Οι πρώτες σκέψεις για "κοκκινοπράσινους" - Μέρος πρώτο

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ:

Φέτος νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός έχει τα κατάλληλα εργαλεία, τα σωστά υλικά για να παίξει αυτό που έχει στο μυαλό του ο προπονητής του. Νομίζω ότι κάτι σχετικό έχω γράψει και σε μια παλιά μου ανάρτηση με τον τίτλο "τι μου θυμίζει", αλλά τώρα η κατεύθυνση των πραγμάτων μοιάζει πιο ξεκάθαρη. Διακρίνω έντονα την ατμόσφαιρα, την "οσμή", τη λειτουργία μιας ομάδας χτισμένη σε κολλεγιακά πρότυπα και αυτό δεν προέρχεται μόνο από το γεγονός ότι οι δύο από τους 3 αμερικανούς (Λιούς-Χάουαρντ) προέρχονται από το NCAA, όσο από τα ψήγματα του τρόπου παιχνιδιού που διέκρινα στα δύο παιχνίδια. Κύριο χαρακτηριστικό που μάλλον θα έχει ο ΟΣΦΠ φέτος θα είναι η ένταση και η ταχύτητα και στις δύο άκρες του παρκέ. Ο Ντούντα θέλει να διαμορφώσει την αμυντική φυσιογνωμία της ομάδας με κύριο γνώμονα την ασταμάτητη πίεση πάνω στη μπάλα, τα γρήγορα πόδια των περιφεριεακών και τις αστραπιαίες αλλαγές σε όλα τα σκριν. Δείτε για ένα λεπτό την περιφέρεια των κόκκινων και θα διαπιστώσετε ότι οι Λιούις-Σπανούλης-Σλούκας-Κατσίβελης-Μάντζαρης-Γκετσεβίτσιους-Παπανικολάου-Κέσελι και ο υγιής Βασιλόπουλος, όταν με το καλό γυρίσει, είναι παίχτες νέοι σε ηλικία, γοργοπόδαροι, με μεγαλύτερη ή/και μικρότερη έφεση στην άμυνα που μπορούν να πιέσουν την μπάλα στο κατέβασμα και να εμποδίσουν την καλή κυκλοφορία των αντιπάλων στην περιφέρεια. Ακόμα και η χρησιμοποίηση του Πρίντεζη στο "3" για αρκετή ώρα ίσως συντείνει στην προσπάθεια του Ντούντα να έχει ένα ψηλό κορμί με μακριά άκρα στην περιφέρεια που θα μπορεί να βοηθάει πολύ στις περιστροφές και ιδίως στα όποια miss-match μπορεί να προκύπτουν μετά από ένα σκριν, καθώς ο Γιώργος έχει τα αθλητικά προσόντα και να κυνηγήσει στην περιφέρεια αλλά και να αμυνθεί με πλάτη στο καλάθι. Η περιφέρεια φέτος και μοιάζει αλλά και είναι πολύ περισσότερο αθλητική και ικανή να ανταπεξέλθει σε υψηλούς σφιγμούς πίεσης καθ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

Κοντά στο καλάθι ο "σοφός", που έλεγε και ο Φασούλας, θέλησε πρωτίστως να έχει δύο "σκιάχτρα" προκειμένου να οδηγεί σε αυτούς όλες τις διεισδύσεις των περιφερειακών, με σκοπό να "χαλάσει" την τελική τους προσπάθεια, αλλά και για να ελέγξει το αμυντικό ριμπάουντ που θα του επιτρέψει να εφαρμόσει το γρήγορο transition στην επίθεση. Η παρουσία των Παπαδόπουλου-Χάουαρντ-Γλυνιαδάκη δίνει μεγάλο βάθος στην άμυνα, πολύ μακριά άκρα για να εμποδιστούν τα αντίπαλα σουτ και έμφαση στο αμυντικό ριμπάουντ, ενώ οι νεοφερμένοι Χάινς και Άντιτς, που ήταν πολύ καλοί ιδίως εναντίον της Φενερμπαχτσέ, είναι εξαιρετικοί αμυντικοί ακόμα και με ψηλότερους αντιπάλους και πολύ δυνατοί στον τομέα των σκουπιδιών, ενώ μου άρεσε η ένταση που βγάζουν στο παιχνίδι τους.

Σημαντικό επίσης να λεχθεί ότι στην πλειονότητά τους οι προαναφερθέντες παίχτες είναι στην αρχή της καριέρας τους, νέοι με φιλοδοξίες να πετύχουν και να αναδειχθούν και ατομικά, με αγωνιστική διάθεση και όρεξη και διάθεση να ακούσουν και νά μάθουν από έναν δάσκαλο του μπάσκετ ακόμα και το πως..... θα βάζουν το σώμα τους σωστά στην άμυνα (νομίζω όλοι αναφέρθηκαν στη σημασία της παρουσίας του Ντούντα). Γίνεται αναμφισβήτητα πιο εμφανές όλο αυτό αν το αντιπαραβάλλουμε με το πέρσινο ρόστερ από το οποίο μόνο ο Γκόρντον έπαιζε με συνέπεια άμυνα, ενώ οι μουρμούρες και οι γκρίνιες, ακόμα και αν δεν ήταν στην καθημερινότητα, δεν έλειπαν κιόλας (με πρωταγωνιστές Τεό-Μπουρούση).

Στην επίθεση νομίζω ότι οι ρόλοι είναι πιο ξεκαθαρισμένοι από κάθε άλλη φορά, καθώς τα πάντα ξεκινάνε και τελειώνουν στον Σπανούλη. Δεν υπάρχει ο τρελό-Μίλος, ο Παπαλουκάς μένει στο πρώτο παιχνίδι εκτός 12άδας της Μακάμπι και έτσι τα κλειδιά της ομάδος περνάνε στον "Kill Bill" όπως νομίζω θα ήθελε και ο ίδιος. Αν είναι σε καλή κατάσταση και μείνει μακριά από τραυματισμούς ο, μαζί με τον Ναβάρο ο καλύτερος Ευρωπαίος στο 1 vs 1, μεγάλος άτυχος της φετινής Εθνικής νομίζω θα αναδειχθεί σε ηγετική μορφή για την ομάδα του, έστω και αν αυτό γίνεται με καθυστέρηση ενός χρόνου. Στοιχείο αναφοράς στην επίθεση σίγουρα και ο Λάζος, καθώς σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε η μπάλα περνούσε πολύ από τα χέρια του, είτε για να σκοράρει είτε για να πασάρει, κατά συνέπεια η επιθετική του συνεισφορά θα πρέπει τουλάχιστον να καλύψει την περσινή του Νεστέροβιτς στο καλό διάστημα του τελευταίου. Ο Ολυμπιακός θα τρέξει πολύ νομίζω με αιχμές τους Πρίντεζη-Παπανικολάου-Γκετσεβίτσιους-Χάινς στα άκρα και τους Λιούις-Σπανούλη στην περιφέρεια, ενώ στο σετ παιχνίδι το παιχνίδι του Λάζαρου στο low-post καθώς και τα συνεχόμενα pic&roll με αποδέκτη τους Χάινς-Άντιτς, που τα παίζουν πολύ καλά, θα παίξουν σημαντικό ρόλο καθώς και τα αντίστοιχα δίδυμα με τους περιφερειακούς που θα διαμορφωθούν. Φέτος με την προσθήκη του Λιθουανού και την παραμονή του Κέσελι ο Ντούντα ελπίζει ότι το μακρινό σουτ δεν θα παραμείνει μια μακρινή ανάμνηση που τόσο πολύ στοίχισε πέρισυ και σε αυτό και ο Άντιτς μπορεί να βοηθήσει και νομίζω ότι για αυτό αποκτήθηκε. Η αίσθησή μου είναι ότι φέτος τουλάχιστον οι ρόλοι θα είναι πολύ πιο διακριτοί στην επίθεση, μοιρασμένοι και διαμορφωμένοι πάνω στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του καθενός. Περιμένω με ανυπομονησία να δω τον ρόλο που θα δώσει ο προπονητής σε Σλούκα-Μάντζαρη-Παπανικολάου αλλά και την αντίδρασή τους στα ζητούμενα του παιχνιδιού της ομάδος τους.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

1) Πόσο καλά θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε συνεχόμενα pick&roll οι βαρείς σέντερ του Ολυμπιακού (ιδίως ο βασικός Λάζος) καθώς δεν έχουν γρήγορα πόδια είτε να ακολουθήσουν τον αντίπαλο περιφερειακό είτε να προλάβουν το κάθετο κόψιμο του παίχτη τους και εκεί νομίζω ότι οι αντίπαλοι προπονητές θα επικεντρώσουν την επίθεσή τους. Αντιστοίχως και το αμυντικό transition γίνεται δυσκολεύει καθώς τα γρήγορα πόδια του Μπουρούση είναι πια παρελθόν. Να λείψει άραγε και ένα βαρύ κορμί που θα τα βάλει με τα θηρία ή οι Άντιτς-Χάινς θα τα καταφέρουν?

2) Νιάτα, φιλοδοξία, όρεξη, διάθεση αλλά πέραν του Σπανούλη και του Λάζου ουδείς άλλος γνωρίζει τι σημαίνει play-off, τελικός, πίεση, άγχος, βάρος ευθυνών και αυτό σε νέους παίχτες που θα κληθούν να το σηκώσουν ίσως αποδειχθεί δυσβάσταχτο, όταν όλα κρίνονται σε ένα σουτ, δύο βολές (Λουκά.....) ή μια άμυνα. Είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι ο αρχηγός πλέον του Ολυμπιακού θα δεχθεί όλη την αμυντική πίεση από τους αντιπάλους ενώ και ο Λάζαρος συχνά θα αντιμετωπίσει double or triple team, που σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα πρέπει να κάνουν το λεγόμενο step-up και να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

3) Πέρισυ το μακρινό σουτ εμφανιζόταν δια χειρός Τεόντοσιτς στις εκλάμψεις του τελευταίου. Φέτος με την προσθήκη του Γκετσεβίτσιους και του Άντιτς και την παραμονή του Κέσελι ο Ντούντα ελπίζει ότι δεν θα ξαναδεί τους αντίπαλους προπονητές να κρατάνε την άμυνά τους μαζεμένη μέσα στο χρωματιστό δίνοντας σχεδόν προκλητικά το ελεύθερο σουτ στους παίχτες του. Εάν μάλιστα ο Κέσελι θυμηθεί με τα χρώματα της ομάδος του τον σουτέρ-δολοφόνο που εμφανίζει μόνο με αυτά της χώρας του, πολλά επιθετικά προβλήματα θα έχουν λυθεί. Αν θυμάστε σε πολλά παιχνίδια ο Ολυμπιακός την προηγούμενη χρονιά "κολλούσε" όταν καλείτο να αντιμετωπίσει άμυνες ζώνης, καθώς έλειπε ο κλασσικός μακρινός σουτέρ.

4) Χρόνος προσαρμογής. Άλλο Μπάμπεργκ, άλλο κολλεγιακό πρωτάθλημα, άλλο η Ρωσία και η Λιθουανία άλλο το επίπεδο του ΟΣΦΠ. Η φυσιογνωμία της ομάδος άλλαξε και αυτό από μόνο του απαιτεί κάποιο χρόνο και φυσικά υπομονή από τους φίλους της ομάδος του λιμανιού καθώς τα σκαμπανεβάσματα μάλλον θα είναι αναμενόμενα ιδίως για το πρώτο μισό της χρονιάς.

Επανέρχομαι με τους πράσινους για να μην κουράσω.