RSS

Ποιοί πήραν τα λεφτά και έφυγαν....

Ας θυμηθούμε ποιοί έφυγαν στα χρόνια των Αγγελοπουλαίων (απ’ το 2006 έως και σήμερα). Σε ποιους σπατάλησαν 150 εκατομμύρια ευρώ , ποιες ήταν οι λανθασμένες αγορές τους. Τους έχω κατηγοριοποιήσει ανάλογα με την θέση που αγωνίζονται , κάνοντας παράλληλα και ένα μικρό σχόλιο.



Point guard

Τyus Edney (PG, ’05-‘06) : Ο πρώτος σταρ που έφεραν στο λιμάνι. Πρωταθλητής Ευρώπης και MVP πριν από 7 χρόνια στο final four του Μονάχου. Ήταν το πρώτο βιολί στον Ολυμπιακό .Παρά τα 33 του χρόνια ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του με επιτυχία. Δειισδυτικός , ταχύς, με καλή πάσα και σουτ μετά από ντρίμπλα. Μείον το ύψος του (1.78μ) και η άμυνά του. Στους ελληνικούς τελικούς ο Ομπράντοβιτς τον σημάδευε δίνοντας οδηγία να τον ποστάρουν συνέχεια. Το αμυντικό ματς απ που δεν έβγαινε με τους πρασίνους ήταν και ο λόγος που δεν συνέχισε την συνεργασία του στο λιμάνι.

Νίκος Αργυρόπουλος (PG , ’05-’06): Tρίτος πόιντ γκαρντ που θα θυμάται για πάντα την στιγμή που ένας ηλίθιος Παναθηναϊκός παρ’ ολίγον να του καταστρέψει το μάτι με την φωτοβολίδα με πιστόλι που έριξε. Αναλώσιμος και τίποτα το ιδιαίτερο για επίπεδο Ευρωλίγκας.

Ιβάν Κόλιεβιτς (PG , ’05-’06) : Μας το πλάσαραν σαν το μεγάλο ταλέντο απ΄την Γιουγκοσλαβία που θα κάνει παπάδες. Αμφιβάλω αν τον θυμάται κανένας. Τα θυμάμαι σαν χθες τα διθυραμβικά άρθρα που έγραφαν οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι. Δεν έχω να πω τίποτα παρά μόνο ένα: θέλω και εγώ τον μάνατζέρ του!

Σκούνι Πεν (PG , ’06-’07 / ’10): Την πρώτη φορά ήταν πάρα πολύ καλός. Ο Διαμαντίδης είχε πρόβλημα όποτε χρειαζόταν για να τον μαρκάρει. Απέναντι στον Παναθηναϊκό σεληνιαζόταν . Στον 3ο τελικό ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και μόνο με φάουλ τον σταματούσες. Αλλά ο Πηλοϊδης έκλεισε τα μάτια στο καταφανέστατο φάουλ που του έγινε και ο Πεν έχασε την ευκαιρία να χριστεί ήρωας. Και ίσως πρωταθλητής. Όταν ξαναήρθε ήταν ένας άλλος παίκτης. Φοβόταν (?) να σουτάρει και έπαιζε μόνο άμυνα. Τον πήραν για defensive stopper αλλά κατ’ εμε ούτε σε αυτό ήταν τόσο καλός όσο διαφημιζόταν.

Χρήστος Χαρίσης (PG , ’02-’04 / ’05-’06 / ’06-’07): Στρατιώτης του Ολυμπιακού . Παρών στα πέτρινα χρόνια της ανυπαρξίας λόγω Κόκκαλη αλλά και στα χρόνια του νεοπλουτισμού των Αγγελόπουλων. Έζησε και τις 2 εποχές και μπορεί να συγκρίνει. Καρδιά σαν την δική του δεν υπάρχει στον σύγχρονο Ολυμπιακό. Για κάποια χρόνια είχε την καλύτερη διείσδυση για Έλληνα. Σηκωνόταν απ’ το πάγκο και έδινε πάντοτε λύσεις. Για αυτό και την επόμενη χρονιά ανταμείφθηκε με ένα πλούσιο συμβόλαιο στην Πολωνία.

Βριμπτσα Στεφάνοφ (PG, ’07): Καμία σχέση με τον παίκτη που θυμόμασταν στην ΑΕΚ. Έμεινε λίγο και πρόσφερε ακόμα λιγότερα.

Νταμίρ Μουλαομέροβιτς (PG, ’06-’07): Τα ίδια με τον Στεφάνοφ. Απροσδόκητα κακός αν λάβουμε υπ’ όψιν μας πως την προηγούμενη σεζόν βγήκε πρώτος σε πόντους , ασσίστ και κερδισμένα φάουλ.

Ρόντνεϊ Μπλάκνεϊ (PG, ’07-’08) : Τον έφερε ο Γιαννάκης για να λογικέψει το παιχνίδι της ομάδας (στην εκτός έδρας νίκη με ΤΣΚΚΑ δίνει ρεσιτάλ οργάνωσης). Μυαλό , σουτ , οργάνωση , pick nroll. Δεν τον ανανέωσαν γιατί έφεραν τον Παπαλουκά για τέτοιες δουλειές. Να το γράψω , να μην το γράψω…..Το αφήνω εδώ και όποιος κατάλαβε τι δεν γράφω , κατάλαβε.

