Πριν από δύο ημέρες καθώς περιδιάβαινα κάποιες αγαπημένες ιστοσελίδες συνειδητοποίησα ότι συμπληρώθηκαν 18 ολόκληρα χρόνια από τον τραγικό χαμό του Reggie Lewis. Πραγματικά σοκαρίστικα όταν συνειδητοποίησα ότι περάσανε κιόλας 18 χρόνια από την ημέρα που ο άσσος των Celtics άφηνε την τελευταία του πνοή ενώ έκανα χαλαρή προπόνηση στα σουτ και στα ριμπάουντ με έναν φίλο του στο Bradeis University. Την ημέρα εκείνη ήμουνα 15 χρονών και ήμουν ακόμα με τις αναμνήσεις του Larry Bird και την εικόνα του στο βάθρο με το χρυσό μετάλλιο στο κύκνειο άσμα του στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Άλλωστε η σεζόν που μόλις είχε τελειώσει ήταν η πρώτη χωρίς τον Larry Legend και με τον Reggie ηγέτη και αρχηγό πλέον των Celtics. Ο Lewis οδήγησε την ομάδα του στα playoff όπου αποκλείστηκε στον 1ο γύρο από τους Charlotte Hornets των Alonzo Mourning, Larry Johnson και Kendall Gill. Η σειρά αυτή έχει μείνει στη μνήμη όλων για δύο λόγους. Πρώτον γιατί αποτέλεσε την τελευταία παράσταση του Kevin McHale αλλά κυρίως επειδή στο πρώτο κιόλας παιχνίδι ο Reggie Lewis κατέρρευσε ενώ έτρεχε το γήπεδο και δεν θα ξαναέπαιζε ποτέ μπάκετ. Αμέσως διαγνώστηκε σοβαρό καρδιακό πρόβλημα και το μυαλό όλων ανέτρεχε σε έναν άλλο πρόωρα χαμένο τον Len Bias. Αυτό ήταν απλά η αρχή του τέλους και το σημάδι για το τι θα ακολουθούσε λίγους μήνες αργότερα.
Από τη σεζόν 1987-88 έως και τη σεζόν 1992-93 ο Reggie αγωνίστηκε σε 401 από τα 410 παιχνίδια των Celtics και μόλις είχε ολοκληρώσει την καλύτερή του χρονιά με 21 πόντους, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 1 μπλοκ και 1 κλέψιμο ανά παιχνίδι και μέσο όρο συμμετοχής ανά παιχνίδι 40 λεπτά. Αυτά ακριβώς τα στατιστικά του δείχνουν και το τεράστιο σοκ που προκάλεσε η κατάρρευσή του σε εκείνο το παιχνίδι καθώς κανείς δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ή να καταλάβει πως ένας 27χρονος στην ακμή του νεαρός βρίσκεται ξαφνικά ξαπλωμένος και ανήμπορος στο παρκέ του γηπέδου και ότι 3 μήνες αργότερα θα ξανακατέρεε και θα έφευγε για πάντα από τη ζωή.
Ο Reggie Lewis μπορεί να ήταν ο σταρ των Κελτων και να είχε πάρει την σκυτάλη από τον Bird όμως στην καριέρα του τίποτα δεν ήρθε μόνο του και εύκολα. Στο γυμνάσιο δεν είχε παρά ελάχιστο χρόνο συμμετοχής και κανείς από τους σκάουτερ των κολλεγίων δεν τον είχε σε μεγάλη υπόληψη. Όμως με τη συνεχή δουλειά του όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει χρόνο συμμετοχής στο κολλέγιό του αλλά έγινε και ο σταρ της ομάδας με αποτέλεσμα να τον επιλέξουν οι Celtics στον 1ο γύρο του Draft του 1987 με σκοπό να χτίσουν πάνω του την συνέχιση της ομάδος μετά την τραγωδία μόλις ένα χρόνο νωρίτερα του Len Bias.
Στα 4 χρόνια που ηγήθηκε των Huskies στο Northeastern University η ομάδα έζησε μοναδικές στιγμές καθώς όλες της χρονιές έφτασε στην τελική φάση του NCAA και είχε συνολικό ρεκόρ 102-26. Ο Lewis αποχώρησε ως ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών με 2.709 πόντουςΩς rookie στους Celtics πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς στον πάγκο παρακολουθώντας τους μεγάλους της αστέρες. Την επόμενη χρονιά όμως ο Larry Bird θα χάσει κοντά 60 παιχνίδια λόγω τραυματισμού και ο Reggie θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Όχι μόνο θα καθιερωθεί αλλά θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στο βαρύ φορτίο και να ηγηθεί των συμπαικτών του με 18.5 πόντους και 32 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.
Αυτό ήταν ο Reggie πλέον ήταν ένας ολοκληρωμένος SG και ένας αστέρας της λίγκας. Πέραν όμως από τα επιθετικά του προσόντα υπήρξε και ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς γκαρντ και αναλάμβανε πάντοτε τις πιο δύσκολες αποστολές στην άμυνα με τεράστια επιτυχία τις περισσότερες φορές.
Όμως ο Reggie Lewis είχε μεγαλύτερη απήχηση στις τοπικές κοινωνίες για τον χαρακτήρα του και το κοινωνικό πρόσωπο που επιδείκνυε παρά για τα αναμφισβήτητα αθλητικά του προσόντα. Αυτό το αποδεικνύει περίτρανα ο αποχαιρετιστήριος λόγος του κοσμήτορα του Πανεπιστημίου του προς αυτόν τον οποίο παραθέτω αυτολεξεί "Reggie Lewis left fans around the nation with memories of his basketball accomplishments. But also memorable was his demeanor off the hardwood. His contributions to the community were just as consistent as his jump shots."
Το ίδιο πρόσωπο επέδειξε και στη Βοστώνη όπου κυρίως στο κέντρο της πόλης λατρευόταν από όλους. Tα καλοκαίρια συνήθιζε να παίζει στα ανοιχτά γήπεδα αλλά και να παρακολουθεί και χαμηλές κατηγορίες όπως το BNBL.Άλλωστε, όπως ο ίδιος συνήθιζε παραμονές της ημέρας των Ευχαριστιών να μοιράζει γαλοπούλες σε οικογένειες που είχαν ανάγκη και στη Βοστώνη αλλά και τη γενέτειρα του στη Βαλτιμόρη, έτσι γίνεται μέχρι και σήμερα με τη βοήθεια της γυναίκας του, του Ιδρύματος που φέρει το όνομά του, των Celtics αλλά και του Πανεπιστημίου του Northeastern. Είναι άξιο αναφοράς ότι ακόμα και σήμερα στην Πανεπιστημιούπολη αυτή δεν είναι ασυνήθιστο να δεις φοιτητές που να αναγράφουν στις μπλούζες τους R.L. 35 ή R.I.P. 35.
Η φανέλα του όπως καταλαβαίνεται έχει αποσυρθεί και κοσμεί το Boston Garden
Παρακάτω παρακολουθήστε 2 παιχνίδια εναντίον των Chicago Bulls τη σεζόν 1991. Στο πρώτο παιχνίδι καταφέρνει να κάνει 4 μπλοκ στον Air Jordan !!!!!!
Ακολουθεί ένα παιχνίδι playoff με αντιπάλους τους Ν.Υ. Knicks
Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε ένα ντοκυμαντέρ για τον Reggie Lewis.
4 σχόλια:
p@p@donk καλωσόρισες στην παρέα μας!
Θυμάμαι έντονα το σοκ που είχε προκαλέσει ο θάνατος του Λιούις στο παγκόσμιο μπάσκετ. Κρίμα γιατί όπως ανέφερες η απόδοσή του εκείνη την περίοδο ανέβαινε συνεχώς και σίγουρα τα επόμενα χρόνια θα ήταν ακόμα καλύτερος...
Είχε γίνει All-Star και ηγούταν μιας ομάδας που αποτελούτανε από τους Shaw,Dee Brown,Pickney. Αν και είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην αλλαγή της ομάδας με τις αποχωρήσεις των Dennis Johnson, Larry Bird, Kevin McHale και την φυγή των Ainge, Parish. Αυτό που θαύμαζα πάντοτε πάνω του ήτανε η τρομερή αμυντική του προσήλωση και ικανότητα, πράγμα σπάνιο για ηγέτη - franchise player - παίχτη.
Άλλωστε όπως είχε πει και ο τεράστιος Oscar Robertson αν δεν είχανε συμβεί οι τραγωίες των Bias, Lewis οι Celtics θα είχανε 6-8 σερί τίτλους, εννοώντας από το 1986 και έπειτα.
Ioυνιος και Ιουλιος του 1993 ήταν τραγικοί μηνες για το άθλημα καθως ''έφυγαν'' τον Ιούνιο ο Drazen και τον επόμενο μήνα ο Lewis..
Φοβερό κορμί (μακριά άκρα) , ταχύτατος, εκπληκτικό πρώτο βήμα , αξιόπιστο J, ήταν κάποια απ' τα προσόντα του. Την breakout season την έκανε όταν εγκατέλειψε ο Μπερντ και αυτό δείχνει πολλά. Η ταυτόχρονη παρουσία των Bias - Lewis θα εξασφάλιζε πως η μετάβαση απ' την Bird era θα ήταν ομαλή και η αγωνιστική παρακμή θα καθυστερούσε για κάποια χρόνια.
Οι Σέλτικς τον διάλεξαν αρκετά χαμηλά (Νο22) στο νταφτ του '87 κάτι που δείχνει 2 πράγματα:
α) Το μάτι του Άουερμπαχ δεν είχε γεράσει.
β) Οι Μπάιας και Λιούις κάλλιστα θα μπορούσαν να βρίσκονται στην ίδια ομάδα.
Τον Λιούις τον προσπέρασαν οι κακές ομάδες και γι' αυτό βρέθηκε στην προτελευταία θέση του πρώτου γύρου. Αν έπαιρναν τον τίτλο oι Σέλτικς θα διάλεγαν τελευταίοι. Οι Σπερς (που είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα επιλογής απ' τους Λέικερς) θα επέλεγαν μία θέση πιο πάνω. Σαν 3αρι είχαν τον Γουόλτερ Μπέρι ενώ στους ψηλούς ο Μπρικόφσκι ήταν λίγος. Έψαχναν ψηλούς. Πήραν τον Ναύαρχο και τον Κάντιλακ Άντερσον. Αμφιβάλλω αν θα επέλεγαν τον Λίουις ακόμη και αν τους δινόταν η ευκαιρία.
Φανταστείτε την ομάδα με όλη την παλιοσειρά των τίτλων συν τα νιάτα των Μπάιας και Λιούις...
Στα 8 χρόνια που ακολούθησαν μόλις μία χρονιά πέρασαν στην postseason (με Ντομινίκ και Ράτζα). Χρειάστηκε να περιμένουν αρκετά χρόνια οι κακομαθημένοι σε τίτλους "Κέλτες". Μετά ήρθε ο Paul Pierce και άρχισαν και πάλι να χαμογελούν...
Υ.Γ. Προτείνω το Unfinished Business: On and Off the Court With the 1990-91 Boston Celtics. Πάρα πολύ καλό βιβλίο που διαφοροποιείται απ' τα τυποποιημένα βιβλία που περιγράφουν μία σεζόν μιας ομάδος. Ο Jack McCallum δίνει ρεσιτάλ..
Επίσης το άρθρο του διακεκριμένου δημοσιογράφου στο SI το 1995 σχετικά με τον Λιούις και τις υποψίες για χρήση ναρκωτικών αξίζει να διαβαστεί
http://sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1006341/1/index.htm
Υ.Γ. Το 3-ponto έκανε μεταγραφή αεροδρομίου! Ο p@p@donk θα προσφέρει πολλά με την ποιότητα των γραπτών του και -ελπίζω- να ξαναδώσει ζωντάνια σε "ξεχασμένους" συνεργάτες (basketike σε εσένα απευθύνομαι...)
Δημοσίευση σχολίου