Final four: Βαρκελώνη 1998

πεντάδα για Όσκαρ!

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα και από ένα final four για να ξαναθυμηθούν - αν και δεν τα ξέχασαν ποτέ- οι μεγάλοι. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Βασίλη Σκουντή για το αφιέρωμα που έγραψε πριν λίγα χρόνια για το All Star Basket (και δημοσίευσε πέρισυ στο gazzeta.gr). Eμείς απ' την μεριά μας το αναδημοσιεύουμε γιατί είναι κρίμα να βρίσκεται διάσπαρτη στο δυαδίκτυο μια τόσο αξιέπαινη προσπάθεια.
Επίσης θα αναδημοσιεύουμε και μία συνέντευξη από κάθε πρωταθλητή Ευρώπης, όπως την έδωσε στο euroleague.net
Για να προσθέσουμε και την δικιά μας πινελιά στο αφιέρωμα , θα παραθέτουμε ολόκληρο το βίντεο του κάθε τελικού (είτε απ' το αρχείο μας , είτε απ' το δυαδίκτυο) ενώ θα επακολουθεί μία ανάλυση του τελικού , ορισμένα περίεργα στατιστικά του φάιναλ φορ, η στήλη "Αυτό το ξέρατε" , και για κερασάκι θα σας βάζουμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής  (Τρίποντο, Active, κ.α.).

 


ο τελικός...

Τελικός καρμπόν με αυτό της Σαραγόσα. Η ανώτερη Κίντερ συντηρούσε από νωρίς ένα προβάδισμα 7-10 πόντων , το οποίο και υπερασπίστηκε μέχρι τέλους. Η ΑΕΚ πάλεψε αλλά το μπάσκετ είναι ένα δίκαιο άθλημα.

Οι κιτρινόμαυροι υπερέβαλαν εαυτόν με τη συμμετοχή τους στο τελικό της Ευρώπης αλλά δεν έμειναν εκεί. Η τρομερή άμυνα που έπαιζε ολόκληρη τη χρονιά , την έβγαλε και στο ματς της χρονιάς. Ο Σάβιτς δεν βρήκε χώρο να δράσει στη ρακέτα , ο Ντανίλοβιτς δεν βρήκε έδαφος για τα drive του (άμυνα για σεμινάριο απ' τον Κολντεμπέλα) , ο Ριγκοντό δεν έκανε το παιχνίδι του. Αλλά δεν έφτανε...

Η Κίντερ μπήκε απ' την αρχή οδηγός στο ματς. Ο Μπάνε δεν συνέχισε το καλό του ξεκίνημα (5 πόντοι στα πρώτα 3' και μετά μόλις έναν...) και το εξωτερικό σουτ που χρειαζόταν για να "ανοίξει" την ιταλική άμυνα, δεν ήρθε ποτέ απ' τους κιτρινόμαυρους (2/14 τρ).
Στον Άντερσον κόλλησε σαν βδέλλα ο Σκονοκίνι. Αυτό σε συνδιασμό με τη κακή ημέρα που βρέθηκε (έχασε κάποια σουτ που τα είχε για ψωμοτύρι) ο Αμερικανός περιόρισε ακόμη περισσότερο τις επιλογές της.
Ο Μεσίνα σωστά δεν έστειλε τον Σάβιτς πάνω στον Αλεξάντερ. Εμπιστεύτηκε το νεαρό αλλά εξελίσιμο Νεστέροβιτς και δεν έχασε. Το ύψος του υπερταλαντούχου Σλοβένου (2.13μ) με τα μακριά χέρια παρεμπόδιζε την ακτίνα δράσης του Αμερικανού. Τα σουτάκια απ' τα 4-5 μέτρα είχαν πάντοτε το απλωμένο χέρι του Νεστέροβιτς πάνω τους. Ο Βικ ασφυκτιούσε... (2/7διπ). Τα τρία επιθετικά βιολιά της ΑΕΚ ήταν απενεργοποιημένα. Καμία έκπληξη οι 44 πόντοι. Το καλάθι το μάτωναν αραιά και που. Μόνο η άμυνα δεν έφτανε (εκτός αν σε λένε Λιμόζ...).

Ο Μεσίνα είχε σκοπό απ' την αρχή να χτυπήσει τις αργές επιστροφές της ΑΕΚ. Οι Τσακαλίδης και Αλεξάντερ με τα βραδυκίνητα τους πόδια δεν γυρνούσαν γρήγορα πίσω. Ο παμπόνηρος Ιταλός το είχε σημειώσει.
 Η Κίντερ εκτέλεσε επιτυχημένα 8/9 αιφνιδιασμούς. Όταν το παιχνίδι κατέβαινε σε ρυθμό καμία ομάδα δεν έβρισκε εύκολα το καλάθι. Οι άμυνες αλληλοεξουδετερώνονταν. Άρα οι αιφνιδιασμοί ήταν ένα τεράστιο "συν" για τη Μπολόνια.

Η ΑΕΚ έκανε το ξέσπασμά της με τη δεύτερη πεντάδα της. Έξω οι Κοντεμπέλα , Πρέλεβιτς , Άντερσον , Αλεξάντερ. Μέσα τα ελληνόπουλα Χατζής και Κακιούζης , μαζί με Λάσα (πρωτοστάντης στην αντεπίθεση) και τους δύο Δανούς (Λάρσεν , Άντερσεν).
Το δίποντο του Κακιούζη κάνει το 45-39. Η ψυχολογία της ΑΕΚ βρίσκεται στα ουράνια με την Κίντερ να δείχνει χαμένη. Η ανατροπή είναι ζήτημα δύο αμυνών , με το παιχνίδι να έχει ακόμη τρισείμιση λεπτά.

Το λάθος όμως γίνεται.

Ο Ιωαννίδης ζητάει τάιμ άουτ. Έτσι κόβει τον ρυθμό της ομάδας του δίνοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα στη Κίντερ να πάρει κάποιες ανάσες και να ηρεμήσει.
Αυτό ήταν.
Μέσα σε 2 λεπτά (ένα επιθετικό ριμπάουντ του Σάβιτς που καταλήγει σε καλάθι κάτω απ 'τη στεφάνη του Ντανίλοβιτς και ένα pick 'n pop τρίποντο πάλι απ' τον Σάβιτς) φτάνουν τη διαφορά στους 10.
52-42.
Η αντεπίθεση της ΑΕΚ έμεινε μισή....

Υ.Γ. 1) Το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό παράσιμο στην καριέρα του Γιάννη Ιωαννίδη είναι αυτή η χρονιά με την ΑΕΚ. Πέτυχε τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της σεζόν που ακόμη και ο πιο φανατικός εχθρός του (όπως εγώ) δεν μπορεί να μην του τα αναγνωρίσει.
Συνέθεσε μια ομάδα με αξιοθαύμαστη χημεία. Ο καθένας είχε το ρόλο του και όλα δούλευαν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Διόρθωσε το λάθος του Ρίκι Πιρς (μεταγραφή για τον κόσμο) με τον δαντελένιο Άντερσον (σημ. μεγάλη προσωπική μου αδυναμία). Έφτιαξε τον Τσακαλίδη. Ωρίμασε μέσα απ' τα παιχνίδια τους νεαρούς Έλληνες. Έψαξε και βρήκε τη πείρα (Μπάνε , Αλεξάντερ) για να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Τους ενέπνευσε  να παίζουν άμυνα (μέχρι και τον Πρέλεβιτς!). Έκανε το καλύτερό του παιχνίδι ως προπονητής απέναντι στον Ομπράντοβιτς , στον ημιτελικό. Δευτεραθλητής Ευρώπης.

Υ.Γ. 2) Οι πραγματικές ευκαιρίες που είχε να κερδίσει το Ευρωπαϊκό ήταν δεν ήταν δύο. Στο Τελ Αβίβ , άντε και στο Μόναχο. Αυτό που προσωπικά χρεώνω στον Ιωαννίδη είναι δεν κατάλαβε ποτέ του (εξαίρεση η Βαρκελώνη) τι χρειάζεται η ομάδα απ' αυτόν. Πότε πρέπει να την ηρεμήσει και πότε να της σφίξει τα λουριά. Είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα που ξεχωρίζει τους καλούς απ΄τους σπουδαίους προπονητές...

• Πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ ήταν ο Λάσα με 7 πόντους... (τουλάχιστον σκόραραν όλοι όσοι αγωνίστηκαν)...
• Τα τρία επιθετικά βιολιά (Πρέλεβιτς - Άντερσον - Αλεξάντερ) ήταν σε τραγική ημέρα : 2/7β, 5/20 διπ, 1/8 τρ. Αν συνυπολογίσουμε πως ο μ.ο. τους δεν υπερέβαινε τους 70 πόντους , καμία έκπληξη οι 44 πόντοι (χειρότερο ρεκόρ όλων των εποχών). Οι της Κίντερ (Ντανίλοβιτς - Ριγκοντό - Σάβιτς 333) τα πήγαν λίγο καλύτερα : 8/12β , 4/15 διπ, 6/12τρ  
• Ο Σκονοκίνι ήταν για μένα ο καλύτερος του τελικού. Δεν είναι οι 10 πόντοι του όσο η καταλυτική άμυνα στον Άντερσον σε συνδιασμό με μια γεμάτη στατιστική (8ρ , 2ασ, 4κλ). 
• Οι Ριγκοντό και Σκονοκίνι κάναμε μαζί 9(!) κλεψίματα.

(το βίντεο προέρχεται απ' το κανάλι του MrDrabolla) 


το final four με αριθμούς...

•  ο Τομάσεβιτς είχε το ακαταλόγιστο στα σουτ. Τριάντα απ' τα ενεννήντα δίποντα της Παρτιζάν ήταν δικά του ! Να έμπαιναν κιόλας.. (11/30 , 37%)   
• ο Σάβιτς με 4/5 τριπ εμφάνισε μία πτυχή που δεν την περιμέναμε (στις βολές πάλι ήταν αυτός που ξέραμε με 4/9)
• Έτρεμε το χεράκι του Αλεξάντερ . Στον ημιτελικό έχασε τις μισές βολές , στον τελικό πέτυχε μόλις μία στις έξι. (4/12β)

Πρώτος σκόρερ:          X. Γουίλιαμς 23π
Πρώτος ριμπάουντερ: Ν.Τομάσεβιτς 11ρ
Πρώτος σε ασσίστ:     Μπονόρα-Ντανίλοβιτς 3,5ασ



ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΦΑΙΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΠΟΤΕ: Τρίτη 21 και Πέμπτη 23 Απριλίου 1998. ΠΟΥ: Palau Sant Jordi, Βαρκελώνη. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Κίντερ Μπολόνια... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Φιναλίστ η ΑΕΚ, στον πέμπτο στη σειρά τελικό με συμμετοχή ελληνικής ομάδας! ΜVP: Ζόραν Σάβιτς.

Οι οιωνοί έμοιαζαν αίσιοι από πάσης απόψεως: Η ΑΕΚ προκρίθηκε στο δεύτερο Φάιναλ Φορ της ιστορίας της (είχε προηγηθεί εκείνο του 1966 στο Μιλάνο και στην Μπολόνια, στο κύκνειο άσμα του Γιώργου Μόσχου) ακριβώς τριάντα χρόνια μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων (4 Απριλίου 1968) και μάλιστα ταξίδεψε προς τη Βαρκελώνη, παρέα με το τρόπαιο που διεκδικούσε! Η αποστολή μετέφερε   την κούπα που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά ο Ολυμπιακός για να απονεμηθεί στη νικήτρια και όλοι αλληθώριζαν προς το μέρος της και έκαναν τις απαραίτητες πονηρές σκέψεις. Αλλά πού τέτοια τύχη, Γιάννη μου... 

Δυο χρόνια νωρίτερα στο Παρίσι, ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει, απευθυνόμενος προς τους δημοσιογράφους ότι «να το πείτε του κυρίου Ιωαννίδη ότι δεν πρόκειται να ξαναπάει ποτέ σε Φάιναλ Φορ», αλλά ο Ξανθός τον διέψευσε. Μετά τον Αρη και τον Ολυμπιακό, οδήγησε και την ΑΕΚ στην τετράδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατάφερε μάλιστα να δώσει παρών στον τελικό για τρίτη φορά στα τελευταία πέντε χρόνια, ωστόσο η μοίρα του ήταν ίδια κι απαράλλακτη...

