Ενδέκατο Επεισόδιο: "Give me the pain"

Το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.



Οι νίκες στο ΝΒΑ έχουν να κάνουν περισσότερο με την ψυχολογία και λιγότερο με το ταλέντο. Οι βετεράνοι παίκτες και προπονητές υποστηρίζουν πως η βελτίωση μιας ομάδας έρχεται με την ενδυνάμωση της πνευματικής «σκληράδας». Σε μία σεζόν τόσο μεγάλη όσο αυτή του ΝΒΑ , όταν τα παιχνίδια διαδέχονται το ένα το άλλο , η πνευματική κούραση είναι μεγαλύτερη απ’ την σωματική. Οι πραγματικά μεγάλες ομάδες αντιμετωπίζουν όλα τα παιχνίδια με την ίδια σοβαρότητα , παίζουν το ίδιο δυνατά κάθε βράδυ και ο ένας εμπνέει τον άλλο ώστε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό μέσα στο γήπεδο.
Αυτήν ήταν η ειδοποιός διαφορά με βάση την οποίαν οι Magic , Bird , Thomas στέφθηκαν πρωταθλητές τα προηγούμενα χρόνια.



Οι Bulls αναμφίβολα είχαν περισσότερο ταλέντο απ’ τους Pistons. Αλλά εκεί που υστερούσαν δραματικά ήταν στο μυαλό. Σε ανάλογη κατάσταση είχαν βρεθεί και οι Pistons με τους Celtics. Όταν τους κέρδισαν όμως το 1988 , άφησαν τα φαντάσματα του παρελθόντος πίσω τους.
Αυτό ήθελαν και οι Chicago Bulls και πιο πολύ από όλους ο Michael Jordan.

Ο Jordan άρχισε να ασχολείται με την ενδυνάμωση του σώματός του ένα χρόνο πριν. Μετά τον αποκλεισμό του απ’ τα «κακά παιδιά» , μίλησε σε δημοσιογράφους για το πόσο σωματικά κουρασμένος ένιωθε και πως αυτό έπρεπε να αλλάξει.
Ο νεαρός γυμναστής Tim Grover διάβασε τις δηλώσεις του και του ήρθε μια ιδέα…



Ο Grover είχε παίξει μπάσκετ στο κολέγιο του Illinois - Chicago και παρότι κοντός ήταν μανιακός με την φυσική κατάσταση. Πήρε πτυχίο στην φυσιολογία και το master του είχε θέμα : πώς να αναπτύξεις ένα πρόγραμμα που θα ενδυναμώνει συγκεκριμένους μυς που χρησιμοποιούν οι μπασκετμπολίστες , μειώνοντας παράλληλα την πιθανότητα τραυματισμού τους.
Για να δείξει πως η θεωρία έχει και πρακτική βάση , επέλεξε να δουλέψει με δύο γυμνάσια. Και τα δύο θα εφάρμοζαν το πρόγραμμά του , αλλά μόνο το ένα θα είχε την εποπτεία του. Οι διαφορές ήταν τεράστιες.
Πήρε το πτυχίο του το 1986 και για 3 χρόνια δούλευε σε ένα τοπικό γυμναστήριο. Εκεί διάβασε τις δηλώσεις του Air και αμέσως τηλεφώνησε στον γιατρό των Bulls (και οι δύο του γονείς δούλευαν στο Νοτιοδυτικό Νοσοκομείο και τον ήξεραν).
-« Μπορώ να βοηθήσω τον κύριο Jordan στο πρόβλημά του».
Ο Dr Hefferson γέλασε.
-« Γιατί γελάτε;»
-« Γιατί ο Μαικλ και εγώ έχουμε αναφέρει αρκετές φορές το όνομά σου. Νομίζω πως πρέπει να συναντηθείτε».

Ο Grover πρώτα συναντήθηκε με τον Pheil. Του εξήγησε την φιλοσοφία του , πως θα δυναμώσει το πάνω μέρος του σώματος χωρίς όμως να θυσιάσει την ταχύτητα και την ελαστικότητα του mega star των Bulls. Επιπλέον θα επικεντρωνόταν (με ειδικές ασκήσεις) στα μέρη του σώματος όπου οι μπασκετμπολίστες τραυματίζονται περισσότερο. Ο Mark Pheil ενθουσιάστηκε και τους έφερε σε επαφή.

Ο Grover εξήγησε στον Jordan πως δεν θα τον έκανε καλύτερο παίκτη αλλά δυνατότερο και θα του παράτεινε την καριέρα .Το ερέθισμα ήταν μεγάλο. Ο Jordan ήξερε πως και το ίνδαλμά του – ο Julius Erving – άρχισε τα βάρη σε μεγάλη ηλικία.

