Mundobasket 1994

Στην πατρίδα του Νέισθιμ , τον Καναδά, διοργανώθηκε το ενδέκατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και συγκεκριμένα στο Τορόντο.Aν και αρχικά η διοργάνωση ήταν να πραγματοποιηθεί στην Γιουγκοσλαβία , ο εμφύλιος και το εμπάργκο του ΟΗΕ δεν της επέτρεψε να αγωνιστεί στο Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας. Έτσι η πρωταθλήτρια Κόσμου δεν βρισκόταν στο Τορόντο για να υπερασπιστεί το στέμμα της. Η παρουσία της Ντριμ Τιμ 2 επισκίασε όλες τις υπόλοιπες ομάδες , με το χρυσό μετάλλιο να είναι δεδομένο πως θα κατακτηθεί από την ίδια. Οι Καναδοί το είδαν σαν μια καλή ευκαιρία να «διαφημίσουν» την χώρα τους ενόψει και της προσθήκης των Τορόντο Ράπτορς στον «μαγικό κόσμο» σε 2 χρόνια. Το ΝΒΑ ήταν πλέον παγκόσμιο και τα έσοδα θα μπορούσαν να έρχονται από οποιαδήποτε χώρα…
Η «Αγαπημένη» μας (δεν υπάρχει επίσημη και ανεπίσημη , μία είναι) για άλλη μια φορά ξεκινούσε με προβλήματα. Το ’86 χωρίς τον Φασούλα, το ’90 χωρίς τον Γκάλη , το ’94 χωρίς τον προπονητή! Το είχε σαν γούρι για να ξεπερνάει κάθε φορά τον εαυτό της , δεν εξηγείται διαφορετικά… Η «ιστορία» Κιουμουρτζόγλου – Φασούλα έχει αρκετό ενδιαφέρον να την ξαναθυμηθούμε καθώς κρύβει αρκετή ίντριγκα.
Η ομάδα βρίσκεται στην Ουάσινγκτον για φιλικά προετοιμασίας και ο Φασούλας ζητάει μία ημέρα άδεια από τον Κιουμουρτζόγλου. «Κόουτς θέλω μια μέρα άδεια για να πάω στη Ν.Υόρκη για να δω κάποιους ανθρώπους. Θα γυρίσω αύριο για την προπόνηση». «Παναγιώτη τι είναι αυτά που λες. Εδώ προσπαθούμε να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος και εσύ μου λες πως θα φύγεις 7 ημέρες πριν την έναρξη; Αποκλείεται.
«Αν δεν μου δώσεις άδεια θα φύγω από μόνος μου».
«Αυτό είναι εκβιασμός. Κάνε ότι θέλεις Παναγιώτη…»
Ο Φασούλας ενημέρωσε τον αρχηγό αποστολής Κώστα Παρίση («ο προπονητής δεν μου δίνει άδεια αλλά πρέπει να φύγω») και φεύγει για το αεροδρόμιο. Αμέσως γίνεται σύσκεψη μεταξύ των υπευθύνων της αποστολής και ο Κιουμουρτζόγλου κάνει από την αρχή ξεκάθαρη την θέση του. «Να πάμε στο Τορόντο χωρίς τον Φασούλα. Κρούσματα απροθυμίας είχαμε δει πολλά , κρούσματα απειθαρχίας ποτέ! Το ξέρω πως θα υπάρχει κόστος για την ομάδα αλλά δεν γίνεται αλλιώς». Η ομοσπονδία όμως στηρίζει τον Φασούλα και ο προπονητής γυρίζει στην Αθήνα με μια παράκληση προς Ομοσπονδία , συλλόγους και παίκτες: «Αρχίστε την επανάσταση , έστω και χωρίς εμένα».

Ο όμιλος με Γερμανία , Αίγυπτο και Πουέρτο Ρίκο έδειχνε πως η 2η θέση θα παιζόταν μεταξύ της πρωταθλήτρια Ευρώπης Γερμανίας και της Ελλάδας. Το Πουέρτο Ρίκο (4ο στο προηγούμενο Παγκόσμιο ) ήταν φαβορί για την πρωτιά του ομίλου.
Με όλα τα παραπάνω η 1η αγωνιστική με την Γερμανία θα «έδειχνε» ποιος θα προχωρούσε από πολύ νωρίς…
Οι Γερμανοί χωρίς Βέλπ , Σρέμπφ, Γιάκελ δεν ήταν η ίδια ομάδα που μας κέρδιζε σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις από το 1988. Ο Σιγάλας «μηδένισε» τον Κοχ (7π με 1/7τρ) και αποτέλεσε το πολυτιμότερο κλειδί στην αμυντική επιτυχία της Εθνικής που δέχτηκε μόλις 23 πόντους στο β’ ημίχρονο. Νίκη με 68-58 .
(Φασούλας 18π , 10 ριμπ – Χάρνις 16 π με 3/11 διπ)


Στο τέλος του αγώνα ο Γιαννάκης μνημόνευε τον Κιουμουρτζόγλου λέγοντας «Η νίκη ανήκει σε όλους» ενώ ο Φασούλας διαχωρίζοντας την θέση του τόνιζε «Εγώ διαφωνώ. Η νίκη ανήκει στους παρόντες!».

Η νίκη εναντίον της Αιγύπτου ήταν δεδομένη . Κάτι σαν …καταναγκαστικά έργα αντιμετώπισαν τον αγώνα οι διεθνείς . Σκορ 69-53 (Γιαννάκης 15π ,5 ριμπ, 5ας – Σαμίρ Γκούντα 14 π , 7 τάπες).



Τα απίστευτα και όμως… ελληνικά έγιναν με τους Πορτορικάνους. Με το σκορ στο 63-72 ο Ορτίθ και η παρέα του εξασφάλιζε την νίκη (και την πρωτιά) λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Ο Σιγάλας στήνεται στις βολές 4 δευτερόλεππτα πριν το τέλος και τα κουμπιουτεράκια παίρνουν φωτιά! Αν χάναμε από 8 πόντους και κάτω θα βγαίναμε πρώτοι στον όμιλο και θα πέφταμε με Κροατία, Καναδά και μάλλον Ισπανία (έπαιζε σε λίγη ώρα με Κίνα.) . Σαν δεύτεροι παίζαμε στον όμιλο της Αμερικής που ήταν σαφώς πιο εύκολος. Ο Σιγάλας κοιτάει απορημένος τον πάγκο. «Σίδερο σίδερο» του φωνάζουν. Ο Σιγάλας τη ρίχνει με δύναμη στο ταμπλό και εκείνη …μπαίνει μέσα στο καλάθι! Το βλέμμα του μετά την βολή ήταν όλα τα λεφτά… Για καλή μας τύχη οι Κινέζοι κάνουν την έκπληξη και κερδίζουν την Ισπανία και τους βρίσκουμε αντ’ αυτών μπροστά μας. Ήττα 64-72
(Φασούλας 21π , Γιαννάκης 12π , 10ρ, 4 ας – Λεόν 16π , Ορτίθ 14π, 11ριμπ, 3 ας, 4 κοψ)



Στους άλλους αγώνες τον δρόμο της επιστροφής πήρε (εκτός από την Ισπανία) και η Βραζιλία (που πάντως έπαιζε χωρίς τον Οσκάρ).

Στη β’ φάση απέναντι στους γηπεδούχος Καναδούς παιζόταν ουσιαστικά η θέση στην τετράδα. Ο Φάνης το έχει πάρει πατριωτικά περισσότερο από όλους τους άλλους κάνοντας το καλύτερό του παιχνίδι στο τουρνουά. H Εθνική είχε τάσεις αυτοκτονίας στο τέλος. Αν και προηγήθηκε με 72-65 , ο Χάλας με 2 τρίποντα έκανε το 72-71 και έβαλε για τα καλά τους Καναδούς στην διεκδίκηση της νίκης. Το κλέψιμο όμως του Φάνη και το κάρφωμα του Φασούλα στην εκπνοή λύτρωσαν την ελληνική ομάδα που έκανε τη διαδρομή παράδεισος – κόλαση ουκ ολίγες φορές… Για μια ακόμη φορά το μυστικό επιτυχίας ήταν η άμυνά μας (8 κλεψίματα). Τα ποσοστά ευστοχίας μας δεν ήταν καλά αλλά οι περισσότερες επιθέσεις που είχαμε ισοσκέλισαν αυτό το χάντικαπ. Ο Σιγάλας περιόρισε τον αστέρα του ΝΒΑ Ρικ Φοξ (και μετέπειτα πρωταθλητή με τους Λέικερς) στους 17π (με 5 λάθη) και συνέβαλε και αυτός τα μέγιστα στην σπουδαία νίκη.
Νίκη με 74-71
(Φάνης 26π , 10ρ, 4 κλ, 3ας , Φασούλας 18π , 8 ριμπ, 4 κοψ – Χάλας 20 π με 4/5 τρ , Φοξ 17 π).



