Στα μισά του Δρόμου

 Το τουρνουά έχει φτάσει σχεδόν στα μισά και πλέον αρχίζουν οι μεγάλες αναμετρήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειψαν οι εκπλήξεις στην πρώτη φάση - με προεξέχοντα τον όμιλο της Εθνικής μας.
Οι 2 καινούργιου όμιλοι δείχνουν ανοιχτοί και ειδικά ο Group E μοιάζει σαν μικρό Πρωτάθλημα. Πριν ξεκινήσω την ανάλυση των 2 ομίλων θέλω να αναφερθώ στην δική μας Εθνική και στον Όμιλό της καθώς δεν τον είχα αναφέρει καθόλου στην ανάλυση μου προ της ενάρξεως του Τουρνουά.


Ξεκινάμε λοιπόν από την δική μας ομάδα όπου - κατά τη γνώμη μου πάντα - παίζει τακτικά αλλοπρόσαλλα, κυρίως στην επίθεση. Όλως παραδόξως δεν έχουμε ως βασικό play το pick'n'roll κάτι που φαντάζει αδιανόητο όταν έχουμε στο παρκέ τους Καλάθη, Μπράμος, Βασιλειάδη, Φώτση, Κουφό ( αυτή η 5αδα είναι κατ' εμέ το άρμα μάχης αυτής της Εθνικής καθώς μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά και στις δύο πλευρές του γηπέδου και να μας δώσει και το μακρινό ΕΛΕΥΘΕΡΟ καλό σουτ με την παρουσία και των 3 κατ' εξοχήν σουτέρ μας ) μιας και η παρούσα σύνθεση μπορεί να απειλήσει είτε με διείσδυση του κοντού, είτε με πάσα μέσα στον ψηλό - που διαθέτει ταχύτητα, εκρηκτικότητα, εξαιρετικά τελειώματα και αθλητικά προσόντα- είτε με split out όταν η αντίπαλη άμυνα κλείνει μέσα σε κάποιον από τους τρεις ακροβολισμένους σουτέρ μας. Αν ξαναδείτε το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο η Εθνική μας στην αρχή του 2ου ημιχρόνου και με τον καταλογισμό του 3ου φάουλ του Ζήση(ευτυχώς !!) παίξαμε με την παραπάνω σύνθεση και τρέξαμε ένα σερί 17-2 με αιχμή τους Καλάθη-Κουφό. Μάλιστα σε 3 συνεχόμενες αποτυχημένες μας προσπάθειες να παίξουμε ένα double High - up screen είτε με τον Βασιλειάδη, είτε με τον Μπράμο η μπάλλα πήγε στον Νικ που ΜΟΝΟΣ του καλεί τον Κουφό να του δώσει το pick στα τελευταία δεύτερα της επίθεσής μας και οι δυό τους εκτελούν ιδανικά το play.
Πρέπει ο Ζούρος να καταλάβει ότι με αυτό το σύστημα και με βάση την τριάδα - επί χρόνια -  Διαμαντίδη, Σπανούλη, Παπαλουκά αλλά και την αυτοματοποίηση του που είχε επιφέρει ο Obradovich στον Παναθηναϊκό, λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια η Εθνική. Καταλαβαίνω ότι νιώθει την ανάγκη να αφήσει το στίγμα του σε αυτή την ομάδα αλλά να μην έχουμε πολλά plays με pick'n'roll το θεωρώ παράλογο. Πρέπει όμως να δώσουμε και credit στον coach για το κομμάτι της άμυνας αλλά και τα καινούργια Plays που έχει βάλει με σκοπό τα φτερά μας να εκτελούν όχι τόσο από split out όσο εν κινήσει και παίρνοντας πολλαπλά back screen.
