Το (πιθανό) μέλλον των κόκκινων....

Είναι μάλλον σε όλους γνωστή η ρήση "Είναι πιο εύκολο να κατακτήσεις την κορυφή παρά να διατηρηθείς σε αυτή" και δε νομίζω ότι κανείς διαφωνεί ριζικά με αυτή. Σε οποιονδήποτε τομέα της καθημερινότητας -εξαιρουμένης ίσως της πολιτικής σκηνής- η διατήρηση στην κορυφή και η μακροημέρευση είναι η κρίσιμη συνάρτηση για τη σκιαγράφηση του πορτραίτου του αθλητή ή της ομάδος ή του εργαζόμενου ως επιτυχημένου όχι μόνο από τον στενό κύκλο των ομοϊδεατών του αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο ακόμα και από αυτούς που δεν ανήκουν στον ίδιο χώρο με τον εκάστοτε επιτυχόντα. Αντιθέτως, η πορεία ενός διάττοντος αστέρα, η διάρκειά του και η λάμψη του όσο ξαφνική και εκτυφλωτική και αν είναι σβήνει και ξεχνιέται εύκολα. Έχοντας αυτό κατά νου, ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε το πιθανό μέλλον της κορυφαίας ομάδος της γηραιάς ηπείρου για φέτος, καθώς κατά τη γνώμη μου -και όχι μόνο δική μου- υπάρχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία οι φετινές επιτυχίες να γίνουν οι βατήρες για επόμενα και συνέχομενα μεγάλα άλματα ίδιους βεληνεκούς με τα φετινά.

- Σλούκας. Η πιο περίεργη ιστορία παίχτη του κόκκινου ρόστερ. Πολύ καλή περσινή χρονιά με τον Άρη, πέρασε το πρώτο 6μηνο εξαφανισμένος μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Η διοίκηση τον γουστάρει για αυτό του πρότεινε 3ετές συμβόλαιο, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι έχει κερδίσει απόλυτα τον Ντούντα, που ίσως τον θεωρεί ακόμα λίγο ανώριμο. Πήρε ευκαιρίες στο δεύτερο μισό όμως και δικαίωσε τον προπονητή του σε αρκετά ματς. Μπασκετικό θράσος, εξαιρετικό σουτ, καλή πάσα και κυρίως νέος και "διαπλάσιμος". Η θέση του είναι ένα ζήτημα, καθώς δεν είνα αυτό που λέμε καθαρόαιμος άσσος και ίσως χρειάζεται να γεμίσει το σκληρό του δίσκο με περισσότερες αγωνιστικές παραστάσεις. Και πρέπει και νομίζω θέλει να μείνει έστω και με λιγότερο χρόνο από ότι θα έβρισκε σε άλλη ομάδα.

- Μάντζαρης. Ο επόμενος άσσος του ΟΣΦΠ και της Εθνικής Ομάδος. Υβρίδιο Διαμαντίδη, βγαλμένος από τη σχολή "Πεδουλάκη" έδειξε εξαιρετικά στοιχεία για πρώτη χρονιά ως κουμανταδόρος. Πολύ καλός στην προσωπική άμυνα, μακριά άκρα, στεγνό κορμί, δουλευταράς με καλό σουτ, αξιόπιστη πάσα στον ελεύθερο συμπαίχτη, το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρει αγώνες στα πόδια του και να ακούει τον προπονητή του. Η θέση του χρειάζεται παίχτη με δυναμική προσωπικότητα και ηγέτη και νομίζω ότι συν τω χρόνω ο Βαγγέλης θα γίνει ο ηγέτης των ομάδων του. Καλύτερο δάσκαλο από τον Ίβκοβιτς να του δείξει τα μυστικά της θέσης και να τον κρατήσει προσγειωμένο, δε θα βρει. Ασφαλώς και μένει και ίσως πάει και στο Προλυμπιακό. Δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες για την επόμενη σαιζόν.

- Σπανούλης. Τι να αναλύσουμε για τον κατά γενική ομολογία καλύτερο παίχτη της Ευρώπης φέτος? Ο Βασίλης φέτος έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του, αισθάνεται και είναι βασιλιάς στο λιμάνι, ξεκινάει την πιο ώριμη μπασκετική του 3ετία, είναι το Α και το Ω, ο αρχηγός, ο μπροστάρης, ο πρώτος που σήκωσε τα δύο μεγάλα τρόπαια. Ριζώνει και γίνεται σύμβολο.

- Κατσίβελης. Ξεκίνησε με πολλές ελπίδες τη σαιζόν αφήνοντας πίσω του Μάντζαρη και Σλούκα αλλά κάπου στην πορεία χάθηκε. Φυσικά και θα είναι μέλος της επόμενης χρονιάς με σκοπό να πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Το στυλ του μοιάζει με αυτό του Μάντζαρη, αλλά μου φαίνεται πιο "τρομαγμένος" και όχι ακόμα έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του βασικού άσσου. Ο χρόνος κυλάει υπέρ του.

- Λο. Η παρουσία του από τον Γενάρη και μετά άλλαξε τα δεδομένα. Η παρουσία του δίπλα στον Σπανούλη είχε τα ίδια ευεργετικά απότελέσματα με την ταυτόχρονη προ 15ετίας παρουσία του Τόμιτς δίπλα στον Ρίβερς. Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, ικανότατος πασέρ, πολύ καλός στο 1 vs 1, αξιόπιστος σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση, Αμερικανός με πολύ ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού. Ταίριαξε απόλυτα με την ομάδα και βρήκε το ρόλο του. Σημείο αναφοράς η ένεση που κάνει στον τελικό να παίξει καθώς και ότι στο χαμένο τελικό κυπέλλου αυτός δεν έπαιξε και μνημονεύτηκε από τον Ντούντα. Έχει προτεραιότητα το NBA, αλλά αν δε βρει καλό συμβόλαιο θα γυρίσει στο λιμάνι όπου θα παρουσιαστεί ακόμα καλύτερος την επόμενη χρονιά, καθώς φέτος έκλεισε μόνο ένα 6μηνο. Νομίζω ότι και το προπονητικό επιτελεί τον θέλει, καθώς διέγνωσε την ευεργετική επίδραση που είχε στο να απελευθερώνει τον Σπανούλη από την πίεση της αντίπαλης άμυνας, ενώ στοιχεία leadership φάνηκαν από τους αγώνες με τη Σιένα. Δε βρίσκεις εύκολα τόσο καλούς παίχτες με αυτά τα λεφτά.

-Γκετσεβίτσιους. Δεν έκανε πολλά κατά τη διάρκεια της σαιζόν, εντούτοις την τελείωσε αποτελεσματικά. Κλασσικός Λιθουανός σουτέρ, πρώτα σουτάρει και μετά σκέφτεται. Μονδιάστατος παίχτης, χρησιμοποιήθηκε από τον προπονητή του στους τελικούς για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και τον δικαίωσε. Φτάνει αυτό για να του δώσει συμβόλαιο για ένα χρόνο ακόμα? Δε νομίζω, καθώς δεν παίζει καλή άμυνα, δεν κατεβάζει την μπάλα, δεν πασάρει και πρέπει η ομάδα να δουλέψει για αυτόν. Νομίζω ότι ο ΟΣΦΠ μπορεί να βρει κάτι πολύ καλύτερο.

- Κέσελ. Η απόλυτη σπαζοκεφαλιά. Δύο χρόνια ο αόρατος άνθρωπος, εντούτοις στο κλείσιμο της χρονιάς ο Σέρβος έδωσε βροντερό παρών βάζοντας υποψηφιότητα να παραμείνει και τρίτη χρονιά στο λιμάνι. Αξίζει μιας τέτοιας ευκαιρίας? Οι γνώμες διίστανται αν και νομίζω ότι ο σοφός θα του τη χαρίσει και φέτος. Εγώ προσωπικά απογοητεύτηκα από όσα ΔΕΝ είδα τα δύο αυτά χρόνια και με το συμβόλαιο που έχει είτε θα έψαχνα για κάτι καλύτερο είτε θα διαπραγματευόμουν το ποσό της πληρωμής του. Παραμένει σουτέρ φωτιά και είναι μικρός σε ηλικία και αυτό μετράει στα υπέρ του.

- Παπανικολάου. Ο επόμενος ηγέτης. The next big thing. Αν έχει τα μυαλά του μέσα στο κεφάλι -γιατί κάτι για NBA ακούστηκε με μόλις ένα 6μηνο καλού μπάσκετ και αυτό μπορεί να γίνει αποπροσανατολιστικό- και δουλέψει στις αδυναμίες του, θα αφήσει εποχή. Το μεγάλο "μπαμ" που είχαμε γράψει ότι έψαχνε για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να ξεδιπλώσει το ταλέντο του το έκανε φέτος. Ο Ντούντα μπορεί να τον κάνει πολύ καλύτερο παίχτη. Όχι απλά μένει, μόνιμος κάτοικος γίνεται.

