Aυτή η αγγλική Κίνγκστον ήταν επικίνδυνη ομάδα όταν έπαιζε στην έδρα της. Έβγαλε το λάδι της Ποπ '84 μέχρι να χάσει στη παράταση ενώ κέρδισε τη Σκαβολίνι. Επρόκειτο για μία αθλητική , καλογυμνασμένη ομάδα με δεκαθλητές (αντί για μπασκετμπολίστες) στις τάξεις της.
Ο Άρης κατέβηκε νωχελικός και το πλήρωσε. Πριν καλά καλά καταλάβει τι γίνεται έτρωγε μια ξεγυρισμένη 20αρα. Ο Άρης των '90s ελάχιστα έμοιαζε με την up tempo ομάδα που νικούσε τη Τρέισερ. Οι Γκάλης και Γιαννάκης είχαν μεγαλώσει , ο Σόμπιν ήταν μεν καλύτερος σε όλα του Φιλίππου αλλά υπολείποταν σε ταχύτητα και απέμενε ο Σέλερς . Τι να σου πρωτοκάνει και ο συμπαθής Αμερικανός; Να πάρει ριμπάουντ ή να φύγει πρώτος στον αιφνιδιασμό; Και τα δύο δεν γίνονται.
Η Κίνγκστον πάτησε το γκάζι από το πρώτο λεπτό και η διαφορά απ' την αρχή ξέφυγε. Ο Άρης αναγκασμένος σε set παιχνίδι έπρεπε να συμβιβαστεί με την ιδέα πως θα του έπαιρνε χρόνο να μειώσει τη διαφορά .
Ήταν και τόσο άναρχο το παιχνίδι που έπαιζε η αγγλική ομάδα που τον αποδιοργάνωνε. Οι Άγγλοι ζήτημα ήταν να άλλαζαν 2-3 πάσες πριν σουτάρουν. Μονάχα ο κοντορεβυθούλης Μπερντ (κάποτε καλύτερος Αμερικανός για πάικτες κάτω από 1,80μ) και ο Άλαν Κάνινγκχαμ έδειχναν να έχουν μια κάποια μπασκετική παιδεία.
Ο Λέσιτς είχε τη φαεινή ιδέα να στείλει τον Ρωμανίδη πάνω στον Κάνινγκχαμ. Ο Αμερικάνος είχε σαν μεγάλο του προσόν το σουτ. "He can shoot" που λένε οι συμπατριώτες του. Ο Ρωμανίδης τον έπαιζε από απόσταση και ο Κάνινγκχαμ (33' , 23π , 10/17) δεν ήθελε και πολυ να ζεσταθεί . Η αντεπίθεση του Άρη ήρθε μόλις βγήκε με 5 φάουλ εκτός ο σουτέρ. Η Κίνγκστον έχασε τον πυλώνα της επίθεσης. Ο Άρης (με έναν ηρωικό Σόμπιν να πετυχαίνει 15π στο 2ο ημίχρονο και να δίνει μονάχος του σκληρές μάχες κάτω απ' τα καλάθια) όλο και πλησίαζε. Οι Γκάλης - Γιαννάκης - Σέλερς σκόραραν με συνέπεια απ ΄την περιφέρεια.
Προς στιγμήν όταν ο Γιαννάκης βγήκε με 5 φάουλ εκτός (θα τα πούμε παρακάτω σχετικά με αυτό) έδειχνε να κλονίζεται η πίστη του Άρη , αλλά 2 τρίποντα του Γκάλη συνέχισαν την αντεπίθεση. Στα τελευταία λεπτά οι Άγγλοι έπαιζαν ζώνη 2-3 για να μην διεισδύει ο Γκάλης απ΄την κορυφή. Ο Νικ πάσαρε σωστά τη μπάλα και η επίθεση συνέχιζε να ρολάρει. Τελικά με ένα καλάθι του Σόμπιν στη λήξη ο αγώνας πήγε στη παράταση.
