Ρυθμός: Το μπάσκετ που παίξαμε στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν φτιαγμένο απ’ τα καλύτερα υλικά του μπάσκετ. Έτριβα τα μάτια μου , νόμιζα πως παρακολουθούσα τους Λέικερς των 80’s. Έψαχνα τον Μάτζικ και τον Γουόρθι και τους έβρισκα στα πρόσωπα των Καλάθη και Φώτση. Έβλεπα τον Βασιλειάδη να παίζει τρομερή άμυνα και στην επίθεση να βάζει τρίποντα και τον φανταζόμουν σαν άλλον Μάικλ Κούπερ. Το όνειρο κράτησε ένα δεκάλεπτο. Δεν είναι και λίγο , μα ούτε και πολύ.
Στο διάστημα αυτό βάλαμε 11 πόντους στον αιφνιδιασμό (με 3 τρίποντα) και παίξαμε καταπληκτική προσωπική άμυνα. Λέικερς του ’87 ένα πράγμα. Μετά κατεβάσαμε ταχύτητα (κάτι φυσιολογικό διότι εκτός της Ισπανίας καμία άλλη ομάδα δεν αντέχει σε τέτοιο τέμπο επί 40’) και οι Κροάτες σιγά σιγά ροκάνισαν τη διαφορά. Απ’ το 3ο και μετά μας πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα και με γρήγορες επιθέσεις μείωναν το σκορ , με το χρόνο στην κλεψύδρα να μην λέει να τελειώσει. Η αναλογία ασσίστ / λάθη ήταν σχεδόν πανομοιότυπη και για τις δύο ομάδες.
Επίθεση: Αν στο τρέξιμο παίρνουμε άριστα , στις οργανωμένες επιθέσεις μένουμε στην ίδια τάξη. Η μοναδική επιλογή μας να εκδηλώνουμε επιθέσεις με τον Μπουρούση μας ωφέλησε στο δεύτερο δεκάλεπτο (δεν έστελναν δεύτερο παίκτη πάνω του και με τον Ζόριτς έκανε πάρτι) και μας πλήγωνε απ’ την ανάπαυλα και μετά (3/8 διπ). Ο σέντερ της Αρμάνι προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την πλαστικότητά του (που δεν έχει) και γενικά να δοκιμάσει κινήσεις που δεν μας έχει συνηθίσει. Η επίθεση άρχισε να θολώνει και εκτός απ’ τον Αντώνη Φώτση (17π, 5/8 τριπ) , άλλη σταθερή επιθετική απειλή δεν βρίσκαμε (ο Βασιλειάδης σίγησε). Απ’ την άλλη ο Βράνκοβιτς «ξέθαψε» τον Μπάρατς (μόνο αυτός γνωρίζει γιατί δεν τον εμπιστευόταν στα προηγούμενα παιχνίδια) και η Κροατία αναθάρρησε. Η συνεργασία του με τον Πόποβιτς (14π) έγινε για μας άλυτο πρόβλημα. Σίγουρα αιφνιδιαστήκαμε μιας και από αλλού το περιμέναμε (Μπογκντάνοβιτς 2/7 – Τόμιτς μόλις 4 προσπάθειες) και από αλλού μας βρήκε. Οι ευθύνες εκτός απ’ τον Μπουρούση βαραίνουν και τον Ηλία Ζούρο. Έπρεπε να σημαδέψει ο Καλάθης τον αργό Μπάρατς και να τον παίξει στα πόδια. Κάποια ψηλά pick n roll ίσως ήταν μία λύση ώστε α) να πάρουμε φάουλ , β) να βάλουμε εύκολα καλάθια (γενικά ο Ζούρος δεν προτιμά ιδιαίτερα τέτοιες καταστάσεις επίθεσης κάτι που με παραξενεύει). Οι Κροάτες απ’ τα 26 εύστοχα καλάθια εντός παιδιάς , τα 18 ήταν μέσα απ’ τη ρακέτα. Αυτό μεταφράζεται και ως εξαιρετική περιφερειακή άμυνα για μας. Δεν μου άρεσε η κατάτμηση των προσπαθειών μας (33διπ – 26 τρ).
Άμυνα: Έχουμε την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης και το επιβεβαιώσαμε (οι Κροάτες βρίσκονται στη προτελευταία θέση). Στα πρώτα 10’ είχαμε 4 κοψίματα!! Και σήμερα αυτή μας έδωσε τη νίκη. Διότι για 2,5 δεκάλεπτα οι Κροάτες είχαν το πάνω χέρι (εννοώ πως επέβαλαν πλήρως τον ρυθμό που τους ευνοούσε) αλλά συνεχόμενα καλάθια δεν έβαζαν. Η συγκέντρωση που έχουμε σε αυτή την κατηγορία είναι αξιοθαύμαστη. Ένας Σπανούλης μας λείπει για να ματώνει πιο εύκολα το αντίπαλο καλάθι. Οι Κροάτες με τους twin towers (Μπάρατς – Τόμιτς) και μία καλούτσικη ζώνη (δεν την λες και επιστημονική σαν του Τάνιεβιτς) μας αφόπλισαν. Δεν διαβάζαμε τους ελεύθερους χώρους της ζώνης ενώ καθυστερούσαμε στην εκδήλωση του συστήματος (ο Ζήσης φέρνει ευθύνη). Γυρνούσαμε τη μπάλα άσκοπα απ’ τη μία πλευρά στην άλλη και μία διείσδυση ή ένα κόψιμο δεν κάναμε (μία συνεργασία με «σκαλοπάτι» τον Φώτση και καλάθι του Μπουρούση θυμάμαι). Η αστοχία μας (Ζήσης 1/10 , Μπράμος 1/7 , Καλάθης 2/7) έκανε την εμφάνισή της και το παιχνίδι έγινε ντέρμπι. Στα συν του Ζούρου το διάβασμα του παιχνιδιού του Μπογκντάνοβιτς.
Ριμπάουντ: Μοιρασμένα κουκιά με τους Κροάτες να σημειώνουν 3 πόντους παραπάνω από δεύτερες ευκαιρίες.
Ειδικές καταστάσεις: Την χρησιμότητα των δύο φάουλ τακτικής από Μπράμο και Ζήση δεν την κατάλαβα. Τελοσπάντων , τις βολές που πρέπει τις βάλαμε και εξαργυρώσαμε το εξωγήϊνο πρώτο δεκάλεπτο με νίκη.
Συμπέρασμα: Έτριβα τα μάτια στο πρώτο ημίχρονο και δυσφορούσα στο δεύτερο. Το περίμενα πως θα έπεφτε η απόδοσή μας αλλά όχι και σε τέτοιο βαθμό (30-42 το επιμέρους σκορ του δευτέρου ημιχρόνου). Υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης του παιχνιδιού , κάτι όμως φυσιολογικό σε μία νέα ομάδα όπως η δική μας. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι πόσο άστοχος είναι ο Ζήσης στο Ευρωμπάσκετ (31% διπ , 15% τριπ). Δείχνει να μην μπορεί να θυμηθεί τα όργια που έκανε με την Εφήβων πριν πολλά χρόνια.
3 σχόλια:
Αυτή την ώρα Σκόπια και Βοσνία ανασαίνουν διπλα δίπλα....καταδεικνύοντας το μεγάλο μας ατόπημα στη μοναδική ήττα που μετράμε μέχρι σήμερα...Αδιανόητο αυτή η Εθνική να μην τρέξει την κατά πολύ βαρύτερη και πιο αργή ομάδα των Σκοπίων... Στα δικά μας...υπογραμμίζοντας μόνο ότι το control basket δεν πάει σε αυτή την Εθνική και ότι τον Βασιλειάδη επέλεξε να τον σιγήσει για αλλη μια φορά ο Ζούρος εμμένοντας στον πάλι κακό Ζήση (Έβαλε ένα μεγάλο καλάθι...εκεί που το φτάσαμε...το 1/10 και τις βολές)...Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν πήγαινε σε control επιθέσεις, στο τρίτο δεκάλεπτο, το σημερινό παιγνίδι μόνο ντέρμπυ δεν θα ήταν...Ένα ακόμη μάθημα για την Εθνική και στο εξής κοιτάμε μπροστά...που όπως πολύ σωστά επισήμανε ο φίλος F.AN...θα αντιμετωπίσουμε πολύ ποιοτικότερες ομάδες...Αξίζει να κρατήσουμε όμως ότι το ανοιχτό γήπεδο είναι πολύ λίγες οι ομάδες που εν δυνάμει μπορούν να το χρησιμοποιήσουν σαν την Εθνική μας όταν συνδυαστεί με τη σωστή διαχείριση του υπάρχοντος υλικού...Πορευόμαστε και βελτιωνόμαστε ελπίζω...
Να παρατηρήσω μόνο ότι η εξέλιξη του σημερινού παιχνιδιού έμοιαζε πάρα πολύ με την αντίστοιχη του αγώνα Ελλάδα-Κροατία για το προηγούμενο eurobasket. Ολοκληρωτικό μπάσκετ από την εθνική στο πρώτο ημίχρονο (52-31 το σκορ τότε) και δυσκολίες στο δεύτερο(τελικό σκορ 76-68).
Γενικότερα:
1)Είναι προφανές ότι οι επιθέσεις σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό μας ταιριάζουν πολύ, ωστόσο δεν είναι καθόλου εύκολο σε τέτοιο επίπεδο να παίζεις συνέχεια έτσι.
2)Αναγκαστικά λοιπόν παίζουμε κυρίως 5vs5, όπου τα όπλα μας δεν είναι και πολλά. Ελπίζω μόνο από εδώ και πέρα να μην ακουμπάμε τόσο πολύ την μπάλα στο post στον Μπουρούση και να έχουμε καλύτερη κίνηση και αποστάσεις κατά την εκτέλεση των pick n roll, γιατί μέχρι τώρα δεν είχαμε ιδιαίτερα κέρδη από αυτές τις συνεργασίες.
3) Ας ελπίσουμε ο Ζήσης κυρίως και ο Μπράμος δευτερευόντως να βελτιώσουν το περιφερειακό τους σουτ γιατί αμα συνεχίσουν έτσι θα μας κοστίσει η αστοχία τους...
Hγετική εμφάνιση για μια ακόμα φορά από τον Αντώνη Φώτση. Όπως και με το Μαυροβούνιο κατέβασε τους διακόπτες, σκόραρε κατά βούληση, πάσαρε, μάζεψε ριμπάουντ. Μακράν ο πιό συνεπής παίκτης της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ και ο πιο αξιόπιστος σουτέρ. Πραγματικός αρχηγός.
Κακή εμφάνιση από το Ζήση όχι τόσο λόγω τον πολλών χαμένων σουτ, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι κάνει κατάχρηση τρίπλας και κολλάει το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, αν και σήμερα δεν το έκανε στον ίδιο βαθμό με τα προηγούμενα ματς. Πάντως η ψυχραιμία του στις βολές στο τέλος του δίνει πόντους.
Επιτέλους λύθηκε ο Βασιλειάδης. Εκτός από το καλό μακρινό σουτ βοηθάει και στην άμυνα βγάζοντας ενέργεια στο παρκε.
Σωστή απόφαση του Ζούρου να κλείσει το rotation και να το περιορίσει σε 9 παίκτες. Καλοί χρυσοί και φιλότιμοι οι Μαυροειδής και Ξανθόπουλος αλλά λίγοι γι' αυτό το επίπεδο. Όσο για το Σλούκα θεωρώ ότι έχει μέλλον σ' αυτή την ομάδα, αλλά προς το παρόν δε δείχνει να μπορεί να βοηθήσει.
Δημοσίευση σχολίου