Είναι μάλλον αδύνατο σε ένα άρθρο ή μια ανάρτηση να συμπυκνώσει κανείς όλες τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας δυναμικής σχέσης και να αναφερθεί στις ένθεν κακείθεν -που δεν αρέσει σε κάποιους ως έκφραση- επιρροές και επιδράσεις που αυτή δημιούργησε και στα δύο μέρη. Ο Ζοτς πριν από 13 χρόνια θεωρείτο ένας πολύ καλός νέος προπονητής με ήδη 3 ευρωπαϊκά στο παλμαρέ του φέρνοντας όμως την ίδια στιγμή και την ταμπέλα του "Γκαστόνε", ήταν μόλις 39 ετών, ενώ ο ΠΑΟ είχε μόλις κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδος αποτυγχάνοντας στην Ευρώπη συνεχώς από το 1996. Η Ζαλγκίρις ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης, το πρώτο συμβόλαιο του Ζοτς υπεγράφη σε δραχμές, ο Σημίτης ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Μπάγεβιτς στην πρώτη του θητεία στον ΟΣΦΠ και ο Σφακιανάκης πρώτο όνομα στη νυχτερινή διασκέδαση!!! Καμιά φορά το πέρασμα του χρόνου από μόνο του είναι η μεγαλύτερη δυνατή απόδειξη και η καλυτερη μαρτυρία ως προς το ξεχωριστό και αξιομνημόνευτο μιας σχέσης. Θυμηθείτε πού είσασταν εσείς 13 χρόνια πίσω, αυτό φτάνει.
Τελείωσε. Άμεση ερώτηση το γιατί, το πώς, το ποιος φταίει. Η ιντριγκαδόρικη φύση όλων μας θέλει να μάθει, διψάει να καταλάβει τι ακριβώς διεμείφθη πίσω από τις κλειστές πόρτες της ΒΙΑΝΕΞ και το προηγουμένων χρόνων 5λεπτο ραντεβού έδωσε τη θέση του σε δύο πολύωρες συναντήσεις με διαφορά ημερών μεταξύ τους ακολουθούμενες από μια κοινή ανακοίνωση που επικύρωνε τους μεγαλύτερους φόβους των πράσινων φιλάθλων. Ο Ζοτς δε μένει πια εδώ. Διάβασα πολλά γύρω από τη σπέκουλα που υπάρχει, τις αιτίες και τις αφορμές, καθώς ούτε η μια πλευρά ούτε η άλλη θέλησε να δημοσιεύσει τους λόγους σε μια άτυπη συμφωνία κυρίων να λήξει η σχέση τους κόσμια και ευγενικά. Δε ξέρω κατά πόσο η προσπάθεια αυτή έπεισε την πλειονότητα των φιλάθλων, εγώ όμως δεν πείστηκα, για αυτό και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικούς από τους λόγους που πιστεύω ότι έφεραν τη ρήξη, όπως προσπάθησα να τους αντιληφθώ πίσω από τις γραμμές της κοινής ανακοίνωσης και ανατρέχοντας σε όλα αυτά τα 13 χρόνια της σχέσης τους.
- Οικονομικοί. Πολύς λόγος έγινε για το ύψος του μπάτζετ και τη διαφορά των 4 εκατομμυρίων ευρώ, 12 εγγυημένα προσφέρει η διοίκηση για κάθε μια από τις επόμενες 3 χρονιές, 16 ζήτησε ο Ζοτς. Στο αεροδρόμιο ο τελευταίος χαρακτήρισε "bullshit" τις λεγόμενες οικονομικές διαφορές ως λόγο διαφωνίας. Είναι όμως έτσι? Τα 12 μύρια καλύπτουν τις αμοιβές του προπονητικού επιτελείου και 7 παιχτών που υπήρχε προγραμματισμός να μείνουν για την επόμενη χρονιά μαζί με την εφορία πληρωμένη (Διαμαντίδης-Μπατίστ-Σάρας-αφοί Καλάθη-Περπέρογλου-Βουγιούκας-Καϊμακόγλου). Τα λοιπά 4 που φέρεται να ζήτησε ο Ζέλικο μάλλον αφορούν την απόκτηση 5 ακόμα παιχτών που θα αντικαταστήσουν τους Λόγκαν-Σμιθ- Μάριτς-Σάτο και ίσως τον Τσαρτσαρή αν δεν αποφάσιζε να σταματήσει το μπάσκετ και θα "ξοδεύονταν" για την απόκτηση παιχτών αξίας 500 ή 600 χιλιάδων Ευρώ, καθώς η εφορία στα συμβόλαια αθλητών αγγίζει το 45% και αποτελεί μια δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση. Κατά συνέπεια δε μπορώ να μη δεχτώ ότι και η διαφωνία στο οικονομικό δεν έπαιξε το ρόλο του, καθώς ο Ομπράντοβιτς όντας ο κορυφαίος και ήθελε και είχε συνηθίσει να δουλεύει με τους καλύτερους που αποκτώνταν χρόνια τώρα μέσω του πακτωλού των χρημάτων που του διέθεταν οι αφοί Γιαννακόπουλοι. Και αν αυτό σας φαίνεται υπερβολικό στις εποχές που ζούμε θα έχετε δίκιο, εντούτοις η φετινή ομάδα του πρωταθλητή Ευρώπης ΟΣΦΠ που λανσαρίστηκε ως μικρότερου οικονομικού μπάτζετ κόστισε με τα πάντα πληρωμένα πάνω από 16 χαρτιά!! Αυτό σημαίνει ότι τα λεφτά που προτάθηκαν στον Ζέλικο ήταν γενναία, αλλά όχι αρκετα αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι το ρόστερ της ομάδος του είναι ήδη βεβαρυμένο από πλευρά ηλικίας και κατά συνέπεια τα πειράματα τύπου Σμιθ και Λόγκαν που απεδείχθησαν αποτυχημένα φέτος δύσκολα θα επαναλαμβάνονταν. Ένα το κρατούμενο δηλαδή...
- Ηθικοί. Κάθε πρωί που ο Παύλος και ο Θανάσης σηκώνονταν από το κρεβάτι τους, προτού πουν σε οποιονδήποτε άλλο καλημέρα, έπαιρναν τηλέφωνο τον Σέρβο και τον καλημέριζαν. Υπερβολικό ως εικόνα, αλλά ενδεικτικό της εκτίμησης, του σεβασμού και της χημείας που υπήρχε μεταξύ των οικονομικών ηγετών του ΠΑΟ και του προπονητή. Αμέτρητες αποθεωτικές δηλώσεις από τον Ζοτς προς τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ, ακόμα περισσότερες τέτοιες από τα αδέλφια που χαρακτήριζαν τον πολυνίκη προπονητή ως μέλος της οικογένειάς του. Τα αποδυτήρια ήταν ιερό άβατο, αποκλεισμένο από όλους και το μόνο αφεντικό εκεί ήταν ο Ζοτς. Προστριβές σίγουρα υπήρξαν, διαφωνίες θα κατατέθηκαν και από τις δύο φορές -13 χρόνια είναι αυτά-, παρόλα αυτά η πιο έντονη εικόνα είναι με τον Ζέλικο ανάμεσα στα δύο αδέλφια αγκαλιασμένοι και λουσμένοι από σαμπάνιες να σηκώνουν κούπες. Αυτό πια διακυβεύετο, καθώς λόγω ηλικίας, κούρασης, φθοράς και οικονομικής αλλά και σωματικής η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Δημήτρη. Νέος, αψίκορος, εγωιστής, παθιασμένος με διάθεση να ασχοληθεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας με την ομάδα και να βαδίσει στα χνάρια των συγγενών του ο Δημήτρης δεν είχε δώσει στο παρελθόν τα καλύτερα δείγματα. Θυμάστε μήπως τα χαστούκια που μάζεψε από τον Ράτζα έξω από το ΟΑΚΑ? Θυμάστε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του μετά από μια ήττα στο Μαρούσι που προέτρεπε τους παίχτες να πετάξουν τις φανέλες? Θυμάστε την αντίδραση του κόσμου που πήγε στην προπόνση ουσιαστικά ακυρώνοντας την τοποθέτηση αυτή? Θυμάστε όταν πέρισυ και πρόπερσι που οι Γιαννακοπουλαίοι ανακοίωσαν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν, το όνομα του Δημήτρη ΔΕΝ αναφερόταν ούτε καν από τον ίδιο ως πιθανού συνεχιστή? Γιατί άραγε? Ακόμα και ο τρόπος που τελείωνε η ανακοίωνση παραμονής της οικογένειας λίγο πριν το τελευταίο τελικό με τον ΟΣΦΠ -"ερχόμαστε..."- δείχει εν πολλοίς το ύφος και το ήθος του νέου ηγέτη των πρασίνων. Ο Ζοτς τον Δημήτρη όλα αυτά τα χρόνια τον έζησε, τον γνώρισε, τον ήξερε. Και επειδή δεν είναι κανένα πρωτόβγαλτο παιδάκι και σαν γνήσιος Σερβος έχει μνήμη ελέφαντα, δε ξέχασε τι είχε συμβεί και αυτό ίσως του έδειξε τι μπορεί να αντιμετωπίσει στο μέλλον. Και μετά από 13 χρόνια ξαφνικά να αποκτήσει μπελά-αφεντικό-ρυθμιστή-επικεφαλής πάνω από το κεφάλι του ο Ζέλικο μάλλον δε το συζητούσε. Η δική μου αίσθηση είναι ότι δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους και όταν αυτό συγκρίνεται με μια αρμονική συμβίωση τόσων ετών, κανείς δε θα διακινδυνεύσει την ασφάλεια στην οποία δούλευε τόσο καιρό. Φαντάζεστε μόνο την αντίδραση του Δημητράκη σε μια πιθανή ήττα από την Καβάλα όπως έγινε φέτος? Ενός Δημήτρη που θα θέλει όσο τίποτα να πετύχει στα μάτια των οπαδών του για να φανεί άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς? Ο Ζοτς όμως ό,τι είχε κερδίσει σε συμπεριφορά και καθημερινή λειτουργία της ομάδος το είχε κερδίσει με την αξία του και δε θα έμπαινε ποτέ στη διαδικασία να τα ρισκάρει για την δικαίωση της φήμης οποιουδήποτε άλλου πέραν του εαυτού του. Για τους αφούς Γιαννακόπουλους ο Σέρβος δεν είχε αντίρρηση να λειτουργεί και ως μπρστάρης και ως ασπίδα, γιατί ήξερε ότι τα νώτα του ήταν καλυμμένα. Για τον Δημήτρη, μάλλον είχε τις αμφιβολίες του...
- Συμπεριφοράς. Για πρώτη φορά στα πράσινα χρονικά, ο Ζέλικο ήταν -και αυτό φαινόταν από τις αντιδράσεις του στις συνεντεύξεις τύπου- τσιτωμένος και με το παραμικρό ξεσπούσε. Ηλίου φαεινότερον ότι κάτι "σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας". Ο Σέρβος θεώρησε ότι καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς η διοίκηση δεν του φέρθηκε σωστά, καθώς μέχρι σχεδόν τον Μάιο και πριν το Final Four κανείς δεν τον είχε ενημερώσει για τα σχέδιά της για την επόμενη χρονιά. Δεν είχε ενημερώσει εκείνον!!!!!! Ένιωσε προσβεβλημένος και εκτεθειμένος κυρίως απέναντι στους παίχτες του αλλά και τους δημοσιογράφους που σε κάθε ευκαιρία τον εκνεύριζαν όταν τον ρωτούσαν τι μέλλει γενέσθαι. Τόσα χρόνια είχε συνηθίσει να καλύπτεται από το προστατευτικό πέπλο της μονιμότητας που του παρείχαν και φέτος ξαφνικά ένιωσε ακάλυπτος. Για αυτό και οι αντιδράσεις του ήταν τόσο αιχμηρές καθώς συχνά πυκνά σχεδόν εξέθετε με τη σειρά του τους διοικούντες πετώντας τους το μπαλάκι ή τους έφερνε προ τετελεσμένου κάνοντας λόγο για την τελευταία χρονιά, το τελευταίο Final Four. Λες και προσπαθούσε με τον τρόπο αυτό να εκμαιεύσει μια απάντηση από τη διοίκηση, να επιδιώξει μια ιδιωτική ή δημόσια τοποθέηση, αφού ίσως να ένιωθε ότι χρησιμοποιείτο ως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έναντι τρίτων, μια θέση που δεν τον είχαν ξαναφέρει ποτέ μέχρι τότε. Λίγο πριν τον ημιτελικό με την CSKA πρόεκυψε ενδιαφέρον για την αγορά της ΚΑΕ από μεγιστάνα Ρώσο που ασχολείτο με το φυσικό αέριο και ο οποίος θα επένδυε στην Ελλάδα και ήθελε να αγοράσει τον ΠΑΟ. Ο Ζοτς αυτό το έμαθε από τους δημοσιογράφους που τον ρώτησαν, καθώς συνέχιζε να μην έχει καμία επίσημη ενημέρωση από τη διοίκηση. Ο διάσημος -κατά τον Ιωαννίδη- ψυχισμός του είχε χαλάσει, η αρραγής σχέση έμπαζε νερά, η επικοινωνία έμοιαζε να είναι λίγο σαν το παλιό παιχνίδι του "χαλασμένου τηλεφώνου". Ένιωσε σαν να μην τον υπολογίζουν, να μην τον σέβονται, να έχουν ξεχάσει τη δική του συμβολή, ενώ αυτός προσπαθούσε κάθε μέρα στο γήπεδο να φέρει καινούριες επιτυχίες στην ομάδα. Αυτό ίσως να ξεκίνησε από το προηγούμενο καλοκαίρι όταν η τότε κωλυσιεργία στην απόφαση παραμονής των αδελφων είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν Φώτσης-Νίκολας και ο σχεδιασμός της ομάδος να ξεκινήσει πολύ καθυστερημένα και με επιλογές όχι από το πάνω ράφι, επιλογές που όπως απεδείχθη εν πολλοίς ήταν αποτυχημένες και ίσως χρεώθηκαν σε αυτόν!! Από τότε ίσως να είχαν αρχίσει να τον "ζώνουν τα φίδια". Αυτό συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της σαιζον και νομίζω ότι ο Ζοτς απογοητεύθηκε και πικράθηκε από τη συμπεριφορά αυτή και αυτό λειτούργησε μέσα του καταλυτικά για να πάρει την απόφαση αυτή.
- Κούραση και κίνητρο. Πόσοι από εσάς μετά από μερικά χρόνια δεν αλλάζετε αυτοκίνητο απλά και μόνο γιατί βαρεθήκατε το παλιό? Δεν ψάνχετε να βρείτε ένα καινούριο μέρος να πάτε διακοπές προκειμένου να δείτε κάτι διαφορετικό? Πόσοι από εσάς δε δοκιμάζετε νέους τρόπους διασκέδασης, ντυσίματος μόνο και μόνο για να ανανεωθείτε? Ε, φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο πρέπει να ίσχυσε σε κάποιο βαθμό και στην περίπτωση του Ζοτς. 13 χρόνια θέλοντας και μη είναι πολλά. Φυσικά και υπήρχε και εκπεφρασμένη επιθυμία του να ξεπεραστούν τα 8 της Ρεάλ, να μείνει για 16 ή και 36 χρόνια όπως χαρακτηριστικά είπε, αλλά τη φθορά και την κούραση δεν μπορεί κανείς να την καταπολεμήσει. Το χειρότερο είναι ότι μετά από τόσα χρόνια όλοι γίνονται υπερ-ευαίσθητοι και το παραμικρό -που άλλες στιγμές ίσως το προσπερνούσαν- μπορεί τώρα να ενοχλήσει. Η φυσιολογική φθορά που έρχεται με το πέρασμα του χρόνου, η επανάληψη που μπορεί να καταντήσει μέχρι και βαρετή, τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες συνθήκες, η καθημερινή ρουτίνα είναι παράμετροι που παίζουν ρόλο και μάλιστα σημαίνοντα στις ανθρώπινες σχέσεις. Από την άλλη η πρόκληση του καινούριου, το κίνητρο για μια καινούρια αρχή, η ανανεωτική επιθυμία του χτισίματος και της δημιουργίας, οι ελκυστικές προσφορές και η αναγνώριση με όποιο τρόπο και αν αυτή εκφράζεται είναι στοιχεία που δύσκολα κάποιος μπορεί να αγνοήσει. Ο Ζέλικο είναι φιλόδοξος, πεισματάρης και πιστεύει πάρα πολύ στον εαυτό του και όχι άδικα. Είναι εξαιρετικά μικρός σε ηλικία (52) για προπονητής αυτού του βεληνεκούς και έχει σχεδόν όλη την Ευρώπη στα πόδια του να του δίνει γη και ύδωρ για να τον αποκτήσει. Ποια ομάδα στο άκουσμα του ονόματός του θα μείνει ασυγκίνητη? Μετά από τόσα χρόνια που έδωσε τα πάντα στην ομάδα του, δεν είναι δύσκολο να θεωρήσει ότι υπάρχει η πιθανότητα ο κύκλος του να έκλεισε, να έδωσε το καλύτερό του και να θελήσει να ανοίξει το βλέμμα του σε καινούριους ορίζοντες. Όντας στην κορυφή είναι σε θέση ισχύος και μπορεί αυτός να ορισει το πώς θα γίνει. Αλλά και ο Παναθηναϊκός επί 13 χρόνια το μόνο που έκανε είναι να μετουσιώνει σε πράξεις τις επιθυμίες του χωρίς δεύτερη κουβέντα, όποιες και αν ήταν αυτές. Να ανέχεται χωρίς δέυτερη σκέψη τα "θέλω" του και να τα πραγματώνει άμεσα. Κάποια στιγμή ο κύκλος θα σπάσει, ο δεσμός θα χαλαρώσει, το βλέμμα θα στραφεί αλλού. Ανθρώπινο είναι. Ακόμα και η σκέψη ότι πάνω σε όσα χτίστηκαν και δημιουργήθηκαν χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση προκειμένου αυτά να εξελιχθούν ή ακόμα ότι στην αρχή ενός νέου κύκλου τα πάντα μπορεί να πρέπει να αλλάξουν. Ακόμα και ο εμπνευστής και ο ενορχηστρωτής του νέου κύκλου.
