Τι έκανες στο Ευρωμπάσκετ μπαμπά??

Ας μεταφερθούμε νοερώς στο μακρινό μέλλον όπου όλα τα μέλη της σημερινής εθνικής μας ομάδος θα έχουν με το καλό ολοκληρώσει την καριέρα τους με τις αντίστοιχες επιτυχίες που θα αρμόζει στον καθένα και ας σταθούμε στη στιγμή εκείνη που ο γιος ή η κόρη καθενός από αυτούς, βλέποντας ίσως ένα σχετικό αφιέρωμα στην τηλεόραση, θα τους κάνει την ερώτηση του τίτλου προσδοκώντας μια ειλικρινή απάντηση. Θα απαντούσα αν ήμουν ο...

Ξανθόπουλος: Δεν πίστευα καν ότι θα με καλούσε ο Ηλίας, ήταν το πρώτο μου μεγάλο τουρνουά. Είχα άγχος καθώς ο Νικ δεν είχε βγάλει την προετοιμασία και ο Βασίλης έμεινε πίσω από τραυματισμό. Προσπάθησα να παίξω καλή άμυνα και να μοιράζω την μπάλα σωστά και χωρίς λάθη. Έπαιξα αντίπαλος με μεγάλους σταρ από το ΝΒΑ αλλά ίσως να μπορούσα να βοηθήσω λίγο περισσότερο με το να πάρω μερικές πρωτοβουλίες παραπάνω.

Σλούκας: Το πρώτο μου τουρνουά. Ούτε θυμάμαι πολλά πράγματα καθώς ήμουν τόσο ψαρωμένος που ακόμα και η συμμετοχή μου έμοιαζε με κάτι απίστευτο. Αποκόμισα πολλές εμπειρίες, πήρα κλίμα από τα αποδυτήρια, φόρεσα μια βαριά φανέλα, είδα από κοντά μεγάλους παίχτες της τότε εποχής και πανηγύρισα σαν τρελλός την πρόκριση. Από μπάσκετ, ήταν ακόμα νωρίς.

Καλάθης: Yeah I remember!!! Είχα έναν τραυματισμό, με έβγαλε εκτός ρυθμού, δεν είχα κάνει σχεδόν καθόλου προετοιμασία. Ομάδα χωρίς Παπ-Διαμ-Σπανούλη και όλα έπεσαν επάνω μου. Το τουρνουά που καθιερώθηκα ως ο βασικός play-maker of the team, you know? Πολλή defense πίσω και τρέξιμο και πολύ rebaound θυμάμαι αλλά δε μου βγήκαν καθόλου τα μακρινά σουτ. Όταν παίζαμε λίγο πιο γρήγορα, γιατί ο coach ήθελε slow tempo το ευχαριστιόμουν καλύτερα και έδινα περισσότερες assists, ενώ έπαιξα και αντίπαλος και με τον Τόνι Πάρκερ εκεί για πρώτη φορά. My first double-double if I recall correctly.

Ζήσης: Το θυμάμαι σαν χθες. Καινούρια ομάδα εντελώς και μόνο εγώ με τον Αντώνη και τον Γιάννη από τους παλιούς. Το συζητούσαμε κάθε μέρα μεταξύ μας και προσπαθούσαμε να βάλουμε τους πιτσιρικάδες στο κλίμα ιδίως μετά από ήττα. Θυμάμαι δε ξεκίνησα καλά, καθώς είχα άγχος να παίξω και για τον κουμπάρο μου και κάπου το παραέκανα στην αρχή στην επίθεση, αλλά όσο κυλούσε το τουρνουά βρήκα καλύτερο ρυθμό και τα σουτ μπήκαν πιο εύκολα. "Καθάρισα" και τους Σλοβένους με 2 τρίποντα, ενώ μετά από καιρό έπαιξα σαν άσσος και μου άρεσε γιατί πήγε καλά όλη η ομάδα. Έβαλα και 18 στο πιο κρίσιμο εναντίον των Σέρβων και πήγαμε στο Προολυμπιακό. Μετά από καιρό ανέλαβα περισσότερες ευθύνες στο παιχνίδι μου και μου άρεσε.

Βασιλειάδης: Άγχος, τρέμουλο, ιδρώτας στα χέρια, πρώτες συνεχόμενες συμμετοχές σε τόσο σημαντική διοργάνωση, μέχρι να βρω ρυθμό έφυγαν οι πρώτοι αγώνες. Θέλησα να δικαιώσω την επιλογή του κόουτς και το σκεφτόμουν συνέχεια και δεν ήμουν χαλαρός. Δε θα ξεχάσω εκείνο τον Γάλλο τον παιχταρά στα τελευταία λεπτά μου έβαλε όλα τα καλάθια και χάσαμε την πρόκριση, ήμουν ένα βήμα πίσω του. Το πρώτο ΠΟΛΥ κρύο ντους ήταν το Ευρωμπάσκετ αυτό στα 27 μου τότε, παρόλα αυτά στα παιχνίδια που έβρισκα ρυθμό και ήμουν "ζεστός", όποτε έπαιρνα την μπάλα σούταρα με αυτοπεποίθηση.

Παπανικολάου: Τι χρονιά ήταν εκείνη. Βασικός στον ΟΣΦΠ, βασικός και στην Εθνική πρώτη φορά στην καριέρα μου. Τραυματίας ο Περπέρογλου εκείνη τη χρονιά και ξαφνικά βρέθηκα στην πεντάδα. Δεν έπαιξα όλο το μπάσκετ που ήξερα αλλά θυμάμαι ότι σε κάθε παιχνίδι κυνηγούσα στην άμυνα, πηδούσα σε όλα τα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση και σούταρα και μερικά τρίποντα από τις αγαπημένες μου γωνίες. Παρακαταθήκη για το μέλλον της ομάδος αυτής που πήραμε μετά εμείς οι νεότεροι στα χέρια μας. Σιγά σιγά άρχισα να γίνομαι πιο επιθετικός στο παιχνίδι μου με την προτροπή και των υπολοίπων.

Μπράμος: Good memories, the first ones from the Greek team. Στην Ελλάδα όλοι ρωτούσαν για τον πατέρα σου, ποιος είναι ο Μπράμος?? Πολλά νιάτα στην ομάδα, πολύ άγχος είχανε όλοι, μεγάλες απουσίες from top-class players. Εγώ έπαιξα πολύ defense, και πολύ rebounds ιδίως στην πρώτη φάση του τουρνουά και όποτε έπαιρνα καλά την μπάλα έριχνα και κανένα σουτάκι. Too much energy on the floor. Μου άρεσε όταν τρέχαμε στον αιφνιδιασμό, μπορούσα και έβαζα πόντους. Καλό κλίμα με όλα τα παιδιά, εκεί τους γνώρισα για πρώτη φορά.

Καϊμακόγλου: Πολύ σημαντική διοργάνωση, κατεβήκαμε να παίξουμε γεμάτοι απουσίες κυρίως στις θέσεις της περιφέρειας. Αφού συχνά έπαιζα εγώ στη θέση 3 να φανταστείς. Δεν ήταν και η καλύτερη μου διοργάνωση, προσπάθησα στην άμυνα και μέσα και έξω από την ρακέτα, αλλά δε μου "πήγε" κάποιο παιχνίδι ιδιαίτερα, όσο και αν προσπάθησα. Θυμάμαι ότι έγραφα στο καθημερινό blog της εθνικής όμως!!!

Φώτσης: Ε τι να λέμε τώρα, τα καταφέραμε αυτό έχει σημασία. Είχαμε ευθύνη με τον Νίκο και τον Γιάννη αλλά πετύχαμε το στόχο μας, αν και με τα Γαλλάκια το είχαμε το ματς, πελάτες μας σου λέω ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Ε, εγώ ξέρεις ότι σουτ ήταν να βάλω, το έβαλα, πήρα και μερικά ριμπάουντ, έβριζα όταν έχανα τις βολές, έκανα και 1-2 φάσεις ψηλά με καλά μπλοκ και καρφώματα, τι ρωτάς, τα ίδια και τα ίδια.

