Οι πρώτες σκέψεις για "κοκκινοπράσινους" Μέρος δεύτερο

Συνεχίζοντας να μοιράζομαι μαζί σας μερικές μου σκέψεις για τον έτερο των αιωνίων, τον Παναθηναϊκό, η αίσθησή μου είναι ότι φέτος ο Ζοτς θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα μεγαλύτερο στοίχημα ίσως από το περσινό. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο -ελλιπής είναι αλήθεια ΠΑΟ- μου έδειξε την εικόνα μιας ομάδας που ψάχνεται να βρεθεί μέσα στο γήπεδο και πιο πολύ στην επίθεση. Ανεξαιρέτως ΟΛΟΙ οι νέοι παίχτες που κάθε καλοκαίρι αποκτούν οι πράσινοι χρειάζονται ένα εύλογο χρονικό διάστημα προκειμένου να εντρυφήσουν στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδος τους, αυτό και φυσιολογικό είναι αλλά και αναμενόμενο. Η διαφορά με φέτος είναι ότι τα νέα αυτά πρόσωπα θα κληθούν άμεσα να αντικαταστήσουν παίχτες με πολύ βασικούς και δομικούς ρόλους στη λειτουργία της ομάδος.

Ο Λόγκαν έβγαζε το παντεσπάνι του στην Ευρώπη με επιθετικό μονόλογο στην εκάστοτε όμαδα, ήτοι έβγαινε από τα σκριν και σουτάρε προτού καν το σκεφτεί (Κάχα) ή ξόδευε όλο το χρόνο της επίθεσης με την μπάλα στα χέρια (Πρόκομ) μέχρι να κάνει κάποια "ζωγραφιά" στο τέλος. Αυτή η νοοτροπία φάνηκε στα πρώτα παιχνίδια της νέας ομάδος του κα αν αυτό δεν αλλάξει είτε η επιθετική λειτουργία του ΠΑΟ θα ατροφήσει είτε τον Λόγκαν τον περιμένει πολύς πάγκος. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ο Αμερικανός θα μπορέσει να φορέσει το "κουστούμι" του οργανωτή-εκτελεστή που είχε ο προκάτοχός του χωρίς φυσικά να στερήσει από την ομάδα του τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά. Πάντως μέχρι στγμής κατάχρηση ντρίπλας διαπίστωσα, αν και νομίζω ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα εξάμηνο να δούμε τον βαθμό προσαρμοστικότητας του. Αν τα καταφέρει, ο Ντρου θα αποτελέσει μια γλυκιά ανάμνηση. Αν όχι, ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος που ο Ζοτς δέχτηκε πίσω τον Σάρας, αφού τσέκαρε την κατάστασή του στο Ευρωμπάσκετ, καθώς ήθελε να έχει έναν ακόμα έμπειρο οργανωτή στο πηδάλιο της ομάδος του και μάλιστα που θα ξέρει τον τρόπο επίθεσης της ομάδος του. Έχοντας αυτά κατά νου, ο Ζοτς και φέτος μάλλον περιμένει από τον ξεκούραστο Μήτσο να επαναλάβει την περσινή του χρονιά και από τον Καλάθη να συνεχίζει να ωριμάζει και να διεκδικεί μεγαλύτερη συμμετοχή στο παιχνίδι της ομάδος του πιστεύοντας ότι οι θα "παρασύρουν" και το νέο απόκτημα της ομάδος του.

Οι περσινές κατακτήσεις ελληνικού και ευρωπαϊκου πρωταθλήματος είχαν ως κύρια βάση την άμυνα και φέτος θα λείπει ο Φώτσης από την άμυνα αυτή. Αυτό σημαίνει ότι θα λείψουν τα γρήγορα πόδια του, οι εναλλαγές στην άμυνα, οι γρήγορες περιστροφές του, το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και κυρίως τα "αθόρυβα" τρεξίματα του είτε στο μαν του μαν είτε στη ζώνη. Για την επιθετική του συνδρομή, θα περιοριστώ να πω ότι ο ΠΑΟ δεν θα έχει πια τον μεγαλύτερο "clutch shooter" που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα τα τελευταία χρόνια, είτε αναφερόμαστε σε ένα σουτ ανά παιχνίδι είτε περισσότερα. Ο Σμιθ, κατά τη γνώμη μου, είναι μια επιλογή μικρότερου βεληνεκούς από τον Λόγκαν και θα είναι άδικο για αυτόν να τον συγκρίνουμε με τον προκάτοχό του. Το μοναδικό ίσως σημείο που υπερτερεί είναι η δυνατότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να παίξει ένας εναντίον ενός, αλλά γνώμη μου είναι ότι στη θέση 4 οι Τσαρτσαρής-Καϊμακόγλου θα έχουν πάμπολλες ευκαιρίες σε άμυνα και επίθεση να πρωταγωνιστήσουν, όσο και αν μπορέσουν. Μέχρι στιγμής πάντως, όσες φορές η μπάλα γύρισε και βρέθηκε ένας από αυτούς ελεύθερους για σουτ από κορυφή ή γωνία, η μπάλα δεν μπήκε στο πλεχτό και ο Ζοτς σφιγγόταν.

