Κρίμα ρε Βασίλη... (απο τη Μαργαρίτα Βλαστού)

Σημείωση : Η πρώτη γυναίκα που έγραψε στο blog μας είναι γεγονός!

Διαβάζοντας το άρθρο του Βασίλη Μοιρώτσου (τον οποίο γνωρίζει προσωπικά) στο sportfm.gr η Μαργαρίτα Βλαστού αποφάσισε να γράψει την δική της άποψη.

θα δημοσιεύσω πρώτα το άρθρο του Βασίλη Μοιρώτσου και κατόπιν την "απάντηση" της.




Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος

Δεν θα καθίσω να ασχοληθώ με το οικονομικό σκέλος του θέματος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει όποια επιλογή θέλει. Στα δικά μου τα μάτια πάντως και βλέποντας χιλιάδες ανθρώπους το τελευταίο δίμηνο να βγαίνουν στους δρόμους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και γι' αυτά που θα έρθουν, θεωρώ αδιανόητο να παζαρεύονται τόσο ιλιγγιώδη ποσά για μια μεταγραφή.

Το αν έπραξε σωστά ο Σπανούλης και θεώρησε τόσο σημαντικά τα 400.000 ευρώ περισσότερα ώστε να αλλάξει φανέλα είναι υποκειμενικό. Θεωρώ πάντως πως αν είχε δείξει καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα που τον ανέδειξε, οι Γιαννακόπουλοι θα του έδιναν ακόμα περισσότερα. Το έχουν πράξει πολλές φορές στο παρελθόν.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα λεφτά και ας δούμε το αγωνιστικό σκέλος της κίνησης. Ο Σπανούλης έπραξε σωστά και πήγε στον Ολυμπιακό. Εκεί θα είναι το πρώτο όνομα. Για πρώτη φορά στην καριέρα του. Από τότε που άρχισε να γίνεται γνωστός, όταν αγωνιζόταν στο Μαρούσι, ποτέ του δεν κατάφερε να γίνει το νούμερο 1, όπου κι αν αγωνιζόταν. Και για όσους βιαστούν να πουν για το Μαρούσι, ας θυμηθούν ότι στην ομάδα των Βορείων Προαστίων, ήταν ο Μπλάκνεϊ αυτός που έπαιρνε την ομάδα πάνω του στα δύσκολα.

Στον Παναθηναϊκό πάντα ήταν στη σκιά κάποιου άλλου. Είτε αυτός λεγόταν Διαμαντίδης, είτε λεγόταν Λάκοβιτς, είτε λεγόταν Γιασικιεβίτσιους, ποτέ ο Σπανούλης δεν κατάφερε να είναι το πιο λαμπρό αστέρι της ομάδας. Ούτε μέσα στο παρκέ, ούτε στις αναζητήσεις των δημοσιογράφων για συνεντεύξεις, ούτε - πολύ περισσότερο - στην πράσινη εξέδρα. Στη συνύπαρξη του με τον Λάκοβιτς, οι οπαδοί είχαν απλώσει πανό για να παραμείνει στην ομάδα ο Σλοβένος, αδιαφορώντας για τον Λαρισαίο γκαρντ. Το καλοκαίρι της επιστροφής του από το ΝΒΑ - όταν ο Παναθηναϊκός τον «μάζεψε» από τα αζήτητα - ο κόσμος περισσότερο αγωνιούσε για την κατάληξη της υπόθεσης του Γιασικεβίτσιους, παρά για αυτή του Σπανούλη. Διότι ο Λιθουανός μπορούσε από μόνος του να κερδίσει κούπες, όπως το είχε κάνει στο παρελθόν. Αντίθετα, ο Σπανούλης δεν το κατάφερε ποτέ. Οσο για τον Διαμαντίδη; Καλύτερα να μην μπούμε σε συγκρίσεις, γιατί θα αδικήσουμε τον Δημήτρη...

Ούτε όμως στην Εθνική ήταν ο απόλυτος σταρ, ο άνθρωπος που έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά στα δύσκολα. Οταν τα δευτερόλεπτα περνούσαν και η μπάλα ζύγιζε τόνους, όλοι κοιτούσαν που είναι ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς. Επρεπε να λείψουν τα δύο «χρυσά παιδιά» του ελληνικού μπάσκετ στο περσινό Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας για να γίνει ο Σπανούλης το πρώτο όνομα. Τώρα που Διαμαντίδης επιστρέφει, πάλι στη σκιά του θα βρίσκεται.

Την καλύτερη επιλογή έκανε λοιπόν ο Βασίλης Σπανούλης. Διότι θα βρει συμπαίκτες που ο κόσμος τους περιμένει στη γωνία, λόγω των αλλεπάλληλων αποτυχιών και της αδυναμίας να πάρουν τα σκήπτρα από τον Παναθηναϊκό. Ο Μπουρούσης, ο Βασιλόπουλος, ο Παπαλουκάς, θα παίζουν και την επόμενη χρονιά με το άγχος να βαραίνει χέρια και πόδια. Εκείνος πηγαίνει στο λιμάνι ως πρωταθλητής. Ακόμα κι αν ξανά αποτύχει ο Ολυμπιακός να πάρει το πρωτάθλημα, κανείς δεν θα τα βάλει με τον άνθρωπο που - καθόλου τυχαία - επέλεξε από την πρώτη στιγμή το νούμερο 7. Ασχέτως αν οι περισσότεροι θα γνωρίζουν πως οι πραγματικοί υπεύθυνοι δεν θα είναι ο Μπουρούσης, ο Βασιλόπουλος, ο Παπαλουκάς. Θα είναι η απουσία δίπλα από το νούμερο 7 του Διαμαντίδη, του Μπατίστ, του Ομπράντοβιτς...

Η απάντηση της Μαργαρίτας

Ούσα Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω κι εγώ ένα από τα μεγαλύτερα «μεταγραφικά θρίλερ» (όπως λένε) των τελευταίων χρόνων, σε εθνικό τουλάχιστον επίπεδο. Ούσα όμως και γυναίκα, απλώς δεν θα μπορούσα να σχολιάσω και να εκφέρω άποψη σχετικά με την τεχνική – τακτική – θέση κλπ. παικτών και ομάδων, γι΄ αυτό θα αρκεστώ απλώς στο σχολιασμό ενός, άστοχου, θα το χαρακτήριζα, δημοσιογραφικού άρθρου που υπέπεσε στην αντίληψή μου και δυστυχώς όχι μόνο στη δική μου… Οι φίλοι του 3-pontoblogspot φυσικά καταλαβαίνετε σε ποιο δημοσιογραφικό άρθρο αναφέρομαι και επειδή κι αυτό προέρχεται από φίλαθλο Παναθηναϊκό σπεύδω αμέσως να ενημερώσω (και να καθησυχάσω τους ομοϊδεάτες μου φιλάθλους) ότι δεν έχω καμία πρόθεση να συνεχίσω κι εγώ να μας «εκθέτω», αλλά μοναδικός μου στόχος είναι να υπερασπιστώ (διαστροφή του επαγγέλματος βλέπετε, τι να κάνω;) εμάς, τους Παναθηναϊκούς, οι οποίοι νιώθω ότι έχουμε πληγεί από την ανευθυνότητα ανθρώπων που, ως εκ της θέσεώς τους, ευτυχώς ή δυστυχώς, έχουν την «δύναμη της επιρροής» και της διαμόρφωσης απόψεων και αντιλήψεων στο, αθλητικό τουλάχιστον, κοινό.
Φυσικά αναφέρομαι στην μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη στον Ολυμπιακό, που, κακά τα ψέματα, εμάς τους Παναθηναϊκούς μας πόνεσε. Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται το «φάουλ» του φίλου μου και συνονόματου του ως άνω μεταγραφέντος παίκτη, ο οποίος, εντελώς άστοχα, μετέτρεψε τον εύλογο πόνο του σε φθηνή προπαγάνδα εναντίον ενός παίκτη, ο οποίος, αν μη τι άλλο, μας «πόνεσε» με το μαντήλι που μας κούνησε, ακριβώς επειδή ήταν και είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες μπασκετμπολίστες! Θεωρώ ατυχή την τοποθέτηση ενός δημοσιογράφου, ο οποίος, σημειωτέον, θα πρέπει να είναι όσο πιο αντικειμενικός δύναται, με βάση την οποία «βγάζει τον καημό του» στην ουσία, πατώντας όμως σε εντελώς άσχετα με την πραγματικότητα «επιχειρήματα», ενώ αυτό που τον έχει πονέσει, όπως και όλους εμάς τους Παναθηναϊκούς εξάλλου, είναι το πιο απλό πράγμα, ότι δηλαδή χάσαμε έναν πραγματικά αξιόλογο παίκτη. Τα «επιχειρήματα» που σχετίζονται με τα οικονομικά και την διεκδίκηση πρωτιάς είναι μια φθηνή προσπάθεια ηθικής μείωσης ενός παίκτη που έχει αποδείξει ότι η μπασκετική του αξία είναι προφανώς υπεράνω όλων αυτών. Όχι δεν συμπαθώ, ούτε όμως και αντιπαθώ κανέναν από τους δύο Βασίληδες (εξάλλου τον έναν από τους δύο δεν τον γνωρίζω καν), απλώς νιώθω ότι πρέπει να αποκατασταθεί, όχι το όνομα του παίκτη, αλλά το όνομα της ομάδας μας, να προστατευθεί η ιδεολογία μας, για να μην κολλήσουν κι σε εμάς την «ρετσινιά» των κάφρων, όπως συνηθίζουμε εμείς να αποκαλούμε τους «άλλους»…
Αυτό που θέλω να πιστεύω είναι ότι πίσω από το άστοχο αυτό άρθρο δεν κρύβεται τίποτα άλλο πέρα από έναν πικραμένο φίλαθλο, ο οποίος αντιμετωπίζει το μπάσκετ, την ομάδα μας, ως ιδεολογία, την οποία είδε τόσο εύκολα να «ξεπουλάει» ένα από τα είδωλά του. Τουλάχιστον για εμάς τους φιλάθλους Παναθηναϊκούς κι όχι τους αδαείς φανατισμένους, η ομάδα αυτό συμβολίζει, μια ιδεολογία που μας κάνει να ταυτιζόμαστε με τα πρόσωπα που βλέπουμε μπροστά μας, με τους παίκτες που παίζουν προς δική μας τέρψη. Όπως με πληροφόρησε κι ο φίλος μου ''Drazen'' (είπαμε είμαι γυναίκα, δεν ξέρω και πολλά), μια αντίστοιχη μεταγραφή είχε γίνει και παλαιότερα πλήττοντας τους «άλλους», έχοντας πρωταγωνιστή τον Παπανικολάου, δυστυχώς όμως δεν γνωρίζω εάν είχε πάρει τις ίδιες, φθηνές, διαστάσεις, αν και είμαι σίγουρη ότι είχε πονέσει, ή μάλλον απογοητεύσει, αντίστοιχα κι αυτούς. Τι να γίνει; Αυτά συμβαίνουν σε κάθε τι που ενώ θα έπρεπε να γίνεται με βάση την ιδεολογία και αμισθοί, καταλήγει να γίνεται επαγγελματικά (μήπως κι ο μισθοφορικός στρατός το ίδιο δεν είναι;). Και φυσικά για μπάσκετ μιλάμε, δεν περιμένουμε να δούμε τον Τσε επί τω έργω! Λογικό και επόμενο είναι πια, στην εποχή που κάθε τι γίνεται επαγγελματικά και, σαφώς, για τα χρήματα, ένας παίκτης να επιλέξει την ομάδα που του προσφέρει περισσότερα χρήματα, και γιατί όχι και την δυνατότητα να αναδειχθεί ο καλύτερος. Οι δημοσιογράφοι δηλαδή δεν θα «αλλάζατε» ποτέ την εφημερίδα – εργοδότη σας για κάποια άλλη στην οποία θα βγάζατε περισσότερα χρήματα, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι από την «Πράσινη» θα έπρεπε να πάτε στον «Πρωταθλητή»; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Καλά έκανε κι επέλεξε τον Ολυμπιακό, εφόσον σίγουρα, πέρα από το οικονομικό κομμάτι, προφανώς θεωρούσε ότι εκεί θα είχε καλύτερες προοπτικές.
Δεν θα ήταν λοιπόν καλύτερο, αντί για την προπαγάνδα, να παραδεχόμασταν απλώς ότι αυτό που μας κλόνισε ήταν η «κατάρριψη» της ιδεολογίας; Το ότι με τη στάση του αυτή απλώς «απομυθοποίησε» ό,τι το μπάσκετ, το ομαδικό πνεύμα, πρεσβεύει; Ας εκφράσουμε την πικρία και το παράπονό μας επειδή μας «χαλάνε το όνειρο», αν θέλετε κι επειδή ο ίδιος ο παίκτης μας «το χαλάει», αλλά ας μην ρίξουμε όλο το βάρος στους ώμους ενός μόνο ανθρώπου. Δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτός, μόνο ένας, που τα χρήματα και τα συμφέροντα έχουν κατακλύσει κάθε πτυχή της ζωής μας, και ιδίως δεν μπορούν αυτόν τον έναν να τον κατηγορούν αυτοί που είναι περισσότερο «χωμένοι» σε αυτό το σύστημα. Οι ρήσεις και ο εκθιασμός άλλων παικτών της ίδιας, τέως, ομάδας του, που είχαν ως στόχο να μειώσουν την μπασκετική του αξία για να «δικαιολογήσουν» την επιλογή του, με την εκτίμηση ότι η επιλογή αυτή έγινε προκειμένου να νιώσει επιτέλους την πρωτιά, είναι τόσο άστοχες που μέχρι και στα αυτιά μιας γυναίκας ακούγονται φθηνές δικαιολογίες. Πέρα από το αντικειμενικό γεγονός ότι ακόμα κι έτσι να ήταν, ο καθένας έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του να θέλει και να προσπαθεί να είναι πρώτος σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει, οι εν λόγω συγκρίσεις είναι εντελώς άκαιρες μετά από μια σαιζόν όπου τα μεγάλα ονόματα, όπως αυτά του Διαμαντίδη και του Γιασικιεβίτσιους δεν ακούστηκαν σχεδόν καθόλου από τα μεγάφωνα των ανταποκριτών, ενώ αντιθέτως ακούγονταν αυτά του Πέκοβιτς και του Μπατίστ, σαφώς πιο ενεργά και αποτελεσματικά μέλη της ομάδας, που όμως ο εν λόγω δημοσιογράφος δεν θεώρησε άξια συγκρίσεως…
Κλείνοντας (εάν έχει μείνει δηλαδή και κανένας να με διαβάζει ακόμα μετά την ασταμάτητη γυναικεία φλυαρία μου) θα ήθελα να εκφράσω με τον πιο μεστό τρόπο αυτό που ελπίζω πως όλοι οι φίλαθλοι Παναθηναϊκοί (επαναλαμβάνω, όχι οι αδαείς φανατισμένοι) νιώσαμε στο άκουσμα αυτής της μεταγραφής, καθώς και στην ανάγνωση του επίμαχου άρθρου, απλώς : Κρίμα ρε Βασίλη!
Εγώ πάντως έχω πίστη στην ομάδα και να μου το θυμηθείτε ότι ετοιμάζουμε μια πολύ μεγάλη και καλή μεταγραφή. Εξάλλου το έτος θα λήξει σε μονό αριθμό… έρχεται και πάλι η σειρά μας !