H στήλη του δημοσιογράφου Γιώργου Κούβαρη "χρόνια και ζαμάνια" είναι για μένα ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο όσον αφορά θέματα - ρετρό. Στήλες με ιστορικό περιεχόμενο υπάρχουν σε κάθε αθλητικό site. Αλλά σαν την ολοκληρωμένη δουλειά που κάνει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος στο sentragoal.gr , πουθενά. Γράφει ένα σύντομο βιογραφικό (κάτι σαν το δικό μας RetroLegend αλλά πιο περιεκτικό) , δημοσιεύει σπανιότατες φωτογραφίες (παλιές και σύγχρονες) και σαν κερασάκι διαβάζουμε και την συνέντευξη του εκάστοτε πρωταγωνιστή!

Ο λόγος που θα  αναδημοσιεύσουμε τα καλύτερα δεν είναι φυσικά για να οικειοποιηθούμε τη δουλειά του δημοσιογράφου αλλά διότι προτιμάμε να τα έχουμε μαζεμένα στη δικιά μας "γωνίτσα". Και για υπάρξει η σχετική κουβέντα με τους φίλους του Τριπόντου.

πηγή: sentragoal.gr
δημοσιογράφος: Γιώργος Κούβαρης




ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΒΑΡΗ
Έναν μήνα μετά το «χρυσό» Ευρωμπάσκετ, το οποίο έμελε να αλλάξει και τον ρου του ελληνικού αθλητισμού, οι ομάδες της Α1 προσπαθούσαν να μπουν σε μια σειρά και να κάνουν τον προγραμματισμό για τη νέα χρονιά. Τα πανηγύρια για την κατάκτηση της πρώτης θέσης απέναντι στο μεγαθήριο της Σοβιετικής Ένωσης είχαν καταλαγιάσει και τα βλέμματα άρχισαν να στρέφονται στην «επόμενη μέρα» και τον τρόπο με τον οποίο θα επηρέαζε η τεράστια επιτυχία της εποχής το ελληνικό μπάσκετ.
Φυσικά το όνομα του Νίκου Γκάλη κέρδιζε τις εντυπώσεις το καλοκαίρι του '87 αφού οι μεγαλύτεροι ευρωπαϊκοί σύλλογοι έκαναν τα πάντα προκειμένου να τον αποκτήσουν. Την ώρα λοιπόν που ο τότε πρόεδρος του Άρη Χρήστος Μιχαηλίδης έκανε το «κόλπο γκρόσο» και ανανέωνε τον σούπερ σταρ του ελληνικού μπάσκετ προσφέροντάς του 35 εκατομμύρια δραχμές (μαζί με τα πριμ), ταυτόχρονα «δούλευε« και τις υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας.
Μία μέρα πριν πει το «ναι» ο Γκάλης στο νέο συμβόλαιο που του πρόσφερε ο Άρης (22/7/1987) βγήκαν στην δημοσιότητα οι τρεις υποψήφιοι ξένοι για τη θέση του σέντερ στους «κιτρινόμαυρους». Ο «ρούκι» των Σικάγο Μπουλς Μάικ Μπράουν, ο Γκράνβιλ Ουέιτερς (σ.σ. ναι, ο φαλακρός με το μούσι που έπαιξε στη Μπαρτσελόνα μία χρονιά αργότερα) και ο Καναδός, Γκρεγκ Ουίλτζερ.
Ο τελευταίος ήταν και ο «εκλεκτός» των πρωταθλητών, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπαν έναν εξαιρετικό ριμπάουντερ (σ.σ. ήταν πρώτος στους Ολυμπιακούς το Λος Άντζελες το 1984 και δεύτερος στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 1986) και έναν παίκτη που θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά και στην επίθεση. Την Δευτέρα 24 Αυγούστου 1987 ο ξανθομάλλης σέντερ «προσγειώθηκε» στη Θεσσαλονίκη αφήνοντας πίσω του το όνειρο του ΝΒΑ για χάρη των πρωταθλητών Ελλάδος και την άνθιση του ελληνικού μπάσκετ.
Ο (πάντα απαιτητικός) Γιάννης Ιωαννίδης αναγνώρισε αμέσως την προσφορά που μπορεί να έχει ο Ουίλτζερ στον Άρη και στην προσπάθεια που θα έκανε στο κύπελλο Πρωταθλητριών. Άλλωστε στον συγκεκριμένο θεσμό έκανε και το ντεμπούτο του! Στις 15/10/1987 ο Άρης φιλοξενείται στη Ζυρίχη από την Πιγί και κερδίζει με το εντυπωσιακό 127-125 (!) παίρνοντας προβάδισμα για την είσοδο στους ομίλους του θεσμού. Ο Ουίλτζερ ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός. Σημείωσε 20 πόντους και ήταν από τους καλύτερους του Άρη, την ώρα που οι Γκάλης και Σούμποτιτς τελείωναν το ματς έχοντας πετύχει από 47 και 33 πόντους αντίστοιχα.
Στο «Αλεξάνδρειο» και μπροστά στον κόσμο του Άρη εμφανίστηκε μία εβδομάδα αργότερα και πιο συγκεκριμένα στη ρεβάνς με την Ελβετική ομάδα. Ο Άρης έκανε το 2/2 κερδίζοντας εκ νέου με 113-104, αλλά ο Καναδός σέντερ είχε μείνει στους 8 πόντους με 4/8 σουτ (αλλά) και 12 ριμπάουντ. Η συνέχεια είναι γνωστή... Ήταν από τα βασικά στελέχη του Άρη που έφτασαν μέχρι το φάιναλ φορ της Γάνδης και από τους παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία φορώντας την «κιτρινόμαυρη» φανέλα.
Το SentraGoal τον βρήκε στο Πόρτλαντ όπου μένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια, αν και όπως μας είπε ταξιδεύει αρκετά λόγω των ανειλημμένων επαγγελματικών του υποχρεώσεων. Πρόσφατα μπορεί να είναι περήφανος και για τον 19χρονο γιο του Κάιλ, ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα του NCAA με τους Κεντάκι Ουάιλντκατς. Για την ακρίβεια και τα τέσσερα παιδιά του έχουν σχέση με τον αθλητισμό αφού οι δύο κόρες του ασχολούνται επαγγελματικά με το μπάσκετ και το βόλεϊ, ενώ και ο μικρότερος της παρέας άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα κρατώντας την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του.
«Ασχολούμαι με τις πωλήσεις και λατρεύω την οικογένειά μου»
Γι' αυτά και για άλλα πολλά ο 52χρονος Ουίλτζερ μίλησε στη στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» και γυρίζοντας τον χρόνο 25 χρόνια πίσω, είχε πολλά να μας πει. Από τον τρόπο που ήρθε στην Ελλάδα γυρίζοντας την πλάτη στο ΝΒΑ, μέχρι τη στιγμή που έφυγε από τον Άρη δίχως γυρισμό! «Η αλήθεια είναι μετά το τέλος της καριέρας μου, έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια μέχρι να καταλήξω στο τι θέλω να κάνω και που να ζήσω μόνιμα. Τελικά ασχολήθηκα με τις πωλήσεις και είμαι μάνατζερ σε μια εταιρεία ξυλείας. Η έδρα μου είναι το Πόρτλαντ, αλλά ταξιδεύω συνέχεια σε Τέξας, Τζόρτζια, Ιλινόις, Ουισκόνσιν και σε μερικά σημεία του Καναδά» δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ μίλησε με περίσσια αγάπη για την οικογένεια και τα παιδιά του:
«Εχω μια υπέροχη οικογένεια. Με τη σύζυγό μου, την Κάρολ θα γιορτάσουμε τον Ιούλιο 25 χρόνια γάμου. Έχω και τέσσερα παιδιά. Ο Σάμι είναι 11 χρονών και του αρέσει να διαβάζει και να παίζει μπάσκετ, η Αριάνα είναι 15 ετών, εξαιρετική μαθήτρια και ταλαντούχα βολεϊμπολίστρια. Είναι 1.95μ. και αγωνίζεται και στις μικρές εθνικές των ΗΠΑ. Ο Κάιλ είναι 19 χρονών και βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι όπου κέρδισαν τον τίτλο του NCAA φέτος. Τέλος η Τζόρνταν Άνταμς είναι 30 ετών, έχει παίξει στο WNBA με τους Μινεσότα Λινξ, ενώ έχει περάσει και από τον Σπόρτιγκ! Μάλιστα θα παντρευτεί αυτόν τον μήνα...»
Οι φίλοι του Άρη και ο... τρελός με το πιστόλι
Στη συνέχεια και αφού μας είπε ότι «όποτε μπορώ παίζω ακόμα με φίλους» άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι των (ουκ ολίγων) αναμνήσεων: «Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τους φίλους του Άρη που μας συνόδευσαν στα φάιναλ φορ! Ήταν απίστευτοι! Ήρθαν χιλιάδες μόνο και μόνο για να είναι δίπλα μας και να μας συμπαρασταθούν. Αναμφισβήτητα ήταν οι πιο παθιασμένοι φίλαθλοι που έχω δει στη ζωή μου. Γενικά τους είχαμε κοντά μας. Ακόμα και αν δίναμε παιχνίδια στην ρέγκιουλαρ σίζον μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Να σου πω σε αυτό το σημείο ότι το είχα καταλάβει από τη πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα. Ειχαν έρθει να με υποδεχτούν αρκετοί φίλοι της ομάδας».
Φυσικά ένας παίκτης που έχει παίξει στον Άρη, ειδικά την εποχή που το μπάσκετ άνθιζε στη Θεσσαλονίκη, ένα πράγμα θα έχει για πάντα στο μυαλό του! Τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ! «Ήταν απίστευτο αυτό που γινόταν. Η αντιπαλότητα δεν έχει προηγούμενο. Μάλιστα θυμάμαι μια φορά που είχαμε πάει στο ξενοδοχείο για να παίξουμε με τον ΠΑΟΚ, όταν ένας άγνωστος άρχισε να πυροβολάει στα παράθυρά μας! Δεν πιστεύω ότι ήθελε να μας χτυπήσει, αλλά σίγουρα να μας κρατήσει ξάγρυπνους και να μας αποσπάσει την προσοχή από το παιχνίδι. Τα θυμάμαι τώρα και χαμογελάω».
Το χιόνι στη Θεσσαλονίκη και ο... χαμός στη Χαλκιδική
Εκτός από τα... περίεργα περιστατικά υπήρχαν και τα αστεία, τα οποία ο Ουίλτζερ άρχισε να μας εξιστορεί: «Θυμάμαι μια φορά που είχε έρθει η αδερφή μου να με επισκεφθεί από την Αγγλία και είχαμε πάει να φάμε κάπου ήρεμα στην Χαλκιδική. Τι... ήρεμα; Τότε κάποιοι νεαροί φίλοι του Άρη με αναγνώρισαν και έγινε χαμός! Μέσα σε μισή ώρα η ταβέρνα είχε γεμίσει από κιτρινόμαυρα κασκόλ και σημαίες και όλοι ζητούσαν αυτόγραφα και φωτογραφίες. Ήταν πολύ όμορφα όμως...» και συνεχίζει λέγοντας: «Α! Δεν θα ξεχάσω και το πολύ χιόνι στη Θεσσαλονίκη. Θέλαμε πρώτης ανάγκης αγαθά και δεν μπορούσαμε να βρούμε Είχαν κλείσει όλα τα καταστήματα και είχαμε μείνει από προμήθειες...»
«Ήρθα λόγω Γκάλη και έφυγα λόγω... Βράνκοβιτς»
Πώς όμως πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα και τον Άρη; «Είχα παρακολουθήσει το Ευρωμπάσκετ του '87 και είχα εντυπωσιαστεί από τους παίκτες που είχε ο Άρης, όπως ο Γκάλης και ο Γιαννάκης. Από την άλλη, οι Σικάγο Μπουλς μου πρόσφεραν το μίνιμουμ συμβόλαιο και κατόπιν συζητήσεων με την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους επέλεξα να έρθω στην Ελλάδα. Άλλωστε και η οικονομική πρόταση που είχα ήταν πάρα πολύ καλή» λέει ο Ουίλτζερ και θυμάται τους λόγους που δεν τον οδήγησαν στην παραμονή του στην ομάδα:
«Η αλήθεια είναι ότι μου έγινε προσφορά από τον Άρη το καλοκαίρι του '89 για να ανανεώσω το συμβόλαιό μου. Τους είπα ότι θα τη σκεφτώ και πριν καν πάρω την τελική μου απόφαση, με ειδοποίησαν στη Ρόδο όπου ήμουν για διακοπές ότι συμφώνησαν με τον Βράνκοβιτς. Κάπως έτσι τελείωσε και η καριέρα μου στην Ελλάδα... Δεν λέω ότι δεν με πείραξε. Με πείραξε. Όμως έτσι είναι ο επαγγελματισμός. Αυτά συμβαίνουν...»
«Κλειστός ο Γκάλης, ο Ιωαννίδης μέχρι και... τσιρλίντερ!»
Στα δύο χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα έκανε πολλούς φίλους και δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του, τους συμπαίκτες που είχε στον Άρη: «Όλα τα παιδιά ήταν υπέροχα. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Ρωμανίδης, ο Μισούνοφ, ο Λυπηρίδης... Όλοι. Βέβαια εκτός γηπέδου έκανα πολύ παρέα με τον Γιαννάκης και τον Ρωμανίδη» δηλώνει ο Καναδός, ο οποίος είχε κάτι... παραπάνω να πει για τον Γκάλη: «Αναμφισβήτητα ο Γκάλης ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης. Ήταν πολύ, πολύ, πολύ θαυμαστός! Έκανε πράγματα που ούτε που μου περνούσαν από το μυαλό ότι μπορούσε να κάνει. Ήταν απίθανος σκόρερ που μπορούσε να πετύχει καλάθι απέναντι στους καλύτερους παίκτες του κόσμου. Και να `ταν μόνο αυτό; Είχε τη δυνατότητα να πασάρει τη μπάλα με μαεστρικό τρόπο. Και το έκανε πολύ συχνά. Εκτός γηπέδου ήταν κλειστός χαρακτήρας. Ήθελε μόνο να κάνει καλά τη δουλειά του...»
Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην «πέσει» στο τραπέζι ένα όνομα: Γιάννης Ιωαννίδης: «Ήταν ένας κόουτς που λάτρευε τη δουλειά του! Ήταν πολύ έντονος χαρακτήρας, παθιασμένος και θα μπορούσα να πω ότι ήταν στο παρκέ προπονητής, πολιτικός, συμβουλάτορας και... τσιρλίντερ! Μάλιστα δεν θα ξεχάσω ποτέ σε ένα ματς με τη Μπαρτσελόνα που έσκισε το σακάκι του! Το έκανε κομμάτια και το πέταξε στο παρκέ επειδή ήταν έξω φρενών με τους διαιτητές. Φαίνεται ότι... έπιασε γιατί στο τέλος ο Άρης είχε κερδίσει».
Ο Φασούλας και η... επιστροφή στην Ελλάδα
Ο Γκρεγκ Ουίλτζερ θυμήθηκε εκτός των άλλων και «τον Παναγιώτη Φασούλα. Δίναμε ομηρικές μάχες! Ήταν από τους καλύτερους 7 footer που έχω παίξει αντίπαλος! Εκπληκτικός μπλοκέρ και ριμπάουντερ» ενώ υπογράμμισε πως «δεν θυμάμαι να είχα προβλήματα από κάποιον παίκτη. Ήμουν καλός αμυντικός και μπορούσα να τα βάλω με όλους».
Όσο για τα δύο χρόνια που έμεινε στον Άρη; «Θεωρώ ότι η ομάδα του '89 ήταν καλύτερη. Ήταν καλές ομάδες και οι δύο, αλλά αυτή τη σεζόν 1988-89 ίσως να ήταν ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά. Παίζαμε καλύτερα και ήταν μεγάλη η εμπειρία που φτάσαμε σε ένα δεύτερο σερί φάιναλ φορ».
Λίγο πριν κλείσουμε μας είπε ότι «θέλω πολύ να επιστρέψω στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου. Οι καλύτεροι φίλοι μας, ο Τάσος και η Μαρία Σουρμελίδη μένουν στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα πολύ να τους δω, όπως και να δείξω στα παιδιά μου το μέρος που ο πατέρας τους έζησε μια εκπληκτική εμπειρία στη ζωή του. Να σου πω ότι η αδερφή μου έχει παντρευτεί Έλληνα! Πάντως είναι δύσκολο να έρθουμε όλοι μαζί οικογενειακά λόγω των πολλών υποχρεώσεων και των παιδιών μου».

Ο Ουίλτζερ αφού εξέφρασε την αισιοδοξία του για τους «Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Πιστεύω ότι θα πάρουν το πρωτάθλημα. Είναι πολύ καλή ομάδα, ενώ παίζει και ο Κέβιν Ντουράντ που είναι ο αγαπημένος μου παίκτης» στάθηκε στον κόσμο του Άρη, λέγοντας: «Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα χρόνια που προσφέρατε στη ζωή μου. Ήσασταν εκπληκτικοί. Μακάρι να έρθω μια μέρα και να σας ευχαριστήσω και από κοντά». Όσο για τους πρώην συμπαίκτες του; «Γεια σας παλιόφιλοι!! Τι θα γίνει; Θα κανονίσουμε reunion κάποια μέρα; Γιατί όχι και ένα παιχνίδι παλαίμαχων; Θα έχει πλάκα!»