OΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ = 82-66 (18/10/10)

Ρυθμός αγώνα: Στο πρώτο ημίχρονο η Ρεάλ επεδίωξε – και πέτυχε – να ανοίξει τον ρυθμό με μπροστάρη τον σεληνιασμένο σε αυτό το διάστημα Γιούλ.


Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 15 λεπτά ακολουθούσε το τέμπο των Ισπανών γκαρντ μη μπορώντας να το αλλάξει. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ίβκοβιτς έβαλε τον Γκόρντον πάνω στον Γιούλ και σε συνδυασμό με την φυσιολογική κόπωση που υπέστη (ο Πριχιόνι έλειπε και ο Ροντρίγκεθ δεν μου μοιάζει για point guard) το παιχνίδι άλλαξε χέρια. Οι Παπαλουκάς – Σπανούλης - Τεόντοσιτς πήραν τον έλεγχο και επέλεγαν πότε θα τρέξει η ομάδα και πότε όχι. Η απουσία του Πριχιόνι φάνηκε για την Ρεάλ.

Άμυνα- Επίθεση: Ο Ολυμπιακός έπαιξε σε όλη την διάρκεια man to man και χωρίς double team. Η Ρεάλ δοκίμασε την – μοδάτη ελέω Μουντομπάσκετ- ζώνη 2-1-2 και 2-3 αλλά χωρίς επιτυχία. Οι Σπανούλης - Τεόντοσιτς πίεσαν πάνω στη μπάλα "καθυστερώντας" τις ισπανικές επιθέσεις. Οι παίκτες του Ολυμπιακού φάνηκαν διαβασμένοι στην αντιμετώπιση της ζώνης. Η επιλογή του Ίβκοβιτς ήταν οι συνεχείς διεισδύσεις (με Σπανούλη – Παπαλουκά) και οι γρήγορες πάσες (η μπάλα δεν κολλούσε στα χέρια κανενός) . Οι αποστάσεις μεταξύ τους ήταν σωστές (οι βοήθειες έρχονταν δύσκολα για την Ρεάλ) ενώ αθόρυβη δουλειά έκανε ο Νεστέροβιτς με τα σκριν του μακριά απ’ τη μπάλα. Οι Μπουρούσης – Νεστέροβιτς επικράτησαν κατά κράτος των Τόμιτς - Φίσερ (25 π -14 ριμπ- 10/13 διπ έναντι 14π – 9 ριμπ-5/14 διπ) .

Η μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού στο επιθετικό κομμάτι σε σχέση με προηγούμενες χρονιές πάντως έχει ονοματεπώνυμο : Βασίλης Σπανούλης . Όταν το σύστημα δεν έβγαινε , έπαιρνε την μπάλα ο Σπανούλης και έμπαινε δυναμικά στο καλάθι κερδίζοντας φάουλ (8 υπέρ) . Γενικά ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε κάποια πολύπλοκα plays στην επίθεση. Επέλεξε απλά συστήματα που όμως η τρομακτική ποιότητα των Big 3 του (Παπαλουκάς – Τεόντοσιτς – Σπανούλης) τα αξιοποιούσε στο έπακρον (18 ασσίστ είχαν μαζί).

Η Ρεάλ στόχευσε τον Τόμιτς (11 προσπάθειες σε 22’) αλλά δεν της βγήκε. Ο Γιούλ (18π , 3λ , 3 ασ σε 31’) κουράστηκε ενώ ο Ροντρίγκεθ έπαιρνε τραβηγμένες προσπάθειες που φυσιολογικά αποτύγχαναν (3/13 διπ) .Πρέπει όσο είναι ακόμα καιρός να συνειδητοποιήσει πως δεν αγωνίζεται στο ΝΒΑ όπου τέτοιες ενέργειες «συγχωρούνται». Οι Βελίτσκοβιτς – Γκαρμπαχόθα (που αποδεδειγμένα είναι καλοί επιθετικοί) έπαιξαν συνολικά μόλις 12’. Ο Μεσίνα έδωσε ευκαιρίες στον Σουάρεθ και τουλάχιστον απ ‘αυτόν δικαιώθηκε (12π , 5 ριμπ ).

Γενικά ο Ολυμπιακός μοίρασε 23 assists κάνοντας 10 λάθη (2.3 ασ/λαθ) . Το αντίστοιχο της Ρεάλ ήταν το τραγικό 0.84 (μόλις 11 assists και 13 λάθη!).

Ριμπάουντ: Δεν έπαιξαν κάποιο ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Για την Ισπανική ομάδα η προσπάθεια ήταν συλλογική (όλοι είχαν από 3 και πάνω) ενώ για τον φιναλίστ σε Ευρώπη και Ελλάδα οι σέντερ του και ο Μαυροκεφαλίδης ασχολήθηκαν με την περισυλλογή των «σκουπιδιών».

Ειδικές καταστάσεις: Η διαφορά είχε ανοίξει στο τέλος και δεν γεννήθηκε η ανάγκη για κάποιο τρικ στο τέλος.

Συμπέρασμα: Δικαιότατη νίκη του Ολυμπιακού με πολύ καλή εμφάνιση (απ ‘το 15’ και μετά). Οι μουρμούρες (που στο τέλος της προηγούμενης περιόδου είχαν γίνει κραυγές) για την ποιότητα του προπονητή δεν υπάρχουν φέτος μιας και όλοι πιστεύουν στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Με τα περσινά δεδομένα αν η Ρεάλ είχε προηγηθεί με 19-28 , το ΣΕΦ θα άρχιζε να κοχλάζει και οι παίκτες του Ολυμπιακού θα «βιάζονταν» να μειώσουν το σκορ για να πάψει η αρνητική ατμόσφαιρα. Χθες όμως δεν ακούστηκε το παραμικρό. Δεν συμμερίζομαι όμως την άποψη των εφημερίδων για φανταστική εμφάνιση. Η Ρεάλ εχθές ήταν πολύ κακή. Μου φάνηκε αδούλευτη επιθετικά και αμυντικά παρότι το πρωτάθλημά της έχει ξεκινήσει εδώ και ένα μήνα. Κάτι τέτοιο με προπονητή τον Ετόρε Μεσίνα μόνο απορίες μου προξενεί.

Το πρώτο δείγμα θετικότατον , αλλά ο δρόμος για την Βαρκελώνη έχει ουκ ολίγους κύκλωπες και λαιστρυγόνες ακόμη...

MVP: Γιάννης Μπουρούσης

(16 pts, 7 reb , 3 as , 22')