- Άντιτς. Η χρονιά του έκλεισε με θετικό πρόσημο. Έπαιξε και στη θέση 4 και στη θέση 5, προσέφερε το μακρινό του σουτ, μάζεψε κάμποσα ριμπάουντ, έριξε πολύ ξύλο κάτω από το καλάθι στην άμυνα και βρήκε χημεία με τον Ντόρσεϊ. Το συμβόλαιό του είναι μικρό και αυτό είναι στα συν του μαζί με την δεδηλωμένη επιθυμία του να παραμείνει, εντούτοις ίσως στον ΟΣΦΠ ψάξουν στην αγορά για κάτι πιο ποιοτικό και σταθερό στην απόδοση, καθώς ο Σκοπιανός συχνά χανόταν κατά τη διάρκεια της σαιζόν. Μαχητής, έδεσε με τους συμπαίχτες του, αλλά ελαφρώς περίεργο παιδί που μέχρι τώρα δεν έκανε την καριέρα που έπρεπε βάσει προσόντων. Δεν έχει παιχνίδι στο low-post και αυτό, σε συνάρτηση με τις άλλες μεταγραφές στους ψηλούς, ίσως παίξει κάποιο ρόλο.

-Πρίντεζης. Πυραυλοκίνητος. Ολυμπιακάρα από τα γεννοφάσκια του, έχει περάσει τα πέτρινα χρόνια της ομάδος και έχει χαρακτηριστεί από αποτυχημένος έως άσχετος. Πλέον, δαφνοστεφανωμένος νικητής, ο πιο φορμαρισμένος παίχτης της Ευρώπης, με σήμα κατατεθέν το "πεταχτάρι" θα διαπραγματευτεί το νέο του συμβόλαιο από θέση ισχύος. Μπορεί να ζητήσει να πληρωθεί η υπεραξία του, αλλά ίσως το δικαιούται για όσα έχει περάσει και ακούσει. Αναμφισβήτητα ένας από τους πυλώνες αυτής της ομάδος, έπαιξε φέτος το ωριμότερο και καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του και ετοιμάζεται για θερμό καλοκαίρι με την εθνική μας.

- Χάινς. Τι είχε ακούσει όταν πρωτοήρθε δε λέγεται. Ανέκδοτο είχε καταντήσει ακόμα και μεταξύ των φιλάθλων της ομάδος του. Κέρδισε κάθε πόντο, ριμπάουντ, χαμένη μπαλιά και μπασκετική εκτίμση με μόνο εργαλείο τον ιδρώτα του. Και φυσικά θα μείνει, γιατί είναι καλός χαρακτήρας, παίχτης ομάδος, δουλευταράς όσο λίγοι, κρύβει τα μειονεκτήματά του και κερδίζει με τα πλεονεκτήμάτα του, δε φοβάται κανέναν και τίποτα και μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος. Αγαπημένος παίχτης του προπονητή, στον τρόπο παιχνιδιού του προσωποποείται η πεμπτουσία της δουλειάς και της εργατικοτητας. Μετά από πολλά χρόνια είδα έναν παίχτη να ταπεινώνει συνεχώς τον Μπατίστ μέσα στη ρακέτα. Δε μένει απλώς, έχει ήδη μείνει.

-Ντόρσεϊ. Στην αρχή όταν ήρθε όλοι έψεξαν τον Ίβκοβιτς, καθώς αγόρασε Αμερικανό παρκαρισμένο στον πάγκο της Κάχα. Ο Ντούντα όμως αποδείχτηκε ότι ήξερε καλύτερα από όλους, καθώς ο θηριώδης Αμερικανός εξελίχθηκε στον Μπεν Ουάλας της Ευρώπης. Η αμυντική του συμπεριφορά, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά, τα γρήγορα πόδια του, το μυώδες κορμί του, η ταχύτητά του στις αντιδράσεις, η κάλυψη των κενών, οι αλτικές του ικανότητες έγιναν η κόλλα που συγκόλλησε όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού των κόκκινων. Η ρακέτα έγινε ναρκοπέδιο, τα σκουπίδια διασφαλίστηκαν, τα κοψίματα και οι αλλοιώσεις προσέφεραν γρήγορο transition και τα βροντερά του καρφώματα ξεσήκωσαν το ΣΕΦ μετά από χρόνια. Είναι όμως εντελώς ακίνδυνος επιθετικά αν δε λάβει πάσα για κάρφωμα και άστοχος στις βολές, ενώ προς το τέλος ακούστηκαν και μερικά για την συμπεριφορά του μέσα στα αποδυτήρια. Του χρόνου όλοι θα τον περιμένουν και θα τον σημαδέψουν στις αδυναμίες του. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μείνει καθώς κοιτάει προς το NBA. Δύσκολη περίπτωση. 

- Λάζαρος Παπαδόπουλος. Μηδέν εις το πηλίκον. Μια χαμένη σαιζόν και για τον ίδιο και για την ομάδα του. Τα χρόνια πλέον φαίνονται και η εξέλιξη του μπάσκετ τον έχει ξεπεράσει κατά πολύ. Δεν προσέφερε τίποτα, το ξέρει και ο ίδιος ότι πρέπει να ψάξει για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

-Γλυνιαδάκης. Θα πάει να παίξει μπάσκετ στο Καζακστάν!!!!! Φέτος δε βοήθησε σχεδόν καθόλου. Περιορισμένων δυνατοτήτων παίχτης, δε νομίζω ότι θα λείψει από κανέναν, παρόλο που δε δημιούργησε πρόβλημα ποτέ και κάθε φορά που καλείτο από τον προπονητή του ήταν φιλότιμος και προσπαθούσε.

-Ντούντα. Πήρε τις ταυτότητες των Πασκουάλ, Πιανιτζάνι, Καζλάουσκας και Ομπράντοβιτς. Στο κατώφλι των 70 του χρόνων δημιούργησε μια ομάδα που χαιρόσουν να βλέπεις. Δούλεψε πολύ κατά τη διάρκεια της σαιζόν με τους παίχτες του, τους πίστεψε, τους εξέλιξε, τους διαμόρφωσε. Είναι σε ιδανικό περιβάλλον που θυμίζει χρόνια πριν τον Πανιώνιο που έβγαλε στην Ευρωλίγκα, καθώς έχει διοίκηση που τον εμπιστεύεται τυφλά, κόσμο που τον πιστεύει και τον αναγνωρίζει και παίχτες νέους γεμάτους όρεξη, διάθεση και φιλοδοξίες να φτάσουν ψηλά, που τον κοιτάζουν στα μάτια και ακούνε τα λόγια του σαν ευαγγέλιο. Για ποιο λόγο, εκτός από τα χρήματα, να τα αφήσει όλα αυτά και να τρέχει στην Τουρκία με τους περίεργους ιδιοκτήτες και να ξεκινήσει από την αρχή? Νομίζω εξάλλου ότι ο Ντούντα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση: Να ΜΗΝ επαναλάβει τα λάθη του 1998, όταν η ομάδα που έφτιαξε αυτός δεν είχε σχέση με εκείνη της προηγούμενης χρονιάς που έκανε το Triple Crown, και τελείωσε άτιτλη. Το στοίχημά του είναι αυτό που αναφέραμε στην αρχή, ήτοι να μπορέσει να δημιουργήσει τα δομικά υλικά της καθιέρωσης, της αποδοχής, της διατήρησης των κεκτημένων όχι μόνο στον ελληνικό χώρο -αυτό μάλλον φαίνεται πιο εύκολο με το διαφαινόμενο κλείσιμο του κύκλου των πρασίνων- αλλά και στον ευρωπαϊκό. Αν έχει όρεξη?? Θυμάστε πώς χοροπήδαγε σε όλους τους τελικούς στον πάγκο, λες και θα έμπαινε να παίξει άμυνα ο ίδιος??

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός ξεκινάει το καλοκαίρι του λουσμένος με την σαμπάνια της επιτυχίας κραδαίνοντας κούπες. Η ψυχολογία της ομάδος είναι στα ύψη, η όρεξη και η διάθεση για νέους τίτλους δεδομένη και η πίστη στο φετινό πείραμα ατάρακτη. Αυτό σημαίνει ότι ο ΟΣΠΦ μπορεί να σταθμίσει τα δεδομένα του σχεδιασμού της ομάδος του με ηρεμία, υπομονή και κυρίως από θέση ισχύος, καθώς είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και άρα η ομάδα είναι ο πόλος έλξης για παίχτες ή και προπονητές ακόμα. Ο κόσμος στάθηκε στο πλευρό της ομάδος, την πίστεψε και περιμένει να δει και άλλα όμορφα πράγματα στο παρκέ από τους παίχτες του. Η αγορά είναι γεμάτη από καλούς παίχτες, Έλληνες παίχτες, όπως τον Ζήση, τον Μπράμο, τον Βασιλειάδη, τον Μαυροειδή, τον Καββάδα του Πανιωνίου που μπορεί να ενδιαφέρουν τους πρωταθλητές Ελλάδος και Ευρώπης, οι οποίοι θα έχουν φυσικά το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις. Ποιος δε θέλει να παίξει στην καλύτερη ομάδα?

Μεγάλη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό η κατάκτηση της κορυφής του ανοίγει την πόρτα της ευκαιρίας σε μια μεγαλύτερη, αυτή της διατήρησης στην κορυφή...