Το 3-ponto θυμάται την "παθιασμένη" σχέση ΠΑΟΚ-Φασούλα. Γράφω παθιασμένη γιατί η σχέση τους περιείχε τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου έρωτα. Πάθος, ακραία-έντονα συναισθήματα, καυγάδες, με φινάλε το μίσος.
Το καλοκαίρι του '91 στη συνένετευξη που δίνει στον Παπαδογιάννη "η εθνική μας αράχνη" δηλώνει την αντίρρησή του να ξαναγυρίσει στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ο έκτος τελικός και η αντιπαράθεσή του με τους οπαδούς του δικεφάλου.
Ο Ολυμπιακός "μυρίστηκε αίμα" και αμέσως χύμηξε. Οι Κόκκαλης - Ιωαννίδης λέγεται πως μιλάνε με τον διεθνή σέντερ και μάλιστα προτείνουν ανταλλαγή Φασούλα-Παπαδάκου. Ο Βεζυρτζής χολωμένος απ' την συμπεριφορά του Φασούλα φαίνεται να το συζητά. Ο Ίβκοβιτς όμως θέτει βέτο να μην το σκεφτούν καν καθώς ο Φασούλας είναι βασικό κομμάτι του αγωνιστικού του πλάνου.
(Η σχέση του με τον Ίβκοβιτς μόνο αρμονική δεν ήταν, με αποκορύφωμα την απάντηση του Πάνυ :" ρωτήστε τον σοφό" σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τον τρόπο χρησιμοποίησής του στο επιθετικό παιχνίδι του ΠΑΟΚ.
Περισσότερα θα δημοσιευτούν στο επόμενο RetroMania).
Τελικά ο Πάνυ πείστηκε (πιο πολύ με το ζόρι) και παρέμεινε κάτοικος Θεσσαλονίκης για δύο ακόμη χρόνια. Οι εμφανίσεις του ήταν μέτριες (πως λέμε παρακαλετό .... , ξινό ....) και ο Πειραιάς γυρόφερνε σαν σκιά τα δύο αυτά χρόνια στο μυαλό του.
Στον Ολυμπιακό έπαιξε το πιο ώριμο μπάσκετ της καριέρας του , βελτιώθηκε στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού και απέβαλε μια και καλή την εικόνα του λούζερ και γκαντέμη που του είχαν προσάψει οι Παοκτζήδες (εν μέρει είχαν δίκιο).
Πράξη τέταρτη:
Tην επόμενη χρονιά η λάθος πάσα του στέρησε απ' την ομάδα του την τελευταία επίθεση και ένα ενδεχόμενο repeat:
Y.Γ. Κάτι που πιθανόν έχουν ξεχάσει οι περισσότεροι: Στους τελικούς του 1989 το σκορ ανάμεσα σε Άρη και Παοκ είναι 1-1. Με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν και τον ΠΑΟΚ να υπολείπεται κατά 2 πόντους (86-84) , η ομάδα του Κώστα Πολίτη είχε δικαίωμα αιφνιδιασμού. Η λάθος πάσα όμως του Φασούλα καταλήγει σε χέρια Αρειανών και η ευκαιρία για αντροπή χάνεται.
"Πρώτη φορά μου συνέβη αυτό. Θα τρελαθώ. Ευτυχώς μας δίνεται μια άλλη ευκαιρία. Αλλιώς δε θα ήξερα που να κρυφτώ" λέει αμέσως μετά ο Πάνυ.
Ποιός να του έλεγε τότε πως θα το ξανάκανε άλλες δύο φορές...
Φασούλας,ΠΑΟΚ: Το μεγάλο μπρα-ντε-φερ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Μετριότατος παίχτης, χωρίς τεχνικές αρετές, μη αθλητικό κορμί, χωρίς σωστή κρίση, χαμηλή αντίληψη και αδυναμία στο μοίρασμα του παιχνιδιού, ευδοκίμησε λόγω ύψους και μακριών άνω άκρων σε μια εποχή που οι ποιοτικοί Έλληνες ψηλοί ήταν είδος προς εξαφάνιση -κατά την γνώμη μου, ακόμα είναι. Στον Ολυμπιακό όντως υπήρξε βελτιωμένος, βελτίωσε το μπασκετικό του IQ, αλλά περισσότερο, πιστεύω, οφείλεται στην ομάδα παρά στα προσόντα του.
Υ.Γ. Μεγάλο τρίποντο ο Πρέλιεβιτς. Μετά τη λάθος πάσα δεν θα μιλιόταν μετά. Κι αυτός ο μπάσταρδος ο Μπράουν, κλέβει την μπάλα και βάζει και γλυκιά καμπύλη στο σουτ για να αποφύγει το σουτ: nothing but net.
Υ.Γ. Νομίζω ότι ο μοναδικός Έλληνας σέντερ που είχε λαμπρές προοπτικές ήταν ο Ρεντζιάς.
Ο Φασούλας είχε 2 βασικά προσόντα: το ύψος του και τον καλό συγχρονισμό στο άλμα για να κάνει κοψίματα. Σε συνδυασμό με την έλλειψη παικτών στο ίδιο ύψος τον έκαναν τον κορυφαίο ψηλό εκείνης της εποχής.
Η αντιπαλότητα στην Θεσσαλονίκη έπρεπε να δημιουργήσει ένα αντίπαλο δεός στο δίδυμο Γκάλη-Γιαννάκη. Ο Φασούλας είχε όλα τα προσόντα να βαφτιστεί ηγέτης του ΠΑΟΚ σε αυτή την κόντρα.
Στον ΟΣΦΠ έκανε καλύτερες χρονιές αλλά δεν κουβαλούσε τον ρόλο του ηγέτη και μέσα από την καλή ομάδα που είχε φτιάξει ο Ιωαννίδης πήρε αρκετούς τίτλους...
Θα έλεγα πως ήταν από τους τυχερούς που συνέπεσε η παρουσία τους στο μπάσκετ με την άνοδο του αθλήματος, κάτι που εξαργύρωσε και με την πολιτική του παρουσία αργότερα
o Ρεντζιάς είχε - μετά τον Φώτση- τις πιο σοβαρές προοπτικές για Έλληνα μπασκετμπολίστα ώστε να κάνει μια καλούτσικη καριέρα στο ΝΒΑ.
Στα 19 του ήταν απείρως καλύτερος του 19χρονου Φασούλα.
Στα 26 (1999) του ήταν απείρως χειρότερος του 26χρονου Φασούλα (1989).
Γιατί;
- δεν πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του έστω μία κίνηση στο low post (ο Πάνυ είχε ένα χουκ και μία - υποτυπώδη έστω- spin move)
- δεν είχε το ταλέντο του προκατόχου στα κοψίματα και αφού δεν φρόντισε να βάλει ορισμένα μυικά κιλά ήταν ακίνδυνος αμυντικά
- η καρδούλα του δεν το .... έλεγε
- αλλά ΚΥΡΙΩΣ δούλεψε λιγότερο απ' τον Φασούλα. Και αν σκεφτούμε πόσο λίγο δούλεψε ο Φασούλας το παιχνίδι του , αναρωτιώμαστε πως ανέχθηκε να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ταλέντο του ο Ρεντζιάς.
Πάντως μετά την μαλακία του Φασούλα, έχουν γίνει βήματα του Γιαννάκη και δεν νομίζω να έχει γίνει και φάουλ στον Σέλερς
Κεφάλαιο Φασούλας λοιπόν. Όντως μονοδιάστατος ψηλός με τα σημερινά δεδομένα όμως τα προσόντα του που ήταν το ύψος τα μακριά χέρια και ο συγχρονισμός, του έδιναν τη δυνατότητα να αποτελεί αμυντικό φόβητρο ανίκητο εντός Ελλάδος (τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση των ξένων στην Α1) και αρκετά υπολογίσιμο διεθνώς. Ήταν ο δεύτερος καλύτερος αμυντικά ψηλός στην Ευρώπη μετά τον Βράνκοβιτς, εξού και το πρσωνύμιο "αράχνη".
Εκείνη την εποχή είχε κατηγορηθεί ως "λούζερ" κάτι το οποίο έγινε και μετά το '93 όταν ο ΠΑΟΚ πήγαινε τρένο σε Ελλάδα και Ευρώπη διεκδικούσε τα πάντα και τελικά δεν κέρδισε κάτι. Ειδικά στο final4 του έκανε πλάκα ο Ρουσκόνι που κρατούσε μόνος του ζωντανή τη Μπένετον μέχρι τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου ενώ στους ημιτελικούς των πλέυ οφς και πάλι αποδείχτηκε λίγος. Μοναδική καλή εμφάνισή του σε μεγάλο αγώνα ήταν στο τελικό του '92 με τη Ρεάλ αλλά στο τέλος τα διέγραψε όλα....
Στον Ολυμπιακό τα 2 πρώτα χρόνια ήταν τα καλύτερα και πιο μεστά που έκανε με το παιχνίδι του να βελτιώνεται αρκετά στην επίθεση και να αποτελεί μέλος μιας πολύ ισχυρής γραμμής ψηλών (Φασούλας, Τάρλατς, Τάρπλεϋ και στη συνέχεια Βολκοφ). Πάντως και ο ΠΑΟΚ πιστεύω ότι την επόμενη χρονιά παρά τη φυγή του Φασούλα ήταν καλύτερος το '93-'94 (εδώ διαφωνώ με αρκετούς φίλους μου παοκτζηδες που θεωρούν καλύτερη την ομάδα του '92-'93).
Πέραν των αγωνιστικών ο συγκεκριμένμος παίκτης μου ήταν πάντα αντιπαθής λόγω του ότι είχε αυτό το δήθεν αντισυμβατικό ψευτοεπαναστατικό υφάκι καθώς και με τον εξυπνακισμό του, ακόμη και πριν πάει στο λιμάνι με τους γαύρους, κάτι που φάνηνηκε και στη μετέπειτα πορεία του που τελικά μόνο αντισυμβατική και επαναστατική δεν ήταν αλλά ταυτίστηκε με κατεστημένες επιλογές. Σε αντίθεση πχ. με τον Γκάλη που αποσύρθηκε εντλώς από τη δημοσιότητα αλλά και τον Φάνη που ήταν όντως χύμα άνθρωπος και δεν μασούσε τα λόγια του.
Ηγέτη ήθελαν να τον παρουσιάσουν στον ΠΑΟΚ αλλά στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο σημαία (που μετά βέβαια έγινε κόκκινο πανί...) για τους παοκτζήδες παρά ηγέτης. Ο πραγματικός ηγέτης της ομάδας ήταν ένας γκαρντ που ήρθε από Σερβία μεριά και τον έλεγαν Μπάνε.
Για τους υπόλοιπυς Έλληνες ψηλούς ο Ρετζιάς είχε πραγματικά πολύ μεγαλύτερο ταλέντο αλλά δεν το αξιοποίησε (το μεγαλύτερο χαμένο ταλέντο της γενιάς του '95 κατά τη γνώμη μου) ενώ και οι Παπαδόπουλος, Μπουρούσης δεν νομίζω ότι έχουν ξεπεράσει την "αράχνη".
Αργύρης.
ΕΣΥ ΑΡΓΥΡΗ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟ ΦΑΣΟΥΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΨΗΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΜΠΟΝΙΣ Π.Χ.;
Καλύτερο ψηλό συνολικά σίγουρα όχι. Σαμπόνος και Ντίβατς κατά τη γνώμη μου ήταν οι πλέον ολοκληρωμένοι σέντερ των ευρωπαϊκών γηπέδων σε κάθε τομέα του παιχνιδιού. Ο Σαμπόνις έγινε γνωστός όχι μόνο για τις αμυντικές ικανότητές του αλλά κυρίως και για πολλά άλλα πράγματα μέσα στο παιχνίδι του.
Ο Βράνκοβιτς και ο Φασούλας ήταν κατεξοχήν αμυντικοί ψηλοί που η αξία τους κατά κύριο λόγω ήταν στην άμυνα. Στο σύνολο αυτών των μονοδιάστατων ψηλών πιστεύω ότι ο φασούλας ήταν ο καλύτερος με εξαίρεση των Βράνκοβιτς.
Αργύρης.
πολλά λάθη,λάθος και στην σειρα με τον Αρη στο 4-2,λαθος και στην ναντ,5 φαουλ απο το ημιχρονο στην μπενετον
λαθος και το 89
λαθη ενα σωρο στα κρισιμα παιχνιδια σε κρισιμες στιγμες
επισης το πρωταθλημα που λετε ο ΠΑΟΚ ετσι κι αλλιως θα το σηκωνε,ηταν δεδομενο,χαμηλο το επιπεδο των αντιπαλων συγκριτικα με την ομαδα τοτε του ΠΑΟΚ.
αλγεινη εντυπωση οι δηλωσεις του στην τβ100 παραμονες προσφυγης
Δημοσίευση σχολίου