RSS

Τακτική: Jordan's Rules

Παρακάτω θα προσπαθήσω να εξηγήσω το μοναδικό σύστημα που εξουδετέρωνε τον καλύτερο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών για 3 σερί χρόνια.

Το σλόγκαν του συστήματος ήταν : «Κάντε τον να δουλέψει σκληρά για να επιτύχει αυτό που θέλει . Μην του δίνετε τίποτα χωρίς πρώτα να κοπιάσει».




Οι Πίστονς είχαν τα εργαλεία για να τα καταφέρουν . Προσπάθησαν και άλλες ομάδες (Καβς , Χοκς , Μπακς) να το αντιγράψουν αλλά μάταια.

-Για Jordan-stopper είχαν τους Ντούμαρς και Ρόντμαν. Τον αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και ουσιαστικά αλληλοσυμπληρώνονταν. Ο Ντούμαρς προτιμούσε να του κόβει τα drives. Δεν τον έπαιζε από απόσταση αλλά τις φορές που έπρεπε να ρισκάρει , του έδινε το σουτ. «Πρέπει να δεχθείς τη σωματική και ψυχολογική πρόκληση για να αντιμετωπίσεις τον Μάικλ Τζόρνταν. Αν δεν αντεπεξέλθεις θα σε σκοτώσει» υποστήριζε ο Κόλινς. Ο Ρόντμαν κολλούσε πάνω του . Ήταν εξίσου γρήγορος και είχε το ίδιο ύψος . «Ο Ρόντμαν αν και flopper έχει γρήγορα πόδια και μπορεί να γλυτώσει ακόμη και όταν με παίζει τόσο κοντά. Βέβαια το πετυχαίνει λίγες φορές». (Michael Jordan)

-Είχαν γρήγορους και ευκίνητους ψηλούς (Ρόντμαν , Σάλεϊ) στην αδύνατη πλευρά που μπορούσαν να δώσουν βοήθεια στο μαρκάρισμα του Τζόρνταν και να γυρίσουν γρήγορα στον παίκτη τους όταν ο Τζόρνταν θα έδινε την extra πάσα.

-Οι Λεϊμπιρ- Μαχόρν – Έντουαρντς μπορεί να υστερούσαν σε αθλητικά προσόντα αλλά ήταν «μανούλες» στο να κλείνουν τους διαδρόμους. Διάβαζαν εξαιρετικά τις φάσεις αντισταθμίζοντας τα αθλητικά τους μειονεκτήματα.

-Ο Τόμας ήξερε την περιπλοκότητα της ζώνης. Όταν έμπαιναν σε εφαρμογή οι Jordan Rules , βρισκόταν ψηλά στη περιφέρεια και συνήθως προσποιόταν πως πάει για double team στον MJ. Έπαιζε στο όριο για να μην του σφυρίξουν ζώνη (τότε δεν επιτρεπόταν) και ήταν στο ρόλο αυτό απ’ τους καλύτερους (όπως και ο Μπερντ).

-Το μυστικό είναι να ξοδεύει ο Τζόρνταν ενέργεια και στην άμυνα. Οι Τόμας- Ντούμαρς–Τζόνσον είναι σκόρερ και ο MJ παλεύει στην άμυνα για να τους περιορίσει σπαταλώντας πολύτιμες δυνάμεις που τις χρειάζεται (στο τέλος κάθε αγώνα εναντίων των Pistons ήταν φανερό πως του έλειπε η φρεσκάδα).



Τώρα θα μιλήσουμε για τις παγίδες που του στήνουν :


-η θέση που βρίσκεται στο γήπεδο ο Τζόρνταν καθορίζει και την αντίδραση της άμυνας (αν δηλ δώσουν βοήθεια ή παίξουν το help and recover). Όσο πιο κοντά είναι ο Τζόρνταν στο καλάθι τόσοι περισσότεροι Πίστονς πάνε για βοήθεια

-Ακόμα και όταν ο Τζόρνταν ξεκινάει από θέση point , οι Πίστονς θα τρέξουν ένα δεύτερο παίκτη πάνω του (Salley , Rodman) για να τον αναγκάσουν να δώσει πάσα. Αυτό που θέλουν είναι η μπάλα να βρίσκεται ΠΑΝΤΟΤΕ στα χέρια κάποιου άλλου και όχι του MJ.

-Όταν βρίσκεται στα φτερά , τον οδηγούν πάντα προς την πλευρά που υπάρχει βοήθεια (αν βρίσκεται δεξιά τον υποχρεώνουν να πάει αριστερά και το αντίθετο).

-Όταν παίζει το pick n’ roll βγαίνουν πάντα επιθετικά στο screen (O Salley είναι μάστερ σε αυτό).

-Όταν του γίνεται screen μακριά απ’ τη μπάλα , ο Ντούμαρς θα τον κυνηγήσει και δεν θα αλλάξει στο screen ενώ και ο Λεϊμπίρ (ή όποιος μαρκάρει τον screener) θα βγει για να τον αναγκάσει να πάρει τη μπάλα πιο μακριά απ’ οσο θα επιθυμούσε.

-Ξέρουν πως επειδή δίνουν βοήθειες στον Μάικλ , σε αρκετές φάσεις θα βρεθούν 2 Πίστονς να μαρκάρουν 4 Μπουλς. Δεν τους πειράζει. Αρκεί να μην βρίσκεται στην εικόνα ο Μάικλ Τζόρνταν.

«Όσο το supporting cast του Τζόρνταν θα καλυτερεύει , τόσο δυσκολότερα θα είναι για μας να εφαρμόζουμε τους Jordan Rules. Ο Τζόρνταν ξέρουμε τι μπορεί να κάνει. Οι συμπαίκτες του είναι κάθε φορά ο Χ-Factor ». (Τσακ Ντέιλι)

Τελειώνωντας απλά να θυμίσω πως το handchecking επιτρεπόταν , τα αντιαθλητικά φάουλ δεν υπήρχαν (μπορούσες να τον ρίξεις κάτω και θα σφυρίζονταν κανονικό φάουλ) και δεν υπήρχε ο κανονισμός του defensive 3 seconds .

Το παρακάτω βιντεάκι επεξηγεί μέσω της εικόνας όλα τόσα αναφέραμε πιο πάνω



Εκτός απ’ τους Pistons υπήρχαν και άλλες ομάδες που σχεδίασαν νέα αμυντικά συστήματα με σκοπό τον περιορισμό του:


...αλλά με κάποιον μαγικό τρόπο ξεγλυστρούσε...


Bonus material:



* Θα γίνει μία παρόμοια επεξήγηση για την άμυνα των Knicks, αλλά στην ώρα της.


Επόμενο επεισόδιο: Το "The shot Νο2" και ο τοίχος των Pistons


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

6 σχόλια:

badanaman είπε...

Εξαιρετικός ακόμα μία φορά. Πραγματικά διαφορετική προσέγγυση και πράγματα που τα ξέραμε αλλά ποτέ δεν τα είχαμε δει.
Ελπίζω να έχει και συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

paidia to olo afieroma ta spsei...Ekseraitiki douleia!!!!

levingston είπε...

parakolou8o edo kai kairo to en logo ar8ro me tromero endiaferon kai to exo proteinei se pollous filous mou!

Gangster είπε...

Νομιζω οτι η αποτυχια των Bulls για 3 συνεχομενα ετη εγκειται σε 2 παραγοντες κυριως :

1. Στους νεους και απειρους ακόμη συμπαικτες του MJ (Pipen ,Grant κλπ)
2. Στον ιδιο τον MJ που δεν ειχε βαλει στο ρεπερτοριο του το σουτ..Αντ' αυτου προσπαθουσε συνεχεια να κανει drives και εδινε τη δυνατοτητα στην πολυ καλα στημενη (ομολογουμενως) αμυνα των pistons να τον εξουθενωνει..
Εαν δει κανεις τα παιχνιδια του 90-91 και μετα, θα δει οτι ο MJ απεφευγε να πλησιαζει στη ρακετα και αρχισε τα σουτακια απο μακρια , όπου χρονο με το χρονο βελτιωνε τα ποσοστα του, καθως οι Dumars , V.Johnson, Thomas ηταν πολυ κοντοι για να τον φτασουν ψηλα στο σουτ, ενω ο Rodman πολυ αργος για να προλάβει την εκτελεση..

Giraios είπε...

Εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά. Σε αυτά τα βιντεάκια γίνεται εύκολα κατανοητό, το γιατί ο MJ είναι καλύτερο από τους σημερινούς σταρς του ΝΒΑ.

basketikos είπε...

Μοναδικός σκοπός της άμυνας των Πίστονς (και όχι μόνο) στο Τζόρνταν ήταν να τον εκνευρίσουν και να τον βγάλουν από το ρυθμό και τη συγκέντρωσή του. Γι' αυτό και το συνεχές hand-checking και τα βάναυσα χτυπήματα, αφού δεν υπήρχε και το βίαιο φάουλ. Παρόλα αυτά ο MJ (παρόλο που κάποιες φορές νευρίαζε και τσακωνόταν) ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στο παιχνίδι κι έβρισκε τρόπους να διασπά τις άμυνες, αν και πολλές φορές αντιμετώπιζε ολόκληρη την αντίπαλη πεντάδα. Συμφωνώ με το Giraio ότι τα video αναδεικνύουν την ανωτερότητα του Τζόρνταν έναντι των σημερινών αστέρων καθώς αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί να περάσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο για να φτάσουν στο καλάθι (και με την παραμικρή επαφή να σφυρίζεται φάουλ), ενώ αυτός τα έβαζε με ολόκληρη την άμυνα, χωρίς να έχει την παραμικρή προστασία από τους τότε κανονισμούς. Το φοβερό είναι ότι ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες έβρισκε τρόπους να σκοράρει και να εκνευρίζει ακόμα περισσότερο τους αντιπάλους του (βγάζοντάς τους επιδεικτικά τη γλώσσα), αφού έβλεπαν ότι καποιες φορές ούτε με μπουνιές μπορούσαν να τον σταματήσουν. Τεράστιος εγωιστής και νικητής με τρομερή αυτοπεποίθηση, τεράστια προσωπικότητα, μακράν ο καλύτερος που πάτησε παρκέ μέχρι σήμερα...

Δημοσίευση σχολίου