Retro Legends : Kareem Abdul Jabbar

Θέλω προκαταβολικά να ζητήσω συγνώμη απ’ τους λίγο παλιότερους (άρα και σοφότερους) για το σημερινό Retro Legend. Σίγουρα όσο και να το ήθελα δεν θα μπορούσα να αποδώσω όσα του πρέπουν. Αν για τον Τζόρνταν χρειαστούν καμιά εικοσαριά επεισόδια , τότε για το σημερινό τιμώμενο πρόσωπο ούτε τα 100 δεν φτάνουν.
Yπερβάλω;
Δεν νομίζω...

H καριέρα του:
Για να παρουσιάσω αναλυτικά τι έκανε κάθε χρονιά της 20χρονης πορείας του , θα χρειαστεί να γράφω ασταμάτητα για 2 μέρες. Εσείς για να τα δείτε μόνο θα χρειαστεί να σπαταλήσετε 10 λεπτά μετακινώντας την ροδέλα του mouse προς τα κάτω. Για να μην ταλαιπωριόμαστε και οι δυο θα είμαι συνοπτικός:

Με την ομάδα του γυμνασίου κέρδισε 3 πρωταθλήματα ,έκανε 71 συνεχόμενες νίκες , και συνολικά σε 81 παιχνίδια ηττήθηκε μόλις 2 φορές.



Το 1967 επέλεξε το UCLA όπου με προπονητή τον John Wooden ο Jabbar (πρώην Lew Alcindor) στα 3 χρόνια της κολεγιακής του καριέρας (στα χρόνια εκείνα οι πρωτοετείς απαγορευόταν να αγωνίζονται με την ομάδα του κολεγίου τους) ηττήθηκε μόλις 2 φορές (88 νίκες-2 ήττες) , κατέκτησε 3 πρωταθλήματα , 2 φορές ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς και βγήκε και τις 3 φορές MVP του final four. Ολοκλήρωσε τις κολεγιακές του χρονιές με 26.4 pts μέσο όρο. Πολλά ρεκόρ του παραμένουν ακόμη ακατάρριπτα για το UCLA (δεν θα τα γράψω για τους λόγους που προανέφερα).
Ήταν τέτοια η κυριαρχία του που για να τον «περιορίσουν» απαγορεύτηκε το κάρφωμα στο κολεγιακό πρωτάθλημα! (επετράπη ξανά το 1976).



Τη χρονιά που δήλωσε διαθεσιμότητα για το draft , 2 λίγκες μάχονταν για την απόκτησή του. Το ΝΒΑ και το ΑΒΑ. Οι Milwaukee Bucks ήταν οι τυχεροί για το ΝΒΑ (στο στρίψιμο του νομίσματος κέρδισαν τους Suns) , ενώ για το ΑΒΑ οι New York Nets ήταν οι διεκδικητές του (πιο πριν είχε απορρίψει πρόταση 1εκ$ απ΄τους Χάρλεμ). Ο Jabbar τους διεμήνυσε πως θα δεχθεί μόνο μία προσφορά από κάθε ομάδα και οι Bucks τον απέκτησαν κάνοντάς του την μεγαλύτερη.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε στο ΝΒΑ (την περίοδο ’69-’70) ο Russell μόλις είχε αποσυρθεί ενώ ο Wilt πατούσε ήδη τα 35.
Ο διάδοχός τους όμως είχε βρεθεί.
Στην πρώτη του χρονιά βγήκε Rookie της χρονιάς , δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος (28.8 pts) , τρίτος ριμπάουντερ (14.5 reb) και το Milwaukee από 27-55 εκτοξεύτηκε στο 56-26. Tην χρονιά ’70-’71 μαζί με τον Oscar Robertson κατέκτησαν το πρωτάθλημα κερδίζοντας παράλληλα και το παρθενικό του MVP. Την επόμενη ημέρα της στέψη της του, άλλαξε το όνομά του σε Kareem Abdul Jabaar (=γενναιόδωρος υπηρέτης του μοναδικού Θεού). Το 1975 σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στους φιλάθλους των Bucks , τους εξήγησε πως δεν ταίριαζε η κουλτούρα του με αυτήν της μεσοδυτικής πολιτείας και πως προτιμούσε να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη ή στο Λος Άντζελες .

Στα 15 χρόνια που αγωνίστηκε με τα χρώματα των Lakers κατέκτησε 5 δαχτυλίδια πρωταθλητή και 3 MVP. Όταν ανακοίνωσε πως η σεζόν 1988-89 θα ήταν η τελευταία της πολύχρονης καριέρας του , οι φίλαθλοι κάθε πόλης που επισκεπτόταν, τον τιμούσαν με πολύλεπτα standing ovations.



Ο Kareem Abdul Jabbar ολοκλήρωσε την σταδιοδρομία του έχοντας κοσμήσει με την παρουσία του τα παρκέ για 20 χρόνια. Οι διακρίσεις πολλές, μεταξύ των οποίων οι πιο σημαντικές: πρώτος σκόρερ όλων των εποχών με 38,387 pts , 6 πρωταθλήματα , 2 MVP τελικών , 6 MVP πρωταθλήματος , 15 συμμετοχές σε πρώτη και δεύτερη All NBA Team, 19 All Star Games , και με μ.ο. καριέρας 24.6 pts , 11.2 reb , 3.6 as , 2.6 blk.



Μπορεί να αποσύρθηκε απ’ τους αγωνιστικούς χώρους αλλά ποτέ δεν άφησε την μυρωδιά των αποδυτηρίων. Πότε σαν σκάουτερ , πότε σαν ασσίσταντ κόουτς , βρίσκονταν πάντα κοντά στο μπάσκετ. Υπήρξε μέντορας πολλών ψηλών , ενώ οι Ολοβοκάντι και Μπάινουμ τον είχαν αποκλειστικό προπονητή τους (σημ. αυτό δεν μπορώ να πω πως τον τιμά και ιδιαίτερα…).


Πλεονεκτήματα:
Στην επίθεση ο Kareem ήταν μια αέναη απειλή απ’ το low post. Δεν κυριαρχούσε εκμεταλλευόμενος την σωματική δύναμη και το ύψος του (όπως οι Wilt , Gilmore , O’Neal) αλλά το στυλ του είχε μια χάρη , μια φινέτσα ,μια επιδεξιότητα, μια προσαρμοστικότητα, που όμοιά της το κοινό δεν είχε ξαναντικρύσει (ο Hakeem ήρθε στο προσκήνιο πολύ αργότερα).

Το sky hook (η αλλιώς ραβέρσα) είναι δικής του επινόησης. Φυσικά και του αξίζουν εύσημα για το γεγονός και μόνο πως δημιούργησε μία νέα κίνηση στο άθλημα.

Sky hook: Κάθε sky hook του ήταν ίδιο και απαράλλακτο. Με το αριστερό χέρι εγκλώβιζε τον αντίπαλο , έστριβε το κορμί του και το δεξί χέρι του κρατούσε την μπάλα πάνω απ’ το κεφάλι , φτάνοντάς την όσο πιο ψηλά μπορούσε. Μετά την σούταρε ελαφρά με τον δεξιό του καρπό.



Η γιόγκα και οι πολεμικές τέχνες τον βοήθησαν στο να θεωρείται βιονικός μένοντας στο παρκέ για 37’ και χάνοντας μόλις 80 απ’ τα 1640 παιχνίδια κανονικής περιόδου των ομάδων του (95,1%) .Στους συνολικά 238 αγώνες playoff έλειψε μόλις σε έναν!!!


Μειονεκτήματα:
Αγωνιστικά του καταλόγισαν ότι δεν προσπαθεί ιδιαίτερα στην άμυνα και παίζει στον «αυτόματο» χωρίς ίχνος πάθους στο παιχνίδι του. Απ’ την τηλεόραση τουλάχιστον κάτι τέτοιο φαινόταν. Ίσως στην πραγματικότητα να έφταιγε απλώς το ράθυμο στυλ του ή σε τελική ανάλυση να μην πολυγούσταρε τις μάχες κάτω απ’ τα καλάθια και οτιδήποτε περιείχε αυτό.

