Διάβαζα εχτές τη συνέντευξη του Ιτούδη στον sportfm (http://www.sport-fm.gr/article/283774). Είπε κάτι πολύ σημαντικό που εμείς – οι εκτός ομάδας και χορού γενικότερα – τείνουμε να το παραβλέπουμε: «Θα έλεγα ότι έχουμε κάνει έξι μεταγραφές, επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ανανεώσεις των συμβολαίων του Διαμαντίδη, του Μπατίστ και του Νίκολας. Μπορεί για κάποιους να ήταν κάτι αναμενόμενο, όμως στους δύσκολους καιρούς που περνάμε η διοίκηση έκανε ένα μεγάλο βήμα για να τους κρατήσει και ήταν σημαντικές αυτές οι εσωτερικές μεταγραφές».
Νομίζω πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού ακολούθησε μια σωστή τακτική στις ανανεώσεις και τις μεταγραφές (προς το παρόν). Άργησε να ασχοληθεί με τα συμβόλαια που έληγαν, σε αντίθεση με άλλες χρονιές, αλλά έχω την αίσθηση (απλώς την εντύπωση και όχι κάποια πληροφορία) πως αυτό ήταν συμφωνημένο ανάμεσα στις δύο μεγάλες ομάδες. Προσπάθησαν να «εκβιάσουν» την Πολιτεία για τις αλλαγές στη φορολόγηση των αθλητών (http://www.sport24.gr/html/ent/891/ent.372891.asp) και αυτό το κοινό μέτωπο έσπασε με την «αρπαγή» του Σπανούλη από τον Ολυμπιακό. Όχι εξαιτίας κάποιας ανήθικης συμπεριφοράς όσο του υψηλού συμβολαίου που του πρότειναν, καταστρέφοντας το προφίλ των σωματίων υπό οικονομική κρίση, το οποίο οικοδομούσαν οι δύο ομάδες μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Οι προτεραιότητες της ομάδας λοιπόν ήταν οι εξής: Ζοτς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Μπατίστ, Νίκολας, Πέκοβιτς. Έχασε τον τρίτο και τον τελευταίο. Θα μου πείτε τελευταίος ο Πέκοβιτς και τρίτος ο Σπανούλης; Κι όμως. Σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν είναι το «νούμερο ένα». Είναι σαν λέμε ο Τόρες αναπληρωματικός στην εθνική Ισπανίας; Τι να κάνουμε όμως όταν μια ομάδα έχει τόσους παικταράδες; Κάποιος πρέπει να μένει λίγο πιο πίσω.
Δεν έκανα αναφορά στην ποδοσφαιρική Ισπανία τυχαία. Θέλω να καταλήξω στο χταπόδι Πωλ που έβγαλε πρωταθλητές τους Ίβηρες. Δεν ξέρω αν κάνει και μπασκετικές προβλέψεις, αλλά δεν χρειάζεται έτσι κι αλλιώς. Το μπάσκετ έχει Χταπόδι και το Χταπόδι Μητσάρας έκατσε στον Παναθηναϊκό. Ακριβώς! Ο Διαμαντίδης είναι ο πιο σημαντικός παίκτης του Παναθηναϊκού και η παραμονή του η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας μετά από την αντίστοιχη του Ομπράντοβιτς. Μεγαλύτερη από οποιονδήποτε Ρούντι Φερνάντες. Είναι ο αρχηγός της, η ψυχή της, το μυαλό της, ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές και ο μόνος παίκτης που μπορεί –αν είναι υγιής- να τα βάλει μόνος του με την πανίσχυρη πλέον περιφέρεια του Ολυμπιακού. Μόνος του τρόπος του λέγειν, καθώς υπάρχουν και άλλοι παίκτες να τον πλαισιώνουν, αλλά δεν είναι του βεληνεκούς και της ποιότητας του Σπανούλη (ούτε του Τεόντοσιτς). Ο Μητσάρας όμως το έχει ξανακάνει. Για όσους δεν θυμούνται, αναφέρομαι στο 2007, όταν είχαν φύγει οι Λάκοβιτς και Σπανούλης (από παλιά τριβόταν στη γλίτσα του τσομπάνη – που έλεγε και ένας καραβανάς που γνώρισα στο στρατό). Οι Μπετσίροβιτς και Βούγιανιτς που ήρθαν, τα έδωσαν όλα, αλλά δεν βοήθησαν τόσο όσο οι προκάτοχοι τους. Ο Διαμαντίδης όμως ανταποκρίθηκε στην πρόκληση και με το παραπάνω.
Τότε ο Ομπράντοβιτς είχε επιλέξει να εμπιστευτεί το Χταπόδι και να ενισχύσει το 2 και το 3. Φέτος φαίνεται πως επιλέγει το ίδιο, αφήνοντας τους Καλάθη και Νίκολας – Τέπιτς να τον βοηθούν, ενισχύοντας τις υπόλοιπες θέσεις από το 2 ως το 4 με Σάτο και Καϊμακόγλου. Είναι ο Σάτο όμως Σισκάουσκας; Μάλλον όχι, παρόλο που είναι ένας απίστευτα αθλητικός, φιλότιμος και πειθαρχημένος παίκτης. Τα ίδια λέγαμε και το 2007 όμως, όταν ήρθε ο Σισκα. Θυμάμαι πολλούς φίλους του Παναθηναϊκού ξενερωμένους με τον χαμηλών τόνων Λιθουανό παίκτη που ήρθε επίσης από την πρωταθλήτρια Ιταλίας (Μπενετόν Τρεβίζο) και ένα χρόνο αργότερα ήταν ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης.
Θα του βγει και πάλι το ρίσκο του Σέρβου; Ο καιρός θα δείξει. Πάντως αν το χταπόδι Πωλ προέβλεψε μια φορά τον πρωταθλητή (το 2008 είχε κάνει λάθος στον τελικό), το Χταπόδι Μητσάρας βγάζει Πρωταθλητή Ελλάδας έξι χρόνια συνεχόμενα.
Υ.Γ.: Για το 5αρι τηρώ στάση αναμονής μέχρι να πραγματοποιηθεί η μεταγραφή. Πάντως αν μου έλεγαν να διαλέξω Μπατίστ ή Πέκοβιτς, δεν θα είχα δίλημμα.
Υ.Γ.1: Έχω την εντύπωση πως η αύξηση της φορολόγησης δεν κάνει καλό στον ελληνικό αθλητισμό. Αρχικά πίστευα πως είναι δίκαιο να πληρώνουν περισσότερα οι παίκτες, αλλά αποδεικνύεται πως αυτοί δεν θυσιάζουν τίποτα. Τουλάχιστον στις μεγάλες ομάδες. Με αποτέλεσμα η ψαλίδα να ανοίγει περισσότερο και οι μικροί σύλλογοι να κινδυνεύουν σοβαρά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου