Πρώτο επεισόδιο :«Υπήρχαν ημέρες που ευχόμουν να μην είχα δεχθεί να κάνω το εξώφυλλο»

Το 3-ponto.blogspot.com βγάζει στον αέρα μία νέα σειρά που αφορά δύο φίλους και αντιπάλους ταυτόχρονα. Τον Magic Johnson και τον Larry Bird.

Το World Invitational Tournament ήταν ένα διεθνές τουρνουά που γινόταν για τηλεοπτικούς λόγους και στο οποίο λάμβαναν μέρος η Σοβιετική Ένωση , η Γιουγκοσλαβία, η Κούβα και η Αμερική η οποία και θα απαρτιζόταν με μερικούς απ’ τους καλύτερους κολεγιόπαιδες της χώρας. Ο Μπερντ είχε μόλις τελειώσει την τρίτη του χρονιά στο Indiana State με παρουσία στην πρώτη All-America πεντάδα . Ο Τζόνσον ολοκλήρωσε την πρώτη του χρονιά στο Michigan , ψηφίστηκε στην τρίτη All America πεντάδα και είχε ζαλίσει την Big Ten με τις no look πάσες του , τα alley-oops , και τις backdoor του . Kι όμως σε εκείνη την ομάδα οι δυο τους δεν ήταν τα πρώτα ονόματα. Οι αγριόγατες του Kentucky με το λάβαρο του πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς είχαν τροφοδοτήσει την αμερικανική ομάδα με 5 δικούς του (Givens , Robey , Macy , Lee , Shidler / σημ: μόνο οι Robey , Macy έκαναν μια κάποια καριέρα από αυτούς στο ΝΒΑ). Για προπονητή είχαν τον Joe Hall όπου τύχαινε(?) να είναι και προπονητής στο Kentucky. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι ο Hall έχοντας παρακολουθήσει τον Μπερντ να αγωνίζεται στο γυμνάσιο τον χαρακτήρισε «αργό» και πως ήταν σίγουρος πως δεν θα έπαιζε ποτέ του μπάσκετ στην Division 1 . «Ο Hall έκανε ταξιδάκια στη χώρα και επιδείκνυε τους παίκτες του. Ήταν πρώτα εκείνοι και εμείς απλά συμπληρώναμε την αποστολή» θυμάται ο Μπερντ. Οι Μάτζικ και Μπερντ πέρασαν μαζί συνολικά 8 μέρες και ζήτημα ήταν να αντάλλαξαν τέσσερις πέντε κουβέντες. Ο Μάτζικ έκανε παρέα με τον σταρ του Arkansas Sidney Moncrief (σημ: μαζί με τον Ντούμαρς ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός των 80’s) ενώ ο Μπέρντ ήταν κλεισμένος στον εαυτό του.

Το WIT (σημ: ή τουρνουά Καλής Θέλησης όπως το ξέρουμε) ήταν έμπνευση του διευθυντή τηλεόρασης Eddie Einhorn. «Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν» θα πει. Για την επιλογή τους στην ομάδα υπεύθυνος ήταν ο Dave Gavvit o οποίος ενθουσιάστηκε απ’ τα λεγόμενα του δημοσιογράφου Bob Ryan (σημ: έχει γράψει πολλά βιβλία και θεωρείται ίσως ο κορυφαίος αθλητικογράφος της χώρας) και τους κάλεσε να λάβουν μέρος . Για τον Magic κάτι είχε ακούσει αλλά ο ξανθομάλλης απ’ το French Leak ήταν εντελώς άγνωστος σε αυτόν.

Η αρχή

Τον φθινόπωρο του 1977 ο Earvin Johnson πέρασε το κατώφλι του Michigan State. Ο ενθουσιασμός για τον ερχομό του τοπικού ήρωα απ’ το Lansing ήταν διάχυτος. Παρά τις προσφορές από μεγαλύτερα κολέγια ο Earvin επέλεξε να φοιτήσει κοντά στο σπίτι του. Τα πακέτα εισιτηρίων έκαναν φτερά και ο ίδιος μαζί με τον Kelser και τον αρχηγό της ομάδας Bob Chapman μπήκαν στο εξώφυλλο του περιοδικού της ομάδας (πρώτη φορά που ένας freshman πετυχαίνει κάτι τέτοιο).

Για τον Bird όμως δεν υπήρχαν κομφετί και πανηγύρια. Οι φίλοι του Indiana State παρουσιάστηκαν μουδιασμένοι όταν έμαθαν τα νέα. Βλέπετε δεν είχε περάσει και αρκετός καιρός απ' την ημέρα που ο Larry άφησε στα κρύα του λουτρού το Indiana του Bobby Knight. Υπήρχαν αμφιβολίες για την αφοσίωση και την πνευματική δύναμη που θα έπρεπε να έχει ώστε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες που θα συναντήσει καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς.

Ο Λάρι Μπερντ διάλεξε στην αρχή να φοιτήσει στο διάσημο Indiana University για να διδαχθεί τα μυστικά του αθλήματος απ’ τον διάσημο Bobby Knight. Η έλλειψη οικονομικών πόρων (κυκλοφορούσε με τα ίδια ρούχα συνέχεια και αναγκάζονταν να δανείζεται ρούχα απ’ τον συγκάτοικό του για να μην νοιώθει μειονεκτικά απέναντι στους συμφοιτητές του) και η αλλαγή περιβάλλοντος (από ένα χωριό όπου ζούσε μπήκε σε ένα κόσμο 30000 φοιτητών) τον έκαναν να φύγει απ’ το κολέγιο μετά από 22 ημέρες! Ένα πρωινό μάζεψε τα πράγματά του και χωρίς να ενημερώσει κανέναν έφυγε. O Knight δεν τον πήρε τηλέφωνο μιας και δεν θεώρησε πως επρόκειτο για παίκτη υψηλών προδιαγραφών. Επέλεξε να μείνει εκτός για έναν ολόκληρο χρόνο . Μάλιστα δεν σκεφτόταν καν να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ! Μετά τα κλάματα της μητέρας του και τους καυγάδες τους, είπε να ξαναπροσπαθήσει σε κολέγιο. Και έτσι παρόλο που το Indiana State θεωρούνταν ένα 2^ης κατηγορίας μπασκετικό πρόγραμμα (εκτός απ’ το Indiana και τα γειτονικά Notre Dame και Perdue βρίσκονταν σε καλύτερη μοίρα) , ο Bird δεν έτυχε καμίας φιλόξενης υποδοχής.

Στο πρώτο παιχνίδι σκόραρε 31 πόντους και άρπαξε 18 ριμπάουντ εναντίον του Chicago State. Από εκείνο το παιχνίδι και μετά όλα άρχιζαν να αλλάζουν. Οι φίλαθλοι έμπαιναν στο γήπεδο με φανελάκια I’M A BIRD WATCHER και στις 28 Νοεμβρίου 1977 το SI τον έκανε εξώφυλλο στο περιοδικό του έχοντάς τον ανάμεσα σε δυο cheerleaders που ψιθύριζαν Ssssh και μας προέτρεπαν να μην αποκαλύψουμε «το κρυφό όπλο του κολεγιακού μπάσκετ». Το εξώφυλλο τον έκανε απ’ την μία ημέρα στην άλλη διάσημο και το ντροπαλό επαρχιωτόπουλο βίωσε απρόσμενες καταστάσεις. «Μου άλλαξε τη ζωή. Οι άνθρωποι με αναγνώριζαν και δεν μπορούσα εύκολα να το διαχειριστώ . Υπήρχαν ημέρες που ευχόμουν να μην είχα δεχθεί να κάνω το εξώφυλλο».

