Final four: Κωνσταντινούπολη 1992

τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη

 Με το final four να κοντοζυγώνει , το Τρίποντο δεν θα ήταν δυνατόν να μην φορέσει τα γιορτινά του.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα και από ένα final four για να ξαναθυμηθούν - αν και δεν τα ξέχασαν ποτέ- οι μεγάλοι. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Βασίλη Σκουντή για το αφιέρωμα που έγραψε πριν λίγα χρόνια για το All Star Basket (και δημοσίευσε πέρισυ στο gazzeta.gr). Eμείς απ' την μεριά μας το αναδημοσιεύουμε γιατί είναι κρίμα να βρίσκεται διάσπαρτη στο δυαδίκτυο μια τόσο αξιέπαινη προσπάθεια.
Επίσης θα αναδημοσιεύουμε και μία συνέντευξη από κάθε πρωταθλητή Ευρώπης, όπως την έδωσε στο euroleague.net
Για να προσθέσουμε και την δικιά μας πινελιά στο αφιέρωμα , θα παραθέτουμε ολόκληρο το βίντεο του κάθε τελικού (είτε απ' το αρχείο μας , είτε απ' το δυαδίκτυο) ενώ θα επακολουθεί μία ανάλυση του τελικού , ορισμένα περίεργα στατιστικά του φάιναλ φορ, η στήλη "Αυτό το ξέρατε" , και για κερασάκι θα σας βάζουμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής  (Τρίποντο, Active, κ.α.).


ο τελικός...

Η Μπανταλόνα σαν κλασσική ισπανική ομάδα προσπάθησε - και για λίγο τα κατάφερε- να πετύχει εύκολους πόντους με άμεσους ή έμμεσους αιφνιδιασμούς. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επουδενί δεν ήθελε να την ακολουθήσει μιας και ο πάγκος του ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και η αντικατάσταση των βασικών λόγω κούρασης θα την κατέβαζε ένα επίππεδο.
Κοντρόλ μπάσκετ λοιπόν και το παιχνίδι ας κριθεί στην άμυνα.
Ο Τζόρτζεβιτς (στο 1ο ημίχρονο) και ο Ντανίλοβιτς (στο 2ο ημίχρονο) έσπρωχναν επιθετικά τη Παρτιζάν ,όμως τα εύσημα πρέπει να δοθούν και στην άμυνα και το πάθος που έβγαλαν δύο ρολίστες της ομάδας: στον Ντραγκουτίνοβιτς (όπου σαν άλλος Μπρους Μπόουεν  μετά τον Ρίβα βίδωσε και τον Βιγιακάμπα) και στον Στεφάνοβιτς (που υποχρέωσε τον Τόμπσον να σκοράρει μόνο με βολές).

Η Μπανταλόνα έμπλεξε στο τέμπο που συνέφερε τη Παρτιζάν και την ακολουθούσε στο σκορ (43-51). Ο αθλητικός εγωισμός του Πρέσλι δεν μπορούσε να χωνέψει πως θα έχανε χωρίς μάχη. Με προσωπικές ενέργειες (πολλούς πόντους από επιθετικά ριμπάουντ) ξύπνησε και τους συμπαίκτες του. Με ένα επιμέρους σκορ 25-12 έφτασαν 1,5 λεπτό πριν τη λήξη στο 68-65. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η φθορά με φάουλ των Γιουγκοσλάβων που τους υποχρέωσε να μην τα δίνουν όλα στην άμυνα. 
Σε αιφνδιασμό ο Τζόρτζεβιτς "τραβάει χειρόφρενο" και με τρίποντο ισοφαρίζει σε 68-68.
Οι Βιγιακάμπα και Μοράλες χάνουν τη βολή στη 1+1 αλλά ο Τ.Ζοφρέσα με ένα απίστευτο καλάθι , βάζει την ομάδα του μπροστά.
Μετά ακολουθεί το "the Shot" του Τζόρτζεβιτς....

• Οι Ντανίλοβιτς και Τζόρτζεβιτς ήταν επιθετικά ολόκληρη η Παρτιζάν. Σκόραραν τους 48 απ' τους 71 πόντους (δηλ το 68% της Παρτιζάν)  επιχειρώντας 30 σουτ εντός παιδειάς απ' τα συνολικά 58 ( το 52%). Η σχέση points - fgA είναι (στατιστικά) το όλο στόρι του τελικού
• Σε ένα τελικό πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν τα επιθετικά ριμπάουντ (δεύτερες ευκαιρίες), τα λάθη (όχι χαμένες κατοχές) και τα κλεψίματα (αλλαγή της κατοχής). Η Μπανταλόνα είχε 9(!) παραπάνω επιθετικά (Πρέσλι 6), τρία παραπάνω κλεψίματα (4 Βιγιακάμπα) αλλά και τρία λάθη περισσότερα (Τόμπσον - Μοράλες 4). Είχε ακόμη και 6/11 τρίποντα (στα δίποντα είχαν την ίδια ευστοχία). Γιατί τότε έχασε; Διότι και η Παρτιζάν σούταρε εξίσου καλά απ'τα 6.25μ (8/17) και δεν έστελνε τις βολές στο σίδερο όπως η Μπανταλόνα (16/25 /να θυμίσω πως με τις 1+1 βολές η αστοχία στις βολές ήταν ακόμη πιο επιβλαβής ). Μεγαλολεπτομέρειες...
• Ο Βιγιακάμπα (για μένα ο μεγαλύτερος Ισπανός σκόρερ πριν  εμφανιστεί  "η γενιά του '80") κρέμασε την ομάδα του με την δυστοκία του : 5/12 fg, 2/5βολές. (στον ημιτελικό σκόραρε 28π...)
• Οι αφοί Τζοφρέσα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσουν (26π , 4/5τρ, 5/6διπ, 3κλ) αλλά - μεταξύ μας- προτιμώ το δίδυμο των Γιουγκοσλάβων.    

(το βίντεο προέρχεται απ' το κανάλι του MrDrabolla) 


το final four με αριθμούς...  

• O Aλεξάντερ Τζόρτζεβιτς σύστησε στο ευρύ κοινό το χαρακτηριστικό  γνώρισμα που τον ανέδειξε σε έναν απ' τα κορυφαία γκαρντ όλων των εποχών: τη ψυχραιμία του στα κρίσιμα παιχνίδια. Στη Πόλη έβαλε 8/12 τρίποντα ,τιμωρώντας Φίλιπς και Μπανταλόνα.   
• Τα στεφάνια του Αμπντι Ιπεκτσι άρεσαν τρομερά στους αδελφούς Ζοφρέσα. Ο μεν Τόμας με 5/6 διπ και 4/6 τριπ  ο δε Ράφα με 3/4 διπ και 5/5 τριπ , εξέπληξαν ακόμη και τους εαυτούς τους με την ευστοχία τους. 

Πρώτος σκόρερ:          Π. Ντανίλοβιτς  24π
Πρώτος ριμπάουντερ: Ν.Ντόουκινς 14ρ
Πρώτος σε ασσίστ:     Ρ. Πίτις 4ασ

5ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΟΤΕ: Τρίτη 14 και Πέμπτη 16 Απριλίου 1992.
ΠΟΥ: «Abdi Ipekci», Κωνσταντινούπολη.
ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Παρτίζαν Βελιγραδίου
…ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Δυστυχώς για δεύτερη χρονιά στη σειρά, στον καναπέ!
 ΜVP: Σάσα Ντανίλοβιτς

To πέμπτο κατά σειρά φάιναλ φορ εξελίχθηκε στην επιτομή του θρίλερ και κρίθηκε (στην κυριολεξία) την τελευταία στιγμή: από ένα απίστευτο σουτ στην εκπνοή, από μια απροσδόκητη ομάδα, με μέσο όρο ηλικίας τα 21,7 χρόνια, που είχε στον πάγκο της έναν απίθανο προπονητή, ο οποίος συστήθηκε στην ευρωπαϊκή σκηνή όπως το συνήθιζε ο… Τζέιμς Μποντ, στα σενάρια του Ίαν Φλέμινγκ.
«Μy name is Obradovic. Zeljko Obradovic»!
Ο ΟΗΕ είχε ήδη επιβάλει το εμπάργκο κατά των Γιουγκοσλάβων και η Παρτιζάν μετακόμισε στη Φουενλαμπράδα της Ισπανίας για τους εντός έδρας αγώνες της. Τερμάτισε τέταρτη στη φάση των ομίλων, απέκλεισε με μειονέκτημα έδρας την Κνορ Μπολόνια (σε μια σειρά στην οποία εδέησε, κατόπιν ειδικής αδείας, να παίξει ένα και μοναδικό ματς στη Ηala Pionir) και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να τινάξει την μπάνκα στον αέρα!
Στον ημιτελικό οι Σέρβοι χάρη στις αλχημείες του πρωτάρη προπονητή τους (κάποιου… Ομπράντοβιτς!) νίκησαν τη Φίλιπς και της απαγόρευσαν να βαδίσει στα χνάρια του Μακαντού. Στον ισπανικό εμφύλιο η Μπανταλόνα διέλυσε την Εστουντιάντες και ο Λόλο Σάινθ πίστευε ότι θα ξαναζούσε με τους Καταλανούς το όνειρο της μεγάλης Ρεάλ, με την οποία είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης ως παίκτης και προπονητής. Λογική πλην ανεκπλήρωτη φιλοδοξία…
Ο τελικός ήταν σκέτο… δράμα! Τέσσερα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ο Τόμας Τζοφρέσα πάτησε γερά στη ρακέτα και άφησε την μπάλα στο καλάθι για το 70-68. Οι Καταλανοί πανηγύριζαν, αλλά οι Σέρβοι δεν είχαν πει την τελευταία κουβέντα τους: η μπάλα έφτασε γρήγορα στα χέρια του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος την έστειλε συστημένη από το… Βελιγράδι στο καλάθι, υπογράφοντας μία από τις συγκλονιστικότερες στιγμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αυτό ήταν το απόλυτο σουτ στην ιστορία των φάιναλ φορ. «The shot» όπως αποκαλούν οι Αμερικανοί αυτά τα… κτυπήματα, στα οποία υπήρξε μετρ (τόσο με το Νορθ Καρολίνα, όσο και με τους Μπουλς) ο Μάικλ Τζόρνταν. Ένα σουτ που έμεινε παγωμένο στο χρόνο και απογείωσε μια ομάδα, μια χώρα και μερικές καριέρες στον έβδομο ουρανό…

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
1. Παρτίζαν Βελιγραδίου
2. Χουβεντούδ Μπανταλόνα
3. Φίλιπς Μιλάνο
4. Εστουδιάντες Μαδρίτης
ΟΙ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
ΠΑΡΤΙΖΑΝ -ΦΙΛΙΠΣ 82-75
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Τζόρτζεβιτς 21, Ντανίλοβιτς 22, Λόντσαρ, Στεβάνοβιτς 2, Ρέμπρατσα 4, Σίλομπαντ 10, Κοπρίβιτσα 14, Ντραγκουτίνοβιτς 4, Νάκιτς 5.
ΦΙΛΙΠΣ: Μπλάζι, Πίτις 8, Αμπράτσα 3, Ρότζερς 19, Ντόουκινς 21, Ρίβα 14, Πεσίνα 6, Μοντέκι 4

ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ -ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΕΣ 91-69
ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ: Ρουφ 4, Ρ. Τζοφρέσα 16, Τ. Τζοφρέσα 10, Βιγιακάμπα 28, Παρτό 11, Τόμπσον 9, Πρέσλι 13, Μοράλες, Γιόρενς.
ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΕΣ: Μαρτίνεθ, Αΐσα 2, Ορένγκα 10, Γουίνσλοου 15, Ρέγες, Έτερος 10, Πάινον 18, Αθόφρα 14, Ροντρίγκεθ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΘΕΣΗ
ΦΙΛΙΠΣ -ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΕΣ 99-81
ΦΙΛΙΠΣ: Αλμπέρτι 2, Μπλάζι 6, Πίτις 10, Αμπράτσα 5, Ρότζερς 20, Ντόουκινς 18, Ρίβα 18, Πεσίνα 7, Μοντέκι 11, Μπάλντι 2
ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΕΣ: Μαρτίνεθ 3, Αίσα 3, Ορένγκα 4, Αγκιλάρ 2, Γουίνσλοου 21, Ρέγες 13, Ερέρος 16, Πάινον 6, Αθόφρα 11, Ροντρίγκεθ 2

O TEΛΙΚΟΣ
ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ 71-70
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Τζόρτζεβιτς 23 (2/7δ., 5/7τρ., 4/4β., 3ασ.), Ντανίλοβιτς 25 (7/12δ., 2/4τρ., 5/6β.), Στεβάνοβιτς 6, Κοπρίβιτσα 4, Νάκιτς 5, Ρέμπρατσα, Σίλομπαντ 4, Λόντσαρ 2, Ντραγουτίνοβιτς 2 (5ρ.). Κόουτς: Ομπράντοβιτς
ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ: Ρ. Τζοφρέσα 8, Βιγιακάμπα 13 (4/10δ., 1/2τρ., 2/5β., 4κλ.), Πρέσλι 20 (6/13δ., 1.4τρ., 5/5β.9ρ.), Μοράλες 6, Τόμπσον 5, Τ. Τζοφρέσα 18 (4/5δ., 2/3τρ., 4/6β., 6ρ., 3κλ.), Πάρντο 4, Ρουφ 8. Κόουτς: Σάινθ
Διαιτητές: Βιρόβνικ (Ισραήλ)- Λίμαν (Ελβετία)

απαραίτητη σημείωση: Tα στατιστικά ελήφθησαν απ' το περιοδικό Τρίποντο

Η ΚΩΝΣΤΑNΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

· ΚΩΔΙΚΟΣ: «606», o αριθμός δωματίου που είχε νοικιάσει η ΕΟΚ στο ξενοδοχείο «Hilton» για την παρουσίαση του φάιναλ φορ της επόμενης χρονιάς και στο οποίο χρέωναν τα πάντα όλοι οι Έλληνες που βρέθηκαν στην Πόλη! Η αντίδραση του (συχωρεμένου πια) διευθυντή της ομοσπονδίας Θόδωρου Μπαλφούσια έμεινε ιστορική: «Γ…ώ το κέρατό μου, μια μακαρονάδα έφαγα και την πλήρωσα δύο εκατομμύρια δραχμές»!
· Ο ΩΡΑΙΟΣ: Πλάκα κάνετε; Μετά το απίθανο buzzer beater τρίποντο του στον τελικό, μπορεί να είναι άλλος εκτός από τον Aλεξάντερ Τζόρτζεβιτς;
· Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Ο Τζόρντι Βιγιακάμπα, η εμβληματική φυσιογνωμία της Μπανταλόνα, έχασε την κούπα μέσα από τα χέρια του, αλλά ο Θεός τον λυπήθηκε και δεν τον καταράστηκε όπως τον «Έπι». Άκουσε τις προσευχές του και δύο χρόνια αργότερα τον έστειλε στον έβδομο ουρανό με την ίδια ομάδα κόντρα στον Ολυμπιακό.
· Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς κατάλαβε τι σημαίνει ξαφνική επιτυχία. Ένα βράδυ κοιμήθηκε παίκτης, το επόμενο πρωινό ξύπνησε προπονητής και οκτώ μήνες αργότερα έπινε σαμπάνια μέσα από τρία Κύπελλα. Η συνέχεια απέδειξε (και αποδεικνύει ακόμη) ότι ο τύπος είναι περίπτωση!
· ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Το καλύτερο παιχνίδι στη ζωή του Τόμας Τζοφρέσα, που όταν ευστόχησε στο λέι απ (δύο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη) νόμιζε ότι βρισκόταν στον Παράδεισο. Αμ δε, έφαγε πόρτα την τελευταία στιγμή!
· ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Παρά τις δύο ήττες, τις… εμφύλιες διαφορές και τον φυσιολογικό φθόνο που ένιωθαν, οι οπαδοί της Εστουδιάντες κάθισαν στις εξέδρες και ενίσχυσαν με όλη τους τη δύναμη την Μπανταλόνα στον τελικό με την Παρτίζαν. Οι Μαδριλένοι δίδαξαν ήθος, κουλτούρα και πολιτισμό…
· Η ΓΚΑΦΑ (τρόπος του λέγειν): Μόλις ακούστηκε η κόρνα της λήξης του τελικού, ο Σάσα Ντανίλοβιτς με ένα ακροβατικό σάλτο σκαρφάλωσε στα δημοσιογραφικά θεωρεία και έπεσε στις αγκαλιές του Ίβκοβιτς, του Κιτσάνοβιτς και του προφέσορ Νίκολιτς. Ο Ομπράντοβιτς και ο Τζόρτζεβιτς μπορούσαν να περιμένουν τη δική τους αγκαλιά…
· ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Είναι αλήθεια ότι η FIBA «έκοψε» τον Ρήγα από τον τελικό, επειδή απείχε από τις δύσκολες φάσεις και άφησε τον Ελβετό Λίμαν να εκτεθεί με τα (προστατευτικά για τους Ιταλούς) σφυρίγματα του στον ημιτελικό Παρτίζαν-Φίλιπς; Λέμε τώρα…
· Η ΑΤΑΚΑ: «Καλό είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών, Ζέλικο, αλλά πέρασε. Κοίτα μη χάσουμε το Σάββατο στο πρωτάθλημα». Ο Άτσα Νίκολιτς φρόντισε να προσγειώσει αμέσως τον μαθητή του και να του δείξει ότι οι χαρές κρατούν λίγο. Οι λύπες ακόμη λιγότερο…
· ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Στον ημιτελικό ο Ομπράντοβιτς ήταν σκέτος σατανάς! Είδε στο πρόσωπο του Ντραγκουτίνοβιτς τον εαυτό του, τον έβαλε αντί του Λόντσαρ και τον έστειλε πάνω στον Ρίβα, έπαιξε με δύο πλέι μέικερ και διέλυσε την περιβόητη άμυνα ζώνης 1-3-1 (τη λεγόμενη «aquila», δηλαδή αετός) των Μιλανέζων. Σε εννέα λεπτά η Παρτιζάν έτρεξε ένα σερί 22-3 και… arrivederci Μilano!
· ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΓΑΝΔΗΣ: O Σάσα (Πρέντραγκ) Ντανίλοβιτς και ο (Αλεξάντερ) Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν ήδη αναγνωρίσιμοι, αλλά οι καριέρες τους εκτοξεύθηκαν μετά την επιτυχία της Παρτίζαν. Οι Διόσκουροι έπαιξαν σε μερικές από τις κορυφαίες από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ενώ ειδικά ο «ωραίος Πρέντραγκ» διέπρεψε και στο ΝΒΑ. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Ντανίλοβιτς είναι πρόεδρος της Παρτίζαν και ο Τζόρτζεβιτς περιμένει να… ξεκουμπιστεί ο Ντούντα για να αναλάβει (όπως θρυλείται) την εθνική ομάδα της Σερβίας.
· ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ…: Τον ενθουσιασμό μου για το τρίποντο του Τζόρτζεβιτς και τη νίκη της Παρτίζαν. Ήμουν που ήμουν… γιουγκοσλαβόφιλος, ε, εκείνο το βράδυ ξεσάλωσα και ανανέωσα τον όρκο αιώνιας αγάπης που είχα χαράξει μαζί τους από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ελέω του συχωρεμένου του Ντράζεν.
· ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Το ελληνικό μπάσκετ δήλωσε για δεύτερη χρονιά στη σειρά «απόν» από το φάιναλ φορ, αλλά η απουσία δεν στάθηκε εμπόδιο για το σινάφι μας, που ήδη είχε αρχίσει να έχει πάνδημη συμμετοχή σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Το μεσημέρι πριν από τους ημιτελικούς χτύπησε το τηλέφωνο στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο (συνέλθετε: τότε δεν είχαμε κινητά) και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Γιώργος Τραπεζανίδης, που έκανε εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη. Μου ζήτησε στον αέρα τα προγνωστικά μου και (περισσότερο από μαντεψιά και διαίσθηση παρά από εμβριθή μπασκετική ανάλυση) του προεξόφλησα ότι «θα το πάρει η Παρτίζαν»! Του Γιώργου τού έπεσε το ακουστικό, αλλά δυο μέρες αργότερα κατάλαβε ότι είχε φιλοξενήσει μια… παγκόσμια αποκλειστικότητα!

Αυτό τo ξέρατε;  

H Παρτιζάν στη φάση των ομίλων έπαιζε στη Φουενλαμπράντα. Η ΦΙΜΠΑ εξαιτίας του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας φοβόταν για την ασφάλεια των αποστολών και υποχρέωσε τις Τσιμπόνα , Νταλμάσια , Παρτίζαν να μην αγωνιστούν στη χώρα τους. Το μοναδικό εντός έδρας παιχνίδι για τη Παρτιζάν πραγματοποιήθηκε κατά την προημιτελική φάση απέναντι στη Κνορ.

INTERVIEW: PREDRAG DANILOVIC, PARTIZAN

The finest success in Partizan's history - the European club title - came on April 14, 1992 in Istanbul. It was really an achievement, especially considering that the average age of Partizan's players that season was 21.7 years. What's more, due to war that year, Partizan played only one of its European games on its homecourt in Belgrade. Partizan vice-president Predrag Danilovic, then 22, recalled how FIBA had ordered all the teams from Yugoslavia to play their games abroad. Partizan opted for the Madrid suburb of Fuenlabrada. It would be a providential choice. Partizan lost only one "home" game in Fuenlabrada all season. And when it met a Spanish team, Joventut Badalona, in the title game, Danilovic was ready with 25 points. Even then, it took a race downcourt in the final seconds and a miraculous three-pointer by Sasha Djordjevic to give Partizan its first European crown.

What was your "home away from home" like that year?

"Great little Fuenlabrada. It was the right choice. After the first game in the European league and the warm welcome of the Spanish public it became clear that we had found our second home there. It was hard to travel, but we were like the family. We lost only one 'home' game in Fuenlabrada - against Estudiantes of Madrid. So actually, they played at home, not us."

The only game you played in Belgrade was against Knorr in the quarterfinals?

"It was the ultimate obstacle before the Final Four. The Bolognese were a strong team but we entered the game convinced that we had to win. We could not lose and we won."

Those were the real heavyweight fights to get to Istanbul?

"Those were two of the heaviest games in my entire career, two of the heaviest games in my life. Knorr had a phenomenal team, and they played hard on defense. We had to win the first game in Bologna but we didn't have luck. Two days later we prevailed and secured a place at the Final Four."

Later that year you signed a contract with Knorr. Did you made a deal during those two games in Bologna?

"Oh no. Don't even think it! I had a different sports education. In my mind, there was only concern then, Partizan's success. Maybe they noticed me there, but we talked about the contract much later, after we won European league title."

Many people said that Partizan came to Final Four as the outsider?

"To be an outsider was the suitable position for us. But we didn't think we were outsiders, really. Actually, in that moment we were not aware of the importance of the event. All of us became aware that we made history much later, when we became respected all over Europe. I still remember Djordjevic's buzzer-beater behind the three-point line and my MVP title. Sweet memories..."

σαν παλιό σινεμά... 

οτι θα τα έβρισκα σκούρα στην Ευρώπη , δε το περίμενα!

εγώ είμαι ο πιο ολοκληρωμένος γκαρντ !

ο Ζοτς μου έφτασε τη ψυχολογία στα ύψη!