Αφιέρωμα: Οι πιο επιτυχημένοι Ευρωπαίοι του ΝΒΑ

Όλοι στην παραλία τέτοιο καιρό έχουμε κάνει κουβέντα με τους κολλητούς μας γενικά για τους καλύτερους. Τις καλύτερες γκόμενες αθλητών (του Κοστακούρτα είναι η καλύτερη ever) , τους καλύτερους παίχτες όλων των εποχών , τις καλύτερες ομάδες. Παρακάτω θα σας μιλήσω όχι για τις καλύτερες γκόμενες (δεσμεύομαι για άλλη φορά) αλλά για τους πιο επιτυχημένους Ευρωπαίους του ΝΒΑ. Μοναδική προϋπόθεση να έχουν αγωνιστεί με Ευρωπαϊκή ομάδα (γι’ αυτό πχ στη λίστα δεν συμπεριλαμβάνεται ο Σρεμπφ ). Η συμμετοχή του Τζινόμπιλι στην παρακάτω λίστα έγινε διότι ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία στην Ιταλία( μόλις 21 ετών) και έπαιξε εκεί για 4 χρόνια.
Προσπάθησα να κάνω τη λίστα όχι μόνο με βάση τους αριθμούς αλλά τη προσφορά που είχαν σε όλα τα επίπεδα στις ομάδες που αγωνίστηκαν. Γι’ αυτό και σαν κριτήρια επιλογής έβαλα τα εξής: Ηγέτης – προσωπικές διακρίσεις – συλλογικές διακρίσεις – αντίδραση στα τελευταία λεπτά του αγώνα.
Οποιεσδήποτε αντιρρήσεις είναι καλοδεχούμενες. Ξεκινάμε λοιπόν για να έχουμε στο τέλος κάτι να διαφωνήσουμε!



Ηγέτης ( O ψυχοπνευματικός αρχηγός . Το άτομο που επιβάλει την προσωπικότητά του στην ομάδα.)

1) Nowitzki : Ο μεγάλος Γερμανός έχει σημαδέψει τη σύγχρονη ιστορία των Mavericks. Από τη σεζόν 2000/01 όταν ήταν 22 χρονών είναι ο ηγέτης τους. Αυτός τους πήγε στους τελικούς το 2006 , σε αυτόν έπεσε όλο το φταίξιμο για τους αποκλεισμούς από τον πρώτο γύρο τις χρονιές 2007 (από το Golden State) και 2010 (από το San Antonio) . Το γεγονός ότι ο Jason Kidd δεν διεκδίκησε την αρχηγία μετά την επιστροφή του στο Dallas δείχνει την μοναδικότητα του Γερμανού . Η πρωτιά δικαιωματικά του ανήκει.



2) Divac : Ο Magic τον είχε από κοντά στα 2 πρώτα χρόνια του στο ΝΒΑ. Του έδειξε τον τρόπο να ηγείται ενός συνόλου και ο Γιουγκοσλάβος σέντερ το εφάρμοσε στους Sacramento Kings. H επική σειρά των δυτικών τελικών με τους Lakers το 2002 και ο τρόπος που καθοδηγούσε τους Webber , Bibby είναι το επιστέγασμα της ηγεσίας του.



3) Sabonis: Είναι απίστευτο πως ένας rookie 31 χρονών (!) είχε τέτοια επιρροή σε ομάδα. Οι τότε Jail Blazers ήταν η δική του ομάδα. Ήταν ο καλύτερος πασέρ και ριμπάουντερ της ομάδας .Ο Adelman ξεκινούσε τα συστήματά του από αυτόν. Τον έβαζε να παίζει σαν point-center. Οι Αμερικανοί στα χρόνια που αγωνιζόταν στο ΝΒΑ τον παρομοίαζαν με τον Bill Walton. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερο κομπλιμέντο από αυτό;



4) Petrovic : Είναι σε χαμηλότερη θέση από τους Divac – Sabonis γιατί οι δικοί του Nets ήταν χειρότεροι ομάδα από τους Kings και Blazers. Έφυγε από το Portland διότι δεν μπορούσε να βρίσκεται στη σκιά του Drexler. Είχε συνηθίσει να είναι ο ηγέτης στα χρόνια που έπαιζε στην Ευρώπη. Στο New Jersey κατάφερε να εμπνεύσει μία ολόκληρη πόλη και να είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που ηγείται μίας ομάδας ΝΒΑ. Ο Jordan κάποτε δήλωσε πως “o Petrovic ήταν ο μοναδικός που με κοίταζε στα μάτια”. Χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο;



5) Gasol: Στο Memphis ήταν ο απόλυτος άρχων της. Η ομάδα όμως δεν είχε υψηλές βλέψεις. Και μόνο οι παρουσίες της στα playoff έκανε τις χρονιές επιτυχημένες. Στους Lakers δεν έχει ανάλογο ρόλο. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά όταν στην ομάδα του υπάρχει ένας κύριος με το όνομα Kobe Bryant; Παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του έχοντας αφήσει τα αποδυτήρια στους Bryant – Fisher.



6) Ginobili – Parker : Όσο στους Spurs αγωνίζεται η μεγαλύτερη προσωπικότητα της τελευταίας δεκαετίας για το ΝΒΑ (Duncan) , οι δυο τους δεν χρειάστηκε να αναλάβουν τέτοιο ρόλο. Όταν θα εγκαταλείψει ο The Big Fundamental τότε θα ανέβουν σίγουρα στην κατάταξη. Τα ψυχικά χαρίσματα τα έχουν . Το αποδεικνύουν κάθε καλοκαίρι με τις εθνικές τους ομάδες





7) Turkoglu : Η τελευταία του χρονιά με το Orlando τον ανέβασε τόσο ψηλά στη λίστα. Οδήγησε τους Magic στους τελικούς την προηγούμενη χρονιά έχοντας γίνει ο ιθύνων νους τους . Στα τελευταία λεπτά κάθε αγώνα έπαιζε point-forward επιλέγοντας αυτός τα plays για τους Howard – Lewis. Έδειξε ηγετικές ικανότητες ξαφνιάζοντας και τους ίδιους τους Αμερικανούς . Φέτος σε ανάλογο ρόλο στο Toronto απέτυχε αφού η ομάδα του δεν πέρασε καν στα playoffs.



8) Kukoc: Ο Κροάτης έκανε μεγάλη καριέρα έχοντας τον ρόλο του 6ου παίκτη σε όποια ομάδα αγωνίστηκε (Bulls, Hawks, 76ers και Bucks). Στο Chicago δεν του ζητήθηκε να δείξει τα αρχηγικά του χαρακτηριστικά που αποδεδειγμένα είχε από τα χρόνια του στην Ευρώπη αφού στην ομάδα υπήρχαν οι Jordan - Pippen. Στους Βucks είχε τον ρόλο του μέντορα για την νεανική ομάδα του Milwaukee όχι όμως με μεγάλη επιτυχία.



9) Stojakovic: Τον δικό μας Peja τον περιμέναμε όλοι να θάμπωνε με την προσωπικότητά του και τις ικανότητες του το ΝΒΑ. Κάποιοι μιλούσαν για τον διάδοχο του Drazen. Δεν κατάφερε όμως να δικαιώσει τις υψηλότατες απαιτήσεις που είχαμε γι’ αυτόν. Στο Sacramento ηγέτες ήταν στην αρχή ο Divac και μετά ο Bibby , ενώ η Indiana τον ήθελε για έναν τέτοιο ρόλο. Ο Peja όμως προτίμησε τα χρήματα των Hornets και τον συμπληρωματικό ρόλο που του πρότειναν. Για να είμαι ειλικρινής ένα μεγάλο παιχνίδι που θα έχει τη σφραγίδα του Γιουγκοσλάβου δεν θυμάμαι. Αντίθετα θυμάμαι αρκετά που δεν βοήθησε τόσο τους Kings (το 2002 με Lakers) όσο και τους Hornets ( το 2008 με Spurs).




10) Marculionis – Kirilenko: Για τον μεγάλο Λιθουανό όταν αγωνιζόταν στο Golden State οι ομάδες του ΝΒΑ δεν ήταν έτοιμες να δοκιμάσουν ένα τέτοιο μοντέλο ( αν και ο Marculionis θα τα κατάφερνε μια χαρά κατά τη γνώμη μου) ενώ ο Kirilenko δεν έχει τέτοια χαρίσματα σαν παίκτης. Είναι περισσότερο παίκτης ρόλων παρά ο ηγέτης που θα δείξει τον δρόμο στους συμπαίκτες του.






Προσωπικές διακρίσεις (βραβεία , συμμετοχές σε All Star Games , αγώνες στα playoff )



1) Νοwitzki : Με μέσους όρους 25,6 πόντους και 10.9 ριμπάουντ σε 103 αγώνες playoff , με 9 παρουσίες σε All Star Games , με το βραβείο του MVP για τη σεζόν 2006-07 , με το να εκλέγεται από το 2001 συνεχώς στις 3 πρώτες πεντάδες του ΝΒΑ ( 4 φορές στην καλύτερη πεντάδα) , με το να είναι ο 5ος εν ενεργεία σκόρερ σε ολόκληρο το ΝΒΑ (!) θα συνιστούσε μέγα σφάλμα αν δεν βρισκόταν - πάλι - στην πρώτη θέση.



2) Parker : Έχει αγωνιστεί στους περισσότερους αγώνες στην postseason από κάθε άλλον Ευρωπαίο (132 αγώνες / 18,7 pts – 4,9 ast). Έχει συμμετάσχει σε 3 All Star Game ενώ το highlight των προσωπικών του διακρίσεων είναι το βραβείο MVP των τελικών του 2007. Μελανό του σημείο είναι το μόλις 29,9% στα τρίποντα. Οι υποστηρικτές του γράφουν πως αν είχε- ο καλύτερος driver του ΝΒΑ- και τρίποντο τότε θα μιλάγαμε για το τέλειο πακέτο. Προσωπικά τους θεωρώ λίγο υπερβολικούς. Επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ. Λίγο υπερβολικούς…



3) Gasol : Όσο και αν φαίνεται παράξενο ο Ισπανός δεν έχει και πολλούς προσωπικούς τίτλους. Ένα Rookie of the year για τη σεζόν 2001-02 και 3 συμμετοχές σε All Star Game. Για να είμαι δίκαιος ο πάουερ φόργουορντ / σέντερ με τις πλαστικές κινήσεις που οι Αμερικανοί είχαν να δουν από τα χρόνια που έπαιζε ο Mchale έπρεπε να κερδίσει και το φετινό βραβείο του MVP των τελικών. Αλλά πάντα ,σε όλες τις χώρες , το marketing νικά…



4) Stojakovic : Tελικά το ρητό που λέει πως η στατιστική είναι ο επιστημονικότερος τρόπος για να πεις ψέματα βρίσκει την εφαρμογή του στον Peja. 3 Αll star game , 76 παιχνίδια playoff με 16,2 πόντους και 90,4 % στις βολές (4ος καλύτερος όλων των εποχών) , και 2ος σκόρερ τη περίοδο 2003-04 δεν είναι καθόλου λίγα. Αλλά… η αλήθεια Peja μου είναι πως όλα αυτά τα χρόνια έπαιζες για τους αριθμούς σου. Και μόνο για αυτούς…



5) Ginobili : Ο Αργεντινός με την μεγαλύτερη μύτη και τα μεγαλύτερα .. βαρίδια σε ολόκληρο το ΝΒΑ έχει παίξει σε 117 αγώνες playoff , σε 1 All Star Game , ψηφίστηκε καλύτερος 6ος παίκτης το 2007-08 , και έχει 4,7 reb , 3,7 ast , και 16,3 pts. H πληροφορία πως τους βάζει όλους στην 4η περίοδο ελέγχεται ως αναληθής. Το γιατί δεν είναι πιο πάνω στη κατάταξη έχει μια λογική εξήγηση. Παίζει μόλις 27 λεπτά…



6) Kirilenko : Μη βαράτε αφήστε με να σας το επαναλαμβάνω. Τώρα μιλάμε ΜΟΝΟ για ατομικές διακρίσεις. Γι’ αυτό και ο ΑΚ-47 είναι ψηλά στη λίστα. Ας με συγχωρήσουν όλοι οι παρακάτω αλλά ένα All Star Game , ένα βραβείο καλύτερου μπλοκέρ (2004-05) και μία συμμετοχή στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του πρωταθλήματος δεν έχει κανένας από τους παρακάτω…



7) Petrovic : Στις 2 γεμάτες σεζόν με τους Νετς είχε μέσο όρο 21,4 pts ενώ σε 9 αγώνες postseason είχε 20 pts. Την τελευταία του σεζόν εκλέχθηκε στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ. Ήταν δηλαδή ο 3ος καλύτερος shooting guard μετά τους Jordan και Drexler!



8) Kukoc : 99 αγώνες στη postseason και το βραβείο του 6ου παίκτη για το 1995-96 είναι ότι κατάφερε από μόνος του ο κάποτε «Ευρωπαίος Magic Johnson». Εδώ υπάρχει μία μεγάλη ένσταση. Αν υπάρχει κάποιος τρελός που έχει παρακολουθήσει ολόκληρη τη σειρά τελικών με το Seattle το 1996 δε μπορεί παρά να συμφωνήσει πως ο Jordan έκλεψε το βραβείο απ’ τον Kukoc! Επειδή είμαι τρελός σας λέω πως έτσι ακριβώς έγινε…



9) Divac : 121 παιχνίδια playoff με 12 pts , 8 reb . Συν ένα All Star Game. Στον παμπόνηρο Γιουγκοσλάβο χρωστάνε ένα ακόμη βραβείο. Του μεγαλύτερου flopper όλων των εποχών. 5 χρόνια έχει που αποσύρθηκε και οι Αμερικανοί όταν βλέπουν κάποιον να πέφτει θεατρινίστικα στο παρκέ εκβιάζοντας το επιθετικό φάουλ τον παρομοιάζουν με τον Divac! Mέγας είσαι Divac και θαυμαστές οι βουτιές σου…



10) Turkoglu : O Hedo δούλεψε πολύ όλα αυτά τα χρόνια και δικαιώθηκε. Οι 82 αγώνες με 11,4 pts , 4.5 reb , 3 ast καθώς και το βραβείο του Πιο Βελτιωμένου Παίκτη για το 2008 αποτελούν ένα πανάξιο μπράβο για τον Βόσνιο εεεε συγνώμη Τούρκο forward…



11) Sabonis : Πότε ο Saba είχε αριθμούς που μάγευαν για να έχει και τώρα? Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να κερδίζει η ομάδα του. Εδώ παρ ‘ολίγον να κάνει All Star τον Damon Stoudamire! Tα είπαμε στη παραπάνω κατάταξη . Ανέβαζε τους αριθμούς των συμπαικτών του και όχι τους δικούς του. Με τα πήλινα πόδια του μάζευε 7 reb μοίραζε 2 ασσίστ και έβαζε 12 pts . Αγωνίστηκε σε 470 παιχνίδια στη regular season και 51 στη postseason. Kατάφερε για 7 χρόνια να αγωνιστεί συνολικά σε 521 παιχνίδια! Eίναι ένας άθλος που δεν αποδίδεται με κανένα βραβείο. .. Καταραμένο 1986 !!!!



12) Marculionis : Αγωνίστηκε σε ομάδες που δεν είχαν αρκετές παρουσίες στα playoff . Έπρεπε να γυρίσει στην Ευρώπη που θα κουραζόταν να σηκώνει τρόπαια με το ταλέντο που είχε…



Συλλογικές διακρίσεις ( πρωταθλήματα και συμμετοχές σε τελικούς περιφέρειας)

1) Parker – Ginobili → 3 πρωταθλήματα (2003, 2005, 2007) - 1 συμμετοχή
σε δυτικούς τελικούς (2008 ήττα από Lakers με 4-1)

2) Kukoc → 3 πρωταθλήματα (1996, 1997, 1998)
3) Gasol → 2 πρωταθλήματα (2009, 2010) - φιναλίστ το 2008 (ήττα από
Celtics με 4-2)
4) Nowitzki – Divac → φιναλίστ το 2006 ο Dirk (ήττα από τους Heat
με 4-2) και μία συμμετοχή σε δυτικούς τελικούς
(2003 / ο Vlade
ήταν φιναλίστ το 1991 (ήττα από Βulls με 4-1) και είχε
μία συμμετοχή σε δυτικούς τελικούς (2002 ήττα απο
Lakers με 4-3)
5) Sabonis → 2 συμμετοχές σε δυτικούς τελικούς (1999 ήττα από Spurs με 4-1 , 2000 ήττα απο Lakers με 4-3)
6) Stojakovic – Kirilenko → Aπό μία συμμετοχή σε δυτικούς τελικούς ( το
2002 ο Peja και το 2007 ο ΑΚ-47)


Clutch player (When The Going Gets Tough The Tough Get Going) .

1) Ginobili



2) Nowitzki



3) Petrovic



4) Parker



5) Gasol



6) Kukoc



7) Turkoglu



8) Sabonis



9) Peja



10) Divac




And the winner is………………