Παρ' ολίγον να κερδίσει στη πρώτη παράταση ο Άρης όταν ο Γκάλης πέταξε τη μπάλα απ΄τα 15μ λίγο πριν ακουστεί η κόρνα της γραμματείας. Νωρίτερα οι Άγγλοι είχαν πάρει 3 επιθετικά ριμπάουντ αλλά δεν σκόραραν και το σκορ παρέμεινε στο 89-89.
Στη 2η παράταση ο Γκάλης (38π , 7ασ) πάλευε μονάχος αφού ο Σέλερς είχε "κρυώσει" και οι Σόμπιν - Γιαννάκης έβλεπαν το παιχνίδι απ' το πάγκο λόγω φάουλ. Μέχρι και επιθετικό ριμπάουντ πήρε στα 26''. Ο Σέλερς είχε την ευκαιρία με 1+1 βολές να τελειώσει το παιχνίδι αλλά την πέταξε. Και ο απίθανος Ματ Κάνινγχαμ πέτυχε το buzzer beater που σίγουρα (20 και βάλε χρόνια μετά) το διηγείται ακόμα στα παιδιά του!
Τα απίθανα που έχουν συμβεί και λίγος κόσμος τα ξέρει:
- Ο Ματ Κάνινγκχαμ αγωνίστηκε όλα και όλα 8 δευτερόλεπτα! Μπήκε γιατί αποβλήθηκε με 5φ ο Γκόρντον.Και παρ' ότι κρύος το μπουμπούνισε! Μόνο που ήταν φανερά εκπρόθεσμο!!!
- Ο Γιαννάκης αποβλήθηκε απ' τον αγώνα με ... 4 φάουλ! Η γραμματεία έκανε το λάθος και χρέωσε το Γιαννάκη με ένα φάουλ που ουδέποτε είχε κάνει. Αλλά μετά την απομάκρυνση απ' το ταμείο .....
- Τώρα αν αναρωτιέστε πως γίνεται να τα θαλασσώσουν τόσο οι υπεύθυνοι της γραμματείας (εκπρόθεσμο του Κάνινγχαμ / αποβολή Γιαννάκη) θα σας πω πως άλλοι είχαν οριστεί. Κόλλησαν όμως στο χιόνι και οι Άγγλοι έφεραν κάποιους άλλους. Οτι να'ναι...
(πηγή: Παπαδογιάννης/ Τρίποντο)
Υ.Γ. Έχει γίνει πολύς ντόρος σχετικά με αυτή την ήττα. Το σίγουρο είναι πως έτσι όπως πήγαν στη συνέχεια τα αποτελέσματα του Ομίλου , ο Άρης κέρδιζε/έχανε στο Κρισταλ Πάλας θα έπρεπε να κερδίσει την Σκαβολίνι στο Πέζαρο την τελευταία αγωνιστική (είχε κερδίσει μόλις με έναν πόντο στο Αλεξάνδρειο , δεν είχε κάτι να υπερασπιστεί). Άρα αυτό το αποτέλεσμα λίγο του στοίχισε τελικά.
Υ.Γ 2). Το επόμενο - πολύ σύντομα - retro games θα είναι ο αγώνας στο Πέζαρο. Μην ψάχνετε στο διαδίκτυο , δεν θα βρείτε βιντεάκια.
Αυτά μόνο στο 3-ponto.
Stay tuned!
Υ.Γ. Έχει γίνει πολύς ντόρος σχετικά με αυτή την ήττα. Το σίγουρο είναι πως έτσι όπως πήγαν στη συνέχεια τα αποτελέσματα του Ομίλου , ο Άρης κέρδιζε/έχανε στο Κρισταλ Πάλας θα έπρεπε να κερδίσει την Σκαβολίνι στο Πέζαρο την τελευταία αγωνιστική (είχε κερδίσει μόλις με έναν πόντο στο Αλεξάνδρειο , δεν είχε κάτι να υπερασπιστεί). Άρα αυτό το αποτέλεσμα λίγο του στοίχισε τελικά.
Υ.Γ 2). Το επόμενο - πολύ σύντομα - retro games θα είναι ο αγώνας στο Πέζαρο. Μην ψάχνετε στο διαδίκτυο , δεν θα βρείτε βιντεάκια.
Αυτά μόνο στο 3-ponto.
Stay tuned!
14 σχόλια:
Όχι μόνο τα παιδιά του αλλά και στα εγγόνια του θα έχει να το λέει ο Κάνινγκχαμ. Μου φαίνεται πάντως πως με μία νίκη παραπάνω ο Άρης θα ήταν στο φάιναλ φορ, μπορεί να μην θυμάμαι και καλά πάντως.
Καλά θυμόμουν ωστόσο ότι το καλάθι ήταν εκπρόθεμο.
Αργύρης.
Κατ'αρχήν μπράβο για το βίντεο!!!
Νομίζω πάντως ότι αν κέρδιζε στην Αγγλία, στο τέλος θα υπήρχε τριπλή ισοβαθμία και θα αποκλειόταν η μακάμπι.
http://todor66.com/basketball/Eurocups/Men_CC_1991.html
Τα σέβη μου.
Πωπω, αυτό το τελευταίο περί Σκαβολίνι μού γκρέμισε όλη την ιστορία που είχα πλάσει στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια.
Είχα δει το παιχνίδι με την Κίνγκστον (και φυσικά απογοητεύτηκα πολύ) αλλά και τον τελευταίο αγώνα μέσα στο Πέζαρο. Για κάποιο λόγο είχα την εντύπωση ότι τα πάντα κρίθηκαν στην Αγγλία και ότι αν ο Άρης είχε πάρει εκείνο το παιχνίδι, θα είχε περάσει σε τέταρτο συνεχόμενο final four. Φυσικά υπήρχε και η καταστροφική εντός έδρας ήττα από την Ποπ '84, αλλά και πάλι...
Κοίτα τι μαθαίνει κανείς!
Ωχ άκυρο, απ' ότι φαίνεται τα έχω μπερδέψει ακόμα περισσότερο. Ο Άρης είχε χάσει στο Αλεξάνδρειο από την παρέα του Κούκοτς αλλά δεν ήταν εκείνη τη χρονιά. Είχα στο μυαλό μου την ήττα της περασμένης σεζόν.
Σαν σήμερα:Ο Μεγάλος Ντράζεν έφυγε από κοντά μας...
είναι παράξενο τι πάμε να διελευκάνουμε 21 χρόνια μετά... Αφού ενδιαφέρει ας τα γράψω πιο αναλυτικά:
έστω οτι ο ΆΡΗΣ είχε κερδίσει τη Κίνγκστον .Η βαθμολογία 1 αγωνιστική πριν το τέλος:
ΑΡΗΣ 21 β
ΜΑΚΑΜΠΙ 20β
ΣΚΑΒΟΛΙΝΙ 20β
Τελευταία αγωνιστική: ΣΚΑΒΟΛΙΝΙ-ΑΡΗΣ , ΜΑΚΑΜΠΙ-ΛΕΒΕΡΚΟΥΖΕΝ
Επειδή η νίκη της Μακάμπι ήταν βέβαιη (δε νομίζω να αμφιβάλει κανείς) , θα έφτανε στους 22β. Άρα η Μακάμπι θα τελείωνε με 22 βαθμούς τον Όμιλο.
- αν ο ΑΡΗΣ κέρδιζε στο Πέζαρο θα περνούσε ως 3ος με 23β.
- αν ο ΆΡΗΣ έχανε (είχε κερδίσει με έναν πόντο στο Αλεξάνδρειο άρα δεν γεννάται λόγος για υπεράσπιση της διαφοράς) θα είχαμε τριπλή ισοβαθμία με 22β. Η Σκαβολίνι (με 2 νίκες επί της Μακάμπι και με τη νίκη επί του ΑΡΗ) θα τερμάτιζε ως 3η. Τη 4η θέση θα καταλάμβανε η Μακάμπι (στην ισοβαθμία με τη Μακάμπι , ο ΑΡΗΣ κέρδισε μεν με +12 στο Αλεξάνδρειο αλλά έχασε με -20 στο Τερλ Αβιβ).
Για να συνοψίσω : Ο Άρης έπρεπε να υπερασπίσει και το +12 του Αλεξανδρείου. Μοναχά η νίκη στην Αγγλία δεν έφτανε αν ήθελε να είναι αδιάφορος τη τελευταία αγωνιστική.
@ανώνυμος
για τον Drazen του έχουμε φτιάξει ειδική κατηγορία στο μπλογκ μας.
Αν και όπως λες μικρή σημασία έχει μετά από 21 χρόνια, ο Άρης έχασε από τη Μακάμπι στο Γιαντ Ελιάου με 12 (101-89). Οπότε λογικά πέρναγε ο Άρης λόγω περισσοτέρων νικών στην τριπλή ισοβαθμία...
Δες κι εδώ...
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=bPmemaE3JiE#t=445s
Ειλικρινά είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι αναγνώστης του σάιτ....Ευχαριστ'ω πάρα πολύ(Η ήττα στο Πάλας ήταν βλακώδης και στο Πέζαρο γκρίζας θέλησης)
Sabieron είπε...
Πιστεύω ότι αυτή η ομάδα με τον Ιωαννίδη προπονητή θα έκανε κάτι καλύτερο ..... Βέβαια 21 χρόνια μετά λίγη σημασία έχει αλλά ίσως ήταν πολύ ποιο ποιοτική από όλες τις άλλες που έπαιξαν στην Ευρώπη από το 1988 εώς 1992(η καταστροφική χρόνια του Άρη στην Ευρώπη)....
@ανώνυμος
Πόσο δίκιο έχεις για τη Μακάμπι! έπαιρνα το Τρίποντο για να βρω τα μεταξύ τους σκορ , έβλεπα 101-89 και έλεγα "να έχασε με 20!". Οτι να ' ναι...
Νομίζω πάντως πως μετά τη μεταξύ τους διαφορά μετράει η διαφορά πόντων άμυνας - επίθεσης. Σε αυτή τη κατηγορία υπερτερεί η Μακάμπι (+61) έναντι του ΑΡΗ (-10).
@Sabieron
Μήπως πως ο '89-'90 ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος. Ο Γκάλης έκανε πράγματα και θαύματα εκείνη τη χρονιά , ο Γιαννάκης δεν είχε ξεκινήσει ακόμη τα "κατεβαίνω - δεν κατεβαίνω" ενώ στο ρόστερ υπήρχε ο καλύτερος ψηλός αμυντικός της Ευρώπης (Βράνκοβιτς). Και σαν 2η επιθετική απειλή ο Μάικ Τζόουνς (όσο και αν το πρόβλημα χημείας με τον Νικ ήταν σε όλους ορατό).
Αν ο Άρης είχε πχ τον Βράνκοβιτς αντί για τον Σόμπιν στο σέντερ και τον Σέλερς (στην ευρώπη στο "3" έπαιζε) τότε ίσως...
από Sabieron @Drazen
Ίσως να έχεις και δίκιο άλλα για μένα ο Βράνκοβιτς πέρα από ένα αμυντικό φόβητρο δεν ήταν τπτ άλλο, παρά τα φοβέρα σωματικά και αθλητικά προσόντα που είχε. Αντίθετα η ομάδα με Σόμπιν(αισθητά βελτιωμένος επιθετικά ) και Σέλλερς συν την δυάδα Γκάλη Γιαννάκη επιθετικά ήταν τρομερή (Βλέπε αποτελέσματα) . Ο Άρης του Λέσιτς έπασχε από έναν κόουτς που θα κουμάνταρε την ομάδα και θα είχε πειθαρχεία(βλέπε αγώνα με Κίνγκστον ειδικά στην άμυνα ) Πάντως γενικότερα έχεις δίκιο διότι οι εξωγενείς παράγοντες στα διοικητικά της ομάδας αλλά και οι ίντριγκες και κόντρες στα αποδυτήρια ίσως και να μην έφερναν τα επιθυμητά αποτελέσματα ακόμα και με τον Ιωαννιδη στο τιμόνι.
εκπληκτικο βιντεο...από τοτε ειχα να ξαναδω το παιχνιδι αυτο..
Θα διαφωνήσω ότι ο ΆΡΗΣ των early 90s δεν ήταν η ομάδα της αμέσως προηγούμενης τριετίας, αλλά πολύ περισσότερο θα διαφωνήσω με το θέμα Γκάλη-Γιαννάκη.
Ο Άρης εξακολουθούσε να είναι η ομαδάρα της περιόδου 198-1990, δεν λέει τίποτα για δυό καλάθια στην Ιταλία βρέθηκε εκτός f4 Παρισιού.
Τα ίδια είχαν συμβεί πάνω κάτω και την περίοδο 1986-87 με την Τρέησερ, αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν ήδη ομάδα κορυφαίου επιπέδου.
Ο Γκάλης ίδιος ήταν, δεν άλλαξε.
Κορυφαίος σκόρερ (παρέμενε), ευφυής με εκπληκτικούς ελιγμούς και έκρηξη (επίσης ίδιος και αναλλοίωτος), και φυσικά τεράστιος σόουμαν...
Στο ευρωμπάσκετ του 1991, ο Γκάλης ήταν ο ίδιος με εκείνα τα ευρωπαϊκά του 1987, του 1989.
Πάλι πρώτος σκόρερ, πάλι στην χρυσή επίλεκτη ευρω-πεντάδα.
Εκείνο που άλλαξε ήταν η οργανωτική διαχείριση τόσο της εθνικής όσο και του Άρη.
Όχι τόσο το υλικό.
Για παράδειγμα, είναι δυνατόν η ομάδα (άσχετα αν στοίχισε πολύ ή λίγο) να χάνει τον δεύτερο καλύτερο παίχτη της με την Κίνγκστον με ...4 φάουλ, να μπαίνει τόσο φανερά εκπρόθεσμο καλάθι και να μην κουνιέται φύλλο;
Τι έλειπε εκεί;
Διοικητική δουλειά βάσης.
Περισσεύει να σχολιάσω ότι παρόντος του Ιωαννίδη θα είχε γίνει "σεισμός" εκεί πέρα.
Ο Άρης, δεν είχε καλή μεσαία διοικητική οργάνωση να διεκδικήσει τον ιδρώτα της.
Στην Ελλάδα η μπασκετική νομοθεσία εξέθετε τις προσπάθειες Ιωαννίδη και παιχτών, με αποτέλεσμα να έχεις τον "Μέσι" ή καλύτερα τον "Τζόρνταν" του Ευρωπαϊκού μπάσκετ (Γκάλης), τον κορυφαίο ευρωσκόρερ και να μην μπορείς να παίξεις στο εξωτερικό επί ίσοις όροις χάνοντας αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα.
Εκεί ήταν το πρόβλημα και νομίζω γι' αυτό έφυγε και ο Ιωαννίδης.
Δεν υπήρχε δυνατότητα να αγωνιστεί ο ΑΡΗΣ΅με τους ίδιους όρους στο εξωτερικό, δεν μπορούσε να γίνει καλή επένδυση σε παίχτες αξίας να πλαισιώσουν τους τιτάνες Γκάλη, Γιαννάκη, σπουδαίοι παίχτες έπρεπε να παίζουν είτε στην Ελλάδα είτε στην Ευρώπη και πάντως όχι και στις δύο διοργανώσεις (Σόμπιν, Σούμποτιτς) και βέβαια έλειπε ο κλασικός ψηλός τύπου Βράνκοβιτς.
Ο ΑΡΗΣ του 1990-91 κατά την γνώμη μου ήταν πιο ώριμος και μπορούσε να διεκδικήσει τίτλο.
Δυστυχώς αντί αυτό να γίνει πάθημα, το 1991-92 επιλέχθηκε η ίδια και χειρότερη κατεύθυνση.
Ιωνγκας
Δημοσίευση σχολίου