We will always have Εκεντρεβίλ, Eurobasket '93 , Eurobasket '05 ...

Η ώρα είναι περασμένη για να κάνω οποιαδήποτε σύνταξη ώστε να παρουσιάσω ένα κείμενο με αρχή και τέλος. Αν’ αυτού – και ας με συγχωρήσετε – ορισμένες σκέψεις γύρω απ’ τον αγώνα….

- Διάβαζα τις δύο τελευταίες ημέρες πως πρέπει να ανοίξουμε το παιχνίδι και να το κατευθύνουμε σε γρήγορες επιθέσεις με πολλά σουτ. «Χριστέ μου , δεν μπορεί να γράφουν τέτοιες ανοησίες» σκεπτόμουν και συνέχιζα. «ποιος βλάκας θα τα έβαζε με τους σούπερ αθλητικούς Γάλλους στο ανοιχτό παιχνίδι;»

Ο Ζούρος ευτυχώς δεν διάβαζε εφημερίδες και sites και καλά έκανε. Τα αθλητικά χαρίσματα των αντιπάλων μας καθιστούσαν τέτοιες σκέψεις τουλάχιστον απαγορευτικές. Μόνο αν δεν ήταν συγκεντρωμένοι οι Γάλλοι δεν θα είχαν γρήγορες επιστροφές. Καλύτερα που δεν ρισκάραμε. Τα ποσοστά επιτυχίας δεν θα ήταν μεγάλα. Όταν είχαμε τη μπάλα επιλέξαμε κοντρόλ μπάσκετ και είχαμε σωστή ισορροπία θέσεων στο γήπεδο ώστε να υπάρχει κάλυψη και να μην δεχθούμε «φτηνούς» πόντους στον αιφνιδιασμό. Τα καταφέραμε περίφημα και ο Πάρκερ δεν βρήκε χώρο να πατήσει γκάζι. Μπράβο στα παιδιά μας για την συγκέντρωση που έδειξαν στον προημιτελικό.

- Ο Μπουρούσης εξέθεσε τον πολυδιαφημισμένο Νοά. Δεν εντυπωσιάστηκα τόσο απ’ την επίθεσή του (5/10 διπ , 17π/ δεν μπορούσε να τον βάλει πλάτη και δοκίμαζε fadeaway σουτ) όσο απ’ την άμυνά του (1/8 ο Νοά). Πηδούσε κατακόρυφα με τα χέρια ψηλά , σωστά blockout, σωστή τοποθέτηση του σώματός του ώστε να δέχεται όσο το δυνατόν λιγότερες πιέσεις απ’ το δυνατότερο και βαρύτερο κορμί του Νοά. Κάνει λάθος που δεν δοκιμάζει τις δυνάμεις του στον «άλλο πλανήτη». Μπορεί το εuropean project των Σπερς να είναι για φέτος ο Σκόλα , αλλά δεν θα έλεγαν όχι να ασχοληθούν και με τον Μπουρούση (Ο Ντάνκαν μεγάλωσε και ο Μπλερ είναι κοντός). Κατ’ εμέ μόνο ωφελημένος θα έβγαινε απ’ αυτή την ιστορία. Θα βελτιωνόταν σαν μπασκετμπολίστας και θα αναγκάζονταν να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται και αντιδρά. Επέλεξε την εύκολη λύση : πολλά λεφτά και κοσμοπολίτικη πόλη.

- Ο Ζούρος διάβασε άψογα το παιχνίδι των διεισδύσεων του Πάρκερ. Πίεση στη δεξιά ντρίμπλα απ’ τον προσωπικό του αντίπαλο και πολλά χέρια να του περιορίζουν την ακτίνα δράσης του. Μόνο με σουτάκια μετά από screen απειλούσε (τα hedge out από Μπουρούση δεν δοκιμάστηκαν , φοβούμενοι ίσως πως θα το έσπαγε εύκολα) . Μέχρι το 30’ ήταν άστοχος και όλα πήγαιναν πρίμα. Μετά όμως έδειξε τι σημαίνει ηγέτης. Την ύπαρξη του οποίου η δικιά μας ομάδα αγνοεί σε ολόκληρο το τουρνουά…

- Τεράστια η βελτίωση του Μπατούμ απ’ την ώρα που πήγε στο ΝΒΑ και μετά. Μου κάνει εντύπωση πως το scouting report μαςδεν τον αξιολόγησε σωστά. Να βάζεις τον Βασιλειάδη να τον μαρκάρει στα πέντε τελευταία λεπτά μου μοιάζει τουλάχιστον αφελές. Και το πληρώσαμε ρε γαμώτο με τον χειρότερο τρόπο!

