Μην πυροβολείτε τον πιανίστα...

Ας θίξω κι εγώ το κυρίαρχο μπασκετικό θέμα των ημερών, δηλαδή τη μετακίνηση του Βασίλη Σπανούλη στον Ολυμπιακό. Ο τίτλος προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Να τονίσω πως όσα θα πω δε σχετίζονται με τις οπαδικές μου προτιμήσεις (είμαι Ολυμπιακός και φυσικά χαίρομαι για τη μεταγραφή).

Ναι, τα λεφτά έπαιξαν το ρόλο τους στη μεταγραφή. Ναι, στην εποχή μας ο αθλητισμός τόσο υψηλού επιπέδου αντιμετωπίζεται με καθαρά επαγγελματικά κριτήρια αλλά δεν είναι αυτό το point κατ' εμέ και δε θα ξαναρχίσω την καραμελίτσα του επαγγελματισμού. Αφού ξέρω πως απευθύνομαι σε άτομα που έχουν ζήσει το γήπεδο, την προπόνηση, τα αποδυτήρια, θα μιλήσω αλλιώς.

Ο Σπανούλης γυρίζει στην Ελλάδα από μια αποτυχημένη χρονιά στο ΝΒΑ το 2007 και υπογράφει το 3ετές συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό. Την 1η του χρονιά -φυσιολογικά- περνάει ένα σημαντικό διάστημα μέχρι να βρει τα πατήματά του. Να μην ξεχνάμε ότι έχει προηγηθεί το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας όπου δείχνει έτοιμος να πάρει τη "σκυτάλη" από τον Παπαλουκά και οδηγεί την εθνική (με μεγάλα σουτ με Σερβία, Κροατία, Σλοβενία) μέχρι τον ημιτελικό με τους Ισπανούς όπου η εμφάνισή του είναι εντυπωσιακή αλλά οι διαιτητές δεν του επιτρέπουν να πάρει με όλες τις τιμές το χρίσμα του νέου ηγέτη της επίσημης αγαπημένης. Με τον Παναθηναϊκό λοιπόν, πραγματοποιεί ένα θετικό πρώτο γύρο σε Α1 και Ευρωλίγκα παρουσιάζοντας όλο και καλύτερο πρόσωπο και παίζοντας μαζί με το Διαμαντίδη και για το Γιασικεβίτσιους που μοιάζει έξω από τα νερά του. Στο top-16 είναι ακόμα καλύτερος, κάνει μεγάλα παιχνίδια απέναντι σε Παρτιζάν και Εφές αλλά μένει κρυμμένος στη μετριότητα του ΠΑΟ που αποκλείεται από τη συνέχεια. Στους τελικούς του πρωταθλήματος, με εξαίρεση το 1ο παιχνίδι που μένει στα "ρηχά" και με κακή παρένθεση το airball στον 4ο τελικό, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά μένει στη σκιά του Γιασικεβίτσιους που στα play-off δικαιώνει τα λεφτά του. Την ίδια χρονιά ο Διαμαντίδης έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα από τον τελικό της Ευρωλίγκα στην Αθήνα και τη μεγάλη τάπα στον Άκερ στον 3ο τελικό με τον Ολυμπιακό, κάνει καλό Ευρωμπάσκετ, οδηγεί τον ΠΑΟ μαζί με τον Μπατίστ στον 1ο γύρο, παρασύρεται κι αυτός στη μετριότητα της ομάδας στο top-16 με εξαίρεση τα ματς με τη Σιένα και Εφές και είναι σταθερός στους τελικούς με τον Ολυμπιακό χωρίς να κάνει την υπέρβαση.

Την επόμενη σεζόν ο Σπανούλης ξεκινάει τραυματίας. Προέρχεται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου είναι το πρώτο βιολί της εθνικής και την οδηγεί μέχρι τους 8 όπου γίνεται ο μοιραίος αφού χάνει το τελευταίο σουτ με την Αργεντινή. Ωστόσο είναι φανερά ο ηγέτης της κι εκείνος που παίρνει την μπάλα όταν "καίει". Αφού λοιπόν κάνει έναν μέτριο 1ο γύρο μετά τον ταυματισμό του ανεβαίνει πολύ στο top-16 και στη συνέχεια είναι καταιγιστικός. κάνει μεγάλα παιχνίδα στους 8 με τη Σιένα και πρωτοστατεί στην ανατροπή και πρόκριση στο final 4. Στο Βερολίνο σκοτώνει μαζί με τον Πέκοβιτς τον Ολυμπιακό και τον Παπαλουκά στον ημιτελικό και μαζί με το Νίκολας την ΤΣΣΚΑ και τον Σίσκα στον τελικό και παίρνει με το σπαθί του το βραβείο του MVP. Στους τελικούς του πρωταθλήματος οδηγεί τον ΠΑΟ στο break της έδρας του Ολυμπιακού πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και ανακυρήσσεται κορυφαίος παίχτης της Α1 2008-2009. Την ίδια σεζόν ο Διαμαντίδης ηγείται του ΠΑΟ στον πρώτο γύρο με μεγάλα παιχνίδια στην Πρόκομ και τη Νανσί και αρχίζει να πέφτει στο top-16 με εξαίρεση το παιχνίδι στην Παρτιζάν ώσπου εξαφανίζεται στα παιχνίδια με τη Σιένα και στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και κάνει ένα θετικό τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Στους τελικούς του πρωταθλήματος είναι θετικός στα παιχνίδια του ΟΑΚΑ αλλά κακός στο ΣΕΦ όπου εκτός του Σπανούλη αναλαμβάνει πάλι δράση ο Γιασικεβίτσιους αλλά και ο Νίκολας.

Το καλοκαίρι του 2009 είναι σημαδιακό για το Σπανούλη γιατί γίνεται αυτό που όπως προανέφερα φαινόταν από το 2007. Ο kill Bill γίνεται και επίσημα ο ηγέτης της εθνικής. Στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας είναι ο μεγάλος της πρωταγωνιστής, ο Καζλάουσκας του έχει δώσει και τα κλειδιά της ομάδας και (κατά τη γνώμη μου τον εκθέτει με τη μονοτονία της επιθετικής λειτουργίας) οδηγεί την ομάδα στο χάλκινο μετάλλιο. Ωστόσο η υπερπροσπάθεια στο Ευρωμπάσκετ φαίνεται να τον καταβάλλει. Κάνει ένα μέτριο 1ο γύρω όπου βασικό του χαρακτηριστικό είναι η αστάθεια και κακό top-16 όπου και αποκλείεται ο ΠΑΟ. Στα play-offs του πρωταθλήματος επανέρχεται και αφού γλιτώνει την ομάδα του από τα χειρότερα στον τελευταίο ημιτελικό με τον Πανελλήνιο, χαρίζει στον ΠΑΟ το πρωτάθλημα με τεράστιες εμφανίσεις σε 3ο και 4ο τελικό όπου και παίζει τραυματίας. Από την άλλη ο Διαμαντίδης, ο οποίος δε συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ, κάνει καλό 1ο γύρο και έπειτα μένει στη μετριότητα μέχρι το τέλος με εξαίρεση το παιχνίδι του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ.

Και φτάνουμε στο καλοκαίρι του 2010 που λήγουν τα συμβόλαια και των 2...Η διοίκηση του ΠΑΟ ανανεώνει γρήγορα το συμβόλαιο του Διαμαντίδη τον οποίο και αμοίβει με 2 εκ. ευρώ ετησίως και διαμηνύει πως το συμβόλαιο του είναι το ανώτερο που θα υπάρξει στην ομάδα γιατί αυτός είναι ο αρχηγός και ηγέτης της. Ο Σπανούλης διαπραγματεύεται με τον ΠΑΟ που του δίνει μέχρι 1,95. Πολύ κοντά στα λεφτά του Διαμαντίδη αλλά όχι τα ίδια. Για περισότερα κανένας λόγος. Εκεί λοιπόν θεωρώ πως ο Σπανούλης είπε ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ;;; Είπα πριν πως θα μιλήσω αλλιώς γιατί όλοι σας γνωρίζετε τι θα πει γήπεδο-ομάδα κλπ. άρα γνωρίζετε τι σημαίνει και ΕΓΩΙΣΜΟΣ. Και γίνομαι ξεκάθαρος. Ο Διαμαντίδης καθιερώθηκε στις συνειδήσεις του κόσμου όταν έβαλε το τρίποντο με τη Γαλλία το 2005. Καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των φιλάθλων του Παναθηναϊκού μετά το final 4 της Αθήνας το 2007 όπου και ανακηρύχθηκε MVP, κατά την ταπεινή μου άποψη καθαρά λόγω έδρας. Θεωρώ πως αν το final 4 είχε γίνει οπουδήποτε αλλού με τα ίδια αποτελέσματα MVP θα ήταν ο Σίσκα ή ο Μπατίστ που ήταν εκπληκτικοί και στο 2 παιχνίδια και όχι μόνο στον τελικό όπως ο Διαμαντίδης. Έρχονται μετά και οι τελικοί με τον Ολυμπιακό και η τάπα στον Άκερ. Ο Ομπράντοβιτς λέει όπου βρεθεί και όπου σταθεί πως ο Διαμαντίδης είναι υπερπαίχταρος και δεν μπορί να κάνει χωρίς αυτόν στο γήπεδο. Τοτε πήρε και το πρώτο του μεγάλο συμβόλαιο. Τα 3 αυτά χρόνια λοιπόν του καινούριου συμβολαιου του συνυπάρχει με το Σπανούλη που όπως περιέγραψα παραπάνω ξελάσπωσε τον ΠΑΟ πολλές φορές με αποκορύφωμα τη σεζόν 2008-2009 και τους τελευταίους τελικούς. Όχι πως ο Διαμαντίδης ήταν κακός, όμως μετά το 2007 δεν έκανε την υπέρβαση που θα έδινε στην ομάδα του τίτλους σε αντίθεση με το Σπανούλη. Θεωρώ πως ο Διαμαντίδης είναι το αγαπημένο παιδί του Ομπράντοβιτς, ο παίχτης που το 2007 νίκησε το 'γαύρο' Παπαλουκά στον τελικό, που έριξε την τάπα στον Άκερ, που φοβήθηκε το ΝΒΑ και έμεινε στον ΠΑΟ σε αντίθεση με το Σπανούλη, που έφτυσε τον "κακομαθημένο" Τεόντοσιτς μέσα στο ΟΑΚΑ. Σε καμία περίπτωση δεν τον υποτιμώ -είναι τεράστιος παίχτης- αλλά πιστεύω πως αυτοί είναι οι λόγοι που οι Γιαννακόπουλοι έχουν το μισθό του ως ταβάνι. Βάσει λοιπόν της κοινής τους πορείας την τελευταία 3ετία πιστεύω πως ο Σπανούλης λέει ΓΙΑΤΙ ούτε καν τα ίδια λεφτά; Κι εγώ με τη σειρά μου λέω ΓΙΑΤΙ κύριοι Γιαννακόπουλοι δεν το κάνατε και παλιότερα αυτό; Αγαπημένο σας παιδί, ηγέτης και αρχηγός ήταν πάντα ο Αλβέρτης. Ποτέ όμως δεν πήρε περισότερα λεφτά από τον Μποντιρόγκα που καθάριζε τις μπουγάδες κι έφερνε τίτλους. Ποτέ όμως δεν ήταν και αγαπημένο παιδί του Ομπράντοβιτς...Γι' αυτό λοιπόν λέω μην πυροβολείτε το Σπανούλη. Πάει εκεί που πιστεύει πως όταν παίρνει την ομάδα από το χέρι και θα την πηγαίνει στους τίτλους, θα του αναγνωρίζεται. Για μένα καλά κάνει.