Mία βουτιά θα σας βοηθήσει να αγοράσετε τους Γουντς και Γκρέγκορι

Το κλίμα του καλοκαιριού έχει την μαγική δύναμη να σε χαλαρώνει. Μία βουτιά στη θάλασσα, ένα δροσιστικό ποτό , μία νυχτερινή βόλτα, όλα αυτά σε αναζωογονούν και σε βοηθάνε να σκέφτεσαι πιο κάθαρα , πιο ήρεμα. Το συνιστώ σε όλους και ιδιαίτερα στους general managers- προπονητές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ίσως η λύση είναι να φύγουν απ’ το aircondition και το γραφείο και να πεταχτούν για καμιά κοντινή βουτιά στη Βάρκιζα. Η φρεσκάδα της θάλασσας ίσως τους βοηθήσει να δουν το αυτονόητο.

Συμβιβαστήκαμε με την ιδέα της μείωσης του μπάτζετ των δύο ομάδων. Στο κάτω κάτω και πολλοί που χρυσοπληρώθηκαν για να «φέρουν τα ταλέντα τους στην Ελλάδα» δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες των καταθετικών τους λογαριασμών. Ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος τέτοιες υποθέσεις. Αλλά άλλο να ρίξουμε τις τιμές και να μην ψωνίζουμε απ’ τα πάνω ράφια και άλλο να λέμε δεξιά και αριστερά πως «δεν υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες που να μην κοστίζουν μία περιουσία γι’αυτό και εμείς ψάχνουμε λαβράκια».

Διαβάζω για τις περιπτώσεις Ντίμπλερ και Τζέιμς Ουάιτ και το ενδιαφέρον των κοκκινοπρασίνων προς το πρόσωπό τους.
Δεν τους έχω δει να αγωνίζονται (πέρα από κάποια βιντεάκια στο youtube που δεν τα λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψιν) και δεν μπορώ να έχω προσωπική άποψη. Διαβάζω πως ο μεν είναι σπουδαίος σουτέρ και ο δε σπουδαίος σκόρερ (πέρισυ πρώτος σκόρερ του Ιταλικού πρωταθλήματος). Ίσως είναι έτσι. Ίσως πάλι (μας) τα παραλένε. Ο τελευταίος Αμερικανός σουτέρ που ήρθε απευθείας απ’ το κολέγιο και δεν αστοχούσε ήταν ο Νίκολας (ο Λάνγκτον δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα γιατί έπαιξε 3 χρόνια στους Καβς πριν κάνει το υπεραντλαντικό ταξίδι). Όσο για την περγαμηνή του «πρώτου σκόρερ της Liga A» , να θυμήσω πως και ο Μπόρις Γκόρενς ως τέτοιος ήρθε στον Πειραιά αλλά το καλάθι το μάτωνε με δυσκολία.

Δεν προεξοφλώ την αποτυχία τους (αν έρθουν). Απλά εκφράζω ένα ερώτημα. Γιατί να πάμε σε ριψοκίνδυνες λύσεις όταν στην αγορά υπάρχουν ακόμη δύο μπασκετμπολίστες αναγνωρισμένης αξίας. Μιλάω για τους Κένι Γκρέγκορι και Κιντέλ Γουντς που είναι ταμάμ (όπως λένε και οι φίλοι μου απ’ το Βορρά) για ΠΑΟ και ΟΣΦΠ. Ο Γκρέγκορι είναι ιδανικός για αντι-Σάτο (και πολύ πιο φτηνός) ενώ ο Γουντς θα δώσει στο «3» ο,τι λείπει απ’ τον Ολυμπιακό σε αυτή την θέση ενώ θα ζεστάνει και τον κόσμο που αναπολεί τις «πτήσεις» του.

Δεν είναι ακριβές λύσεις , δεν χρειάζεται να σκάσεις ένα καράβι λεφτά για να τους φέρεις. Έχουν το κίνητρο να διακριθούν γιατί για αυτούς θα είναι ένα βήμα προόδου (σε Ολίμπια και Πρόκομ έπαιξαν την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο) .Ο Γκρέγκορι έλαμψε στην περσινή Ευρωλίγκα ενώ ο Γουντς με την ολοκληρωτική του επικράτηση έναντι του Τσίλντρες στην προπέρσινη προημιτελική σειρά έδειξε ποιός πρέπει να παίζει στον Πειραιά.

Δεν είμαι general manager αλλά μερικά πράγματα μου μοιάζουν περίεργα. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι «δουλειές με manager» οι όποιοι Γουάιτ και Ντιμπλέρ. Τις περισσότερες φορές οι προπονητές ξέρουν καλύτερα από εμάς. Αλλά υπάρχουν και φορές που κάνουν λάθη. Κένεντι Γουίνστον και Ματ Νίλσεν είναι κάποιες περιπτώσεις που βγάζουν μάτι πως δεν «τραβούσαν» απ’ την αρχή.
Όχι;

Υ.Γ. 1) Ζηλεύω τους Τούρκους που ζουν το όνειρο του Κόμπι. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα ανταποκριθεί απέναντι στις πολύπλοκες και πολυσύνθετες Ευρωπαϊκές άμυνες.

(το άρθρο έχει δημοσιευτεί και στην στήλη "Final Countdown" της ιστοσελίδας sportculture.gr)