Γενική επισκόπηση ομάδος-παιχτών-προπονητών

Δυστυχώς δε μοιράζομαι την εξαιρετική αναλυτική ικανότητα των co-bloggers μου ως προς το κάθε ένα ξεχωριστά παιχνίδι της εθνικής, αν και συμφωνώ σχεδόν με κλειστά μάτια στο σύνολο των απόψεών τους, όπως τις έχουν καταθέσει. Από πλευράς μου βλέποντας και τα 5 πρώτα ματς της ομάδος μας, θα προσπαθήσω να κάνω μια ατομική ανάλυση της εικόνας που παρουσίασε κάθε παίχτης, του προπονητικού μας επιτελείου καθώς και να συνοψίσω μερικά γενικά συμπεράσματα ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Έχουμε και λέμε:


Ξανθόπουλος: Μεγάλη διάθεση να προσφέρει που του βγαίνει σε τρομερό άγχος. Δείτε το πρόσωπό του και θα διαπιστώσετε έναν άνθρωπο -και όχι παίχτη- σχεδόν τρομαγμένο να μην κάνει κάτι λάθος. Προσπαθεί να πιέσει στο κατέβασμα της μπάλας τον αντίπαλο αλλά συνεχώς του δίνει drive-in από το κέντρο, δεν έχει πάρει ΚΑΜΙΑ επιθετική πρωτοβουλία, η φωνή του, ως άσσου, δεν ακούγεται, μοιάζει να προσπαθεί να δικαιώσει την επιλογή του Ζούρου μην αναλαμβάνοντας καμία ευθύνη. Έδωσε 6 ασσίστ με Φιλανδία, αλλά εναντίον των Σκοπίων με 6,5 δεύτερα για τελευταία επίθεση και τη μπάλα στα χέρια του, την πετάει από το κέντρο (!!!!!!!) και πάει κατευθείαν στον πάγκο πιάνοντας το κεφάλι του απογοητευμένος, ενώ το παιχνίδι παιζόταν ακόμα για 2 δεύτερα...

Σλούκας: Γνώμη μου ότι ο Ζούρος τον προτίμησε για το αγωνιστικό του θράσσος, το καλό του μακρινό σουτ και την καλή πάσα, αλλά όλα αυτά αγνοούνται. Νομίζω ότι στα μάτια του όλα μοιάζουν πιο μεγάλα, πιο δύσκολα, πιο περίπλοκα. Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του σαν να προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος!! Δεν έχει διεισδύσει ούτε μια φορά, δε ξέρω καν αν έχει σουτάρει ή έστω καλέσει έναν ψηλό να πάρει σκριν. Είναι η πρώτη του φορά και το τρακ τον έχει καταβάλλει, αλλά ούτε μια προσπάθεια ακόμα και όταν το παιχνίδι μας πάει καλά? Είναι πιτσιρικάς το καταλαβαίνω, αλλά με το σπαθί του κέρδισε μια θέση στη 12άδα έναντι του Μάντζαρη, πρέπει να την εξαργυρώσει..

Καλάθης: Επηρεασμένος από τον τραυματισμό του και αυτό αποτελεί σοβαρό άλλοθι. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι η έλλειψη σταθερότητας καθώς ακόμα και μέσα στο ίδιο παιχνίδι έχει σκαμπανεβάσματα. Κρατάει ΠΑΡΑ πολύ ώρα τη μπάλα στα χέρια του, ενώ δε φαίνεται να διαβάζει καλά τις καταστάσεις p&r είτε με κάθετες είτε με διαγώνιες πάσες. Προσπαθεί να συντονιστεί με τους ψηλούς της ομάδος. Τρέχει πολύ στην άμυνα, κλέβει μπάλες, ενώ η αίσθηση του στο ριμπάνουντ είναι εξαιρετική. Σε up-tempo αποτελεί τον καλύτερο μας παίχτη, στις σετ επιθέσεις υποπίπτει σε λάθη και μοιάζει προβληματισμένος στο τι να κάνει. Γενικώς άστοχος. Αν σταθεροποιηθεί, η ομάδα θα ανέβει επίπεδο μαζί του. Όσο παίρνει παιχνίδια ίσως αυτό θα γίνει, ιδίως εάν προσπαθήσει να "επιτεθεί" πιο πολύ στο καλάθι.

Ζήσης: Προσπαθεί να σηκώσει το φορτίο του ηγέτη, ζητάει την μπάλα, εκτελεί συχνά μετά από σκριν, κυνηγάει στην άμυνα, προσπαθεί να πάει στη γραμμή των βολών, αλλά ΠΟΛΥ άστοχος ακόμα και σε ξεμαρκάριστα σουτ. Ο Νικόλας θέλει να τραβήξει το σκορ, αλλά συνήθως αυτό στην καριέρα του το έκανε μέσω της συνολικής ομαδικής λειτουργίας για αυτό και συχνά τα σουτ που παίρνει είναι ίσως περισσότερα από ότι συνήθως και κάποιες φορές σχεδόν υποχρεωτικά καθώς οι λοιποί περιφερειακοί σαν να αποφεύγουν την ευθύνη. Νομίζω χρειάζονται περισσότερες διεισδύσεις και προσπάθεια για καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας με το να πασάρει πιο γρήγορα. Δε μπορεί να παίξει και για τον κολλητό του..Παρόλα αυτά στα δύσκολα, όπως χθες στο τέλος αλλά το τρίποντο με τη Βοσνία, πήρε μεγάλα σουτ και τα έβαλε.

Βασιλειάδης: Με το που έβγαλε τον μανδύα του άγχους από επάνω του πηδάει στο καλάθι μας μέχρι και να διώξει την μπάλα μετά από βολή αντιπάλου. Παίχτης καθαρά ψυχολογίας, στα πρώτα παιχνίδια με δυσκολία τα σουτ του έφταναν στη στεφάνη καθώς μετά από κάθε σουτ κοίταζε στον πάγκο περιμένοντας την αλλαγή του. Στα τελευταία παιχνίδια ένιωσε πως η ομάδα τον χρειάζεται, τον εμπιστεύεται και πλέον σουτάρει από τα 7+ μέτρα. Παρόλα αυτά προσπαθεί πολύ και στην άμυνα, έχει κλέψει μπάλες, πασάρει καλά στον αιφνιδιασμό, ενώ κυνηγάει και στα ριμπάουντ. Χρειάζεται να δουλέψει η ομάδα για αυτόν πιο πολύ ακόμα, καθώς μπορεί να μας δώσει άμεσα γρήγορους πόντους, ενώ φαίνεται να μπορεί να ξεμαρκαριστεί καλύτερα από κάθε άλλο περιφερειακό μας παίχτη.

Παπανικολάου: Σαν να φοράει την κόκκινη φανέλα παίζει και στην εθνική. Περιμένεις να κάνει τη μεγάλη φάση, να σουτάρει, να βάλει την μπάλα στο παρκέ, να καρφώσει, να μαζέψει τα ριμπάουντ, να πασάρει, να αναλάβει πρωτοβουλίες, αλλά τελικά μόνο περιμένεις. Φοβάμαι ότι ο μικρός από τώρα κιόλας έχει μπει στη νοοτροπία του χρήσιμου ρολίστα!!! Παρόλο που ξεκινάει πενταδάτος δε βγάζει αυτοπεποίθηση, δυναμική, δε ξέρω καν αν απολαμβάνει το παιχνίδι. Τουλάχιστον επιθετικά είναι σχεδόν απών καθώς δεν αξιοποιεί καν τα φυσικά του προσόντα. Βοηθάει στα αμυντικά ριμπάουντ, αλλά τον έχω δει στην αμέσως μικρότερη εθνική να κάνει "παπάδες". Υποθήκη για το μέλλον ίσως, αλλά τα χρόνια και οι ευκαιρίες περνάνε. Ίσως είμαι αυστηρός, αλλά τι θυμάστε από τον μικρό μετά τα πρώτα 5 ματς??

Μπράμος: Εκλύει μεγάλες ποσότητες ενέργειας στο παρκέ. Είτε είναι σε καλή μέρα επιθετικά είτε όχι, η αποκάλυψη του Ζούρου βγαίνει στο παρκέ σαν έτοιμος από καιρό. Μακριά χέρια και πόδια και διάθεση για άμυνα κυνηγάει κάθε του αντίπαλο ανεξαρτήτως ύψους (πχ Πόποβιτς), ενώ βοηθάει πάρα πολύ στα μπλοκ άουτ και πηγαίνει σε όλα τα ριμπάουντ (με Μαυροβούνιο πήρε 9). Οξυδερκής στην άμυνα, κλέβει μπάλες και είναι πολύ καλός σε καταστάσεις πρωτεύοντος και δευτερεύοντος αιφνιδιασμού τελειώνοντας τις φάσεις. Στο σετ παιχνίδι, δεν κάνει κατάχρηση ντρίπλας και όταν του δοθεί ευκαιρία επιτίθεται στο αντίπαλο καλάθι είτε από μακριά είτε από κοντά, καθώς μοιάζει αρκετά κοντρολαρισμένος. Παίρνει και αυτός το "βάπτισμα του πυρός" αλλά μέχρι τώρα δεν καίγεται.

Καϊμακόγλου: Πολύ "ήσυχο" τουρνούα μέχρι τώρα από τον Κώστα ο οποίος δεν παίρνει πολύ χρόνο συμμετοχής. Προσπαθεί όταν βρίσκεται στο παρκέ να παίξει καλή άμυνα ενώ μου αρέσει ότι δε φοβάται να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες είτε σουτάροντας τρίποντο είτε βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ. Στη συνέχεια των αγώνων ίσως του ζητηθούν περισσότερα πράγματα, αλλά αίσθησή μου είναι ότι βγάζει ένα θετικό πρόσημο όταν αγωνίζεται.

Φώτσης: Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Φώτση. Σαμανική, ψυχεδελική, "γιουγκοσλαβική" ψυχραιμία κυρίως στην επίθεση, όπου αντιμετωπίζουμε το μεγάλο πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνει από πίεση, δύσκολες καταστάσεις, μικρά ή μεγάλα σουτ, βουτάει την μπάλα και το "μπουμπουνάει" χωρίς δεύτερη σκέψη. Πολύ ώριμος επιθετικά, επιλέγει τα σουτ του, παρόλο που δεν τον βοηθάνε τα συστήματα της ομάδος να απελευθερωθεί στην κορυφή ή στις αγαπημένες του γωνίες. Ακόμα ψάχνεται στη συνεργασία του με τον Μπουρούση για αυτό και συχνά το συζητάνε μεσούσης του παιχνιδιού. Δυστυχώς ΔΕ δουλεύει η ομάδα αρκετά για αυτόν, δίνοντάς του ελεύθερα σουτ και αναγκάζεται να προσπαθήσει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ που δεν του πολύ-αρέσει. Σε κάθε άμυνα προσπαθεί να μαρκάρει ψηλά (μπλοκ) και να βοηθήσει στα ριμπάουντ, ενώ μετά από καιρό είδα τον Αντώνάκη να παθιάζεται ακόμα και με τους διαιτητές!!!

Μπουρούσης: Ένα κλικ πιο αργός μου φαίνεται. Ίσως να είνα επηρεασμένος από το κρύωμα, αλλά περίμενα μέχρι τώρα πιο επιβλητικές εμφανίσεις. Αργεί πολύ με την μπάλα στα χέρια, καθυστερεί να επιτεθεί και το κάνει συνήθως μόνο από τη δεξιά πλευρά με συνέπεια η επιθετική λειτουργία να "λιμνάζει". Δεν έχει έκρηξη στις κινήσεις του και δεν πηγαίνει με δύναμη στο επιθετικό ριμπάουντ,ενώ και τα αγαπημένα του τρίποντα δε βρίσκουν στόχο. Στην άμυνα προσφέρει πολλά καθώς συχνά πηδάει στο ριμπάουντ με 2-3 αντιπάλους, ενώ τα μακριά του χέρια αλλοιώνουν πολλά σουτ. Είναι αλήθεια ότι δεν έχει τροφοδοτηθεί σωστά από τους περιφερειακούς μας, καθώς παίρνει την μπάλα στα 4-5 μέτρα μακριά από το καλάθι και με πλάτη. Το κακό είναι ότι εκνευρίζεται εύκολα ακόμα και με τον εαυτό του. Αίσθησή μου είναι ότι ένα μεγάλο παιχνίδι θα μας το δώσει, αρκεί να ξεκουραστεί και να ηρεμήσει.

Κουφός: Τρομερό επιθετικό "όπλο" κοντά στο καλάθι. Ο Κωστάκης αν πάρει τη μπάλα στο ζωγραφιστό με τα χέρια τανάλιες που έχει, δεν "ορρωδεί προ ουδενός" και επιτίθεται προς το καλάθι. Έχει μια εξαιρετικά γρήγορη spin-move στην πλάτη του αντιπάλου, ενώ χρησιμοποιεί και με τα δύο του χέρια αποτελεσματικά το hook. Τρέχει καλά το παρκέ, ενώ σουτάκι από τα 4-5 μέτρα είναι μέσα στις πρώτες του επιλογές. Πολύ δυνατό κορμί σπάνια χάνει ριμπάουντ όταν πάει στη μπάλα και εξαιρετικός μπλοκέρ. Μέγιστη αδυναμία η προσωπική άμυνα και κυρίως με το σκριν καθώς παίζει πολύ με τα χέρια. Γενικώς επιρρεπής στο φάουλ, ενώ και στην επίθεση πρώτα θα πάει στο καλάθι κ μετά θα κοιτάξει την πάσα. Εγώ θα έφτιαχνα ένα συστηματάκι ακόμα για πάρτη του πάντως...

Μαυροειδής: Νομίζω ότι είναι καλύτερος παίχτης από ότι μας έχει δείξει μέχρι τώρα, αλλίως γιατί να τον προτιμήσει ο Ζούρος από τον Βουγιούκα. Έχει υιοθετήσει τον ρόλο της "ανάσας" των άλλων δύο ψηλών και μοιάζει αναλώσιμος σε φάουλ και σε λίγα λεπτά για να ξεκουραστούν οι υπόλοιποι, αλλά ίσως αδικείται και αδικεί τον εαυτό του. Ίσως πάλι και όχι...

Ζούρος-προπονητικό επιτελέιο: Πρώτη τους φορά ως προπονητές της εθνικής, βαριά κληρονομιά στο πιο δύσκολο Ευρωμπάσκετ που ίσως έχει γίνει ποτέ με καινούρια ομάδα που μετράει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ απώλειες. Άλλο πράγμα να σχεδιάζεις μια ομάδα με -ΕΣΤΩ- Σπανούλη και Σοφοκλή και άλλο χωρίς αυτούς και αυτό να σου συμβαίνει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Παράμετροι πολύ σημαντικοί για να αγνοηθούν.
Από εκεί και πέρα, τους πιστώνεται η ανακάλυψη του Μπράμου, οι ευκαιρίες που δόθηκαν σε πολλούς νέους παίχτες, η επιλογή του Βασιλειάδη και του Κουφού, το ομαδικό και αγωνιστικό πνεύμα της εθνικής, η δουλειά που έχει γίνει στον τομέα της άμυνας και των ριμπάουντ, η άμεση και ολοκληρωτική επιστροφή μετά το στραπάτσο από τα Σκόπια, το καλό κλίμα και οι χαμηλοί τόνοι. Χρειάζεται άμεση βελτίωση το επιθετικό κομμάτι που μοιάζει σε πολλές περιπτώσεις αδούλευτο, η εκπόνηση εναλλακτικών λύσεων όταν το βασικό σχέδιο χωλαίνει, οι πιο γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα όταν τα πράγματα "στραβώνουν". Και ο Ζούρος μαθαίνει την ομάδα του όπως και η ομάδα του μαθαίνει τον προπονητή της και ευτυχώς ή δυστυχώς μόνο μέσα από αγώνες, ήττες και νίκες θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Ιδίως όταν από τους 12 οι 3 είναι έμπειροι και μπαρουτοκαπνισμένοι σε τέτοιες προκλήσεις.

Γενικά, η αίσθησή μου είναι ότι ακόμα βρισκόμαστε στα σπάργανα της δημιουργίας ενός καινούριου μορφώματος. Οι ελλείψεις είναι πολύ σημαντικές αλλά τα νέα στοιχεία δε μπορούν παρά να μας κινήσουν το ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω ότι θα πάμε πολύ ψηλά στη διοργάνωση, και αυτό μου κακοφάινεται, αλλά οφείλουμε να έχουμε υπομονή σε μια μεταβατική περίοδο στην οποία βρισκόμαστε. Προπονητικά, θα χρησιμοποιούσα την εξαιρετική μας επίδοση στα ριμπάουντ προκειμένου να "τρέξουμε" πιο πολύ καθώς, εν τη απουσία του Σόφο, όλοι μας οι παίχτες είναι γοργοπόδαροι και ικανοί να τελειώσουν τις φάσεις είτε σε πρώτο χρόνο είτε σε δεύτερο, ιδίως αφού σε σετ παιχνίδι δυσκολευόμαστε τόσο χωρίς Σπανούλη-Σόφο. Περισσότερα σουτ για Βασιλειάδη και Φώτση, και ίσως μερικά plays για Κουφό-Μπουρούση να δέχονται τη μπάλα πιο κοντά στο καλάθι, ενώ μπορεί να μην είναι κακή ιδέα να χρησιμοποιήσουμε τα 3άρια μας (Μπράμο-Παπανικολάου ίσως και Καϊμακόγλου) στο low-post προκειμένου να δημιουργήσουμε καταστάσεις miss-match.

Ποιος είπε ότι όλοι μας ΔΕΝ κρύβουμε έναν προπονητή μέσα μας τελικά...Καλή επιτυχία στην ομάδα μας, που είναι και το πιο βασικό.