«Όσο πιο γρήγορα τα αρχίσω τόσο το καλύτερο» , σκέφτηκε.
Ο Grover βλέποντας την ανυπομονησία του Μάικλ ,του είπε : «Υπάρχει ο σωστός και ο λάθος τρόπος. Ο σωστός λέει πως η εξάσκηση θα πάρει χρόνια , και σε κάθε χρονιά θα προστεθούν λίγα περισσότερα κιλά απ’ την προηγούμενη. Το σώμα θα έχει τον χρόνο να συνηθίζει το νέο βάρος και δεν θα υπερφορτωθεί απ’ την αρχή. Ο στόχος θα είναι οι 5 pounds (= 2,25 Κgr) κάθε χρόνο».

Έτσι το σώμα του Jordan θα μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα , οι μυς να δυναμώσουν αλλά παράλληλα να διατηρηθούν τα χαρισματικά αθλητικά του προσόντα.
Ο Grover επίσης προειδοποίησε τον Jordan πως στους πρώτους μήνες θα … αποπροσανατολιστεί λιγάκι μιας και θα πέσει κατακόρυφα το ποσοστό των σουτ του. «Μάικλ ,το μπάσκετ είναι πρώτα απ’ όλα ένα σπορ όπου σημαντικό ρόλο παίζει η «μνήμη των μυών» (muscle – memory) και να ξέρεις πως οι μυς σου θα χάσουν για λίγο αυτήν την “μνήμη”. Τα σουτ σου θα είναι πιο δυνατά απ’ όσο πρέπει , θα αστοχείς , και θα χάνεις την ψυχραιμία σου. Είναι φυσικό να συμβεί. Αλλά πρέπει να με εμπιστευτείς. Θα σου ξανάρθει». Ο Μάικλ γέλασε μην πιστεύοντας πώς είναι ποτέ δυνατόν να χάσει – έστω και λίγο - την επαφή του με το καλάθι.
«Εντάξει θα δοκιμάσω το πρόγραμμά σου για 30 ημέρες. Αγόρασε ότι εξοπλισμό χρειαστείς , ανεξαρτήτως κόστους».

Ξεκίνησαν και πράγματι στην αρχή τα σουτ δεν έμπαιναν. Το άλμα του είχε μειωθεί αρκετά και τα χέρια του δεν τα ένιωθε όπως πρώτα. Ό,τι είχε προβλέψει ο νεαρός Grover είχε επαληθευτεί. Ο Τζόρνταν έπρεπε να δυναμώσει εκτός απ’ το πάνω μέρος του και τους αστραγάλους , τον καρπό του χεριού , τους ώμους , τα πόδια . Φοβερά επίπονη διαδικασία που ορατά αποτελέσματα μπορεί να μην είχε αλλά σου έδινε «ασυλία» από τραυματισμούς.

- «Είσαι ο καλύτερος αθλητής της χώρας» του έλεγαν οι φίλοι του , «γιατί να το ρισκάρεις;».
- «Παιδιά δεν τρώτε εσείς το ξύλο μέσα στη ρακέτα. Ειδικά οι Pistons με χτυπάνε αλύπητα. Πρέπει να δυναμώσω!».

Αλλά εκτός απ’ τον Jordan , οι Pippen και Grant γύρισαν βελτιωμένοι για την νέα χρονιά. Πιο γυμνασμένοι (όλο το καλοκαίρι προπονούνταν μαζί , χωρίς να κάνουν ούτε μία ημέρα διακοπές) και πιο αφοσιωμένοι στο παιχνίδι.

Ο Jordan όμως με νωπές ακόμα τις μνήμες απ’ το 7ο παιχνίδι με τους Pistons πίστευε ακράδαντα πως η ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον έναν βετεράνο. Στους τελικούς Ανατολής οι ρούκι Armstrong (10/38 σουτ) και King (9/28) λύγισαν απ’ την πίεση , ενώ τον Will Perdue δεν τον θεωρούσε καν μπασκετμπολίστα ο Τζόρνταν. Will Vanderbilt τον φώναζε κοροίδευτικά. «Δεν αξίζει να έχει το ίδιο όνομα με το φημισμένο κολέγιο (σημ. εννοεί το Perdue) γι’ αυτό και τον αποκαλώ έτσι».



Αλλά και οι προπονητές του συμπαθή λευκού δεν είχαν ακριβώς … πειστεί για τις δυνατότητές του. «Ακόμα και αν ο Bill φτάσει τα 50 , ο Will θα εξακολουθήσει να είναι η ρεζέρβα του» έλεγε ο Bach.

