1 . Δεν επιτρέπεται το περπάτημα ή το τρέξιμο με τη μπάλα στα χέρια.
Με τον τρόπο αυτό ο Naismith προσπάθησε να περιορίσει τους τραυματισμούς των παικτών, καθώς σε αντίθεση με το American Football δεν θα γίνονται τάκλιν και σκληρές επαφές.
2 . Το άθλημα θα παίζεται με τα χέρια και η μπάλα θα είναι στρογυλλη (round ball).
Ο συγκεκριμένος κανονισμός όρισε την έννοια της ντρίμπλας προσαυξάνοντας τους βαθμούς ελευθερίας των παικτών και προσδίδοντας θέαμα στο κοινό χρησιμοποιώντας ως μέσον τη δεξιοτεχνία που θα έπρεπε να αναπτύξουν οι αγωνιζόμενοι.
3. Δεν επιτρέπονται οι σωματικές επαφές.
Η διάθεση του Naismith ήταν διάφανη. Επιθυμούσε την πλήρη διαφοροποίηση του Basket από το σκληροτράχηλο American Football, που θα είχε σαν στόχο του το θέαμα ελπίζοντας στην Παγκόσμια διάδοσή του, όπερ και εγένετο εξαιρετικά σύντομα.
4. Αλλαγές γίνονται σε όλη την διάρκεια του αγώνα.
Κανονισμός για να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των αγωνιζόμενων καθιστώντας εφικτή τη συμμετοχή του συνόλου των μελών της εκάστοτε ομαδας, ενώ συγχρόνως ο ρύθμος, η ένταση και συνεπώς το θέαμα του παιγνιδιού δεν επηρεάζεται σημαντικά από την κόπωση των αγωνιζόμενων με την πάροδο του χρόνου.
5. Τα καλάθια θα βρίσκονται σε κάποιο ύψος από το έδαφος.
Ίσως ο πιο κρίσιμος από όλους τους κανονισμούς. Στο ενδεχόμενο που τα καλάθια εδράζονταν στο έδαφος, η κάθε άμυνα θα μπορούσε να τα κρύψει με τα κορμιά των παικτών ή να τα σκεπάσουν με τα χέρια τους και το άθλημα basket....με μαθηματική ακρίβεια και στατιστική βεβαιότητα θα είχε εκλείψει....
Ένα μήνα νωρίτερα, ο James Naismith, ένας, τότε, νεαρός οραματιτής που είχε αναλάβει την αθλητική εκπαίδευση των μαθητών του κολεγίου του Springfield της Μασαχουσέτης ματαιοπονούσε στο γραφείο του προσπαθώντας να σκεφτεί έναν τρόπο να προσελκύσει το ενδιαφέρον των "επαναστατών" φοιτητών του για άθληση. Οι σπουδές του; Θεολογία, αλλά τον συνεπήρε ο αθλητισμός, καθώς πίστευε ότι μέσω αυτού μπορούσε ο Χριστιανισμός να έχει μεγαλύτερη απήχηση στους φοιτητές. Έχοντας επιχειρήσει πολλάκις, ανεπιτυχώς, να σχεδιάσει θελκτικές για τους φοιτητές αθλητικές δραστηριότητες, σε μία στιγμή προσωπικής ήττας τσαλάκωσε το χαρτί με το σχέδιο που είχε μπροστά του και το πέταξε βίαια στον απέναντι κάλαθο των αχρήστων...σκοράροντας το πρώτο καλάθι συγχρόνως με τη γέννηση του αθλήματος. Αυτό ήταν. Ο Naismith είχε ήδη εφεύρει το basket. Ο οραματισμός του ήταν πολύ σαφής, σχεδόν βιωματικός. Το άθλημα θα παίζεται από δύο ομάδες (οι δύο πρώτες ομάδες που συνετάχθησαν ήταν 9 ατόμων), εντός οριοθετημένου πεδίου. Θα είναι άθλημα με μπάλα, θα παίζεται με τα χέρια και στόχος του παιγνιδιού θα είναι να πετάξουν την μπάλα εντός καλαθιών που βρίσκονται σε ένα ύψος από το έδαφος.
Λίγη ώρα αργότερα ο Naismith, και εφόσον ο επιστάτης του κολεγίου αντί να τον προμηθεύσει με τις κούτες που ζήτησε, τον εφοδίασε με δύο καλάθια για ροδάκινα, έσπευσε στο αθλητικό κέντρο του κολεγίου (Young Men's Christian Association, Y.M.C.A) και τα κρέμασε στα μπαλκόνια του κολεγίου. Τα πρώτα καλάθια τέθηκαν σε ύψος 3.05 m, ύψος στο οποίο τοποθετούνται μέχρι σήμερα(!!!), ενώ η επίτευξη κάθε καλαθιού επιβραβεύετο με έναν πόντο. Λίγο αργότερα από την επινόηση του αθλήματος και αφού σχεδόν άμεσα κέρδισε τις καρδιές όλων των φοιτητών, ένας νεαρός φοιτητής πρότεινε στο Naismith το όνομα basket-ball, για το αθλητικό τέκνον του Naismith (αρχικά του πρότεινε να ονομαστεί Naismith-ball, αλλά ο ιδρυτής του το αρνήθηκε), βάσει μία αμιγώς περιγραφικής συλλογιστικής, καθώς παίζεται με 2 καλάθια και μια μπάλα. Το όνομα του νονού του αθλήματος ήταν Φράνκ Μάχαν.
Το άθλημα το Basket αποτελεί σήμερα το μοναδικό ομαδικό άθλημα, που επινοήθηκε/εφευρέθηκε στοχευμένα και δεν προέκυψε ως αποκύημα συγκυριών ή τυχαίων γεγονότων. Τελειώνοντας, αξίζει ίσως να σημειωθεί μία ακόμα ενδιαφέρουσα ιδιατερότητα...Τα πρώτα καλάθια που σχεδιάστηκαν ήταν χωρίς το γνωστό σε όλους μας ταμπλό. Αυτό εισήχθη λίγο αργότερα (από το Naismith), αλλά ως σκοπό δεν είχε να βοηθήσει τους αγωνιζόμενους, αλλά να προστατεύσει τα καλάθια απο το φιλοθεάμον κοινό που σαγηνευμένοι από το άθλημα ήθελαν να....σκοράρουν....
Η Ομάδα του Kansas το 1899 με το James Naismith στο πίσω μέρος δεξιά
6 σχόλια:
Το περίεργο είναι που χρειάστηκαν μερικές ακόμα δεκαετίες για να εισαχθεί ο κανονισμός των 24/30 δευτερολέπτων.
Φίλε Νάσο έχεις απόλυτο δίκιο. Φαντάσου δε, ότι ο κανονισμός περί χρονικής διάρκειας που μπορεί ένας παίκτης να κρατάει την μπάλα χωρίς να ντριμπλάρει τέθηκε από την πρώτη στιγμή. Βέβαια αντί για 5 δεύερα που είναι σήμερα, τότε ήταν 15. Κατόπιν παρόδου αυτού του διαστήματος ο παίκτης έπρεπε να αφήσει την μπάλα κάτω, αν δεν μπορούσε να πασάρει....
@Nasos περιεργο μεν,αλλα προφανος δεν ειχε σκεφτει,οτι θα υπηρχε η σκοπιμοτητα σε τοσο μεγαλο βαθμο,οπως σε καποιο μουντομπασκετ της 10ετιας του 1920 οπου,το ημιχρονο εληγε πχ 21-23 και το τελικο σκορ ηταν 27-23 γιατι δεν εκδηλωναν επιθεση κανοντας πασουλες ολη την ωρα!
@rigo 7 Όντως τα προπολεμικά χρόνια τα σκορ των αγώνων κυμαίνονταν κάπου εκεί αφού παιζόταν μπάσκετ... καθυστερήσεων με άπειρες πάσες. Ευτυχώς το άθλημα εξελίχθηκε και συνεχίζει (;) να εξελίσσεται προς το καλύτερο.
@zoys ακριβως φιλε!
Ειναι ενα αθλημα που ναι μεν δεν εχει την απηχηση του ποδοσφαιρου!Αλλα ειναι σοφα φτιαγμενο απο την αρχη μεχρι το τελος!Στον απαιδευτο ματι,και δη στο ελληνικο ποδοσφαιρικο γαρ,φαινεται ευκολοτερο του ποδοσφαιρου,οσοι ασχολουνται ομως με το αθλημα,ή δεν το βλεπουν <> ποδοσφαιροκεντρικα(συγχωρεστε το αδοκιμο)καταλαβαινουν,οτι ειναι πολυ πιο απαιτητικο και κουραστικο,τοσο σωματικα οσο και πνευματικα!!
Αφού μιλήσαμε σχετικά με τα ρολόγια, ορίστε μερικές πολύ συνοπτικές πληροφορίες:
* Τα 10" ίσχυαν από το 1933 μέχρι το 2000 (2001 για το ΝΒΑ), οπότε και άλλαξαν σε 8".
* Τα 3" στη ρακέτα εισήχθησαν το 1936. Το 2001 το ΝΒΑ επέκτεινε τον κανονισμό και για τους αμυντικούς, κάτι που θα έπρεπε να γίνεται ΚΑΙ στην Ευρώπη (τουλάχιστον όταν παίζεται ζώνη).
* Τα 24" ξεκίνησαν το 1954 στο ΝΒΑ. Στο NCAA όμως ο αντίστοιχος περιορισμός μπήκε το 1985(!!!) και μάλιστα ήταν 45". Τι στο καλό έκαναν 45";;; Την κουβέντα έπιαναν;
Δημοσίευση σχολίου