Χρόνια και ζαμάνια - Κάρει Σκάρι (του δημ. Γ.Κούβαρη)

H στήλη του δημοσιογράφου Γιώργου Κούβαρη "χρόνια και ζαμάνια" είναι για μένα ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο όσον αφορά θέματα - ρετρό. Στήλες με ιστορικό περιεχόμενο υπάρχουν σε κάθε αθλητικό site. Αλλά σαν την ολοκληρωμένη δουλειά που κάνει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος στο sentragoal.gr , πουθενά. Γράφει ένα σύντομο βιογραφικό (κάτι σαν το δικό μας RetroLegend αλλά πιο περιεκτικό) , δημοσιεύει σπανιότατες φωτογραφίες (παλιές και σύγχρονες) και σαν κερασάκι διαβάζουμε και την συνέντευξη του εκάστοτε πρωταγωνιστή!

Ο λόγος που θα  αναδημοσιεύσουμε τα καλύτερα δεν είναι φυσικά για να οικειοποιηθούμε τη δουλειά του δημοσιογράφου αλλά διότι προτιμάμε να τα έχουμε μαζεμένα στη δικιά μας "γωνίτσα". Και για υπάρξει η σχετική κουβέντα με τους φίλους του Τριπόντου.

πηγή: sentragoal.gr
δημοσιογράφος: Γιώργος Κούβαρης




Σήμερα θα ξεκινήσουμε κάπως διαφορετικά τη στήλη μας.

Πρώτα απ' όλα μην περιμένετε να διαβάσετε κάποια συνέντευξη όπως τις προηγούμενες φορές διότι ο παίκτης ο οποίος επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε μέσα από τη στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» δεν ήταν σε θέση να μας μιλήσει. Όχι επειδή δεν ήθελε, αλλά επειδή δεν μπορούσε.
Διαβάζοντας προσεκτικά τις «απαιτήσεις» σας και τις «παραγγελιές» σας για κάποιους παίκτες, είδα πολλά μηνύματα να γράφουν το όνομα Κάρεϊ Σκάρι. Ο εντυπωσιακός Αμερικανός που ήρθε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του '88 προκειμένου να ενταχθεί στην ομάδα του Ολυμπιακού. Δυστυχώς μετά και την έρευνα που κάναμε προσπαθώντας να τον εντοπίσουμε στη Νέα Υόρκη, επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας.
Γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι δεν ήταν και το καλύτερο παιδί που πέρασε από τα γήπεδα της Α1, αλλά η επικοινωνία που είχαμε με τον έναν (από τους... εννιά!!) αδερφούς του προκειμένου να μάθουμε τι συνέβη στον Κάρεϊ Σκάρι μας επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη.

«Τα ναρκωτικά κατέστρεψαν τη ζωή του...»

«Δυστυχώς δεν έχω καλά νέα να σου πω για τον Κάρεϊ. Και το άρθρο που θέλεις να γράψεις δεν θα είναι και το καλύτερο δυνατό στην παρούσα φάση... Μακάρι να είχα ευχάριστα πράγματα να σου πω και να σε βοηθήσω να τον βρεις, αλλά αυτή τη στιγμή είναι αδύνατον» ήταν τα πρώτα λόγια του Πολ Σκάρι μιλώντας στο SentraGoal, ο οποίος έχει σχέση με το μπάσκετ παίρνοντας μέρος (ακόμα και τώρα που είναι 40+) σε διάφορα τουρνουά ερασιτεχνικού μπάσκετ.
Φυσικά τον ακούγαμε «μαγκωμένο» στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ωστόσο δεν μας έκρυψε τι έχει συμβεί στον αδερφό του και πάλαι ποτέ παίκτη των Γιούτα Τζαζ: «Ο Κάρεϊ δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά τελευταία. Είναι αρκετά μπλεγμένος. Του αρέσει να δουλεύει με τα παιδιά, να είναι προπονητής, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει αυτό που αγαπάει τώρα» συνέχισε ο αδερφός του και άρχισε να μας εξηγεί τι του συμβαίνει: «Τα ναρκωτικά έχουν καταστρέψει τη ζωή του. Έκανε κάποιες δουλειές από εδώ και από εκεί, αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει. Έχει κάνει πολλές χαζομάρες και τώρα πληρώνει τα λάθη του. Χάλασε όλα τα χρήματα που κέρδισε και έφτασε στο σημείο να ζει στους δρόμους...»