Κανείς δε μπορεί με σιγουριά να πει ποιος είναι ο λόγος ή οι λόγοι του διαζυγίου παρά μόνο αν οι εμπλεκόμενοι αποκαλύψουν το τι ελέχθη στις συναντήσεις αυτές. Ίσως και να μη έχει σημασία καθώς αυτό που μένει πέραν από τα νούμερα, τους τίτλους, την συνεργασία, την καθολικη αποδοχή, το δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων είναι πάντα το παρελθόν. Ένα παρελθόν 13 ετών γεμάτο από στιγμιότυπα με το κυριότερο όλων τον Ζοτς να γίνεται μελιτζανί στον πάγκο και τους Γιαννακόπουλους να είναι παρόντες σε κάθε προπόνηση και κάθε εντός έδρας αγώνα παρακολουθώντας με αγωνία και καμάρι την ομάδα του προπονητή τους. Τρεις άνθρωποι μια σχέση που χτίστηκε από το μεράκι τους, την κοινή τους προσπάθεια, τον αμοιβαίο σεβασμό. Ο καθένας από το μετερίζι του μπορεί τώρα στο τέλος να αισθάνεται την δικαίωση για την επιλογή που έκανε το μακρινό 1999. Μια επιλογή ζωής που απεδείχθη επιτυχημένη και σοφή και άλλαξε άρδην τις ζωές των τριών αυτών ανθρώπων για πάντα...
Υ.Γ. Φαντάζεστε την αντίδραση του κόσμου την πρώτη φορά που ο Ζοτς θα εμφανιστεί στο ΟΑΚΑ κοουτσάροντας μια άλλη ομάδα? Μέχρι και τα κάγκελα θα κλάψουν..
Υ.Γ. 2. Ο Ζοτς φεύγει, ποιος έρχεται. Ακούγονται έντονα ονόματα όπως Πεδουλάκη, Πασκουάλ, Πιανιτζάνι ή και Κατσικάρη. Εσείς ποιον θα επιλέγατε? Εγώ με βασικό στοιχείο την ανάγκη για αναδόμηση και δημιουργία εκ θεμελίων θα επικεντρωνόμουν σε δημιουργία ελληνικής βάσης παιχτών με νέο Έλληνα προπονητή, φιλόδοξο και ικανό. Κατσικάρη, Μπαρτζώκα ως πρώτες επιλογές.
Υ.Γ.3. Ο Διαμαντίδης έχει συμβόλαιο για έναν χρόνο και μάλλον θα μείνει. Μάλλον. Οι Μπατίστ και Σάρας?
Υ.Γ.4. Θα λείψει σίγουρα ο επίσημος τρόπος ντυσίματος με τα πολλά και σικάτα κουστούμια του, αλλά θα ξεχάσουμε τον ανεπίσημο εκτός παρκέ καθώς συχνά εμφανιζόταν με κάτι κλαρωτά πουκάμισα...
4 σχόλια:
Δεν μπορώ να παραγνωρίσω τις επιτυχίες του Σέρβου και του ΠΑΟ -δεν μπορώ να αγνοήσω και τα δυσθεώρητα μπάτζετ που διαχειρίστηκε, τις πάσης φύσεως αβάντες ή την παντελή έλλειψη δημιουργίας, ακόμα και κάψιμο, νέων παιχτών, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Επίσης, δεν μπορώ να μην λάβω υπόψη μου τα 13 χρόνια συνεργασίας, ένα χρονικό πλαίσιο που, αν μη τι άλλο, αποκαλύπτει συνεργασία, συνέπεια, διάθεση και δουλειά. Κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι/ακριβείς θα πρέπει να πούμε ότι εν πολλοίς οι επιτυχίες κράτησαν σε εγρήγορση αυτό την κατάσταση.
Κατά την γνώμη μου, οι λόγοι αποχώρησης ανταποκρίνονται και στα τρία ζητήματα που έθεσες. Διότι, σκέψου να έχει ένα μικρό μπάτζετ, τουλάχιστον για τα δεδομένα τα δικά του, ένα μπάτζετ που ενδεχομένως να απαιτούσε αναπροσαρμογή αγωνιστικών επιλογών και πλάνου. Και σκέψου, ως απόρροια του μπάτζετ, να έρθουν κάποιες απρόσμενες ήττες -και φέτος κόντεψε να χάσει από τον Άρη παρά την χαώδη διαφορά στο μπάτζετ και έχασε από την Καβάλα- και να πρέπει μετά να αντιμετωπίσει το άμπαλο παιδάκι που λέγεται Δημητράκης; Και σαφώς η κούραση, η νοητική κούραση παίζει ρόλο -αλλά τι να πει κι ο Γκι Ρου που έμεινε στον πάγκο της Οσέρ για 44 συνεχή χρόνια!
Προσωπικά, ως οπαδός της Αρειανάρας και φίλαθλος του μπάσκετ, θα θυμάμαι τον Ομπράντοβιτς ως έναν άνθρωπο που άφησε -ακόμα αφήνει- ανεξίτηλη την σφραγίδα του στο χάρτη του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και εννοείται ότι δεν απόδεχομαι τις απόψεις ορισμένων φίλων του ΠΑΟ που τον χαρακτηρίζουν προδότη. Δεν του αξίζει τέτοιος χαρακτηρισμός. Απλά οι φίλοι της ομάδας νοιώθουν ότι έχουν δικαίωμα να μάθουν τις αιτίες του διαζυγίου. Ίσως δεν θα έπρεπε να τους απασχολούν τέτοια ζητήματα. Καλύτερα να αφοσιωθούν στο μέλλον και να χαράξουν την πορεία της επόμενης μέρας, παρά να σκαλίζουν το παρελθόν, έστω και πρόσφατο. Και βεβαίως, να προετοιμαστούν ψυχολογικά για άλλα δεδομένα.
Καλημέρες.
Υ.Γ. Λευτεριά στα κλαρωτά και παρδαλά πουκάμισα!
Έστω και άν κάποια κομμάτια τα είδα αλλού αυτούσια,νομίζω φίλε έκανες μία καλή και οργανωμένη σούμα όλων των πληροφοριών..
Θα ήθελα να προσθέσω μόνο 2 στοιχεία:
1)Στο άρθρο "Η αλήθεια είναι πικρή φιλαράκι" του sport24 νομίζω βγήκαν οι περισσότερες πληροφορίες για το θέμα του "σεβασμού".Υπήρξε παίχτης που δέχθηκε μείωση 100.000 ευρώ λίγο πρίν το f4,ενώ όπως γράφει και το άρθρο,γινόταν συχνά σούσουρο στο πούλμαν,από ομηρικούς τηλεφωνικούς καυγάδες του Ζότς με τη διοίκηση για οικονομικά θέματα..
2)Θα ήθελα να προσθέσω κάτι και στο θέμα εγωισμού του Δημητράκη.Ήταν προφανές,οτί θέλησε να δεχθεί μόνο ώς κληρονομιά το δημιούργημα των προκατόχων του και αρνήθηκε με τον τρόπο του να αποτελέσει φυσική συνέχεια τους.Δηλαδή,άν κάποτε ξαναφτάσει στην κορυφή(και αυτό προσεύχομαι να γίνει σύντομα),θέλει να γίνει 100% από δικές του επιλογές.Προσωπικά θεωρώ πως έπραξε λάθος,ελπίζω να με διαψεύσει...
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την προσέγγιση και την ανάλυση που κανατε παιδιά και σε αντίθεση με άλλες τις τελευταίες μέρες που είναι λίγο ή πολύ μονόπλευρες την βρίσκω πάνω-κάτω σφαιρική και τα δικά μου συμπεράσματα εκεί καταλήγουν.
@KANTHAROS Δεν έχω δει πουθενά βρε φίλε κάποιον Παναθηναϊκό να αποκαλεί τον Ζέλικο προδότη αντίθετα υπάρχει γενική στεναχώρια παράλληλα με την αποθέωση του Ομπράντοβιτς. Απογοήτευση εκφράζεται λίγο ή πολύ προς την διοικηση και ιδιαίτερα προς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Το παρελθόν του με τα σκηνικά με τον Ράτζα και το αισχρό πρωτοσέλιδο και ο χαρακτήρας του είναι γνωστά αν και χωρίς βέβαια να παίρνω το μέρος του θεωρώ ότι χρεώθηκε πολύ μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αυτής απ'όσο κανονικά του αναλογεί εφόσον δεν πιστεύω ότι έκανε κάτι χωρίς τη συγκατάθεση των μεγάλων. Από την άλλη τα αδέρφια φρόντισαν να τον κάψουν πολύ νωρίς και να χρεωθεί αυτός τη φυγή Ομπράντοβιτς. Εκείνο που εύχομαι είναι να μην έχουμε σκηνικά ποδοσφαίρου και στο μπάσκετ μεταξύ διοίκησης και οπαδών αν και πολύ το φοβάμαι.