Μου άρεσε ο τρόπος που έπαιξε ο Πατ Καλάθης στο δεύτερο παιχνίδι -γιατί στο πρώτο πήρε πολύ σκληρό μάθημα- καθώς θα δώσει στοιχεία που έλειπαν από τον ΠΑΟ, όπως είναι η ταχύτητα στο κατέβασμα της μπάλας, μεγάλη υψομετρική διαφορά στη θέση 3, καλό σουτ από τις γωνίες, αλλά ακόμα μου μοιάζει άγουρος και άνευρος για να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παρουσία του αδερφού του σίγουρα θα τον βοηθήσει και ίσως εξελιχθεί πιο γρήγορα κατά τη διάρκεια της χρονιάς και μέσα από τα παιχνίδια, αλλά νομίζώ ότι είναι ιδανικό συμπλήρωμα των Περπέρογλου-Σάτο και κυρίως στις άμυνες που ψυλλιάζομαι θα παίξουν φέτος οι πράσινοι. Το προπονητικό επιτελείο νομίζω θα εστιάσει ακόμα περισσότερο στην αμυντική λειτουργία και κυρίως στις αλλαγές στα μαρκαρίσματα καθώς οι Διαμαντίδης-Σάτο-Καλάθης-Καϊμακόγλου-Τσαρτσαρής-Περπέρογλου-Σμιθ μπορούν να μαρκάρουν ψηλούς και περιφεριακούς παίχτες και ίσως δούμε φέτος και πολύ περισσότερο ζώνη με ψηλά και γρήγορα στα πόδια παιδιά για να καλύπτουν γρήγορα τους χώρους που απαιτείται αλλά και να εξασφαλίσουν το αμυντικό ριμπάουντ. Οι ψηλοί παρέμειναν οι ίδιοι αλλά πέραν του Μπατίστ -ο οποίος μεγαλώνει και αγγίζει πια τα 35-, η φετινή χρονιά είναι για τον Μάριτς χρονιά αποδείξεων ενώ μέχρι στιγμής ο Βουγιούκας μοιάζει χειρότερος από πέρισυ!!

Ακόμα και έτσι το 80% του βασικού κορμού παρέμεινε το ίδιο, ο προπονητής και οι συνεργάτες του δεν άλλαξαν, η φανέλα του ΠΑΟ είναι από τις πιο βαριές στην Ευρώπη, ο Διαμαντίδης όλο το καλοκαίρι έκανε μπάνια και ξεκουραζόταν, ενώ η περσινή χρονιά έδειξε πόσο σημαντικό είναι να είναι η ομάδα έτοιμη και φορρμαρισμένη την κατάλληλη στιγμή, ενώ σίγουρα και το ηθικό των παιχτών είναι πολύ υψηλό.

Ερωτήματα:

1)Μπορούν οι Μήτσος-Μπατίστ να επαναλάβουν το περσινό δεύτερο μισό της χρονιάς που έκαναν?

2)Το μακρινό σουτ του Ντρου ίσως το βρει από τον Λόγκαν, του Φώτση όμως?

3)Θα είναι στη δεύτερη χρονιά τους πιο ώριμοι να αναλάβουν ευθύνες οι Σάτο-Βουγιούκας-Καϊμακόγλου καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, τα περιθώρια στήριξης των δύο αρχηγών αρχίζουν και στενεύουν.

4)Η χημεία της ομάδος φέτος θα δοκιμαστεί σε μεγαλύτερο βαθμό από πέρισυ και από εκεί θα εξαρτηθεί το συνολικό αποτέλεσμα, καθώς η εισροή νέων στοιχείων και η -όποια πιθανή- στασιμότητα των υπαρχόντων μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη.