Τρίτο επεισόδιο: «Πήγαινε εσύ! Εγώ δεν έχω καμία όρεξη να δω τον …πισινό του όταν θα με περάσει!».

Το χέρι του Θεού οδήγησε το σουτ του Τζόρνταν στο καλάθι του Georgetown και στην κατάκτηση του κολεγιακού πρωταθλήματος. Η χαρά των κατοίκων ήταν τέτοια που για εξώφυλλο του τηλεφωνικού καταλόγου του Τσάπελ Χιλ έβαλαν το “the shot”. Εκτός από τον Θεό όμως, τον είχε βάλει στο μάτι και ο... διάβολος!


Περίπου στις αρχές Απριλίου, την ώρα που όλη η Βόρεια Καρολίνα ρουφούσε και απολάμβανε ακόμη το νέκταρ της επιτυχίας των «Tar Heels» ο ευαγγελιστής του Ντάλας Μπιλ Γκλας άρχιζε την ετήσια περιοδεία του στις φυλακές, στο πλαίσιο του κρατικού προγράμματος προνοίας. Εκτός των άλλων, ο Γκλας χρειαζόταν και έναν μπασκετμπολίστα ως «ατραξιόν» για το πρόγραμμά του και όταν επισκέφθηκε τον Ντιν Σμιθ στο Τσάπελ Χιλ τού ζήτησε κάποιον από την ομάδα του. Ο αρχηγός και επίδοξος σταρ του ΝΒΑ Τζέιμς Ουόρθι ήταν η ιδανική λύση, αλλά αυτός είχε το μυαλό του στο ντραφτ και στην μεγάλη καριέρα που ανοιγόταν μπροστά του. Ο Σαμ Πέρκινς δεν ήταν διαθέσιμος. Ακόμη και ο Ματ Ντόχερτι είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις... Ο Ντιν Σμιθ έξυσε για μερικά δευτερόλεπτα το κεφάλι του. Ξαφνικά κοίταξε τον Γκλας και τον πρόσταξε: «Πάρε τον Μάικλ Τζόρνταν». Ο ευαγγελιστής ήταν έτοιμος να απαντήσει «thanks, but no thanks» αλλά δεν είχε άλλη επιλογή .Κάποιος Τζόρνταν ήταν σαφώς καλύτερος από το τίποτε και στο κάτω κάτω ο Μάικλ είχε φροντίσει να προικίσει τη φήμη του με κάμποσες σπουδαίες εμφανίσεις και ακόμη περισσότερες υποσχέσεις, χώρια το νικητήριο καλάθι του τελικού στην πορεία της Βόρειας Καρολίνας προς τον τίτλο.

Οι φυλακισμένοι τον είχαν ακουστά και με το που εμφανίσθηκε στο ειδικά διαμορφωμένο ανοικτό γήπεδο του Ράλεϊ τον υποδέχτηκαν με ένα θερμό χειροκρότημα, που ανακούφισε τον Γκλας. Το πρόγραμμά του μπορεί να μην είχε το καλύτερο περιτύλιγμα, αλλά δεν θα κατέληγε σε φιάσκο... Ως εκείνη τη στιγμή, όσο δηλαδή ο Τζόρνταν «ζωγράφιζε» το χωματένιο γήπεδο, όλα πήγαιναν καλά.Το πρόγραμμα όμως περιελάμβανε και άλλες ψυγαγωγικές εκδηλώσεις πέρα από τον αθλητισμό. Στο παρελθόν ο Γκλας, επιθυμώντας να δώσει μία ξεχωριστή και σαφώς ελκυστική χροιά στο εκπαιδευτικό και ιεραποστολικό πρόγραμμά του, είχε επιστρατεύσει μεγάλα ονόματα του μπέιζμπολ και του κατς, όπως ο Φρανκ Τανάνα και ο Τζιμ Σάντμπεργκ, αλλά αυτή τη φορά διάλεξε έναν γιγαντόσωμο τύπο από το Τενεσί, που φαίνεται πως είχε βαρεθεί να περνάει τη ζωή του στα αποστακτήρια του ουίσκι και αποφάσισε να βγάζει το ψωμί του, δηλώνοντας «δάσκαλος πολεμικών τεχνών» και κάνοντας επιδείξεις προς τέρψιν του φιλοθεάμονος. Λεγόταν Μάικ Κρέιν, φορούσε μία άσπρη στολή με τη μαύρη ζώνη στη μέση και, προτού μπει στο κυρίως θέμα, άρχισε να κόβει τον αέρα με μια ατσάλινη λεπίδα. Μ' αυτά και μ' αυτά πέρασαν λίγα λεπτά, ο Κρέιν είχε κάνει την απαραίτητη προθέρμανση και έφθασε η στιγμή της κορύφωσης. Το σόου του σαμουράι, εκτός από τη δική του τέχνη και ένα σπαθί, απαιτούσε και έναν εθελοντή. Στο σημείο αυτό οι μαρτυρίες είναι συγκεχυμένες καθώς ο μεν Γκλας καταθέτει ότι ο Τζόρνταν, που κάθισε να δει το σόου, δέχθηκε με προθυμία να παίξει τον ρόλο του «πειραματόζωου», ο δε Κρέιν θυμάται ότι έψαχνε να βρει κάποιον διατεθειμένο να ξαπλώσει πάνω στην τάβλα και να δεχθεί να βάλει στο στομάχι του ένα καρπούζι, που έμοιαζε με νάρκη! Ο Κρέιν θα έσκιζε τον αέρα για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα θα κατέβαζε το σπαθί με όλη του τη δύναμη για να διαλύσει το καρπούζι... Ο Κρέιν επιμένει ότι σήκωσε τον Τζόρνταν με το ζόρι. Με το ζόρι; Καλύτερα με την κοροϊδία. «Εντάξει, φίλοι μου, δεν πειράζει. Μπορεί ο Μάικλ να κουμαντάρει καλά την μπάλα, αλλά μέσα του δεν έχει ούτε ένα γραμμάριο θάρρους. Κάποιος άλλος ίσως;». Εκεί ο Τζόρνταν ταρακουνήθηκε. Επιασε το γάντι (της πρόκλησης) που του πέταξε ο Κρέιν και περισσότερο από παρόρμηση και λιγότερο από ενδελεχή σκέψη σηκώθηκε και ξάπλωσε στον πάγκο. Προτού, καλά καλά, σκεφθεί τι πήγε να κάνει, ο Κρέιν άφησε στο στομάχι του το καρπούζι και όταν ο Μάικλ είδε την ατσάλινη λεπίδα να αιωρείται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το κορμί του έκανε να φύγει. Ηταν αργά όμως. Ο Κρέιν τον κράτησε ξαπλωμένο και τον συμβούλευσε να κλείσει τα μάτια του για να μην τον πάρουν τα... σκάγια, οι χυμοί και τα κουκούτσια δηλαδή, από το καρπούζι. Περιττή η σύστασή του όμως. Τα μάτια του Μάικλ ήταν ήδη τόσο κλειστά που δεν άνοιγαν ούτε με τανάλια...

