Μια συγνώμη στον Παπανικολάου που άργησε κάποια χρόνια...

H ιστορία επαναλαμβάνεται πότε σαν φάρσα και πότε σαν τραγωδία (Καρλ Μαρξ 18η Μπρυμαιρ του Λ. Βοναπάρτη).

Τον τελευταίο καιρό το φέρνω συχνά στο μυαλό μου σχετικά με την υπόθεση Σπανούλη.
Οι φίλαθλοι των ομάδων μοιάζουμε μεταξύ μας. Έχουμε τις ίδιες «αντιδράσεις» σε κάθε «δράση» που δέχεται η ομάδα που υποστηρίζουμε. Όταν νικάει χαιρόμαστε εξίσου. Όταν χάνει λυπόμαστε εξίσου. Όταν νοιώθουμε πως κάποιος αθλητής μας «πρόδωσε» με την συμπεριφορά του , βγάζουμε νύχια και επιτιθέμεθα .Με τον ίδιο τρόπο! Είναι φυσικό γιατί αγαπάμε όλοι – το ίδιο- τις ομάδες μας. Τα χρώματα αλλάζουν. Πότε κάποιος φοράει μαύρα, πότε κίτρινα, πότε πράσινα , πότε κόκκινα.
Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να «εξηγήσω» την συμπεριφορά όλης της Παναθηναϊκής οικογένειας (εφημερίδες , φίλαθλοι , ηγεσία).



Γιατί γράψανε αυτό (π.χ Ιούδας, ΦραγκοKill Bill) , γιατί προσπαθούν να μειώσουν την αξία του, ποιά θα είναι η απάντηση των Γιαννακόπουλων (πχ Φερνάντεθ, Σάτο) και άλλα πολλά. Δεν πρέπει να μου είναι άγνωστες τέτοιες αντιδράσεις. Ακριβώς τις ίδιες έχω κάνει και εγώ με την σειρά μου! Ο Δημήτρης Παπανικολάου έχει βιώσει ό,τι τώρα ζει ο Σπανούλης. Εμείς οι Ολυμπιακοί τον χαρακτηρίσαμε προδότη που μας πούλησε για «λίγα» αργύρια. Το ΦΩΣ
για να χρυσώσει το χάπι στους Ολυμπιακούς έγραφε για «αντίδραση του Παπανικολάου στο φτύσιμο του Ολυμπιακού!




Για να υποβαθμίσουμε την αξία του τον χαρακτηρίζαμε «χοντρούλη» , χωρίς σουτ ,ξεπερασμένος και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα (γιατί πότε έπαιζε στο «3» και πότε στο «4»). Ο Κόκκαλης για να «ρεφάρει» απέκτησε –χωρίς καμιά μπασκετική λογική-τον Διαμαντόπουλο κάνοντάς του το συμβόλαιο της ζωής του και ενώ λίγες ημέρες πριν είχε πει πως δεν θα γίνουν άλλες μεταγραφές λόγω οικονομικών δυσκολιών ! «Τον κάνω δώρο στον κόσμο μας» δήλωσε ενώ ο Σούμποτιτς τονίζε πως «τον πήρα γιατί είναι μάγκας!». Το πώς θα χωρούσε στην ομάδα με τους Λιαδέλη , Μιλισάβλιεβιτς , Γκόρενς δεν το σκέφτηκε κανείς. Έπρεπε να «απαντήσουν» στον Παναθηναϊκό. Προφανώς περίμεναν πως ο Χάρρυ Πότερ θα τους έκανε μαγικά για να παίζουν με 4 μπάλες στη επίθεση…
(Βέβαια το ΦΩΣ μίλαγε για περιφέρεια δυναμίτη....)




Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να μάθουμε τα «πως» και τα «γιατί» της μεταγραφής Παπανικολάου στον Παναθηναϊκό. Παρακάτω θα γράψω συνοπτικά όλο το παρασκήνιο. (τις πληροφορίες τις πήρα από τα τεύχη του «Τρίποντου» και εγώ απλά έφτιαξα μια ιστορία).
Στις 11 Αυγούστου του 2002 ο Παπανικολάου δήλωνε «για πέντε ανθρώπους δεν θα πρόδιδα ποτέ πέντε εκατομμύρια κόσμο» αναφερόμενος στο ενδεχόμενο μετεγγραφής του στον Παναθηναϊκό . «Άλλωστε όλοι ξέρουν πως είμαι γαύρος!». Την επόμενη μέρα ανακοινώθηκε από τον Μακεδονικό η απόκτησή του. Στην τελευταία του χρονιά στο λιμάνι (2001-02) δεν έπαιζε πολύ. Ο Ρισασέ είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη και του Ζούρου και του Σούμποτιτς. Στους ημιτελικούς όμως με τον «αιώνιο» ο Παπ κάνει καταπληκτική σειρά (παρ ‘ όλη την αμφισβήτηση του Σούμποτιτς) και προκρίνεται στον τελικό. Στο 1ο παιχνίδι γίνεται το break με τον Παπ να έχει 21π , 6 ρ , 5ας , σε 46 λεπτά. (να σημειωθεί πως εξαιτίας του καυγά Τόμιτς – Μποντορόγκα ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς Φόρντ-Τόμιτς-Ρισασέ). Στους άλλους τέσσερις αγώνες έπαιξε 1:33 , 5:25 , 1:58 , 22:42. Τον λόγο μόνο ο κύριος Σούμποτιτς τον ξέρει… Μετά την απώλεια του πρωταθλήματος του ήρθε μήνυμα στο κινητό του «καλή τύχη όπου και αν πας». Ήταν φανερό πως μετά από 7 χρόνια οι τίτλοι τέλους έπεφταν και για τις δυο πλευρές. Εμφανίζεται ο Μεσάικος που του προτείνει 450 εκ δρχ για 3 χρόνια! Ο Παπ δεν μπορούσε να πάει στο εξωτερικό εξαιτίας της αρρώστιας του πατέρα του και η πρόταση του Μακεδονικού ήταν ιδανική. Στο γάμο του Καλαϊτζή- λίγες ημέρες μετά- ο Θανάσης Γιαννακόπουλος τον πλησιάζει και τον αφήνει ξερό λέγοντάς του «Δεν σε εκτιμάνε αυτοί ρε Μήτσο, έλα σε εμάς». Λίγες ημέρες αργότερα ο Παναθηναϊκός του καταθέτει επίσημη πρόταση . Σκλαβώνεται με την συμπεριφορά της διοίκησης αλλά επιλέγει την εύκολη λύση για να μην δημιουργήσει αντιδράσεις. Τον Ολυμπιακό τον περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή . Για τα μάτια του κόσμου του κατατέθηκε πρόταση 70 εκ δρχ για ένα χρόνο την οποία και απέρριψε. Τον Σεπτέμβριο πεθαίνει ο πατέρας του και κανένας δεν του τηλεφωνεί από τον Ολυμπιακό για να του συλλυπηθεί!!! Αυτό τον πόνεσε περισσότερο. Μετά από ένα χρόνο παραμονής στη Κοζάνη λύνει το συμβόλαιό του και μένει ελεύθερος περιμένοντας προτάσεις. Οι εφημερίδες γράφουν ότι έρχεται μπουσουλώντας(!) πίσω στο λιμάνι αλλά πέρα από 2 διερευνητικά τηλεφωνήματα του Ελληνιάδη επίσημη πρόταση δεν έρχεται. Λέγεται πως το φιλολογικό ενδιαφέρον μεταφράζεται σε 280.000 ευρώ συν κάποια μπόνους αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ο Κόκκαλης δεν είχε τον χρόνο να συναντηθεί με τον Σούμποτις για να μιλήσουν για τις ανάγκες της ομάδας… Στη Μύκονο όπου παραθερίζει εμφανίζεται σαν φάντης μπαστούνης ο Παύλος Γιαννακόπουλος που του λέει «άντε Δημητράκη ξεκουράσου και την Δευτέρα έλα να υπογράψουμε!». «Ναι πρόεδρε να έρθω αλλά το ξύλο πληρώνεται!». Οι μέρες περνούσαν και το σκηνικό δεν άλλαζε. Σαν επίσημες προτάσεις υπήρχαν του Περιστερίου και του Αμαρουσίου. Ο Παπ «έκλεινε» προς το Περιστέρι για να συνεργαστεί με τον Πεδουλάκη. Σε έναν καφέ που έπινε με τον Δελημπαλταδάκη «τυχαία» παίρνει τηλέφωνο ο Παύλος Γιαννακόπουλος τον μάνατζερ. «Τι , πίνετε καφέ με τον Παπανικολάου; Και γιατί δεν έρχεστε να τον πιούμε εδώ στα γραφεία;» Η βόλτα στα γραφεία σήμαινε τριετές με 1,4 εκ ευρώ και πριμ στόχων 250.000. Το ίδιο βράδυ ο Δελημπαλταδάκης τηλεφωνεί στον Σούμποτιτς για να του γνωστοποιήσει την πρόταση. «Θα σας πούμε σε 4-5 ημέρες . Δεν έχω ακόμη το πράσινο φως από τον Κόκκαλη». Μετά από αυτό ο Παπανικολάου υπογράφει στον Παναθηναϊκό.
Η αλήθεια για τον Παπανικολάου μαθεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα. Τότε του ζητήσαμε –εμείς που τον αδικήσαμε-συγνώμη. Για τον Σπανούλη πόσα χρόνια άραγε θα περάσουν;

Υ.Γ 1 . Προσωπικά θυμάμαι τον «μπαμ και κάτω» να δηλώνει στην εκπομπή του πως ο «Δημητράκης» επέλεξε να πάει στον Παναθηναϊκό γιατί του έδινε 50 εκ δρχ περισσότερα! Τότε τον πίστεψα. Αργότερα κατάλαβα ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε και από ποιόν πληρωνόταν ….