Κάθε Τετάρτη το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα και ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.
Η χρονιά ξεκίνησε με 2 νίκες σε ισάριθμους αγώνες για τους Μπουλς. Τα χαμόγελα πάγωσαν όμως στο επόμενο παιχνίδι με το Γκολντεν Στέιτ. Ο Μάικλ έπεσε άτσαλα στο παρκέ και τραυμάτισε το πόδι του
Η ακτινογραφία δεν έδειχνε ποιο ακριβώς κόκαλο είχε σπάσει και κανένας δεν μπορούσε να μιλήσει με σιγουριά για τη σοβαρότητα της κατάστασής του. Στην αρχή έγινε λόγος για απουσία 6-8 εβδομάδων αλλά γρήγορα η διάγνωση άλλαξε. Οι γιατροί τού συνέστησαν να μείνει εκτός για το υπόλοιπο της χρονιάς ώστε να αποκατασταθεί η ζημιά. Ο Τζόρνταν κυριολεκτικά έχασε τον κόσμο απ’ τα πόδια του. Για μια ολόκληρη σεζόν θα στερούνταν τη χαρά του να παίζεις μπάσκετ!
(σημ. ήταν τέτοια η αγάπη του για το μπάσκετ που είχε θέσει σαν όρο στο συμβόλαιό του – που το ονόμαζε μάλιστα “for the love of the game”- να του επιτρέπουν να παίζει μπάσκετ το καλοκαίρι με τους φίλους του σε οποιοδήποτε γήπεδο επιθυμεί. Συνήθως οι επαγγελματικές ομάδες βάζουν όρο σε κάθε μπασκετμπολίστα με βάση τον οποίο απαγορεύεται το «διπλό» , με τον φόβο μην τραυματιστούν. Βλέποντας όμως την ανυποχώρητη θέση του Μάικλ δεν μπορούσαν παρά να τον δεχθούν).
Ζήτησε απ’ την ομάδα την άδεια να κάνει την αποκατάσταση στο Chapel Hill για να μπορεί να παρακολουθήσει και τα μαθήματα που χρωστάει στο κολέγιο. Θα τον βοηθούσε και το προπονητικό τιμ του North Carolina . Ανήμπορος να κάνει άλματα ή να τρέχει , εξασκούταν για πολλές ώρες σε σουτάκια.
Μετά από λίγο , και χωρίς το Σικάγο να το γνωρίζει, ξεκίνησε και τα «διπλά» . Στην αρχή έπαιζε συντηρητικά αλλά με τον καιρό που το πατούσε καλύτερα , ο ίδιος ένιωθε έτοιμος να επανέλθει. Το έβλεπε στην πράξη πως μπορούσε.
Ο Dr John Hefferson δεν συμμεριζόταν την βιασύνη του Μάικλ. Κάθε φορά που τον επισκεπτόταν στο ιατρείο του ήταν σίγουρος πως θα ήταν και η τελευταία. Αλλά οι επισκέψεις συνεχίζονταν. Μάλιστα μια φορά για να του δείξει πως ήταν έτοιμος , εμφανίστηκε φορώντας αθλητικό παπούτσι στο τραυματισμένο του πόδι! Αποχώρησε απογοητευμένος. Κάπου στον Μάρτιο δεν άντεξε. «Κανείς δεν ξέρει το πόδι μου πιο καλά από εμένα! Δεν πονάω πια , είμαι εντελώς καλά!».(σημ. ο Τζόρνταν είχε μια ιδιαίτερα ικανότητα στο να περιγράφει με ακρίβεια τα συμπτώματα του πόνου ή της αρρώστειας). Ο Dr Hefferson συμβουλεύτηκε και άλλους ορθοπεδικούς , οι οποίοι δεν μπορούσαν να του πουν με σιγουριά την διάρκεια αποθεραπείας του Μάικλ. Υπήρχαν συγκεχυμένες απόψεις που μεγάλωναν τη δυσαρέσκεια του Τζόρνταν. «Βαρέθηκα να κάθομαι. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο η δουλειά μου , είναι το πάθος μου. Το αγαπάω σαν να είναι η σύζυγός μου. Και αυτή την αγάπη δεν μπορεί να την καταλάβει κανείς».
Ο Κράουζε βλέποντας πως η κατάσταση πάει να ξεφύγει ρώτησε τον γιατρό πόσες πιθανότητες δίνει να ξανατραυματιστεί στο ίδιο σημείο. «10% αν και δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Η γνώμη μου πάντως είναι να τον αφήσουμε να παίξει διότι το θέλει τόσο πολύ και θα μας δημιουργήσει προβλήμα αν του το απαγορέψουμε. Συνυπολογίζοντας τα παραπάνω το ρίσκο αξίζει».
Ο ευτραφής τζένεραλ μάνατζερ των Μπουλς τον κάλεσε στο γραφείο του νέου προέδρου της ομάδας (Ρέινσντορφ). «Είσαι ιδιοκτησία μας και εμείς θα σου πούμε πότε να παίξεις!». Τα λόγια του Κράουζε αποτέλεσαν και την αρχή του σχίσματος της μεταξύ τους σχέσης . Τα λόγια που άκουσε δεν τα ξέχασε ποτέ του (σημ. στην ομιλία για την είσοδό του στο Hale of Fame , στον «στόλισε» κανονικά!).
Οι Μπουλς , χωρίς τον Τζόρνταν , έκαναν κάκιστη χρονιά. Ο ίδιος βλέποντας τα χάλια της ομάδας του και πως έτσι όπως πάνε θα έχουν σοβαρές πιθανότητες να πάρουν κάποιο υψηλό λότερι πικ (Ντόχερτι , Λεν Μπαϊάς), ήταν πεπεισμένος πως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν τον άφηναν να παίζει. Η νοοτροπία του Τζόρνταν όμως δεν συμβάδιζε με αυτήν της ομάδας του. Η σχέση του με τη διοίκηση είχε φτάσει σε οριακό σημείο.
Σε μια συνάντηση που έγινε , αποφασίστηκε να επιστρέψει υπό έναν όρο. Η συμμετοχή του να μην υπερβαίνει τα 7 λεπτά σε κάθε 12λεπτο. Η ευθύνη βάραινε τον προπονητή Stan Albeck που αν τον άφηνε παραπάνω στο παρκέ θα έχανε τη δουλειά του, κατ’ εντολή του Κράουζε! Έτσι ο Albeck έβαλε κάποιον να μετράει τον χρόνο συμμετοχής του Τζόρνταν σε κάθε 12λεπτο. Αν έφτανε κοντά στα 7 λεπτά τον έστελνε στον πάγκο , ανεξαρτήτως του σκορ και της ροής του αγώνα. Φυσικά, ο Τζόρνταν έγινε έξαλλος! Δεν μπορούσε να το χωνέψει! Δεν επιτρεπόταν μεν να αγωνίζεται σε όλη την διάρκεια του αγώνα μην τυχόν και υποτροπιάσει το πόδι του στις προπονήσεις όμως λάμβανε μέρος κανονικά…! Σε συνάντηση που είχαν οι Ρέινσντορφ – Τζόρνταν , ο πρόεδρος τον ρώτησε : «Αν είχες πονοκέφαλο και έπρεπε να διαλέξεις μεταξύ 10 χαπιών , ενώ το ένα από αυτά θα ήταν δηλητήριο, τι θα έκανες»; H απάντηση του Μάικλ ήταν αποστομωτική: « Πόσο άσχημος είναι ο πονοκέφαλος;».
Οι Μπουλς παρ’ όλο που είχαν ρεκόρ 24-43 πριν τον Τζόρνταν , με την επανεμφάνισή του άρχισαν να νικούν και να διεκδικούν μια θέση στα playoffs. Σε ένα κρίσιμο αγώνα με την Ιντιάνα το παιχνίδι ήταν ντέρμπι και το Σικάγο είχε την τελευταία επίθεση και την ευκαιρία αν σκοράρει να κερδίσει. Ο Τζόρνταν όμως είχε συμπληρώσει το 7λεπτο και ο προπονητής του δεν τον έβαλε για το τελευταίο σουτ. «Δεν γίνεται να το κάνεις αυτό! Πρέπει να μπούμε στα playoffs!!» του φώναξε. Για καλή τους τύχη ο Πάξον ευστόχησε και οι Μπουλς κέρδισαν.
Την επόμενη ημέρα κάλεσε τον Albeck ο Reinsdorf στο γραφείο του . «Είσαι πολύ κακός στα μαθηματικά και με εκθέτεις! Όλα τα ΜΜΕ με σχολιάζουν!».
Οι Μπουλς με ένα αφιονισμένο Μάικλ να πετυχαίνει 29,6 pts μέσο όρο σε 28λεπτά συμμετοχής , κερδίζουν τα 5 από τα 6 τελευταία παιχνίδια και μπαίνουν στα playoff την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Αντίπαλός τους η Βοστώνη.
Οι Σέλτικς ήταν το ακλόνητο φαβορί με την τριάδα Μπερντ – Πάρις – Μακχέηλ στο peak της.
(σημ. Η Celtics του ’86 είχαν το καλύτερο ρόστερ της Ιστορίας τους , και ίσως όλων των εποχών).
Απέναντί τους ο Τζόρνταν πάλευε μόνος του. Στην πρεμιέρα τους έβαλε 49 πόντους αλλά η εμφάνισή του δεν ήταν όσο εντυπωσιακή δείχνουν οι αριθμοί. Όλα τα συστήματα των Μπουλς «έτρεχαν» για αυτόν και κατέληγαν σχεδόν πάντα σε παιχνίδι απομόνωσης. Οι Celtics δεν έβαλαν δεύτερο παίκτη πάνω του αλλά κέρδισαν εύκολα με 123-104.
Μία ημέρα πριν το δεύτερο παιχνίδι οι Τζόρνταν και Έιντζ παίζουν γκολφ.
-« Ποιος θα με μαρκάρει σήμερα;».
-« Ο Ντένις. Γιατί ρωτάς MJ;».
-« Πες του πως του ετοιμάζω μια έκπληξη…».
Η έκπληξη μεταφράστηκε σε 63 πόντους με 22/41 σουτ. Από τα 22 τα 13 ήταν με jump shots , τα 7 με drives και 2 καρφώματα. Ο Bill Walton του έκανε 4 φάουλ , ο Dennis Johnson 3 , και οι Ainge , McHale , Parish από ένα. Ο Dennis Johnson (με 8 παρουσίες στην Αll-Defensive Team παρακαλώ) φώναξε στον προπονητή του : «Απλά δεν μπορώ να τον σταματήσω. Ούτε φάουλ δεν προλαβαίνω να του κάνω». Μετά από ένα συναρπαστικό παιχνίδι που κρίθηκε στις 2 παρατάσεις , οι Celtics κέρδισαν με 135-131.
(σημ. Σήμερα όταν ρωτούν τον Τζόρνταν αν ήταν το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του , κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και απαντά : «Φυσικά και όχι αφού δεν κερδίσαμε. Δεν είναι καν απ’ τα αγαπημένα μου».
To 1998 , λίγο πριν το 7ο παιχνίδι της σειράς μεταξύ Σικάγο – Ιντιάνα , τον πλησιάζει ο Bill Walton -σπορτκάστερ του NBC- για να του πάρει κάποιες δηλώσεις. –« Καλά πως βρίσκεσαι εδώ ; Εσένα δεν σε έβγαλα με φάουλ;» τον ρωτά γελώντας)
Μετά το τέλος της σειράς όπου βρήκε νικήτρια τη Βοστώνη με 3-0 νίκες , ο Λάρι Μπέρντ είπε το πασίγνωστο πλέον : «That’s not Michael Jordan, that’s God disguised as Michael Jordan».
Διακρίσεις: -
Στατιστική ανάλυση της χρονιάς του: Έπαιξε μόλις 18 παιχνίδια και ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να βγουν. Σε 25 λεπτά έβαζε 22,7 πόντους με 47% στα δίποντα . Είχε μόλις 16,7% στα τρίποντα και έπαιρνε 3 ριμπάουντ λιγότερα απ’ την προηγούμενη χρονιά.
Eξώφυλλα : -
Καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς:
20 Απριλίου 1986
2ος αγώνας playoff
Round 1
Boston Celtics – Chicago Bulls = 135-131
(63pts , 5reb , 6 as , 53’)
«Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιος μπορεί να το κάνει αυτό απέναντι στους Boston Celtics» (Λάρι Μπερντ)
«Θέλετε να μάθετε πόσο σπουδαίος ήταν ο Τζόρνταν; Συνήθως οι αναπληρωματικοί μου , με κοιτάζουν στα μάτια και περιμένουν να τους δώσω το σύνθημα. Όταν είδαν τι μας έκανε , κανένας δεν ήθελε να τον μαρκάρει. Κοίταζα στο πάγκο και όλοι κοιτούσαν αλλού! (K.C. Jones)
«Συνέχεια πίεζα τον εαυτό μου. Όταν έφτανα στα όριά μου , συνέχιζα. Εξέπληξα και εμένα τον ίδιο». (Μάικλ Τζόρνταν)
(πηγή: Jordan’s 50 greatest games / Bob Condor)
Στο επόμενο επεισόδιο:H καλαθομηχανή που ονομάζεται Michael Jordan
1 σχόλια:
o λόγος του MJ στο Hall of Fame ειναι εκπληκτικος..
αναφερεται σε πολλα προσωπα..
στον Isaih, και στο All star 85' , στον Starks..., στον Riley...
Eχει πολυ ενδιαφερον όλη η ομιλία ..δειτε και όλα τα μερη της απο το You Tube..
Δημοσίευση σχολίου