Είναι μια από τις ελάχιστες φορές από το 1987 και μετά που παρακολουθώ ανελλιπώς την Εθνική Ελλάδος μπάσκετ στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις που νιώθω ντροπή μετα από κάποιο παιχνίδι της. Είχα νιώσει πολλές φορές υπερήφανος, κάποιες φορές απογοητευμένος, αλλά ελάχιστες ντροπιασμένος όπως σήμερα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι χάσαμε με 14 πόντους διαφορά από τα Σκόπια με τα οποία έχουμε τα γνωστά εθνικά θέματα (αν και παίζει κι αυτό κάποιο ρόλο) όσο ότι δεν κάναμε τίποτα για να αποφύγουμε την ήττα αυτή.
Δυστυχώς οι εποχές που κερδίζαμε αυτά τα παιχνίδια με τη φανέλα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και θεωρούσα ότι οι διεθνείς μας το είχαν αντιληφθεί αυτό από τις δηλώσεις τους και τον τρόπο που αντιμετώπισαν τα προηγούμενα ματς. Σήμερα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά με αποτέλεσμα αντί για μια ομάδα να εμφανιστεί ένα σκορποχώρι με γαλανόλευκα στην Alytous Arena. Από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης οι Έλληνες παίκτες δεν έδειξαν καμία διάθεση να παίξουν άμυνα δίνοντας πολύ εύκολους πόντους στους Σκοπιανούς. Αντίθετα στην επίθεση οι δικοί μας πόντοι έρχονταν με το σταγονόμετρο καθώς οι αντίπαλοι με μεγάλη συγκέντρωση και άμυνα στα όρια του φάουλ έκαναν δύσκολη τη ζωή των παικτών μας. Προφανώς όμως η τραγική επιθετική μας εικόνα δεν ήταν απόρροια μόνο της προσπάθειας των Σκοπιανών, αλλά και των πολύ κακών επιλογών που είχαμε. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που κάναμε βεβιασμένα σουτ, που τριπλάραμε υπερβολικά πολύ, που είμασταν στατικοί, που το ψάχναμε παραπάνω απ' ότι έπρεπε χωρίς να πάρει κάποιος την ευθύνη να σουτάρει.
Μεγάλη ευθύνη στην κάκιστη εικόνα που παρουσιάσαμε θεωρώ ότι έχει κι ο πάγκος. Είναι γνωστό ότι τα Σκόπια έχουν μικρό rotation και στηρίζονται σε 7-8 παίκτες. Αντίθετα στη δική μας ομάδα συνήθως πατάνε κι οι 12 παρκέ στο 1ο δεκάλεπτο. Το λογικό με τα δεδομένα αυτά θα ήταν να πάμε σε γρήγορο ρυθμό και πολλές επιθέσεις για να κουράσουμε τους αντιπάλους και να τους φθείρουμε με φάουλ. Αντίθετα δεν επιδιώξαμε να τρέξουμε και πήγαμε σε σετ παιχνίδι θεωρώντας ίσως ότι έχουμε πλεονέκτημα στους ψηλούς κάτι που απέτυχε παταγωδώς. Τα Σκόπια έκλειναν την άμυνά τους, εμείς δεν κυκλοφορούσαμε σωστά την μπάλα και είμασταν πολύ άστοχοι στα σουτ, τα οποία γίνονταν συνήθως υπό κακές προϋποθέσεις. Ήταν χαρακτηριστική η εικόνα του Μπουρούση να επιδίδεται σε στατικές τρίπλες (παραλίγο να κάνει τρύπα στο παρκέ) στο λόου ποστ και τους υπόλοιπους 4 να τον κοιτούν ακίνητοι την ώρα που η άμυνα των Σκοπίων προσαρμοζόταν πάνω του. Μεγάλη επιμονή στην τρίπλα είδαμε και από τους Καλάθη-Ζήση οι οποίοι επίσης "κόλλησαν" πολλές επιθέσεις της Εθνικής.
Αλλά και στην άμυνα τα πράγματα δεν ήταν λιγότερο άσχημα. Εκτός από τα πρώτα λεπτά, παίξαμε πολύ χαζά πάνω στο ΜακΚαλεμπ. Δεν νοείται ένας παικτης που δε σουτάρει (1/6 τρίποντα) να σου βάζει 27 πόντους. Ο Αμερικανός έπαιρνε φόρα και ορμούσε προς το καλάθι της Εθνικής και είτε κέρδιζε φάουλ (12/14 βολές), είτε έφτανε ανενόχλητος στο lay up, αφού οι Ελληνικές βοήθειες ήταν ανύπαρκτες. Σ' αυτο βέβαια βοήθησε και το ανύπαρκτο παιχνίδι ρακέτας απ' τους Σκοπιανούς, οι ψηλοί των οποίων όντες καλοί σουτέρ 3 πόντων, έβγαιναν στην περιφέρεια και άφηναν μεγάλους χώρους για διείσδυση στα γκαρντ. Παρόλα αυτά τα δικά μας γκαρντ θα μπορούσαν να εκμαιεύσουν επιθετικά φάουλ από τον Αμερικάνο και όχι να προσπαθούν να του κλέψουν τη μπάλα και να τον στέλνουν άκοπα στις βολές. Μέχρι και φάουλ στο τρίποντο του έκαναν...Και καλά ο ΜακΚάλεμπ έχει αγώνες και παραστάσεις από το ανώτερο επίπεδο με Παρτιζάν και Σιένα στην Ευρωλίγκα, αυτός ο απίθανος (και υπέρβαρος) Τσεκόφσκι είναι δυνατόν να βάζει 11 πόντους σουτάροντας 3 τρίποντα σαν σε προπόνηση;
Αυτό που με ενόχλησε ιδιαίτερα είναι ότι εκτός από τα τεχνικά κομμάτια του παιχνιδιού και την έλλειψη συγκέντρωσης, η ομάδα δεν είχε καθόλου ενέργεια και πάθος, στοιχεία που χαρακτήριζαν παραδοσιακά την "επίσημη αγαπημένη" και έχουν αρχίσει να εκλείπουν από πέρυσι. Φέτος βέβαια με τόσο νεανική και φιλόδοξη ομάδα τα στοιχεία αυτά θα έπρεπε να ξεχειλίζουν, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο. Αντίθετα σήμερα οι διεθνείς μας εμφανίστηκαν πολύ αγχωμένοι με αποτέλεσμα να βαρύνουν τα πόδια και τα χέρια και να θολώσει το μυαλό. Οι Σκοπιανοί από την άλλη εμφανίστηκαν ιδιαίτερα παθιασμένοι, μαχητικοί (ειδικά ο Άντιτς έριξε πολύ ξύλο στους δικούς μας) και συγκεντρωμένοι (μόλις 7 λάθη έναντι 13 της Εθνικής μας) και έφτασαν σε μια καθαρή νίκη. Από το σημερινό ναυάγιο δε διασώθηκε κανείς, καθώς ακόμα και ο Φώτσης που πέτυχε 16 πόντους ήταν κακός στην άμυνα και είχε κακές επιθετικές επιλογές. Αναμφισβήτητος MVP του ματς ήταν ο Μπο Μακαλεμπ (27π.-4ρ.).
Σε καμία περίπτωση ένα κακό ματς δεν μπορεί να φέρει την καταστροφή, αλλά η ομάδα πρέπει να δείξει διαφορετικό πρόσωπο στα επόμενα παιχνίδια για να μπορέσει να μπει ,όχι στην 8αδα που είναι ο στόχος της, αλλά πρώτα στη 12αδα. Η σημερινή ήττα πρέπει να αποτελέσει μάθημα ώστε να παρουσιαστούμε πιο μαχητικοί και συγκεντρωμένοι στη συνέχεια. Α, και χωρίς άγχος. Όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για πολύ νέα και άπειρη ομάδα και κανείς δεν θα τους ζητήσει ευθύνες, ούτε θα τους απαξιώσει σε περίπτωση αποτυχίας. Έτσι κι αλλιώς για το γεγονός ότι σήμερα αισθάνομαι ντροπή (και όχι μόνο εγώ φαντάζομαι) δεν ευθύνονται αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι που δε βρίσκονται καν σε Λιθουανικό έδαφος...