Ο καλύτερος free agent του καλοκαιριού ήταν ο forward των Dallas Sam Perkins. Τα προσόντα του έλειπαν απ’ την ομάδα. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο «4» , με τον Grant στο «5». Ιδανική frontline. To πρόβλημα όμως ήταν τα λεφτά. Ο ατζέντης του, David Falk, απέρριψε πρόταση των Mavs για ανανέωση συμβολαίου με 3 εκ $ τον χρόνο. Ο Krause για να τον αποκτήσει έπρεπε να πληρώσει κάτι παραπάνω. Και το εμπόδιο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν το salary cap αλλά ο Τζόρνταν. Για την ακρίβεια το συμβόλαιο του Τζόρνταν…

Ο Air δεν είχε συμφωνήσει στην πρόταση των 25 εκ $ για 8 χρόνια που του είχε κάνει η διοίκηση των Bulls πριν 2 καλοκαίρια. Πέρυσι ο Reinsdorf σε μία συνάντησή τους , του είπε πως θα του γίνει σύντομα βελτιωμένη προσφορά. Ο καιρός πέρασε και ο Τζόρνταν άρχισε να ενοχλείται με την στασιμότητα του θέματός του.
Λίγες ημέρες πριν , το ΝΒC έκανε μία άκρως δελεαστική προσφορά για να πάρει τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων του ΝΒΑ , η οποία και έγινε αποδεκτή απ’ τον Stern. Τα έσοδα των ομάδων γιγαντώθηκαν με τα χρήματα του ΝΒC , άρα και το χρήματα που είχαν για να διαθέσουν στους παίκτες (με την υπογραφή του νέου τηλεοπτικού συμβολαίου ο κομισάριος έκανε αυτομάτως αύξηση του salary cap) . Ο «Hot» Rod Williams των Cavs (σημ. τίποτα το ιδιαίτερο) υπέγραψε ετήσιο συμβόλαιο 3,75 εκ $ , κάνοντας τον Τζόρνταν μόλις τον 17ο πιο καλοπληρωμένο μπασκετμπολίστα του πρωταθλήματος.

Τα παράπονά του είχαν πολλαπλασιαστεί όσον αφορούσε το συμβόλαιό του. Ο Reinsdorf και οι σύμβουλοί του δεν είχαν καμία πρόθεση να ματώσουν οικονομικά προσφέροντάς του ένα βελτιωμένο συμβόλαιο και υπογράφοντας παράλληλα τον Perkins. Τελικά στράφηκαν στην περίπτωση του Cliff Levingston. Ο Jackson (προσωπική του επιλογή) χρειαζόταν την σπιρτάδα και τα rebounds που θα του πρόσφερε απ’ τον πάγκο. Ο Τζόρνταν δεν φάνηκε να διαφωνεί (θα εξακολουθούσε να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος της ομάδας ) και η συμφωνία επετεύχθη (σημ. στη διάρκεια της σεζόν ο Μάικλ έγινε κολλητάρι με τον «Good News» ) .


(αν και δεν αγωνίζεται με το Chicago , δεν μπορούσα να μην το βάλω)

Μία απ’ τις σκέψεις του Jackson ήταν να χρησιμοποιεί για αρκετή ώρα τον Jordan σαν point (ιδιαίτερα στα τελευταία λεπτά). Οι Bulls έπρεπε να αγοράσουν έναν περιφερειακό scorer για να μπορέσει να εφαρμοστεί αυτό το πλάνο. Η έρευνα έβγαλε νικητή τον Dennis Hopson (Νο3 πριν 3 χρόνια) .



«Δεν αντέχει την πίεση. Όταν έχεις παίξει αντίπαλος με κάποιον το καταλαβαίνεις. Δεν έχει την καρδιά και τα κότσια για να παίξει σε τέτοιο επίπεδο. Είναι φοβισμένος» έλεγε ο Τζόρνταν λίγες ώρες πριν την μεταγραφή του Hopson. Όταν δε έμαθε πως ο Hopson έπρεπε να κάνει και μία επέμβαση που θα τον κρατήσει 2 μήνες εκτός , έγινε έξαλλος.
«Κανένας δεν μου το είχε πει. Αν το ήξερα, αυτός δεν θα ήταν μαζί μας. Να είστε σίγουροι!».

Η κανονική περίοδος άρχισε με το Chicago σε top φόρμα. Λίγο πριν την διακοπή για το All Star Game oι Bulls ταξίδευαν στο Detroit. Έχοντας χάσει σε 12 απ’ τα 13 παιχνίδια τους εκεί , ήταν ευκαιρία να σπάσουν την αρνητική παράδοση. Η απουσία του Thomas λόγω τραυματισμού δεν φάνηκε να επηρεάζει τα Πιστόνια . Τέσσερα λεπτά πριν το τέλος ήταν μπροστά με 5 πόντους. Τα προηγούμενα χρόνια εξαιτίας του τρόπου που αγωνίζονταν (οργανωμένες επιθέσεις , καταπληκτική άμυνα) , μια τέτοια διαφορά ήταν πολύ δύσκολο να ανατραπεί. Οι Jordan – Pippen όμως δεν είχαν καταθέσει τα όπλα. Με την προσωπικότητά τους , έβγαλαν φάσεις και ανέτρεψαν το σκορ. Ο Salley μετά το τέλος θα πει: «Έχουν το βλέμμα που είχαμε και εμείς τα προηγούμενα χρόνια με τους Celtics».



Στο Αll Star Game του Σάρλοτ ο Τζόρνταν πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση. «Θέλω να προσφέρω θέαμα σαν ένα ευχαριστώ για την αγάπη που μου δείχνει το κοινό του τόπου μου».



Αυτό που ξένισε όμως τους Αll Star συμπαίκτες του ήταν πως στην διάρκεια του διημέρου δεν συμμετείχε στις εκδηλώσεις, και στις μετακινήσεις του δεν πήγαινε με το λεωφορείο (όπως όλοι οι άλλοι) αλλά χρησιμοποιούσε λιμουζίνα.

«Είναι πλέον τόσο δύσκολο να μετακινηθώ όπως ο υπόλοιπος κόσμος. Παντού γίνεται χαμός και προσωπικές στιγμές δεν μπορώ να έχω σε δημόσιους χώρους. Με κουράζει αφόρητα. Μόνο στο γήπεδο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου».
Τα σημάδια της κούρασης απ’ το διαρκώς στραμμένο πάνω του «μάτι των ΜΜΕ» , κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις…

Η «πείνα» που είχαν για έναν τίτλο , τους οδήγησε στο καλύτερο ρεκόρ της ιστορίας τους (61-21) και στην πρώτη θέση σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Το πλεονέκτημα έδρας το κέρδισαν με την αξία τους και πλέον έμεναν τα playoffs για να αποδείξουν πως είναι πράγματι η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος.



Η Νέα Υόρκη δεν είχε κακό ρόστερ. Της έλειπε όμως ένας προπονητής για να τους εμπνεύσει. Ο Pat Riley είχε συμφωνήσει να τους αναλάβει από το καλοκαίρι , και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πώς να το επισπεύσουν. Μέσα σε 5 ημέρες έχασαν 3 φορές και όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Οι Bulls γιατί πέρασαν άκοπα τον πρώτο γύρο και οι Knicks γιατί τους ανέλαβε ο καλύτερος τότε προπονητής του ΝΒΑ.



Oι Sixers ήταν σαφώς πιο δύσκολος αντίπαλος. Ο Barkley και οι υπόλοιποι προβλημάτιζαν τον P.Jackson με το δυναμικό τρόπο παιχνιδιού τους. Δύο ήταν τα «συστατικά» της νίκης. Ο Τζόρνταν να μην τρελαθεί και πάρει τραβηγμένες προσπάθειες , και ο Barkley να βάλει όσους περισσότερους πόντους μπορεί ! Μοιάζει αστείο αλλά το σχέδιο πέτυχε! Ο Barkley έβαζε 25 πόντους , κατέβαζε 10 ριμπάουντ και έδινε 6 ασίστ αλλά έχασε πανεύκολα 4-1. Μόνος του όσο καλά και να έπαιζε δεν μπορούσε να κερδίσει τους Bulls. Οι συμπαίκτες του ήταν καλά μαρκαρισμένοι , αφήνοντάς τον αβοήθητο και προς το τέλος κάθε αγώνα χωρίς ανάσες. Η κούραση του μυαλού και του κορμιού του τον οδηγούσε σε κρίσιμα λάθη που στοίχιζαν στην ομάδα του την διεκδίκηση της νίκης. Αντίθετα ο Τζόρνταν μόνο σε 2 αγώνες ξεπέρασε τους 30 πόντους και επιτέλους άρχιζε να καταλαβαίνει το μεγάλο μυστικό των πρωταθλητών: Μόνος σου δεν «πατάς» στην κορυφή όσο σπουδαίος και αν είσαι. Χρειάζεσαι πάντα και κάποιον άλλο να σου βαστάει τα σχοινιά…



Ο Τζόρνταν ταλαιπωρούνταν από τενοντίτιδα αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να βάλει 46 πόντους με 20/34 σουτ. Αλλά εξαιτίας των χαμένων βολών στο τέλος (6/9) , ο P.Jackson υποθέτοντας πως ήταν κουρασμένος , έβαλε τον Pippen να πάρει την τελευταία επίθεση. Αστόχησε και ο Barkley (στο μοναδικό παιχνίδι που δεν ήταν πρώτος σκόρερ) έκανε την μοναδική του νίκη. Αργότερα παραδέχθηκε πως ήταν λάθος του να δώσει το τελευταίο σουτ στον Pippen.
Αλλά ο Jackson ήταν χολωμένος με την στάση του Jordan τις προηγούμενες ημέρες. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ των παιχνιδιών 2 και 3 , εμφανίστηκε στην προπόνηση και παραπονέθηκε για μια τενοντίτιδα που τον ταλαιπωρούσε. Ο Jackson ισχυρίστηκε πως το έπαθε απ’ τις πολλές ώρες που έπαιξε γκολφ την προηγούμενη ημέρα. «Δεν ισχύει. Το είχα και πιο πριν» του απάντησε.
«Ήθελε να μου αποδείξει πως μπορεί να τους κερδίσει παρόλο τον μικροτραυματισμό του , γι’ αυτό και πήρε τόσες προσπάθειες» κουβέντιαζε αργότερα με τους συνεργάτες του ο Jackson.

Οι Detroit Pistons κατάφεραν μετά από μία εξαντλητική σειρά με τους Celtics να φτάσουν στον τελικό της Ανατολής. Και μπορεί να γαύγιζαν αλλά δεν δάγκωναν πλέον. Ούτε είχαν την ανοχή των διαιτητών όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Στο πρώτο παιχνίδι οι Bulls , θέλοντας να στείλουν ένα μήνυμα , έριξαν το πρώτο χτύπημα. Ο Jordan έκανε ένα σκληρό φάουλ στον Dumars , σαν καλωσόρισμα . Οι συμπαίκτες του παίρνοντας θάρρος απ’ τον αρχηγό τους έπαιξαν με πάθος και δύναμη , οι Pistons κουράστηκαν στο 4ο δεκάλεπτο , και η πρώτη νίκη ήταν για το Chicago.



«Πρέπει να δώσετε τα εύσημα και στην ομάδα υποστήριξής μου (supporting cast)» έλεγε στα αποδυτήρια ο Tζόρνταν . Το «supporting cast» του δεν χάρηκε ιδιαίτερα όταν το άκουσε…

Ακολούθησε μία εύκολη νίκη για να γίνει το 2-0. Αλλά ο Jordan ήθελε να βγάλει μια και καλή την κατάρα του Aubern Hills από πάνω του. Ήθελε να τους κερδίσει μέσα στο σπίτι τους! Οι Bulls είχαν απ’ την αρχή το προβάδισμα . Ένα comeback των πρωταθλητών όμως έφερε την διαφορά στους 5 , 2.30 λεπτά πριν το τέλος. Στην επόμενη κατοχή των Bulls , ο “Microwave” κλέβει την μπάλα και τρέχει στον αιφνιδιασμό. Ο Jordan τον ακολουθεί , με τον Dumars από πίσω του. Ο Jordan μπερδεύει τον Johnson , κλέβει την μπάλα και το
momentum ξαναπηγαίνει στο Chicago. 3-0
«Είμαστε εκτός ρυθμού» μονολογούσε ο Thomas. «Κάτι λείπει , αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω» προσέθετε ο Rodman. Οι Laimbeer και Johnson για να αποφύγουν τους δημοσιογράφους , έφυγαν απ’ την πίσω πόρτα.

«Όλοι μιλάνε για hi-tech πράγματα. Hi tech παπούτσια , hi-tech παίκτες …. Νομίζουν πως επειδή απέναντί μας βρίσκεται ο καλύτερος μπασκετμπολίστας του κόσμου , εμείς θα κάτσουμε απλά να τον χαζεύουμε να κάνει τις πτήσεις του. Δεν ήρθαμε εδώ γι’ αυτό. Ήρθαμε για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Το Σάββατο θα παίξουμε ακόμα πιο έντονα. Θα το δείτε…» (John Salley)

Στο 4ο παιχνίδι οι Pistons δεν έπαιζαν μπάσκετ αλλά ξύλο. Το μυαλό του Rodman είχε «πειραχτεί» απ’ τις ήττες και σαν στόχο είχε να τραυματίσει σοβαρά τον Pippen. Οι διαιτητές του έδιναν συνεχώς φάουλ αλλά ο ίδιος δεν έλεγε να συνετιστεί : «Δεν θέλουμε αδερφές στο γήπεδό μας!».
Τα «Πιστόνια» μην μπορώντας να χωνέψουν την δίκαιη ήττα τους , έκαναν κάτι ανεπίτρεπτο και αντιεπαγγελματικό. Λίγα λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας ο Thomas μαζί με τους συμπαίκτες τoυ που κάθονταν στον πάγκο , σηκώθηκαν και έφυγαν χωρίς πρώτα να συγχαρούν τους νικητές. «Μην το κάνετε. Το ΝΒΑ και οι φίλαθλοι του μπάσκετ δεν θα σας το συγχωρήσουν ποτέ!» τους φώναζε ο Daly. «Θα γκρεμίσετε ότι με κόπο χτίζατε σε μια στιγμή!». O Dumars τον άκουγε ενώ κοιτούσε ντροπιασμένος τους συμπαίκτες του να αποχωρούν…



(Τον αποκλεισμό τους τα Πιστόνια δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν . Ουσιαστικά το 1991 τερματίστηκε και η βεντέτα που ξεκίνησε απ’ το 1985 και το freeze game του Jordan στο All Star Game).





Οι Bulls κέρδισαν για τους εξής λόγους:
α) Έδειξαν ωριμότητα στις προκλήσεις των Pistons (αποκτώντας έτσι το ψυχολογικό αβαντάζ έναντι των αντιπάλων τους)
β) Επέβαλαν τον γρήγορο ρυθμό σε ολόκληρη την σειρά (άρα και περισσότερες επιθέσεις)
γ) Εξαιτίας της αποτελεσματικά πιεστικής άμυνας των Pippen – Jordan πάνω στη μπάλα.
δ) Έμαθαν πώς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το pick n’ roll του Laimbeer. (double team στον αντίπαλο περιφερειακό με τον Grant σε ρόλο “help and recover”. Οι περιστροφές των υπολοίπων υπήρξαν αριστουργηματικές).



Ο Jordan έχοντας νικήσει τον κακό του δαίμονα (Jordan Rules) έπρεπε να κερδίσει και την καλύτερη ομάδα της προηγούμενης δεκαετίας . Οι Lakers στα 12 τελευταία χρόνια είχαν φτάσει 9 φορές στους τελικούς!!!
Μπορεί οι Kareem – Cooper να είχαν φύγει (σημ. ο Cooper έπαιζε στη Roma εκείνο τον καιρό) , ο Μagic να βρισκόταν στο λυκόφως της καριέρας του αλλά εξακολουθούσαν να είναι η καλύτερη ομάδα της Δύσης. Είχαν κερδίσει 58 φορές (δηλ. μόλις 3 νίκες λιγότερες απ’ το Chicago) και ήταν απόλυτα εξοικειωμένοι με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των τελικών. Είχαν αφήσει το Showtime και τους αιφνιδιασμούς. Ο Dunleavy τους έμαθε να παίζουν πιο set παιχνίδι , αφού καταλάβαινε πως η ηλικία των Magic και Worthy δεν επέτρεπε τον θεαματικό τρόπο παιχνιδιού με τις πολλές κατοχές και την ταχύτητα.

Magic vs Michael λοιπόν.


Ή αλλιώς Pepsi vs Coke , Converse vs Nike , Kentucky fried Chicken vs McDonalds.
Ήταν ένα όνειρο για το ΝΒC που γίνονταν πραγματικότητα.
Υψηλότατη θεαματικότητα που θα απέφερε αστρονομικά ποσά απ’ τις διαφημίσεις



Στο 1ο παιχνίδι το Chicago είχε τρακ και αυτό φαινόταν . Η ένταση και η ενέργεια που έμπαιναν στις φάσεις ήταν ιδιαίτερα χαμηλή. Οι περιστροφές αργές άρα η ομαδική άμυνα (χαρακτηριστικό των Bulls) κακή .
Ο Sam Perkins με ένα τρίποντο έδωσε τη νίκη. Το αργό tempo των Lakers αποσυντόνισε το Chicago.

Στο 2ο , το γρήγορο δεύτερο φάουλ του Jordan υποχρέωσε τον Jackson να αλλάξει το μαρκάρισμα του Magic. Ο Pippen θα πήγαινε πάνω του. Ήταν μια εξαιρετική κίνηση από πλευράς Chicago. Η άμυνα του Pippen αποπροσανατόλισε τον Magic ,και η επίθεση των Lakers έχασε τον καθοδηγητή της. Και σαν να μην έφτανε αυτό , ο Worthy (που θα μπορούσε να βοηθήσει στο κατέβασμα της μπάλας , αποφορτίζοντας έτσι και τον Magic) έπαιζε τραυματίας. Η πίεση των Bulls έγινε αφόρητη (σημ. ο Scott δεν ήταν ποτέ του καλός χειριστής) και το 1-1 δεν άργησε να έρθει.

Στο 3ο ο Τζόρνταν ισοφάρισε το σκορ και έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Άλλα άτσαλα όπως έπεσε αμέσως μετά την προσπάθεια , χτύπησε άσχημα το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Ο Chip Schaefer του έδωσε στο time out ένα παπούτσι 2 νούμερα μεγαλύτερο (έδινε στο χτυπημένο του δάχτυλο μεγαλύτερο χώρο άρα και λιγότερο πόνο). Ο Jordan όταν το δοκίμασε το απέρριψε αμέσως. Δεν μπορούσε να κινηθεί όπως ήθελε. «Give me the pain» του είπε ζητώντας να του επιστρέψει το παλιό του παπούτσι. Στην παράταση οι νεανικοί και γεμάτοι ενέργεια και αντοχή Bulls κέρδισαν τους γερασμένους Lakers.

Στο επόμενο οι Lakers δεν φάνηκαν καθόλου ανταγωνιστικού και ηττήθηκαν εύκολα 97-82.

Μία νίκη χώριζε τον Jordan απ’ το όνειρο. Η επιθυμία του ήταν τέτοια που επιδιδόταν σε one on one φάσεις , αφήνοντας στην άκρη το «τρίγωνο». Στα τελευταία λεπτά το σκορ ήταν ισόπαλο. Οι Lakers , χωρίς τους τραυματισμένους Worthy – Scott, έκαναν υπέρβαση. Το πλήθος στο Forum είχε ξεσηκωθεί.
-«Michael , who’s open?» ρωτούσε ο Jackson στο time out της 4ης περιόδου.
Σιωπή. Δεν άκουσε καμία απάντηση.
-«Michael , who’s open?» ξαναρώτησε.
-«Pax».
-« Then get him the fucking ball!».





Η άμυνα έδωσε το πρωτάθλημα στους Bulls αναγκάζοντας τους Lakers να πετυχαίνουν σχεδόν 20 πόντους πιο κάτω απ’ τους μέσους όρους του. Ο Air πραγματοποίησε την πιο πλήρη σειρά τελικών της καριέρας του (31.2 ppg , 11.4 assists , 2.8 stl , 6.6 reb)

Στα αποδυτήρια ξέσπασε σε κλάματα.


7 χρόνια περίμενε ετούτη τη στιγμή. Ξεγύμνωσε τα συναισθήματά του μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν τον ένοιαζε να κρυφτεί. Ήταν στην ίδια αδελφότητα με τους Magic και Bird.
Επιτέλους.
«Προσωπικά πιστεύω ότι πάντα έπαιζα σαν και αυτούς , από την άποψη της αποφασιστικότητας. Ο τίτλος είναι σαν ένα σημάδι μεγαλοσύνης. Ελπίζω ότι τώρα ισχύει και για μένα αυτός ο κανόνας».

Λίγο μέτρα πιο πέρα ρώτησαν τον Μagic αν και ο ίδιος είχε τα ίδια συναισθήματα όταν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο.
«Καμία σχέση. Ήμουν πολύ μικρός για να συνειδητοποιήσω τι χρειαζόταν για να γίνεις πρωταθλητής. Το κατάλαβα πολύ αργότερα. Μπορώ να καταλάβω απόλυτα πως αισθάνεται ο Michael αυτή την στιγμή».

