Γιατί κέρδισαν οι Mavs

Το απολαύσαμε και θα μας λείψει! Και οι 6 τελικοί είχαν όλοι τους σασπένς και δράμα. Σαν μία καλογυρισμένη δραματική ταινία ή καλύτερα σαν μία δραματική μίνι σειρά. Σαν τα «τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας». Στο ρόλο του ιερέα , ο Νοβίτσκι. Από μικρός ήθελε να ζήσει (και να πεθάνει) χωρίς να καταπατήσει τις αρχές του. Στη σειρά ο Chamberlain λίγο πριν τον θάνατό του κατάλαβε πως όλα όσα πρέσβευε στη ζωή του ήταν λάθος. Ευτυχώς , φέτος, είναι απ’ τις λίγες φορές που η ζωή ξεπέρασε την τέχνη. Ο Νοβίτσκι , στη τελευταία ευκαιρία της καριέρας του δηλαδή λίγο πριν το μπασκετικό του τέλος , επιβεβαιώθηκε για τις αρχές που ακολούθησε στη ζωή του. Δεν πήγε σε καλύτερη ομάδα παρά επέλεξε να μείνει στο Dallas , ακούγοντας πάρα πολλά τα τελευταία πέντε χρόνια .Soft , χωρίς καρδιά , καμία ομάδα δεν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με αυτόν σαν go to guy. Ο Γερμανός νίκησε , ο ιερέας έχασε…

Σας μπέρδεψα; Φυσικά , εδώ μπερδεύτηκα και εγώ. Στο μυαλό μου τα έχω όλα συγκεχυμένα και το να τα βάλω σε μια τάξη για να τα γράψω , μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο. Κουράγιο σε όσους συνεχίζουν το διάβασμα.

Καταρχήν μιλώντας με τον basketiko του είχα πει πως σκόπευα να γράψω ανάλυση σε κάθε έναν τελικό. Ξέρετε : ρυθμός , άμυνα ,επίθεση , ριμπάουντ , ειδικές καταστάσεις . Έλα όμως που μετά το τέλος κάθε τελικού δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ. Όχι γιατί ήμουν στενοχωρημένος , το αντίθετο! Το είχα τόσο απολαύσει που δεν ήθελα να το χαλάσω , να το αναλύσω περισσότερο στο μυαλό μου.

(σημ. τους είδα και τους έξι αλλά με καθυστέρηση 20 ωρών! Δεν άνοιγα τηλεόραση , δεν έμπαινα στο internet παρά μόνο αν το απαιτούσε η δουλειά, απλά το βραδάκι – χαλαρός – έβαζα το ματσάκι στο laptop και το απολάμβανα. Παρεμπιπτόντως αν ακούγατε κάποιον παλαβό να ζητωκραυγάζει υπέρ του Νοβίτσκι και του Peja, μία ημέρα ΜΕΤΑ τον αγώνα , εγώ ήμουν)

Τώρα όμως που πέρασαν οι μέρες , καιρός είναι να αποκρυπτογραφήσουμε το ζευγάρι Mavs – Heat.

Στο post http://3-ponto.blogspot.com/2011/05/mavs-vs-heat-nba-finals-2011.html#more

έγραφα πως για να κερδίσουν οι Mavs έπρεπε α) ο Κιντ να ελέγξει τον ρυθμό β) ο πάγκος τους να συνεχίζει να συνεισφέρει γ) ο Νοβίτσκι να συνεχίσει τις εξωγήινες εμφανίσεις του. Έπεσα μέσα αλλά συνέβησαν και πολλά ακόμη…

Οι Mavs κέρδισαν διότι :

- Βελτίωσαν κατακόρυφα απ’ το 4^ο παιχνίδι και μετά τις επιστροφές τους. Η Heat είναι μία super αθλητική ομάδα με το πιο γρήγορο επιθετικό transition που έχω δει. Οι James – Wade είναι πραγματικοί σίφουνες! Oύτε με λάσο δεν πιάνονται. Το Dallas όμως πρόσεξε την αμυντική του ισορροπία και δεν διεκδίκησε το επιθετικό ριμπάουντ. Προτίμησε να έχουν παίκτες πίσω απ’ την μπάλα (τα επιθ ήταν 45-64 κατά). Δέχθηκαν κατά σειρά 6 , 11 , 13 πόντους σε αιφνιδιασμούς στους τελευταίους αγώνες , αριθμός μικρότερος απ’ ότι το Μiami συνήθιζε να πετυχαίνει.

- Αν και υπολείπονταν 10 πόντους στα λάθη που έκαναν (99 πόντους από λάθη αντιπάλου το Dallas , 109 πόντους το Miami) η παρουσία στην τέταρτη περίοδο της μπασκετικής διάνοιας που ονομάζεται Jason Kidd επέτρεψε στους Mavs να εφαρμόζουν τα σωστά plays που η περίσταση απαιτούσε . Ο άνθρωπος αυτός έχει μηδέν παλμούς!!

- Η πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας ήταν κάτι που το Miami δεν μπορούσε να αντέξει. Το Dallas σούταρε υπό καλές προϋποθέσεις και στα τελευταία 2 παιχνίδια τα τρίποντα μπήκαν (24/45)

- Η φετινή βελτίωση του Terry στη πάσα μετά από pick ‘n roll δημιουργούσε πονοκεφάλους στον Σποέλστρα. Ο Καρλάιλ έβαζε τον Ντιρκ στην δυνατή πλευρά και έλεγε στους Terry και Chadler να ξεκινήσουν ένα high pick ‘n roll. Ο master σε αυτήν την κίνηση Terry είτε τελείωνε με pull up shot απ’ τα 5μ , είτε αν ερχόταν βοήθεια την πάσαρε στον Ντιρκ. Όταν έβλεπε πως ο Chadler είχε φτάσει βαθιά στη ρακέτα του την πέταγε για Alley Oop κάρφωμα. Αν στο όνομα του Terry βάλετε τον Barea (μόνο που εκείνος έκανε δυναμική – ατρόμητη – διείσδυση) , το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σπαζοκεφαλιά απ’ τις λίγες ε;

- O Kαρλάιλ δεν φοβήθηκε να κάνει προσαρμογές στη μέση της σειράς των τελικών. Έξω ο Stevenson απ’ την πεντάδα , έξω απ’ το rotation o Peja , μέσα οι Barea και Cardinal.

- Η ζώνη. Οι Mavericks ήταν η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ στην άμυνα ζώνης στη regular season. Τα εύσημα ανήκουν στον βοηθό προπονητή Dwane Casey. Έκρυψαν τους διαδρόμους για διείσδυση απ’ τους Wade και LeΒron καθυστερώντας παράλληλα την επίθεση των Heat. Ρίσκαραν με τα ελεύθερα σουτ αλλά απ’ την στιγμή που ο Bibby ήταν σκιά του εαυτού του , το πήραν εύκολα το ρίσκο. Όταν δεν ο LeBron έπαψε να τα βάζει με την συχνότητα που τα έβαζε με τους Celtics και τους Bulls (20/39 έως τον 1^ο τελικό / 5/23τριπ έκτοτε) , η ζώνη μεταμορφώθηκε στον κακό τους δαίμονα.

Αλλά οι πρωταγωνιστές είναι οι πάντοτε οι παίκτες και όχι η τακτική.

Nowitzki: Ο μύθος του ξεπέρασε τους Barkley – Malone. Όπως αυτός έτσι και εκείνοι άκουσαν πολλά. Είχαν την ευκαιρία αλλά… they came short. O Γερμανός με χειρότερη ομάδα και απ’ τους ’93 Suns και απ’ τους ’97 Jazz , έφτασε μέχρι την πηγή και ήπιε και το νερό που εκείνοι δεν ήπιαν. Είναι απ’ τους καλύτερος closer όλων των εποχών. Στον 6^ο τελικό πραγματοποιεί ένα πρώτο ημίχρονο αλλά “John Starks” (1/12 σουτ) άλλα στο δεύτερο ημίχρονο , εκεί που παίζεται ένα πρωτάθλημα , έχει 8/15.

Kidd: Στην τρίτη του προσπάθεια επιβραβεύτηκε. Το αξίζει. Σε μία εποχή όπου η θέση του playmaker αλλάζει , με τα προσόντα των Rose και Westbrook να είναι το μέλλον της θέσης , ο Kidd είναι απ’ τους τελευταίους των Μοϊκανών. Όταν αποσυρθεί (μάλλον το καλοκαίρι) ο Νash θα μείνει μόνος του.

Τerry – Barea: Xωρίς την επιθετική τους συνεισφορά , το πρωτάθλημα δεν θα ερχόταν στο Dallas. Η πλάκα είναι πως στην άμυνα ήταν λιγότερο κακοί απ’ ότι και οι ίδιοι περίμεναν. Άξιοι για τον δεύτερο ρόλο που έπαιξαν.

Marion – Chadler: Και οι δύο έφεραν στο Dallas αυτό που τους έλειπε. Αμυντική στιβαρότητα. Μάλιστα ο Marion δεν περιορίστηκε σε αυτό αλλά βοήθησε και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Θύμισε Marion από Suns. Αλλά πλέον και με ένα κόσμημα στο χέρι του …

Stevenson – Peja: Ο πρώτος με 13/23 τρίπ έκανε την δουλειά του Γιουγκοσλάβου. Έπαιξε και καλούτσικη άμυνα στον Wade. Δεν γκρίνιαξε όταν έχασε την θέση του απ’ την πεντάδα. Έδειξε ωριμότητα μπροστά στο μεγάλο στόχο. Όσο για τον Peja , του το γράφω έναν χρόνο τώρα. Γύρνα στον ΠΑΟΚ. Τώρα που παίζει και Ευρωλίγκα είναι κουτί για σένα. Γύρνα …..

Cardinal: O «Custodian» όπως τον λένε οι Αμερικάνοι. Δεν τον ήξερα. Πίστεψα ότι τα είχα δει όλα με τον Scalabrine του ’09. Έκανα λάθος.

Carlisle: Λένε πως είναι πλέον ο καλύτερος προπονητής του «μαγικού κόσμου». Με τον τρόπο που διαχειρίστηκε την ομάδα , εμένα προσωπικά με κατέπληξε. Φοβερό κοουτσάρισμα.

Υ.Γ. 1) Το να παρακολουθείς τους αγώνες σε High Definition είναι απλά μαγεία. Δεν θα κουραστώ να το γράφω. Όταν δε συνδυάζονται με super slow motion replays, τακτικές αναλύσεις από μετρ του είδους όπως ο Van Gundy και άρθρα σαν του Bill Simmons , τότε τα λόγια περισσεύουν. Εδώ στην Ελλάδα, από όλα αυτά, έναν είχαμε που μπορούσε να σταθεί επάξια απέναντι στον Van Gundy και τον διώξαμε….

Υ.Γ 2) Την τελευταία εικοσαετία οι ομάδες που έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα με μόνο έναν super star ήταν οι ’94 Rockets και oι ’03 Spurs . Έφτασαν κοντά οι ’00 Blazers και οι ’02 Kings. Ποια ομάδα το κατέκτησε χωρίς κανέναν superstar στη σύνθεσή της; Οι Pistons το 2004.

(αν δεν έγραφα κάτι για τα Πιστόνια , θα έσκαγα)

Μεθαύριο: σειρά παίρνουν οι Miami Heat και οι λόγοι που δεν το κατέκτησαν.