Ο Μάτζικ είδε το εξώφυλλο στο γραφείο των προπονητών του. Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα για την συνδρομή του περιοδικού και κάθε Πέμπτη το διάβαζε στα κλεφτά. «Καλά μας κοροιδεύει;» λέει στον προπονητή του Heathcote. «Ο τύπος βάζει 30 πόντους σε κάθε παιχνίδι , αλλά πριν είχε κάτσει έναν ολόκληρο χρόνο εκτός, δηλώνοντας μάλιστα πως δεν τον πειράζει να τα παρατήσει όλα και να πιάσει μια κανονική δουλειά; Ποιος τα κάνει όλα αυτά;»

Διαβάζοντας το κείμενο καταλαβαίνει απόλυτα το ψυχολογικό βάρος που ένιωσε ο Μπερντ σχετικά με την επιλογή κολεγίου. Σε μια παρόμοια κατάσταση είχε βρεθεί και ο ίδιος. Ο προπονητής του UCLA Larry Farmer του πρότεινε να ταξιδέψει μέχρι το Λος Άντζελες για να συζητήσουν οι δυο τους. Και μερικές ημέρες αργότερα και ενώ ο Μάτζικ ήταν με την βαλίτσα στο χέρι ο Farmer ξανατηλεφώνησε για να το ακυρώσει. Είχαν σαν πρώτη επιλογή τους τον Albert King και μόνο αν δεν κατάφερναν να τον κλείσουν θα έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στον Μάτζικ . Το πήρε κατάκαρδα ο καλομαθημένος σε επαίνους και πρωτιές Magic και κλείστηκε στον δωμάτιό του για αρκετό καιρό. Όταν ο Farmer του ξανατηλεφώνησε , αφού πρώτα ο King του γύρισε την πλάτη και διάλεξε το Maryland, ο ίδιος ούτε που ήθελε να του μιλήσει! Όταν επισκέφτηκε το πανεπιστήμιο της Minnesota έμεινε εντυπωσιασμένος απ’ την φιλοξενία και ιδιαίτερα απ’ την σχέση που πρόλαβε να αναπτύξει τις λίγες αυτές ημέρες με τον σταρ της ομάδας Mychal Thompson (σημ: η συμβολή του οποίου στο πρωτάθλημα του ’88 με τους Lakers ήταν καθοριστική). Αλλά όπως και ο Μπερντ έτσι και ο Μάτζικ δεν ήθελε να σπουδάσει μακριά απ’ το σπίτι του. Ο πατέρας του τον έπαιρνε από μικρό και παρακολουθούσαν τα παιχνίδια του Michigan State. Στη μοίρα δεν μπορούσε να γυρίσει την πλάτη. Ο προπονητής του, Heathcote, τον διαβεβαίωσε πως θα τον χρησιμοποιούσε στη θέση του point αν και τα σωματικά του προσόντα ήταν για forward. Σαν πρωτοετής βελτίωσε το ρεκόρ των Σπαρτιατών από 12-15 σε 25-5. Στο πρόσωπο του ταχύ και αθλητικού forward Greg Kelser βρήκε τον «Γουόρθι των νιάτων του» και οι δυο τους συνεργάζονταν άψογα στους αιφνιδιασμούς που ξεκίναγε κατά κύματα ο ψιλόλιγνος Έρβινγκ.

Κάνοντας όμως την χειρότερη εμφάνισή του στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς εναντίον του Kentucky (2/10 , 6 λάθη) αποχώρισε με σκυμμένο το κεφάλι στο τέλος της χρονιάς.

Οι εμφανίσεις όμως καθ’ όλη την χρονιά έγιναν η αιτία να τον καλέσουν στο τουρνουά Καλής Θέλησης και η πρώτη γνωριμία του με τον Λάρι απείχε μόλις λίγες ημέρες.

Ήρθαν σαν ξένοι στην ομάδα και έφυγαν σαν ξένοι. Ελάχιστη επικοινωνία εκτός γηπέδου. Ο Μagic πίστευε πως ο ξανθομάλλης σουτέρ ήταν σνομπ. Ο Λάρι πίστευε πως ο ψιλόλιγνος playmaker ήταν ενοχλητικά χαρούμενος.

Έντεκα μήνες μετά θα συναντηθούν ξανά. Αυτή την φορά για τον τίτλο του κολεγιακού πρωταθλήματος. Η παράλληλη πορεία τους ξεκινά…

Πηγή : When the game was ours (Jackie McMullan)

Στο επόμενο επεισόδιο: Ο τελικός που είδαν όλοι οι Αμερικανοί