- Ο Ντε Κολό θα γίνει καλύτερός του σε έναν χρόνο που θα πάει και αυτός στην Αμερική (και συγκεκριμένα στους Σπερς). Ας αφήσουμε την άψογη μηχανική που έχει στο σουτ του. Το coast to coast που κάνει και αφήνει την μπάλα με το αριστερό το θυμάστε;;;;

- Άλλη μία νίκη στη σκακιέρα του Ζούρου: Καϊμακόγλου στον Ντιαό. Πάντως πως κατάντησε έτσι ο Γάλλος; Κάποτε μαζί με τον Μάριον συνέθεταν το πιο αθλητικό δίδυμο φόργουορντ του πρωταθλήματος (με τη φανέλα των Σανς). Και τώρα…

- Η θέση που θα τερματίσει η Εθνική στο Ευρωμπάσκετ θα μας διδάξει έως που μπορεί να φτάσει μία ομάδα ΜΟΝΟ με την άμυνά της. Από επίθεση είμαστε σχεδόν άθλιοι. Ξέρετε πόσα εντός παιδιάς καλάθια βάλαμε στην τελευταία περίοδο;Ένα! Το κάρφωμα του Κουφού στο mismatch με τον Μπατούμ. Όλοι οι υπόλοιποι πόντοι σημειώθηκαν από βολές! Και μη χειρότερα….

- Αυτός ο Ξανθόπουλος είναι λίγος. Στο χθεσινό προημιτελικό έκανε 2 κουταμάρες που σε έκαναν να τραβάς τα μαλλιά σου: α) Το αχρείαστο φάουλ που οδήγησε σε βολές στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου , β) την κατάχρηση ντρίμπλας στο τέλος του 3^ου δεκαλέπτου. Λεπτομέρειες που σε έναν κλειστό αγώνα όπως ο χθεσινός προημιτελικός , έκαναν την διαφορά…

- Οι Γάλλοι πήγαν -όπως και στον ημιτελικό του ’05- να μας δώσουν το παιχνίδι. Τρία(!) ανόητα φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο που μας οδηγούσαν σε βολές ενώ παράλληλα δεν ξοδεύαμε και χρόνο. Από τακτική παιδεία είναι πολλά χρόνια πίσω….

- 3/21 τρίποντα. Ντανκ , ντονκ τα τούβλα έπεφταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα…

What if……

- Στο 43-40 ο Ξανθόπουλος δεν άφηνε τις ντριμπλές και έπαιζε το σύστημα; (τελευταία επίθεση του 3^ου δεκαλέπτου ).Μετά με την επαναφορά δική μας θα μπορούσαμε κάλλιστα να βρισκόμασταν με 7 πόντους μπροστά και τους Γάλλους να επιχειρούν την πρώτη τους επίθεση για το τελευταίο δεκάλεπτο.

- Στο 45-40 ο Μπράμος κάνει φάουλ εκτός φάσης. Το δίποντο μετράει και η μπάλα απ’ έξω . Τρώμε τρίποντο και 45-45 …. (μετά ο Πάρκερ ευστοχεί σε δίποντο , βάζει τη Γαλλία για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ , ξεκινά και το κρεσέντο του)

- Με το σκορ 56-60 χάνουμε μόνοι μας το αμυντικό ριμπάουντ. Ο χρόνος που απομένει είναι 36’’. Ελλάδα είμαστε ίσως πετυχαίναμε ένα ακόμη θαύμα. Αλλά οι Μπουρούσης και Φώτσης «τσακώνονταν» ποιος θα το πρωτοπάρει…

Υ.Γ. Σαν οπαδός της Εθνικής λυπήθηκα που έχασε. Σαν φίλαθλος του μπάσκετ , όχι.