Τώρα στο ποιός από τους 2 διοίκηση Γιαννακόπουλων ή Ομπράντοβιτς έχει δίκαιο πιστεύω ότι και οι δύο έχουν ή δεν έχουν και η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ίσως εν τέλει η δυσάρεστη αυτή κατάληξη για μας τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να ήταν αναπόφευκτη μετά από 13 ολόκληρα χρόνια (σημαδιακός και ο αριθμός έτσι...) που σίγουρα στο μακρινο 1999 ακόμη και ο πιο αισιόδοξος (και εγώ τότε με την έλευση του Ζέλικο και την παρουσία του Μποντιρόγκα ήμουν ένας από αυτούς)με φανταζόταν αυτή τη μεγάλη σε διάρκεια και σε διακρίσεις επιτυχημένη πορεία.
Και επειδή διάφοροι καλοθελητές ιδίως της απέναντι πλευράς λένε ότι ο Ομπράντοβιτς έκανε τα πάντα με υψηλούς προϋπολογισμούς (ελληνιστί μπάτζετ...) και ήταν πάντα το φαβορί ή έστω ένα από αυτά τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Εκτός από το θαύμα της Παρτιζάν το '92 ούτε στη Μπανταλόνα είχε τρομερά λεφτά και ονόματα σε σχέση με τους αντιπαλους του ενώ ακόμη και με τον Παναθηναϊκό το έπος της Μπολόνια το 2002 (η μεγαλύτερη από όλες τις επιτυχίες του) το έκανε ως μεγάλο αουτσάιντερ απέναντι στη γηπεδούχο και πανίσχυρη Κίντερ της εποχής. Συν τοις άλλοις δέχτηκε να μείνει τη διετία 2002-2004 με μειωμένο προϋπολογισμό και ουσιαστικά στο κλειστό του Σπόρτιγκ έβαλε τις βάσεις για την ομάδα που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια σε Ελλάδα και Ευρώπη διπλασιάζοντας τα ευρωπαϊκά τρόπαιά της. Χώρια που πιστεύω ότι και τα τελευταία χρόνια θα υπήρξαν ομάδες που θα του έδιναν περισότερα και στον ίδιο αλλά και ως πρϋπολογισμό ομάδας.
Αργύρης.
ΥΓ1. Πόσα χρόνια πέρασαν από το 1999! Ναι θυμάμαι και εγώ τον εαυτό μου φοιτητή τότε και πως τα πράγματα για μένα αλλά και για όλους μας ήταν σαφώς απείρως καλύτερα σε σχέση με αυτή την κωλοεποχή που ζούμε...
ΥΓ2. Ανεξάρτητα από την έκβαση στο θέμα νέος προπονητής πιστεύω θα ήταν καλή κίνηση της διοίκησης να έβαζε μπροστά ως πρόεδρο της ΚΑΕ τον Αλβέρτη με αντιπρόεδρο τον Μάνο Παπαδόπουλο σε μια προσπάθεια να κατευναστεί λίγο το τεταμένο κλίμα που πάει να δημιουργηθεί.
μηπως ο δημητρακης διαλυει οτι εχουν με κοπο και ιδρωτα δημιουργησει εδω και εικοσι χρονια οι αφοι Γιαννακοπουλοι?
Δημοσίευση σχολίου