«Στη φυλακή για τη δόση του...»
Και να `ταν μόνο αυτά; «Δυστυχώς έχει και μια οικογένεια πίσω του. Μια γυναίκα, τις κόρες και τους γιους του. Όπως σου είπα και νωρίτερα, μακάρι να είχα καλύτερα νέα να σου μεταφέρω. Όμως ο αδερφός μου βρίσκεται στη φυλακή. Έκανε πράγματα προκειμένου να παίρνει τη δόση του». Έκλεψε; «Γαμώτο του... Ναι. Και έκλεψε. Σου είπα. Ήθελε να έχει τη δόση του με αποτέλεσμα να καταστρέψει την υπόλοιπη ζωή του. Τώρα περιμένουμε ένα ακόμα δικαστήριο, αλλά δεν έχω ιδέα πότε θα βγει από τη φυλακή. Όμως δεν θα είναι σύντομα...» Κάπου εκεί έκλεισε η συνομιλία μας με τον αδερφό του Κάρεϊ Σκάρι, ο οποίος μας υποσχέθηκε ότι μόλις θα έχει νεότερα θα μας ειδοποιήσει. Και στη συνέχεια θα μάθετε και εσείς πολλά περισσότερα, φιλοξενώντας τον πάλαι ποτέ εκρηκτικό φόργουορντ στη στήλη μας.
Προς το παρόν, μπορούμε να κάνουμε τη γνωστή μας διαδρομή στο χρόνο και να γυρίσουμε στα χρόνια που ο «πιτσιρικάς» Σκάρι αποφάσιζε να ασχοληθεί με το επαγγελματικό μπάσκετ. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης βρέθηκε στο γυμνάσιο «Αλεξάντερ Χάμιλτον» βάζοντας στόχο το... ΝΒΑ! Έχοντας συμμαθητή τον μετέπειτα παίκτη των Μιλγουόκι Μπακς, των Σιάτλ Σόνικς και των Ορλάντο Μάτζικ, Τζέρι Ρέϊνολντς, το 17χρονο αγόρι από τα «γκέτο» της Νέας Υόρκης ονειρευόταν το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Το Λονγκ Άιλαντ και ο... Καρλ Μαλόουν
Ξεκίνησε τα φοιτητικά του χρόνια στο πανεπιστήμιο Νόρθερν Ίστερν A&M της Οκλαχόμα και με τους «Χρυσούς Νορβηγούς» (όπως είναι το προσωνύμιο της ομάδας) και τη σεζόν 1981-82 τελείωσε με 12,6 πόντους και 9,7 ριμπάουντ. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε αμέσως στο Πανεπιστήμιο της αρεσκείας του. Το φημισμένο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης ήταν η πρώτη του επιλογή και στα γνώριμα λημέρια άρχισε να ξεδιπλώνει το πλούσιο ταλέντο του στο παρκέ. Οι επιδόσεις του ήταν εκπληκτικές τα τρία χρόνια που ακολούθησαν, ενώ στην τελευταία του χρονιά μέτρησε κατά μ.ο. 21,1 πόντους, 14,1 ριμπάουντ, 3,1 ασίστ, 2,8 κοψίματα και 2,9 κλεψίματα!! Αριθμοί που το εξασφάλιζαν μια καλή θέση στο ντραφτ.
Η ομάδα που τον επέλεξε ήταν η Γιούτα Τζαζ στο νούμερο 37 ως δεύτερη επιλογή τους εκείνη τη χρονιά. Όσο για την πρώτη; Το όνομα Καρλ Μαλόουν (νο 13) όλο και κάτι θα σας λέει... Με τους «Μορμόνους» δεν κέρδισε ποτέ θέση βασικού ενώ δεν αγωνίστηκε ποτέ περισσότερα από 15 λεπτά κατά μ.ο. Η καλύτερη χρονιά του ήταν η σεζόν 1987-88 όταν και μέτρησε 4,8 πόντους στα 29 ματς που πήρε μέρος. Μάλιστα είχε καταφέρει στις αρχές της χρονιάς να αγωνιστεί και σε τέσσερα ματς με τους αγαπημένους του Νιου Γιορκ Νικς (2 λεπτά μ.ο. 0.5 πόντοι) με τους οποίους είχε υπογράψει δεκαήμερο συμβόλαιο: «Ζω το όνειρό μου» είχε δηλώσει τότε. Όλοι έλεγαν για τις αλτικές του δυνατότητες και την έφεση που είχε στο να καρφώνει τη μπάλα...
Μοναδικό πρόβλημα; Ο χαρακτήρας του και το πάθος του για τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Μάλιστα είχε απασχολήσει την αστυνομία της Γιούτα τον Αύγουστο του 1987 όταν τον είχαν συλλάβει για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Το καλοκαίρι του '88 είχε φτάσει η ώρα για το υπερατλαντικό ταξίδι...

Στον Ολυμπιακό με 37.500.000 δρχ.
Στια αρχές του Αυγούστου ο Ολυμπιακός έκανε προετοιμασία στην Ολλανδία και τη μέρα που οι εφημερίδες «βούιζαν» για συμφωνία με τον... Βασίλη Λανέ (!!) «έσκασε» η «βόμβα». Ο Κάρεϊ Σκιούρι (όπως...πρωτογράφτηκε) από το ΝΒΑ στον Ολυμπιακό! Η επιτυχία της εποχής ήταν τεράστια για τη διοίκηση Κοσκωτά, αφού δεν έφευγαν εύκολα οι παίκτες από το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη προκειμένου να αγωνιστούν στην Ευρώπη.
Όμως στα 26 του χρόνια, ο Σκάρι είπε το «ναι» στους «ερυθρόλευκους» και συμφώνησε να πάρει 250.000 δολάρια, όπερ και σήμαινε τότε 37,5 εκατομμύρια δραχμές! Η συμφωνία έγινε στις 5 Αυγούστου και τέσσερις μέρες αργότερα, ο Αμερικανός έκανε την εμφάνισή του στην Ολλανδία και ενσωματώθηκε στην προετοιμασία της νέας του ομάδας. Μιας και το αναφέραμε νωρίτερα, η ΑΕΚ του Μάκη Ψωμιάδη «κέρδισε» τον Ολυμπιακό στην κούρσα για την απόκτηση του Λανέ και προσφέροντάς του 90 εκατομμύρια δρχ. τον έκανε δικό της!

Ο Σκάρι άφησε τους πάντες με το στόμα ανοικτό όταν έκανε την εμφάνισή του στα φιλικά με την Γκρίνινγκεν και την Ντεν Μπος με τον τότε τεχνικό της ομάδας Στιβ Γιατζόγλου να λέει: «Είναι ολοκληρωμένος παίκτης! Όχι μόνο θα βάζει 40 πόντους, αλλά μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την ομάδας σε όλους τους τομείς». Το ντεμπούτο στην Α1 θα το κάνει την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 1988, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στην ΑΕΚ!
Ο Σκάρι θα τελειώσει το ματς με 19 πόντους και θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό στη νίκη με 76-71 στο ΣΕΦ. Ο Παπαδάκος είχε πετύχει άλλους 18 πόντους σε εκείνο το ματς, ενώ τους είχαν ακολουθήσει οι Μανιάτης (13π.) και Αγγέλου (12π.) την ώρα που ο Μηνάς Γκέκος (31π.) πάλευε μόνος του. Όλοι κατάλαβαν τότε το πυρηνικό όπλο που είχαν στα χέρια τους οι «ερυθρόλευκοι» αφού ήταν ένας παίκτης που είχε άμεση επαφή με το καλάθι, έπαιρνε το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, ενώ έπαιζε άμυνα από τον πλέι μέικερ μέχρι και τον... σέντερ χάρη στις αλτικές του δυνατότητες.