Έλεγαν πως δεν κατάφερε ούτε για μια στιγμή να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους (σημ. έχει μια δόση αλήθειας αλλά πέραν των Russell – Hakeem δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον ψηλό που να τα κατάφερε σε αυτό) και πως χωρίς τον Magic δεν θα είχε αποκτήσει τόσα πρωταθλήματα.
(σημ. Κατά την γνώμη μου το τελευταίο δεν έχει κανένα νόημα. Φυσικά και χωρίς τον Magic δεν θα είχε επιτύχει όλα όσα κατάφερε. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αλλά και ο Jordan δεν θα είχε και στα δύο του χέρια δαχτυλίδια αν δεν υπήρχε ο Pippen, το ίδιο και ο Bird αν δεν υπήρχε ο McHale , ο Shaq αν δεν υπήρχε ο Kobe, o Duncan αν δεν υπήρχε ο Ginobili , ο Kobe αν δεν υπήρχε ο Gasol, και πάει λέγοντας…).

Αν αληθεύει η ρήση πως η υστεροφημία των καλλιτεχνών κρίνεται απ’ την τελευταία τους παράσταση, τότε ο Jabbar ότι με κόπο έχτιζε επί 19 χρόνια ,τα γκρέμισε στην τελευταία του σεζόν. Στα 42 του χρόνια πια, εξαιτίας της κακής του αγωνιστικής κατάστασης , ταλαιπωρούσε τους πάντες, κάτι που φάνηκε και στατιστικά (10,1 pts , 4,5 reb).
Τους Lakers , τους θαυμαστές του , τον εαυτό του.
«Το καλοκαίρι ασχολήθηκα περισσότερο με το τι θα κάνω όταν αποσυρθώ παρά με το πώς θα παίξω την τελευταία μου χρονιά. Την σκεφτόμουν περισσότερο σαν ένα μεγάλο πάρτι αποχαιρετισμού παρά σαν μια απαιτητική και επίπονη δοκιμασία» .

Προσωπικότητα:
Σαν άνθρωπος ήταν εκκεντρικός και εσωστρεφής. «Τον ενδιαφέρει μόνο το χρήμα γι’ αυτό και παίζει σε ταινίες , γράφει βιβλία , και έφυγε απ’ το Milwaukee για να πάει σε μία μεγαλούπολη» έλεγαν οι επικριτές του.
Λάτρευε την jazz και είχε μερικούς απ’ τους σπανιότερους δίσκους που υπήρχαν (το 1983 το σπίτι του έπιασε φωτιά και όπως δήλωσε αυτό που τον στεναχώρησε περισσότερο ήταν η καταστροφή 3000 δίσκων). Το χειρότερό του ήταν να δίνει συνεντεύξεις στον Τύπο και με τους συμπαίκτες του είχε τυπικές σχέσεις. Μόνο προς το τέλος της καριέρας του «ανοίχθηκε» στους γύρω του και όπως αργότερα παραδέχθηκε «άρχισα να απολαμβάνω περισσότερο το παιχνίδι».


Highlights:

Σε 97 παιχνίδια playoff της περιόδου 1970 – 1981 είχε μέσο όρο 29.4 pts και 15.2 reb! Αλλά τότε δυστυχώς η τηλεόραση έδειχνε μπάσκετ σε κονσέρβα τις μεταμεσονύχτιες ώρες και η διαμάχη ΝΒΑ – ΑΒΑ είχε φουντώσει με φυσικό επακόλουθο το ενδιαφέρον του κοινού να ατονήσει . Ο Kareem δεν πήρε εκείνη την εποχή την προβολή που του άξιζε σύμφωνα με τις εξωγήινες εμφανίσεις του.

Στις 5 Απριλίου του 1984 , εναντίον των Utah Jazz , ο Abdul-Jabbar με μία ραβέρσα πέτυχε τον αριθμό 31420 πόντο του , ξεπερνώντας τον Wilt Chamberlain και αναρριχήθηκε στην κορυφή των σκόρερ όλων των εποχών.



Στην ηλικία των 38 , σχεδόν όλοι τον θεωρούσαν ξοφλημένο. Στο 1ο παιχνίδι της σειράς με το Boston ο Robert Parish τον εκμηδένισε (12 pts , 3 reb). Οι Celtics τους διέλυσαν με 148-114! Η ημέρα αυτή ονομάστηκε απ’ τους δημοσιογράφους ως «ημέρα της σφαγής».
Αμέσως μετά ο Jabbar έβγαλε τα μάτια του παρακολουθώντας αμέτρητες ώρες τα βίντεο των Lakers ενώ λάμβανε μέρος σε ατελείωτες ασκήσεις για να βελτιώσει την αγωνιστική του κατάσταση. Ο P.Riley βλέποντάς τον πόσο σκληρά προσπαθούσε του ζήτησε να ελαττώσει τον ρυθμό του. Στον επόμενο αγώνα κατέπληξε τους πάντες. Οδήγησε στο 109-102 τους Lakers έχοντας 30 pts , 17 reb , 8 ass , 3 blk.



Το 1971 με τις εμφανίσεις του στους τελικούς ο Jabbar ψηφίστηκε ως MVP των τελικών. 14 χρόνια μετά , το 1985 , ξαναβγήκε ο κορυφαίος της τελικής σειράς.
• Στο μεταξύ μεσολάβησαν διάφορα:
• Γυρίστηκαν τα Godfather 1 και 2.
• Είχαμε την άνοδο και την πτώση της disco.
• Μία νέα κονσόλα παιχνιδιών παρουσιάστηκε για πρώτη φορά. Το Atari.
• Ο Michael Jackson έγινε ο πιο γνωστός άνθρωπος του πλανήτη.
• Γεννήθηκε η Καλομοίρα και η Τζούλια Αλεξανδράτου.
Δύο μόνο πράγματα διατηρήθηκαν αναλλοίωτα στο διάστημα των 14 χρόνων. Ο Kareem και ο Ψυχρός Πόλεμος.

Απ’ το ’71 έως το ’80 κέρδισε 6 MVP Πρωταθλήματος. Στα 7 πρώτα του χρόνια επαγγελματικής καριέρας οι μέσοι όροι του ήταν 30-16-5. Απ’ το 1970 έως το 1986 οι πόντοι του ήταν μεταξύ 21.5pts και 34.5 pts. Έφτασε σε 11 τελικούς και 14 τελικούς Περιφέρειας. Μόλις 2 φορές οι ομάδες του είχαν ποσοστό μικρότερο του 50%.

Στα 40 του οι Lakers του ’87 στήριξαν τα τελευταία 45 δευτερόλεπτα του κρισιμότατου 4ου παιχνιδιού στο Boston πάνω του.



Την επόμενη χρονιά ο P.Riley παίρνει time out 27 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του 6ου τελικού με τους Pistons. Η ομάδα το είναι με 1 πόντο πίσω και η εντολή είναι σαφής: «Magic pass the ball to Chief.It’s the only way».



Στηρίχθηκαν στις πλάτες του (έστω και σε αυτήν την ηλικία) για ένα και μόνο λόγο. Ο Kareem Abdul-Jabbar ήταν οι 2 πιο σίγουροι πόντοι στην ιστορία του ΝΒΑ. Το ασταμάτητο sky hook του παραμένει το μοναδικό σουτ που δεν μπορεί να κοπεί , ένα καλλιτέχνημα με συνέπεια και αποδοτικότητα στην κίνηση. Ο συνδυασμός των μακριών χεριών με τα 2.18 του , καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο από έναν αμυντικό να τον κόψει. Ήταν ένα αξιόπιστο και τρομακτικό για τους αντιπάλους επιθετικό όπλο , κάτι που αποδεικνύεται απ’ το 56% FG που είχε στην πορεία του. Η τελειότητα της κίνησής του, ήταν το αποτέλεσμα της ικανότητάς του να «στρίβει» και δεξιά και αριστερά και να εκτελεί με τα δύο χέρια.
Απ’ την στιγμή που οι αντίπαλοί του κατάλαβαν πως δεν είχαν καμία τύχη άρχισαν να τον χτυπάνε «χαμηλά» , με την ανοχή των διαιτητών τις περισσότερες φορές (σημ. εσένα «φωτογραφίζω» Laimbeer).

Για μένα είναι ο 3ος καλύτερος clutch scorer (σκόρερ στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα) μετά από MJ και Bird.

Προσωπική άποψη:
Ήθελε να είναι μόνος του. Και οι φίλαθλοι το κατάλαβαν και τον άφησαν στην ησυχία του. Όταν άλλαξε το όνομά του αποξενώθηκε απ’ τους Αμερικανούς. Στην εποχή του Βιετνάμ και της Κου Κλουξ Κλαν εκείνος πήρε θέση.

Ασπάστηκε το Ισλάμ διότι: «καταπιάστηκα με κάτι το οποίο ήταν κομμάτι της καταγωγής μου, αφού πολλοί από τους σκλάβους που είχαν μεταφερθεί εδώ ήταν μουσουλμάνοι. Ένας Γάλλος κηπουρός ονόματι Ανλκιντόρ, ο οποίος είχε έρθει εδώ από το Τρινιδάδ τον 18ο αιώνα, μετέφερε την οικογένειά μου στην Αμερική. Ο λαός από τον οποίο κατάγομαι είναι οι Γιορούμπα και ο πολιτισμός τους διατηρήθηκε παρά τη σκλαβιά. Ο πατέρας μου ανακάλυψε το γεγονός αυτό όταν ήμουν ακόμα παιδί και μου μετέδωσε ό,τι έπρεπε να γνωρίζω και ειδικότερα το ότι ήμουν κάποιος, ακόμα κι αν κανένας δεν με ήξερε. Όταν ήμουν παιδί κανένας δεν πίστευε πως υπήρχε κάτι θετικό να ειπωθεί σχετικά με τους έγχρωμους. Και τούτο είναι φοβερό εμπόδιο για αυτούς, αφού δεν έχουμε καμία συγκεκριμένη αναφορά της ιστορίας τους, κάτι που να έχει σωθεί στο πέρασμα του χρόνου ή διατηρηθεί με κάποιο τρόπο».

Και εν μία νυχτί ο κυρίαρχος του παιχνιδιού έγινε απλά ένας εσωστρεφής Μουσουλμάνος που κέρδιζε τους πάντες εκτός του Wilt και έριχνε μπουνιές διαλύοντας το πρόσωπο του Kent Bensοn.

«Ένας γυαλάκιας με ρομποτική κίνηση» , διάβασα να γράφεται σε ένα δημοσίευμα της εποχής.

Τι κι αν δεν ήταν αλήθεια;
Τι κι αν τα γυαλιά τα φορούσε διότι απ’ τα ύπουλα χτυπήματα που δεχόταν στο πρόσωπο οι γιατροί φοβούνταν μη τυχόν και μείνει τυφλός;
Ti κι αν οι ημικρανίες που τον ταλαιπωρούσαν δεν τον άφηναν να συγκεντρώνεται απόλυτα στο παιχνίδι;
Τι κι αν ο Benson του είχε ρίξει πρώτος αγκωνιά;

Στον Κareem ποτέ δεν δόθηκε το δικαίωμα της αμφιβολίας. Του καταλόγιζαν ότι διεκπεραίωνε τα παιχνίδια , δεν έβγαζε νεύρο στον αγώνα , δεν έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους και τον ενδιέφερε μόνο το χρήμα.
Εγώ απλά θα θυμίσω πως πριν τον καλύτερο αγώνα της ζωής του Magic (6ος τελικός , 1980) , o Jabbar παίζει με ένα πόδι και βάζει μια σαραντάρα οδηγώντας τους Lakers στην νίκη.

(Αλλά όλοι θυμούνται την εμφάνιση του Magic στον επόμενο αγώνα…)

Oι τελευταίες έξι seasons του (‘84-‘89) συνέπεσαν με την ραγδαία προβολή του αθλήματος. Αλλά ο ίδιος είχε αλλάξει ρόλο. Ήταν πιο πολύ βοηθητικός αφήνωντας την μπαγκέτα σε Magic και Worthy.

Ελάχιστοι τον έχουν απολαύσει να διαλύει τους Bullets το ’71


να πετυχαίνει το νικητήριο καλάθι στους τελικούς του ’74 εναντίον των Celtics των Havlicek - Cowens


να σώζει την σειρά απέναντι στους 76ers το ’80.

Οι περισσότεροι από εμάς τον θυμόμαστε να μην μπορεί να πάρει ένα ριμπάουντ , να τον ρεζιλεύει ο Moses Malone , να καθυστερεί το showtime των Lakers , να χάνει τα μαλλιά του. Ο Wilt έσπασε κάθε ρεκόρ , ο Russell πήρε 11 τίτλους , ο Jordan κυριάρχησε στα ‘90s. Ο Kareem; «Ήταν ένας κακόκεφος ψηλός που πρώτευσε στην πιο μαύρη περίοδο του ΝΒΑ» θα απαντήσουν οι εχθροί του.

Σύγκριση Wilt – Jabbar



Όταν ακούω πως ο Wilt είναι καλύτερός του , βγάζω σπυράκια! Μα φίλοι μου , ο “The big Dipper” είχε την τύχη να έχει ως συμπαίκτες του 7 θρύλους του αθλήματος (Αrizin , Greer , West , Baylor , Cunningham , Thurmond , Goodrich). O Κareem τέσσερις (Oscar Robertson , Worthy , Magic, McAdoo). «Είναι λαθεμένη η αντίληψη που έχει ο φίλαθλος κόσμος πως φτάνει μόνο ένας για να οδηγήσει μια ομάδα σε τίτλους .Ο ένας μπορεί να γίνει το αποφασιστικό συστατικό αλλά επουδενί μια ομάδα μόνος του» θα πει σε όσους τον ρωτούν σχετικά.

O φίλος μου ο Kareem (του blog) θα μου μιλήσει για την στατιστική υπεροχή του “Goliath” έναντι του “Cap”. Απλά θα αντιτάξω (χωρίς περαιτέρω ανάλυση) τα εξής:
α) Έπαιζε σε μία περίοδο όπου στο πρωτάθλημα οι λευκοί ήταν αριθμητικά περισσότεροι
β) Άλλος center πλην του Russell δεν υπήρχε
γ) τα χαρακτηριστικά εκείνων των πρωταθλημάτων ήταν οι πολλές επιθέσεις (άρα πολλά σουτ , άρα μεγάλα σκορ) και η απουσία σωματικών καταπονήσεων κατά την διάρκεια του αγώνα.

Την season '62 του Wilt δεν την φτάνει κανείς (50,4 pts , 25,7 reb).
Αλλά και ο “Cap” δέκα χρόνια μετά έκανε εξίσου εντυπωσιακή χρονιά (34,8 pts , 16,6 reb).
(σημ. έτσι για την ιστορία απ’ το ’72 και μετά μόνο οι: McAdoo (το ’74 και το ’75) , Μ.Μalone (το ’82) και Shaq (το ’00) είχαν πάνω από 30 πόντους και 14 rebounds. Ο Kareem είχε 30-16 τρεις συνεχόμενες χρονιές).

Σήμερα:
Yποφέρει ακόμη και σήμερα από ημικρανίες και όπως έχει δημόσια παραδεχθεί η χρήση της κάνναβης του μειώνει τα συμπτώματα. Τον Νοέμβριο του 2009 ανακοίνωσε πως πάσχει από λευχαιμία. Φύσει αισιόδοξος όμως δεν χάνει το κουράγιο του και όπως λέει «αν κάνω τακτικά αναλύσεις αίματος και αν επισκέπτομαι τον γιατρό μου , όλα θα πάνε μια χαρά και θα συνεχίσω να ζω μια φυσιολογική ζωή».

Eίναι ο μεγαλύτερος ψηλός στην ιστορία του αθλήματος.
Είναι Legend.
Ή μήπως «Legend» είναι Jabbar;




Bonus material: