H απόφαση του Λε Μπρον

Ντελίριο ενθουσιασμού έχει προκαλέσει στους φίλους του Μαϊάμι η ανακοίνωση του Λε Μπρον Τζέιμς πως επέλεξε την ομάδα τους για να συνεχίσει την καριέρα του. Αντίθετα στο Κλίβελαντ επικρατεί μίσος για τον άλλοτε δικό τους «Βασιλιά» αφού έχουν φτάσει σε σημείο να καίνε στους δρόμους τη φανέλα του! Στο Σικάγο και στη Νέα Υόρκη απογοητεύθηκαν αφού οι προσπάθειες 2 τουλάχιστον χρόνων απέβησαν άκαρπες.
Θα ξεκινήσω από τα εύκολα.
Η Νέα Υόρκη από τη στιγμή που ανέλαβε ο Νταν’Αντόνι ένα στόχο είχαν: Να φέρουν τον Τζέιμς στο «Mεγάλο Μήλο». ¨Επρεπε να αδειάσουν το σάλαρι καπ τους για να μπορούν να του δώσουν το μέγιστο δυνατό συμβόλαιο. Έδιωξαν λοιπόν τους καλούς τους παίκτες (π.χ. Φράνσις, Μάρμπουρι) παίρνοντας γυρολόγους που τα συμβόλαιά τους έληγαν το καλοκαίρι του 2010. Και εκεί την πάτησαν. Διότι ενώ είχαν τα χρήματα δεν είχαν τους παίκτες που θα πλαισιώναν τον Λε Μπρόν. Και ο ίδιος (στην «αμερικανιά» που έκανε στο Λας Βέγκας) το δήλωσε: « Ο στόχος μου είναι να πάρω πρωταθλήματα και τα χρήματα δεν έχουν και τόση σημασία για μένα». Στους Νικς θα έπρεπε να περιμένει τουλάχιστον 3 χρόνια μέχρι να γίνει η ομάδα αξιόμαχη. Το Σικάγο , απ ‘την άλλη, επέλεξε ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έδωσε μεν τον Σάλμονς (ήρωα στη θρυλική πλέον σειρά του 2009 με τους Σέλτικς) για τις ανάγκες του σάλαρι καπ αλλά κράτησε και έναν κορμό (Ρόουζ, Νόα,Ντένγκ) όπου με μπροστάρη τον Τζέιμς (και με μία ακόμη μεταγραφή ψηλού) θα χτυπούσε άμεσα το πρωτάθλημα. Στον Τζέιμς όμως δεν ήταν αρκετό. Το Κλίβελαντ κυριολεκτικά έπεσε απ’ τα σύννεφα. Όλη η Αμερική πίστευε πως κατά βάθος ο Λε Μπρον δεν θα τους «πουλούσε» έτσι το και θα παρέμενε εκεί. Του είχαν φερθεί άψογα όλα αυτά τα χρόνια (μέχρι και τον γερασμένο Σακ του έφεραν μετά από δικιά του απαίτηση, ενώ τον κολλητό του Βαρεχάο δεν έμπαιναν σε διαδικασία να τον ανταλλάξουν παρ’ όλες τις καλές προσφορές που είχαν) και λόγω των κανόνων του ΝΒΑ μπορούσαν να του προσφέρουν τα περισσότερα χρήματα. Αλλά στην ιστορία μας μπαίνει ο Πατ Ράιλι (μέγας «γάτος») όπου μαζί με τον Γουέιντ τον δελεάζουν (και το πετυχαίνουν) να φτιάξουν την καλύτερη τριάδα όλων των εποχών (Γουέιντ – Τζέιμς – Μπος). Το θεωρώ «έργο Ράιλι» διότι το έχει ξανακάνει! Το 2004 έφερε τον Σακίλ στο Μαιάμι και έκανε την –τότε-μεταγραφή της δεκαετίας! (2 χρόνια μετά ο Σακ του έφερε το πρωτάθλημα). Τώρα ξεπέρασε και τον εαυτό του με τον Λε Μπρον…
Πάμε στα δύσκολα τώρα.
1. Υπάρχει ένας κανόνας που λέει πως στο ΝΒΑ για να γίνει μια ομάδα δυναστεία χρειάζεται 3 σταρ. Τα παραδείγματα άπειρα. Θα αναφέρω μερικά . Μπερντ – ΜακΧέιλ-Πάρις / Μάτζικ – Καριμ – Γουόρθι / Τζόρνταν – Πίππεν – Γκράντ και μετά Ρόντμαν / Ντάνκαν – Πάρκερ – Τζινόμπιλι / Σακίλ – Κόμπι – Χόρι.
2. Κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Το Χιούστον το ’97 είχε Ντρέξλερ- Χακίμ- Μπάρκλει. Το Χιούστον –πάλι- το ’99 είχε Χακίμ – Μπάρκλει – Πίππεν . Οι Λέικερς το 2004 είχαν 4 Hall of Famers(!) (Σακίλ , Κόμπι, Πέιτον, Καρλ Μαλόουν) .Κι όμως πρωτάθλημα δεν πήραν.
3. Για να πετύχουν οι Χιτ χρειάζεται όλοι να κάνουν «θυσίες» στο παιχνίδι τους . Κανένας απ τους τρεις δε θα μπορεί να παίρνει πλέον 20 + προσπάθειες σε κάθε αγώνα. Τα νούμερα τους θα μειωθούν και δεν ξέρω αν ο εγωισμός τους θα το αντέξει. Κρατώ τις επιφυλάξεις μου γιατί κανένας απ τους τρεις δεν ήταν ποτέ δεύτερο όνομα στις ομάδες που αγωνίστηκαν. Τώρα οι ρόλοι τους θα αλλάξουν. Αμέσως αμέσως ο Μπος (ο 4ος καλύτερος πάουερ μετά από Νοβίτσκι, Γκασόλ, Στουνταμάιρ) θα γίνει νούμερο 3 στους Χιτ. Ο Γκαρνέτ προσαρμόστηκε άψογα στο ρόλο του στους Σέλτικς. Ο Μπός δεν μου μοιάζει και τόσο αλτρουιστής. Ο Τζέιμς πηγαίνει στην ομάδα του Γουέιντ. Μην το ξεχνάμε. Ο Flash έχει ήδη ένα πρωτάθλημα. Αυτός θα είναι ο ηγέτης τους. Ο Τζέιμς θα ακολουθεί. Τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο.
4. Το supporting cast των Χιτ είναι λίγο. Οι Σέλτικς εκτός απ τους BIG 3 είχαν και τον Ντένις Τζόνσον (απ’τους καλύτερους αμυντικούς γκάρντ όλων των εποχών) . Οι Λέικερς στην αρχή τον Μακαντού και μετά τον Μάικλ Κούπερ. Οι Μπούλς τον Κούκοτς. Οι Σπερς τον Χόρι .Οι Λέικερς τον Φοξ. Οι Χιτ όμως;
5. και τελευταίο: Λε Μπρον αγόρι μου , με την απόφαση που πήρες παύεις να συγκρίνεσαι με τον G.O.A.T. τον Magic και τον Larry Legend. Εκείνοι ΠΟΤΕ δεν θα έπαιρναν την απόφαση - ενώ ήταν μόλις 25 χρόνων όπως εσύ – να πάνε σε μια γεμάτη ομάδα από σούπερ σταρς για να πάρουν το πρωτάθλημα . Θα προσπαθούσαν να το πάρουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ. Και αν οι Μάτζικ και Μπέρντ ήταν τυχεροί και στα πρώτα τους χρόνια στο ΝΒΑ βρέθηκαν σε καλές ομάδες , ο Τζόρνταν επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να παίζει με τον Corzine ,και τον Brad Sellers! Τα πρωταθλήματα ήρθαν όταν το παράδειγμά του ενέπνευσε τους συμπαίκτες του να γίνουν καλύτεροι. Η ιστορία θα σε γράψει πιθανότατα ως τον καλύτερο παίκτη των ‘00s αλλά μέχρι εκεί.