Η Γλυφάδα και το μαχαίρι στον Γιατζόγλου!
Φυσικά το ματς του Σκάρι στην Ελλάδα που έμεινε στην ιστορία ήταν αυτό εναντίον του Παναθηναϊκού στο κλειστό της Γλυφάδας. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κερδίσει τους «πράσινους» με 86-70 με τον Αμερικανός να έχει οκτώ εντυπωσιακά καρφώματα σ' εκείνο το ματς ξεσηκώνοντας την εξέδρα. Φυσικά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το σπασμένο ταμπλό σε αγώνα των πλέι οφ με αντίπαλο τον Ηρακλή στο κλειστό του Βόλου (89-83 κέρδισε ο Ολυμπιακός με 26 πόντους του Σκάρι), όπως φυσικά και το επεισόδιο με τον Στιβ Γιατζόγλου τον οποίο κυνηγούσε, ακόμα και με... μαχαίρι!
Κάπως έτσι αποχώρησε από τον Ολυμπιακό ο Αμερικανός, ο οποίος έλαβα μέχρι τελευταίας δραχμής τα χρήματα από την ομάδα του Πειραιά. Στη συνέχεια και μετά την ελληνική του περιπέτειά επέστρεψε στην Αμερική για το πρωτάθλημα του CBA πριν ξανακάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Γκρανολέρ από την Καταλονία όπου είχε 21 πόντους κατά μ.ο. και 5,8 ριμπάουντ. Τον Μάρτιο του 1990 ωστόσο είδε τον... Χάρο με τα μάτια του.
Είδε τον... Χάρο με τα μάτια του
Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ξέφυγε από την πορεία του με αποτέλεσμα να... σπάσει λαιμό του! Ο τραυματισμός ήταν πάρα πολύ σοβαρός και οι γιατροί του είχαν πει να μείνει 3-4 χρόνια μακριά από το μπάσκετ. Εκείνος άντεξε δύο, ενώ στο μεσοδιάστημα η ζωή του άρχισε να παίρνει (ακόμα περισσότερο) την κάτω βόλτα. Τα ναρκωτικά είχαν μπει στην καθημερινότητα του και εκείνος άρχισε να φθείρεται ολοένα και περισσότερο. Μάλιστα προσπάθησε να ξαναπαίξει μπάσκετ δοκιμάζοντας σε μικρές ομάδες της Γαλλίας, του Βέλγιου, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, ακόμα και της Χιλής, αλλά τα χρόνια είχαν περάσει και έπρεπε να αποσυρθεί εντελώς.
Ηθελε να ασχοληθεί με τον προπονητική και μάλιστα προσπάθησε να μάθει μπάσκετ σε μικρά παιδιά της Νέας Υόρκης πριν από μερικά χρόνια. Μάλιστα είχε γίνει και ειδική εκδήλωση στο Μπρούκλιν όπου παρέστη μαζί με τα εννιά αδέρφια του. Αυτό έγινε προ πενταετίας... Εκτοτε άρχισε να χάνει τα πάντα. Ξόδεψε όσα χρήματα του είχε προσφέρει το μπάσκετ στα ναρκωτικά με αποτέλεσμα να βρεθεί στο δρόμο και να παλεύει για την ελευθερία του από τη φυλακή...

3ponto.blogspot:  ΤΡΟΜΕΡΑ αθλητικά προσόντα. Σε ένα πρωτάθλημα που μόλις συνήθιζε την είσοδο του ξένου εκείνος πρόσεφερε το θέαμα που έως τότε βλέπαμε στις ημίωρες εκπομπές με σλόγκαν "NBA is FANTASTIC!".  Για πολλά χρόνια θεωρούνταν ο πιο θεαματικός μπασκετμπολίστας που πάτησε ποτέ ελληνικό παρκέ (ώσπου ήρθε ο Χένρι Τέρνερ και του πήρε τα πρωτεία).  Κατά τα άλλα καθόλου ουσιαστικός , έπαιζε για τον εαυτό  και το συμβόλαιό του , δεν βελτίωσε τον Ολυμπιακό , ήταν θεότρελος. Αυτά όμως λίγη σημασία είχαν σε εκείνον τον Ολυμπιακό. Τα χρόνια εκείνα δεν διεκδικούσε κάποιο τίτλο . Ο στόχος του ήταν να συσπειρώσει τους πολυπληθείς οπαδούς του γύρω απ' την ομάδα μπάσκετ. Τη χρονιά εκείνη το έκανε με το παραπάνω.