Μαυροειδής: Όταν μου είπε ο Ηλίας ότι θα πήγαινα εγώ αντί του Ίαν, δεν το πίστευα. Θυμάμαι είχα καλή χρονιά με την Μπιλμπάο, αλλά αυτό ήταν καταπληκτικό. Έπαιξα εναντίον εξαιρετικών ψηλών, απέκτησα εμπειρίες και παραστάσεις, έγινα μέλος της εθνικής ομάδος, ήμουν και εγώ περήφανος που βοήθησα να πετύχουμε τον στόχο μας. Με βοήθησε πολύ στην αυτοπεποίθηση μου την επόμενη χρονιά στην Ισπανία.

Κουφός: Θυμάμαι μετά το τελευταίο ματς που φώναξα "Ζήτω η Ελλάς"!! Μου έδωσαν αρκετά τη μπάλα στην επίθεση και εγώ αμέσως spin move and dunk, αν και θυμάμαι κάτι Russian guys που με έκαναν challenge εκεί ψηλά. Offensively πήγα πολύ καλά, έβαλα αρκετούς πόντους in the paint, πήγα και στα rebounds κυρίως επιθετικά, αλλά μου σφύριζαν κάθε επαφή φάουλ οι διαιτητές εύκολα ιδίως στο pick&roll. Βρήκα και Νικ και Μάικ στην ομάδα και τα λέγαμε μια χαρά. Διαφορετικός τρόπος παιχνιδιού στην Ευρώπη, χρειάζεται να πασάρεις κιόλας και να κυνηγάς στην άμυνα, αλλά μπορείς εύκολα να block the shoot.

Μπουρούσης: Τι μου θύμησες τώρα. Ο Λουκάς και ο Σόφο εκτός, ενώ μου τα είχαν "φυλαγμένα" στην Ελλάδα και την είχα κάνει για Ιταλία. Μαζί με τον Αντώνη και τον Νικόλα είπαμε να κρατήσουμε ψηλά την ομάδα αυτή και να βοηθήσουμε τους πιτσιρικάδες. Το καταφέραμε και το θυμάμαι με περηφάνια. Κάτι μου έλεγαν για ΝΒΑ παιχταράδες, Νοα, Κρίσιτς κτλ, τους πήρε και τους σήκωσε και ούτε κατάλαβε τι τους χτύπησε. Στον Καρδιτσιώτη μαγκιές?? Έβλεπα και τον "σοφό" στην άλλη άκρη του πάγκου στο τελευταίο παιχνίδι και σχεδόν του έβαλα 30!!!

Ζούρος: Ίσως η πιο δύσκολη απόστολή που είχε ανατεθεί σε κόουτς. Δεν έχω Διαμαντίδη, Παπαλουκά,Περπέρογλου, Μαυροκεφαλίδη, Σοφοκλή, Σπανούλη και κρίνεται η συμμετοχή στο Προλυμπιακό τουρνουά για τη συμμετοχή στους αγώνες του 2012. Σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ, ΟΛΟΙ οι παιχταράδες των άλλων εθνικών χωρών θα κατέβαιναν και σου μιλάω για μεγάλα όνοματα (Γκασόλ-Νοβίτζκι-Ρούντι-Πάρκερ κτλ) και εγώ είχα 40 μέρες να ετοιμάσω μια ομάδα ανταγωνιστική με πολλούς νέους παίχτες στα χέρια μου. Κανονικό σκωτσέζικο ντους για έναν προπονητή που μόλις είχε αναλάβει. Σιγά σιγά, παιχνίδι με το παιχνίδι φτιάξαμε ένα δυνατό σύνολο που προσπαθούσε να κερδίσει τα παιχνίδια από την άμυνα κυρίως και με σωστή τακτική ανάλυση και αντιμετώπιση του κάθε αντιπάλου. Είχα μεγάλο άγχος καθώς ήθελα να πετύχω και για πολύ λίγο δεν μπορέσαμε να κάνουμε την υπέρβαση με τους Γάλλους. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό από όλα τα παιδιά και στο τέλος το πανηγυρίσαμε όλοι με την ψυχή μας με δεδομένες τις συνθήκες. Τα γήπεδα και ο κόσμος ήταν ακραιφνώς μπασκετικά θυμάμαι, αλλά αυτό το ήξερα από τη Ζαλγκίρις, δε μου έκανε εντύπωση. Δημιουργήσαμε μια διευρυμένη αγωνιστική βάση για την εθνική των υπόλοιπων ετών. Ωραίες αναμνήσεις...