Πηγή: To παρακάτω άρθρο είναι του δημοσιογράφου Ric Bucher απ' το ESPN
Σήμερα αν οι κάτοικοι της Βοστόνης (μίας εκ των παλαιότερων πόλεων της Αμερικής) ανησυχούν για το μέλλον των Celtics , είναι διότι το έργο το έχουν ξαναδεί και στο παρελθόν. Η πιο επιτυχημένη «φίρμα» μπάσκετ της Αμερικής (17 πρωταθλήματα) είναι η προσωποποίηση της αστάθειας: τις χρονιές που δεν παλεύουν για το τίτλο πασχίζουν να περάσουν στα playoffs!
Μετά το τέλος της βασιλείας τους στην Ανατολή, όπου οι Old Big Three ηττήθηκαν απ’ του Υoung Βig Three των Heat , είδαν το εκρεμμές τους να αιωρείται για ακόμη μία φορά. Ο έμπειρος αρθρογράφος της Boston Globe Dan Shaughessy παρομοίασε τους Celtics με τον 74χρονο ηθοποιό Morgan Freeman. Το Masslive.com μετά το τέλος της σειράς με τους Heat έγραψε: “The death of a dynasty that never was”. Μία μελαγχολία και ένας προβληματισμός αιωρούταν όλο το καλοκαίρι στη Βοστώνη. Ακόμη και ο ιδιοκτήτης τους Wyc Grousbeck επηρεάστηκε απ’ το γενικότερο κλίμα: Υπό τον φόβο ο Doc Rivers να κάνει πράξη την σκέψη του και να αποχωρήσει απ’ τον σύλλογο , τον έχρισε ως τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της λίγκα με ένα συμβόλαιο που προκαλεί: 35εκ $ για 5 χρόνια! Το παράκανε λέτε; Πιθανόν.
Στο μοιρολόι ένας άνθρωπος αρνείται να συμμετάσχει. Ο Danny Ainge.
Ο Ainge είναι ένα αίνιγμα , ένας άνθρωπος που προτιμάει το άσπρο όταν οι άλλοι επιλέγουν μαύρο. Ο μοναδικός αθλητής που στο γυμνάσιο είχε συμπεριληφθεί στις All America ομάδες σε football , baseball , basketball , επέλεξε το μπάσκετ και το 8ετες συμβόλαιο με τους Celtics. Είναι , σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, «κάθε άλλο παρά συναισθηματικός». Ο -απ’ το 2003- GM των θρυλικών Celtics δεν σκέφτεται καν να πληρώσει υπεραξίες παικτών ακόμη και αν αυτοί του δίνουν ένα προβάδισμα έναντι των Heat και Bulls. To αντίτιμο της φιλοσοφίας του κλήθηκε να πληρώσει πριν λίγους μήνες με τον συναισθηματικό σέντερ της ομάδας του Kendrick Perkins. Την τελευταία ώρα των μεταγραφών ενέκρινε την ανταλλαγή του με τους Green και Kristic καθώς ο Perkins ζητούσε ένα μεγάλο συμβόλαιο.
Έκανε ότι δίστασε να κάνει ο σύλλογος 20 χρόνια πριν.
Ο μύθος λέει πως σε ένα καλοκαιρινό πάρτι της ομάδας το 1988 , 18 μήνες αφότου έπαιξαν για τελευταία φορά σε τελικό, ο Auerbach απέρριψε δίχως δεύτερη σκέψη τις γενναίες προσφορές ταλαντούχων μπασκετμπολιστών των Indiana και Dallas για τους Bird και McHale. «Θα αποσυρθούν με την πράσινη φανέλα».
Ο – τότε Celtic - Ainge τον προέτρεψε να τις αποδεχθεί αλλά ο Red ήταν ανένδοτος.
Εκείνη η ομάδα μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο και απομακρυνόταν από τον τίτλο. Τα 6 χρόνια απουσίας της απ’ τα lottery pick σε συνδυασμό με τον θάνατο του Len Bias άφησαν το ταλέντο της Βοστώνης κλεισμένο σε ένα ντουλάπι.
Έμεινε για άλλα 2,5 χρόνια στη Βοστώνη και μετά παρακολουθούσε είτε σαν παίκτης (των Blazers και Suns) , είτε σαν coach , είτε σαν παράγοντας τον 20ετη κατήφορο των πρασίνων. Για εκείνον ήταν φανερό : ή θα διαπραγματευόταν τον Perkins ή ο σύλλογος θα υπέφερε με το πέρασμα των χρόνων.
Γνώριζε τον ισχυρό δεσμό που είχε αναπτύξει ο φιλότιμος σέντερ με την πόλη και τους συμπαίκτες του. Προσπάθησε τον περασμένο φθινόπωρο να τον κλείσει για 4 ακόμη χρόνια προσφέροντάς του 22 εκ $. Με το παλιό salary cap μία τέτοια προσφορά ήταν αρκετά χαμηλή.Το ήξερε.
Ο Ainge όμως «είδε» το μέλλον.
Με τη σεζόν 2011-12 να κινδυνεύει να ακυρωθεί και με μία νέα συλλογική σύμβαση να πέφτει στο τραπέζι το καλοκαίρι , ένα οχταψήφιο συμβόλαιο με τον λάθος παίκτη θα ήταν σίγουρος οικονομικός (και συνεπώς αγωνιστικός) θάνατος . Ένα συμβόλαιο 5.5 εκ $ για έναν περιορισμένων επιθετικών δυνατοτήτων σέντερ στο νέο και σφιχτό salary cap των 62 εκ $ (όπως θέλουν οι ιδιοκτήτες) ήταν η σωστή προσφορά.
Ο Perkins ήταν συναισθηματικός και το έδειχνε με πολλούς τρόπους. Ο Ainge πάλι όχι. Ήξερε ότι ο ψηλός έπρεπε να φύγει.
Με τον θηριώδης center να βγάζει 9.000.000 $ το χρόνο (η τιμή του Perkins στους Οκλαχόμα Σίτυ) παίζοντας στην ίδια ομάδα με τον Rondο (ο οποίος βγάζει 10.000.000 $) αυτό θα κάλυπτε το 1/3 του salary cup της ομάδος. Μετά από αυτό πώς θα μπορούσε να πείσει τους μελλοντικούς hall of famers Garnet και Allen να συμφωνήσουν στα μισά, ώστε να παραμείνουν και το επόμενο καλοκαίρι; Αν τα παραπάνω είναι τα είδη των λαθών που ο Ainge μοιάζει αποφασισμένος να αποφύγει, εκείνα (τα λάθη) πολλές ΝΒΑ ομάδες, μοιάζουν προορισμένες να κάνουν. Πάρτε για παράδειγμα τους Lakers που οι τριάντα και κάτι stars Kobe Briand, Gasol, Artest για 3 ακόμα χρόνια θα αμείβονται με 50.000.000 $. Το χρόνο. Ή oι Knicks, οι οποίοι έχουν επενδύσει παραπάνω από 40.000.000 $ στους Καρμέλο και Αμάρε για τα επόμενα 5 χρόνια. Ακόμα και οι Heat έχουν κολλήσει με τα 65.000.000 $ που πρέπει να δίνουν για ακόμα 5 σεζόν σε 6 παίχτες.
Τώρα αναλογιστείτε τους Σέλτικς. Το συμβόλαιο του Κριστς έληξε και οι Γκαρνέτ και Άλεν θα γίνουν free agent το επόμενο καλοκαίρι (τότε δηλαδή που θα είναι σε εφαρμογή το σφικτό salary cap). Έως τώρα οι Σέλτικς έχουν 29.000.000 $ δεσμευμένα για τη σεζόν 2012 – 2013. Εάν στην χειρότερη των περιπτώσεων οι Γκαρνέτ και Άλεν αποσυρθούν , ο πυρήνας των Πιρς, Ρόντο, Γκριν τους κάνει μια αξιόλογη δύναμη ( ειδικότερα στην Ανατολή). Και με την δυνατότητα που θα τους δίνει το salary cap τους να υπογράψουν ακόμη έναν ή δυο stars. Εκτός των Χιτ και Μπουλς ποια άλλη ομάδα θα μπορούσε να είναι καλύτερή της ; Έτσι τουλάχιστον το βλέπει ο Έιντζ.
Πολλοί στη Βοστόνη δεν συμφωνούν. Αλλά όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε όταν αντάλλαξε τον Πέρκινς : «μόνο ο χρόνος θα δείξει, αν διέλυσα μια ομάδα με προοπτική ενός ακόμη τίτλου ή αν δημιούργησα τις προϋποθέσεις για μια νέα αρχή».
Προσωπική άποψη: Σίγουρα η απομάκρυνση του Πέρκινς χαμήλωσε τον πήχη της αγωνιστικής ποιότητας των Celtics. Όχι πως πρόκειται για κάποιον ποιοτικό σέντερ απλά η χημεία του είχε ταιριάξει με την ομάδα και μαζί με τον Γκαρνέτ εξασφάλιζαν μία πολύ δυνατή αμυντική frontline. Αν τον είχαν στον προπέρσινο 7ο τελικό , οι Celtics θα πετύχαιναν τον repeat.
Ρισκάρισαν με τον Σακίλ. Νόμιζαν πως θα είχε θεραπαυτεί πλήρως και στην postseason θα ήταν έτοιμος.
Δεν ήταν.
Ο συνονόματός του Ζερμέιν δεν συνέχισε τις καταπληκτικές εμφανίσεις του πρώτου γύρου και η ρακέτα έμεινε αδειανή. Τα έβαζε από μακριά και ο ΛεΜπρόν και ο αποκλεισμός ήρθε φυσιολογικά.
Ο Έιντζ προτίμησε να θυσιάσει τη σεζόν για ένα καλύτερο μέλλον. Στο κάτω κάτω αυτός είναι ο ρόλος των GM. Να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες που να εξασφαλίζουν ένα καλύτερο μέλλον. Σαν παίκτης ήταν οξύθυμος, ασταθής, με ορισμένες ακατανόητες αποφάσεις στο παρκέ.Μέτριος παίκτης που η βαριά φανέλα των Celtics τον "ψήλωνε" αγωιστικά.
Με γραβάτα και κουστούμι είναι υπομονετικός , ρεαλιστής, με σχέδιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως δεν χρειάζεται να ήσουν μεγάλος παίκτης για να έχεις μια εξίσου επιτυχημένη καριέρα και πίσω απ' το γραφείο. Αν δεν ίσχυε το παραπάνω ο Μάικλ Τζόρνταν θα ήταν ο πιο επιτυχημένος παράγοντας στην ιστορία των σπορ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου