσω. Ασάλιωτα τα έβαζε ο αθεόφοβος!
Τον Βελίτσκοβιτς να κάνει coast to coast με τόση χάρη που όμοιά της δεν έχω ματαδεί!
Τον Γκαρμπαχόσα να παίζει το ρολόι απ’ τη γραμμή του τριπόντου!
Toν Ναβάρο να βάζει τις «μπομπίτες» του δίνοντας τέτοια καμπύλη στη μπάλα όση δεν έδινε ποτέ του ο Μπιριούκοφ!
Τον Ρούντι να πηδάει για φόλου κάρφωμα με τα δύο πόδια και να φτάνει στο ταμπλό! Για την ακρίβεια στο επάνω μέρος του ταμπλό…
Είμαι βέβαιος πως τα είδα όλα αυτά στον ξύπνιο μου;
Όχι….
Εσείς ;