9 σχόλια:
Κοιτάζοντας τις περσινές αναρτήσεις του μπλογκ για το Μουντομπάσκετ διαπιστώνω πως πάσχουμε- και πάλι- απ' τα ίδια συμπτώματα. Ένα χρόνο τώρα και λύση δεν βρήκαμε....
τότε μας έφταιγε ο Καζλάουσκας (ήμου και εγώ μεταξύ αυτών που το υποσήριζαν). Φέτος;
Το σχέδιο αναχαίτησής μας είναι γνωστό αλλά εμείς γιατρειά δεν βρίσκουμε...
Οι αντίπαλοι κλείνονται στο καλάθι , οι ψηλοί μας εγκλωβίζονται και αναγκάζονται να γυρίσουν την μπάλα (εκτός και αν είναι ο Μπουρούσης όπου πρώτα θα μας βγάλει τα συκώτια με τις ντρίμπλες του και μετά θα την σπάσει έξω). Μόνο που δεν είναι καλοί πασέρ και η πάσα α) βγαίνει αργά έξω β) δεν πηγαίνει στο ελεύθερο παίκτη.
Ακόμη και στις περιπτώσεις όμως που σουτάρουμε υπό καλές προυποθέσεις , το αποτέλεσμα δεν μας ευχαριστεί...
Το εύστοχο τρίποντο δεν το είχαμε ποτέ στα γονίδιά μας (ακόμη και στα 2 καλύτερά μας παιχνίδια της τελευταίας 7ετιας είχαμε 8/18 με τους Αμερικανούς και 8/22 με τους Ισπανούς το'07) αλλά αυτό που συμβαίνει 2 χρόνια τώρα παραπάει! Ξέρετε ποιο είναι το ποσοστό μας μέχρι στιγμής ; 17/64 δηλ 26%!!!!
Όσο για το πάθος και την θέληση (χαρακτηριστικά που μας αντιπροσώπευαν επί πολλά χρόνια) , αγνοούνται απ' την εποχή προπονητή-Γιαννάκη...
Πριν ξεκινήσει το τουρνουά δεν ζήτησα μετάλλια και διακρίσεις (http://3-ponto.blogspot.com/2011/08/blog-post_12.html). Ήθελα να ξαναδώ στα μάτια των Ελλήνων την "πείνα" , το πάθος , την ένταση , τον ενθουσιασμό. Σε συνδιασμό με υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης. Αν' αυτού βλέπω μόνο κάτι κουρασμένα παλικάρια...
διάολε (σχεδόν) ολοι σας είστε νέοι και σας δίνετε η ευκαιρία να φτιάξετε το όνομά σας.
Εκμεταλευτείτε το!!!
ekatsa eida to 1o k to 4o 10lepto.afto pou diapistwsa sto teleytaio htan:1)o kalathhs htan allou gi allou.o ksanthopoulos einai enas symvatikos pm k den mporei na kanei polla k o monos pm m eyxereia stis dieisdyseis(wste na mazepsei panw tou paiktes m apotelesma thn extra pasa)sloukas den xrhsimopoihthike.2)o elaxistos xronos tou vasileiadh(se synarthsh me to 1o pou anefera tha mporouse na dwsei lyseis).3)o yperektimhmenos edw k xronia zhshs.3 zhsides mas kanoun den mas kanoun enan liadelh(apla o liadelis atyxhse k epaikse sta petrina xronia ths ethnikhs.4)elaxistos xronos sto telos ston koufo,o opoios moiazei me fovismeno paidaki wres wres.en katakleidh h parousia zourou panta me provlhmatize k den thewrw pws mporei na kathodhghsei mia omada s epipeda ypshlou antagwnismou.
Δεν θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστη η εμφάνιση της Εθνικής και ομολογώ ότι διαβάζοντας της ανάρτηση του basketikos ένιωσα σαν να καθόμασταν δίπλα δίπλα και να βλέπαμε μαζί τον κατ' ευφημισμό αγώνα ... Δεν θα ασχοληθώ με αυτούς που δεν βρίσκονται εκεί για τους α,β,χ,ψ υποτιθέμενους λόγους τους...έτσι και αλλιώς τιμητής τους και μάλιστα από τους φανατικούς είμαι. Όμως πρέπει να επισημανθεί η ευθύνη αυτών που είναι εκεί, αρχής γενομένης από τον Ηλία Ζούρο. Οι χθεσινές επιλογές του...πράγματι με προβλημάτισαν...Ωσεί παρών ο coach. Πέρασε ένα ημίχρονο και ξέχασε να κάνει αλλαγές... Η γνώμη μου είναι ότι σκοτώνει το Βασιλειάδη...στο πρώτο-δεύτερο άστοχο σουτ..αλλαγή!...πώς θα μπει να σουτάρει στο τελευταίο 4λεπτο που τον θυμήθηκε ο Ζούρος? Οι Καλάθης, Ζήσης, Φωτσης και Μπουρούσης...σε τραγική μέρα...ο Παπανικολάου...έτρεχε πάνω κάτω....Απίστευτα μονοδιάστατες εκδηλώσεις επιθέσεων...περισσότερο θύμιζαν μονό...Φώτσης...σουτ...Μπουρούσης...dribling dribling στο low post....και ό,τι γίνει...Καλάθης ...σταμάτησα να μετράω τα λάθη του εχθές και τα χαμένα λεϊ απ...Ζήσης....οριακά κακός... Δεν μπορεί όμως όλοι να ήταν στην κακή τους μέρα....προσωπική γνώμη....η χθεσινή ήττα οφείλεται κατ' αρχας στον πάγκο και ακολούθως οπουδήποτε αλλού! Rotation ανύπαρκτο...Με την εμφάνιση Καλάθη-Ζήση εχθές...δεν κατάλαβα γιατί δεν πήρε χρόνο ο Σλούκας (και ήταν και αυτός στην ίδια μοιρα απαξίωσης με Βασιλειάδη...που μόνο άγχος όταν καλούνται να μπουν μέσα - γνωρίζοντας στο 1ο 2ο λάθος θα βγούν - τους δημιουργεί), που τουλάχιστον θα δημιουργούσε ρήγματα και αν μη τι άλλο στο τελευταιο 10λεπτο δεν θα φτάναμε στο τελευταίο λεπτό για να αποκτήσουμε πλεονέκτημα βολών.....Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με εθνικές προεκτάσεις κλπ....προτιμώ να φαντάζομαι...ότι ο Ζούρος είδε το παιγνίδι, ο ίδιος πρώτα από όλους, πολλές φορές και διαπίστωσε τα λάθη του....οψόμεθα!
Nα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω στα περί ντροπής και ότι πρώτη φορά νιώσατε βιώσατε κάτι ανάλογο.
Δεν είναι δυνατόν μόνο εγώ να θυμάμαι τις διαδοχικές 40αρες !!!! από τους Κροάτες και μάλιστα σε αγώνα ΜΕΤΑΛΛΙΟΥ.
Μάλλον ξεχάσαμε το Ευρωμπάσκετ που ο "Ξανθος" έτρεχε την ομάδα εν Λευκώ και καταγράψαμε ΜΟΝΟ ήττες και τερματίσαμε ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ - κάτι σαν την Πορτογαλλία του σήμερα.
Ακόμα και η τέράστια - χρυσή φουρνιά του 1987-89 με δύο τελικούς δεν είχε αποτύχει παταγωδώς στο Προολυμπιακό του 1988;
Αν η ήττα από τους Σκοπιανούς αποτελεί ντροπή και μομφή τότε για τα παραπάνω παραδείγματα τι έπρεπε να γίνει Εξωστρακισμός; Αφαίρεση υπηκοότητας;
Άλλωστε η Εθνική συνεχίζει και είναι εντός του μοναδικού στόχου που έχει θέσει: Μια θέση στο Προολυμπιακό. Ας περιμένουμε και ας τους κρίνουμε τότε.
Φίλε p@p@donk καλά και σωστά όλα αυτά που έγραψες αλλά στο προολυμπιακό του 88 δεν αποτύχαμε και μάλιστα παταγωδώς.Νικήσαμε την Ιταλία με μεγάλη διαφορά και χάσαμε δύσκολα απο Ισπανία και ΕΣΣΔ, η πρόκριση χάθηκε στη διαφορά πόντων μιας και είχαμε ισοβαθμίσει με Ισπανία και Ιταλία.
@papadonk
Κατ' αρχήν είπα ότι "Είναι μια από τις ελάχιστες φορές" που ντράπηκα για την Εθνική κι όχι η πρώτη.
Δεύτερον εξέφρασα καθαρά ενα προσωπικό μου συναίσθημα και δεν υπήρξε κανενός είδους μομφή σε κανέναν (από τους παρόντες στη Λιθουανία παίκτες τουλάχιστον) πόσω μάλλον δε μίλησα για "Εθνική καταστροφή" και άλλα τέτοια γραφικά.
Με ενόχλησε το γεγονός ότι χάσαμε, χωρίς να παλέψουμε και χωρίς να είμαστε σωματικά και από πλευράς τακτικής προετοιμασμένοι, από μια ομάδα που μπορεί να έχει συνοχή, αλλά αποτελείται από μονάδες σαφώς υποδεέστερες των δικών μας.
Τέλος δε νομίζω ότι χωράει σύγκριση μεταξύ της Κροατίας του 1993 πχ που ανέφερες με τα Σκόπια του 2011...
@ giorgos papadopoulos
Για την ομάδα που το 1987 αναδεικνύεται Πρωταθλήτρια Ευρώπης και το 1989 Δευτεραθλήτρια είναι αποτυχία και μάλιστα μεγάλη να μην πάρει 1 από τα Ευρωπαϊκά Εισητήρια.
@basketikos
Το χάνω έναν αγώνα κατακράτος με το νιώθω ντροπή κατ' εμέ έχει χαοτική διαφορά.
Σαφέστατα η Κροατία με τα Σκόπια δεν συγκρίνονται. Αλλά και οι 40αρες δεν ήτανε για την τότε Εθνική αντιπροσωπευτικές. Πόσο μάλλον ότι τα παιχνίδια τα χάναμε αμά την εμφάνισή μας στο παρκέ. Αν τα ξαναδεις θα διαπιστώσεις παντελής έλλειψη προσπάθειας και πάθους.
p@p@donk το 89 με μία μόνο νίκη στην ουσία πήραμε το αργυρό, στον όμιλο δεν είμασταν με Ισπανία και Ιταλία, κερδίσαμε άνετα την Γαλλία και την Βουλγαρία και βρεθήκαμε στον ημιτελικό με ΕΣΣΔ.Το 87 ηττηθήκαμε άνετα από την Ισπανία στη φάση των ομίλων. Ομάδες όπως η Ισπανία είχαν από τότε μεγάλο rotation,πίεζαν στην άμυνα, τρέχαν, σουτάραν με μεγάλα ποσοστά ενώ εμείς από την άλλη είμασταν με τέσσερις παίκτες να παίζουν επί 40 λεπτά και με τον Γκάλη να παίζει άμυνα με τα μάτια. Αν προκρινόμασταν θα ήταν από ένα ακόμα θαύμα που εκείνη τη φορά δεν έγινε δυστυχώς.
Δημοσίευση σχολίου