Το 77-61 εναντίον της Κίνας επισφράγισε την είσοδο στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος για πρώτη φορά στην ιστορία της! (Φασούλας 20 π ,6 κοψ )
Ο Γιαννάκης σε δηλώσεις του στον Τύπο αναφέρει: «Ξέρετε ποιό είναι το σημαντικότερο σε αυτές τις εμφανίσεις ; Όχι τόσο η επιτυχία να προκριθούμε στους ‘4’ όσο η εικόνα που περάσαμε προς τα έξω. Όλος ο κόσμος , ακόμη και αυτός του ΝΒΑ, έχει εντυπωσιαστεί από το πάθος μας για διάκριση , την αγωνιστικότητά μας , τον τρόπο που παλέψαμε για να φτάσουμε μέχρι εδώ».



Η πρωτιά (άρα και η αποφυγή ενός ημιτελικού με τους Αμερικανούς) παιζόταν με τους Κροάτες. Η Εθνική μας όμως μπήκε μουδιασμένη, σχεδόν αδιάφορη, στον αγώνα. Από πολύ νωρίς ο Δενδρινός άρχισε το rotation (μόνο ο Μυλωνάς δεν αγωνίστηκε). «Φαινόταν» πως οι διεθνείς μας δεν είχαν διάθεση να χτυπήσουν το ματς. Η διαφορά εκτοξεύτηκε από πολύ νωρίς, και στο τέλος οι Ράτζα – Κούκοτς έπαιζαν one on one με τους δικούς μας για να δείξουν μάλλον πόσο βελτιώθηκαν στην Αμερική! Τελικό σκορ 55-81. (Ράτζα 27 π , 10ρ 3 κοψ)


Ο Δενδρινός μίλησε για «ενεργητική ανάπαυση» εννοώντας τα 2 παιχνίδια με Κροατία και Αμερική. «Σε κανένα παιχνίδι δεν μπαίνεις για να χάσεις. Όμως σήμερα βασικός μας στόχος ήταν να έχουμε λιγότερες απώλειες για να ξεκουράσουμε τους παίκτες που έχουν αγωνιστεί περισσότερο μέχρι στιγμής».
(Ουσιαστικά δεν μας ενδιέφερε να κερδίσουμε την Κροατία. Προτιμήσαμε να διεκδικήσουμε το χάλκινο αφού θα έχει μεσολαβήσει η «ενεργητική ανάπαυση». Η νίκη όμως της Ρωσίας επι της Κροατίας στον ημιτελικό μας χάλασε τα σχέδια…) .



Ο ημιτελικός Ρωσία-Κροατία ήταν το καλύτερο παιχνίδι του Μουντομπάσκετ. Ο Ράτζα (4/16 διπ) τα βρήκε σκούρα με αντίπαλο τον Μιχαϊλοφ και ο Μπαζάρεβιτς απέδειξε γιατί ήταν ο καλύτερος playmaker του τουρνουά. Ο Κούκοτς έδειξε σε ένα ακόμη παιχνίδι πόσο υπερόπτης είχε γίνει και η πρόκριση της Ρωσίας τους έδωσε ένα καλό μάθημα πως τα ονόματα από μόνα τους δεν φτάνουν…

Ο δικός μας ημιτελικός είχε μικρές «ελληνικές» νίκες που όμως δεν έφταναν.
- Δέχθηκε τους λιγότερους πόντους σε ένα ημίχρονο (40 στο πρώτο).
- Δεν δέχθηκε 100 πόντους, κάτι που δεν έχει καταφέρει καμία ομάδα παίζοντας απέναντι στις Ντριμ Τιμ.
- Προηγήθηκε με 17-14 και τα φλας άναψαν για να αποθανατίσουν τη στιγμή!



Μετά οι Αμερικάνοι πάτησαν το γκάζι και μην τους είδατε!! Πάντως οι Έλληνες δεν εντυπωσιάστηκαν με το παιχνίδι των Αμερικανών και το έδειξαν με τις δηλώσεις τους: «H Ντριμ Τιμ είναι ομάδα παραμύθι» (Φάνης). Ο Μπουντούρης με την σοβαρότητα που τον διακρίνει είπε «Σίγουρα περιμέναμε καλύτερα πράγματα. Δε με εντυπωσίασε καθόλου και νομίζω πως εδώ στο Τορόντο πλάσαμε όλοι ένα μύθο. Αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού θα έμεναν απούλητα εκατομμύρια μπλουζάκια». Την καλύτερη σπόντα του την είπε ο Φασούλας: «Εντάξει τώρα. Μόνο τρεις παίκτες παίρνουν περισσότερα λεφτά από εμάς. Τι να μας πουν τώρα»…


Στον τελικό οι Αμερικάνοι ήταν πραγματικά από …άλλο πλανήτη. Στο 10’ προηγούνταν με 45-18 έχοντας 10/11 δίποντα . 7/8 τρίποντα και 4/4 βολές!!! Στο ημίχρονο έβαλαν 73 πόντους και τελείωσαν τον αγώνα με 137!




Με αυτόν τον τρόπο πήραν την εκδίκησή τους για τους Ολυμπιακούς του ’72 (με το εκπρόθεσμο καλάθι του Μπέλοφ) και του ’88 (τότε που ο Σαμπόνις ταπείνωσε τον Ρόμπινσον).


Στον μικρό τελικό οι Κροάτες μας είχαν πάρει τον αέρα. Στο 11’ το σκορ ήταν 16-25 και την ματς- απ ζώνη του Δενδρινού σκότωνε ο Κόμαζετς . Κλείσαμε το ημίχρονο με 32-36 αλλά έως εκεί.
Τελικό σκορ 60-78 (Φασούλας 12π με 3/11 διπ , 10 ριμπ , Φάνης 2/11 τρ- Κόμαζετς 21 π με 4/6 τρ , 9 ριμπ, 5 ας , Ράτζα 22 π)


Ο Μάκης Δενδρινός δηλώνει στον επίλογο της Εθνικής : « Έβλεπα τα παιδιά , 24 ώρες πριν τον προηγούμενο αγώνα με τους Κροάτες , να είναι πεθαμένοι απ’ την κούραση. Δε μου πήγαινε η καρδιά να τους ζητήσω να τα δώσουν όλα σε ένα αγώνα που δε θα είχε ουσιαστικό αντίκρισμα. Η Κροατία είναι μια κλάση πάνω από εμάς. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Η Ντριμ Τιμ πολλές. Κατηγορήστε μας ότι δεν είχαμε φρεσκάδα. Αυτό το δέχομαι. Όχι όμως και για ηττοπάθεια. Η Ελλάδα φεύγει με ψηλά το κεφάλι και με κληρονομιά την 4η θέση στη μεγαλύτερη διοργάνωση του Κόσμου».




Μικρές σημειώσεις για το Μουντομπάσκετ
• η ντριμ τιμ 2 δεν είχε καμία σχέση με την «ομάδα όνειρο» της Βαρκελώνης. Μπορεί να πήραν το χρυσό με την ίδια ευκολία αλλά οργανωμένο μπάσκετ δεν έπαιξαν. Ζήτημα ήταν να έδιναν 2 πάσες σε κάθε επίθεση. Μπάσκετ αλάνας ….
• Για πρώτη φορά η Εθνική είχε σαν πυλώνα επίθεσης τον Φασούλα. Ο ίδιος , κουβαλώντας και την ιστορία με την παραίτηση Κιουμουρτζόγλου, έκανε το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του. Ο τίτλος του MVP της Εθνικής του ανήκει.
• Ο Μπαζάρεβιτς ήταν για τη σεζόν 93-94 ο καλύτερος Ευρωπαίος playmaker. Mέσα σε ένα χρόνο πήρε αργυρό σε Ευρωμπάσκετ και Παγκόσμιο. Η συνέχεια της καριέρας του δεν ήταν ανάλογη ούτε σε εθνικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο…
• Η Γερμανία από την 1η θέση της Ευρώπης κατρακύλησε στη 12η στο Παγκόσμιο…
• Η απουσία της Γιουγκοσλαβίας ήταν αισθητή. Οι Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς, Ντίβατς, Σάβιτς θα έδιναν περισσότερη ποιότητα σε ένα ομολογουμένως μέτριο τουρνουά.
• Η Κροατία δεν μπορούσε να διαχειριστεί ακόμη την απουσία του ηγέτη Ντράζεν. Με αυτόν στη σύνθεσή της αποκλείεται οι Κούκοτς – Ράτζα να έδειχναν αυτές τις τάσεις αλαζονείας που κάθε άλλο παρά καλό έκαναν στην ομάδα . (Τα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα γινόταν ακόμη χειρότερη …).

Αξιολόγηση των διεθνών για το Παγκόσμιο του Καναδά

(Η κριτική αφορά μόνο στους αγώνες της διοργάνωσης και όχι τι έκαναν στη μετέπειτα καριέρα τους. )

Γαλακτερός (SF): Τα καλά παιχνίδια στην Αργεντινή είναι οριστικά παρελθόν. Το κύριο προσόν που είχε να τρέχει καλά το γήπεδο το έχασε και αυτό. Ξεκίνησε στην πεντάδα στην πρεμιέρα με την Γερμανία και στον κρισιμότερο αγώνα με τον Καναδά δεν πάτησε παρκέ. Δεν είναι καν στάσιμος. Βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση…
Φάνης (SF-PF): Τα έκανε – πάλι- όλα. Δεύτερος σκόρερ και ριμπάουντερ, πρώτος σε ασίστ και κλεψίματα. Προς το τέλος του τουρνουά κουράστηκε αλλά ήταν λογικό. Όταν κάνεις τα πάντα επί 40’ κουράζεσαι γρηγορότερα από τους συμπαίκτες σου. Ιδίως αν είσαι τσακωμένος και με την προπόνηση…
Φασούλας (F): Είχε πράγματα να αποδείξει και τα απέδειξε. Ο καλύτερος της Εθνικής . Ανταποκρίθηκε άριστα στα επιθετικά του καθήκοντα για πρώτη φορά στην καριέρα του (η καθημερινή προπόνηση με Τάρπλεϊ του έκανε καλό). Όσο για την άμυνα ήταν η γνωστή «αράχνη». Στα 31 του ήταν όλα όσα ονειρευόμασταν για τη θέση του σέντερ.
Γιαννάκης (PG): Άφησε τα ηνία στους Φασούλα και Φάνη και ο ίδιος τους συμπλήρωνε. Προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας και αυτό τον κάνει πραγματικά σπουδαίο. Μεγάλωσε και αυτό φαίνεται στο παιχνίδι του. Παίζει με το μυαλό και όχι με τα πόδια. Όπως και να χει παραμένει ο καλύτερος πόιντ μας.
Σιγάλας (SG): Άμυνα, τρίποντα, ριμπάουντ. Δεν έκανε τίποτα περιττό που θα μπορούσε να τον εκθέσει. Ακούει τους Big 3 και αυτό μόνο καλό του κάνει. Δίνει στο παιχνίδι της Εθνικής διαφορετικά στοιχεία απ’ ότι είχαμε συνηθίσει απ’ τη θέση «2». Δεν μου μοιάζει απαραίτητα κακό αυτό…
Μπακατσιάς (PG): Ο Δενδρινός τον εμπιστεύτηκε και ο ίδιος τον δικαίωσε. Η Εθνική έπαιζε με Μπακατσιά-Γιαννάκη στα γκαρντ και τον Σιγάλα στο «3». Οργάνωνε το παιχνίδι , έπαιζε άμυνα, και όποτε χρειαζόταν έβγαζε αιφνιδιασμούς που τις περισσότερες φορές τις τελείωνε ο ίδιος. Το ανάποδο lay up μπροστά στον Σακίλ ήταν το χάιλαιτ του στο Παγκόσμιο. Αν μάθει και να σουτάρει τότε η Εθνική βρήκε τον επόμενο πόιντ της.
Παταβούκας (PG): Πλέον περιορίζεται μόνο στο να κατεβάζει τη μπάλα και να σουτάρει τρίποντα. Το στυλ του είναι ξεπερασμένο. Δεν έκανε ούτε καλό αλλά και ούτε κακό τουρνουά. Μάλλον αδιάφορο…
Μπουντούρης (PG): Την εμπειρία την έχει απ’ τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ αν και είναι ακόμη μικρός. Δεν πήρε πολλές ευκαιρίες αλλά δεν γινόταν και διαφορετικά . Σύστημα με 5 γκαρντ στο παρκέ δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί…
Ρεντζιάς (C): Στα 17 τους άλλοι παίζουν μονά με τους φίλου τους. Αυτός προπονείται με αντίπαλο τον Φασούλα. Αν είναι καλός στην ειδική εκπαίδευση που παίρνει καθημερινά δεν μπορεί να μην πάει μπροστά. Το Τορόντο του έδωσε ταχύρυθμα μαθήματα .
Τσέκος ( C): Αφού δεν έπαιζε ο Μουρεσάν στο Παγκόσμιο δεν χρειάστηκε να αγωνιστεί και ο ίδιος για πολύ. Αστειεύομαι. Ή μήπως όχι…
Μυλωνάς (SF): Δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου. Επιβραβεύτηκε για τη χρονιά που έκανε με το Περιστέρι γι’ αυτό και έκανε τσάμπα ταξιδάκι στον Καναδά. Έβγαλε και φωτογραφίες για να τις δείξει στον Κορωνιό και να ζηλεύει…
Παπαπέτρου (PF): Τα ίδια με του Μυλωνά. Μόνο που οι συμπαίκτες του στον Παναθηναϊκό δεν θα πολυενδιαφέρονται για τις φωτογραφίες του…