Ιγόρ Μιλόσεβιτς (PG , ’09-’10): Σφάλμα του Γιαννάκη. Του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες απ’ όσες έπρεπε. Δεν ξέρω τι έκανε στις προπονήσεις και πόσο υπάκουος ήταν αλλά στο παιχνίδι δεν… Στη θέση του ο Σλούκας είναι σκάλες καλύτερος.

Πάτρικ Μπέβερλι (PG , ’09-’10): Ο Ίβκοβιτς τον ήθελε αλλά εκείνος προτίμησε να διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ των Χιτ. Αμυντικό σκυλί που στη 2η χρονιά του θα ήταν πιο βελτιωμένος. Εκείνος έχασε (μιας και στο ΝΒΑ δεν τα κατάφερε) και όχι ο Ολυμπιακός (πήρε τον Γκόρντον).

Μίλος Τεόντοσιτς (PG, ’07-’11) : To ταλέντο του είναι μεγαλύτερο του Τζόρτζεβιτς. Ειδικά στην πάσα το συγκρίνω με του Νας. Στην νοοτροπία τον συγκρίνω με το ξαδερφάκι μου. Όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια , κλαίει. Ο Μίλος, σουτάρει. Ένα χαρακτηριστικό που πάντα μου έκανε εντύπωση είναι πόσο άσχημα τελειώνει τις σεζόν . Και την περσινή που θάμπωσε την Ευρώπη με τις εμφανίσεις του , απ’ το final four και μετά ήταν κακός. Η λύση που πρότεινα ήταν να άνοιγε το Villa Mercendes τον Ιούνιο και όχι τον Μάιο. Στη Μόσχα που δεν έχει Villa (έχει όμως 2.3 εκ ευρώ) μάλλον θα ανακάμψει…

Θοδωρής Παπαλουκάς (PG ,’08-’11): Έχω αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενό μου στο θέμα «Παπαλουκάς – Ολυμπιακός». (http://3-ponto.blogspot.com/2011/06/o.html)

Τζαμόντ Γκόρντον (G , ’10-’11): Ήθελε να τον κρατήσει αλλά δεν γινόταν. Ο πιο σταθερός γκαρντ της φετινής χρονιάς και ο μοναδικός που πάλεψε απέναντι στη Σιένα. Οι Τούρκοι πλήρωσαν την υπεραξία του παίκτη και ο ΟΣΦΠ δεν μπορούσε να απαντήσει οικονομικά. Aγωνιστικά είναι πλήγμα γιατί είχε τον τρόπο του απέναντι στον Διαμαντίδη.


Shooting guard


Μανώλης Παπαμακάριος (SG, ’05-‘08) : O παλιός αρχηγός του Ολυμπιακού έδινε πάντοτε το 100% μέσα στο γήπεδο. Καλός αμυντικός με αξιοπρεπή τρίποντο που δεν φοβήθηκε να πάρει επιθέσεις όταν η μπάλα έκαιγε (το ελεύθερο τρίποντο που έχασε με την Μακάμπι θα τον στοιχειώνει για πάντα). Έκανε πάντοτε καλές εμφανίσεις απέναντι στον Παναθηναϊκό (εν' αντιθέσει με ορισμένους πολυδιαφημισμένους και καλοπληρωμένους συμπαίκτες του). Υποτίθεται πως έφυγε για να πάρουν στη θέση του ένα πιο ποιοτικό γκαρντ. Απ’ τον Χαλπερίν πάντως ο Παπαμακάριος πρόσφερε πολύ περισσότερα (και στοίχιζε σαφώς λιγότερα).

Νίκος Χατζής (SG , ’05-’06): Η αλήθεια είναι ότι περίμεναν περισσότερα απ’ τον Χατζή. Δεν είχε διάρκεια στο παιχνίδι του. Φταίνε και οι προστριβές που είχε με τον Καζλάουσκας που δεν του επέτρεψαν να αποκτήσει ψυχολογία (στο 3ο παιχνίδι στο ΝΟΚΙΑ Αrena πάντως τον εξέθεσε με την εμφάνισή του: 14’ , 12π ). Δεν ανανεώσαν την συνεργασία τους γιατί την επόμενη χρονιά ήρθαν στη θέση του οι Ντόμερκαντ και Ματσιγιάουσκας. Ήταν (μαζί με τον Βασιλειάδη) ο καλύτερος Έλληνας σουτέρ της θητείας των Αγγελοπουλαίων. Στοιχείο που τους έχει κοστίσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια…

Ρεϊνάλντας Σεϊμπούτις (SG/SF , ’05-‘06/ ’07-’07): H διαχείριση αυτού του παίκτη απ’ τον Ολυμπιακό ήταν κάκιστη. Στην πρώτη χρονιά του στο εξωτερικό σε ηλικία 21 ετών , ο Ολυμπιακός του έδωσε παραπάνω χρόνο απ’ ότι και ο ίδιος περίμενε. Τα πήγε καλά. Δυναμικές διεισδύσεις με σουτ που έχριζε βελτίωσης και διάθεση για άμυνα. Και την επόμενη χρονιά που αναμενόταν να είναι ακόμη καλύτερος δόθηκε στο Μαρούσι. Έκανε καταπληκτική σεζόν αλλά όταν γύρισε στον Ολυμπιακό έπεσε πάνω σε Γουντς και Γκριρ. Καψώνια του κάνανε;

Άρβιντας Ματσιγιάουσκας (SG, ’06-’08) : Το πρώτο μεταγραφικό μπαμ των αδερφών Και οι τρεις πλευρές ατύχησαν. Ο Ολυμπιακός γιατί στερήθηκε τις υπηρεσίες ενός καταπληκτικού μπασκετμπολίστα , ο ίδιος γιατί δεν ξαναέπαιξε μπάσκετ και πληγώθηκε η υστεροφημία του , εμείς γιατί δεν τον απολαύσαμε να αγωνίζεται. Τραγική ιστορία.

Χένρι Ντόρμακαντ (SG, ’06-’07) : Ο Ντρου Νίκολας των ερυθρόλευκων. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τον άφησαν «ελαφρά τη καρδία». Τους λείπει αφάνταστα παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Τέσσερα χρόνια μετά και ακόμη τον ψάχνουν. Ας πρόσεχαν.

Λιν Γκριρ (G , ’07-’09) : Φοβερή επαφή με το καλάθι. Σε μικρομεσαίες ομάδες βγαίνει άνετα πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Η άμυνα και η πάσα δεν ήταν τα φόρτε του. Όταν δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός κωλούσε. Ήταν το βαρόμετρο. Στον ημιτελικό του Βερολίνου κάνει καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο. Μετά κουράστηκε και ο Ολυμπιακός έχασε το σταθερό επιθετικό του στήριγμα. Στον τελικό Κυπέλου βάζει 28 πόντους στο 2ο ημίχρονο αλλά είναι μόνος του. Τι θέλω να γράψω αναφέροντας τα παραπάνω; Aν ο Ολυμπιακός είχε και έναν δεύτερο που μπορούσε να απειλήσει σταθερά το καλάθι , ο Γκριρ θα ήταν ακόμη πιο χρήσιμος. Αν είναι να φέρεις παίκτη με τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να τον πλαισιώσεις και με τους κατάλληλους συμπαίκτες. Έπαιζε το pick n roll και στις γωνίες έβλεπε τους Τσίλντρες και Μπουρούση (έπαιζε στο «4» λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας στο παρκέ του Βούισιτς). Εξού και ορισμένα τραβηγμένα σουτ που του καταλογούσαν.

Tζανίρο Πάργκο (SG , ‘09): Ήρθε τραυματίας και δεν μπορεί να κριθεί. Απλά να ρωτήσω κάτι θέλω: Πριν τον πάρουν δεν τον πέρασαν από εξονυχιστικές εξετάσεις; Αν ήταν στα καλά του ίσως είχαν αλλάξει πολλά εκείνη τη χρονιά. Αν…..

Βον Γουέιφερ ('09): Έχω την αίσθηση πως ο Γιαννάκης θα έπρεπε να το διαχειριστεί καλύτερα. Όπως και να έχει πήραν τον Πάργκο που είναι καλύτερός του. Αλλά τραυματίας...

Γιοτάμ Χαλπερίν (SG, ’09-’11): Ο Γιαννάκης πίστευε πολύ σε αυτόν αλλά δεν τον δικαίωσε. Ένα ματς στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα και αυτό ήταν όλο. Στο Βερολίνο έκανε «μισο – αίρμπολ» απ’ τα 5μ. Συχνά η ψυχολογία του μεταβαλλόταν μέσα στον ίδιο αγώνα! Ξεκινούσε καλά και για κάποιον ανεξήγητο λόγο γινόταν τραγικός. Φέτος ήταν βελτιωμένος και ιδιαίτερα στην άμυνα. Τα ίδια (και περισσότερα) ο ΟΣΦΠ θα πάρει απ’ τον Σλούκα. Και θα στοιχίζει και λιγότερα. Στο καλά περιφραγμένο περιβάλλον της Μακάμπι θα αναγεννηθεί. Μόνο που τέτοια αποδυτήρια έχουν μόνο η Μακάμπι και ο Παναθηναϊκός.


Small Forward


Κουίνσι Λιούις (SF , ’05-’06) : Streaky shooter που λένε οι Αμερικάνοι. Οι βραδιές όμως που τα έβαζε με συνέπεια ήταν λίγες. Παίκτης ψυχολογίας που δεν άντεξε τις ευθύνες που του δόθηκαν.

Άλεξ Άκερ (SF , ’06-’07) : Πολυεργαλείο. Γαλλικό κλειδί. Αλλά όλοι θα τον θυμόμαστε για την φάση με τον Διαμαντίδη. Λίγοι θυμούνται πως πιο πριν έβαλε τρίποντο στον αιφνιδιασμό και γύρισε το ματς. Αλλά τι να το κάνεις; Πιστεύω όμως πως απ’ τον Τσίλντρες , ο Άκερ έπαιξε ήταν πιο χρήσιμος . Θα μου πείτε πως ο Τζος έστειλε τον Ολυμπιακό στην παράταση (και τελικά στον τελικό της Ευρωλίγκα) ενώ ο Άκερ στέρησε ένα πρωτάθλημα. Μπορεί να έχετε δίκιο. Αν είχα τον Ομπράντοβιτς απέναντί μου θα ήθελα να του κάνω μία ερώτηση: ποιος απ’ τους δύο σε πονοκεφάλιαζε περισσότερο;

Κιντέλ Γουντς (SF , ’07-’08) : Λατρεύτηκε απ’ τους οπαδούς , θαυμάστηκε απ’ τους υπόλοιπους φιλάθλους. Επιτέλους είδαμε και λίγο ΝΒΑ στα μέρη μας. Το συνδύαζε –τις περισσότερες φορές- και με ουσία. Τον έφαγαν τα τσιγαριλίκια. Στη θέση του έφεραν τον Τσίλντρες. Για το ποιος απ’ τους δύο είναι καλύτερος σας προτρέπω να θυμηθείτε την σειρά Ολυμπιακός – Πρόκομ. Μήπως τώρα που έριξαν το μπάτζετ ήρθε η ώρα να τον ξαναφέρουν;

Κώστας Βασιλειάδης (SF, ’07-’08) : Έγκλημα που τον άφησε μέσα απ’ τα χέρια του . Δεν είχε κανέναν με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Βασιλειάδη (συνεχής κίνηση ανάμεσα στα screen , σουτ στη κίνηση , εν στάση). Το στυλ του μου θυμίζει έντονα Reggie Miller , Rip Hamilton , Ray Allen. Δεν έχει την εκτελεστική τους ικανότητα αλλά ίδιο τρόπο παιχνιδιού. Τα τριάρια της επόμενης χρονιάς ήταν οι Τσίλντρες – Βασιλόπουλος – Πελεκάνος. Σταματώ εδώ.

Τζος Τσίλντρες (SF , ’08-’10): Φοβερά αθλητικά προσόντα όπου όμοιά του δεν είχαμε ξαναδεί στην Ευρώπη. Με χτυπητές αδυναμίες όμως (σουτ , ντρίμπλα , μέτρια πάσα, μέτριο low post game). Δούλεψε πάνω σε αυτά και βελτιώθηκε τον επόμενο χρόνο. Απλά στην Ευρώπη μετράει πολύ να έχει ο small forward το τρίποντο (τα τελευταία χρόνια και στο ΝΒΑ , γι’ αυτό και έπαιξε κάκιστα φέτος). «Ανοίγει» χώρους για τα γκαρντ. Θυμάμαι ακόμα το κάρφωμα που έκανε στη Βιτόρια το 2010 (πάτησε απ’ την γραμμή του φάουλ) και ανατριχιάζω. Παίκτης για Αll Star Games αλλά όχι για «κλειστά» ντέρμπι.


Power Forward


Άντριγια Ζίζιτς (PF , ’05-’07): Το τίμησε το συμβόλαιο που υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Καλός επιθετικός απ’το low post με το μαρκάρισμά του πάντα να πονοκεφαλιάζει τον Ομπράντοβιτς. Όταν τον άφησε ο Ολυμπιακός , τον άρπαξε ο Παναθηναϊκός. Σε τόση εκτίμηση τον είχε το προπονητικό επιτελείο των πρασίνων. Έπρεπε να κάτσει ακόμη μία χρονιά στο λιμάνι. Την επόμενη χρονιά έπαιζαν στο «4» οι Πρίντεζης , Μπουρούσης και κάποιες φορές ο Μαυροκεφαλίδης. Σφάλμα.

Νίκος Μπάρλος (PF, ’05-’07) : Τεσσαράκι με τρίποντο . Δεν κορόιδεψε, αντίθετα έδινε πάντοτε αυτό που τα προσόντα του επέτρεπαν. Όταν ο Ολυμπιακός ανέβασε την ποιότητά του , ο ίδιος δεν είχε θέση.

Λίνας Κλέιζα (PF , ’09-’10): Απ’ όλον τον πακτωλό εκατομμυρίων , ο Λιθουανός ήταν η πιο ποιοτική και αποδοτική αγορά. Υπερμοντέρνο τεσσάρι που δεν του έλειπε τίποτα. Με Κλέιζα – Σπανούλη ο ΟΣΦΠ θα ήταν άλλη ομάδα. Τους έφυγε αναπάντεχα και Ίβκοβιτς δεν τον αναπλήρωσε. Και το πλήρωσε.


Center

Σοφοκλής Σχορτσανίτης (C , ’05-’10): Με τον Καζλάουσκας έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Και εκεί άραξε. Για 4 χρόνια αδικούσε με τα καμώματά του τον εαυτό του και δεν τιμούσε τα όσα έκαναν για αυτόν προσωπικά οι εργοδότες του. Την άποψή μου την έχω γράψει σαν σχόλιο σε μία παλαιότερη ανάρτηση του Στράτου και δεν την αλλάζω (http://3-ponto.blogspot.com/2011/04/blog-post_07.html)

Ράιαν Στακ (C , ’06-’07): Ήρθε για βασικός μετά τις καταπληκτικές σεζόν του με τον Άρη. Ήξερε να παίζε με πλάτη και πρόσωπο προς το καλάθι ενώ η έκταση των χεριών του , του επέτρεπε να είναι καλός στην άμυνα ψηλά. Με τον Γκέρσον ποτέ δεν ταίριαξε και σε αυτό φταίνε και οι δύο.

Μαρκ Τζάκσον ('07): Δεν ταίριαζε με το μπάσκετ του Γκέρσον. Κακός στην άμυνα αντιμετώπισης του pnr αλλά με τρομακτικό όγκο που σε έβαζε μέσα στο καλάθι. Όταν ανέλαβε ο Γιαννάκης - παραδόξως- τον άφησε ελεύθερο (και κράτησε τον Τσακαλίδη...)

Ιάκωβος Τσακαλίδης (C, ’07-’08) : Aποκτήθηκε απ’ τους Γκρίζλις για να είναι ο βασικός center. Πως έμεινε 7 χρόνια στην Αμερική ποτέ μου δεν κατάλαβα. Στην Ευρώπη τον πήραμε νωρίς χαμπάρι. Μετά απ’ τον Ολυμπιακό αποσύρθηκε.

Νίκολα Βούισιτς (C , ’08-’10): Για 2 χρόνια δεν τον έλεγα με το όνομά του. «Ακατάλληλο» τον έλεγα στις συνομιλίες μας με τον basketiko και τον drako. Έχω πρόβλημα μαζί του και δεν το κρύβω. Είμαι βαθιά πεπεισμένος πως στην Μακάμπι έπαιζε ο κανονικός και ο ΟΣΦΠ πήρε τον δίδυμο αδερφό του. Απλά να αναφέρω πως το συμβόλαιό του ήταν λίγο κάτω απ’ τα 2 εκ ευρώ. Ο Παπαγιάννης καλύτερα θα έπαιζε. (την είπα την κακία μου και ξαλάφρωσα)

Ίαν Βουγιούκας (C , ’08-’09): Έπρεπε να τον πιστέψουν περισσότερο. Στη ρακέτα έχει κινήσεις που σου δίνουν πόντους ενώ βελτιώθηκε σημαντικά στο rebound. Αν υπήρχε ακόμη στον Ολυμπιακό δεν θα έβγαιναν φέτος στην αγορά για 2 center πρώτης γραμμής. Aκόμη ένα σφάλμα.

Γιάννης Μπουρούσης (C , ’06-’11): Aδίκησε τον εαυτό του με όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες. Φέτος έμαθε να παίζει με πλάτη και πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις (ιδιαίτερα όταν τραυματίστηκε ο Νεστέροβιτς). Μπάσκετ ξέρει , μυαλό δεν έχει. Αναγνωρίζω πως δεν είναι εύκολο ένας νεαρός να διαχειριστεί σωστά–ιδιαίτερα όταν δεν υψηλό μορφωτικό επίπεδο- τις προκλήσεις που φέρνουν τα πολλά λεφτά. Σας παρακαλώ μην μου γράψετε για «φάρμακα» και άλλα τέτοια γιατί όλοι μας το ξέρουμε πως δεν είναι ο μόνος. Το «βλάκες» πλήρωσε και όχι το «φάρμακα». Οι καλές ομάδες της Ευρώπης έχουν κλείσει τα center τους και απ’ το να πάει στη Χίμκι καλύτερα να προσπαθήσει στο ΝΒΑ. Ο ΟΣΦΠ ξέρει πως δεν θα βρει ισάξιό του αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά απ’ το να ξέρει κάποιος να βάζει την μπάλα σε ένα καλάθι…

*Δεν γράφω για Νίλσεν , Μαυροκεφαλίδη , Έρτσεγκ , Νεστέροβιτς, Πρίντεζης γιατί δεν έχουν φύγει ακόμη απ’ τον Ολυμπιακό.





  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ,σχεδόν,σε όλα!!Πραγματικά δεν ξέρω πόσα πρωταθλήματα θα είχε πάρει ο Ολυμπιακός αν είχε κρατήσει 3 παίχτες!!Ντόμερκαν,Κλέιζα κ Γούντς!! Όπως είπες κ εσύ Ντράζεν,μόνο ο Κλέιζα κόστιζε κ όχι οι άλλοι 2!!Παίχτες φτηνοί)σχετικά πάντα έτσι??)-παιχταράδες-σουτέρ-πονοκέφαλος για τον Ομπράντοβιτς που δε μάσαγαν σε έδρες κ.λ.π!Όσο για τις ιδιορρυθμίες διαφόρων παιχτών(βλ. Γούντς)ο φετινός Σόφο νομίζω είναι η καλύτερη απάντηση στο αν μπορείς να διαχειριστείς ''περίεργους''παίχτες κ φυσικά ο Ρόντμαν(έστω με το μετρ της ψυχολογίας Φίλ)το απόλυτο παράδειγμα!Διαφωνώ για τον Βουγιούκα(κατ'εμέ πολύ καλύτερος ο Γλυνιαδάκης κ απορώ πως δεν έπαιξε πιο πολύ ειδικά στους τελικούς όπου ελέω απούσίας Νεστέροβιτς κ ανάγκης για ξύλο θεωρώ ότι χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα)που πιστεύω ότι είναι παλτό κ στο κομμάτι του Γκρίρ όλα καλά αλλά κ με 2ο παίχτη δίπλα του,δε νομίζω ότι θα μπορούσε να καλύψει το μισ ματς που είχε με όλουσ σχεδόν τους αντιπάλους του!Για το Βούισιτς,είχε κ η Ελλάδα για 2 χρόνια τον...''Σαμπόνις''της κ θεωρώ ότι η μπασκετική του ευφυία έκανε ουκ ολίγες φορές την εμφάνισή της αλλά όταν δεν είσαι 2.21 κ έχεις τέτοια προβλήματα κε μέση κ πόδια,παίζεις όπως έπαιζε!!ΙΣΩΣ η καλύτερη πάσα από ψηλό τα τελευταία 10 χρόνια στην Ευρώπη!!
Υ.Γ:Ένα μεγάλο ''γιατί''πλανάται πάνω από το όνομα του Μασιγιάουσκας,του ανθρώπου που 3 χρόνια πριν(2003-2006)έρθει στον Ολυμπιακό(νέος ωστόσο ακόμα κ όταν έφυγε..)είχε μαγέψει ΟΛΗ την Ευρώπη με τις εμφανίσεις του στο Ευρωμπάσκετ του 2003 που το πήρε μόνος του(καλά ντε κ με Στομπέργκας κ.λ.π!!)κ νομίζαμε όλοι ότι βρήκαμε το νέο Γκάλη του ευρωπαικού μπάσκετ!!
Κωνσταντίνος Μανωλάκος.

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά μια επισήμανση. Μπορεί να τον λατρεύω σαν παίκτη για τους λόγους που ανέφερε ο Drazen (και γενικά γούσταρα την όλη τρέλα που κουβάλαγε) αλλά ο Woods όταν έφυγε απ' τον Ολυμπιακό ήταν παίκτης ψυχολογίας. Θυμάμαι με τον Gherson ακόμα ένα ματς στην Euroleague που έπαιξε κοντά ένα ημίχρονο και είχε όλα του τα σουτ, και τις βολές, άστοχα! Στην Prokom πάλι αυτό σίγουρα άλλαξε...

joatmon είπε...

Φανταστείτε να είχε δημιουργηθεί κορμός ελλήνων παιχτών (αντιστοίχος με του αντιπάλου δέους) που θα μάτωναν την φανέλα, σκέφτομαι κάποιους:
Παπαμακάριος (καθαρός άσσος κι όχι 2), Χαρίσης, Βασιλειάδης, Μπάρλος...
Τώρα προσθέστε τώρα στη συνταγή όποιους ξένους, ντόπιους, σταρ, σας αρέσουν. Πως σας φαίνεται?Δεν φαίνεται αποδοτικότερη,φθηνότερη συνταγή αντί τέτοιων κραυγαλέα ανισόρροπων ρόστερ?
Ξέχασα βέβαια να βάλω και τους μάγειρες...
Σταθερο προπονητικό τιμ και διοίκηση χωρίς άγχος άμεσεων αποτελεσμάτων...

p@p@donk είπε...

Στην επόχή των Αγγελόπουλων η ομάδα επιδόθηκε στ 3 ειδών μεταγραφικές κινήσεις.
1η.) Οι μεταγραφές του Μανουσέλη. Δηλαδή το παιδομάζωμα των παιχτών που αποτελούσαν τις εθνικές ομάδες νέων-εφήβων με σκοπό τη δημιουργία ενός ελληνικού κορμού για μια 10ετία με παίχτες με εξαιρετική χημεία μεταξύ τους και με την παρουσία του Μανουσέλη στο τιμ του Ολυμπιακού να λειτουργεί ως κινητρο για την αξιοποίησή τους.(Ο Μανουσέλης διατέλεσε προπονητής όλων αυτών στις μικρές Εθνικές Ομάδες). Όσο για την χημεία μεταξύ τους - όσοι δεν θυμούνται την εποχή εκείνη - ας ανατράξουν στην τελευταία επιτυχημένη Εθνική Εφήβων για να δουν το άριστο (άκρως φιλικό) κλίμα που επικρατούσε. Οι πάιχτες που είχαν έρθει τότε με εισηγηση του Μανουσέλη ήταν ο: Βασιλόπουλος, Βασιλειάδης, Μαυροκεφαλίδης, Σχορτσιανίτης, Μπουρούσης, Πρίντεζης, Παπαμακάριος, Αγαδάκος, Μπάρλος, Αργυρόπουλος - ίσως να ξεχνάω και κάποιον -. Ως σκεπτικό ήταν πολύ καλό και οι προοπτίκες σχεδόν όλων έμοιζαν εξαιρετικές ενώ ταυτόχρονα αυτό το μοντέλο άρεσε και στους Προέδρους που ήθελαν να χτίσουν μια ομάδα 10ετίας.
2η.)Με την προσπάθεια των Αφων να φέρουν στον Πειραιά τον Προπονητή που θα αποτελούσε τον δικό τους Ομπράντοβιτς άρχισε ο 2ος κύκλος - είδος μεταγραφών. Οι Αγγελόπουλοι οραματίζοταν μια ομάδα που θα έπαιζε γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ (κατά κύριο λόγο οφείλεται για την αγάπη τους κυρίως στο ΝΒΑ παρά στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ)και η χώρα που το αντιπροσώπευε εκείνη την εποχή ήταν η Λιθουανία και έτσι προσέλαβαν τον Κασκλάουσκας. Αυτός έφερε Σειμπούτις - Ζουκάουσκας και πρότεινε Ματσιγιάουσκας και άλλους. Το πείραμα απέτυχε και επόμενος προπονητής ο Γκέρσον ο οποίος Αμερικανοποίησε την ομάδα κατευθείαν φέρνοντας κάθε καλοκαίρι παίχτες. Τρίτος και και τελευταίος ο Γιαννακής και η εποχή των ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ συμβολαίων. Τσίλντρες, Κλέιζα, Παπαλουκάς, Χαλπερίν, Γκριρ και τόσοι και τόσοι άλλοι και 2 από την χρυσή φουρνιά Παπανικολάου, Σλούκας
3η) Η εισηγήσεις του " Σοφού " Ντούσαν Ίβκοβιτς. Κεσελ, Νεστέροβιτς, Νίλσεν , Σπανούλης , Γκόρντον.
Από τις 3 αυτές εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις αναμφίβολα η 1η ήταν και η πιο σωστή και αυτή που απέδωσε παίχτες και όποια χημεία στην ομάδα. Παραδόξως ήταν και αυτή που ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ καθόλου από την διοίκηση, η οποία στην παράνοια των ενατομμυρίων και στην τρέλα των τίτλων έστρωσε παχτολό εκατομμυρίων στα πόδια αστέρων - και μη δίχως να αντιστοιχούν στην προσφορά και την αξία τους.
Εαν είχαν επιμείνει στην φουρνιά των Παπαμακάριου - Βασιλειάδη - Βασιλόπουλου - Μπουρούση - Μαυροκεφαλίδη - Σχορτσιανίτη (6 παίχτες και 2 οι μικροί Παπαινικολάου Σλούκας 8 το σύνολο ) και είχαν προσθέσει σε αυτούς 2 ποιοτικά γκαρντ - Τεόντοσιτς και κάποιος άλλος - 1 τριάρι ΚΛΕΙΖΑ και ένα 4-5 άρι, ολοκληρώνεται μια 12αδα ικανή να πρωταγωνιστήσει και μπορεί να διατηρηθεί στην κορυφή για ακόμα μια πενταετία.
Δυστυχώς όμως, για τον ίδιο τον Ολυμπιακό, η νοοτροπία του ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΥ και οι ΛΑΘΟΣ επιλογές στην Τεχνική ηγεσία και στο Προπονητικό Τιμ γενικότερα φέραν το σύλλογο στη σημερινή κατάσταση χωρίς ρόστερ, τίτλους και μέλλον. Αντίθετα ο Παναθηναικός μετά την απόφαση του 2002 για μείωση του μπάτζετ και για μια 3ετία απέκτησε Τσαρτσαρή, Διαμαντίδη, Χατζηβρέτα, Παπανικολάου, Σπανούλη, Λάκοβιτς(22 ετών τότε), Μπατίστ(25 ετών), που αποτέλεσαν την ραχοκοκαλιά της ομάδας και σε αυτούς απλά πρόσθετε κάθε χρόνο ένα - δυό μεγάλους παίχτες(Σισκάουσκας, Τομάσεβιτς, Γιασικεβίτσιους, Πέκοβιτς, Νίκολας, Μπετσίροβιτς) και έναν - δυό φέρελπις (Περπέρογλου, Γουίνστον, Τέπιτς, Καλάθη, Βεργίνη, Σερμαντίνι, Καϊμακόγλου, Βουγιούκα) και διατηρήθηκε μόνιμα στην κορυφή από τότε έως και σήμερα.
Η διαφορά των δύο ομάδων έχει να κάνει με το ΔΟΓΜΑ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και όχι τόσο με τις μονάδες.
Για τον Ολυμπιακό είναι ευκαιρία να κάνει αυτοκριτική και να αποφασίσει - επιτέλους - τη είδους ομάδα θέλουν να δημιουργήσουν.

air_ioannis είπε...

Ο Μανουσέλης ήταν τότε σε κάποιο πόστο στον Ολυμπιακό και εισηγήθηκε την απόκτηση όλων αυτών;
Για Σλούκα, Παπανικολάου, Καραθανάση και Κατσίβελη (ξεχνάω και άλλον έναν ή δύο) το καταλαβαίνω.
Αλλά οι υπόλοιποι που λες ήρθαν πριν αναλάβει βοηθός του Γιαννάκη.

air_ioannis είπε...

Επίσης, ο Παπαλουκάς ήρθε με coach τον Gerson (τη δεύτερη και τελευταία σεζόν του, την οποία δεν τέλειωσε κιόλας).

p@p@donk είπε...

Από την εποχή Καζλάουσκας - Σφαιρόπουλου ο Μανουσέλης είχε προτείνει στους Αγγελοπουλαίους τους μικρούς διεθνείς. Αυτός ήταν άλλωστε και ένας βασικός λόγος που επιλέγη στο τιμ, να καταφέρει να δώσει στους μικρούς την σιγουριά που τους έλειπε. Για τον Παπαλουκά έχεις δίκαιο. Απλά τον συμπεριλαμβάνω στην 3ετία των Μυθικών Συμβολαίων που δόθηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν συμπεριλαμβάνω εκεί τον Σπανούλη - ήταν απαίτηση Γιαννάκη από νωρίς τον χειμώνα - αλλά στην εποχή Ίβκοβιτς. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχεις κάπου άδικο.

Alexis είπε...

@ air ioannis
O Papaloukas ήρθε με Γιαννάκη και όχι με Γκέρσον

air_ioannis είπε...

Mea Culpa για Παπαλουκά. Ήρθε πριν 3 χρόνια μαζί με τον Childress. Φταίει η ώρα και το κουρασμένο μου μυαλό.
Ξέχασες στους Center να γράψεις για το Λιθουανικό χταπόδι. Έπαιξε λίγους αγώνες με τον Ολυμπιακό τη χρονιά 05-06 και τραυματίστηκε σοβαρά στην αρχή του πρωταθλήματος σε έναν αγώνα στην Πάτρα (απέναντι στον Απόλλωνα, νομίζω). Φυσικά και μιλάω για τον Eurelijus Zukauskas.

Ανώνυμος είπε...

Έλεος με τον Βουγιούκα. Πραγματικά Ε Λ Ε Ο Σ!!! Πήγε στον βάζελο και ξαφνικά όλοι οι "αντικειμενικοί" τον είδαν σαν το next big thing των Ελληνών ψηλών. Έγινε μόδα και ο νέος Αγαδάκος. Πολύ αμφιβάλλω αν όλοι αυτοί (και εσύ φίλε Drazen) θα μας έλεγαν τα ίδια αν είχε μείνει στον Ολυμπιακό...

Drazen είπε...

@ανώνυμος

Δεν έχεις άδικο για Βουγιούκα. Ούτε εγώ τον πίστευα σαν παίκτη αλλά οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πως ανταποκρίθηκε μια χαρά σαν 2ος σέντερ στον ΠΑΟ. Στο σχόλιό μου για Βουγιούκα εννοώ πως με το πεσμένο φετινό μπάτζετ, αν ο ΟΣΦΠ τον είχε ακόμη, ο ΟΣΦΠ δεν θα έψαχνε για αναπληρωματικό σέντερ. Απ' τον φιλότιμο - πλην ξεπερασμένο- Γλυνιαδάκη είναι καλύτερος ο Ίαν.

Ανώνυμος είπε...

ενα εξαιρετικο κειμενο.
2 επισημανσεις απο μενα.πριν απο την φαση του διμαντιδη με τον πεν εχει προηγηθει λανθασμενη αποφαση που αφενος στελενι τον οσφπ στις βολες,αφετερου δεν δινει την δυνατοτητα στον παναθηναικο να βγαλει αιφνιδιασμο.απο εκει και περα,κανεις δεν ξερει την καταληξη των βολων του πεν,κανεις δεν ξερει τι καταληξη της τελευταιας επιθεσης του παναθηναικου,και κανεις επισης δεν ξερει την καταληξη που θα ειχε το τεταρτο παιχνιδι αν οι 2 προηγουμενες προυποθεσεις εβαιναν υπερ του οσφπ.μεχρι ο πεν να φτασει στο πρωταθλημα,υπηρχε ενα βουνο απο "αν".

για τον μπουρουση και τα μαντζουνια του¨τωρα.νομιζω πως βιαστηκες να τον βγαλεις λαδι και να αποσεισεις τις σκιες γυρω απο την υποθεση του,καταφευγοντας στην γενικευση τυπου "ελα μωρε ολοι παιρνουν".
ο μπουρουσης δεν ειπε "κυριε μακη δεν μπορουΜΕ να κοιμηθουΜΕ,ΜΑΣ τελειωσε το φαρμακο".O,τι πηρε,αν πηρε,ηταν για τον εαυτο του και μονο.

παναγιωτης χρ.

Ανώνυμος είπε...

ο Μπεβερλι βγαζει ματια στους ροκετς τα τελευταια 2 χρονια.

Drazen είπε...

Βιάστηκα να τον κρίνω, δεν θα κρυφτώ. Παρουσιάζει τέτοια εξέλιξη που δεν την περίμενα (ειδικά στη θ'εση του point που είναι η πιο γεμάτη σε ταλέντο). Νόμιζα πως το πολύ πολύ να είχε ρόλο σε αμυντικά συστήματα αλλά εκείνος διεκδικεί έναν πιο ολοκληρωμένο ρόλο.
Πίστευα πως έπρεπε να παραμείνει στην Ευρώπη να βελτιώσει τον τρόπο σκέψης του αλλά τελικά δεν του χρειάστηκε. Ωρίμασε μια χαρά και εκεί.

Δημοσίευση σχολίου