Παρεμπιπτόντως πριν από το Φάιναλ Φορ ο «Ξανθός» διαλαλούσε με κάθε τρόπο (και προσπαθούσε να πείσει την πιάτσα), ότι άλλαξε τροπάριο και δεν ζει και πεθαίνει για τον τίτλο, διότι (όπως εξηγούσε) δεν είναι αυτοσκοπός της ζωής του. Ωστόσο εκείνο το Φάιναλ Φορ έμελλε να είναι το (έκτο και) έσχατο της καριέρας του, χωρίς εντέλει να καταφέρει να γευθεί το νέκταρ της επιτυχίας...

Η ΑΕΚ διήνυσε όλο το δρόμο μέχρι τον τελικό, που υπήρξε ο προορισμός μιας ταραχώδους πορείας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται αποχωρήσεις και περιθωριοποιήσεις παικτών (Ρίβας, Πιρς, Στάνσμπερι), αλλά και new entries, όπως ο (επανακάμψας μετά τη θητεία του στον Ολυμπιακό) Γουίλι Αντερσον και κυρίως ένας απροσδόκητος ρούκι, ο Ιάκωβος Τσακαλίδης.

Στον ημιτελικό η ΑΕΚ ξεπέρασε το εμπόδιο της  Μπενετόν Τρεβίζο, σε έναν ημιτελικό που είχε μυθοποιηθεί εκ των προτέρων, επειδή ο Γιάννης Ιωαννίδης βρισκόταν και πάλι ενώπιος ενωπίω με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον οποίο χρωστούσε τη ρεβάνς για τις ήττες του στους τελικούς των φάιναλ φορ του 1994 και του 1995. Αυτή τη φορά ο «ξανθός» νίκησε τον Ζοτς, με τον Πρέλεβιτς να σημειώνει το καθοριστικότερο τρίποντο του ημιτελικού, ωστόσο ο τελικός επιφύλασσε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις...

Έχοντας κάνει την υπέρβαση της, φτάνοντας στη Βαρκελώνη, η «Ένωση» με οκτώ παίκτες που δεν είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα, φάνηκε ανήμπορη να αντιδράσει στον τελικό. Οι Ιταλοί, οι οποίοι στον ημιτελικό «καθάρισαν» με συνοπτικές διαδικασίες την Παρτίζαν Βελιγραδίου (η οποία είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό στην προηγούμενη φάση) και την παραμονή του τελικού έπαιξαν ποδόσφαιρο για να ξεφύγουν από το άγχος, αποδείχτηκαν ακαταμάχητοι! Η ΑΕΚ σκόραρε με το σταγονόμετρο, είχε πρώτο σκόρερ τον Λάσα με... επτά πόντους (!) και ηττήθηκε εύκολα, μολονότι η ιταλική ομάδα δεν έθελξε με την απόδοσή της στην επίθεση. Ο   Ιωαννίδης βρήκε απέναντι του μία ομάδα που τον «σκότωσε» με το δικό του όπλο:  την άμυνα. Το στρατηγικό πλάνο του Ετορε Μεσίνα είχε σαφή στόχευση και η Κίντερ «στραγγάλισε» την ΑΕΚ που κόλλησε στους 44 πόντους με 14/48 σουτ σημειώνοντας αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία των τελικών, από καταβολής του θεσμού

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

1. Κίντερ Μπολόνια
2. ΑΕΚ
3. Μπενετόν Τρεβίζο
4. Παρτίζαν Βελιγραδίου
OI ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ

ΚΙΝΤΕΡ -ΠΑΡΤΙΖΑΝ 83-61
ΚΙΝΤΕΡ: Ντανίλοβιτς 10, Κρίπα, Άμπιο 9, Νεστέροβιτς 14, Σκονοκίνι 6, Μπινέλι 7, Σάβιτς 23, Μοραντότι, Ριγκοντό 12, Φρόζινι 2.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Τζάκιτς 8, Μπρκιτς 17, Τσουμπρίλο 5, Κοπρίβιτσα 2, Βάρντα 2, Τομάσεβιτς 14, Ραντόσεβιτς 2, Ντρόμπνιακ 8, Λουκόφσκι 3.

ΑΕΚ-ΜΠΕΝΕΤΟΝ 69-66
ΑΕΚ: Κολντεμπέλα 3, Λάσα 3, Πρέλεβιτς 9,, Άντερσον 21, Χατζής 4, Λάρσεν 4, Κακιούζης, Τσακαλίδης 2, Άντερσεν 10, Αλεξάντερ 13.
ΜΠΕΝΕΤΟΝ: Γκράτσις 2, Σεκούντα 11, Πίτις, Μαρκονάτο 4, Μπονόρα 6, Ρέμπρατσα 11, Νικολάι, Γουίλιαμς 22 , Ρουσκόνι 10.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΘΕΣΗ

ΜΠΕΝΕΤΟΝ -ΠΑΡΤΙΖΑΝ 96-89
ΜΠΕΝΕΤΟΝ: Γκράτσις 5, Σεκούντα 12, Πίτις, Μαρκονάτο 3, Μπονόρα 5, Ρέμπρατσα 8, Σκιαρά 13, Νικολάι 10, Γουίλιαμς 24, Ρουσκόνι 16.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Τζάκιτς, Μπρκιτς 15, Τσουμπρίλο 5, Κοπρίβιτσα, Βάρντα, Τομάσεβιτς 20, Ραντόσεβιτς 11, Ντρόμπνιακ 22, Λουκόφσκι 16

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

ΚΙΝΤΕΡ-ΑΕΚ 58-44
ΚΙΝΤΕΡ : Ντανίλοβιτς 13 (3/8δ., 2/4τρ., 1/2β., 5ρ., 4λ.), Ριγκοντό 14 (1/4δ., 2/6τρ., 6/6β., 5κλ.), Σκονοκίνι 10 (3/10δ., 0/2τρ., 4/4β., 8ρ., 2ασ., 4κλ.), Νεστέροβιτς 6 (9ρ.), Σάβιτς 7 (0/3δ., 2/2τρ., 1/4β.6ρ.), Αμπιο 6, Μπινέλι 2, Φρόζινι.    Κόουτς: Μεσίνα
ΑΕΚ: Πρέλεβιτς 6 (1/4δ., 1/3τρ., 1/2β., 3ασ.), Κολντεμπέλα 3, Αντερσον 4, Τσακαλίδης 4 (6ρ.), Αλεξάντερ 5 (5ρ., 2κλ.), Λάσα 7, Χατζής 4, Λάρσεν 2, Κακιούζης 5, Αντερσεν 4   Κόουτς: Ιωαννίδης.
Διαιτητές:  Μπετανκόρ (Ισπανία)- Ρεμς (Σλοβενία)

απαραίτητη σημείωση: Tα στατιστικά ελήφθησαν απ' το περιοδικό Τρίποντο

  Η ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

•ΚΩΔΙΚΟΣ: «Και ξανά, ξανά, θα γίνειςβασίλισσα...» όπως το τραγουδούσαν οι οπαδοί της ΑΕΚ νοσταλγώντας και αναζητώντας την επανάληψη της επιτυχίας του ’68. Εντέλει αυτό που δεν κατάφερε η ΑΕΚ στη Βαρκελώνη, το πέτυχε μετά από δύο χρόνια στη Λωζάνη, έστω κι αν δεν ήταν το Κύπελλο Πρωταθλητριών, αλλά το Κύπελλο Σαπόρτα.

· Ο ΩΡΑΙΟΣ: O Ζόραν Σάβιτς, έχοντας καλά κρυμμένη τη συνταγή της μεγάλης Γιουγκοπλάστικα οδήγησε ως σύγχρονος Μωϋσής την Κίντερ στη Γη της Επαγγελίας. Ύστερα άναψε το πούρο του, έβαψε πράσινα τα μαλλιά του με την μπογιά που έβγαλε από την τσάντα του ο Μπινέλι και το πανηγύρισε δεόντως. Ο πρώην, πλέον, παίκτης της ΑΕΚ κατάπιε τους συμπατριώτες του Σέρβους στον ημιτελικό και τους ψηλούς της ΑΕΚ στον τελικό, σημείωσε (23+7) 30 πόντους και ξαναστέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης μετά από επτά χρόνια.

· Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Αϊτο, πες αλεύρι, ο Γιάννης σε γυρεύει! Στο Φάιναλ Φορ που έμελλε να είναι το (έκτο και) τελευταίο της καριέρας του, ο «ξανθός» οδήγησε την ΑΕΚ στον τελικό, αλλά... basta cosi, πουλένε και οι Ιταλοί! Βεβαίως ο ίδιος όχι μόνο δεν ακυρώνει τις έξι (άγονες) συμμετοχές του, αλλά επιμένει με ένα ατράνταχτο επιχείρημα: «Όποιος με κατηγορεί ότι έχω χάσει έξι Φάιναλ Φορ, ας υπολογίσει πρώτα ότι πήγα σε έξι Φάιναλ Φορ και εν πάση περιπτώσει δεν θα μείνω στην Ιστορία, όπως ο Καζαλίνι, που τον λένε "ρομπότ του Πίτερσον" και μετά τη Γάνδη τον ξέχασε κι η μάνα του»!

· Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Ο Αλεσάντρο Άμπιο. Στον τελικό ο Ιταλός γκαρντ (με τα πλούσια αθλητικά προσόντα και την αμυντική ικανότητα) έπαιξε τραυματίας, αλλά παρ΄ 'όλα αυτά έσφιξε τα δόντια, πέρασε... χειροπέδες στον Μπάνε Πρέλεβιτς και ξεχαρβάλωσε το παιχνίδι της ΑΕΚ στην επίθεση.

· ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Το όνειρο ζωής του Κλαούντιο Κολντεμπέλα που κατάφερε με την ΑΕΚ ό,τι δεν μπόρεσε τέσσερις φορές με τη Βίρτους Μπολόνια: να προκριθεί, δηλαδή, σε Φάιναλ Φορ. Αλλά που να’ ξερε τι παιχνίδι θα του παίξει η τύχη! Έπαιξε στον τελικό και είδε την πρώην ομάδα του να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης!

· ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Ο καβγάς ανάμεσα στον Γιάννη Ιωαννίδη και στον Μπάνε Πρέλέβιτς στα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού. Από εκείνη τη στιγμή τίποτε δεν θα ήταν όπως πριν ανάμεσα τους...

· Η ΓΚΑΦΑ: Το τάιμ άουτ που κάλεσε ο Ιωαννίδης σε μια φάση του ρτελικού, που η ΑΕΚ είχε αρχίσει να βελτιώνει κάπως την εικόνα της και προφανώς ήταν αχρείαστο, διότι διέκοψε τον ρυθμό της...

· ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Το εννοούσε άραγε ο «ξανθός» ότι «το Κύπελλο δεν είναι αυτοσκοπός» ή προσπαθούσε να ξεγελάσει την μοίρα του; Μόνο αυτός ξέρει...

· Η ΑΤΑΚΑ: «Δείτε τον Ολυμπιακό και την Μπενετόν. Παίζουν ακριβώς τα ίδια συστήματα, αυτά που χρησιμοποιεί και η Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Μονάχα όποιος έχει καταρράκτη στα μάτια, δεν μπορεί να το διαπιστώσει». Τάδε έφη (ποιος άλλος;) Ιωαννίδης την παραμονή του ημιτελικού της ΑΕΚ με την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Σαφές το υπονοούμενο του, μόνο που εντέλει δεν είχε αντίκρισμα...

· ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Το τρίποντο του Πρέλεβιτς στον ημιτελικό με την Μπενετόν Τρεβίζο σφράγισε την πρόκριση της ΑΕΚ στον τελικό. Ένα λεπτό και 23 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με ισόπαλο σκορ (63-63) ο Μπάνε πέτυχε το «play of the game και τρέλανε τον Ομπράντοβιτς», που δεν συγχώρησε ποτέ του τον Χένρι Γουϊλιαμς, επειδή στην αρχή της φάσης, η ΑΕΚ είχε επαναφέρει την μπάλα από τα πλάγια και ο (επονομαζόενος) «δολοφόνος με τη βίβλο», αντί να παίξει προσεκτική άμυνα στο ένα μέτρο πάνω στον Μπάνε, όρμησε να του κλέψει την μπάλα, έφαγε την προσποίηση και... arrivederci!

· ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗΣ: Σε εκείνο το Φάιναλ Φορ ο Ζόραν Σάβιτς πήγρε το παράσημο που εδικαιούτο και το 1991 στο Παρίσι, αλλά τότε έπεσε θύμα του μάρκετινγκ και της αύρας του Τόνι Κούκοτς. Δέκα τρία χρόνια μετά τη νίκη της Κίντερ Μπολόνια, ο «Ζόκι» έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Στην τελευταία ενασχόλησή του με τα μπασκετικά δρώμενα διετέλεσε τζένεραλ μάνατζερ της Μπαρτσελόνα, με προπονητή τον Ιβάνοβιτς κι από εκείνη την εποχή του τα 'χει μαζεμένα ο Μιχάλης Κακιούζης!

· ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ... την εκπληκτική δήλωση του (τσατισμένου από αυτή την υπόθεση) Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, μετά την ήττα της Μπενετόν από την ΑΕΚ: «Ολο για την τύχη μου μιλάτε. Γκαστόνε με ανεβάζετε, Γκαστόνε με κατεβάζετε εκεί στην Ελλάδα. Αν ήμουν Γκαστόνε, δεν θα έτρωγα αυτό το τρίποντο από τον Μπάνε. Ολοι μιλάνε για το τρίποντο του Τόμπσον στο Τελ Αβίβ, αλλά να δω τι θα λένε στο μέλλον  γι’ αυτό το σουτ του Πρέλεβιτς». Παρεμπιπτόντως η  Μπενετόν είναι η μοναδική από τις πέντε ομάδες της καριέρας του νυν προπονητή του Παναθηναϊκού, με την οποία πήγε σε Φάιναλ Φορ, αλλά δεν κατέκτησε το τρόπαιο, ούτε έπαιξε σε τελικό...

· ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Το ταξίδι στη Βαρκελώνη ήταν όντως φορτωμένο με χιλιάδες αναμνήσεις από την ένδοξη ιστορία της ΑΕΚ, που δεν παρέλειψε να την κουβαλήσει μαζί της. Στην αποστολή συμμετείχαν τιμής ένεκεν αρκετοί παίκτες της Κυπελλούχου Ευρώπης του 1968, όπως επίσης και ο Βασίλης Γεωργίου, που είχε μεταδώσει ραδιοφωνικώς τον αγώνα με τη Σλάβια και μετά από τριάντα χρόνια ξαναπήρε το μικρόφωνο σε έναν τελικό, με τη συμμετοχή της Ένωσης και μίλησε «για τον "θεό" της ΑΕΚ»! Στα δυσάρεστα σημεία του Φάιναλ Φορ δεσπόζει η αναίτια επίθεση (προϊόν υπερβάλλοντος ζήλου, αλλά και της έξωθεν κακής μαρτυρίας των Ελλήνων φιλάθλων), που εξαπέλυσε η ισπανική αστυνομία εναντίον των φιλάθλων της ΑΕΚ. Κάμποσοι κατέληξαν στο νοσοκομείο, άλλοι οδηγήθηκαν στο κρατητήριο και ο «Δικέφαλος» τιμωρήθηκε με ποινή δυο αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών για την επόμενη περίοδο. Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Φιλίππου συνειδητοποιούσε ότι πήγαινε στράφι το υπονοούμενο που άφησε την Τρίτη το βράδυ μετά τον ημιτελικό, όταν έβγαλε ένα μικρό Kohiba από την τσέπη του και το κάπνιζε. «Το μεγάλο το έχω κρατήσει για τον τελικό» είπε με νόημα, αλλά αυτό (το καλό Kohiba) το άναψε και του ρούφηξε ως τα δάχτυλα ο πρόεδρος της Κίντερ Αλφρέντο Κατζόλα. Και κάτι πιο ευχάριστο και... σεξιστικό για τον επίλογο: κάποια στιγμή στο γήπεδο έπαιζε το μουσικό θέμα από την ταινία «Εννιάμισι εβδομάδες» και μια Ιταλίδα στην εξέδρα δεν... κρατήθηκε. Κατέβασε το τζιν παντελόνι της, έμεινε με το... πολλά υποσχόμενο εσώρουχο και άρχισε να λικνίζεται προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού!

Αυτό τo θυμόσαστε;
Απ' το καράβι της ΑΕΚ πήδηξαν - με τη σύμφωνη απόφαση του Ιωαννίδη - οι Ρίβας , Πιρς , Στάνσμπουρι. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ΑΕΚ βρήκε τη χημεία της στο γήπεδο και δεν ξανακοίταξε πίσω της. 