Από εκεί και πέρα όλα έγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα. Τόσο γρήγορα όσο γρήγορα έμελλε να πετάει πάνω από το παρκέ αργότερα ο Τζόρνταν. Το καρπούζι κόπηκε αλλά δεν θρυμματίστηκε και οι φυλακισμένοι πλησίασαν ακόμη περισσότερο προς τον ξαπλωμένο Τζόρνταν για να δουν την αντίδρασή του. Προτού προλάβουν να κοιτάξουν προσεκτικά, ο Κρέιν ξανακατέβασε το σπαθί του με θυμό. Το δεύτερο κτύπημα ήταν το τελειωτικό. Το καρπούζι διαλύθηκε, οι χυμοί και οι σπόροι του πετάχτηκαν σαν να έσκασε χειροβομβίδα και ο Κρέιν, ακούγοντας τις επευφημίες του κοινού, κατάλαβε ότι είχε κάνει τη δουλειά του. Κατά βάθος, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, αναλογίστηκε, μάλλον φοβήθηκε, ότι το παρατράβηξε. Είχε βάλει περισσότερη δύναμη από όση έπρεπε και έσπευσε να καθαρίσει με το χέρι του ό,τι είχε απομείνει από τον... βομβαρδισμό! Ξαφνικά τον έλουσε με κρύο ιδρώτα. Το σπαθί είχε σκίσει το Τ-shirt του Τζόρνταν που θύμωσε όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο επειδή δεν ήθελε να κυκλοφορεί σαν... λέτσος! Ο Γκλας τον πήρε γρήγορα από το χέρι, τον έβαλε στο αυτοκίνητο και μόνο χάρις στην επιμονή του ο Μάικλ καταδέχτηκε να σηκώσει την μπλούζα του και τότε τα μάτια του γούρλωσαν από την έκπληξη. Πάνω από τον αφαλό του είχε ανοίξει μία πληγή που αιμορραγούσε! Ζεστός όπως ήταν, ο Τζόρνταν δεν το κατάλαβε αμέσως αν και η εισαγωγή του στα επείγοντα περιστατικά του κοντινού νοσοκομείου και τα τρία ράμματα που του έκανε ο γιατρός τον προσγείωσαν στην πραγματικότητα.

Αλλά το συμβάν αυτό δεν επηρέασε στο ελάχιστο τον ίδιο. Aπό το νικητήριο σουτ του τελικού και μετά ο Τζόρνταν είχε αλλάξει. Η αυτοπεποίθησή του έφτασε στα ουράνια και για πρώτη φορά κατάλαβε πως προοριζόταν να γίνει όχι απλά σπουδαίος αλλά ο κορυφαίος. Μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τον David Thompson (παιδικό του ίνδαλμα , ο οποίος με τη φανέλα των Tar Heels είχε σηκώσει και ο ίδιος ένα πρωτάθλημα το 1974) και να του πει πως τα κατάφερε!

Στα pick up games που στήνονταν κάθε καλοκαίρι στους χώρους του Πανεπιστημίου , συμμετείχαν οι πάντες: όσοι είχαν μόλις τελειώσει το γυμνάσιο και ετοιμάζονταν να φοιτήσουν εκεί, απόφοιτοι του N.Carolina που πλέον αγωνίζονταν στο ΝΒΑ , αλλά και τωρινοί αθλητές του Πανεπιστημίου. Ο Τζόρνταν δεν έχανε παιχνίδι , προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμη και επαγγελματιών. Ο μεγάλος Walter Davis πήρε μια πρώτη γεύση απ’ το τι θα επακολουθήσει σε λίγα χρόνια…

Ξεκινώντας την προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική περίοδο , ο κόουτς Σμιθ βρήκε έναν Τζόρνταν ψηλότερο , δυνατότερο , ταχύτερο. Τα άκρα του είχαν γίνει τεράστια , ενώ το μέγεθος των χεριών του ήταν τόσο μεγάλο που έπιανε την μπάλα με το ένα χέρι καλύτερα από άλλους που την κρατούσαν με τα δύο! Οι χρόνοι που έκανε σε σπριντ μπορούσαν να συγκριθούν με τους πρωταθλητές Ολυμπιακών αγώνων ή με τους «πλάγιους» (cornerback) του NFL. Δεν είχε χάσει καθόλου το πάθος του για προπόνηση και σε συνδυασμό με την αυτοπεποίθηση που απέκτησε , τον έκαναν να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα , προπόνηση με τη προπόνηση. Όμως ο Ντιν Σμιθ ήξερε πως μπορούσε να τον πιέσει και άλλο. Λίγο πριν ξεκινήσει η προετοιμασία του έδειξε κάποια βιντεάκια από περσινούς του αγώνες που «έκλεβε» στην άμυνα. «Καταλαβαίνεις πόσο καλός αμυντικός μπορείς να γίνεις; Η άμυνα είναι το κυριότερο αξίωμα της προπονητικής. Αυτή κερδίζει τους αγώνες. Δεν θα σε προδώσει ποτέ μιας και αυτό που απαιτεί είναι θέληση. Σκέψου λίγο αυτά που είπαμε και περιμένω να δω από σένα αλλαγή». Ο Τζόρνταν δεν μίλησε. Την απάντησή του την έδωσε στο γήπεδο όπου στα περισσότερα παιχνίδια εκείνης της χρονιάς αυτό που τον ενδιέφερε πρωτίστως ήταν πώς να «κλειδώσει» τον αντίπαλό του , χωρίς φυσικά να αμελεί το σκοράρισμα. Ο Nτιν Σμιθ του έδειχνε τον δρόμο «πώς να γίνεις ολοκληρωμένος μπασκετμπολίστας» και εκείνος τον ακολουθούσε πιστά.

Σε ένα παιχνίδι εναντίον του Maryland ο Τζόρνταν είχε τη μπάλα λίγο μετά το κέντρο. Κανένας δεν πήγαινε να τον μαρκάρει. Ο Branch φωνάζει σε συμπαίκτη του να πάει κοντά του. Ο συμπαίκτης τού απαντά : «Πήγαινε εσύ! Εγώ δεν έχω καμία όρεξη να δω τον …πισινό του όταν θα με περάσει!».

Ο κόουτς Σμιθ ήθελε να τον προστατέψει απ’ την υπερ – προβολή των μίντια. Τον είχε από κοντά προσέχοντας να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα με τον ντόρο που είχε δημιουργηθεί γύρω απ’ το όνομά του. Όταν ο Billy Cunningham (τότε προπονητής των Σίξερς ) παρακολουθώντας μια προπόνηση είπε στον πρώην προπονητή του Ντιν Σμιθ πως «είναι ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που έχει αγωνιστεί ποτέ στο κολέγιό μας». Ο Σμιθ του το ξέκοψε. «Κάνεις λάθος! Έχουμε πολλούς σπουδαίους παίκτες εδώ. Ο Μάικλ είναι απλά ένας από αυτούς».

Tα περιστατικά που τον έδειχναν να μην αντέχει στην ιδέα της ήττας (σε οτιδήποτε και αν ήταν αυτό) είχαν πυκνώσει. Μια φορά προκαλούσε τον Doherty να διαγωνιστούν στα βελάκια. Όταν έχασε , πήρε το ταμπλό από τον τοίχο και το μελέτησε εξονυχιστικά. «Δεν έχει τις σωστές διαστάσεις , γι’ αυτό έχασα» κατέληξε. Μια άλλη φορά παίζοντας με τον προπονητή Williams βελάκια έχασε κατά κράτος με 3-0. Φεύγοντας δεν τον αποχαιρέτισε ενώ την επόμενη ημέρα στην προπόνηση δεν γυρνούσε καν να τον κοιτάξει! Από εκείνη τη χρονιά είχε ξεκινήσει και το πάθος του για το γκολφ. Στο τέλος ενός παιχνιδιού ο Μάικλ έπρεπε να κάνει μια σχεδόν τέλεια βολή για να φτάσει το μπαλάκι κοντά στην τρύπα. Βεβαιώνοντας πως κανείς δεν τον κοιτούσε το έριξε με τα χέρια! Όλοι είχαν μείνει έκπληκτοι και ο ίδιος κοκορευόταν για τον εαυτό του πως δεν μπορεί να χάσει! Σαν sophomore ο κόουτς Σμιθ τον έβαλε να παίζει small forward και τον Peterson στη θέση «2». Παρ’ όλο που ο Γουόρθι είχε φύγει για το ΝΒΑ ,δεν έπαυε το UNC να θεωρείται απ’ τα φαβορί για τον κολεγιακό τίτλο .



Ένας τραυματισμός όμως του Peterson (που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ του) αναστάτωσε την ομάδα , διαταράσσοντας τις ισορροπίες της. Η πρόωρη ήττα στον τελικό της περιφέρειας απ’ το Πανεπιστήμιο Georgia με 82-77 έστειλε τους «μπλε» από νωρίς στο σπίτι τους.

Λίγο μετά πήγε στον Williams για να του ζητήσει κάποιες ημέρες ρεπό διότι αισθανόταν κουρασμένος και ήθελε να ξεκουραστεί. Ο κόουτς συμφώνησε. Την επόμενη ημέρα όμως τον βλέπει στο γυμναστήριο να προπονείται μόνος του. -«Μα εσύ δεν ήθελες λίγες ημέρες ξεκούραση»; -«Δεν μπορώ να αντέξω μακριά απ’ το γήπεδο. Χάσαμε και αυτό σημαίνει πως πρέπει να βελτιώσω και άλλο το παιχνίδι μου. Πρέπει να γίνω καλύτερος».

Το καλοκαίρι οι Tar Heels έκαναν περιοδεία στην Ευρώπη. Πέρασαν και απ’ τα μέρη μας παίζοντας εναντίον της Εθνικής στο κλειστό του Σπόρτινγκ. Ο Σακελαρίου σε δήλωσή μετά τον αγώνα είπε πως είδε τι νούμερο παπούτσι φοράει ο Τζόρνταν! Σε ένα drive που έκανε πήδηξε τόσο ψηλά ώστε τον πέρασε από πάνω!! «Παιδιά, το είδα. Το είδα. Φοράει 47 νούμερο παπούτσι!» (σημ. Ο Νίκος Γκάλης έβγαλε φωτογραφία δίπλα στον Τζόρνταν, κατά την τελετή απονομής των επάθλων. Ο Γκάλης φοράει μπλουτζίν παντελόνι και μπλέ ριγέ πουκάμισο και ο Τζόρνταν τη στολή της Βόρειας Καρολίνας .Όσο όμως και να έψαξα δεν κατάφερα να τη βρω)

Οι προσδοκίες όλων , αλλά και οι αναλύσεις των ειδικών προέβλεπαν πως θα κέρδιζαν με ευκολία το πρωτάθλημα (μάλιστα ο δημοσιογράφος-θρύλος του Sports Illustrates Αlexander Wolf έβαζε στοίχημα πως στις 2 Απριλίου στο Σιάτλ οι «μπλε» θα στέφονταν πρωταθλητές .

Μπορεί ο Peterson μετά τον περσινό του τραυματισμό να μην μπόρεσε ποτέ να επανέλθει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν , όμως η τετράδα Τζόρνταν – Πέρκινς – Ντόχερτι – Κένι Σμιθ (ο 5ος freshman που ξεκινούσε βασικός στην ιστορία του κολεγίου) έμοιαζε αχτύπητη. Ο Steve Hale του έβγαζε τον καλύτερο του εαυτό στις προπονήσεις με τον τρόπο που τον αντιμετώπιζε. (σημ. Σε αρκετές συνεντεύξεις του έχει δηλώσει πως ο πιο σκληρός αντίπαλος που είχε ποτέ στη καριέρα του ήταν ο Steve Hale απ’ το κολέγιο). Η ομάδα έτρεχε ένα σερί 22-0 και κανένας δεν φαινόταν πως θα μπορούσε να τους νικήσει.

Στους ημιτελικούς της ανατολικής περιφέρειας του NCAA η Ιντιάνα του Μπόμπι Νάιτ ήταν ο επόμενος αντίπαλος. Ο Νάιτ (από τους σπουδαιότερους – αλλά και πιο εκκεντρικούς- προπονητές όλων των εποχών) ήταν άριστος ψυχολόγος όσον αφορά την προετοιμασία ενός αγώνα. Τα λόγια του «μίλαγαν» απευθείας στην καρδιά των παικτών του και εκείνοι για να τον δικαιώσουν έδιναν το 101% των δυνάμεών τους. Στον παίκτη του Dakich κατά την διάρκεια του scouting στον Τζόρνταν έδωσε τις εξής εντολές: «σταμάτησέ του τα κοψίματα στη ρακέτα , μην τον αφήσεις να μπαίνει στο ζωγραφιστό , κάνε τον να παλέψει σκληρά για το καθετί. Πάλεψε με όλο σου το είναι για να σε γράψει η Ιστορία. Αν πρέπει να του αφήσεις κάτι , δώστου το σουτ , και όλα θα πάνε καλά».



Το σχέδιο πέτυχε και η Ιντιάνα παίζοντας πειθαρχημένα και συγκεντρωμένα κέρδισε το φαβορί. Η χρονιά που ξεκίνησε με τόσα όνειρα δεν ολοκληρώθηκε όπως την περίμεναν…

Ο κόουτς Σμιθ ήξερε πότε ένας παίκτης του έπρεπε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Προβλέποντας πως απ’ την επόμενη χρονιά οι άμυνες θα ήταν ακόμη πιο συγκεντρωμένες πάνω στον Μάικλ , ρίχνοντας του συνέχεια δεύτερο παίκτη και παίζοντάς τον ζώνη , η χρονιά που ερχόταν για αυτόν «έμοιαζε» ιδιαίτερα δύσκολη. Εξάλλου ό,τι έπρεπε να μάθει απ’ το κολέγιο , το έμαθε. Δεν υπήρχε λόγος να ρισκάρει ένα τραυματισμό που θα τον έριχνε αρκετές θέσεις στο επόμενο ντραφτ του ΝΒΑ. Ο ίδιος ο Τζόρνταν δεν ήθελε να φύγει. Ένιωθε πως είχε αφήσει κάποιες δουλειές στη μέση . Ήθελε να τερματίσει την κολεγιακή του καριέρα με ένα ακόμη πρωτάθλημα. Αλλά ο Ντιν Σμιθ ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής του. Ήταν κατά κάποιο τρόπο ένας δεύτερος πατέρας του. Και αφού του τόνιζε πως δεν είχε να κερδίσει κάτι με το να επιστρέψει στο κολέγιο , έτσι θα γινόταν. Ο Μάικλ Τζόρνταν , παρουσία των γονιών του , ανακοίνωνε τη διαθεσιμότητά του για το επόμενο ντραφτ. Η κολεγιακή του καριέρα είχε τελειώσει με το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του «player of the year» και η φανέλα του θα κρεμιόταν στην οροφή του UNC σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης για όλα όσα προσέφερε.


Oι Σίξερς του Cunningham είχαν την πέμπτη επιλογή στο ντραφτ. Ήξεραν όμως πως δεν έφτανε. Έφτασαν στο σημείο να προσφέρουν τον καλύτερο περιφερειακό τους Άντριου Τόνεϊ και το Νο5 για τα δικαιώματα του Τζόρνταν. Αλλά ο Ροντ Θορν (τζένεραλ μάνατζερ των Μπουλς) δεν «τσίμπησε». Αν ο Τζόρνταν έφτανε στο Νο3 , το Σικάγο θα τον επέλεγε δίχως δεύτερη σκέψη…




Bonus material:


Στο επόμενο επεισόδιο: To Σικάγο πριν τον Μάικλ και η συμφωνία με την ΝΙΚΕ