οι λεπτομέρειες της σειράς Bulls - Lakers
- στον 1ο τελικό οι Lakers σούταραν συνολικά μόλις 66 φορές , κάτι που είχαν κάνει μόνο μία φορά (στους τελικούς του ’70 εναντίον των Knicks). Το showtime με τις γρήγορες επιθέσεις και τα πολλά σουτ αποτελούσε και στατιστικά παρελθόν….
- Ο Scott έκανε απαράδεκτη σειρά (5/18 σε 5 αγώνες) ενώ και ο αναπληρωματικός του Terry Teagle (για τον οποίο ο Μάτζικ έδωσε απ’ τον μισθό του 100,000$ για να αποφορτίσουν το σάλαρι καπ και να τον υπογράψουν) δεν ανταποκρίθηκε στον ρόλο του.
- Οι 82 πόντοι που έβαλαν οι Lakers στον 4ο τελικό ήταν η μικρότερη συγκομιδή πόντων στην ιστορία των Lakers σε ένα παιχνίδι (απ’ τους 116 τελικούς που είχαν αγωνιστεί μετά την θέσπιση των 24’’).
- Οι Bulls στον δεύτερο αγώνα σούταραν με το εκπληκτικό 73,4% (47/64). Αργότερα ο Jordan αποκάλεσε τον αγώνα αυτό σαν τον «turning point» της σειράς.
- Οι παγίδες που έστηναν οι Bulls (είτε σε ολόκληρο είτε στο μισό γήπεδο) πέτυχαν 2 πράγματα: α) Κούραζαν τον Μάτζικ β) Καθυστερούσαν τις επιθέσεις των Lakers. Όταν η επίθεση τελείωνε και η μπάλα δεν βρισκόταν στα χέρια του Mάτζικ , υπήρχε πρόβλημα. «Αν καταφέρουμε να διασπάσουμε τις παγίδες και να φτάνουμε σε ελεύθερα lay ups τότε θα έχουμε πετύχει. Αλλά μέχρι στιγμής δεν είμαστε καν κοντά» παραδεχόταν ο βοηθός προπονητή Ράντι Πφαντ.
- Μετά τον 1ο αγώνα , οι Bulls άλλαξαν την άμυνά τους. Όταν οι Magic, Worthy , Perkins πόσταραν στο καλάθι , η βοήθεια ερχόταν απ’ τον δεύτερο ψηλό της baseline (πχ Grant) και όχι απ’ τον περιφερειακό (πχ Πάξον). Ο Σκοτ που τόσα χρόνια έβγαζε το παντεσπάνι του από τέτοιες καταστάσεις (ήξερε που να στηθεί για να υποδεχθεί την μπάλα ανενόχλητος όταν ο αντίπαλός του έδινε βοήθεια σε άλλον).
(σημ. Είναι περιττό νομίζω να τονίσω πως οι υπόλοιποι 3 Bull κάλυπταν «μαεστρικά» τον χώρο…

Bonus material:


(το καλοκαίρι ταξίδεψε στην Ισπανία , αποδεχόμενος την πρόταση που του έκανε η Ισπανική λίγκα για να αγωνιστεί στο All Star Game)


Διακρίσεις: MVP NBA , 1st ALL NBA TEAM , 1st DEFENSIVE TEAM, MVP Finals , 1ος scorer (30,1 ppg) , 1ος στο PER (31,6 με δεύτερο τον Barkley με 28,9)

Στατιστική ανάλυση: Μαζί με την ρούκι χρονιά του , η χειρότερη από στατιστικής πλευράς χρονιά του έως εκείνη τη στιγμή. Πραγματοποίησε όμως το όνειρό του. Βγήκε πρωταθλητής. Γιατί; Γιατί το μπάσκετ είναι ομαδικό παιχνίδι και ένας δεν φτάνει. Όταν βελτιώθηκαν οι συμπαίκτες του (στατιστικά επιβεβαιωμένο) ο στόχος επετεύχθη. Απλό αλλά συνάμα δύσκολο. Χρονοβόρα διαδικασία…
Έμεινε λιγότερα λεπτά στο παρκέ (37’) , σκόραρε λίγο πάνω απ’ τους 30 πόντους (30,1) πήρε λιγότερα σουτ , έδωσε λιγότερες ασίστ , πήρε λιγότερα rebounds. Στα κλεψίματα μόνο δεν έπεσε αισθητά ο μέσος όρος του. Στα τρίποντα επανήλθε στα γνωστά του (0.4/1.1) . Δοκίμασε 93 τρίποντα , τη στιγμή που πέρυσι μόνο έβαλε 92. Στα playoffs βελτίωσε αισθητά τις ασίστ του. Είπαμε και πιο πάνω πως οι συμπαίκτες του ανέβηκαν επίπεδο , και ο ίδιος τους εμπιστεύτηκε περισσότερο.

Eξώφυλλα:




Καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς:
5 Ιουνίου 1991
Bulls – Lakers = 107-86
2ος Τελικός ΝΒΑ
(33pts , 13 as , 15/18 FG , 36’)


"Σκόπευα να καρφώσω. Αλλά ενώ βρισκόμουν στον αέρα κατάλαβα πως δεν είχα αρκετό χώρο. Το άλμα μου δεν έφτανε . Γι’ αυτό και άλλαξα χέρι στον αέρα. Μάλλον αν το ξαναδοκίμαζα να μην το πετύχαινα". (Michael Jordan)

"Έκανε το ακατόρθωτο , το αδιανόητο" (Magic Johnson)

Eπόμενο επεισόδιο: To repeat και ο "Jordan της Δύσης".
(Θα αναρτηθεί την μεθεπόμενη Τετάρτη στις 12/1 και η σειρά θα προβάλεται όπως συνηθίσαμε κάθε Τετάρτη)