INTERVIEW: ANTOINE RIGAUDEAU, KINDER BOLOGNA

His nickname in French is "Le Roi" - The King - but the basketball fans of Bologna, Italy need no translation. His arrival marked a before and after in the long history of Virtus. In Rigaudeau's very first season, 1998, his versatility added to an already potent mix of talents helped push Virtus over the top to its first Euroleague title, won at the Final Four in Barcelona. Rigaudeau was the leading scorer, with 14 points, in a defensive-minded final game. After that, Rigaudeau and Virtus played two more Final Fours, in 1999 and last season, 2002, losing in the final game both times. In 2001, the inaugural year of the new Euroleague, they were champions again, this time after a five-game playoff final series with Tau Ceramica. Through all the success, which included the first triple-crown in club history in 1991, Rigaudeau was leader, captain, go-to guy, you name it. In other words, "Le Roi".

You had quite a first season outside France, didn't you?

"Yeah, it was my first season, and we played the Final Four in Barcelona. We won those finals, defeating Partizan Belgrade first and then AEK Athens. It was my first European trophy with a club, and it was my first trophy with Virtus. Both make me consider that Euroleague title very important, the most important moment of my career together with the silver medal at Sydney Olympic Games with the French national team."

Almost all the fans in Bologna say that that 1998 Virtus team was unique, with Danilovic, Sconochini, Savic and, of course, Rigaudeau.

"We got along well together. We had a great feeling about ourselves, which was converted into a great group spirit. We had a lot of pressure, because the competitiveness was very tough in Bologna with cross-town rivals Fortitudo, who had a great team, too. But we beat that pressure and took the Italian championship, too."

Your former coach Ettore Messina said "I would have faced the dangers of a jungle with those guys."

"Well, we knew we were a very strong team. But the most important thing was that we knew what we had to do to take home wins. That might sound silly, but it's not. We were angry, and I mean it in a positive way. We had great pride, and I'd say that that Virtus team always reminded me a rugby team, where every player gave his contribution on court even without touching the ball. That was a real team result, and of course a great memory."

You said it was your first Final Four. How do you get ready for those kind of games?

"I usually sleep before games, but I remember I didn't before the final in Barcelona. I had a book, and I read it. I hadn't played the difficult quarterfinals against Fortitudo, due to injuries. I came back for the finals and I was not in the best shape. I felt some pressure for the semifinal, but I had confidence and trusted in that team. Let's say that: maybe it's difficult to light up your own fire in the semifinal, because you have to adjust to much pressure and a different atmosphere, but once you're in, you have nothing to lose in the final. Paradoxically, the final could put less obstacles in front of you. I remember we were quite calm before the games, because we played a soccer game to warm up at the last practice before the final, with everything that goes with it. That team could allow itself to play soccer before a Euroleague final."

The great quantity of fans that travelled to Barcelona from Bologna will always be a unique image for Basket City history. What did you think when you stepped on court before the game?

"Have you ever felt an ice drop rolling down your back? That was the feeling. It was impressive, simply great. They made us feel that there was something more important beyond the important thing we were playing for."

Do you prefer the playoffs or the Final Four?

"I think that the playoffs are better for players, because you get accustomed to the atmosphere little by little. It is longer, it involves the players more than a do-or-die event. You have parachutes if you lose one game, you have the chance to revenge. But I understand the Final Four has its beauty, too. It's a drama, and it concentrates all the managers, the teams, the fans, all in the same place. It's fascinating. But I think that the relationship between the media and the event, playoffs or Final Four, is what changes the most if you choose one or the other. Playoffs are better for the press, because there's always something strange to write and talk about, and because basketball stays in the newspapers and on TV for a longer time than if you play a Final Four."

σαν παλιό σινεμά... 

το προπονητικό μου ζενίθ!

έλα Λάσα ξαναβάλε μας στο παιχνίδι!

είμαι ο παίκτης των τελικών!

Ποιός είναι ο Σεκούντα που νομίζει πως θα με σταματήσει;

το καλό σας το φυλάω για αργότερα...

αυτοκρατορικό στυλ!