Κατά τα λοιπά η ομάδα βγάζει στο γήπεδο την ενέργεια και το πάθος που διακρίνει το ρόστερ με τα καλά και τα κακά της. Όπως έχω ξαναπεί και ξαναγράψει το βέλτιστο για αυτή την ομάδα είναι η 5η θέση ενώ μόνο με όνειρο θα φάνταζε κάτι καλύτερο. Ατομικά τώρα δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω την επιλογή του Ξανθόπουλου αντί του Μάντζαρη καθώς το μόνο που μπορεί να δώσει ο Βασίλης είναι πίεση στην μπάλλα κάτι που ο Μάντζαρης το κάνει εξίσου ενώ προσδίδει και άλλα στοιχεία στο παιχνίδι.
Από εκεί και πέρα απογοητεύουν έως τώρα οι Σλούκας - κυρίως - και Παπανικολάου. Ο Σλούκας μοιάζει εκτός κλίματος και τρομοκρατημένος κάτι που δεν περίμενα σε τέτοιο βαθμό από τον νεαρό άσσο του Ολυμπιακού. Όσον αφορά τον Διόσκουρό του δεν είναι ότι είναι αρνητικός ή ότι δεν προσπαθεί αλλά δεν τολμάει να πάρει ευθύνες πάνω του. Μοιάζει να υπάρχει στο παρκέ μόνο και μόνο για να παίξει άμυνα και να πάρει ριμπάουντ ενώ στην επίθεση είναι άτολμος και χωρίς αυτοπεποίθηση. Ελπίζω να ξυπνήσει γιατί τα αθλητικά του προσόντα και το παιχνίδι του θα το χρειαστούμε με Σλοβένους και Ρώσσους.
Ευχάριστες εκπλήξεις οι Μπράμος - Βασιλειάδης που βγάζουν αυτοπεποίθηση παίρνοντας τα ελεύθερα σουτ αδιαφορώντας για το αν μπαίνουν ή όχι - άλλωστε αυτή είναι η δουλειά ενός σουτέρ. Η απόδοση του Ζήση προσωπικά δεν με εκπλήττει καθώς είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να γίνει ο ηγέτης και ο άνθρωπος που θα πάρει στις πλάτες του μια ομάδα στα δύσκολα. Ο Νικόλας είναι εξαιρετικός ρολίστας που μπορεί να δώσει ηρεμία στην οργάνωση, καλή άμυνα στην περιφέρεια και ένα ικανοποιητικό σουτ πίσω από το screen του ψηλού. Δεν παίζει pick'n'roll, δεν είναι αξιόπιστος spot shooter, δεν μπορεί να εκτελέσει από ντρίμπλα και δεν έχει ικανότητα να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα με διείσδυση. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό - με πρώτον από όλους τον Ζούρο- τόσο καλύτερο θα είναι για την λειτουργία της ομάδας.
Ο Μπουρούσης είναι ασταθής και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στον μικροτραυματισμό του ή στην υπερπροσπάθεια που ο ίδιος καταθέτει ώστε να αποτινάξει από πάνω του τις όποιες -και για οποιουσδήποτε λόγους- αμφισβητήσεις. Όσον αφορά τους Καϊμακόγλου, Μαυροειδή κάνουν αυτό που ξέρουν. Είναι ρολίστες με συγκεκριμένο ρόλο, αν και πιστεύω ότι ο Καϊμακόγλου μπορεί στη συνέχεια να δώσει πολύτιμες λύσεις κυρίως στη θέση 3 καθώς οι αντίπαλοί μας από εδώ και πέρα θα αντιπαρατάξουν και ύψος πέρα των άλλων σε αυτή τη θέση.

 Για το τέλος άφησα τους Καλάθη, Κουφό και Φώτση. Οι πρώτοι 2 - παρόλο που δεν έχουν εναρμονιστεί πλήρως με την ομάδα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας - αποτελούνε τους πυλώνες  αυτής της νέας ομάδας και θα είναι το σημείο αναφοράς αυτής για μια 10ετία ακόμα. Ο μικρός είναι ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας στο παρκέ και η απόδοση του αντανακλά πλήρως και την απόδοση του συνόλου καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να εκμεταλλευτεί τα αθλητικά προσόντα των συμπαιχτών του στο ανοιχτό γήπεδο ενώ έχει και την ικανότητα να δημιουργήσει ή και να εκτελέσει από pick'n'roll. Γενικά η παρουσία και η ενέργεια του οδηγεί και τους υπόλοιπους μέσα στο παρκέ και μέρα με τη μέρα που θα αφομοιώνει όλο και καλύτερα το παιχνίδι της ομάδος - καθώς έχασε σχεδόν όλη την προετοιμασία - θα εμφανίζεται καλύτερος και πιο σίγουρος. Ο Κουφός από την άλλη είναι η επιθετική μας Σάρισα καθώς το ταλέντο του - σε συνδυασμό με την απεμπλοκή του από το μαρτύριο του Σλόαν στους Τζαζ - και τα προσόντα του τον κάνουν σχεδόν ασταμάτητο από την πλειονότητα των Ευρωπαίων ψηλών. Αν ο Ζούρος του εμπιστευτεί κομβικό ρόλο και όχι συμπληρωματικό τότε έχει να κερδίσει ακόμα περισσότερα από τον Έλληνα σέντερ. Για το τέλος άφησα τον Φώτση εν λόγου γνώσης καθώς είναι πολύ απλά αυτό που επιβάλλει η έννοια ΑΡΧΗΓΟΣ.

Πάμε τώρα να δούμε τι γίνεται γενικότερα από εδώ και πέρα στην διοργάνωση.

Στην προγεννέστερη ανάλυση μου πέσαμε μέσα σε όλους τους ομίλους εκτός από τον δικό μας. Παρ' όλα αυτά εμμένω στις απόψεις μου για της ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν και θα φτάσουν ως το τέλος. Η τριάδα Ισπανία - Γαλλία - Λιθουανία δεν σπάει ενώ πιο πίσω η Σλοβενία - Ελλάδα - Τουρκία έχουν τον πρώτο λόγο.

Μέχρι τώρα καμμία ομάδα δεν με εντυπωσίασε αν και πιστεύω ότι οι Ισπανοί είναι δυό κλάσεις ανώτεροι από τους υπολοίπους. Από τον όμιλο των Γαλλία, Τουρκία, Ισπανία, Λιθουανία, Σερβία, Γερμανία περιμένουμε να δούμε - επί της ουσίας και όλο το Τουρνουά - καθώς η σειρά τους θα καθορίσει και ποια ομάδα θα έχει ελπίδες να περάσει στα ημιτελικά από τον δικό μας όμιλο που συνυπάρχουμε με τους Σκοπιανούς, Σλοβένους, Ρώσσους, Γεωργιανούς και Φινλανδούς καθώς το πολύ 1 ομάδα από εδώ θα φτάσει στα ημιτελικά. Είπαμε και πιο πάνω η τριάδα Ισπανία- Γαλλία - Λιθουανία φαντάζει ακλώνητη!.

Δεν πρέπι να λησμονήσουμε να αποδώσουμε τα ευσημα σε 2 ομάδες που δεν είναι άλλες από την Φινλανδία και τα Σκόπια. Η πρώτη γιατί αντί για σάκος του μποξ αυτή τη στιγμή πλαισιώνει τους μεγάλους στη δεύτερη φάση και η δεύτερη γιατί είναι η πιο ομάδα από τις 24 που εκκινήσαν στο Ευρωπαικό του 2011. Όσο για τους Κροάτες πλέον δεν υπάρχουν λόγια να τους χαρακτηρίσουν ενώ οι Πολωνοί κάνανε Σεμπούκου - Χαρακίρι την τελευταία αγωνιστική απέναντι στους αμφιτρύωνες των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων. Ας ευχαριστηθούμε χωρίς άγχος τα ντέρμπι του άλλου ομίλου και ας ελπίσουμε ότι η νουβελ βακ της χώρας μας θα ακολουθήσει τον δαφνοστεφανομένο δρόμο της απερχόμενης γενιάς.