Retro games : Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία (ημιτελικός '97)

Προσδεθείτε μαζί μας για το ταξίδι που σας (μας) ετοιμάσαμε. Οι νίκες και οι ήττες , οι λύπες και οι χαρές, τα συναισθήματα που τόσο απλόχερα μας χάρισε η Εθνική θα παρελάσουν απ' το blog μας. Συνεχίζουμε με τον ημιτελικό της Τζιρόνα

Xάσαμε διότι:

• H Γιουγκοσλαβία ήταν πιο ποιοτική ομάδα απ’ την δική μας
• Η περιφερειακή μας άμυνα ήταν κάκιστη. Δεχθήκαμε τους 61 (απ’ τους συνολικά 88) πόντους με τους περιφερειακούς τους (Μποντίρογκα 22π , Ντανίλοβιτς 20π , Ομπράντοβιτς 12π , Λόντσαρ 3π , Τζόρτζεβιτς 4π). Ο Μπουντούρης επιβάλλοταν να πάρει χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι.
• Οι θεατρινισμοί του Τζόρτζεβιτς από ένα σημείο και μετά «χάλασαν» το μυαλό του Κορωνιού (3 λάθη) οδηγώντας τον να χάσει τη ψυχραιμία του. Αυτή ήταν και η σημαντικότερη προσφορά του τραυματία Τζόρτζεβιτς στον ημιτελικό.
• Η Ελλάδα ήταν στατική στην επίθεση (4 ασσίστ σε ολόκληρο το παιχνίδι). Οι παίκτες δεν κινούνταν χωρίς τη μπάλα και μοιραία στηριζόμασταν στο επιθετικό ταλέντο των Οικονόμου και Κορωνιό σε καταστάσεις one on one. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης με τα πολλά screen στην περιφέρεια και τις σωστές αποστάσεις έβρισκε πιο εύκολα το ελεύθερο σουτ.
• Με τον ανεπαρκή Ρεντζιά (4π, 1ρ, 13’) και τον γερασμένο Φάνη (2π , 14’) στο πάγκο, η είσοδος των Γιαννούλη – Παπανικολάου έσφιξε την άμυνα , της έδωσε σκληράδα και ήλεγξε τα αμυντικά της ριμπάουντ.
• Οι δυο καλύτεροι αμυντικοί μας (Παπανικολάου – Σιγάλας) δεν περιόρισαν τους δύο καλύτερους επιθετικούς των Γιουγκοσλάβων (Μποντιρόγκα 22π , 9/10 β, 6 ριμ , 5 ασ– Ντανίλοβιτς 20π).
• Δεχθήκαμε 15 πόντους από το transition των Γιουγκοσλάβων.
• Ο Αλβέρτης πέρασε και δεν ακούμπησε. (τώρα που το σκέφτομαι κάπως έτσι ήταν και η καριέρα του στην Εθνική. Υψηλές προσδοκίες , μικρή απόδοση.)
• Ο Ομπράντοβιτς διαχειρίστηκε σωστά το rotation των center του και πήρε απ’ αυτούς το απόλυτο. Άφησε τον Ρεμπράτσα 15’ στο παιχνίδι ( με την πλαστικότητά των κινήσεών του εξέθετε τους ψηλούς μας : 4/5διπ , 3ριμπ , 15’) ενώ το ίδιο έπραξε και με τον Τομάσεβιτς (15’ , 3/4δ , 9 ριμπ). Tα δικά μας πεντάρια μάζεψαν συνολικά 2(!) ριμπάουντ.
• Η άμυνα ζώνης προσαρμογής του Γιαννάκη μάζεψε τη διαφορά. Διάβασε σωστά το παιχνίδι , έψαξε βαθιά στο πάγκο (εμπιστεύτηκε για 16’ τον Μυριούνη) ενώ δεν δίστασε να «αράξει» στον πάγκο τον φίλο του Φάνη (δεν πήρε λεπτό συμμετοχής στο 2^ο ημιχρ) και τον σέντερ της Μπαρτσελόνα Ρεντζιά.
• 42 σουτ εμείς , 54 εκείνοι. Κανένα ριμπάουντ κανείς????
• Ο Σιγάλας διάλεξε να γίνει ήρωας σε λάθος ώρα και μέρος. Ένα μπάσιμο μέσα σε δύο αντιπάλους και ένα τρίποντο χωρίς λογική «ξεψύχησαν» την Εθνική μας. Δεν έβαζε και τις βολές ο Οικονόμου (4/8). Στις «ειδικές συνθήκες» δεν είχαμε το καθαρό μυαλό να τις διαχειριστούμε όπως πρέπει.
• Τελευταία συμμετοχή με τα χρώματα της γαλανόλευκης και πολύ καλή εμφάνιση για τον Παταβούκα (8π σε 9’). Το ρέκβιεμ του Φάνη ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο (σημ. αξίζει να σημειωθεί πως η ψυχολογία του Φάνη δεν ήταν και η ιδανική μιας και λίγες μέρες πριν είχε χάσει τον πατέρα του).

Πήγε στράφι

Η εμφάνιση του Μυριούνη (3/4δ , 1/1 τρ, 1/2β , 1κλ). Έπαιξε τη θέση με αξιοπρέπεια και «απάντησε» στον Γιαννάκη για τον παραγκωνισμό του καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά.