Περί Γιαννάκη ( συνέχεια)

Φίλοι και συναρρωστάκια του μπάσκετ γεια σας. Το θέμα Γιαννάκης είναι ανεξάντλητο.

Εγώ θα ήθελα να παραθέσω τη δική μου άποψη η οποία είναι λίγο διαφορετική από τους προλαλήσαντες.

Πρώτα όμως θα ήθελα πω στο φίλο Drazen παραφράζοντας λίγο ένα γνωμικό ότι:« λάθη δεν κάνουν μόνο όσοι δεν παίρνουν αποφάσεις» Ο Γιαννάκης πήρε αποφάσεις οι οποίες τελικά δεν τον δικαίωσαν. Εκ του αποτελέσματος δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε την τακτική. Να σου θυμίσω ότι ο Ομπράντοβιτς στο Βερολίνο(μέσα ήσουν και το θυμάσαι) στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού παρακολουθούσε τη διαφορά να μειώνεται και όλοι σχολίαζαν γιατί δεν κάνει αυτό ή εκείνο ή το άλλο. Αν είχε βάλει ο Σίσκα το σουτ θα τον είχαμε σταυρώσει…

Στο θέμα μας όμως. Το μεγάλο πρόβλημα του Παναγιώτη Γιαννάκη είναι ο υπέρμετρος εγωισμός του. Αυτός τον έφτασε στο επίπεδο που τον έφτασε σαν παίκτη( ναι Bαsketikε κανένας δεν θα ξαναπάταγε στο γήπεδο με κομμένο χιαστό , πόσο μάλλον να κάνει αυτή την καριέρα χωρίς πρόσθιο) όμως αναλογίστηκε ποτέ κανείς ότι ίσως ο μεγάλος Άρης να μην κάθισε ποτέ στο θρόνο του πρωταθλητή Ευρώπης γιατί υπήρχε πάντα η υποβόσκουσα κόντρα Γιαννάκη-Γκάλη για το ποιος είναι καλύτερος?

Πέρα από τον παίκτη Γιαννάκη που ομολογώ ότι είμαι πολύ μικρός για να τον κρίνω, υπάρχει και ο προπονητής Γιαννάκης ο οποίος μειονεκτεί σε σχέση με άλλους μεγάλους προπονητές στη διαχείριση των «φτασμένων» παικτών, των λεγόμενων βεντετών.

Ο Γιαννάκης στην Εθνική Ελλάδος πέτυχε γιατί είχε ένα εξαιρετικό υλικό νεαρών παικτών οι οποίοι είχαν μεγαλώσει με τον Άρη της δεκαετίας του 80 και είχαν ως πρότυπο το νυν προπονητή τους. Κρεμόντουσαν από τα χείλη του και έμπαιναν στο παρκέ και σκίζονταν για πάρτη του. Είναί τυχαίο ότι «τελείωσε» τον Αλβέρτη πριν την ώρα του? Μην ξεχνάμε ότι ο Φραγκίσκος είχε ήδη τότε δύο πρωταθλήματα Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό και προσωπική μου εκτίμηση είχε και πολλά ακόμη να προσφέρει στην Εθνική μας. Επιπλέον μπόρεσε- και μαγκιά του- να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την τρέλα που βγάζουμε όλοι μας για το εθνόσημο.

Στο Μαρούσι ο Γιαννάκης ( όπως και νωρίτερα στον ιστορικό Πανιώνιο) δεν είχε την πίεση του αποτελέσματος ενώ είχε και ένα αξιοσέβαστο μπάτζετ. Επιπλέον είχε τον πιο ταλαντούχο Έλληνα (αν όχι και ευρωπαίο) Point guard το Σπανούλη μαζί με το πολυεργαλείο που λέγεται ΜουΜου. Το βασικό όμως είναι ότι κανένας δεν του ζήτησε αποτελέσματα. Όλοι αντιμετώπιζαν την ομάδα ως ¨ευχάριστη έκπληξη¨.

Και ήρθε η ώρα του Ολυμπιακού… Ο Γιαννάκης ανέλαβε τον Ολυμπιακό μεσούσης της περιόδου και έκλεψε τις εντυπώσεις με μια ομάδα που δεν την είχε στήσει ο ίδιος. Το καλοκαίρι οι Αγγελόπουλοι ( ευτυχώς για όλους μας που υπάρχουν αυτοί και οι Γιαννακοπουλαίοι) του παρείχαν ότι ζήτησε και ο δράκος έδωσε το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ του για να πάρει τον Τσίλντρες( εξαιρετικός δε λέω) ο οποίος σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να πάρει τον Ολυμπιακό από το χέρι και να τον οδηγήσει στην κορυφή. Εκτιμώ ότι η επιλογή βασίστηκε αποκλειστικά στο χαμηλό προφίλ του παίκτη και τη μικρή αναγνωρισιμότητά του. Φέρνει τον Έρτσεγκ ο οποίος δεν παίζει και έχει και τον Τεόντοσιτς ο οποίος παίζει από καθόλου εώς ελάχιστα. Ο δράκος με το πρόσχημα της καλής λειτουργίας της ομάδας την άφησε χωρίς ηγέτη. (Ο Παπαλουκάς είναι ηγέτης όμως η ομάδα δεν είχε ηγέτη-σκόρερ.) Ο Ολυμπιακός πάει Βερολίνο, χάνει τον ημιτελικό στο τελευταίο σουτ και την Α1 με πλεονέκτημα έδρας….

Οι πρόεδροι κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες που προξενεύουν το Μεσίνα και διατηρούν τον coach στη θέση του ισχυρό και με μπάτζετ πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του Ολυμπιακού και του ελληνικού μπάσκετ. Ο Γιαννάκης φέρνει τον Κλέϊζα ο οποίος είναι ασφαλώς μια εξαιρετική επιλογή( είναι όμως και αυτός νεαρός και χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές. Τώρα παλεύει να αποδείξει την αξία του). Επιπλέον φέρνει τους Γουέϊφερ και Μπέβερλυ διαμηνύοντας παράλληλα στους Έρτσεγκ και Τεόντοσιτς να βρουν ομάδα διότι δεν υπολογίζονται!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο Γουέϊφερ φεύγει νύχτα( κατά 2 μύρια πλουσιότερος όμως) και ο Μπεβερλυ …ξεχνάει το μπάσκετ. Θυμηθείτε μόνο το σχόλιο του παντελώς άσχετου αλλά και μεγάλης πληγής του Ελληνικού μπάσκετ Φ. Συρίγου « τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας… Εδώ βάζει και αυτός τρίποντο» Ο αυτός είναι ένας παίχτης που ήρθε με μ.ο πόντων πάνω από 20 και όλοι ξέρουμε ότι για να γίνει αυτό πρέπει να το έχεις….

Όσο για τον Τεόντοσιτς… Το Σερβάκι βγάζει μάτια στο Eurobasket και ο Γιαννάκης αναδιπλώνεται ταχέως για να μην καταλάβει ο κόσμος και οι Αγγελοπουλαίοι τι μαλ….κία πήγε να κάνει. Αποτέλεσμα??? Ο Τεόντοσιτς όλη τη χρονιά ήταν ανεξέλεγκτος και ο Ολυμπιακός στηριζόταν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από τις ορέξεις του. Πράγμα ανεπίτρεπτο για μια ομάδα που αξίζει 21 εκατ. € στο μπασκετικό χρηματιστήριο και έχει μέσα ένα Παπαλουκά, ένα Μπουρούση, ένα Κλέϊζα, ένα Σχορτσιανίτη… Όσο για τον Έρτσεγκ… Ο Ολυμπιακός πληρώνει το συμβόλαιό του, τον δίνει δανεικό στον Πανιώνιο από όπο ο μικρός του στερεί κατά πολύ μεγάλο βαθμό το πλεονέκτημα έδρας….

Όμως φίλοι μου τον Γιαννάκη δεν τον «έφαγε» ούτε ο Τεόντοσιτς ούτε ο Ερτσεγκ. Το Γιαννάκη τον έφαγαν τα Ελληνόπουλα ο Μπουρούσης και ο Βασιλόπουλος. Οι ίδιοι που σκίζονταν το 2005 για πάρτη του. Όμως τότε ήταν δύο ταλέντα, και φέτος ήταν δύο φτασμένοι παίκτες οι οποίοι( ασφαλώς και ελέω Γιαννάκη) ήταν πρωταθλητές Ευρώπης και δευτεραθλητές κόσμου. Αυτοί έπρεπε να τον στηρίζουν παραπάνω από τον καθένα. Εκεί χάθηκε το παιχνίδι.

Ασφαλώς και η αποτυχία του Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν μηδενίζει την πορεία του. Αποδεικνύει όμως ότι ο Γιαννάκης έχει ταβάνι, έχει όρια. Για να βγεις πρώτος πρέπει να μπορείς να τιθασεύεις τους καλύτερους . Δε φτάνει μόνο να διαχειρίζεσαι τους καλούς…. Εύχομαι και ελπίζω στο μέλλον ο Γιαννάκης να μας αποδείξει ότι έμαθε από τα λάθη του και έκανε το βήμα παραπάνω. Αυτό που θα τον εδραιώσει στη συνείδηση όλων μας και ως ένα πολύ μεγάλο προπονητή.

Ζητώ συγνώμη για την πολυλογία μου και ελπίζω να μην σας κούρασα.