 |
| Η αρχή μιας εποχής (?) (2012 - ?) |
 |
| To τέλος μιας εποχής (1993 - 1997) |
Ο Jacob (Tim Robbins) είναι ένας βετεράνος του Βιετνάμ ο οποίος "στη μετά τον πόλεμο ζωή" δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όσα βίωσε εκεί. Συχνά βρίσκεται να συνομιλεί με πολεμιστές που έχουν πεθάνει στη μάχη ή αγκαλιάζει τον αδικοχαμένο του γιο. Παλεύει να απαγκιστρωθεί , να ελευθερωθεί , να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Όσο περνάει ο καιρός οι δυνάμεις του ασθενούν. Ώσπου μια μέρα το κουρασμένο του μυαλό δεν μπόρεσε να διαχωρίσει το πραγματικό απ' το φανταστικό.
Και ο Jacob χάθηκε στη δίνη του μυαλού του .
Οι δαίμονες παρέμειναν για πάντα μέσα του.
1990 - L'Echelle de Jacob - Adrian Lyne από Altanisetta
O 31χρονος έμοιαζε σαν όλους τους φυσιολογικούς άντρες της ηλικίας του. Επαγγελματικά προσπαθούσε να χτίσει τη καριέρα του , ενώ όσον αφορά τα συναισθηματικά του έπρεπε να συμβιβαστεί με τη σκέψη πως τα "άγρια χρόνια" τελειώνουν.
Αυτά φαίνονταν.
Υπήρχαν και άλλα που δεν φαίνονταν.
Κρυμμένα.
Δαίμονες τους έλεγε.
Δαίμονες που τον καταδίωκαν , όπως τον Jacob.
Οι δικοί του εμφανίζονται στα ξαφνικά σε διάφορες στιγμές της ζωής του.
Χωρίς προειδοποίηση.
Τους κουβαλούσε χρόνια και το είχε συνηθίσει.
Το είχε συνηθίσει , όχι όμως και αποδεχθεί...
Τα δαιμόνιά του δεν είχαν χρόνο και τόπο. Άλλοτε πρωί , άλλοτε βράδι . Άλλοτε στη δουλειά , άλλοτε στο σπίτι.
Μία φορά σε μία καλοκαιρινή βόλτα με τη μηχανή ισχυριζόταν πως είδε ολοκάθαρα μπροστά του τον Τζεντίλε να βάζει το γκολ - φάουλ στα μούτρα του Τάρλατς. Και πριν ανοιγοκλείσει τα μάτια το τρίποντο του Στογιάκοβιτς ξεπετάχτηκε κρυμμένο πίσω από ένα stop.
Mιά άλλη φορά σε ένα μονό με φίλους ένας μεγαλόσωμος τον στρίμωξε για τα καλά και τον πήγαινε "κώλο κώλο" μέχρι τη ρακέτα. Όση δύναμη και να έβαζε στα πόδια , γλιστρούσε. Σαν τους σκιέρ στο χιόνι. Λίγο πριν δεχθεί το καλάθι ο Τάιους Έντνι του έκλεινε πονηρά του μάτι σαν να του έλεγε "τώρα καταλαβαίνεις τι τραβούσα εγώ με το Διαμαντίδη".
Κάθε φορά που έβλεπε τάπα σε αιφνιδιασμό , θυμόταν τον Άκερ. Αν , δίχως τη θέλησή του , θυμόταν το τρακάρισμα του Διαμαντίδη στον Πεν νευρίαζε . Η κοπέλα του δεν καταλάβαινε τις ξαφνικές του εκρήξεις.
Εκείνος ήξερε πολύ καλά το λόγο.
Όποτε καθόταν σε μπαρ και ο διπλανός του κάπνιζε winston , χαμογελούσε . "Μέχρι και αυτός έκανε το παιχνίδι της ζωής του στο ΣΕΦ" .
Με ένα νεύμα στο μπάρμαν για ακόμα ένα ποτό έδιωχνε το δαίμονα... (προσωρινά)
Άκουγε στα ραδιόφωνα πως το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι ανατροπών. Το ξέρει καλά. Κάποτε κέρδιζε με 4 πόντους - σκάρτα 25'' πριν τελειώσει η κλεψύδρα - αλλά ο Μουλαομέροβιτς είπε να προσφέρει ένα δωράκι στους πρώην συμπαίκτες του.
"Ανατροπές που γίνονταν μονάχα εναντίον μας" τον άκουσε κάποτε να σιγοψυθιρίζει.
Τις φορές που παρακολουθούσε ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να μην το συνδέσει με το μπάσκετ. Τα φτυσίματα των ποδοσφαιριστών στο χορτάρι του θύμιζαν κάτι αρκετά οικείο...
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν ένα χρόνο ένας καινούργιος δαίμονας ήρθε να προστεθεί. Κάνοντας τζόγκινγκ γύρω από ένα γήπεδο μπάσκετ παρακολούθησε ένα παιδάκι να εξασκείται στις ελεύθερες βολές.
Επιβράδυνε το ρυθμό του και μέτρησε τις προσπάθειες: Τέσσερις. Επιτυχημένες : μία.
Σταμάτησε το τρέξιμο και χαμήλωσε το κεφάλι. "Ένας ακόμα" σκέφτηκε.
Yπήρχαν και άλλα δαιμόνια που τον καταδίωκαν αλλά δεν ήθελε να μου τα εκμηστηρευτεί.
-"Αρκούν αυτά".
Το προηγούμενο καλοκαίρι που μιλήσαμε ήταν πολύ άρρωστος. Οι γιατροί έλεγαν πως το πρόβλημά του ήταν καθαρά ψυχολογικό. Η κατάστασή του έδειχνε να βελτιώνεται απ 'τον Ιανουάριο και μετά. Ώσπου ως εκ θαύματος την 13 Μαϊου γιατρεύτηκε.
-"Μένει κάτι ακόμα" , μου είπε όλο νόημα όταν του τηλεφώνησα να τον ευχηθώ για την υγεία του.
Χθες με πήρε τηλέφωνο :
- "Οι δαίμονες έφυγαν".
“There are things known
and there are things unknown
and in between are the doors.”
William Blake
Y.Γ. Ένα κομμάτι απ' την πίτα της επιτυχημένης φετινής χρονιάς ανήκει σε δύο πρώην αθλητές του συλλόγου και σε έναν πρώην προπονητή. Μιλάω για τους Χρήστο Χαρίση , Μανώλη Παπαμακάριο και Παναγιώτη Γιαννάκη.
Ο Χαρίσης με τον συνδυασμό ικανοτήτων και καρδιάς ( τα οποία κανένας άλλος έλληνας και ξένος συμπαίκτες του δεν κατείχε σε μεγαλύτερο βαθμό από εκείνον εκείνα τα χρόνια) βρέθηκε να οδηγεί τον Ολυμπιακό της απαξίωσης. Έδωσε ο,τι είχε και δεν είχε για την ομάδα και πρέπει κάποτε να του αναγνωριστεί. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μετρώνται μοναχά με τίτλους...
Ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού , Μανώλης Παπαμακάριος , ήταν και αυτός άτυχος διότι στον τότε Ολυμπιακό κυριαρχούσε ένα αίσθημα νεοπλουτισμού και ξενομανίας. Και έβλεπε τους διάφορους Πεν , Μπέβερλι , Πάργκο να φοράνε την ερυθρόλευκη φανέλα μη δίνοντας ούτε το 50% όσων έδωσε (ή εν δυνάμει θα μπορούσε να δώσει) ο ίδιος. Τα πολλά λεφτά σου χαλάνε το μυαλό...
Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη θα διαφωνίσουν αρκετοί μαζί μου. Κατ' εμέ δέχθηκε έναν πόλεμο (μέσα και έξω απ' την ομάδα) που ούτε ο Ιωαννίδης είχε βιώσει στα χρόνια της κυριαρχίας του. Μπορούμε να διαφωνούμε ώρες για τον Γιαννάκη αλλά σε ένα πράγμα τουλάχιστον - οφείλουμε - να συμφωνήσουμε: Ο Ίβκοβιτς δεν παρέλαβε καμένη γη όπως ο Γιαννάκης απ' τον Γκέρσον...
18 σχόλια:
Καλησπέρα,
Το τρίποντο του Πέτζα το άκουσα από το ραδιοφωνάκι στο παγκάκι μπροστά από τη 2η Ίλη νεοσυλλέκτων στο ΚΕΤΘ.
Τα δεκαπέντε πέτρινα χρόνια ξεκίνησαν από λάθη της δικιάς μας διοίκησης. Η ομάδα έχασε τα πρωτεία παντού. Και όταν πέσεις από την κορυφή, δύσκολα ξαναανεβαίνεις.
Ελπίζω η τωρινή ομάδα να έχει συνέχεια. Ελπίζω να έχω πάντα τον ΠΑΟ ισχυρό αντίπαλο Και ένα πρωτάθλημα με περισσότερες των δυο, αξιόλογων ομάδων.
Οι δαίμονες μπορεί να έφυγαν αλλά μπορούν ανά πάσα στιγμή να επιστρέψουν...
Να με συγχωράτε αλλά οι δαίμονες δεν έφυγαν. Είναι ακόμα εδώ και το ίδιο δυνατοί. Φάνηκε περίτρανα σε όλη την σειρά των τελικών με αποκορύφωμα την τελευταία περίοδου του 5ου τελικού. Γιατί ναι, τα χρόνια που δεν είχε διοίκηση ο Ολυμπιακός πολεμούσε δικούς του δαίμονες, αλλά τα τελευταία χρόνια των Αγγελόπουλων οι δαίμονες δεν ήταν δικοί του αλλά του πράσινου παρασκηνίου. Όποτε θεωρώ τουλάχιστων άστοχο τον αφορισμό του άρθρου στις προηγούμενες ομάδες των Αγγελόπουλων. Απλά φέτος ο Ολυμπιακός ήταν τόσο μα τόσο ανώτερος απο τον Παο, που ούτε οι... δαίμονες τους λέτε εσείς, διαιτησία και παρασκήνιο τους λέμε εμείς, δεν μπορούσαν να τον νικήσουν...
Φίλε Vangelis Kontogeorgakos σειρά 253 ήσουν σαν και εμένα;Συγνώμη που ξεφεύγω από το μπασκετικό περιεχόμενο του site αλλά μου ήρθαν μνήμες στο μυαλό
Tελικά ήταν πάρα πολλοί οι "δαίμονες" που μερικούς τους είχα ξεχάσει οφείλω να ομολογήσω...Σίγουρα τα ονόματα των Χαρίση κ Παπαμακάριου που αναφέρθησαν,όντως βοήθησαν στο πέρασμα των χρόνων κ σίγουρα αδικήθηκαν.Όσο τα του Γιαννάκη όπως τονίσθηκε σηκώνει πολύ κουβέντα..σίγουρα πολεμήθηκε αρκετά απο μέσα κ έξω από την ομάδα,αλλά πιστεύω κ πως κ ο ίδιος το προκάλεσε,τέλος πάντων ας μην αναλωθούμε εκεί..
Ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο επιτυχίας αξίζει κ στους κ.κ.Αγγελόπουλους γιατί πρώτον βρέθηκαν στις δύσκολες στιγμές κ πήραν τον Ολυμπιακό (μετά Κόκκαλη εποχή)κ ακόμη κ όταν απογοητευμένοι απο την έλευση του πρωταθλήματος πέρυσι σκέφτηκαν να τα παρατήσουν (εδώ συνέβαλε αρκετά κ ο κόσμος με τις συνεχείς εκδηλώσεις συμπαράστασης).Έμαθαν κ αυτοί από τα λάθη τους κ ότι τελικά "το χρήμα (πολυδάπανες μεταγραφές) δεν φέρνει την άνοιξη".Αλλά τελικά η "άνοιξή" η μάλλον το "ξημέρωμα" όπως είπαν οι ίδιοι το φέρνει το πάθος,η δίψα για διάκριση,η δουλειά,η προσπάθεια κ πάνω απο όλα η ΟΜΑΔΑ!!!!
Μία ΟΜΑΔΑ που τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μάλλον μόνο στα χαρτιά,με εγωισμούς κ βεντετισμούς συνέχεια...Τυχαίο δεν ήταν ότι Πρίντεζης κ Ίβκοβιτς είπαν ότι φέτος έχουμε καλύτερα αποδυτήρια!!!Αποδείχτηκε περίτρανα απο όλα τα ματς μέχρι κ το γλέντι στα μπουζούκια!!!!
ΟΜΑΔΑ που απαξιώθηκε απο όλους στην αρχή (κ εμού συμπεραλαμβανομένου) κ πηγαίναμε σιγά σιγά κ όπου βγεί..Αλλά μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει για να είναι πιο γλυκιά η κατάκτησησ της κορυφής!!!Κ μεγαλύτερο επίτευγμα είναι το ότι η ομάδα αυτή γέμισε κ πάλι το Σ.Ε.Φ. κ σίγουρα θα είναι κ τα επόμενα χρόνια με πολύ περισσότερο κόσμο σε όλα τα παιχνίδια.
Αυτό που μένει πλέον είναι να γίνει ότι έκανε ο Παο πριν,ο κορμός υπάρχει κ είναι αρκετά καλός κ με Έλληνες κ Ξένους παίκτες,2-3 προσθήκες κ οι δαίμονες θα φύγουν για τα καλά μακρυά...
Υ.Γ.:Δεν ξέρω αν ο Ντούντα έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας αλλά κ τα 2 Ευρωπαϊκά με αυτόν προπονητή τα πήρε ο Ολυμπιακός.
Υ.Γ.2:Ευτυχώς ο Σπανούλης αποδείχτηκε μεγάλος ηγέτης παρά το μεγάλο του συμβόλαιο...σε σχέση με τον Παπαλουκά που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα....κ μιας κ αναφέρθηκε το όνομα του Παπαλουκά...έστειλε κάποια συγχαρητήρια επιστολή στην ΚΑΕ????
Υ.Γ.3:Πώς αισθάνεται ο Ιβάνοβιτς(τον ευχαριστούμε βέβαια...) βλέπωντας τις εμφανίσεις που έκανε ο Ντόρσει με τον Ολυμπιακό????
Μου άρεσαν οι 25 φωτογραφίες για το κόψιμο του Διαμαντίδη στην Άκερ και η μία ο λ ό κ λ η ρ η φωτογραφία για το no call στον Πεν... Τί να πει κανείς... Να είμαστε και λίγο αντικειμενικοί παιδιά... Βίντεο από ιστοσελίδα leoforos... σε αντικειμενικό blog;;;
Ο φετινός Ολυμπιακός ήταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Όλοι έπαιζαν πάνω από όλα για την ομάδα και για τους γνωστούς λόγους του 2ου τελικού δεν έγινε και το sweap να τελειώνουμε με την όλη ιστορία από το Μάιο. Αλλά δεν πειράζει η ομάδα έδειξε ότι ακόμη και όταν είχε να αντιμετωπίσει 8 αντιπάλους από το 8:49 της 4ης περιόδου, ο μόνος της αντίπαλος ήταν και πάλι ο ίδιος της ο εαυτός. Και τον ξεπέρασε και για άλλη μία φορά και μας έκανε υπερήφανους όλους!
@Γιάννης Λ.
Πραγματικά έχουμε κουραστεί σ' αυτό το blog να προσπαθούμε κάθε φορά να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Οι Ολυμπιακοί μας λένε ότι το blog είναι πράσινο κι οι Παναθηναϊκοί το αντίθετο. Δηλαδή εσύ απ' όλο το άρθρο του Drazen κατάλαβες ότι ήθελε να προβάλει την τάπα στον Άκερ έναντι του "no call"; Βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος. Επίσης αυτά που λες είναι ανακριβή: 4 φορές (1 βίντεο και 3 φωτο) δείχνει την τάπα και 4 φορές το "no call" (3 βίντεο - 1 φώτο), το 25-1 που αναφέρεις που ακριβώς είναι; Τέλος οι μεγάλες ομάδες δε στέκονται στη μιζέρια και την κλάψα για τη διαιτησία, αλλά κερδίζουν κόντρα σε όλους και σε όλα. Το μυστικό είναι αυτό που ανέφερες: ΟΜΑΔΑ. Τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός δεν ήταν ομάδα, αλλά ένα συνονθύλευμα ακριβοπληρωμένων αστέρων, αντίθετα με τον Παναθηναϊκό που ήταν ένα συμπαγές σύνολο πολύ καλών παικτών. Φέτος ο Ιβκοβιτς κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα με εκπληκτική χημεία και αυστηρά καθορισμένους ρόλους και "σάρωσε" τους τίτλους. Σταματήστε να βλέπετε παντού φαντάσματα και προσπαθήστε να ερμηνεύσετε την πραγματικότητα...
Πολύ ωραίο το άρθρο σου αλλά το υστερόγραφο το βρίσκω εντελώς άστοχο.Και εντάξει για τον Γιαννάκη έχεις κάποιο δίκιο,αλλά οι Χαρίσης-Παπαμακάριος από που ως που έχουν μερίδιο στην επιτυχία; Σίγουρα την εποχή που έπαιζαν πρόσφεραν πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούσαν ή από άλλους ακριβοπληρωμένους συμπαίχτες τους, αλλά έχουν αποχωρήσει πέντε χρόνια από την ομάδα πως είναι δυνατόν να έχουν μερίδιο στην φετινή επιτυχία;
Υ.Γ. Για τον Γιαννάκη ξέρεις πιστεύω πως τον έφαγαν οι δαιμονές του....
Υ.Γ.2 Ο Παπαμακάριος είναι και μέσα σε εκείνο "καταραμένο" ριμπάουντ του Διαμαντίδη.
Τάκης
@Tάκη
Η τρομακτική επιτυχία του τμήματος μπάσκετ του ΟΣΦΠ δεν έγινε μέσα σε 5 ή 9 μήνες όπως θέλουν κάποιοι να μας κάνουν να πιστέψουμε. Λιθαράκι λιθαράκι , βήμα βήμα , μπάλα μπάλα αν θες , τα προηγούμενα χρόνια (με τα στραβά και ανάποδα που συνέβαιναν) κάτι έμενε. Και περίμενε τις κατάλληλες συνθήκες να εκδηλωθεί.
Οι Χαρίσης και Παπαμακάριος δούλεψαν πολύ (όχι όπως κάποιοι ακριβοπληρωμένοι συμπαίκτες τους), , δεν κορόιδεψαν κανέναν και δεν χρησιμοποίησαν τον Τύπο (όπως κάποιοι ακριβοπληρωμένοι συμπαίκτες τους) , δεν χαλούσαν τα αποδυτήρια για να ικανοποιήσουν τα εγώ τους (όπως κάποιοι ακριβοπληρωμένοι συμπαίκτες τους).
Έπαιζαν όπως αρέσει στους φιλάθλους του Ολυμπιακού: με τσαμπουκά , πάθος , θάρρος.
Και αυτό μένει στο dna της ομάδας. (πχ Ο Πρίντεζης δε μπορεί να μην έχει πάρει μαθήματα νοοτροπίας και από εκείνους).
Ήταν όμως τόσο άρρωστο το περιβάλλον που αντί να στηριχθούν (όχι σαν πρωταγωνιστές βέβαια αλλά σαν χρήσιμες εφεδρείες με λόγο στα αποδυτήρια) , στοχοποιήθηκαν.
Η Ιστορία δεν τους φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο (σαν κάποιους άλλους ακριβοπληρωμένους συμπαίκτες τους).
Εγώ στα πρόσωπα των Μάντζαρη - Σλούκα βλέπω κάτι από Παπαμακάριο - Χαρίση. Και ευτυχώς αυτά τα παιδιά θα στηριχθούν. Τα παθήματα έγιναν μαθήματα...
@ Γιάννης Λ.
Απ' όσα γράφεις μάλλον δεν κατάλαβες τίποτα απ' όσα ήθελα να δείξω με τα δύο βιντεάκια που έφτιαξα.
Όσο για το βιντεάκι απ' το leoforos , εκεί το βρήκα και το έβαλα. Δεν έχω όλους τους αγώνες στο αρχείο μου για να τους αντλώ από εκεί..
Αν χρησιμοποιούσα κάποιο απ' το gavros.gr και κάποιος Παναθηναϊκός μου το σχολίαζε , τι θα σκεφτόσουν για αυτόν;
Το ξαναλέω. Τεράστιο λάθος η απαξίωση των προηγούμενων ομάδων του Ολυμπιακού. Τουλάχιστων άλλα 2 πρωταθλήματα θα έπρεπε να είχε πάρει αυτά τα χρόνια ο Ολυμπιακός που κλάπηκαν με τον χυδαιότερο τρόπο. Το non call και ο τελικός του 2010 είναι μεγαλύτερα "ανδραγαθήματα" του πράσινου παρασκηνίου. Ενα παρασκήνιο που ακόμα ζεί και βασιλεύει. Κατά την γνώμη μου το άρθρο είναι μισογραμμένο και ελλειπές. Δεν παρουσιάζονται όλοι και οι πραγματικοί δαίμονες αυτής της ομάδας. Υ.Γ. Φίλε basketikos , ΟΧΙ αυτή η ομάδα δεν ήταν τα προηγούμενα χρόνια συνοθύλευμα όπως γράφεις και όπως ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ και ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ μας παρουσιάζουν τόσα χρόνια οι κατευθυνόμενοι μπασκετικοί δημοσιγράφοι. Νομίζω οτι ήρθε η ώρα βγούνε οι αλήθειες προς τα έξω για τον αγαπημένο τους (και σας?) Παο. Και στην συνέντευξη τύπου που προανήγγειλαν οι Αγγελόπουλοι για τον Ιούλιο, ήρθε ώρα να ακουστεί και η αλήθεια...
Φίλε ανώνυμε. Το μόνο που έχω να σου πω είναι πως το μπάσκετ δεν χρειάζεται "φιλάθλους" σαν κι εσένα.
Είμαι Ολυμπιακός, χάρηκα πάρα πολύ τους φετινούς τίτλους αλλά πραγματικά το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι να κάθομαι ΝΥΧΤΑ-ΜΕΡΑ να ασχολούμαι με το πράσινο παρασκήνιο, τους κακόβουλους δημοσιογράφους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Έλεος πια, ήμαρτον!
Όσο για "επερχόμενες αυτοκρατορίες" και τέτοια, εγώ εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου απ' τα επόμενα 10 πρωταθλήματα να πάρει μόλις 4 ο Ολυμπιακός, 4 ο Παναθηναϊκός και τα υπόλοιπα Άρης-ΠΑΟΚ ή άλλοι. Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω εποχές "αυτοκρατορίας" στο ελληνικό μπάσκετ, γιατί αυτές οι εποχές -σε οποιοδήποτε σπορ- έχει αποδειχθεί ότι μόνο κακό κάνουν στο άθλημα. Δείτε πχ. τι γίνεται στο ΝΒΑ όπου υπάρχει πραγματικός ανταγωνισμός.
Για μένα πρώτα πάει το "I love this game" και μετά οι Ολυμπιακοπαναθηναϊκοί. Όσοι μεγαλώσαμε με το μπάσκετ είμαστε έτσι και δεν αλλάζουμε. Το δηλητήριο των οργανωμένων, των συνομωσιολόγων, το κακόβουλων και δεν ξέρω κι εγώ ποιων άλλων δεν μας αγγίζει. Τους σιχαθήκαμε πια!
Φίλε Ανώνυμε
Δεν χρειάζεται κανένας δημοσιογράφος για να καταλάβει κανείς το κλίμα που επικρατούσε στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού ειδικά τη χρονιά 2010 που αναφέρεις, καθώς οι παίκτες του φρόντιζαν να το κάνουν ξεκάθαρο ακόμα και στον τηλεθεατή. Δεν ήμουνα πάνω από 10 μέτρα μακριά από τον πάγκο των ερυθρόλευκων στο ματς πρωταθλήματος με το Μαρούσι στον Άγιο Θωμά, όπου ο Μπουρούσης προσπάθησε να μπει αλλαγή μόνος του κάνοντας έξαλλο το Γιαννάκη. Ο ίδιος παίκτης στον τελικό της Ευρωλίγκα κόντρα στην Μπαρτσελόνα μετά από σκοτωμένο εύστοχο τρίποντο γύρισε στον προπονητή του και του είπε να μη μιλάει. Μιλάμε για πράγματα που δε γίνονται ούτε σε ομάδες τοπικού. Ο Γιαννάκης είχε χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων μη έχοντας καμία στηριξη από διοίκηση και κόσμο με αποτέλεσμα η ομάδα να παρουσιάσει εικόνα καφενείου στο Παρίσι. Ο κόσμος που κατέβαινε στο ΣΕΦ τη χρονιά εκείνη έψαχνε αφορμή να κράξει ο Γιαννάκη με αποτέλεσμα να υπάρχει διαρκής μουρμούρα στην κερκίδα. Είναι αυτές προϋποθέσεις για να διεκδικήσεις τίτλους; Ακόμα και για τον αγώνα που αναφέρεις (τον τρίτο τελικό) μπορεί ο Παναθηναϊκός να ευνοήθηκε από τους διαιτητές στο come back, αλλά αν ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε με το χρόνο από το 32' κάνοντας καθυστερήσεις στο +15 δε νομίζω να γύριζε το ματς. Τελος πριν το περιβόητο "no call" είχες δύο ευκαιρίες να καθαρίσεις το ματς μία στη φάση του Άκερ που αντί να την καρφώσει κάνει lay up προθέρμανσης και μία στο επιθετικό ριμπάουντ του Διαμαντίδη στον οποίο ο Παπαμακάριος δεν κάνει μπλοκ άουτ. Πάντα υπάρχουν δικαιολογίες για τις αποτυχίες. Το δύσκολο είναι να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να κάνεις την αυτοκριτική σου ώστε να είσαι πιο έτοιμος στο μέλλον. Τότε είσαι πραγματικά μεγάλος...όπως ο φετινός Ολυπιακός.
Το πιο βαθύ σκοτάδι ειναι λίγο πριν την χαραυγη!!οι προεδραρες ξέρανε τι λέγανε...αυτή την ατάκα μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ μπορούν να τη ερμηνεύσουν!!!
Με αυτό το καψερό ματσάκι Κίγκστον-Άρης τί γίνεται;;Θα το ανεβάσετε;;
Απάντηση πρώτα στον ανώνυμο. Αν εσύ είσαι Ολυμπιακός όπως λες, τότε ο Γιαννακόπουλος είναι μέλος της Θύρα 7. Και να σε ενημερώσω οτι και ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται "φιλάθλους" σαν εσένα. Φίλε basketikos, ανεξρτήτως απο το πόση πειθαρχία ή όχι υπήρχε στην ομάδα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είτε έφαγε την τάπα είτε όχι του Ολυμπιακού του στέρησαν την δυνατότητα να διεκδικήσει αυτό που του αναλογούσε με το non call. Για τον εμετικό τελικό του 2010, τον Ολυμπιακό τον καθάρισαν σαν αυγό στην 3η περίοδο και όχι στο 32' που αναφέρεις εσύ. Και κάτι τελευταίο. Αν δεν του κλέβανε 2-3 πρωταθλήματα αυτά τα χρόνια του Ολυμπιακού, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα...
Ναι φίλε μου, είμαι Ολυμπιακός, όπως είμαι και Lakers, όπως υποστηρίζω και αρκετές άλλες μικρές τοπικές ομάδες.
Δεν έχω όμως ούτε λάβαρα του Ολυμπιακού στο δωμάτιό μου, ούτε κατεβαίνω στο Πασαλιμάνι να ανάψω καπνογόνα, ούτε γουστάρω τη Θύρα 7 (και γενικά τους καφροργανωμένους) ούτε χρειάζομαι την έγκρισή τους για να υποστηρίζω με τον τρόπο μου την ομάδα, ούτε φυσικά έχω όρεξη να ασχολούμαι μέρα-νύχτα με Γιαννακοπουλαίους και παρακράτος. Έλεος πια.
Και ναι, θα ήμουν χαρούμενος αν η ομάδα Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ μπορούσε να υπάρξει και ΧΩΡΙΣ φιλάθλους. Να μην είχαν ανάγκη "φιλάθλους" αλλά "πελάτες". Να μπορούσε το μπάσκετ να γίνει ένα είδος ψυχαγωγίας για να πηγαίνει ο γονιός στο γήπεδο με το γιο του, όπως ακριβώς πηγαίνει στον κινηματογράφο. Και να μην υπάρχουν ούτε εμετικά συνθήματα, ούτε λάβαρα και πανό, ούτε καπνογόνα και κροτίδες.
Τα υπόλοιπα τα χαρίζω σε εσένα και στους ομοίους σου (γαυροβαζελοτουρκοτάδε, στο κάτω-κάτω δεν διαφέρετε και πολύ μεταξύ σας). Τα ίδια μυαλά κουβαλάτε.
Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσω ότι μου δίνει θάρρος η στάση των Αγγελόπουλων, οι οποιοι φαίνονται ιδιαίτερα αξιοπρεπείς άνθρωποι, σοβαροί και παθιασμένοι αλλά με με πολιτισμένο τρόπο. Θα έπρεπε όλοι μας να μιμηθούμε το παράδειγμά τους.
Αλλά μάλλον πολλοί "Ολυμπιακοί" θα προτιμούσαν τους Αγγελόπουλους να βουτηχτούν από την αρχή στα σκ..., να στήσουν νέα παράγκα η οποια θα αντικαθιστούσε αυτή των Γιαννακόπουλων και να έπαιρναν το πρωτάθλημα για τα επόμενα 15 χρόνια.
Μην την στηρίζεις τόσο πολύ την ομάδα ρε φίλε. Πύργο της Πίζας την κατάντησες. Έγειρε η καημένη... Φαντάζομαι ήσουν μέσα στους 2-3 χιλ. που στήριζαν την ομάδα όλη την χρονιά στο γήπεδο. Γιατί εγώ εκεί ήμουν...
Μαθήματα ήθους από τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο που ευχαρίστησε και αυτός με την σειρά του τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς για την προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ.
«Σ’ ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες και μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να έχεις υγεία και καλή τύχη» ήταν τα λόγια του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου - πατέρα του Γιώργου και του Παναγιώτη, ιδιοκτητών της ΚΑΕ Ολυμπιακός- προς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς λίγες ώρες μετά το διαζύγιο του Σέρβου τεχνικού με τον Παναθηναϊκό.
Στο ξενοδοχείο Hilton βρέθηκε προ ημερών και λίγο πριν αναχωρήσει για την πατρίδα του ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Goal τον πρώην τεχνικό του Παναθηναϊκού πλήσιασε ξαφνικά ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, ο οποίος μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του Σέρβου θέλησε να του ευχηθεί και να τον ευχαριστήσει για τα όσα πρόσφερε στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αμέσως σηκώθηκε από την θέση του -δείγμα σεβασμού- και αφού άκουσε προσεκτικά τα όσα είπε ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, τον ευχαρίστησε και ήταν φανερά συγκινημένος από ένα περιστατικό που φυσικά τιμά τον πάτερα των ιδιοκτητών της ΚΑΕ αλλά πάνω απ’ όλα αποτελεί παράδειγμα για όλους.
http://www.gazzetta.gr/a1-andron/article/299940-%C2%ABeyxaristo%C2%BB-se-zeliko-kai-apo-aggelopoylo
Πόσο πιο αξιοσέβαστος και αξιοπρεπής μπορεί να γίνει κάποιος πια. Μπράβο ρε Αγγελόπουλοι, μακάρι να είχαμε κι άλλους σαν κι εσάς στη χώρα μας.
Δημοσίευση σχολίου